ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο;

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Μια ερώτηση που μας έχει βασανίσει όλους. Ένας προβληματισμός που μας έχει ταλαιπωρήσει επανειλημμένα. Άλλους λιγότερο και άλλους περισσότερο. Κάποιους συχνά και κάποιους σπάνια. Έχουν οι πράξεις μας άραγε κάποια επιρροή σε αυτόν τον κόσμο; Είναι οι επιλογές μας κλωστές που καθορίζουν το πλεκτό αυτής της πραγματικότητας; Είναι το "φαινόμενο της πεταλούδας" αληθινό; Παίζει ρόλο το αν θα αφήσουμε κάποια "ψιλά" στον περαστικό ζητιάνο ή το αν θα πάμε με το αμάξι μας στην δουλειά, αντί του τρένου εκείνη την Τετάρτη; Στην ιδέα μιας αρνητικής απάντησης σε όλα τα προηγούμενα, μας κυριεύει ο φόβος της "ανικανότητας" και του ασήμαντου των επιλογών μας. Σε μια θετική όμως, το άγχος αυτών είναι εκείνο που μας ανησυχεί και συνάμα μας δίνει ελπίδα για το μέλλον και κατά πόσο μπορούμε να το αλλάξουμε/επηρεάσουμε.

Προσωπικά, θεωρώ ότι και η παραμικρή μας ενέργεια αποτελεί λιθαράκι που χρησιμοποιείται για να χτιστούν τα θεμέλια του κοντινού, αλλά και του μακρινού μέλλοντος. Μέχρι τώρα -δεν ξέρω αν πρόκειται για απανωτές και επαναλαμβανόμενες συμπτώσεις- όλες οι ενέργειες και πράξης μου είχαν κάποια επίπτωση ή συνέπεια στην μετέπειτα πορεία μου. Δεν ξέρω αν σε κάποιες περιπτώσεις ήταν κάτι που μεγαλοποίησα εγώ, όμως τις περισσότερες φορές, τα αποτελέσματα ήταν αρκετά έντονα και ουσιαστικά. Με τούτα και με 'κείνα, θα ήθελα να επικεντρωθώ στο εξής: Οι άνθρωποι, όλοι μας, έχουμε ο καθένας ξεχωριστά ένα μέγεθος επιρροής σε αυτόν τον κόσμο. Όλοι μαζί, κατέχουμε απεριόριστη δύναμη και ισχύ. Ο καθένας ξεχωριστά, ενδεχομένως απειροελάχιστη, όμως, λίγο λίγο, όλοι κάνουμε την διαφορά μας.


Ως απάντηση στον σημερινό προβληματισμός, θα πω με σιγουριά "ναι". Μπορούμε και έχουμε την δυνατότητα να αλλάξουμε τον κόσμο, είτε αυτό αφορά ένα πολύ μικρό κομμάτι του, είτε αυτό έχει να κάνει με ένα άλλο μεγαλύτερο. Το σημαντικό όμως είναι ότι μπορούμε. Εμείς ελέγχουμε κατά ένα μεγάλο ποσοστό την πορεία των πραγμάτων. Εμείς είμαστε οι χειριστές. Εμείς κρατάμε το τιμόνι. Όπως συμβαίνει όμως με όλους τους οδηγούς εκεί έξω, το ζητούμενο είναι πέρα από το να ξέρεις να οδηγείς, να γνωρίζεις και που θέλεις να πας.

Εις το επανιδείν...  +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ οι δικοί μας άνθρωποι

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

12:03 μμ. 

Μόλις γύρισα από έξω, από μια συνάντηση που είχα, έπειτα από αρκετό καιρό, με δικούς μου ανθρώπους. Άτομα με τα οποία μεγάλωσα μαζί, με τα οποία μοιραζόμαστε τις ίδιες πάνω κάτω αξίες και ιδέες. Προσωπικότητες οι οποίες αναμφίβολα έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση του δικού μου χαρακτήρα, και που, αντίστοιχα, έπαιξα και εγώ στην διαμόρφωση του δικού τους. Δεν νομίζω να υπάρχει συναίσθημα που να μην έχω μοιραστεί μαζί τους. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει θέμα ή προβληματισμός που δεν έχω συζητήσει με αυτούς. Αμέτρητες οι συμβουλές που έχω πάρει και έχω δώσει. Ακόμα πιο πολλές οι στιγμές που έχω ζήσει.

Αν τύχει και μας παρακολουθήσει κάποιος "τρίτος" από ένα διπλανό τραπέζι, σε κάποιον "καφέ" μας θα παρατηρήσει το πόσο δένουμε σαν άνθρωποι. Το τι εκτίμηση και σεβασμό εμπνέει ο ένας στον άλλον. Σαφώς έχουμε περάσει τα πάνω μας και τα κάτω μας. Εννοείται πως έχουμε παρεξηγηθεί και... "στραβώσει" ο ένας με τον άλλον κατά καιρούς. Όλα μέσα στο πρόγραμμα είναι. Και ενώ όμως όσο μεγαλώνουμε, τόσο αραιώνουν τα διαστήματα που συναντιόμαστε και βρισκόμαστε σαν παρέα, κάθε φορά που θα κανονίσουμε να τα πούμε, όταν μαζευτούμε, θα είναι σαν να τα είχαμε πει την προηγούμενη μέρα. Τόσο απλά, και τόσο τέλεια.

Η ιστορία μας μακρά και συνάμα σύντομη, συγκριτικά με άλλους. Πόσο γεμάτη όμως. Μπορώ ειλικρινά να μας κάνω εικόνα σε οποιαδήποτε περίπτωση και κατάσταση αν ανατρέξω στην ιστορία μας πίσω. Πως συμβαίνει αυτό με κάποιους ανθρώπους άραγε; Πώς συνδυάζονται έτσι οι ζωές τους; Πώς υπάρχει τόση χημεία και επικοινωνία ανάμεσα σε ορισμένα πνεύματα, που οι συζητήσεις και οι διάλογοι τους θυμίζουν έτοιμο σενάριο που απλά υπαγορεύεται; Ανεξήγητο για εμένα. Είναι μάλλον η στιγμή που αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι αυτό που άκουγες τότε και δεν μπορούσες να αντιληφθείς. Το γνωστό: "τους ξέρω μια ζωή". Πόσο ωραίο αυτό;

Εις το επανιδείν...   +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ το περίεργο συναίσθημα του: "ώρα να πηγαίνω"

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Το έχετε αισθανθεί; Το έχετε νιώσει; Το έχετε αντιληφθεί; Οι περισσότεροι έχω την εντύπωση πως, ναι, το έχετε. Παράξενο πολύ, δεν συμφωνείτε; Τι είναι αυτό που το προκαλεί; Είμαστε εμείς οι ίδιοι; Είναι κάτι άλλο που μας καλεί; Ένας συνδυασμός θα έλεγα. Άλλες φορές είναι ένας κύκλος που κλείνει, άλλες πάλι η ανάγκη για μια αλλαγή και άλλες ίσως η ανασφάλεια και ο φόβος για το καινούριο. Υπάρχουν βέβαια και εκείνα τα δυσάρεστα τα οποία το προκαλούν, όπως αρνητικά συναισθήματα και ψυχικός εξαναγκασμός, κάτι το οποίο προκαλείται από άλλους στην καλύτερη, και από εμάς στην χειρότερη. Πόσο δυσάρεστο αυτό το τελευταίο, να εξαναγκάζεις δηλαδή τον εαυτό να αποχωρήσει από κάτι, για τον απλούστατο λόγο του "δεν αντέχω άλλο";

Ας μην το "μελοποιήσουμε" πολύ όμως. Ας μείνουμε στην (φυσιολογική θα έλεγα) ανάγκη του ανθρώπου να αποχωρήσει κάποια στιγμή από την οποιαδήποτε κατάσταση, με σκοπό να εξερευνήσει καινούργια μονοπάτια και να ανακαλύψει νέους προορισμούς. Ένα καινούργιο σπίτι, μια καινούργια δουλειά, μια καινούργια ζωή. Ε λοιπόν αρχίζω και πιστεύω ότι είναι στην φύση του ανθρώπου να έχει αυτό που λέμε: "τάσεις φυγής". Σίγουρα όσο μεγαλώνουμε και αποκτάμε εμπειρίες και... χορταίνουμε, η ανάγκη αυτή μειώνεται σε μεγάλο βαθμό μέχρι που ίσως, να μην γίνεται σχεδόν καθόλου αντιληπτή. Παρόλα αυτά, θεωρώ πως όλοι θέλουμε να ζήσουμε πράγματα και να περάσουμε μέσα από καταστάσεις, με σκοπό να κάνουμε όσο το δυνατόν περισσότερο το πρώτο. Να "ζήσουμε" δηλαδή.

Σίγουρα δεν πρέπει να φοβάστε να μείνετε, όμως ακόμα πιο σίγουρο είναι ότι δεν πρέπει να φοβάστε να φύγετε. Όταν σας μπει η ιδέα στο μυαλό ότι πρέπει να την "κάνετε" σιγά σιγά, προσπαθήστε να προσπεράσετε τον φόβο της αμφιβολίας που θα σας κυριεύσει στιγμιαία, και απλά κάντε το. Ορισμένες φορές, το να φεύγεις από κάπου δεν σημαίνει ότι τα παρατάς, αλλά, αντίθετα, ότι θέλεις να συνεχίσεις να προσπαθείς.

Εις το επανιδείν...   +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ το άγνωστο αύριο και η σημασία του για το παρόν

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Αυτό που κάνει την ζωή τόσο συναρπαστική, είναι, κυριολεκτικά, το γεγονός ότι δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει.

Πόσο προβλέψιμη και βαρετή θα ήταν η ζωή μας αν ξέραμε τι ακριβώς μας επιφυλάσει το μέλλον; Απείρως. Πόσο αδιάφορη θα ήταν η καθημερινότητα μας αν γνωρίζαμε τι θα συμβεί την επόμενη ώρα; Αφάνταστα. Πόσο ασήμαντες θα ήταν οι επιλογές αν ήμασταν ενήμεροι εξ'αρχής το τι αποτέλεσμα και συνέπειες θα είχαν; Απόλυτα. Σίγουρα, σε αυτό το σημείο κάποιος θα μπορούσε να υποστηρίξει πως με την γνώση του μέλλοντος, θα ήμασταν σε θέση να αποφύγουμε και να "προλάβουμε" αρκετά δυσάρεστα γεγονότα όπως λάθος αποφάσεις με πολύ κακές συνέπειες οικονομικής, προσωπικής ή επαγγελματικής φύσεως, ή, ακόμα πιο σημαντικό, επιπτώσεις που αφορούν την υγεία σε οποιοδήποτε επίπεδο. Επίπεδο όπως ένα απλό πέσιμο που θα οδηγούσε στο σπάσιμο ενός χεριού, ή μια ασθένεια που θα οδηγούσε στον θάνατο.

Όμως, ακόμα και αυτός ο παράγοντας, καλώς ή κακώς, είναι με "καλό" λόγο στο... παιχνίδι. Είναι αυτό που μας κάνει να εκτιμάμε αυτό που ζούμε, και να απολαμβάνουμε την κάθε μέρα ξεχωριστά. Είναι αυτό που μας παρακινεί να κάνουμε όλα όσα ονειρευόμαστε και να προσπαθήσουμε στο μέγιστο για να πετύχουμε τους στόχους που έχουμε θέσει. Ακόμα και αυτός ο "φόβος" του επικείμενου κινδύνου, μας υπενθυμίζει ανά διαστήματα πόσο σημαντικό είναι που υπάρχουμε, πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε για αυτό, καθώς επίσης και το πόσο "ασήμαντοι" είμαστε σε αυτό το "σύμπαν" που υπάρχουμε. Η΄ τουλάχιστον, όλα αυτά θα έπρεπε να μας κάνουν να τα συνειδητοποιούμε αργά ή γρήγορα. Και όλα αυτά, σαν ατέρμονος κύκλος που το τέλος συναντάει την αρχή, και η κάθε σκέψη οδηγεί, εν τέλει στην αρχική, είναι αυτό που μας φτάνει στο αρχικό συμπέρασμα του σημερινού προβληματισμού και πάλι.

Αυτό που κάνει την ζωή τόσο συναρπαστική, είναι, κυριολεκτικά, το γεγονός ότι δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει.

Εις το επανιδείν...  +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ εμείς αποφασίζουμε για εμάς

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Πρόσφατα, ανακάλυψα το πόσο "μόνοι" είμαστε στην πραγματικότητα σε αυτή την ζωή. Μην παρεξηγήσετε όμως αυτό που λέω. Δεν θέλω να ακουστώ ούτε μελαγχολικός, ούτε απογοητευμένος ούτε τίποτα τέτοιο. Απεναντίας, ο σημερινός προβληματισμός έχει άλλο προσανατολισμός, συμπέρασμα στο οποίο θα καταλήξω προς το τέλος του κειμένου.

Τι έλεγα; Α ναι... Πόσο "μόνοι" είμαστε σε αυτή την ζωή λοιπόν; Αρκετά νομίζω. Ανεξαρτήτως συγγενών, φίλων, συντρόφων, γνωστών, γνωριμιών κοκ όλα καταλήγουν σε εμάς και σε προσωπικές επιλογές και αποφάσεις. Η πρόσφατη μου εμπειρία στην οποία αναφέρθηκα στην αρχή του κειμένου, έχει να κάνει με προσωπικό χειρισμό μιας κατάστασης στην οποία βρέθηκα πρόσφατα, χωρίς να έχω κανένα απολύτως στήριγμα. Ακόμα και μια φαινομενικά εύκολη βοήθεια από κάποιον... γνωστό μου, αποδείχθηκε μοιραία παράγοντας ο οποίος, εν τέλει, θα δυσκόλευε ακόμα περισσότερο την εν λόγω κατάσταση, κατά έναν πολύ περίεργο τρόπο. Αυτό που με βοήθησε στο να κινηθώ σωστά εκείνη την στιγμή, ήταν το γεγονός ότι συνειδητοποίησα ότι δεν είχα πραγματικά να στραφώ πουθενά, και ότι έπρεπε να κάνω κάτι από μόνος μου. Και αυτό ακριβώς έκανα.

Δεν θα σας κρύψω ότι στην αρχή γκρίνιαξα λίγο και παραπονέθηκα για ότι συνέβαινε (το timing ήταν αρκετά περίεργο) έως και "σιχτήρισα" θα έλεγα, όμως αυτό δεν κράτησε πολύ (ευτυχώς). Πήρα βαθιά ανάσα, συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να κάνα κάτι δραστικό χωρίς να περιμένω κάτι από τον οποιοδήποτε, και αυτό ακριβώς έκανα. Το αποτέλεσμα με δικαίωσε και με ικανοποίησε δεόντως, δεν θα σας κρύψω. Ειλικρινά, δεν ξέρω για δεν κινήθηκα έτσι αυτόνομα εξ αρχής. Ίσως επειδή έτσι είχα "καλομάθει" πιο πριν. Ίσως επειδή είχα πάντα κάπου για να στραφώ για μια συμβουλή ή ένα "χέρι βοηθείας". Παρόλα αυτά, αυτά που παρατήρησα ήταν 2: i. Η υπόθεση είχε την καλύτερη δυνατή έκβαση -με έκανε να αυξήσω ακόμα περισσότερη την αυτοπεποίθηση μου, και ii. πόσο δίκιο έχουν αυτοί που υποστηρίζουν ότι "αν θες να γίνει κάτι σωστά, κάνε το μόνο σου".

Πάρτε τον χρόνο σας και αναλογιστείτε το λίγο. Όσες συμβουλές και βοήθειες να μας προσφέρουν, όσοι "μασημένη" τροφή και να μας δώσουν, όσο πολύ και να μας υποστηρίξουν οι γύρω μας, στο τέλος, όλα κρίνονται από το πως θα χειριστούμε εμείς την εκάστοτε κατάσταση. Αναμφίβολα, οποιαδήποτε περαιτέρω εκτίμηση θα μας κάνει να δούμε την υπόθεση που μας απασχολεί πιο σφαιρικά, όμως, όταν όλα δυσκολεύουν και περιθώρια στενεύουν, μόνο εμείς, "εκ των έσω" μπορούμε να δούμε πραγματικά το πως πρέπει να κινηθούμε. Αρκεί να μπορούμε να μας... εμπιστευτούμε μεν, αλλά και να δούμε σωστά δε.

Εις το επανιδείν...    +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ "άκου τι έμαθα σήμερα για τον..."

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Σήμερα θα μιλήσουμε για... τους άλλους. Πιο συγκεκριμένα, θα μιλήσουμε για αυτά που κάνουν οι άλλοι. Ακόμα πιο συγκεκριμένα, θα μιλήσουμε για τους λόγους που μας απασχολούν τόσο πολύ αυτά που κάνουν οι άλλοι, δίχως οι πράξεις τους να μας επηρεάζουν είτε άμεσα, είτε έμμεσα. Θα επικεντρωθούμε λίγο στο κουτσομπολιό, λίγο στην περιέργεια και λίγο στο ερέθισμα που μας προκαλεί η... ζωή των άλλων ανθρώπων. Της ξαδέρφης μας, του γείτονα μας, του περιπτερά στην γωνία, αλλά και εκείνου του αγνώστου που καθόταν στο απέναντι τραπέζι από εμάς, στην καφετέρια που βγήκαμε το προηγούμενο απόγευμα, ο οποίος ξαφνικά άρχισε να βρίζει σε ένα τηλεφώνημα που έκανε κάποια στιγμή.

Από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι και σήμερα, το ανθρώπινο είδος αρεσκόταν/αρέσκεται να μαθαίνει το τι κάνουν οι άλλοι. Αυτοί οι άλλοι μπορεί να ήταν/είναι είτε ο Μέγας Αλέξανδρος και η στενή σχέση που φημολογείται ότι είχε με τον Ηφαιστίωνα, είτε τα πόσα μαθήματα χρωστάει η... Μαρία στην σχολή της στην οποία φοιτά 7 χρόνια. Αλήθεια, καθετί νέο το οποίο κρίνεται άξιο σχολιασμού είναι κάτι ο οποίο μας ενδιαφέρει πολύ και πάντοτε θέλουμε να μάθουμε όσο περισσότερα μπορούμε για κάποιο γεγονός το οποίο συμβαίνει σε κάποιον άλλον. Πόσο μάλλον, σε κάποιον γνωστό μας. Πόσο μάλλον, όταν αυτό έχει και αρκετή δόση ίντριγκας. Πόσο μάλλον, όταν είναι και κάτι το οποίο μας προκαλεί έκπληξη. και έπειτα μπορούμε και εμείς με την σειρά μας να μεταφέρουμε σε κάποιον άλλον το μαντάτο, προκαλώντας με την σειρά μας την δική του έκπληξη.

Είναι πραγματικά οι ζωές μας τόσο ανιαρές; Είναι οι ζωές τον άλλων πιο ενδιαφέρουσες; Είμαστε και λίγο κακοί και μας αρέσει να μαθαίνουμε για τα "ράμματα" των άλλων; Είμαστε απλά περίεργοι; Δεν νομίζω ότι έχω απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα. Ενδεχομένως, είναι ένα μείγμα όλων των προηγούμενων, σε διαφορετικό βαθμό ανά περίπτωση ανθρώπου φυσικά. Απαντώντας μονολεκτικά σε αυτά τα ερωτήματα στην περίπτωση που θα ίσχυαν, θα έλεγα, για το καθένα με την σειρά: Εάν ναι: Τραγικό. Λυπηρό. Μικρόψυχο. Περιττό.

Από την πλευρά που εξετάζουμε το θέμα σήμερα, ανήκουμε σε αυτό που αναφέρεται κάποιος όταν λέει: "Μα, τι θα πει ο κόσμος;". Μαντέψτε ποιος χάνει τον χρόνο του, όταν ο ερωτώμενος αδιαφορεί για την απάντηση σε αυτό το ερώτημα.

Εις το επανιδείν...  +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ για αυτό το "κάτι" που ψάχνουμε στους άλλους...

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Τι είναι αυτό που μας "τραβάει" στους άλλους; Τι μας προκαλεί το ενδιαφέρον για γνωρίσουμε κάποιον; Τι είναι εκείνο που διεγείρει τις αισθήσεις μας; Τι μας κάνει να..."καρδιοχτυπάμε"; Είναι αυτό το ανεξήγητο "κάτι" για το οποίο έχει χυθεί πολύ μελάνι, έχουν χαλάσει πληκτρολόγια, έχουν "γυριστεί" ταινίες και έχουν αφιερωθεί τραγούδια. Ακόμα και μετά από τόσο κόπο και προσπάθεια για να δοθεί μια ερμηνεία, το ίδιο, παραμένει ένα κοσμικό μυστήριο ανάμεσα στα άλλα πολλά αυτού του σύμπαντος. Το μόνο σίγουρο είναι ότι διαφέρει ανά περίπτωση ανθρώπου και το ακόμα (λίγο λιγότερο) πιθανό είναι να ποικίλει και ανά χρονική και "ψυχολογική" περίοδο. Μαγνητίζει, προσελκύει, καθηλώνει και... αφοπλίζει θα έλεγε κανείς, έχοντας πάντα τα ίδια γνωστά αποτελέσματα. Μην το μπερδέψετε με τον έρωτα ή την αγάπη όμως. Αυτό για το οποίο μιλάμε σήμερα είναι η ρίζα αυτού -η πηγή του "κακού", ίσως- που οδηγεί σε όλα τα προηγούμενα.

Ψηλός, μελαχρινός, πρασινομάτης, ή, αδύνατη, ξανθιά, γαλαζομάτα. Τσουπωτός, γλυκούλης και με χιούμορ, ή, ζουμερή, τσαχπίνα και εύστοχη στις παρατηρήσεις. Πολλά τα γούστα, και ακόμα περισσότερα τα κριτήρια. Ενώ όμως, σίγουρα, η... βιτρίνα είναι αυτή που μας "προσκαλεί" στην γνωριμία με έναν άλλο άνθρωπο, η όσφρηση "σου λέει" είναι αυτή που αρχικά μας ψιθυρίζει στο αυτάκι: "ω ναι! αυτός/αυτή σου αρέσει!". Μην με ρωτάτε"πώς" και "γιατί". Οι "ειδικοί" τα λένε. Ας μην σταθούμε όμως ούτε σε αυτό. Ας επικεντρωθούμε σε αυτό το "κάτι" που αναφέραμε αρχικά. Δύσκολο και δυσεύρετο πολλές φορές το άτιμο. Όταν όμως βρεθεί, ολόκληρο το "σκηνικό" γύρω μας αλλάζει. Ούτε ο ενθουσιασμός, ούτε κάτι άλλο μπορεί να μας μπερδέψει και πλανεύοντας μας να νομίζουμε ότι είναι ένα απλό ενδιαφέρον μιας καινούργιας γνωριμίας αυτό που αισθανόμαστε.

Είναι αυτό που κάποιοι λένε χημεία. Άλλοι το αποκαλούν "χτυποκάρδι". Κάποιο θα σου πουν ότι μάλλον "θα σου πονέσει το δοντάκι". Άλλοι ότι "ταιριάζετε" όπως σας βλέπουν. Εσύ, ίσως στην αρχή το αρνηθείς. Ενδέχεται και να το αγνοήσεις. Μπορεί να προσπαθήσεις να μην το δεις, όμως είναι εκεί μπροστά στα μάτια σου. Αυτό το "κάτι" σε περιμένει μπροστά σου. Εσύ, τι περιμένεις λοιπόν; "Κάτι" άλλο;

Εις το επανιδείν...   +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ το "αιγαίον" που έκλεισε άνοιξε τη συζήτηση για το νέο προφίλ της αθήνας

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

«Σχεδόν αιώνας πέρασε! Το «αιγαίον» κλείνει εδώ έναν κύκλο! Αισιοδοξούμε να γλυκάνουμε και πάλι τους πελάτες μας σε νέες συνθήκες στο προσεχές μέλλον». Μ' αυτές τις δύο σειρές, ένα ακόμη μαγαζί-σύμβολο της Αθήνας αποχαιρέτισε το -μεγάλο- κοινό του και προστέθηκε στη λίστα των, εξίσου ιστορικών και θρυλικών (και δεν χρησιμποιώ καταχρηστικά τους όρους, πως αλλιώς θα μπορούσε να τα χαρακτηρίσει κανείς αφού η ζωή τους άγγιξε τον αιώνα) μαγαζιών της πόλης που πέρασαν στο παρελθόν όπως το "Τηνιακό" και το "Floral".

Η μελαγχολία που προξενούν τέτοιες ειδήσεις κατά βάση δεν εδράζεται ούτε στο κατά πόσο είχε ο καθένας για στέκι το εκάστοτε μαγαζί, ούτε στο κατά πόσο εκτιμούσε το εμπορεύσιμο προϊόν του. Βασίζεται κυρίως στο ότι, για όσους τουλάχιστον αγαπούν ειλικρινά αυτήν την πόλη με τα καλά της και τα στραβά της, κάθε φορά που κλείνει ένα τέτοιο μαγαζί, ξηλώνεται κι ένα παράσημο κι απ' τη στολή της Αθήνας. Ένα κομμάτι-φορέας της διαδρομής της, ένας μάρτυρας για το πως έφτασε εδώ που βρίσκεται σήμερα. Πέρα από παράθυρα νοσταλγίας, αυτά τα τόσο παλιά μαγαζιά αποτελούν και παράθυρα ιστορίας.

Και κάπως έτσι, σποραδικά αλλά κομμάτι-κομμάτι και σταθερά, η Αθήνα χάνει στοιχεία της ταυτότητάς της και αλλάζει. Γίνεται ίσως πιο μοντέρνα, ίσως και πιο ξένη όμως. Η αξιολόγηση της αλλαγής αυτής είναι άμεσα εξαρτώμενη από το βλέμμα που την εξετάζει, αλλά φαντάζομαι ότι απ' τα γραφόμενά μου θα έχετε καταλάβει περίπου που τοποθετούμαι...

Ένα ερώτημα που προκύπτει εξετάζοντας το ζήτημα από ελαφρώς διαφορετική οπτική είναι αυτό που δεν αφορά την πόλη αυτή καθαυτή, αλλά την ψυχή της. Τους πολίτες της. Και εξηγούμαι: είναι δίκαιο να επιρρίπτουμε όλη την ευθύνη για τη διαμόρφωση της νέας Αθήνας στην "κρίση" που μαστίζει σύσσωμη τη χώρα όλα αυτά τα χρόνια; Ή μήπως αυτός που αλλάζει και ψάχνει να βρει την ταυτότητά του σε ταραγμένους καιρούς, είναι ο Αθηναίος;

Τροφή για σκέψη.

 +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ 5 (πιθανοί) "στόχοι" για την νέα σεζόν

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Ναι ναι... το ξέρω. Το καλοκαίρι τελείωσε και πολύς κόσμος κλαίγεται γι'αυτό. Βασικά όχι "πολύς" αλλά ορισμένος. Έτσι και αλλιώς θα μου πείτε "που λεφτά για διακοπές πλέον;!;!" και δίκιο θα έχετε. Ακόμα όμως και εκείνοι οι οποίοι δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να επισκεφθούν κάποιον κοντινό/μακρινό προορισμό για να ξεκουραστούν, μπορούσαν να καταφύγουν στην πλησιέστερη παραλία για λίγες στιγμές δροσιάς. Επίσης, είναι αλλιώς να έχεις 5-10 μέρες άδεια και να πηγαίνεις κάθε μέρα για μπάνιο στο Αλεποχώρι ή ακόμα και στον Άλιμο, και αλλιώς να είναι Σεπτέμβρης και να σκέφτεσαι "του χρόνου πάλι...". Έπειτα είναι και οι μαθητές/φοιτητές στην μέση. Οι πρώτοι ετοιμάζονται για την νέα σχολική χρονιά, οι δεύτεροι αναμένουν τις εξεταστικές του μήνα...

"Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα" δηλαδή...

Ας δούμε όμως την "θετική" πλευρά της όλης κατάστασης: "Νέα σεζόν", που για εμένα, σημαίνει νέοι στόχοι. Καινούργια ξεκινήματα θα έλεγα επίσης, και ιδού 5 απλοί τρόποι να κάνουμε την καθημερινότητα μας λιιιιίγο καλύτερη και πιο... ζωντανή, ξεχνώντας και παράλληλα το καλοκαίρι 2017 που μας άφησε μόλις:

1) Γράψου γυμναστήριο (ή κάνε κάτι για το σώμα σου γενικά)! "Νους υγιής, εν σώματι υγιή". Και πέρα από αρχαία ρητά, στοχεύει και σε μια καλύτερη εμφάνιση για το καλοκαίρι '18 που δεν θα αργήσει να έρθει...Εδώ θα'μαι και εδώ θα'στε.

2) Ξεκίνα ένα χόμπι! Οι επιλογές είναι αμέτρητες και πολλές από αυτές οικονομικότατες (δεδομένου συνθηκών). Στο μενού είναι από παραδοσιακοί χοροί, μέχρι ράψιμο...!

3) Υιοθέτησε/αγόρασε ένα κατοικίδιο! Σκυλί, για τους πιο αποφασισμένους, χρυσόψαρο για τους... τεμπέληδες. Μόνο φρόντισε να είσαι και υπεύθυνος/η...

4) Σύσφιξε τις σχέσεις σου με όλους εκείνους τους γνωστούς/φίλους που έχεις αφήσει (και σε έχουν αφήσει) να αραχνιάσουν στην λίστα επαφών του κινητού σου ή στην ομάδαν "φίλων" σου στο facebook. Έλα, παραδέξου το... κάποιους δεν τους έχεις δει από κοντά εδώ και καιρό (ή και καθόλου).

5) Κάνε κάτι για το "κοινωνικό σύνολο". Ουαου.. τι είπες τώρα. Για να το κάνω πιο λιανά, η εν λόγω ενέργεια μπορεί να είναι είτε εθελοντική εργασία για κάποιο σκοπό (αυτό ίσως να έχει γίνει και μορφή εργασίας σήμερα για την απόκτηση της τρισκατάρατης "προϋπηρεσίας...), μια ανάδωση, ή ακόμα και να μαζέψεις τα σκουπίδια στην γειτονιά σου. Ακούγεται τραβηγμένο, αλλά όταν "λειτουργεί"... λειτουργεί.

Μην πιαστείτε μόνο από αυτά αν δεν σας ικανοποιούν. Δείτε το σαν βάση για να βρείτε αυτά που θα σας δώσουν ερέθισμα για κάτι καινούργιο το επόμενο διάστημα. Οτιδήποτε και να είναι αυτό. Αν είναι κάτι που εν τέλει θα κοιτάτε πίσω και θα λέτε "πολύ -λυτρωτική/εξαγνιστική- αυτή μου η επιλογή" (ή κάτι αντίστοιχο anyway), τότε πράξατε ορθά.

Εις το επανιδείν...   +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ αδιέξοδο ή επαναπροσδιορισμός;

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Μόνοι μας κλείνουμε τους δρόμους που μπορούν να μας οδηγήσουν σε καινούργιες αναζητήσεις και προορισμούς. Δεν είναι η ζωή, οι συνθήκες και τα γεγονότα τα οποία μας αποκλείουν μονοπάτια και οδούς προς κάτι καινούργιο, διαφορετικό και, πιθανώς, καλύτερο. Εμείς είμαστε οι υπαίτιοι που δεν μπορούμε να βρούμε εναλλακτικές και απλώς μένουμε στο ότι τα πράγματα δεν πήγαν όπως θέλαμε και κάτι... στράβωσε στην πορεία. Ε λοιπόν αυτό είναι κάτι που όλοι οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε και να αποδεχτούμε. Να... καταπιούμε θα έλεγε κανείς, αυτήν την ξινόπικρη γεύση μιας προσωρινής αποτυχίας (κλείστε νοητά και την μύτη σας, βοηθάει από ότι λένε) και να πάμε παρακάτω. Όσο πιο γρήγορα το κάνουμε, τόσο πιο γρήγορα θα βρούμε πάλι τους ρυθμούς μας και θα αρχίσουμε να κατευθυνόμαστε ξανά προς τους επιθυμητούς στόχους και στις θεμιτές επιδιώξεις μας.

Δύσκολο και πολλές φορές αρκετά ψυχοφθόρο, το να προσπαθείς και πάλι για κάτι (ενδεχομένως από την αρχή) όμως σίγουρα αξίζει τον κόπο. Στην τελική, σκεφτείτε και το εξής: Και αν ο αρχικός μας σχεδιασμός δεν ήταν σωστός; Και αν το βασικό μας πλάνο δεν ήταν εν τέλει ο καλύτερος τρόπος προσέγγισης; Και αν υπάρχει κάποια άλλη μέθοδος καλύτερη; Μεταξύ μας, σίγουρα υπάρχει. Πολύ απλά, δεν ξέρουμε να "χάνουμε". Και όχι μόνο δεν ξέρουμε να "χάνουμε", αλλά δεν γνωρίζουμε πως αρκετές φορές, εκτός του ότι από μία ήττα στον στίβο της ζωής μαθαίνεις περισσότερα από μια νίκη, είναι και αυτές οι "αναγκαίες" ήττες που τελικά μπορούν να μας οδηγήσουν προς την... νίκη, δηλαδή το επιθυμητό αποτέλεσμα. Σταμάτα λοιπόν να βλέπεις το τέλμα, και δες το τέρμα που σε περιμένει στο βάθος. Το ότι δεν θα φτάσεις έτσι όπως ήθελες, δεν σημαίνει ότι δεν θα φτάσεις καθόλου. Σημαίνει μόνο πως, μάλλον, θα φτάσεις με..."ανταπόκριση".

Θα φτάσεις όμως.

Εις το επανιδείν...   +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ ζώντας μακρυά από τους δικού σου ανθρώπους

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Και έρχεται η ώρα, να πας από το δημοτικό στο γυμνάσιο, μετά στο λύκειο και, ακόμα πιο μετά, ίσως, στην σχολή σου. Και έρχεται η ώρα, να φύγεις από το σπίτι για να πας να μείνεις μόνος σου, όντας "ανεξάρτητος" και ενήλικος πλέον. Άλλες πάλι φορές, πιο συχνά τώρα τελευταία, έρχεται η ώρα να φύγεις από το χωριό, την πόλη ή και την χώρα σου. Είναι και εκείνες οι φορές που πρέπει να αλλάξεις δουλειά και εργασιακό περιβάλλον, αλλά και οι άλλες που "χωρίζεις" και πρέπει να προχωρήσεις. Πολλές και διαφορετικές οι περιπτώσεις μεταβατικών σταδίων και αλλαγών στην ζωή μας, αλλά όλες έχουν ένα κοινό στοιχείο το οποίο είναι: Οι άνθρωποι που αφήνουμε πίσω μας.

Συγγενείς, σύντροφοι, "κολλητοί", φίλοι ή απλά γνωστοί, όλοι άτομα τα οποία αναγκαζόμαστε να... "παρατήσουμε" για τον έναν ή τον άλλο λόγο, κομμάτια από την ζωή και, ίσως, της καθημερινότητας μας. Συνοδοιπόροι μας πλέον, οι αναμνήσεις που κουβαλάμε με τις υπόλοιπες αποσκευές του μυαλού μας, και όλες οι εμπειρίες με όσα ζήσαμε με αυτά τα άτομα. Καλές, κακές, γλυκόπικρες, όλες εκεί για να μας κάνουν παρέα. Σίγουρα σήμερα με τα social media και τις σύγχρονες μεθόδους επικοινωνίας που υπάρχουν, μπορούμε να έρθουμε πολύ άμεσα σε επαφή με κάποιον ο οποίος είναι μακρυά μας, συγκριτικά με παλαιότερα όπου ο μοναδικός τρόπος ήταν η αλληλογραφία ή ένα χρονοβόρο ταξίδι, όμως, παρόλα αυτά, η απόσταση παραμένει "αγεφύρωτη". Ένα τόσο κοινωνικό ον όπως ο άνθρωπος, αδυνατεί να λειτουργήσει σωστά όταν δεν έχει "τα δικά του πρόσωπα" γύρω του, ή τουλάχιστον να λειτουργήσει στο μέγιστο δυνατό βαθμό. Καλώ ή κακώς, η συναισθηματική υγεία, είναι το ίδιο σημαντική με την ψυχική, αλλά και την σωματική.

Μια φωτογραφία, ένα μήνυμα ή ακόμα και ένα ρούχο, είναι ικανά για να μας φέρουν πιο κοντά με όλους εκείνους οι οποίοι μας λείπουν. Έστω και για λίγο, έστω και αμυδρά, ξεγελάμε το νου μας, και ταξιδεύουμε κοντά στα αγαπημένα μας πρόσωπα. Πέραν όμως από αυτά που κάνουμε για να δραπετεύσουμε από την δική μας καθημερινότητα, για να εισβάλουμε και πάλι για λίγο στην δική τους, θα πρέπει να γνωρίζουμε και το ακόλουθο: Καλώς ή κακώς, όλα αυτά είναι εικονικά. Η νοσταλγία παραμένει, και η "απώλεια" υπάρχει.

Και... ξέρεις κάτι. "Σου λείπει." Το θετικό είναι ότι, μάλλον, το ξέρει και αυτός/αυτή.

Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ οι καλύτερες διακοπές πλέον...

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

...είναι εκείνες οι οποίες γίνονται είτε στο πάλαι ποτέ εξοχικό σπίτι του χωριού που σνομπάραμε, είτε σε εκείνα φίλων και γνωστών οι οποίοι δύναται να μας φιλοξενήσουν για φέτος το καλοκαίρι. Ίσως με το σκεπτικό ότι του χρόνου θα κάνουμε και εμείς κάτι αντίστοιχο για να ανταποδώσουμε την κίνηση, καβατζώνοντας αυτόματα τις επόμενες διακοπές τους. Και γιατί όχι μεταξύ μας; Όλοι στην ίδια ή σε παρόμοια θέση δεν βρισκόμαστε άλλωστε;

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα και να εξομολογηθώ κάτι. Ε λοιπόν αυτό είναι μια πλευρά της "κρίσης" που ίσως μου αρέσει λίγο. Ω ναι. Αν και λάτρης των διακοπών σε μακρινούς προορισμούς και σε μέρη για εξερεύνηση και γενική αλλαγή περιβάλλοντος, νομίζω ότι η προσφυγή στα προαναφερθέντα μέρη είναι κάτι που θα μας βοηθήσει πολύ. Αφενος, θα μάθουμε να εκτιμάνε αυτό που έχουμε/είχαμε, και τόσο καιρό εμμέσως -πλην σαφώς- απορρίπταμε και, αφετέρου, θα καταφέρουμε να περάσουμε πιο ουσιαστικό χρόνο με γνωστούς και φίλους. Κάνουμε ένα ακόμα βήμα στο να μάθουμε να μοιραζόμαστε και να παρέχουμε ότι μας προσφέρουν. Οι άλλοτε επιλογές διακοπών φαντάζουν τώρα πολυτέλειες και μάλλον ως κάτι απλησίαστο, όπως και να έχει, και αυτοί οι οποίοι καταφέρνουν ακόμα να κάνουν την οποιαδήποτε εξόρμηση, μετρούν και το τελευταίο ευρώ έτσι ώστε να βρίσκονται εντός "προϋπολογισμού" που είχε προηγηθεί.

Γι'αυτό λοιπόν, προτιμήστε "χωριό παππού ή γιαγιας" για εφέτος το καλοκαίρι, χωρίς πολλά-πολλά, και δίχως δεύτερες σκέψεις. Αν τύχει και πάρτε και κανέναν γνωστό μαζί σας (ή τουλάχιστον προσκαλέστε κατά προτίμηση κάποιον που έχει και εκείνος εξοχικό), έτσι ώστε να υπάρχει και το ενδεχόμενο να σας "βολέψει" του χρόνου. Και μην το παρεξηγείται αυτό που σας προτεινω. Αλληλεγγύη ονομάζεται και δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση εκμετάλλευση. You know... Βόηθα με να σε βοηθώ που λένε;

Εις το επανιδείν...+Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ~ κι όμως ο νέρων δεν έκαψε τη ρώμη!

πίσω από το φυσικά προφανές, διεισδύουμε σε ανεξήγητα παραφυσικά μυστήρια της ιστορίας

χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis 

Μία απ' τις προσωπικότητες που συντέλεσαν σε μεγάλο βαθμό στη διαμόρφωση της στερεοτυπικής άποψης που διαθέτουν κάποιοι ακόμη και σήμερα για τις ημέρες ακμής της Ρώμης, τις οποίες αντιμετωπίζουν ως μητέρες των αχαλίνωτων οργίων, της ακολασίας και της ανηθικότητας εν γένει, είναι ο Νέρων. Πως θα μπορούσε άλλωστε να αποτελέσει "διαφήμιση" ένας άνθρωπος ο οποίος δε δίστασε να τυλίξει στις φλόγες την πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας του, σωστά; Μάλιστα ο μύθος λέει ότι τις δραματικές εκείνες στιγμές, ο αυτοκράτορας- εμπρηστής έπαιζε τη λύρα του και τραγουδούσε, παρακολουθώντας ταυτόχρονα το κατόρθωμά του...

Κι όμως, αυτό φαίνεται να είναι το μόνο που δεν έχει κάνει στην ταραχώδη ζωή της αυτή η αμφιλεγόμενη μορφή. Σύμφωνα με τον Τάκιτο, τον σπουδαίο Λατίνο ιστορικό, το έργο του οποίου θεωρείται απ' τις σημαντικότερες πηγές που έχουμε, ο Νέρων βρισκόταν στα θερινά του ανάκτορα τον Ιούλιο του 64 μ.Χ., όταν ξέσπασε η καταστροφική πυρκαγιά, ενώ μόλις έμαθε τι συνέβαινε επέστρεψε εκτάκτως στη Ρώμη.

Η Αγριππίνα στέφει τον Νέρωνα αυτοκράτορα

Μπορούμε λοιπόν κατά πάσα πιθανότητα να αθωώσουμε τον Νέρωνα για το αδίκημα του εμπρησμού, όχι όμως και για της πολλαπλής ανθρωποκτονίας. Η μητέρα του Αγριππίνα, καταφέρνοντας να παρακάμψει τον γιό του συζύγου της και αυτοκράτορα Κλαύδιου, τον Βρετανικό, για να πάρει ο Νέρων (που ήταν γιός από τον πρώτο γάμο της Αγριππίνας) το χρίσμα της διαδοχής, κι έπειτα δηλητηριάζοντας τον Κλαύδιο (έτσι ισχυρίζονταν τουλάχιστον οι κακές γλώσσες της εποχής!)  κατόρθωσε να ανεβάσει τον 17χρονο Νέρωνα στο θρόνο. Φαίνεται όμως πως ο νεαρός είχε διδαχθεί καλά τις ραδιουργίες από τη μητέρα του, την οποία δε δίστασε να εξοντώσει εν ψυχρώ, αναθέτοντας σε εκτελεστές να τον απαλλάξουν από την παρουσία της, όταν εκείνη άρχισε να παρουσιάζει παρεμβατικές τάσεις. Εκτός από τη μητέρα του όμως, ο Νέρων δολοφόνησε και τις δύο συζύγους του, την πρώτη διότι δεν την επιθυμούσε και την είχε παντρευτεί κατ' εντολή της Αγριππίνας, τη δεύτερη σε μία κρίση οργής, λίγο πριν γεννήσει το παιδί του.

Μπροστά σ' αυτά που αναφέραμε παραπάνω, σίγουρα μία απλή απάτη στους Ολυμπιακούς Αγώνες μοιάζει πταίσμα... Ή μήπως όχι; Ο Νέρων δε δίστασε όχι μόνο να αλλάξει τη ροή των αγώνων (στην υποτελή, μην ξεχνάμε, τότε Ελλάδα) και να τους μεταφέρει από το 65 μ.Χ. στο 67 μ.Χ. ώστε να μπορέσει να συμμετάσχει, αλλά και να προσθέσει στο πρόγραμμα μουσικούς και δραματικούς αγώνες για να αγωνιστεί ο ίδιος! Συμμετείχε δε και στο "Δέκιππο" με μεγάλη επιτυχία: έπεσε στους αγώνες από το άρμα! Αυτό δεν αποτέλεσε πρόβλημα φυσικά, καθώς οι κριτές τον ανακήρυξαν νικητή έπειτα από δωροδοκία! 

Θα κλείσουμε τα επεισόδια απ' τη ζωή του Νέρωνα με το πιο πικάντικο κομμάτι: το ξακουστό ανοιχτό όργιο του 64 μ.Χ. για το οποίο μας πληροφορεί ο Τάκιτος. Σ' αυτό συμμετείχαν άνδρες και γυναίκες, παντρεμένοι και ελεύθεροι, σκλάβοι και πολίτες, κάθε ηλικίας και σεξουαλικού προσανατολισμού... Λίγες μέρες μετά, ο Νέρωνας παντρεύτηκε έναν άντρα, τον "Σπόρο", τον οποίο νωρίτερα είχε ευνουχίσει.

Θα είχε πραγματικά ενδιαφέρον ένας γνώστης ψυχολογίας να προσεγγίσει αυτή τη μορφή και να προσπαθήσει να βγάλει μία υποτυπώδη διάγνωση, ώστε να ολοκληρώσουμε κάπως την εικόνα που έχουμε για εκείνον. Μα όπως και να έχει ένα είναι το σίγουρο: δεν θα πάψει ποτέ να προσελκύει το ενδιαφέρον μας και να αποτελεί μία από τις πλέον μυστηριώδεις και ιντριγκαδόρικες προσωπικότητες της ιστορίας. +Kωνσταντίνα Πορφυρού 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ δεν φταίνε οι δευτέρες. εσύ φταις...

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Πολλές είναι οι φορές που ακούμε ότι η Δευτέρα είναι η χειρότερη μέρα της εβδομάδας. Το επταήμερο μόλις έχει ξεκινήσει, 5 ολόκληρες μέρες μεσολαβούν μέχρι το Σαββατοκύριακο, μικροί και μεγάλοι αναστενάζουν στην θέα αυτών, αφού καλούνται να αντιμετωπίσουν -για ακόμη μια φορά- σχολείο, δουλεία, υποχρεώσεις κοκ, ο καθένας τα δικά του...

Η Τρίτη, φαντάζει και αυτή μία "αδιάφορη" μέρα. Αφενός είναι μετά την Δευτέρα, που σημαίνει ότι απομένουν 4 ημέρες μέχρι το Σάββατο, αφετέρου δεν είμαστε καν στην μέση του "δρόμου" μέχρι το πολυπόθητο 2ήμερο. Η Τετάρτη, πάλι, είναι το μέσο των καθημερινών. Στην αρχή της, είναι απλώς ακόμα μία μέρα που πρέπει να περάσει, μέχρις ότου φτάσει η Πέμπτη, μια ανάσα μέχρι την ωραίτερη μέρα της εβδομάδας. Είναι η μέρα που η κούραση αρχίζει να βγαίνει και η αναμονή της Παρασκευής αρχίζει να αυξάνεται κατακόρυφα. Όμως, το πέρας της σηματοδοτεί αρκετά. (When Wednesday is over, the week is over!). Η Πέμπτη, ή αλλιώς, προ-Παρασκευή, είναι αυτό και μόνο. Μια ημέρα πριν την τελευταία μέρα των καθημερινών, την ημέρα που όλοι περιμένουν πως και πως. Για την Παρασκευή δεν χρειάζονται και πολλά λόγια...

Καλά όλα αυτά (και γνωστά θα έλεγα) όμως πολύ λάθος σαν σκεπτικό και τρόπος αντιμετώπισης των ημερών. Με αυτήν την λογική, εξαιρώντας τις αργίες, διακοπές και άδειες που μεσολαβούν, σπαταλάμε τα 4,5-5/7 της ζωής μας και στοχεύουμε μόνο στα 2 από τα 7 που απομένουν. Αν σκεφτεί κανείς ότι την Κυριακή απόγευμα-προς βράδυ μας πιάνει και μια γκρίνια που αύριο ξημερώνει πάλι Δευτέρα, τότε, τι μένει; Νομίζω οφείλουμε όλοι να το δούμε λίγο διαφορετικά το θέμα. Δεν φταίει η Δευτέρα σαν μέρα, ούτε η Τρίτη, ούτε η Τετάρτη κοκ που τις θεωρούμε κενές ή ακόμα και βαρετές ημέρες. Απλώς, δεν τις αντιμετωπίζουμε όπως πρέπει. Η Δευτέρα, θα έπρεπε να θεωρείται ως μέρα για καινούργια ξεκινήματα και θέσπιση νέων στόχων. Η Τρίτη και η Τετάρτη, είναι, προσωπικά, 2 από τις καλύτερες μέρες για να βγει κανείς έξω για ποτό, φαγητό ή απλά μια βόλτα. Η Πέμπτη, είναι, το λιγότερο, ημέρα πρεμιέρας για τους κινηματογράφους. Κλπ κλπ.

Κάθε μέρα, είναι ένα σύνολο στιγμών. Μοναδικών στιγμών. Ευκαιριών, αλλά και πιθανοτήτων, που δεν πρόκειται να ξανά-εμφανιστούν μπροστά μας, τουλάχιστον έτσι ακριβώς όπως ήρθαν την τελευταία φορά. Οφείλουμε να ζούμε την κάθε μέρα εις βάθος, και να απολαμβάνουμε το σύνολο της στο μέγιστο δυνατό βαθμό. Διότι, όχι φίλε αναγνώστη. Δεν φταίει η Δευτέρα που βαριέσαι να πας στην δουλεία, στο σχολείο ή οπουδήποτε αλλού "πρέπει" να πας. Φταίει το γεγονός ότι ζεις μάλλον πιο πολύ με αυτό το "πρέπει" και όχι με το... "θέλω"...

Εις το επανιδείν...  +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ "αν δεν κοιτάς εκεί που θες να πας...

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

...θα πας εκεί που κοιτάς...".

Είναι γνωστό ότι ως είδος, αποπροσανατολιζόμαστε πολύ εύκολα και πολύ γρήγορα από τον οποιοδήποτε στόχο μας ή προορισμό μας. Οι "σειρήνες" που μας περιμένουν στον δρόμο μας προς αυτούς, δεν χάνουν ευκαιρία για ευκαιρία για να μας τραβήξουν την προσοχή και το ενδιαφέρον μας, με απώτερο σκοπό να μας πλανέψουν με μια γλυκιά μελωδία που μπερδεύει τον νου. Είναι λίγο και που εμείς δεν θέλουμε (ή δεν μπορούμε) να κυνηγήσουμε αυτό που ακριβώς θέλουμε, είναι βέβαια και η τάση που μας διακατέχει για την εύκολη λύση που υποβοηθά αυτό το φαινόμενο. Είναι, όμως, και λίγο που δεν ξέρουμε τι θέλουμε εν τέλει, αλλά και που "το ένα μας ξινίζει, και το άλλο μας βρωμάει".

Παιδιά, σοβαρευτείτε. "Η ζωή είναι πολύ μικρή" για να αναλωνόμαστε σε ανούσια πράγματα, ανούσιες ασχολίες, ανούσιες γνωριμίες κοκ. Είναι πιστεύω καιρός που πρέπει όλοι να βρούμε τι είναι αυτό που πραγματικά μας ευχαριστεί και μας κάνει να νιώθουμε καλά, και έχοντας αυτό ως κατευθυντήρια γραμμή να το κυνηγήσουμε. Αν δεν εντοπίσουμε τι είναι αυτό το οποίο θέλουμε να κάνουμε/βρούμε/είμαστε και δεν έχουμε επιστήσει την προσοχή μας σε αυτό καθ' όλη την πορεία μας (γνωστή και ως ζωή), το μόνο που θα καταφέρουμε θα είναι απλά να υπάρχουμε και... περιστασιακά να λέμε ότι "ζούμε".

Αυτός μας εκμυστηρεύεται και ο αποψινός προβληματισμός "σφηνάκι" μέσω του τίτλου του. Αν δεν ταυτίζεται ο προορισμός σου με τις "ακτές" που κοιτάς, τότε πολύ φοβάμαι ότι θα συνεχίζεις να ναυαγείς σε μέρη και νησιά αγνώστων γεωγραφικών μηκών, και η επαναφορά και πάλι στο πλοίο της γραμμής θα είναι ολοένα και δυσκολότερη. Εγώ δεν σου λέω να μην περιπλανηθείς και σε άγνωστα μονοπάτια σήμερα. Σου λέω να μην χαθείς.

Εις το επανιδείν...+Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »