Φθινόπωρο, φθορά,
παρακμή, τα σχολεία σε λειτουργία, οι διακοπές τελείωσαν και μόνο οι
καλοκαιρινές αναμνήσεις μένουν να μας συντροφεύουν στην επιστροφή της μελαγχολικής
μας ρουτίνας. Το φως χάνεται γρήγορα πίσω από τις βουνοκορφές και οι νύχτες
μακραίνουν σταδιακά καταπίνοντας τις όμορφες παραλίες και τα δροσερά λαγκάδια.
Μια ψύχρα προμηνύει τον ερχομό του άπονου χειμώνα και τ’ αγιάζι αρχίζει να δαγκώνει
τα ακροδάχτυλα. Τα πρωτοβρόχια δροσίζουν την ξεραμένη γη και τα ποτάμια
αρχίζουν να βρίσκουν και πάλι ζωή.
Το φθινόπωρο σε
αντίθεση με τον ψυχικό ενθουσιασμό της Άνοιξης είναι η εποχή του στοχασμού, της
αυτοσυγκέντρωσης, της θύμησης όλων αυτών που το ανέμελο καλοκαίρι μας έκανε να
αμελήσουμε. Καιρός για τάξη και προγραμματισμό, καιρός για ταξινόμηση των
καθηκόντων και των αναγκών, καιρός για καινούριους στοχασμούς και πλάνα. Ο
χειμώνας που πλησιάζει και πρέπει να μας βρει έτοιμους για τις βαριές και
σκοτεινές του μέρες. Μα δεν είναι το φθινόπωρο μόνο μια εποχή προετοιμασίας και
στοχασμού, είναι καιρός να θαυμάσουμε τη φύση, να κουρνιάσουμε κάτω από μια
απαλή κουβέρτα και ν’ απολαύσουμε το αγαπημένο μας βιβλίο μέσα στη θαλπωρή αυτής
της απίθανης εποχής. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι και η εποχή της ελπίδας
μια που και το τέλος του χρόνου φέρνει τις προσδοκίες για ένα καλύτερο χρόνο
και την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή.
Ας αφήσουμε
λοιπόν το φθινόπωρο να μας οδηγήσει σε κάτι καλύτερο και να μας προετοιμάσει
για το νέο χρόνο με όλες τις χαρές και λύπες που πιθανόν θα μας φέρει. +Niko Spiridakis
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
