ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ εσύ, κάνεις αυτά που σε συμβουλεύουν;

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Δύο πράγματα δεν μου αρέσουν καθόλου (μα καθόλου όμως!). Το πρώτο είναι να αποδεικνύεται ότι τελικά δεν έχω δίκιο σε αυτό που υποστηρίζω, και το δεύτερο, ακόμα χειρότερο, είναι όχι μόνο να αποδεικνύεται το προηγούμενο, αλλά να με είχαν προειδοποιήσει κιόλας για το "λάθος"... Ξέρω ότι δεν είμαι μόνος στην χώρα αυτών των δυσάρεστων συναισθημάτων, καθώς υπάρχουν πολλοί εκεί έξω  που συμμερίζονται αυτό το παράπονο. Και ποιοι είναι -φυσικά- οι άνθρωποι οι οποίοι επαληθεύονται όλο και περισσότερο όσο περνούν τα χρόνια μέσα από αυτό; Τα πολύ κοντινά και μεγαλύτερα πρόσωπα βέβαια. Γονείς, θείοι, παππούδες, όλοι ένας-ένας με την σειρά "βγαίνουν" αληθινοί σε πολλά από αυτά που κάποτε μας είχαν πει και συμβουλεύσει να (μην) κάνουμε και εμείς ως φωτεινοί παντογνώστες της τότε εποχής, αρνηθήκαμε κατηγορηματικά. Μην μπερδεύεστε όμως. Ο σημερινός προβληματισμός δεν αφορά επαγγελματικούς προσανατολισμούς και "οικονομικές" αποφάσεις (στην πλειοψηφεια τουλάχιστον). Ο σημερινός προβληματισμός απευθύνεται κυρίως σε επιλογές ατόμων τα οποία βάζουμε στην ζωή μας.


Πολύ-πολύ παλιά (ε καλά όχι και τοοοόσο παλιά -ούτε τα 30 δεν έχω κλείσει ακόμα!) μου είχαν πει: "Από όλους τους ανθρώπους που έχεις στην ζωή σου πρέπει να "παίρνεις" κάτι", φράση την οποία τότε, είχα παρεξηγήσει αρκετά, μιας και την είχα ερμηνεύσει όπως ήθελα (όπως αποδείχθηκε). Τι ήθελε να πει ο... ποιητής; Σίγουρα δεν ήθελε να πει να έχεις κάποιο "υλικό κέρδος", όπως ίσως να υπέθεσα εγώ. Σίγουρα, επίσης, δεν εννοούσε να έχεις κάποιο εγωιστικό όφελος από την σχέση σου με ένα άτομο, δηλαδή, κάποιο "εγωιστικό" συμφέρον όπως, πάλι, ίσως υπέθεσα εγώ. Σίγουρα, τέλος, δεν εννοούσε να έχεις πολύ "παράλογα" ή "άδικα" κριτήρια όταν επιλέγεις έναν άνθρωπο για να τον εντάξεις στον κοινωνικό σου κύκλο, κάτι που, μάλλον, υπέθεσα λανθασμένα εγώ. Με μεγάλη ευκολία, πλέον, μπορώ να πω ότι σκοπός και νόημα αυτής της φράσης ήταν το να επιλέγεις άτομα τα οποία μπορούν να σε κάνουν καλύτερο με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Και, εννοείται, αυτό δεν θα επέλθει μόνο από κάποια ενέργεια από μέρους τους προς εμάς, αλλά και το αντίθετο. Δεν είναι λίγες οι φορές άλλωστε που βοηθάμε τον εαυτό μέσα από την βοήθεια που προσφέρουμε στους άλλους.

Δεν χρειάζεται να μπω στην διαδικασία και να θέσω παραδείγματα για το ποιοι άνθρωποι πρέπει/μπορούν να είναι στην ζωή μας. Το πράγμα από κάποιο σημείο "χ" και έπειτα, "μιλάει από μόνο του". Όλοι έχουμε τα κριτήρια μας, και γνωρίζουμε πολύ καλά ποιοι τα πληρούν και ποιοι όχι. Η μόνη εξαίρεση στον κανόνα είναι όταν σε μια ενδεχόμενη σχέση μας με κάποιο πρόσωπο εμπλέκονται και βαθύτερα συναισθήματα τα οποία επηρεάζουν την κρίση μας και δεν μας αφήνουν να δούμε καθαρά. Παρόλα αυτά, ακόμα και σε αυτά τα... ακραία (αλλά και πολύ συνήθη) περιστατικά, υπάρχει ο... κώδων στο αυτί μας, αλλά και το... κόκκινο λαμπάκι που μας προειδοποιεί στο βάθος. Το θέμα είναι να ακούσουμε τον πρώτο, αλλά και να δούμε το δεύτερο. Μόνο και μόνο για να μην ξανακούσουμε να αντηχεί στα αυτιά μας ή στο μυαλό μας η φράση "Στα 'λεγα εγώ!!".

Νομίζω αυτό και μόνο αρκεί.

Εις το επανιδείν...+Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ συμβουλές για... συμβουλές.

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Σε διάφορες στιγμές στην ζωή μας, αντιμετωπίζουμε προβλήματα και... προβληματισμούς -φυσικά- που προέρχονται από ένα ή περισσότερα ζητήματα τα οποία μας απασχολούν είτε σε χρόνια βάση, είτε την δεδομένη στιγμή, προσπαθώντας παράλληλα να δώσουμε και τις αντίστοιχες λύσεις. Όταν τώρα βρεθούμε (ή θεωρήσουμε ότι βρεθήκαμε) στο δικό μας προσωπικό αδιέξοδο, αρχίζουμε να αναζητάμε "σωτηρία" μέσα από κατευθυντήριες γραμμές που θα μας δώσουν άλλα άτομα του κοντινού ή μη περιβάλλοντος μας, ή αλλιώς πρόσωπα που ανήκουν ή όχι σε μια ακτίνα του κοινωνικού μας κύκλου. Με λίγα λόγια, ζητάμε την... "πολύτιμη" συμβουλή κάποιου.


Το άτομο το οποίο θα απευθυνθεί ο καθένας μας διαφέρει ανάλογα την περίσταση καθώς και την φύση του προβλήματος που μας απασχολεί, ενώ σημαντικό ρόλο στην επιλογή του παίζουν και τα κριτήρια τα οποία έχει θέσει το "απασχολούμενο" πρόσωπο όσον αφορά τον τρόπο αντιμετώπισης του. Σε γενικές γραμμές, όμως, ξέρουμε σε ποιον πρέπει να απευθυνθούμε και ποιος είναι πιο πιθανό να μας δώσει απαντήσεις σύμφωνα με το θέμα του προβληματισμού μας. Οικογενειακά, προσωπικά, ή επαγγελματικά, για το κάθε ένα από αυτά υπάρχουν ένας ή περισσότεροι άνθρωποι στους οποίους στρεφόμαστε διότι ξέρουμε (ή τουλάχιστον έχουμε την διαίσθηση και το έχει αποδείξει και η ιστορία ίσως) ότι γνωρίζουν πως πρέπει να διαχειριστούμε την κατάσταση στην οποία έχουμε βρεθεί.

Τι γίνεται όμως και εκείνες τις φορές που γνωρίζουμε ή υποψιαζόμαστε πως χρειαζόμαστε την συμβουλή ενός... "τρίτου"; Τι γίνεται όταν θα προτιμούσαμε να είχαμε δυνατότητα να μιλήσουμε σε κάποιον ο οποίος δεν θα έχει την παραμικρή ιδέα ή άποψη για το άτομο μας και θα μπορεί να είναι πλήρως αντικειμενικός; Τι γίνεται όταν χρειαζόμαστε μια "ωμή" συμβουλή και αξιολόγηση της κατάστασης χωρίς κανένα ίχνος κριτικής ή λέξεων στις όποιες δεν υποβόσκει η παραμικρή ιδέα υποκειμενικότητας στο βαθμό που είναι εφικτό; Εδώ τα πράγματα περιπλέκονται. Ενώ πολλοί θα μπορούσαν να υποστηρίξουν ότι ίσως "θα ήταν μια καλή στιγμή να επισκεφτούμε κάποιον ψυχολόγο/ψυχαναλυτή" (!), προσωπικά, πιστεύω ότι θα πρέπει να εξεταστούν τρία πράγματα πριν παρθεί μια -οποιαδήποτε- απόφαση.

Σε πρώτη φάση, θα πρέπει να "ερευνήσουμε" τον εαυτό μας. Σε δεύτερη, θα πρέπει να εξετάσουμε το γιατί απορρίπτουμε όλους όσους έχουμε "πρόχειρους", τους οποίους έχουμε εμπιστευτεί στο παρελθόν. Σε τρίτη και πιο σημαντική όμως, θα ήταν συνετό να εξετάσουμε και το γεγονός να έχουμε ήδη την απάντηση μπροστά μας και, απλώς, να εθελοτυφλούμε. Αν την έχουμε, "έχει καλώς", αν δεν την έχουμε, "έχει...".

Εις το επανιδείν...     +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »