Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Πριν λίγες μέρες βλέπαμε πέντε ελληνικές ομάδες να αγωνίζονται στο ποδόσφαιρο στα προκριματικά ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Από αυτές οι τέσσερις απέτυχαν στους στόχους τους και την επόμενη μέρα στα πηγαδάκια των φιλάθλων, όλοι απογοητευμένοι και αγανακτισμένοι ξεσπούσαν για την κατάντια του ποδοσφαίρου μας.
Ξέρετε, το ποδόσφαιρο δεν είναι τυχαία το άθλημα του λαού. Δεν λένε τυχαία για αυτό σ' ολόκληρο τον κόσμο, πως είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας της κάθε περιοχής. Με αποκορύφωμα το 2004 το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα μεσουρανούσε. Πρώτοι στην Ευρώπη, σεβαστές πορείες των ομάδων μας στην Ευρώπη και πολλές ακόμα διακρίσεις είτε σε εθνικό, είτε σε συλλογικό, είτε σε ατομικό επίπεδο των αθλητών μας.
Όμως σταδιακά αυτό άλλαξε. Κι αν δεν το είδαμε αμέσως να αλλάζει, αυτό ήταν επειδή εθελοτυφλούσαμε, όπως εδώ και πολλά χρόνια εθελοτυφλούσαμε σαν κοινωνία, μπαλώνοντας τα προβλήματα μας με λάσπη δανεικών χρημάτων και προσωρινής νοοτροπίας νεοπλουτισμού.
Προχθές, ο Παναθηναϊκός (η μόνη ομάδα που προκρίθηκε) έπαιζε με έναν έλληνα ποδοσφαιριστή και αναρωτιέται κανείς: Δώδεκα χρόνια μετά τον θρίαμβο μιας αμιγώς ελληνικής ομάδας, της Εθνικής ομάδας, που είναι οι παίκτες; Που είναι οι ακαδημίες; Που είναι οι υποδομές πάνω στις οποίες χτίζουν οι μεγάλοι και μικροί σύλλογοι;
Η απάντηση είναι άσχετη με το ποδόσφαιρο. Την γνωρίζουμε όλοι μας. Στην Ελλάδα ξεχάσαμε να δημιουργούμε. Παίρναμε έτοιμες λύσεις για να ζήσουμε μια άνετη ζωή. Και όταν το όνειρο τελείωσε, όλοι μείναμε σοκαρισμένοι από μια πραγματικότητα που δεν ξέραμε να διαχειριστούμε. Όπως δεν έχουμε πλέον χρήματα για να αγοράσουμε καλούς ξένους παίκτες στις ομάδες μας, έτσι δεν έχουμε χρήματα για να ζήσουμε στα υψηλά δυτικά πρότυπα που είχαμε συνηθίσει. Κι όταν γυρίσαμε να δούμε τι δικό μας υπάρχει για να δουλέψουμε μ' αυτό, είδαμε μέτριους ποδοσφαιριστές ανίκανους να ανταπεξέλθουν σε υψηλές απαιτήσεις, όπως ακριβώς μέτρια σήμερα είναι τα μέσα που μας έχουν απομείνει για να παράξουμε, να φέρουμε ανάπτυξη και να δώσουμε λύσεις στο αδιέξοδο της κρίσης.
Πότε θα φτιάξει το ποδόσφαιρο; Ας κοιτάξουμε στον καθρέφτη καλύτερα. Όταν η κοινωνία αλλάξει, όταν ο κόσμος μάθει να παράγει και να δημιουργεί και όταν καταφέρει να ξεπληρώσει όλα τα λάθη του παρελθόντος τα οποία κοστίζουν πολύ σε χρήμα και χαμένες γενιές κακής νοοτροπίας, τότε θα δούμε και τις ομάδες μας να ανεβαίνουν ξανά σκαλί-σκαλί σε επίπεδα σεβαστά διεθνώς. +Yanni Spiridakis
Ξέρετε, το ποδόσφαιρο δεν είναι τυχαία το άθλημα του λαού. Δεν λένε τυχαία για αυτό σ' ολόκληρο τον κόσμο, πως είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας της κάθε περιοχής. Με αποκορύφωμα το 2004 το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα μεσουρανούσε. Πρώτοι στην Ευρώπη, σεβαστές πορείες των ομάδων μας στην Ευρώπη και πολλές ακόμα διακρίσεις είτε σε εθνικό, είτε σε συλλογικό, είτε σε ατομικό επίπεδο των αθλητών μας.
Όμως σταδιακά αυτό άλλαξε. Κι αν δεν το είδαμε αμέσως να αλλάζει, αυτό ήταν επειδή εθελοτυφλούσαμε, όπως εδώ και πολλά χρόνια εθελοτυφλούσαμε σαν κοινωνία, μπαλώνοντας τα προβλήματα μας με λάσπη δανεικών χρημάτων και προσωρινής νοοτροπίας νεοπλουτισμού.
Προχθές, ο Παναθηναϊκός (η μόνη ομάδα που προκρίθηκε) έπαιζε με έναν έλληνα ποδοσφαιριστή και αναρωτιέται κανείς: Δώδεκα χρόνια μετά τον θρίαμβο μιας αμιγώς ελληνικής ομάδας, της Εθνικής ομάδας, που είναι οι παίκτες; Που είναι οι ακαδημίες; Που είναι οι υποδομές πάνω στις οποίες χτίζουν οι μεγάλοι και μικροί σύλλογοι;
Πότε θα φτιάξει το ποδόσφαιρο; Ας κοιτάξουμε στον καθρέφτη καλύτερα. Όταν η κοινωνία αλλάξει, όταν ο κόσμος μάθει να παράγει και να δημιουργεί και όταν καταφέρει να ξεπληρώσει όλα τα λάθη του παρελθόντος τα οποία κοστίζουν πολύ σε χρήμα και χαμένες γενιές κακής νοοτροπίας, τότε θα δούμε και τις ομάδες μας να ανεβαίνουν ξανά σκαλί-σκαλί σε επίπεδα σεβαστά διεθνώς. +Yanni Spiridakis
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
