Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
Κοίτα να δεις πως πέρασε πάλι, άλλος ένας χρόνος... Προσωπικά, νομίζω ότι πέρασε ακόμα πιο γρήγορα από τον προηγούμενο. Σαν χθες το θυμάμαι τότε που δημοσιεύτηκε το πρώτο μου άρθρο: μοίρα, timing, θέληση και... η θεωρία των (άγιων) πάντων, καθώς και το πόσο ενθουσιασμένος ήμουν για αυτό. Μετά ακολούθησαν και τα υπόλοιπα. Στο κλείσιμο του 1ου χρόνου μου στο yannidakis, έγραψα το παρακάτω:
"Αθήνα, 23/11/2016
Για δες πως περνάει ο καιρός...
Μεθαύριο, κλείνει ένας χρόνος από τότε που ξεκίνησες να γράφεις σε αυτό εδώ το ιστολόγιο. Ένας χρόνος, σίγουρα πολύ μικρό σαν διάστημα συγκριτικά με άλλους συν-αρθρογράφους, όμως γεμάτος εμπειρίες, πολυποίκιλες και διαφορετικές από κάθε άποψη, οι οποίες με τον έναν ή τον άλλο τρόπο μεταφέρθηκαν στα κείμενα που έγραψες και δημοσιεύτηκαν εδώ. Σκέψεις που περάστηκαν πάνω στο "χαρτί" του ηλεκτρονικού υπολογιστή και προβληματισμοί που απασχολούν τόσο σε προσωπικό, όσο και σε γενικότερο επίπεδο. Δεν είναι πρόθεση σου όμως να περιαυτολογήσεις μέσα από το σημερινό άρθρο (ειδικά σήμερα) παρά μόνο να κάνεις μια μικρή αναδρομή στην χρονιά που πέρασες στο yannidakis, να αναφερθείς σε ορισμένα από αυτά που αποκόμισες, καθώς και στα εφόδια που σου δόθηκαν για να συνεχίσεις (με ότι και να εμπεριέχεται σε αυτήν την... συνέχεια).
Ένα χρόνο πριν, λοιπόν, είχες την τύχη να στείλεις το βιογραφικό σου σε μια αγγελία όπου ζητούταν συντάκτη για ένα ιστολόγιο... κοινωνικού προβληματισμού. Μέσα από αυτήν την αγγελία είχες την ευκαιρία να γνωρίσεις τον Γιάννη και την συντακτική του ομάδα και να ξεκινήσεις να γράφεις τους προβληματισμούς της Τετάρτης διαμέσου του δικό σου προσωπικού "Ευαγγελίου" στοχασμών και ιδεών. Δεν θα κρύψεις ότι η αρχική πρόταση και ιδέα ήταν να ασχοληθείς κυρίως με την επικαιρότητα και τα γεγονότα του σήμερα εν γένει, όμως γρήγορα αυτό έγινε ελεύθερη θεματολογία. (Ευχαριστείς τον κ. Σπυριδάκη για αυτό, για την άνοχη που έδειξε αυτό το διάστημα επιτρέποντας σου να μιλήσεις για eurovision, φαντάσματα και ότι άλλο σου κατέβαινε στο κεφάλι!). Μέσα από την συγγραφή των κειμένων αυτών, έμαθες πολλά πράγματα. Αρχικά, το πως να οργανώνεις την σκέψη σου, πράγμα που στο παρελθόν σε ταλαιπωρούσε. Έπειτα, ανακάλυψες το πως σκέφτεται και μεταφέρει ο υπόλοιπος κόσμος (συνάδελφοι και αναγνώστες) την δική του, όπως επίσης και το πως αλληλεπιδρούν αυτές οι σκέψεις μεταξύ τους. Και φυσικά, εν τέλει, πήρες μια μικρή (μεγάλη) ιδέα για το τι μπορεί να είναι αυτός ο "πολυσυζητημένος" -εδώ πέρα-... προβληματισμός.
Από το πρώτο σου κείμενο μέχρι το σημερινό, μπορείς να αναγνωρίσεις και να δεις τους διάφορους εαυτούς και φάσεις της ζωής σου με μεγάλη ακρίβεια, και αυτό είναι κάτι που σε χαροποιεί ιδιαιτέρως. Θεωρείς πως το ταξίδι αυτό στο yannidakis σε έχει κάνει καλύτερο σε πολλά επίπεδα και πιστεύεις πως ήταν μια από τις καλύτερες επιλογές που έκανες στην μέχρι τώρα πορεία/ζωή σου. Θα το χαρακτήριζες ως εξέλιξη με μια λέξη. Ήταν μοίρα; Ήταν timing; Ήταν θέληση, αυτό που σε οδήγησε εδώ; Αυτό είναι κάτι που σε προβληματίζει ακόμα και σήμερα και, μεταξύ μας, νομίζω πως είναι κάτι που θα σε προβληματίζει για καιρό. Όμως, αυτό που σίγουρα δεν θα σε προβληματίσει ποτέ, είναι το πόσο ορθές μπορεί να είναι κάποιες φορές οι επιλογές που κάνουμε για τον εαυτό μας, και εν συνεχεία για τους άλλους.
ΥΓ: Όταν κάποια στιγμή ένας μελλοντικός σου εαυτός διαβάσει αυτό το κείμενο, θα ήθελες να σταθεί για λίγες στιγμές και να προβληματιστεί για το χθές του σήμερα και το σήμερα του αύριο, και ταπεινά να ευχηθεί σε όλους εμάς και εσάς...
Εις το επανιδείν..."
Σήμερα που το διαβάζω, μου έρχονται πολλές σκέψεις στο μυαλό. Από το πως ξεκίνησα αυτό το ταξίδι στον προβληματισμό, μέχρι το που έφτασα. Μην γελιόμαστε, αυτό είναι ένα ταξίδι ατέρμονο και ξέρω καλά πως ακόμα δεν έχω φτάσει στον τελικό -αν υπάρχει- προορισμό. Μπορώ όμως να αναγνωρίσω μια πρόοδο μέσα από αυτά τα δύο χρόνια, διαβάζοντας ξανά τα κείμενα που έγραψα. Καταλαβαίνω και μπορώ να εντοπίσω το πότε άρχισα να εκφράζω τους προβληματισμούς μου πιο άμεσα, παρά μέσα από αφιερώματα και αφηγηματικά άρθρα. Αναμφίβολα, η μεταστροφή αυτή δεν ήρθε μόνο από το γεγονός ότι "ωρίμασα" (τρομάρα μου) κάπως, αλλά και από την έλλειψη χρόνου που αντιμετώπισα στην πορεία, την οποία έπρεπε να διαχειριστώ.
Συνεχίζω να πιστεύω ότι ήταν ορθή η επιλογή μου να ξεκινήσω να γράφω σε αυτό το ιστολόγιο. Και με την ευκαιρία θα ήθελα να παροτρύνω και όσους το έχουν κατά νου (να ξεκινήσουν δηλαδή να γράφουν κάπου) να μην το σκεφτούν δεύτερη φορά και απλά να το κάνουν. Είναι πολύτιμη εμπειρία και διαδικασία μέσα από την οποία δεν μαθαίνουμε απλά περισσότερα πράγματα γενικά, αλλά κατανοούμε πολλά (που ίσως δεν γνωρίζαμε) και για εμάς. Μαθαίνουμε να εκφραζόμαστε και να "εκτιθέμεθα", ενώ, παράλληλα, διαχειριζόμαστε τον τρόπο σκέψης μας, εξετάζοντας τις σκέψεις των άλλων. Είτε αυτό είναι το αναγνωστικό κοινό, είτε οι συν-αρθρογράφοι μας.
Να πω λοιπόν εδώ, ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κ. Σπυριδάκη, στην συντακτική του ομάδα και στο αναγνωστικό κοινό, για την "ανοχή" που έδειξαν αυτά τα 2 χρόνια. Σε όσους χάζεψαν, διάβασαν, ταυτίστηκαν, μελέτησαν, "'έκραξαν", σχολίασαν και γενικά αφιέρωσαν μέρος του χρόνου τους στα κείμενα μου. Να ευχηθώ επίσης καλή συνέχεια σε ότι και αν κάνουν, τα καλύτερα σε όλους τους τομείς και να είναι με ανθρώπους που αγαπάνε και τους αγαπούν. Μακάρι οι προβληματισμοί σε αυτή την ζωή, να αφορούν μόνο υπαρξιακά ερωτήματα και απορίες σε μόνο θεωρητικό επίπεδο, που δεν θα μας ταλαιπωρούν σε άλλους τομείς. Σήμερα, "κλείνει" το "Ευαγγέλιον" του προβληματισμού μέσα από το yannidakis, όμως το κεφάλαιο προβληματισμών στην ζωή μου έχει ακόμα πολλές σελίδες λευκές για να γραφτούν. Ευελπιστώ και στις δικές σας.
"Στέκομαι λοιπόν λίγες στιγμές και προβληματίζομαι για το χθες του σήμερα και το σήμερα του αύριο, και, ταπεινά, εύχομαι σε όλους εμάς και εσάς: Εις το επανιδείν...".
Καλά επόμενα!
+Vaggelis Episkopou
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
