ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ η υποκρισία της τρομοκρατίας έχει όνομα και είναι ηριάννα

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Καλώς ή κακώς, θέλουμε να αντιλαμβανόμαστε το δίκαιο με βάση τα δικά μας συμφέροντα και την δική μας νοοτροπία. Αυτό νομικά δεν στέκει, όμως από πότε το ανθρώπινο πνεύμα περιορίστηκε από νομικά και διαδικαστικά τερτίπια;

Έτσι, όταν για παράδειγμα δεν συμφωνούμε με μία απόφαση δικαστηρίου, έχουμε κάθε δικαίωμα να κατέβουμε στην Ερμού και να σπάσουμε 20 τζαμαρίες καταστημάτων, απλά "επειδή". Το ότι βρισκόμαστε εν μέσω κρίσης και μέσα στην τουριστική περίοδο όπου επισκέπτες περνούν, είναι ψιλά γράμματα. Μπορούμε να διαμαρτυρηθούμε με βροχή μολότοφ και τελικά να κάνουμε ότι θέλουμε.

Βέβαια, δεν είμαστε μόνοι μας... Μέλη της ίδιας της κυβέρνησης φρόντισαν να προσβάλλουν την απόφαση του δικαστηρίου να προφυλακίσει μία κοπέλα που πλέον μπορούμε να αποκαλούμε τρομοκράτισσα αλλά εκείνη ακούει στο γραφικό όνομα Ηριάννα! Χωρίς να θέλω να μειώσω την πυγμή και την αποφασιστικότητα των αναρχικών, για μία ακόμα φορά, μέλη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ υποκίνησαν επεισόδια στην Αθήνα και όχι μόνο. Δεν έχει καμία δουλειά μέλος της κυβέρνησης να αμφισβητεί απόφαση δικαστών, ειδικά όταν πρόκειται για την κυβέρνηση του απόλυτου ψέματος και της απόλυτης κωλοτούμπας...

Σε κάθε περίπτωση, η κοπέλα πιάστηκε, το DNA της ταυτοποιήθηκε και όταν λέμε ταυτοποιήθηκε, δεν μιλάμε για κάποιο αποτύπωμα σε χερούλι πόρτας ή τοίχου και άλλα στοιχεία που επιφέρουν άλλοθι, αλλά για γεμιστήρες, όπλα κλπ. Μήπως... η Ηριάννα ήταν η οικιακή βοηθός που απλά ξεσκόνιζε τους γεμιστήρες του σπιτιού των τρομοκρατών;

Το κείμενο εξ αρχής ήταν αρκετά ειρωνικό. Αν θελήσω να γίνω πιο ουσιαστικός και για να μιλήσω στην γλώσσα των... αλληλέγγυων θα γράψω πως κανείς εξ αυτών δεν δικαιούται αλληλεγγύη ή τον οίκτο μας. Είναι άνθρωποι που βανδαλίζουν περιουσία ανθρώπων που εργάζονται για να την διατηρήσουν ή περιουσία που εσύ, εγώ και οι γονείς των ίδιων, πληρώνουν κάθε μήνα στο τερατώδες κράτος και κάποιοι εξ αυτών -ως τρομοκράτες- σκοτώνουν και εγκληματούν. Συνεπώς, χαίρομαι που η Ηριάννα βρίσκεται πίσω από τα κάγκελα. Θα είμαι ο πρώτος που θα της ζητήσει συγγνώμη αν στην δίκη της προκύψει η αθωότητά της, ως τότε όμως θεωρείται μέλος τρομοκρατικής οργάνωσης... +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ πως ένας αληθινός ηγέτης θα μπορούσε να κερδίσει την τρομοκρατία

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Λίγες μόνο σκόρπιες σκέψεις σχετικά με το πιο πρόσφατο τρομοκρατικό χτύπημα στο Λονδίνο. Γιατί πραγματικά έχουμε αναλύσει πλέον τα πάντα, έχουμε θίξει απόψεις, γνώμες, προτάσεις, προβληματισμούς. Έχουμε βγάλει τα συμπεράσματα μας, έχουμε κάνει τις προβλέψεις μας, όμως ο χρόνος περνάει και εμείς απλά βλέπουμε αθώους πολίτες να πέφτουν νεκροί σε έναν πόλεμο που δεν γνώριζαν ότι συμμετέχουν.

Η τελευταία επίθεση έδειξε, ότι κανένα τρομοκρατικό χτύπημα δεν πρόκειται να αποφευχθεί, καθώς ούτε όπλα χρειάζονται, ούτε κάποιο πολύπλοκο σχέδιο, ούτε καν η προσμονή για ένα σημαντικό γεγονός, όπως μια συναυλία, ένας αγώνας κλπ. Οι τύποι απλά νοικιάζουν ένα φορτηγάκι, παίρνουν και δυο μεγάλα μαχαίρια απ' την κουζίνα και αυτό είναι όλο. Μετά μετράμε απλά τους νεκρούς.

Σε αυτό το σημείο λοιπόν εγώ θέλω να προβληματιστώ σε ένα βασικό κομμάτι της αντιμετώπισης αυτής της κατάστασης που κατά τη γνώμη μου δεν έχει σχέση με την καταστολή και την αστυνομική παρουσία (όχι ότι δεν είναι σημαντική), αλλά με την πολιτική ηγεσία. Η Αγγλία, η Γαλλία, η Ευρώπη, έχει ανάγκη από έναν ισχυρό ηγέτη που μπορεί να περάσει ένα αίσθημα ασφάλειας και προστασίας στους πολίτες του. Πολύ περισσότερο ο λαός αυτήν την στιγμή, έχει ανάγκη από σύμπνοια και ομόνοια.

Αν κάνετε τον κόπο να αφιερώσετε λίγο χρόνο στα σχόλια αναγνωστών κάτω από τα άρθρα που αφορούν την τρομοκρατία θα διαπιστώσετε λυπηρές διαμάχες μεταξύ Αριστερών και Δεξιών λες και οι τρομοκράτες ρωτούσαν τα θύματά τους για την πολιτική τους ιδεολογία πριν τα σκοτώσουν. Ο κόσμος είναι εναντίον στο να πεθαίνει ο κόσμος στους δρόμους και τις πλατείες, όμως ακόμα κι έτσι το χρησιμοποιεί για να διχαστεί και να διαχωριστεί με τους συμπολίτες του. Γιατί; Όταν έρχεται κάποιος με μαχαίρι και σκοτώνει την γυναίκα σου και το παιδί σου, δεν έχει πολύ σημασία αν το καλοκαίρι βρισκόσουν στην Χίο σώζοντας μετανάστες απ' την βάρκα τους ή ήσουν στο Σύνταγμα και διαδήλωνες εναντίον τους. Νιώθεις τον ίδιο πόνο που καμιά ιδεολογία δεν μπορεί να σου γιατρέψει. Γι' αυτό και μια ισχυρή πολιτική ηγεσία έχει χρέος να ενώσει τον λαό και όχι να τον αφήσει να βρίσκει λόγους να διαχωρίζεται.

Και επειδή όπως ανέφερα παραπάνω, κανένα τρομοκρατικό χτύπημα πλέον δεν θα μπορεί να προληφθεί, θα ήθελα να σημειώσω το εξής: Όταν κάποιος αποφασίσει ότι είναι ωραία ή εξυπηρετεί κάποιον σκοπό το να σκοτώσει κόσμο, θα το κάνει. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, θα το κάνει. Είτε ο λαός μείνει σπίτι του είτε βγει έξω. Αν δεν πετύχει στο Λονδίνο θα πετύχει στο Νιουκάστλ. Αν δεν πετύχει στην Αγγλία, θα πετύχει στην Ισπανία, στην Ολλανδία, στην Δανία...

Ο σκοπός λοιπόν είναι να μην φτάσει κάποιος να το αποφασίσει αυτό. Και επειδή πολλοί από τους τρομοκράτες είναι ντόπιοι πολίτες των Δυτικών χώρων, με καταγωγή από μουσουλμανικά κράτη, το πρόβλημα μπορεί εύκολα να εντοπιστεί στην Παιδεία των ανθρώπων αυτών. Κάπως... ξέφυγαν από το Δυτικό πρότυπο και γαλουχήθηκαν στα ισλαμιστικά και εχθρικά πρότυπα βίας και εκδίκησης(;) οπότε είναι χρέος της πολιτικής ηγεσίας κάθε Δυτικής χώρας να χειριστεί κατάλληλα το πως μεγαλώνει στα σχολεία της, τους νέους κάθε γενιάς (ας μην ξεχνάμε πως έχουμε πρόσφατο παράδειγμα πολίτη της Δύσης που ασπάστηκε το Ισλάμ), μαθαίνοντας τους να σέβονται τον άνθρωπο και διαλύοντας παντοτινά κάθε έννοια διάκρισης με βάση το χρώμα ή τη θρησκεία. Αν καταφέρουμε να αναπτύξουμε το αίσθημα αγάπης μεταξύ μας, θα είναι και πιο δύσκολος ο διαχωρισμός.

Να λοιπόν δύο μεγάλα στοιχήματα για κάθε κυβέρνηση που επιθυμεί να διαλύσει από την ρίζα του, το ενδεχόμενο τρομοκρατίας εκ των έσω. Γιατί το να ενισχύσεις τους δρόμους με αστυνομία και στρατό για μερικές μέρες αφού έχει συμβεί ένα τρομοκρατικό χτύπημα είναι χαζό αφού ποτέ κανένας δεν θα πάει ακριβώς στο ίδιο σημείο να χτυπήσει γνωρίζοντας και ότι αστυνομοκρατείται και ότι ο κόσμος θα το αποφεύγει! Μόνο λοιπόν χτυπώντας την τρομοκρατία στην ρίζα της, δηλαδή στο σημείο πριν ακριβώς γίνει κάποιος τρομοκράτης, μπορούμε να πούμε ότι έχουμε ελπίδες για την νικήσουμε! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ το νέο έτος θα είναι πιο μαύρο και μάντεψε ποιος φταίει γι' αυτό

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος η Διεθνής Αμνηστία δημοσίευσε την ετήσια έκθεση... ελέγχου του κόσμου μας. Ειδικά φέτος οι διαπιστώσεις είναι μακάβριες καθώς όχι απλά ακολουθούν το μοτίβο "κάθε πέρσι και καλύτερα" αλλά πραγματικά στηρίζονται σε ορισμένες νέες αρνητικές εξελίξεις.

Ένα μεγάλο κομμάτι της έκθεσης αφορά τον πόλεμο, το προσφυγικό ή όπως θέλετε αλλιώς να το πείτε, έχει σίγουρα σχέση με την Ελλάδα με κάποιο τρόπο. Αφενός οι συνθήκες με τις οποίες κρατούνται οι πρόσφυγες, το πως περιθάλπτονται και το τι κοινωνικών υπηρεσιών γίνονται δέκτες. Στην Ελλάδα έχουμε πολλές δράσεις κατά τις οποίες τα παιδιά προωθήθηκαν σε σχολικές δομές, εμβολιάστηκαν και γενικά βρέθηκαν λύση σε αυτονόητα δικαιώματά τους. Όμως είναι αδύνατο να ξεχάσουμε πως στην πλειοψηφία τους πέρασαν έναν βαρύ χειμώνα σε βρεγμένες καλοκαιρινές σκηνές... Και στο εξωτερικό η κατάσταση παρουσιάζει σοβαρά προβλήματα αφού πολλοί πρόσφυγες επαναπροωθούνται ή απλά ποτέ δεν λαμβάνουν δικαιώματα στην χώρα που βρίσκονται.

Στην έκθεση που διαβάσαμε, υπήρξε μεγάλος προβληματισμός για την πολιτική κατάσταση ανά τον κόσμο. Αναφέρεται μάλιστα σε "τοξική ρητορική από την πλευρά των πολιτικών" που περισσότερο διχάζει παρά ενώνει.

Σκέφτομαι πως πριν μερικές δεκαετίες ο κόσμος αντιδρούσε στα πεπαλαιωμένα καθεστώτα διακρίσεων. Διαδήλωνε κατά των φυλετικών διακρίσεων, υπέρ των ομοφυλόφιλων, υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών, κατοχύρωνε εργασιακά δικαιώματα κλπ. Τι έγινε αυτό το κλίμα; Που πήγε αυτή η ενωτική διάθεση;

Σήμερα η πλειοψηφία των εγκλημάτων που διαβάζουμε στην επικαιρότητα αφορά διακρίσεις. Μαύρος σκότωσε άσπρο και ανάποδα. Μουσουλμάνος σκότωσε χριστιανό, άντρας στείρωσε την γυναίκα του με την υποστήριξη της κοινωνίας. Γιατί να συμβαίνει αυτό;

Ας πάρουμε κάτι σαν δεδομένο. Ο άνθρωπος είναι ον εύκολο να χειραγωγήσεις. Πως επιτυγχάνεται

αυτό; Μα... από τις εκάστοτε πολιτικές. Εκεί εστιάζει και η έκθεση της Διεθνής Αμνηστίας που φέρνει ως χαρακτηριστικό παράδειγμα τον D. Trump ο οποίος δεν δίχασε να κάνει σεξιστικά και ρατσιστικά σχόλια ακόμα και σε προεκλογική περίοδο! Την ίδια ώρα η Μαρίν Λε Πεν προελαύνει κάνοντας έντονα σχόλια κατά των προσφύγων και ενισχύοντας την εθνικιστική θέση της Γαλλίας. Παράλληλα ο Ερντογάν εκμεταλλεύτηκε την απόπειρα πραξικοπήματος, για να μετατρέψει την τουρκία σε έναν απόλυτα ελεγχόμενο μικρόκοσμο στον οποίο απουσιάζει η ελευθερία του λόγου και η δημοκρατία. Εκεί, με το "έτσι θέλω" ξήλωσε ένα τεράστιο κομμάτι των δημοσίων υπαλλήλων σε όλα τα πόστα (στρατός, εκπαίδευση, υγεία κλπ.) και έδωσε το στίγμα μίας νέας πολιτικής που θα βασίζεται σε καθεστώς "μοναρχίας"...

Τις συνέπειες τις βλέπουμε καθημερινά. Ευρώπη, Αμερική, τουρκία και κάθε γωνιά του κόσμου βρίσκεται υπό διαρκή απειλή καθώς αν η Δύση δεν μπορεί να διδάξει ειρήνη και ανοχή, τότε σίγουρα δεν μπορούμε να περιμένουμε πρωτοβουλίες από την Ανατολή. Η τάση είναι αυτή και δεν είναι καλή. Οι νέες πολιτικές αυτές ακρότητες, στηρίχτηκαν μόλις φέτος από την πλειοψηφία του λαού (ή αναμένεται να γίνει στην περίπτωση της Γαλλίας) οπότε ο διχασμός ίσως και να βρίσκεται μόνο στην αρχή... +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ το 2017 έρχεται το τέλος της τουρκίας(;)

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Ξεκινάω συγγραφικά το 2017 με το αγαπημένο μου θέμα που είναι φυσικά η τουρκία! Και είναι πραγματικά ένα θέμα το οποίο μας απασχόλησε αρκετά πέρσι και το ίδιο θα κάνει και τη νέα χρονιά αφού όπως όλα δείχνουν τα τρομοκρατικά χτυπήματα θα συνεχίσουν να υφίστανται και μάλιστα έχοντας περάσει από την πρωτοχρονιά στην δεύτερη φάση τους.

Ας το δούμε λίγο αυτό. Πέρσι τα περισσότερα τρομοκρατικά χτυπήματα είχαν στόχο την αστυνομία ή τον στρατό της χώρας. Είδαμε βόμβες κοντά σε λεωφορεία που μετέφεραν ένστολους με πιο χαρακτηριστική εκείνη που εξερράγη έξω από ένα γήπεδο μετά το τέλος ενός ευρωπαϊκού αγώνα. Τόσο μετά ώστε να έχουν αποχωρήσει όλοι εκτός των σωμάτων ασφαλείας...

Στην δεύτερη φάση -όπως την ονομάζω εγώ- οι επιθέσεις έχουν σκοπό να πλήξουν πιο... πρακτικά το κράτος της τουρκίας. Σκοτώνονται πολίτες και μάλιστα όπως μας έδειξε η επίθεση της πρωτοχρονιάς, πολίτες υψηλού κοινωνικού και οικονομικού υποβάθρου, καθώς και "ακριβούς" τουρίστες της υψηλής κοινωνίας, έστω του μουσουλμανικού κόσμου. Αυτό αλλάζει εντελώς την στόχευση, αφού γίνεται πλέον ξεκάθαρο πως στόχος δεν είναι μόνο η τουρκική κρατική μηχανή αλλά και ολόκληρη η χώρα που αυτή τη στιγμή γνωρίζει τρομακτική ανάπτυξη.

Μέχρι τώρα βλέπουμε τους Κούρδους να αναλαμβάνουν την ευθύνη τις περισσότερες φορές και δεν είναι καθόλου συγκυριακό πως την ίδια στιγμή στην Συρία γίνονται πολλές προσπάθειες ακόμα και με την στήριξη της Δύσης να δημιουργηθεί ένα ανεξάρτητο Κουρδιστάν σε μια περιοχή στα βόρεια και πολύ κοντά στην τουρκία. Οι τούρκοι είναι σαφώς ανώτεροι, δεν βλέπουν όμως ότι ξαφνικά οι κούρδοι μπορούν να τους απειλήσουν πολύ εύκολα πλέον. Την ίδια ώρα ο ίδιος ο πρόεδρος Ερντογάν εμπλέκει τον εξόριστο Γκιουλέν, όπως έκανε και πρόσφατα στο παρολίγον πραξικόπημα. Ο Γκιουλέν είναι ένας εύκολος στόχος για να κατηγορήσει κανείς, επειδή ακριβώς βρίσκεται εκτός εμβέλειας(!) αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η αλήθεια μπορεί να είναι τόσο απλή...

Αν έχω δίκιο κι αν όντως μπήκαμε στην επόμενη φάση των επιθέσεων όπου στόχος θα είναι πολίτες της τουρκίας ή ακόμα χειρότερα, ξένοι επισκέπτες ή εργαζόμενοι σ' αυτή, το σενάριο μπορεί να φέρει πολλές εξελίξεις. Ας μην ξεχνάμε πως η τουρκία λόγω του τρομακτικού ρυθμού ανάπτυξης σε πολλούς τομείς, απασχολεί πολλούς επαγγελματίες από ξένα κράτη. Από αρχιτέκτονες, μέχρι διάσημοyw αθλητές...

Ποια είναι λοιπόν η επόμενη μέρα στην τουρκία; Ένα χτύπημα με στόχο κάποιον διάσημο αθλητή θα ήταν αρκετό για να αλλάξει όλο το σκηνικό στην χώρα. Ήδη οι φωνές που ζητούν να μην ανατίθενται μεγάλες διοργανώσεις στην τουρκία, έχουν αυξηθεί. Ο κόσμος φοβάται, οι διοργανωτές παρά το οικονομικό σκέλος, έχουν αρχίσει να είναι επιφυλακτικοί και κάθε διαβεβαίωση του κράτους για μέτρα ασφαλείας πέφτει στο κενό μετά από κάθε επόμενη επίθεση.

Αν με ρωτήσετε, θεωρώ πως για όλα φταίει ο Ερντογάν. Είναι φανταστικό αυτό που κάνει για τη χώρα του, οικοδομώντας ένα σύγχρονο κράτος (τουλάχιστον στην Δύση) με νέους δρόμους, συγκοινωνίες, εγκαταστάσεις, ενέργεια κλπ. όμως όταν το κάνει πατώντας επί πτωμάτων και με πολιτικό και κοινωνικό θράσος απέναντι σε μεγάλες δυνάμεις όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία και η Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ παράλληλα εμπλέκεται στον πόλεμο της Συρίας σε δύο μέτωπα, τότε πως μπορεί να περιμένει να είναι πετυχημένος σε όλα;

Το αν πάντως όλα αυτά θα είναι αρκετά για να τον συνθλίψουν δεν μπορούμε να το ξέρουμε από τώρα. Το αν θα καταφέρουν να βλάψουν εκείνο και το ισχυρό οικοδόμημα του, θεωρώ πως θα φανεί φέτος. Το μόνο σίγουρο είναι πως η τουρκία βρίσκεται στο στόχαστρο. Δεν προκαλεί κανένα αίσθημα ασφάλειας και όσο κι αν οικονομικά συμφέρουσα είναι για πολλούς λόγους, κανένας δεν θέλει να ρισκάρει την ζωή του, της οικογένειάς του ή των ατόμων που θα εργάζονται στην επιχείρησή του. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ εξαρτήσεις για να περνά η ώρα

 you've got to take this moment στο +yannidakis

Αρχίζω να πιστεύω πως η γενιά μου δεν είναι απλά ξενερωμένη με όσα συμβαίνουν σε αυτή τη χώρα, λειτουργεί μηχανικά αντιγράφοντας άλλους.

Πραγματικά σε όλα τα επίπεδα συμβαίνει αυτό. Θέλετε στο ντύσιμο; Θέλετε στη συμπεριφορά; Επίσης, κάτι κοινό είναι το γεγονός πως αυτή η έρημη η γενιά δεν είναι αισιόδοξη. Δεν έχει κανένα όραμα. Ζει μια εικονική πραγματικότητα μέσα από τη οθόνη ενός κινητού. Είτε αυτό αφορά την κοινωνική τους ζωή, είτε τη σεξουαλική του ζωή μιας και το να βλέπει κανείς εσκεμμένα ταινίες ερωτικού περιεχομένου σε καθημερινή βάση δε σε ιντριγκάρει να πλησιάσεις έναν άλλο άνθρωπο, όσο παράδοξο και σαχλό κι αν ακούγεται. Το χειρότερο είναι πως αυτό δεν είναι δική μου άποψη. Η τοποθέτηση αυτή έχει γίνει από επιστήμονες που παρακολουθούν στενά ανθρώπους εθισμένους σε αυτού του είδους τις ταινίες.

Αν οι νέοι δε θέλουν να αλλάξουν την αβελτηρία που μαστίζει αυτό τον τόπο, να μη φοβούνται να αντιμετωπίσουν την κακία και την τρομοκρατία που έχει εξαπλωθεί σε κάθε γωνιά της Γης, τότε πόσο πιο χαμηλά θα καταλήξουμε σαν προσωπικότητες;

Κι αν αναρωτιέστε αν μιλάω εκ του ασφαλούς απλά γράφοντας μια άποψη στο ίντερνετ, να σας πω πως δεν είναι έτσι τα πράγματα διότι επιδιώκω να έρχομαι σε επαφή με ανθρώπους που γνωρίζω πως κάτι καλό θα πάρω από αυτούς. Προσπαθώ να κάνω νέα πράγματα εκτός σπιτιού για να διευρύνω τους ορίζοντές μου, Γιατί βλέποντας και κάνοντας διάφορα πράγματα μόνο τότε θα μπορώ να έχω πιο ορθή και αντικειμενική κρίση για το τι συμβαίνει,

Το να είμαστε αργόσχολοι μας καθιστά αποβλακωμένους και δούλους του ίδιου μας του εαυτού. Την ώρα που είμαστε αποχαυνωμένοι οι τύχες μα δουλεύουν. Ο νοών νοείτω. +Nastazia A 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ τα άγνωστα και αγνοούμενα θύματα ενός ακήρυχτου πολέμου

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Ήταν τέτοιος ο καταιγισμός των γεγονότων των ημερών αυτών που αμέλησα να καυτηριάσω κάτι που περίπου μία εβδομάδα μετά μου κάνει φοβερή εντύπωση.

Στα γεγονότα της Νίκαιας στη Γαλλία είχαμε πάνω από 80 νεκρούς, δεκάδες τραυματίες, πολλοί απ' αυτούς ζουν μόνο με μηχανική υποστήριξη και η λίστα των θυμάτων συνεχίζεται. Ναι, συνεχίζεται αλλά δεν μιλάμε για κάποιο πόλεμο με τους νεκρούς να μετρώνται με τριψήφιους αριθμούς. Είπαμε, μιλάμε για μερικές δεκάδες ανθρώπων των οποίων στις περισσότερες των περιπτώσεων οι φίλοι ή συγγενείς τους ήταν δίπλα και σώθηκαν, οπότε άρχισαν να τους αναζητούν αμέσως σε ένα από τα πλησιέστερα νοσοκομεία ή κάτω απ' τα σεντόνια που είχαν σκεπάσει διάσπαρτα στον δρόμο, τα πτώματα.

Kι όμως... οι αγνοούμενοι από εκείνο το βράδυ είναι πολλοί, πάρα πολλοί και μάλλον όχι καταμετρημένοι. Η έμπειρη από τρομοκρατία -πλέον- Γαλλία δημιούργησε έναν μηχανισμό εύρεσης αγνοούμενων κάτω από την ομπρέλα της τεχνολογίας, υπό το hashtag #recherchenice όμως ακόμα και αυτό αποδείχτηκε αναποτελεσματικό αφού αν επισκεφτείτε την ροή του θα δείτε πόσοι ακόμα παραμένουν άφαντοι. Δεν μπορεί. Δεν πήγαν κάπου. Είναι είτε σε κάποιο νοσοκομείο είτε ανάμεσα στα θύματα που υποθέτω πως είναι στη διάθεση των ενδιαφερομένων για να τα αναγνωρίσουν αν πρόκειται για δικά τους άτομα. Και εκεί, σκέφτομαι: Είναι τόσο δύσκολο να βγάλουν μία φωτογραφία από τους νοσηλευόμενους όπου θα φαίνεται το πρόσωπο του καθένα; Ακόμα κι αν έχει διαμελιστεί κάποιο μέλος του σώματός τους, ακόμα και αν το πρόσωπο έχει υποστεί μερική παραμόρφωση, όσο μακάβριο κι αν είναι, ένας οικείος του/ς θα μπορεί να αναγνωρίσει τον άνθρωπο του.

Ξέρετε, προσπαθώ να βάλω τον εαυτό μου στην θέση αυτών των ανθρώπων. Είναι ο μόνος τρόπος για να προσπαθήσω να καταλάβω το δράμα τους. Και τότε σκέφτομαι ότι δεν θα άντεχα την αγωνία του να μην ξέρω αν ο άνθρωπος μου ζει ή όχι. Θα έμπαινα στην διαδικασία να οικειοποιηθώ με τον θάνατο του ως μία μη αναστρέψιμη διαδικασία, αλλά δεν θα άντεχα κανένα από τα λεπτά που περνούσαν χωρίς να ξέρω αν ζει ή όχι. Δε θα άντεχα κανένα από τα λεπτά που η τύχη του ανθρώπου μου εξαρτώταν από ένα hashtag ή την τύχη. Βασικά, δεν θα άντεχα στην σκέψη ότι δεν θα μπορούσα να αποχαιρετίσω έστω για έλα λεπτό το σώμα του...

...Κάτι που με φέρνει στην προ ημερών επέτειο ενός άλλου τραγικού γεγονότος που με καθήλωσε πριν δύο χρόνια. Την παράλογη πτώση από πυρά της επιβατικής πτήσης της #MH17 που άφησε όλους τους επιβάτες και το πλήρωμα νεκρούς. Ανάμεσα τους ήταν αυτό το κοριτσάκι:

αγγλικά ξέρετε, ήταν έτοιμη για τις πρώτες διακοπές στη ζωή της

...όμως όχι απλά δεν πρόλαβε να τις κάνει, αλλά ούτε οι γονείς της πρόλαβαν να την αποχαιρετίσουν. Για την ακρίβεια δεν ξέρω καν αν πρόλαβαν να αποχαιρετίσουν ότι έμεινε από το αγγελικό της σωματάκι. Το μόνο που έβρισκε κανείς εκείνη την ημέρα, λίγες ώρες μετά, ήταν εικόνες σαν αυτή και αυτή και αυτή που πατάτε μόνο αν θέλετε να αντικρίσετε το δυσάρεστο θέαμα διαμελισμένων πτωμάτων, από άντρες, γυναίκες και παιδάκια, σαν την Amy.

Είναι θλιβερό να μην μπορείς να χαιρετίσεις τον άνθρωπο που έχασες και μιλάμε για συμβάντα που δεν αφορούν έναν πόλεμο όπου εκεί είναι μάλλον αναμενόμενο (αν και όχι πάντα). Ακόμα και στον πόλεμο βλέπετε, υπάρχουν στιγμές ανακωχής για να μαζέψει το κάθε στρατόπεδο τα πτώματα του από το πεδίο της μάχης.

Στις τέσσερις δεκαετίες που ζω, έχω αποκτήσει πολλές ιδιότητες σαν άνθρωπος, έχω νικήσει πολλές αδυναμίες μου και έχω αποκτήσει άλλες, όμως μία εικόνα σαν την παραπάνω δεν μπορώ να την ελέγξω, δεν μπορώ να την αποδεχτώ, δεν μπορώ να την αντέξω, δεν μπορώ να την διαχειριστώ. Γι' αυτό... Κάντε κάτι και βρείτε τα θύματα αυτού του ακήρυχτου πολέμου... +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ η απόλυτη μηχανή χάους που λέγεται άνθρωπος

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Δεν θέλω να προσβάλω κανέναν συνάνθρωπο μου που έχει κινητικά, νοητικά ή ψυχολογικά προβλήματα υγείας. Εγώ ξέρω τι αισθάνομαι για αυτούς και αν τους έχω βοηθήσει κατά καιρούς.

Όμως ας πάρουμε το παράδειγμα ενός συνανθρώπου μας που για κάποιον λόγο είναι καθηλωμένος σε ένα κρεβάτι χωρίς να έχει πλήρη συναίσθηση του περιβάλλοντος. Για λόγους εγρήγορσης του εγκεφάλου οι γιατροί έχουν ανοιχτή μόνιμα μια τηλεόραση η οποία προβάλλει κατά διαστήματα ειδήσεις.

Ακούει για κρίση, αλλά δεν μπορεί να την αντιληφθεί. Ίσως βλέπει φίλους του να τον επισκέπτονται λιγότερο πια ή όταν είναι εκεί να έχουν κατήφεια στα πρόσωπά τους.

Ακούει για τρομοκρατία και το μόνο που καταφέρνει να δει είναι αίμα, πόνος, προσφυγιά και κατεστραμμένη γη παντού.

Ακούει για μίσος και βλέπει ανθρώπους νεκρούς από άλλους ανθρώπους, βλέπει συρματοπλέγματα, ένοπλους να περιφρουρούν πλατείες στις οποίες θα έπρεπε να παίζουν παιδιά πάνω σε κούνιες.

Ακούει για βία και βλέπει παιδιά να σφάζουν φίλους τους, αγνώστους να οπλοφορούν ανοίγοντας πυρ αδιακρίτως με την πρώτη ευκαιρία. Και τυφλωμένους από διαχωρισμούς και ουσίες, να ξεσπούν σαν ζώα της ζούγκλας προσπαθώντας να επιβληθούν.

Βλέπει βεβηλωμένα πάρκα και πλατείες, κατεστραμμένες πινακίδες και μαρασμό σε μέρη που θα μπορούσαν να είναι όμορφα.

Ο πρωταγωνιστής μας δεν ξέρει τι είναι οι τζιχαντιστές και τι οι εθνικιστές. Δεν ξέρει τι σημαίνει ασέβεια και τι φανατισμός. Βλέπει μόνο ανθρώπους, αίμα και καταστροφή. Χωρίς χρώμα, χωρίς, γεωγραφικά όρια, χωρίς στρατόπεδα, χωρίς πλευρές.

Ένας μακρινός θεατής αυτού του κόσμου θα είχε ήδη αηδιάσει. Οι δικοί μου προσωπικοί ρυθμοί είναι υπερβολικά γρήγοροι για να προλάβω να αηδιάσω ο ίδιος. Ο άνθρωπος τελικά είναι ότι πιο σιχαμερό, καταστροφικό και επικίνδυνο κυκλοφορεί σε αυτόν τον πλανήτη. Αν διαφωνείς, απλά άνοιξε κάποιο ειδησεογραφικό κανάλι, κλείσε τον ήχο και βάλε μια ταινία στην ετικέτα χαμηλά που δείχνει τους τίτλους. Φτιάξε καφέ και κάτσε να παρακολουθείς όλο το βράδυ μέχρι να σε πάρει ο ύπνος (υποθέτω πως την μέρα έχεις κάτι πιο σημαντικό να κάνεις). Αν μετά από αυτό είσαι απογοητευμένος και νιώθεις κατάθλιψη: καλά να πάθεις. Είναι το είδος σου, ηλίθιε! Αν πάλι δεν νιώσεις και πολλά, λογικό μου ακούγεται: Είναι το είδος σου, ζώον! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

εικονικοί προβληματισμοί ~ τυφλή τρομοκρατία

μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις. Πόσες απ' αυτές φτιάχνουν έναν προβληματισμό;

Αυτή είναι η στιγμή της ανατίναξης του τρομοκράτη στο εστιατόριο στο Παρίσι. 

 Διαβάστε περισσότερα.. »