Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
...είμαστε διαφορετικοί; Αξίζει να είμαστε μοναδικοί; Αξίζει να ξεχωρίζουμε;
Μιλώντας σε ατομικό επίπεδο, οι περισσότεροι -αν όχι όλοι- θα υποστηρίξουν πως "ναι, είναι ωραίο, όπως και ενδιαφέρον να είσαι κάτι άλλο από αυτό που είναι οι υπόλοιποι". Η ποικιλομορφία άλλωστε είναι αυτό που δίνει την ξεχωριστή πινελιά στον καθένα μας και καθιστά το ιδιαίτερο "είναι" του. Πόσο βαρετός θα ήταν ο κόσμος άραγε, αν οι κοσμικές δυνάμεις οι οποίες όρισαν τις παραμέτρους του ανθρώπινου είδους βαριόντουσαν όταν τις έθεταν και αποφάσιζαν να καταφύγουν σε μια στρατηγική "copy-paste" για την δημιουργία αλλά και εξέλιξη του; Πολύ μάλλον..
Ας φύγουμε όμως από το ατομικό επίπεδο και ας περάσουμε στο πιο.. συνολικό. Όχι στο απόλυτα συνολικό αλλά σε εκείνο της ομάδας. Σε εκείνο της ομάδας που αφορά μια θρησκεία, έναν σεξουαλικό προσανατολισμό, μια πολιτική πεποίθηση-άποψη, μια εθνικότητα ή και μια... "φυλή". Είναι εξίσου σημαντικό, κατά την ταπεινή μου άποψη, να έχεις το συναίσθημα ότι ανήκεις κάπου όπου οι ιδέες σου, οι απόψεις σου, τα πιστεύω σου αλλά και τα χαρακτηριστικά σου, συμμερίζονται, ενστερνίζονται, κατανοούνται αλλά και είναι αποδεκτά από τους... ομοίους σου.
Λίγο-πολύ, αυτός (και με ακόμα περισσότερα χαρακτηριστικά και διαφοροποιήσεις) είναι ο κόσμος μας σήμερα. Ένας χώρος, όπου καλούνται να συνυπάρξουν μεμονωμένα άτομα αλλά και μεγαλύτερες ομάδες ατόμων, που φέρουν κάποια κοινά στοιχεία. Το πρόβλημα όμως, είναι ότι πολλές φορές, αυτές οι "ιδιαιτερότητες" συγκρούονται μεταξύ τους και επιφέρουν "σχίσματα". Σχίσματα όπως ρατσισμό, -φοβία, προκατάληψη και επιθετικότητα. Όταν παίρνουν την πιο "extreme" μορφή τους, εκδηλώνονται με την μορφή βίας, η οποία με την σειρά της έχει διάφορα είδη και επίπεδα. Είδη που ξεκινούν από μια απλή λεκτική επίθεση, μέχρι παγκόσμιο πόλεμο.
Επιστρέφουμε γρήγορα-γρήγορα στην πρώτη παράγραφο του κειμένου, επανεξετάζουμε το γεγονός του να ήμασταν όλοι ίδιοι, και, ιδανικά, διαγράφουμε τις προηγούμενες 2 παραγράφους. Βρήκαμε την τέλεια υποθετική λύση στο πρόβλημα μας; Όχι. Βρήκαμε την τέλεια δικαιολογία μάλλον. Η λύση η οποία ψάχνουμε αν θα έπαιρνε την μορφή λέξης, θα κυμαινόταν κάπου ανάμεσα στις ευρύτερες έννοιες των λέξεων "αποδοχή" και "σεβασμός". Η επιλογή της, δική σας.
Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
