you've got to take this moment στο +yannidakis
Η μεσογειακή μας ανατροφή μας μαθαίνει να ντυνόμαστε για να αρέσουμε, όχι για να ικανοποιήσουμε τη δική μας αισθητική. Παραδόξως οι οδηγίες μας για το «μετά» μέσα σε μια σχέση είναι λειψές ή πρόκειται περί ασυνάρτητων μυθοπλασιών. Κάπου εκεί αρχίζει το μπέρδεμα.
Ξεκινάμε λοιπόν με το μοντέλο άνδρα που δεν έχει ξεκαθαριστεί τι ρόλο βαράει, από τότε που μπούκαρε - θέλοντας και μη- το millenium. Και προκύπτουν τα εξής ερωτήματα: Αν ο άνδρας δεν είναι κουβαλητής – μήπως είναι μοντέλο; Αν δεν είναι προστάτης και παντοτινή μας μοναδική αγάπη μήπως είναι συνοδός- αξεσουάρ;
Βγαίνεις ραντεβού από το Tinder (ναι, παγκόσμια πρωτοτυπία) και του βάζεις να σου αλλάξει μπαταρία στο αυτοκίνητο - μπας και μπει στο «πετσί» του ρόλου και μετά σου αρέσει πιο πολύ.
Για να τελειώνουμε... Παραδέξου ότι σε εκνευρίζει κάτι ακαθόριστο και έπειτα από πολλές ταλαιπωρίες πνίγεσαι στην αντίφαση: είμαστε ανεξάρτητες και μοντέρνες, αλλά συγχρόνως και απελπισμένες, κρεμασμένες από ένα τηλέφωνο. Όμως πάντα το παίζουμε «cool».
Ενώ η σχέση από το Tinder τσουλάει με ορισμένα ζόρια σε πιάνει ο πανικός του γάμου, κανείς όμως δεν σε αναγκάζει να παντρευτείς τη σήμερον ημέρα. Από την άλλη καταλήγεις πιο αγχωμένη και δυστυχής από τις ανύπαντρες αδερφές του Βέγγου.
Κανονικά, θα έπρεπε, μαζί με τη χειραφέτηση και την ανεξαρτησία να έχεις κάνει εντυπωσιακή πρόοδο. Θα έπρεπε πλέον να μένουμε στο ράφι για μεγάλα διαστήματα από επιλογή, να πίνουμε μπύρες με τις φίλες μας και να γιορτάζουμε την ελευθερία μας βλέποντας τελικό Survivor. Ποια χρειάζεται άντρες που δεν είναι επαρκείς στα καθήκοντά τους;
Τόση δύναμη και θα μπορούσαμε να είχαμε φτιάξει στριπτιζάδικα για τα γούστα μας και υπηρεσίες με call boys. Να έρχονται σπίτι και φεύγοντας να σου πετάνε και τα σκουπίδια. Όμως ποτέ δεν αλλάξαμε γιατί δεν αποκτήσαμε τέτοιου είδους διάθεση.
Η αλήθεια είναι πως δεν την παλεύουμε με το στυλάκι της τάχα μου παντοδύναμης αλλά κατά βάθος τόσο ερωτιάρας, τσαούσας και ανώριμης. Ο γάμος άλλωστε θέλει θυσίες για να πετύχει η συνταγή του!
Ξέρω πως σε κάποια σημεία διαφωνείς. Είμαστε τόσο ίδιες όλες μεταξύ μας και κλείνοντας αυτό το κείμενο θα σου φέρω ένα παράδειγμα (για να μην με περνάς υπερβολική). Τον καλείς σπίτι για ρομαντικό ραντεβού και ανοίγεις μόνη σου το κρασί. Όταν σπεύδει να το ανοίξει εκείνος πετάγεσαι με ένα «Άσε με ξέρω». Κάπως έτσι σταματάς να αγαπάς τον ευνούχο που δημιούργησες. Nastazia A
Ξεκινάμε λοιπόν με το μοντέλο άνδρα που δεν έχει ξεκαθαριστεί τι ρόλο βαράει, από τότε που μπούκαρε - θέλοντας και μη- το millenium. Και προκύπτουν τα εξής ερωτήματα: Αν ο άνδρας δεν είναι κουβαλητής – μήπως είναι μοντέλο; Αν δεν είναι προστάτης και παντοτινή μας μοναδική αγάπη μήπως είναι συνοδός- αξεσουάρ;
Βγαίνεις ραντεβού από το Tinder (ναι, παγκόσμια πρωτοτυπία) και του βάζεις να σου αλλάξει μπαταρία στο αυτοκίνητο - μπας και μπει στο «πετσί» του ρόλου και μετά σου αρέσει πιο πολύ.
Για να τελειώνουμε... Παραδέξου ότι σε εκνευρίζει κάτι ακαθόριστο και έπειτα από πολλές ταλαιπωρίες πνίγεσαι στην αντίφαση: είμαστε ανεξάρτητες και μοντέρνες, αλλά συγχρόνως και απελπισμένες, κρεμασμένες από ένα τηλέφωνο. Όμως πάντα το παίζουμε «cool».
Ενώ η σχέση από το Tinder τσουλάει με ορισμένα ζόρια σε πιάνει ο πανικός του γάμου, κανείς όμως δεν σε αναγκάζει να παντρευτείς τη σήμερον ημέρα. Από την άλλη καταλήγεις πιο αγχωμένη και δυστυχής από τις ανύπαντρες αδερφές του Βέγγου.
Κανονικά, θα έπρεπε, μαζί με τη χειραφέτηση και την ανεξαρτησία να έχεις κάνει εντυπωσιακή πρόοδο. Θα έπρεπε πλέον να μένουμε στο ράφι για μεγάλα διαστήματα από επιλογή, να πίνουμε μπύρες με τις φίλες μας και να γιορτάζουμε την ελευθερία μας βλέποντας τελικό Survivor. Ποια χρειάζεται άντρες που δεν είναι επαρκείς στα καθήκοντά τους;
Τόση δύναμη και θα μπορούσαμε να είχαμε φτιάξει στριπτιζάδικα για τα γούστα μας και υπηρεσίες με call boys. Να έρχονται σπίτι και φεύγοντας να σου πετάνε και τα σκουπίδια. Όμως ποτέ δεν αλλάξαμε γιατί δεν αποκτήσαμε τέτοιου είδους διάθεση.
Η αλήθεια είναι πως δεν την παλεύουμε με το στυλάκι της τάχα μου παντοδύναμης αλλά κατά βάθος τόσο ερωτιάρας, τσαούσας και ανώριμης. Ο γάμος άλλωστε θέλει θυσίες για να πετύχει η συνταγή του!
Ξέρω πως σε κάποια σημεία διαφωνείς. Είμαστε τόσο ίδιες όλες μεταξύ μας και κλείνοντας αυτό το κείμενο θα σου φέρω ένα παράδειγμα (για να μην με περνάς υπερβολική). Τον καλείς σπίτι για ρομαντικό ραντεβού και ανοίγεις μόνη σου το κρασί. Όταν σπεύδει να το ανοίξει εκείνος πετάγεσαι με ένα «Άσε με ξέρω». Κάπως έτσι σταματάς να αγαπάς τον ευνούχο που δημιούργησες. Nastazia A
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
