Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα σχέσεις. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα σχέσεις. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου 2018

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ είσαι το ταίρι μου (not)

 you've got to take this moment στο +yannidakis


Η πολύτιμη διδαχή της Ριάννα εκπηγάζει από ατόφια κατινιά και ανωριμότητα και εν όψει του Αγίου Βαλεντίνου κάνω αφιέρωμα σε εξέχουσες πρώην περιπτώσεις που πέρασαν από την πολυτάραχη ζωή μας!

Ένα νέο κορίτσι, με σπάνια εξωτική ομορφιά, μπορεί να μας μάθει ένα δύο πράγματα για την γυναικεία πικρία από τις προηγούμενες σχέσεις -μη φανταστείτε πως η Ριάννα ξέρει να κάνει καλύτερες διαχειρίσεις από εσάς ή εμένα...

Η Ριάννα είναι εξάλλου ένα μέσο κορίτσι ευαίσθητο και πληγωμένο, παρά τα εκατομμύρια που διαθέτει.

Η νέα «σελέμπριτι» αντί να χαρεί δόξα, νιάτα, πλούτη κάθεται και ασχολείται με πράγματα μικρά, ενδεχομένως και κατινίστικα: «Κανείς από τους πρώην μου δεν είναι παντρεμένοι ή σε ευτυχισμένες σχέσεις οπότε ασφαλώς δεν έφταιγα εγώ LOL» δημοσίευσε στο Instagram, πριν αρκετό καιρό,  το ταλαντούχο κουτορνίθι που καθόταν και έτρωγε ξύλο από τον Κρις Μπράουν (????).

Είναι να απορεί κανείς με τα απωθημένα που βρίσκονται στον πάτο του πηγαδιού της ανθρώπινης ψυχής. Καμία γυναίκα δεν πρέπει να ασχολείται με οδυνηρά ζητήματα του παρελθόντος, όμως πρόκειται για θέμα συναισθηματικό στο οποίο όλοι έχουμε παρόμοιες αντιδράσεις. 

Ο Πρώην… ναι μεν κάποτε αποτελούσε μέρος της καθημερινότητάς σου, ωστόσο κατοικεί στις τρυφερές σου φαντασιούλες ή είναι κακή ανάμνηση που έρχεται και σε ενοχλεί εκεί που είσαι αμέριμνος... Οι Πρώην είναι ή περιπτώσεις για θάψιμο ή πρόσωπα που δεν θες να ξεχνάς και προσπαθείς εναγωνίως να επαναφέρεις κάθε φορά όλο και πιο δύσκολα όταν δεν έχεις να ασχοληθείς με σοβαρότερα ζητήματα στη ζωή σου.

Παρακαλάς να γίνει «κάτι», να παίξει το ραδιόφωνο τραγούδι σας ή περάσει ένας τύπος που φοράει την ίδια κολόνια και η στιγμή ή και ολόκληρη η μέρα σου -ας είσαι ευτυχισμένη μαμά με πέντε παιδιά- να του ανήκει!
  
Παρακάτω παραθέτω αναλυτικά κατηγορίες με Πρώην. Όταν ολοκληρώσετε την ανάγνωση τραβήξτε ελεύθερα τις τρίχες της κεφαλής σας...

Ο Πρώην Προς Αποφυγήν είναι ο τύπος που έχεις να δεις χρόνια αν και θα προτιμούσες τα χρονιά να ήταν αιώνες. Σε βλέπει και ενώ βάζεις τα δυνατά σου για να είσαι μαζί του παγερή, παίρνει θάρρος που κανείς δεν του έδωσε. Δεν ξέρει πως παρακαλάς συχνά τον Θεό να ξεχάσεις και να σβηστεί η σχέση σας από την ιστορία των σχέσεων και για να σε αναγκάσει «κάτι» να αισθανθείς, αρχίζει τα φιλικά και τα εγκάρδια. Σου λέει «εγώ σε ξέρω καλά» και άλλες τέτοιες σαχλαμάρες, ενώ αν σε ήξερε τόσο καλά αυτός ο «καταπληκτικός μάγκας», θα ήσασταν ακόμα μαζί κι αγαπημένοι -αυτός ο τύπος δεν νοσταλγεί την σχέση σας, αλλά την καλύτερη τύχη που είχε όταν ήσασταν μαζί...

O Πρώην Χλιαρά Συναισθήματα είναι ένα καλό παιδί μάλλον... αφου δεν θυμάσαι γιατί χωρίσατε. Ευχαρίστως τον κάνεις παρέα και αυτό σημαίνει πως υπάρχει υψηλός κίνδυνος επανασύνδεσης - αν περνάς φάση μοναξιάς. Καμιά φορά νομίζουμε πως μπορούμε να επωφεληθούμε από το τίποτα, το τίποτα όμως παραμένει δυστυχώς τίποτα...

Ο Πρώην Ανάμεικτα Συναισθήματα:  εδώ η φάση είναι μπερδεμένη, γιατί από την μία τον αγάπησες πολύ, από την άλλη χωρίσατε. Άρα η λογική λέει πως οφείλεις να μην τον αγαπάς - κι όμως! Ο λόγος του χωρισμού παύει -όπως τόσα πράγματα- να έχει σημασία έπειτα από 5, 10, 15 χρόνια, σαν αδίκημα που παραγράφηκε -ας σε κεράτωσε με την Αντζελίνα Τζολί, ας ήταν γαϊδούρι...  Κανείς Πρώην Ανάμεικτα Συναισθήματα όμως δεν είναι κόπανος, γιατί αν είναι σημαίνει πως είσαι και εσύ που κάθισες και τον αγάπησες. Για λόγους διατήρησης του εγωισμού σου δεν μπορείς, λοιπόν, να του κρατάς κακία. Το δύσκολο είναι πως ο Πρώην Ανάμεικτα Συναισθήματα είναι το πλέον διαδεδομένο είδος και έχει την ιδιότητα να σε μπερδεύει κατά καιρούς σε πολλούς τομείς... Μπορεί π.χ. η δική του ζωή να είναι λόγος να αναθεωρήσεις την δική σου, γιατί είστε συναισθηματικά συνδεδεμένοι και καταλήγει να είναι κάτι μεταξύ, φίλου, συμμάχου και χαμένου συγγενή. Δεν αισθάνεσαι τίποτα ερωτικό για αυτόν, αλλά άντε να του το εξηγήσεις. Τον αγαπάς πάντως. Αν αύριο σε καλούσε η παλαβιάρα Αντζελίνα να καταθέσεις εναντίον του -καλύτερα να μην πήγαινες, εκτός αν ερχόταν το τέλος του κόσμου και ήταν στο χέρι σου να σωθούν λίγοι άνθρωποι. Αυτόν -νομίζω- θα τον έσωζες. 

Ο Πρώην Χαμένη Αγάπη: Είναι αυτός που έχασες και πάντα κάτι μέσα σου θα κλαίει γιατί ένα κομμάτι έμεινε ανεκπλήρωτο. Το προσπερνώ και γράφω την επόμενη περίπτωση...

Ο Πρώην Μη Δυνάμενος ή ο Πρώην Όπου Δεν Φτάνει Η Αλεπού: είναι αυτός που «θα μπορούσε» αλλά για κάποιον λόγο του ήταν εντελώς αδύνατο να είναι μαζί σου - δεν είναι καν συγκεκριμένο αυτό που δεν μπορεί να καταφέρει, μην το ψάχνουμε και μην το αναλύουμε. Ο Μη Δυνάμενος είναι εκείνος που χωρίς να του λείπει κάτι, νιώθει λίγος -αθεράπευτη περίπτωση! Η μνήμη του δεσμού σας, να ξέρεις , αναπαύεται στα εσώτερα του. Του ανακατεύεις το στομάχι και του χαλάς τις βροχερές Κυριακές. Σε μισεί μάλλον ή ας πούμε σε ψιλοαπεχθανεται ή αντιπαθεί το πως για να σε είχε έπρεπε να χαλάσει τη μίζερη βολή του... Στο σημείο που τον άφησες ψυχολογικά, εκεί -στο υπογράφω- θα τον βρεις μια μέρα απιθωμένο. «Όποίος δεν μπορεί συνήθως δεν θέλει ..», μην το ξεχνάμε. Θα λέει μια ζωή στους άλλους πως τον έπρηξες -όλοι οι άντρες ισχυρίζονται πως οι πρώην (και οι νυν) τους πίεσαν (να κάνουν τι άραγε;) ενώ η παγκόσμια αλήθεια είναι πως εκείνοι μας βγάζουν το λάδι με την συνεχόμενη επιμονή τους να τους δεχόμαστε όπως ακριβώς είναι .

Ο Πρώην Σου Σερβίρω Το Ίδιο: Έχετε χωρίσει, πέρασε και ένα διάστημα και βρίσκεται σε ένα πάρτι όπου ολοφάνερα είναι ο πιο γοητευτικός. Δεν μπορείς να ξεχαστείς και να θυμηθείς γιατί αρχικώς τον ερωτεύτηκες, όμως ο τύπος με μαεστρία, σου θυμίζει μέσα σε πέντε λεπτά γιατί η σχέση σας τελείωσε. Έχει μάλιστα την επιθυμία να ξανακάνει τα ίδια και να σου τα ξανασερβίρει γαρνιρισμένα με πατάτες τηγανιτές... Στο σημείο αυτό ή κρατάς χαρακτήρα και χορεύεις με ένα ποτό στο χέρι ή την πατάς. Τόσο απλά! 

Ο Πρώην Έφταιγες Εσύ: Θα σε κατηγορήσει για μακιαβελισμό κι έπειτα θα σου χρεώσει όλα τα ψυχολογικά του προβλήματα. Κάποιες από τις «διαπιστώσεις» για σένα μπορεί να έχουν βάση γιατί υπάρχουν στα αλήθεια άνθρωποι που λόγω συμπτώσεων ή αγεφύρωτης ασυμφωνίας χαρακτήρων μας βγάζουν το χειρότερο εαυτό. Το στόμα του Έφταιγες Εσύ δουλεύει σαν μοτεράκι λασπολογίας και τις στιγμές που ησυχάζει, παίρνει δυνάμεις για να σου ξαναεπιτεθεί ο ηλίθιος και να σε ξαναλούσει με φταίξιμο. Αν έχεις τάσεις επανασύνδεσεις, σημαίνει πως ο οργανισμός σου τραβάει ταλαιπωρία.

Ο Πρώην Είσαι Ακόμα Καψούρα Μαζί Μου: Θεωρεί πως ο κόσμος γυρίζει γύρω του - ό,τι κάνεις, ό,τι πεις είναι σιγουρότατος πως το κάνεις για του στείλεις μήνυμα έρωτα γιατί δεν αντιλαμβάνεται το μεγαλείο της γυναικείας φύσης. Είμαστε τόσο πρακτικές και σε αντίθεση με τους άντρες δεν κάνουμε τίποτα χωρίς σχέδιο. Η σιγουριά του είναι απωθητική και κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει καταλάβει από πού αυτό το είδος Πρώην αντλεί και διατηρεί τέτοια αυτοπεποίθηση. Και για να σας παραθέσω ένα παράδειγμα από την απλή καθημερινότητα: ένας δικός μου Πρώην Είσαι Ακόμα Καψούρα Μαζί Μου διαβάζει αυτή τη στιγμή το κείμενο που σας έχω γράψει και νομίζει πως για μια ακόμα φορά γράφω για εκείνον...

Τους χαιρετισμούς μου
Θα με βρεις εδώG+Nastazia A
                            FB:  Anastasia Papadaki

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 27 Νοεμβρίου 2017

ΠΟΡΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ δεν είμαστε το ίδιο

 you've got to take this moment στο +yannidakis

Μια φράση που ακούς από παιδούλα έως ωριμότερη. Και δεν έχει καμιά σημασία αν πηγαίνεις νηπιαγωγείο ή αν είσαι συνταξιούχος. Η κοινωνική σου τάξη δεν παίζει καθοριστικό ρόλο, το επάγγελμα, αν είσαι κομμώτρια ή αστροφυσικός: η τεράστια φράση είναι γραμμένη με φωτεινά γράμματα κι εκεί που δεν το περιμένεις πέφτει πάνω σου, σαν αμόνι σε ταινία κινουμένων σχεδίων. 

Γράφει: «ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ!»

Σε περίπτωση που δεν είσαι ψυχολογικά προετοιμασμένη για την προειδοποίηση-ταμπέλα με το «ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ», πέφτει και σε καταπλακώνει. Όμως μαθαίνεις να την περιμένεις. Η επιγραφή αφορά στη θέση σου ως κορίτσι και γυναίκα στην κοινωνία σε σχέση με τους άντρες. Δεν πρόκειται να γίνει κανενός είδους φεμινιστική διάλεξη- μιλάμε για πρακτικά θέματα. Μαθαίνεις, να ζεις πρακτικά.   

Μεγαλώνεις και καταλαβαίνεις ένα σωρό διαφορετικά πράγματα... Πως οι άντρες συνάδελφοι σου θα πληρώνονται καλύτερα από σένα για την ίδια δουλειά (συμβαίνει  και στο Χόλυγουντ), πως το να είσαι γυναίκα σημαίνει θεωρητικά λιγότερη ανεξαρτησία σε πολλούς τομείς και πως η γυναικεία ζωή θα είναι γεμάτη διακρίσεις  που κανείς «προοδευτικός» δεν τολμά να συζητήσει ανοιχτά -μην τον πουν ρατσιστή και μισογύνη διότι, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, ζούμε σε εποχή ψευτο-ορθότητας.

Το «ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ» το ακούς σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις: είναι, για παράδειγμα, συνηθέστερο το: «ΆΝΤΕ ΝΑ ΠΛΥΝΕΙΣ ΚΑΝΑ ΠΙΑΤΟ ΜΩΡΗ». Στο σημείο αυτό θα ήθελα να τονίσω ότι κατά την οδήγηση και παραδόξως όταν ακούς τέτοια υποτιμητικά για νεροχύτες και κουζίνες είσαι πιεσμένη, οδηγείς άτσαλα και εύχεσαι από μέσα σου να έπλενες τα πιάτα σου αντί να είσαι στην κίνηση της Πατησίων. Αλλά ποιος μπορεί να σε καταλάβει;

Οφείλεις να «υποφέρεις» εγκλωβισμένη  στο φύλο σου –άλλη μεγάλη συζήτηση- και η κοινωνική παράνοια είναι τόσο μεγάλη που ενίοτε θα βρεθούν και γυναίκες να σου φωνάξουν  «ΑΝΤΕ ΠΛΥΝΕ ΚΑΝΑ ΠΙΑΤΟ». Επειδή όμως αυτή η διαστροφή είναι δαιδαλώδης θα επιστρέψω στο «ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ» που είναι πολύ ουσιαστικότερη διάκριση. 

Το «ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ» λοιπόν όλοι κομπιάζουν να στο πουν -η μόνη φορά που το «ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ» κάπως επιτρέπεται να λέγεται και να εννοείται είναι σε θέματα σχέσεων. Κυρίως σεξουαλικής συμπεριφοράς. Αν ένας άντρας είναι μεγάλος Καζανόβας, τότε είναι μάγκας και παίχτης -πολύ σπάνια αποκαλείται σαβουρογάμης, όπως λένε οι λόγιοι τυπάδες.

Αν μια γυναίκα έχει πολλούς συντρόφους και το ομολογεί, τότε μπήκε σε black list. Το «ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ» τότε φτάνει σε μέγεθος τις πυραμίδες της Αιγύπτου. Και 80 χρόνων να πάει και καλόγρια να γίνει, πάντα θα είναι δακτυλοδεικτούμενη μιας και η προϊστορία της «εύκολης» δεν ξεπλένεται – και στην κηδεία της μπορεί κάποιος να κάνει το σχόλιο: «Ήταν πεταχτούλα η μακαρίτισσα» - τέτοια κριτική επιτρέπεται ακόμα και τις πιο ακατάλληλες ώρες διότι ηθική μας σέρνει μια βαριά χωριατίλα.

Εξ αιτίας λοιπόν αυτού του τεράστιου «ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ», οι γυναίκες προτιμούν να πουν ψέματα στους γονείς τους, στις φίλες τους, στους συντρόφους τους, στους συζύγους τους και βεβαίως στις κόρες και στους γιους τους. Θα μου πείτε: «ποιος νορμάλ άνθρωπος κάθεται, σε άκυρες περιστάσεις, να εξιστορήσει στα παιδιά του περιπέτειες της νιότης;». 

Θα απαντήσω: «Είναι συνηθισμένοι κάτι τέτοιοι μπαμπάδες». Στα καλά καθούμενα κάνουν φιγούρα στους γιους τους -μιλάμε για στιγμή άκρως αμήχανη και άβολη κυρίως για το παιδί.

Αν το κακό παραγίνει όμως και φτάσουμε στο άλλο άκρο και η μαμά παραφαίνεται Αγία, τότε ο γιος δεν μαθαίνει πολλά για τη αληθινή γυναικεία φύση – σου λέει μάλλον «όλες οι μαμάδες Αγίες είναι» και τα επακόλουθα από τέτοια πλάνη καταλήγουν να είναι σοβαρά.

Μεγαλώνουμε λοιπόν δεσμευμένες από αυτό το απαγορευτικό «ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ» το οποίο βολεύει γιατί μπορείς, αν είσαι τέτοιος τύπος, να το χρησιμοποιήσεις για κάνεις :α) την αθώα, β) την απροστάτευτη, γ) να προκαλέσεις τύψεις, δ) να ζήσεις ως απόλυτη σιγανοπαπαδιά.  

Η παγκόσμια  ιστορία είναι γεμάτη από γυναίκες που υπέμεναν τις απιστίες των ανδρών τους, λες και η σύζυγος δεν ήταν άνθρωπος και δεν γνώριζε πρώτη απ όλους τα παραστρατήματα του άντρα της. Υπάρχει σοβαρή πιθανότητα αν ο σύντροφος δεν είναι εκεί, να πας να βρεις άλλον. Αλλά αν τολμήσετε να πείτε σε άντρα πως η κερατωμένη πιθανότατα είχε και αυτή γκόμενο, θα τον πιάσει ίλιγγος με ημικρανία. Λυπηθείτε τον άκαρδες, θα τον πονέσει η καρδιά του διότι θα φέρει τον εαυτό του στη θέση του κερατά - ας κάνει αυτός ό,τι θέλει, ας έχει εκατό γκόμενες, να θυμάστε πως: «ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ». 

Θα με βρεις εδώG+Nastazia A
        
                             FB:  Anastasia Papadaki

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 30 Οκτωβρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ φιλία με τον πρώην;

 you've got to take this moment στο +yannidakis



«Οι φιλίες με τους άντρες είναι θαυμάσιες!» θα σκεφτείτε αν δείτε τις φωτό που η Jennifer Lawrence παίζει τρελούτσικα με τον Chris Pratt : «Τι ζηλευτή φιλία! Να είναι ο κολλητός σου τόσο έξυπνος, όμορφος και επιτυχημένος -κι όμως να μην υπάρχει μεταξύ σας φιλικός δεσμός!».

Ένας άντρας φίλος, εδώ που τα λέμε, σε κολακεύει και σε διαφημίζει καταπληκτικά, επιβεβαιώνει με κάθε τρόπο πως είσαι υπέροχη και όλοι το βλέπουν στην ζηλευτή φιλία σας - μας ξετρελαίνει να βάζουμε τους εαυτούς μας πρωταγωνιστές και σκηνοθέτες στα καλύτερα...

Αν τολμήσετε να εκφράσετε την πεποίθηση σας περί αγνής φιλίας μεταξύ ετερόφυλων, ο μέσος άντρας θα σας αντικρούσει... Η ύπαρξη «φίλης» προϋποθέτει πως σ' ολόκληρο τον πλανήτη υπάρχει τουλάχιστον μια (!) που αντέχει να αντιστέκεται στην ακαταμάχητη γοητεία του -η μαμά του του είχε πει πως τον θέλουν όλες...

Οι περισσότεροι άντρες έχουν, επίσης, δεχτεί κάποτε τουλάχιστον μια τραυματική απόρριψη με τη γελοία δικαιολογία: «Θα ήθελα να μείνουμε φίλοι». Aυτό «το φίλοι», λοιπόν, θα προτιμούσαν να μην υπήρχε, να μην το είχε ξεστομίσει γυναίκα, να μην τους είχε διαπεράσει τέτοιο αστροπελέκι. Είναι εξάλλου με τρόπο καταλυτικό προγραμματισμένοι να μην είναι φίλοι με γυναίκες :«Τι να κάνεις με μια γυναίκα φίλη;» σκέφτονται και κάτι τέτοιο τους φαίνεται απίστευτο, μπορεί και λίγο gay..

Αν δεν είχατε ποτέ άντρες φίλους, σας προτρέπω να προσπαθήσετε να κάνετε - υπάρχει μόνο κέρδος αν η φιλία είναι αυθεντική: βουτάς λίγο στον άγνωστο κόσμο τους, κάποιες φορές καταλήγεις στο ότι τους άντρες δεν θα τους καταλάβεις ποτέ, ενώ άλλοτε καταφέρνεις να ανακαλύψεις θεσπέσια πράγματα. Μαθαίνεις να μιλάς λιγότερο, να γελάς πιο εύκολα, να είσαι πιο αυθόρμητη και ειλικρινής, να εκμυστηρεύεσαι συναισθήματα και όχι να διηγείσαι με λεπτομέρειες περιστατικά- οι φιλίες μας με τους άντρες είναι φαινομενικά πιο επιφανειακές, αλλά στην ουσια βαθύτερες- με τις γυναίκες ισχύει το αντίθετο …

Για τις πιο καπριτσιόζες, οι άντρες που δεν τις ελκύουν δεν παρουσιάζουν ενδιαφέρον -πρόκειται για την πρακτική γυναικεία φύση που δεν χάνει τον χρόνο της. Κατά την άποψη μου τον φίλο σου, «απαγορεύεται» να τον γουστάρεις ακόμα και κάπως «υπόγεια» - γιατί τότε δεν είναι φίλος σου και έτσι χάνεις εκτός από χρόνο και όλα τα καλά...

Το πόσες ειλικρινείς φιλίες με άντρες έχει καταφέρει να κάνει μια γυναίκα είναι αντικειμενική τύχη, αν και ο αριθμός των φίλων σου σε ένα μεγάλο βαθμό φανερώνει την τριβή σου με κόσμο που είναι ανδροκρατούμενος.

Οι φίλοι είναι πρωτίστως παράσημα: δεν κερδίζεις εύκολα την εμπιστοσύνη τους, δεν θα σε έκαναν παρέα για λόγους συμφέροντος με την ίδια ευκολία που θα σε έκαναν οι γυναίκες.

Στα πρώτα ραντεβού, το καλύτερο τεστ για να καταλάβετε αν κάποιος έχει καλές σχέσεις με τις γυναίκες γενικότερα, είναι να τον ρωτήσετε αν έχει φίλες -αν έχει αδελφή, πιθανόν να είναι πιο εξοικειωμένος με την ιδέα. Ίσως και να είναι ευκολότερο να συνεννοηθείτε μαζί του (μπορεί και όχι αν είναι κόπανος...).

Αν πέσετε σε τύπο που σας πει πως του είναι αδιανόητο να έχει έστω μια γυναίκα φίλη, τότε δεν αποκλείεται να έχετε απέναντι σας έναν λίγο αδέξιο στην σύνδεση. Στη χειρότερη των περιπτώσεων (και επειδή ζούμε στην Μεσόγειο) μπορεί να πέσατε σε μισογύνη που ξεχειλίζει αντρίλα και δεν θα μπει καν στον κόπο να ανοίξει τέτοια ηλίθια γυναικεία συζήτηση- εκτός αν είναι ακόμα αρχή και σας κάνει τον καλό και τον πολιτισμένο. 

Η φιλία μεταξύ πρώην είναι τεράστιο ξεχωριστό κεφάλαιο… Δείτε τη Bella Hadid και τον Weeknd, αυτή μια δίμετρη κούκλα κι εκείνος ένας αστειούλης - πόσο να κράταγε το ρομάντζο; Τώρα είναι κολλητοί που βγαίνουν έξω παρέα και ποζάρουν σε κόκκινα χαλιά - δεν μπορεί και εσάς, να μην σας έχει απασχολήσει το ζήτημα της φιλίας με τους πρώην.

Αγαπάς κάποιον ή έχεις ερωτικό πάθος και μια μέρα όλα έχουν σβήσει. Δεν παίρνουμε την περίπτωση που «κάτι εξακολουθεί να μένει», διότι σε μερικές σχέσεις που τέλειωσαν αυτό το «κάτι» εξακολουθεί να υπάρχει μέχρι να έρθει το τέλος του κόσμου. Μερικοί το συντηρούν όπως η Μαντόνα που σαλιαρίζει ασύστολα με τον πρώην σύζυγο Σων Πεν, το «κάτι» βέβαια μπορεί και να σας εμποδίσει να αναπτύξετε μια φίλια …

Καθαρά φιλική σχέση μεταξύ πρώην μπορεί να υπάρξει :
-Αν πραγματικά συμπαθείς κάποιον αρκετά ώστε να σου λείπει η παρέα του και αν έχετε κοινά ώστε να υπάρχει θέμα συζήτησης .
-Αν στα αλήθεια δεν έχεις καμιά όρεξη να τον ξαναβάλεις στην ζωή σου, αν δεν πεθαίνεις από μοναξιά ή απελπισία και έχεις ξεπεράσει την φάση που εύχεσαι να γίνει ένα θαύμα να τα ξαναφτιάξετε (η κατάσταση προϋποθέτει να βρίσκεται κι εκείνος στο ίδιο ακριβώς σημείο -οι άντρες δεν ξέρουν να χάνουν ή να αποκλείονται -εκτός από πιο συναισθημακούληδες είναι μάλλον και πιο κτητικούληδες .
-Αν πρόκειται για κάποιον που θαυμάζεις -χωρίς να έχεις άλλα κάπως ερωτικά λανθάνοντα συναισθήματα .
-Αν κανείς δεν πλήγωσε τον άλλον ανεπανόρθωτα .
-Αν στην νέα φιλική σας σχέση , δεν τον ζαλίζεις για τον νυν (δεν υπάρχει άντρας πρώην που να σηκώνει το να κάθεσαι να του λες για τον νέο σου γκόμενο )
-Αν οι σχέσεις που έχετε δεν ξέρουν πολλά πράγματα για την φιλία σας (δεν ζούμε στην Σουηδία -να πας να πεις : «Αγάπη μου, το βράδυ θα πάω για φαγητό με μια κοπέλα που τα είχαμε πριν 4 χρόνια -δεν την γουστάρω απλώς θέλω να την δω .Τα λέμε αργότερα ;») 
-Αν με τον πρώην έχετε παιδιά , σκυλιά , είστε συνέταιροι κτλ. και κάπως η ανάγκη σας έχει αναγκάσει να συνεχίσετε την σχέση σας (απαιτείται να διασχίσετε μαύρο φουρτουνιασμένο ωκεανό και πάλι δεν είναι καθόλου βέβαιο πως θα φτάσει η μέρα που θα καταφέρεις να τον συναντάς χωρίς να σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι)
-Αν έχει υπάρξει ένα θεμελιώδες γεγονός που απαγορεύει την επανασύνδεση σας -γάμος ή χωρισμός ή ο πρώην έχει έρθει να κλάψει στον ώμο σου (μιλάμε για απαγορευτικό ξενερωμα, τον βλέπεις σαν αδερφό έπειτα από κάτι τέτοιο ,αρκετά συνηθισμένη κατάσταση θλίψης που οδηγεί σε φιλία καθησυχαστική -κάποιος που αγάπησες σ αγαπάει ακόμα).


Θα με βρεις εδώ: G+Nastazia A
           
                             FB:  Anastasia Papadaki

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τετάρτη 13 Σεπτεμβρίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ εσύ, κάνεις αυτά που σε συμβουλεύουν;

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
Δύο πράγματα δεν μου αρέσουν καθόλου (μα καθόλου όμως!). Το πρώτο είναι να αποδεικνύεται ότι τελικά δεν έχω δίκιο σε αυτό που υποστηρίζω, και το δεύτερο, ακόμα χειρότερο, είναι όχι μόνο να αποδεικνύεται το προηγούμενο, αλλά να με είχαν προειδοποιήσει κιόλας για το "λάθος"... Ξέρω ότι δεν είμαι μόνος στην χώρα αυτών των δυσάρεστων συναισθημάτων, καθώς υπάρχουν πολλοί εκεί έξω  που συμμερίζονται αυτό το παράπονο. Και ποιοι είναι -φυσικά- οι άνθρωποι οι οποίοι επαληθεύονται όλο και περισσότερο όσο περνούν τα χρόνια μέσα από αυτό; Τα πολύ κοντινά και μεγαλύτερα πρόσωπα βέβαια. Γονείς, θείοι, παππούδες, όλοι ένας-ένας με την σειρά "βγαίνουν" αληθινοί σε πολλά από αυτά που κάποτε μας είχαν πει και συμβουλεύσει να (μην) κάνουμε και εμείς ως φωτεινοί παντογνώστες της τότε εποχής, αρνηθήκαμε κατηγορηματικά. Μην μπερδεύεστε όμως. Ο σημερινός προβληματισμός δεν αφορά επαγγελματικούς προσανατολισμούς και "οικονομικές" αποφάσεις (στην πλειοψηφεια τουλάχιστον). Ο σημερινός προβληματισμός απευθύνεται κυρίως σε επιλογές ατόμων τα οποία βάζουμε στην ζωή μας.


Πολύ-πολύ παλιά (ε καλά όχι και τοοοόσο παλιά -ούτε τα 30 δεν έχω κλείσει ακόμα!) μου είχαν πει: "Από όλους τους ανθρώπους που έχεις στην ζωή σου πρέπει να "παίρνεις" κάτι", φράση την οποία τότε, είχα παρεξηγήσει αρκετά, μιας και την είχα ερμηνεύσει όπως ήθελα (όπως αποδείχθηκε). Τι ήθελε να πει ο... ποιητής; Σίγουρα δεν ήθελε να πει να έχεις κάποιο "υλικό κέρδος", όπως ίσως να υπέθεσα εγώ. Σίγουρα, επίσης, δεν εννοούσε να έχεις κάποιο εγωιστικό όφελος από την σχέση σου με ένα άτομο, δηλαδή, κάποιο "εγωιστικό" συμφέρον όπως, πάλι, ίσως υπέθεσα εγώ. Σίγουρα, τέλος, δεν εννοούσε να έχεις πολύ "παράλογα" ή "άδικα" κριτήρια όταν επιλέγεις έναν άνθρωπο για να τον εντάξεις στον κοινωνικό σου κύκλο, κάτι που, μάλλον, υπέθεσα λανθασμένα εγώ. Με μεγάλη ευκολία, πλέον, μπορώ να πω ότι σκοπός και νόημα αυτής της φράσης ήταν το να επιλέγεις άτομα τα οποία μπορούν να σε κάνουν καλύτερο με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Και, εννοείται, αυτό δεν θα επέλθει μόνο από κάποια ενέργεια από μέρους τους προς εμάς, αλλά και το αντίθετο. Δεν είναι λίγες οι φορές άλλωστε που βοηθάμε τον εαυτό μέσα από την βοήθεια που προσφέρουμε στους άλλους.

Δεν χρειάζεται να μπω στην διαδικασία και να θέσω παραδείγματα για το ποιοι άνθρωποι πρέπει/μπορούν να είναι στην ζωή μας. Το πράγμα από κάποιο σημείο "χ" και έπειτα, "μιλάει από μόνο του". Όλοι έχουμε τα κριτήρια μας, και γνωρίζουμε πολύ καλά ποιοι τα πληρούν και ποιοι όχι. Η μόνη εξαίρεση στον κανόνα είναι όταν σε μια ενδεχόμενη σχέση μας με κάποιο πρόσωπο εμπλέκονται και βαθύτερα συναισθήματα τα οποία επηρεάζουν την κρίση μας και δεν μας αφήνουν να δούμε καθαρά. Παρόλα αυτά, ακόμα και σε αυτά τα... ακραία (αλλά και πολύ συνήθη) περιστατικά, υπάρχει ο... κώδων στο αυτί μας, αλλά και το... κόκκινο λαμπάκι που μας προειδοποιεί στο βάθος. Το θέμα είναι να ακούσουμε τον πρώτο, αλλά και να δούμε το δεύτερο. Μόνο και μόνο για να μην ξανακούσουμε να αντηχεί στα αυτιά μας ή στο μυαλό μας η φράση "Στα 'λεγα εγώ!!".

Νομίζω αυτό και μόνο αρκεί.

Εις το επανιδείν...+Vaggelis Episkopou

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 28 Αυγούστου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ να χωρίζεις καλοκαίρι ή μήπως όχι;

 you've got to take this moment στο +yannidakis




Το πότε θα χωρίσεις και αν είναι η σωστή στιγμή είναι μια πολύ γυναικεία υπόθεση.

Εν όψει καλοκαιριού, η μοναξιά ισούται με θάλασσες απέραντης γαλάζιας δυστυχίας. Όσο τα ζευγάρια παρατηρούν αγκαλιασμένα το ηλιοβασίλεμα, εσύ -η χωρισμένη του καλοκαιριού- βυθίζεσαι στις μοναχικές σου σκέψεις.

Είναι πολύ γυναικεία η σκέψη πως μόνη το καλοκαίρι υποφέρεις διπλά καθώς η λέξη χωρισμός δεν υπάρχει σε κανένα γυναικείο περιοδικό το καλοκαίρι.

Δεν υπάρχει πιο βλακώδες πένθος από το χωρισμό. Ας περνάμε δύσκολα, δεν είναι αξιοπρεπής η στεναχώρια μας. Φαινόμαστε εντελώς γελοίες έτσι όπως κλαίμε για κάποιον που δε μας ταίριαζε, που δεν ξετρελάθηκε από έρωτα.

Για τις σχέσεις μας ελάχιστοι δίνουν σημασία γιατί γενικώς βαριούνται φρικτά να μας ακούνε.

Επικρατούν διάφορα σενάρια οριστικού τέλους. Σενάριο 1ο: Μπορεί στο τελευταίο τσακωμό  να σου πάτησε φωνές και μπινελίκια και, πάνω που νόμιζες ότι η υπόθεση σήκωνε λίγο παραπάνω νάζι, σου βρόντηξε την εξώπορτα. Σενάριο 2ο: Μπορεί να έφτασε η στιγμή που είχες τη σωστή διαίσθηση και ξέρεις πως δε θα τον ξαναδείς.

Αν γυρνούσες με πλερέζα, όλος ο κόσμος θα στεκόταν στο πλάι σου, δε θα ήσουν τόσο looser - ζεις μεγάλη ξεφτίλα και ήττα που δεν ξεπλένονται. Οπότε απορρίπτεται η πλερέζα!

Τώρα είσαι αντιμέτωπη με τις κωλοαναμνήσεις που σου προκαλούν καταθλιπτικά επεισόδια.

Το καλοκαίρι, η χαρά είναι προφανέστερη και αποδεικνύεται με τη μορφή ηλιακού εγκαύματος. Μπορείς να είσαι μόνη σε μια ξαπλώστρα και να έχεις χαρά; Ξέρεις καμιά κοσμική ολομόναχη;

Από την άλλη ααποφασίζεις να επιδείξεις εγωισμούς που τους είχε καταπατήσει κάποιος ''ελέφαντας''. Ναι! Φυτοζωούσες στο κλειστό όστρακο της σχέσης. Σε έπνιγε το αγαπουλίνι σου! 

Τώρα το βλέπεις. Παίρνεις και πάλι τα πάνω σου. Τόσο καιρό είχες γίνει ίσιωμα εσύ και οι παραξενιές σου. Για χάρη του έβαζες τη σαλάτα στο πιάτο σου γιατί ''έτσι πρέπει να κάνουμε έξω...'' . Ανεχόσουν τους βαρετούς φίλους του και έπρεπε να είσαι πρόσχαρη. Aκύρωνες όλα τα σχέδια σου και έκανες αποτριχώσεις μήπως και σου ελεγε να βγείτε... άλλο που έβγαινε με φίλους. Όσο αντέχεις μείνε αλλιώς κάνε αυτά που σου λείπουν. Cheers στην τελευταία καλοκαιρινή Δευτέρα. Και να θυμάσαι: We are who we are. People don't change!Nastazia A

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τετάρτη 19 Ιουλίου 2017

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ τον συγχωρείς τον... "θωμά" ή όχι;

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis
Κάθε λίγο και λιγάκι, μαζί με 2 συναδέλφους από την δουλειά, θέτουμε αυτό που θα ονόμαζε κάποιος "υπαρξιακά -και μη- ερωτήματα" στα οποία καλούμαστε όλοι να απαντήσουμε. Δεν θα σας κρύψω ότι εγώ είμαι αυτός ο οποίος τα επιλέγει τις περισσότερες φορές, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να απαντήσω και όπως θα ήθελα ενίοτε (δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό -μη με ρωτάτε). Για να σας βάλω λίγο στο κλίμα, τα ερωτήματα στα οποία αναφέρομαι δεν είναι άλλο από προβληματισμούς, οι οποίοι έχουν να κάνουν με ότι μπορείτε να φανταστείτε και το αντικείμενο σχολιασμού που τίθεται κάθε φορά μπορεί να είναι σχετικό με κατηγορίες όπως η πολιτική και τα ταξίδια, ή, επίσης, με θέματα όπως οι σχέσεις και τα προσωπικά όνειρα-στόχοι.

Μια από τις ερωτήσεις που έχει τεθεί λοιπόν, είναι και η ακόλουθη: "Μπορείς να συγχωρήσεις την απιστία;". Στην αρχή όπως ήταν φυσικό, υπήρξε ένα γελάκι αμηχανίας και μερικοί αστεϊσμοί επί του θέματος μεταξύ μας και έπειτα, ενός λεπτού σιγή. Η ατμόσφαιρα βάρυνε προς στιγμήν και στην συνέχεια άρχισε να λέει ο καθένας με την σειρά του την άποψη του, επιχειρηματολογώντας παράλληλα προς στήριξη της. Δεν θα σας κρύψω ότι υπήρχαν διαφωνίες και αντιγνωμία, οπότε θεωρήσαμε καλό να θέσουμε το εν λόγω ερώτημα και σε άλλους, έτσι ώστε να έχουμε μια πιο σφαιρική εικόνα για το τι πιστεύει ο κόσμος επ' αυτού. Ειλικρινά εξεπλάγην από τις απαντήσεις που έλαβα. Ορισμένοι ήταν απόλυτοι και κάθετοι δηλώντας ένα ξερό "όχι", ενώ κάποιοι (αρκετοί) υποστήριξαν πως θα ήταν πιο διπλωματικοί στην προσέγγιση του θέματος. Ακούγοντας προσεχτικά τα επιχειρήματα των δεύτερων, ενώ αρχικά ήμουν ταγμένος με το ποσοστό των πρώτων, άρχισα να βλέπω και την δική τους οπτική γωνία αλλά και το πρίσμα υπό το οποίο εξέταζαν και απαντούσαν στον "προβληματισμό" αυτό.

Οι μεν, οι... "όχι", στήριξαν την απάντηση τους πάνω στην εμπιστοσύνη που χάνεται μετά από ένα τέτοιο γεγονός, στην δόση προδοσίας που συμπεριλαμβάνεται σε αυτήν την πράξη, αλλά και στο πόσο δύσκολο είναι να ξαναδείς τον άνθρωπο σου με τον ίδιο τρόπο μετά. Οι δε, οι "εξαρτάται κλπ" δικαιολόγησαν την άποψη τους βάζοντας και άλλα κριτήρια στο παιχνίδι όπως το "πως" και από "ποιον" θα το μάθαιναν, το τι θα έλεγε "ο/η κατηγορούμενος/η" όταν θα καλούταν να "απολογηθεί" , ενώ έκαναν παράλληλα και άλλες ερωτήσεις/σχόλια όπως, "αφού δεν πότιζες την αυλή σου, γιατί παραπονιέσαι που την πότισε ο γείτονας;" κοκ.

Δεν ξέρω γιατί, αλλά με "ταρακούνησε" η τελευταία προσέγγιση στο θέμα. Σίγουρα, για να απιστήσει κάποιος, η σχέση στην οποία βρίσκεται είναι προβληματική. Τις περισσότερες φορές, δεν θα έπρεπε καν να μέναμε έκπληκτοι σε ένα τέτοιο συμβάν, αφού θα υπήρχαν λόγοι που οδήγησαν σε αυτό και απλά εμείς θα αγνοούσαμε τα σημάδια. Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν δικαιολογώ σε καμία περίπτωση αυτόν τον τρόπο διαχείρισης μιας προβληματικής σχέσης (κέρατο), όμως, την ίδια στιγμή, αρχίζω να σκέφτομαι και το εξής: Όταν απαντάς "όχι", στην ερώτηση "Μπορείς να συγχωρήσεις την απιστία;", ποιον "αρνείσαι" να συγχωρήσεις τελικά; Τον "άλλον" ή εσένα;


Εις το επανιδείν...+Vaggelis Episkopou

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ ποιες είναι οι επιδράσεις στις διακυμάνσεις του ανθρώπινου χαρακτήρα;

Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Έχω στον μυαλό μου έναν αθλητή. Ας πούμε ποδοσφαιριστή που είναι το πιο δημοφιλές άθλημα στην Ελλάδα. Έναν καλό και αρκετά διάσημο ποδοσφαιριστή που λίγο-πολύ όλοι παραδέχονται και θαυμάζουν. Αυτό θα είναι το παράδειγμα μου μέχρι τα μέσα αυτού του κειμένου. Λοιπόν... πάμε;

Ο ποδοσφαιριστής, ξεπερνάει τραυματισμούς, βάζει πλάτη όταν η ομάδα του χάνει παίκτες από τραυματισμούς και παίζει και σε άλλες θέσεις, βάζει γκολ, γυρίζει πίσω στην άμυνα, όταν η ομάδα χάνει μιλάει με τον κόσμο ζητώντας υπομονή, όταν η ομάδα πάει καλύτερα είναι ο πρώτος που διακρίνεται, ενώ πολλές φορές έρχονται στο γήπεδο στελέχη άλλων ομάδων για να τον παρακολουθήσουν και να υποβάλλουν προσφορά αγοράς του και ναι, αυτός είναι ο ποδοσφαιριστής μας που επειδή θέλουμε να τον ονομάσουμε θα τον πούμε Ντιέγκο (άκρως ποδοσφαιρικό όνομα, δεν νομίζετε);

Και ξαφνικά, ο Ντιέγκο δεν παίζει καλά Δεν είναι ο πρώτος στην προπόνηση, αποφεύγει τους δημοσιογράφους και τον κόσμο και κάνει πολλά λάθη στον αγώνα. Στην αρχή, κόσμος και προπονητής του δίνουν χρόνο θεωρώντας πως κάνει "κοιλιά", όμως εκείνος συνεχίζει να ρίχνει στα τάρταρα την απόδοσή του και συνεχώς να χειροτερεύει. Ξεκινούν οι πρώτες γκρίνιες από τον κόσμο, ο προπονητής τον βάζει στον πάγκο ενώ με το πέρασμα του χρόνου ο πρόεδρος της ομάδας ψάχνει να τον ξεφορτωθεί σε μία μικρότερη ομάδα.

Ο καθένας από εμάς μπορεί να είναι ο Ντιέγκο. Όταν είμαστε κεφάτοι και γεμάτοι ενέργεια, όταν έχουμε λεφτά και όρεξη να τα ξοδέψουμε, να δανείσουμε, να διασκεδάσουμε, να γίνουμε η ψυχή της παρέας και να βάλουμε πλάτη στους άλλους, γινόμαστε η κορυφή όλων, οι πιο αποδεκτοί, οι πιο αγαπητοί. Και ναι, είναι πολύ ωραίο αυτό. Έτσι χτίζεις ένα "όνομα" έτσι αποκτάς γνωριμίες, έτσι διευρύνεις τον κύκλο σου και όλα αυτά είναι πραγματικά πολύ όμορφα, μέχρι που...

...σαν τον Ντιέγκο, αλλάζεις. Πέφτεις. Χάνεις την ενέργειά σου και την όρεξή σου. Έχεις λιγότερα να ξοδέψεις και ελάχιστη όρεξη για να κοινωνικοποιηθείς. Είναι η ώρα που εσύ έχεις ανάγκη από στήριξη ή ζητάς πίστωση χρόνου για να αποστασιοποιηθείς. Και... ποια είναι η ανταπόκριση του κόσμου τότε;

Είναι τότε που ο κύκλος μικραίνει και που οι γνωριμίες μας φιλτράρονται τόσο που καταλήγουν σε φίλους. Τους δύο, τον έναν ή και κανέναν... Κακή αλλά χρήσιμη περίοδος, γιατί τότε κάνεις και μία πολύ ενδιαφέρουσα εκκαθάριση σε πρόσωπα και καταστάσεις. Τότε βλέπεις ακόμα και τα πιο απίστευτα πρόσωπα να σου γυρνάνε την πλάτη, να μην έχουν υπομονή στο "νέο σου εγώ" να μην συμμερίζονται τις νέες σου σκέψεις ή απόψεις και να μην μπορούν να αντέξουν τα νέα σου δεδομένα. Αυτό δεν είναι τόσο εναντίον σου, γιατί, σκέψου: Εσύ είσαι εκείνος που άλλαξες. Οπότε ποιος σου χρωστάει να παραμείνει ο ίδιος μαζί σου; Αν πάλι ανήκεις σε σχέσεις μακροχρόνιες (όπως αυτή του συζύγου ή του γονέα) τότε μάλλον βρίσκεσαι μπροστά σε μερικά αδιέξοδα, ενώ υπάρχει και μια ακόμα κατηγορία, εκείνη των νέων γνωριμιών. Δύσκολη και σπάνια αφού ποιος γνωρίζει νέα άτομα σε αυτήν την φάση και αν το κάνει ποιος λέει ότι θα γίνει αποδεκτός όταν ακριβώς βρίσκεται σε αυτήν την φάση; Αφήνω τελευταία την υγεία. Έναν παράγοντα που δύσκολα μπορεί κανείς να διευθετήσει.

Δεν είμαστε όλοι ίδιοι, όπως δεν είμαστε ίδιοι και για πάντα. Οι αλλαγές στον χαρακτήρα και τις συνήθειές μας εξαρτώνται από πολλά ερεθίσματα και άλλους παράγοντες. Ποια είναι η ανταπόκριση των άλλων σε αυτές τις αλλαγές είναι το πιο γλυκόξινο μυστήριο που καλείται να μάθει κανείς. Δεν θα σου αρέσει όπως και δεν θα αρέσει στους άλλους, αλλά εκεί είναι το παιχνίδι, όλο... Ποιοι θα μείνουν μαζί σου ως το τέλος;  +Yanni Spiridakis 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ



 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ οι μέρες του χειμώνα θέλουν μια ζεστή αγκαλιά

 you've got to take this moment στο +yannidakis

Η νέα τάση της σημερινής πραγματικότητας επιβάλλει μικρό budget και καμία γαμήλια δεξίωση προκειμένου να επισημοποιηθεί μια σχεσούλα; Μα για ποιες σχέσεις μιλάτε; Αυτές που στηρίζονται μονάχα στη σαρκική επαφή; Ε ναι, τι να επισημοποιήσεις από αυτό δηλαδή...

Ξέρω πολλές τέτοιες σχέσεις... Σε μια περίπτωση οι ερωτικοί σύντροφοι είναι εργένηδες και δεν επιθυμούν τίποτα πιο "σοβαρό" από αυτό. Σε άλλη περίπτωση είναι ο ένας από τους δύο, είτε και οι δύο έχουν παράλληλες σχέσεις και επιθυμούν λίγη αναζωογόνηση στη μίζερη ζωή τους.

Και ρωτάω... είναι αυτό σωστό να κοροϊδεύεις έτσι έναν άνθρωπο; Νομίζω πως δεν είναι, ανεξάρτητα αν πολλοί από εμάς έχουμε περάσει από μια τέτοια αχανή περίοδο στη ζωή μας.

Με αφορμή το θάνατο του Φιντέλ Κάστρο, ενός ηγέτη που έζησε στο κόκκινο, διαπίστωσα ότι όσο πολυτάραχη κι αν είναι η ζωή μας, τελικά μόνοι φεύγουμε, και το σύντομο ταξίδι μας μένει ως ανάμνηση.

Μας αγαπούν μετά το θάνατό μας; Πιστεύω πως συνεχίζουν να μας θαυμάζουν και να μας αγαπούν οι ίδιοι άνθρωποι που το έκαναν και όσο ζούσαμε. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

Από τη μικρή μου πείρα διαπιστώνω ότι δεν αξίζει να κρατάμε κακίες σε ανθρώπους, εκτός αν πρόκειται για κάτι ακραίο που είναι αντικειμενικά ασυγχώρητο. Αλλά και πάλι δεν αξίζει. Μαυρίζει η ψυχή μας, κουμπώνουν τα συναισθήματά μας και γινόμαστε αγρίμια.

Σε μια συζήτηση που είχα πρόσφατα, ο συνομιλητής μου ισχυριζόταν ότι όλες οι σχέσεις κρύβουν κάποιο συμφέρον. Συμφωνώ ότι σε πολλές περιπτώσεις ισχύει αυτό αλλά είναι ανέφικτο ένας άνθρωπος να μας εκτιμά για απλά - καθημερινά πράγματα; Να το πω λαϊκά..., να γουστάρει την παρέα μας. Κι έτσι από κάτι τόσο απλό που είναι η αλληλοεκτίμηση ξεκινά ένα όμορφο ταξίδι στην αγάπη. Σχέση είναι να πλένεις τα ρούχα σου μαζί με του άλλου, να τους έχει φτιάξει πίτα όταν εκείνος έχει εξαντλητικά ωράρια και επιθυμεί να φάει κάτι νόστιμο. Σχέση είναι να μην κατακρίνεις τις πράξεις ενός ανθρώπου. Να μπορείς να μπεις στην ψυχοσύνθεσή του  και να καταλαβαίνεις αυτό που σου εκμυστηρεύεται. Μη φοβάστε την αγάπη και τη δέσμευση. όλοι έχουμε ανάγκη μια ασφαλή αγκαλιά στο χειμωνιάτικο τοπίο. +Nastazia A

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ για να μην ξεχάσετε σήμερα να χαμογελάσετε...

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis
Σήμερα, τουλάχιστον για τους Αθηναίους, είναι μία δύσκολη μέρα. Στάση εργασίας των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς σε ώρες αιχμής, όταν όλοι θέλουμε να πάμε στις δουλειές και τις σχολές μας, το κέντρο της πόλης κλειστό, 5.000 αστυνομικοί στους δρόμους, οι μετακινήσεις καθίστανται αδύνατες, τα νεύρα τσαταλιάζουν. Αλλά και εκτός Αθηνών, σίγουρα σήμερα, μέσα στις έγνοιες και τα άγχη σας, θα βαρεθείτε να ακούτε για τον Ομπάμα, το γιατί ήρθε, πού θα μείνει, τι τον τάισε ο Τσίπρας κτλ. Αν λοιπόν είναι για εσάς μία από τις μέρες που απλά θέλετε να τελειώσουν, που οι άνθρωποι γύρω σας φαίνονται πιο ενοχλητικοί από ποτέ, αλλά και αν αυτές οι μέρες έχουν πληθύνει επικίνδυνα τελευταία, ο σημερινός προβληματισμός σας αφιερώνεται εξαιρετικά.

Όταν διάβασα αυτό το άρθρο στη LIFO, αρχικά είχα πει ότι θα αντισταθώ. Αλλά από τη στιγμή που με έκανε να χαμογελάσω και να προβληματιστώ, προφανώς δεν τα κατάφερα, και να' μαι τώρα εδώ να σας εκθέτω τις σκέψεις μου. 

κοινωνία, εσωστρέφεια, μοναξιά
Αν διαβάζοντας λοιπόν την παραπάνω ιστορία, θεωρήσατε ότι το ζευγάρι ήταν απλά τυχερό που συνάντησε καλούς ανθρώπους, κάνετε λάθος. Υποσυνείδητα, με τη σκέψη σας αυτή είναι σαν να παραδέχεστε ότι η πλειοψηφία ανήκει στη μεριά της αδιαφορίας και του παρτακισμού και ότι οι άνθρωποι που έχουν παραμείνει συμπονετικοί και ευγενικοί είναι μία μικρή μερίδα. Μήπως είστε, δίχως να το γνωρίζετε, αρνητικά προκατειλημμένοι;

Το ζευγάρι αυτό απλά είχε το θάρρος (ή βρέθηκε από τις συνθήκες στη θέση αυτή αν θέλετε) να ζητήσει βοήθεια, να αλληλεπιδράσει. Κι είχε έπειτα και την καλοπροαίρετη διάθεση να ευχαριστήσει αυτούς τους ανθρώπους ιδιωτικά και δημόσια. Τόσο απλά, τόσο φυσικά, περνώντας κι ένα πολύ όμορφο μήνυμα για τους ανθρώπους: ναι ξέρετε, υπάρχουν ακόμη, δεν έχουν χαθεί. Αποτελούν μία πλειοψηφία παράδοξα περιφρονημένη, ίσως γιατί πλέον φοβόμαστε να ανοιχτούμε και να γνωριστούμε, ίσως γιατί η κοινωνική ταυτότητα του καιρού μας είναι μελαγχολική, σκοτεινή και μοναχική. Η αλληλουχία είναι λογική και απλή: εσωστρέφεια-φόβος για ό,τι έρχεται απ' έξω- απόρριψή του. Θα 'πρεπε να είναι όμως έτσι; Όχι. 

Την επόμενη φορά λοιπόν. Την επόμενη φορά που κάποιος θα σας αφήσει να περάσετε μπροστά στα ταμεία του σουπερμάρκετ. Που θα σας δώσει το εισιτήριό του στα μέσα. Που θα σας βοηθήσει να βρείτε έναν δρόμο. Εκείνη τη φορά ανταποδώστε με ένα θερμό χαμόγελο, όχι τυπικό κι από υποχρέωση. Ένα χαμόγελο- σιωπηλή προτροπή να συνεχίσει ο άνθρωπος που έχετε απέναντί σας έτσι. Κι όταν έρθει η σειρά σας, κάντε κι εσείς το ίδιο. Μικρές πράξεις, ζεστά λόγια και χαμόγελα που φτιάχνουν διαθέσεις και ημέρες.

Χαμογελάστε. Υπάρχει ακόμη ελπίδα.

Είμαι σίγουρη ότι κάποιοι από εσάς νομίζετε ότι διαβάζετε ανεδαφικούς ρομαντισμούς χωρίς αντίκρυσμα. Ακόμη κι ένα άτομο όμως να κατάφερα έστω και λίγο να προβληματίσω, να κάμψω, να βοηθήσω να αμφισβητήσει το στερεότυπο της απανθρωπιάς που επικρατεί, έχω πετύχει το σκοπό μου για σήμερα.

Αγαπητοί μου, Η γυναίκα μου κι εγώ επισκεφτήκαμε την Ελλάδα για 15 μέρες. Περάσαμε υπέροχα και απολαύσαμε τη φιλοξενία των Ελλήνων, το θαυμάσιο φαγητό και την φανταστική φυσική ομορφιά των νησιών. Το ταξίδι ήταν εντυπωσιακό και δεν είχαμε κανένα πρόβλημα, μέχρι που έφτασε η τελευταία ημέρα... Όταν το ταξί έφτασε για να μας πάει στο Αεροδρόμιο της Αθήνας (από εκεί θα επιστρέφαμε σπίτι, στη Νέα Υόρκη) κάτι κακό συνέβη. Τότε δεν το ξέραμε, αλλά είχαμε αφήσει το σακίδιο με τα αεροπορικά εισιτήρια, τα διαβατήρια κι άλλα σημαντικά έγγραφα μπροστά απ' την είσοδο του ξενοδοχείου. Όταν φτάσαμε στο Αεροδρόμιο και διαπιστώσαμε ότι δεν είχαμε το σακίδιο, πέσαμε να πεθάνουμε. Νομίσαμε ότι μας έκλεψαν κι ότι θα έπρεπε να πάμε στην Αμερικανική Πρεσβεία για να βγάλουμε προσωρινά διαβατήρια. Ο ταξιτζής μας, Κώστας Ντινιακός, τηλεφώνησε αμέσως στο ξενοδοχείο εκ μέρους μας και τους ζήτησε να κοιτάξουν παντού για το σακίδιο. Είπαν πως δεν το βρήκαν πουθενά. Η γυναίκα μου έβαλε τα κλάματα κι εγώ άρχισα να ανησυχώ, μιας και τα φάρμακα μάς είχαν τελειώσει και το να μείνουμε στην Ελλάδα χωρίς τη φαρμακευτική μας αγωγή θα ήταν επικίνδυνο. Παρότι μας είχαν τελειώσει τα ευρώ και δεν μπορούσαμε να τον πληρώσουμε, ο Κώστας μας έδωσε την κάρτα του και οδήγησε μόνος του τη διαδρομή μισής ώρας πίσω στο ξενοδοχείο για να ψάξει το σακίδιο ο ίδιος. Πήραμε ένα άλλο ταξί, κι ο οδηγός λεγόταν Τέρης Δρακάκης. Μιλούσε άψογα Αγγλικά και καθησύχασε την γυναίκα μου που έκλαιγε με λυγμούς που θα έκανε ό,τι περνούσε απ' το χέρι του για να μας βοηθήσει. Του εξήγησα πως δεν είχαμε λεφτά αλλά αυτός μου είπε πως αυτό δεν έπρεπε να μας ανησυχεί καθόλου, και έβαλε μπρος για να μας πάει στην Πρεσβεία. Μας εξήγησε ευγενέστατος ότι η Ελλάδα είναι μια καλή χώρα και ότι ήταν βέβαιο ότι θα μας έβρισκαν και θα μας έδιναν τα φάρμακα μας αν χρειαζόταν, κι ότι θα μιλούσε ο ίδιος εκ μέρους μας στην Πρεσβεία αλλά και όπου αλλού χρειαζόταν. Νιώθαμε σα να μας είχαν σώσει – και όντως μας είχαν. Και τότε, τα πράγματα έγιναν ακόμα καλύτερα! Ο Κώστας, ο πρώτος ταξιτζής, τηλεφώνησε να πει ότι βρήκε το σακίδιο κι είπε στον Τέρη να στρίψει και να μας πάει κατευθείαν ξανά στο Αεροδρόμιο. Ο Τέρης πήρε κατευθείαν τη Swiss Air και τους είπε πως μας έφερνε για την πτήση. Του είπαν ότι είχε μόλις έξι λεπτά για να μας πάει εκεί. Ήταν πολύ δύσκολο όπως είπε, αλλά θα προσπαθούσε, και παρακάλεσε τους ανθρώπους της αεροπορικής να κρατήσουν το αεροπλάνο μέχρι να φτάσουμε... (Φωτ.: Menelaos Myrillas / SOOC) (Φωτ.: Menelaos Myrillas / SOOC) Ο Κώστας και ο Τέρης έφτασαν στο αεροδρόμιο σχεδόν ταυτόχρονα! Ο Κώστας μας έδωσε το σακίδιο και μας είπε να τρέξουμε στο γκισέ. «Αφήστε τις αποσκευές σας, θα σας τις φέρω εγώ» είπε και ήταν μια πολύ καλή συμβουλή. Δεν μπορούσαμε να χάσουμε ούτε δευτερόλεπτο, κι έτσι τρέξαμε προς την πύλη για να πάρουμε το αεροπλάνο! Αυτοί οι δυο άντρες φέρθηκαν σαν ήρωες. Μας έκαναν να νιώσουμε σα να ήμασταν οι πιο σημαντικοί άνθρωποι στον κόσμο, παρότι μας είχαν τελειώσει τα λεφτά! Αν είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα των Ελλήνων, τότε η Ελλάδα είναι σε καλά χέρια και θα ξεπεράσει όλα τα προβλήματα που τώρα αντιμετωπίζει. Τους ευχαριστούμε και τους δύο ειλικρινά, και ευχαριστούμε και την Ελλάδα που έχει τέτοιους εξαίρετους ανθρώπους. Πηγή: www.lifo.gr
Αγαπητοί μου, Η γυναίκα μου κι εγώ επισκεφτήκαμε την Ελλάδα για 15 μέρες. Περάσαμε υπέροχα και απολαύσαμε τη φιλοξενία των Ελλήνων, το θαυμάσιο φαγητό και την φανταστική φυσική ομορφιά των νησιών. Το ταξίδι ήταν εντυπωσιακό και δεν είχαμε κανένα πρόβλημα, μέχρι που έφτασε η τελευταία ημέρα... Όταν το ταξί έφτασε για να μας πάει στο Αεροδρόμιο της Αθήνας (από εκεί θα επιστρέφαμε σπίτι, στη Νέα Υόρκη) κάτι κακό συνέβη. Τότε δεν το ξέραμε, αλλά είχαμε αφήσει το σακίδιο με τα αεροπορικά εισιτήρια, τα διαβατήρια κι άλλα σημαντικά έγγραφα μπροστά απ' την είσοδο του ξενοδοχείου. Όταν φτάσαμε στο Αεροδρόμιο και διαπιστώσαμε ότι δεν είχαμε το σακίδιο, πέσαμε να πεθάνουμε. Νομίσαμε ότι μας έκλεψαν κι ότι θα έπρεπε να πάμε στην Αμερικανική Πρεσβεία για να βγάλουμε προσωρινά διαβατήρια. Ο ταξιτζής μας, Κώστας Ντινιακός, τηλεφώνησε αμέσως στο ξενοδοχείο εκ μέρους μας και τους ζήτησε να κοιτάξουν παντού για το σακίδιο. Είπαν πως δεν το βρήκαν πουθενά. Η γυναίκα μου έβαλε τα κλάματα κι εγώ άρχισα να ανησυχώ, μιας και τα φάρμακα μάς είχαν τελειώσει και το να μείνουμε στην Ελλάδα χωρίς τη φαρμακευτική μας αγωγή θα ήταν επικίνδυνο. Παρότι μας είχαν τελειώσει τα ευρώ και δεν μπορούσαμε να τον πληρώσουμε, ο Κώστας μας έδωσε την κάρτα του και οδήγησε μόνος του τη διαδρομή μισής ώρας πίσω στο ξενοδοχείο για να ψάξει το σακίδιο ο ίδιος. Πήραμε ένα άλλο ταξί, κι ο οδηγός λεγόταν Τέρης Δρακάκης. Μιλούσε άψογα Αγγλικά και καθησύχασε την γυναίκα μου που έκλαιγε με λυγμούς που θα έκανε ό,τι περνούσε απ' το χέρι του για να μας βοηθήσει. Του εξήγησα πως δεν είχαμε λεφτά αλλά αυτός μου είπε πως αυτό δεν έπρεπε να μας ανησυχεί καθόλου, και έβαλε μπρος για να μας πάει στην Πρεσβεία. Μας εξήγησε ευγενέστατος ότι η Ελλάδα είναι μια καλή χώρα και ότι ήταν βέβαιο ότι θα μας έβρισκαν και θα μας έδιναν τα φάρμακα μας αν χρειαζόταν, κι ότι θα μιλούσε ο ίδιος εκ μέρους μας στην Πρεσβεία αλλά και όπου αλλού χρειαζόταν. Νιώθαμε σα να μας είχαν σώσει – και όντως μας είχαν. Και τότε, τα πράγματα έγιναν ακόμα καλύτερα! Ο Κώστας, ο πρώτος ταξιτζής, τηλεφώνησε να πει ότι βρήκε το σακίδιο κι είπε στον Τέρη να στρίψει και να μας πάει κατευθείαν ξανά στο Αεροδρόμιο. Ο Τέρης πήρε κατευθείαν τη Swiss Air και τους είπε πως μας έφερνε για την πτήση. Του είπαν ότι είχε μόλις έξι λεπτά για να μας πάει εκεί. Ήταν πολύ δύσκολο όπως είπε, αλλά θα προσπαθούσε, και παρακάλεσε τους ανθρώπους της αεροπορικής να κρατήσουν το αεροπλάνο μέχρι να φτάσουμε... (Φωτ.: Menelaos Myrillas / SOOC) (Φωτ.: Menelaos Myrillas / SOOC) Ο Κώστας και ο Τέρης έφτασαν στο αεροδρόμιο σχεδόν ταυτόχρονα! Ο Κώστας μας έδωσε το σακίδιο και μας είπε να τρέξουμε στο γκισέ. «Αφήστε τις αποσκευές σας, θα σας τις φέρω εγώ» είπε και ήταν μια πολύ καλή συμβουλή. Δεν μπορούσαμε να χάσουμε ούτε δευτερόλεπτο, κι έτσι τρέξαμε προς την πύλη για να πάρουμε το αεροπλάνο! Αυτοί οι δυο άντρες φέρθηκαν σαν ήρωες. Μας έκαναν να νιώσουμε σα να ήμασταν οι πιο σημαντικοί άνθρωποι στον κόσμο, παρότι μας είχαν τελειώσει τα λεφτά! Αν είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα των Ελλήνων, τότε η Ελλάδα είναι σε καλά χέρια και θα ξεπεράσει όλα τα προβλήματα που τώρα αντιμετωπίζει. Τους ευχαριστούμε και τους δύο ειλικρινά, και ευχαριστούμε και την Ελλάδα που έχει τέτοιους εξαίρετους ανθρώπους. Πηγή: www.lifo.gr
 +Κωνσταντίνα Πορφυρού

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »

Δευτέρα 1 Αυγούστου 2016

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ λάθος κριτήρια αναζήτησης

 you've got to take this moment στο +yannidakis
Παλεύεις και προσπαθείς να είσαι ο εαυτός σου. Η καριέρα πάνω απ' όλα. Μα για ποια καριέρα μιλάμε σε ένα ψαροχώρι της Μεσογείου με καμία διάθεση ανάπτυξης και επίτευξης ορισμένων στόχων;

Και όταν φτάνεις στο σημείο να πεις «ήρθε η ώρα να νοικοκυρευτώ» εκεί εξαπατάς τον εαυτό σου δίχως ίχνος ελέους. Ξεκινάς με λάθος κριτήρια. Το κοινωνικό στάτους που θα έχει ο σύντροφος που θα επιλέξεις εξυπηρετεί καθαρά και μόνο δικές σου ανάγκες. Εξυπηρετεί την ανετίλα σου, γιατί βαριέσαι κατά βάθος να μπεις στη διαδικασία να κάνεις περισσότερα και να μη στηρίζεσαι στον/στην σύντροφό σου. Επίσης, εξυπηρετεί τον κοινωνικό κομπλεξισμό που μας διακατέχει. Δεν μπορεί ο κόσμος να αντέξει ότι εσύ, ο μέγας και τρανός, επέλεξες έναν άνθρωπο πιο απλό από το «ιδανικό».

Ξέρεις που σε οδηγεί αυτή η επιλογή με μαθηματική ακρίβεια; Σε οδηγεί στο να αναζητάς να καλύψεις τα κενά που έχεις μέσα σου. Γιατί όταν ο σύντροφος κυνηγά μια ζωή την καριέρα, δεν υπάρχει χώρος για εσένα, να σε ακούσει, να σε καταλάβει, όσο καλός άνθρωπος κι αν είναι. Οι σχέσεις δε στριμώχνονται σε Σαββατοκύριακα. Ακόμα να το καταλάβεις;

Μετά ξεκινά η αναζήτηση εύρεσης παράλληλου δεσμού. Τραγικό. Γιατί αφήνεις στην επίσημη σχέση σου να υπάρχει το χάσμα και πας να φορτώσεις τα σεξουαλικά και κάθε άλλου είδους απωθημένα σου σε έναν άλλο άνθρωπο. Είναι χάσιμο χρόνου αυτές οι «δουλειές». Όσο νωρίτερα το καταλάβεις, τόσο καλύτερο για εσένα! +Nastazia A 

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
 Διαβάστε περισσότερα.. »