αλλάζοντας την πένθιμη κατάσταση

Καληνωρίσματα επισκέπτες και αναγνώστες. Υπάρχουν στιγμές σε αυτήν την ζωή που σε συγκλονίζουν. Στιγμές που διασπάται η δομή της τέλεια πλασμένης βασανιστικής σου ρουτίνας μόνο και μόνο επειδή κάτι τόσο τρανταχτό συνέβη.Αυτό, μπορεί να είναι από ένας μεγάλος έρωτας -ξέρετε, από αυτούς που όταν έρχονται ο χρόνος σταματά, καμιά φορά κι η πείνα...

 Διαβάστε περισσότερα.. »

σημάδια των καιρών και β(γ)άλε

Καληνωρίσματα επισκέπτες και αναγνώστες. Είναι πολύ ιδιαίτερο να είσαι πολίτης αυτής της χώρας στους μήνες που ενώνουν το 2021 με το 2022. Ξαφνικά, δεν έχει πολύ σημασία το τι συμβαίνει σε εσένα προσωπικά, γιατί οι εξελίξεις και τα γεγονότα που αφορούν το περιβάλλον σου, την κοινότητα και γενικά τον κόσμο, μάλλον σε ξεπερνούν.Και ενώ η πανδημία...

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis η επιστροφή

Καληνωρίσματα από το +yannidakis Άνθρωπος χωρίς ενδιαφέροντα είναι άνθρωπος αδιάφορος. Κάπως έτσι ξεκίνησα να εκθέτω τις χαοτικές μου σκέψεις -έως τότε- όταν πήρα μπροστά μου ένα λευκό χαρτί ή μια λευκή οθόνη και ξεκίνησα να γράφω. Το χάος μπήκε σε τάξη, οι ιδέες, οι εμπνεύσεις, τα ερεθίσματα απαιτούσαν μια μικρή ικμάδα και ο συγγραφικός μου οργασμός αποτυπωνόταν σύντομα σε ατελείωτες αράδες που άρχισα να δημοσιεύω. Οι δέκα πρώτοι αναγνώστες έγιναν 54, μετά 868, κάποια στιγμή μέτρησα 20.000...

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ προβληματισμοι περι παιδειας και εκπαιδευσης

Καληνωρίσματα από το +yannidakis Η σχολική και ακαδημαϊκή χρονιά έχει ξεκινήσει εδώ κι έναν μήνα περίπου... Τί μας κίνησε την προσοχή αυτό το διάστημα:  1) Διαβάσαμε για την περίπτωση δασκάλας που στη βιασύνη να φύγει κλείδωσε παιδί μέσα στην τάξη και αυτό πήδηξε από το παράθυρο με αποτέλεσμα -ευτυχώς- να σπάσει μόνον το πόδι του.  Οι γονείς -ενίοτε δικαίως- τα βάζουν με τους -εν πολλοίς ελληματικής παιδαγωγικής εκπαιδεύσης-  εκπαιδευτικούς, οι εκπαιδευτικοί τα βάζουν με το...

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ τον συγχωρείς τον... "θωμά" ή όχι;

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Κάθε λίγο και λιγάκι, μαζί με 2 συναδέλφους από την δουλειά, θέτουμε αυτό που θα ονόμαζε κάποιος "υπαρξιακά -και μη- ερωτήματα" στα οποία καλούμαστε όλοι να απαντήσουμε. Δεν θα σας κρύψω ότι εγώ είμαι αυτός ο οποίος τα επιλέγει τις περισσότερες φορές, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να απαντήσω και όπως θα ήθελα ενίοτε (δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό -μη με ρωτάτε). Για να σας βάλω λίγο στο κλίμα, τα ερωτήματα στα οποία αναφέρομαι δεν είναι άλλο από προβληματισμούς, οι οποίοι έχουν να κάνουν με ότι μπορείτε να φανταστείτε και το αντικείμενο σχολιασμού που τίθεται κάθε φορά μπορεί να είναι σχετικό με κατηγορίες όπως η πολιτική και τα ταξίδια, ή, επίσης, με θέματα όπως οι σχέσεις και τα προσωπικά όνειρα-στόχοι.

Μια από τις ερωτήσεις που έχει τεθεί λοιπόν, είναι και η ακόλουθη: "Μπορείς να συγχωρήσεις την απιστία;". Στην αρχή όπως ήταν φυσικό, υπήρξε ένα γελάκι αμηχανίας και μερικοί αστεϊσμοί επί του θέματος μεταξύ μας και έπειτα, ενός λεπτού σιγή. Η ατμόσφαιρα βάρυνε προς στιγμήν και στην συνέχεια άρχισε να λέει ο καθένας με την σειρά του την άποψη του, επιχειρηματολογώντας παράλληλα προς στήριξη της. Δεν θα σας κρύψω ότι υπήρχαν διαφωνίες και αντιγνωμία, οπότε θεωρήσαμε καλό να θέσουμε το εν λόγω ερώτημα και σε άλλους, έτσι ώστε να έχουμε μια πιο σφαιρική εικόνα για το τι πιστεύει ο κόσμος επ' αυτού. Ειλικρινά εξεπλάγην από τις απαντήσεις που έλαβα. Ορισμένοι ήταν απόλυτοι και κάθετοι δηλώντας ένα ξερό "όχι", ενώ κάποιοι (αρκετοί) υποστήριξαν πως θα ήταν πιο διπλωματικοί στην προσέγγιση του θέματος. Ακούγοντας προσεχτικά τα επιχειρήματα των δεύτερων, ενώ αρχικά ήμουν ταγμένος με το ποσοστό των πρώτων, άρχισα να βλέπω και την δική τους οπτική γωνία αλλά και το πρίσμα υπό το οποίο εξέταζαν και απαντούσαν στον "προβληματισμό" αυτό.

Οι μεν, οι... "όχι", στήριξαν την απάντηση τους πάνω στην εμπιστοσύνη που χάνεται μετά από ένα τέτοιο γεγονός, στην δόση προδοσίας που συμπεριλαμβάνεται σε αυτήν την πράξη, αλλά και στο πόσο δύσκολο είναι να ξαναδείς τον άνθρωπο σου με τον ίδιο τρόπο μετά. Οι δε, οι "εξαρτάται κλπ" δικαιολόγησαν την άποψη τους βάζοντας και άλλα κριτήρια στο παιχνίδι όπως το "πως" και από "ποιον" θα το μάθαιναν, το τι θα έλεγε "ο/η κατηγορούμενος/η" όταν θα καλούταν να "απολογηθεί" , ενώ έκαναν παράλληλα και άλλες ερωτήσεις/σχόλια όπως, "αφού δεν πότιζες την αυλή σου, γιατί παραπονιέσαι που την πότισε ο γείτονας;" κοκ.

Δεν ξέρω γιατί, αλλά με "ταρακούνησε" η τελευταία προσέγγιση στο θέμα. Σίγουρα, για να απιστήσει κάποιος, η σχέση στην οποία βρίσκεται είναι προβληματική. Τις περισσότερες φορές, δεν θα έπρεπε καν να μέναμε έκπληκτοι σε ένα τέτοιο συμβάν, αφού θα υπήρχαν λόγοι που οδήγησαν σε αυτό και απλά εμείς θα αγνοούσαμε τα σημάδια. Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν δικαιολογώ σε καμία περίπτωση αυτόν τον τρόπο διαχείρισης μιας προβληματικής σχέσης (κέρατο), όμως, την ίδια στιγμή, αρχίζω να σκέφτομαι και το εξής: Όταν απαντάς "όχι", στην ερώτηση "Μπορείς να συγχωρήσεις την απιστία;", ποιον "αρνείσαι" να συγχωρήσεις τελικά; Τον "άλλον" ή εσένα;

Εις το επανιδείν...+Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »