you've got to take this moment στο +yannidakis
Είμαι στο πιο κεντρικό δρόμο της Αθήνας. Το σημερινό
πείραμα που θα σας παραθέσω έχει ως εξής: Βρίσκομαι στα Mac Donald's
Συντάγματος. Παραγγέλνω με κουπόνι. "Θελετε να μεγαλώσουμε το μενού σας;
θα είναι έξτρα 40 λεπτά" μου λέει ο υπάλληλος στο ταμείο. "Όχι σας
ευχαριστώ", αποκρίθηκα ευγενικά.Τρώω 2 cheese, 1 μερίδα μικρές πατάτες και
πίνω Coca-Cola. Το γεύμα μου στοιχίζει 3.95€.
Βρίσκω θέση στη μεγάλη τζαμαρία του καταστήματος και έχω θέα τη
Βουλή. Τρώω ήρεμα το τυποποιημένο φαγητό μου.
Παρατηρώ τον κόσμο που περνάει απ' έξω. Κοιτάνε εμάς που να καθόμαστε
στην τζαμαρία να τρώμε. Δε δίνω σημασία.
Βλέπω ανθρώπους κάθε ηλικίας. Ανυπόμονα μικρά παιδιά, νέους στην ηλικία μου
και μεγαλύτερους ανθρώπους.
Οι νέοι είναι προβληματισμένοι. Κάθεται ένα ζευγάρι μου δίπλα. Ο άντρας
λέει στην κοπέλα του ότι θέλει να βγάζει περισσότερα λεφτά γιατί τον
"ριχνει" αυτή η κατάσταση. Όπως της έλεγε δεν κάνει αυτά που θέλει,
ωστόσο ευλογεί τα γένια του που εν συγκρίσει με άλλους "τη βγάζει".
Στη συνέχεια, ο ίδιος αναζητούσε λύσεις για να μπορεί να κερδίσει περισσότερα
χρήματα.
Έξω από την τζαμαρία κάθεται ένας άνδρας με τζίβες στα μαλλιά. Συνοδεύεται
από μια νεαρή κοπέλα. Έπειτα μπαίνει μέσα και μιλάει σε έναν κύριο που καθόταν
κοντά μου. Του ζήτησε χρήματα λέγοντάς του να αγοράσει κουπόνια για να στηρίξει
άπορους ανθρώπους. Ο κύριος του λέει πως δε διαθέτει χρήματα. Ο άντρας με
τις τζίβες τον παροτρύνει να προσφέρει κουβέρτες και ο κύριος του απαντά:
"Δεν είμαι σε φάση" δηλώνοντας έτσι πως και ο ίδιος δυσκολεύεται
πολύ.
Πίσω μου κάθεται μια παρέα ηλικιωμένων πολύ ωραία. Συζητούν πολιτικά
πίνοντας ελληνικό καφέ σε χάρτινο ποτηράκι των Mac. Κάθονται πολλή ώρα, ίσως
γιατί δεν έχουν τι άλλο να κάνουν.
Μια καθημερινότητα μιζέριας. Απελπισία και διάσημου. Εσύ έχεις λεφτά,
δεν έχεις ανάγκη. Εγώ δεν έχω άρα θα σε κακολογώ μέχρι να αποκτήσω. Δεν μπορώ
και δε θέλω να καταλάβω αυτή τη λογική ορισμένων ανθρώπων. Ελπίζω σε κάτι
καλύτερο. Σε μια προκοπή. Σε μια γαλήνη των ψυχών μας. Στην
ποιότητα του φαγητού μας για να μην είναι ασφυκτικά γεμάτα τα ταχυφαγεία. Κάπου
κάπου, εδώ, ακούς μια φωνή από το ταμείο να λεει: "Έχετε παραγγείλει
όλοι;"
Ναι, παραγγείλαμε όλοι και είμαστε έτοιμοι να επιστρέψουμε στη
ρουτινιασμένη ζωή μας. Σε όλα εκείνα που ξορκίζουμε με λύσσα.
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
