Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis
Πριν μπούμε στο κύριο ζήτημα να σημειώσω εδώ ότι δεν θα αγγίξουμε σήμερα καθόλου το αγωνιστικό κομμάτι (τι να πει κανείς και γι' αυτό!), θα περιοριστούμε μόνο στο show που εκτυλίχθηκε στο φόντο του παιχνιδιού, με τα ιπτάμενα καθίσματα, τα ξεβρακώματα, τα μαχαίρια, το άφθονο ξύλο, τους 40 και πλέον τραυματίες, τα "ντου" και όλες τις "ομορφιές" που εξελίχθηκαν στο Πανθεσσαλικό στάδιο και την πόλη του Βόλου, λίγα 24ωρα μετά τον θάνατο ενός νέου παιδιού στη Θεσσαλονίκη για οπαδικούς λόγους. Γιατί δεν πρόκειται να μάθουμε ποτέ μάλλον απ' τα λάθη μας, ούτε να συγκλονιστούμε από τέτοια περιστατικά.
Η καλή μέρα είχε φανεί απ' το πρωί, και πιο συγκεκριμένα από τα ξημερώματα, όταν οπαδοί των δύο ομάδων είχαν συμπλακεί στο κέντρο του Βόλου. Ακολούθησαν απόπειρες των οπαδών των δύο ομάδων να σπάσουν τον αστυνομικό κλοιό και να μπουν δια της βίας στο γήπεδο, η αστυνομία απάντησε με δακρυγόνα, τα έκτροπα μεταφέρθηκαν στο εσωτερικό του χώρου με οπαδούς του ΠΑΟΚ, της ΑΕΚ και αστυνομικούς να συγκρούονται εναλλάξ (μέχρι και μολότοφ έπεσε από οπαδό!) και εν τέλει οι πρώτοι να απομακρύνονται απ' τον αγωνιστικό χώρο, έπειτα "θαυμάσαμε" όλοι μαζί τα γεγονότα της αερογέφυρας... Ε, και στο τέλος είδαμε και λίγη μπάλα. Προσπαθώντας να αποδώσουμε κάπου ευθύνες γι' αυτό το χάλι, δεν μπορεί να μην αναφερθεί βέβαια κάπου εδώ και το ξεγύμνωμα του σχεδιασμού της ιθύνουσας αρχής, που φάνηκε ανεπαρκής όχι απλά να ελέγξει το κύμα αυτό της οργής των οπαδών, αλλά ακόμη και να αντιληφθεί τη στοιχειώδη δομή του γηπέδου και να τοποθετήσει δυνάμεις και στην αερογέφυρα που ενώνει τα δύο πέταλα.
Αυτό όμως που με συγκλονίζει πιο πολύ απ' όλα και αδυνατώ να το αντιληφθώ είναι το εξής: έχεις τη χαρά η ομάδα σου να διεκδικεί το κύπελλο. Αποφασίζεις να κάνεις το ταξίδι, χαλάς χρήματα (λίγα ή πολλά δεν έχει καμία σημασία), αλλά και χρόνο από τις υποχρεώσεις και την καθημερινότητά σου. Βρίσκεσαι σε μία απ' τις ομορφότερες πόλεις της χώρας για μία όμορφη περίσταση. Γιατί να το κάνεις αυτό; Γιατί να ξεφτιλίσεις τα προνόμια αυτά σε πρωτόγονες καταστάσεις, που δεν τιμούν εσένα, την ομάδα σου, τον αθλητισμό και τη χώρα μας; Πως αισθάνεσαι όταν φεύγεις και πίσω σου αφήνεις κάτι τέτοιο:
Η καλή μέρα είχε φανεί απ' το πρωί, και πιο συγκεκριμένα από τα ξημερώματα, όταν οπαδοί των δύο ομάδων είχαν συμπλακεί στο κέντρο του Βόλου. Ακολούθησαν απόπειρες των οπαδών των δύο ομάδων να σπάσουν τον αστυνομικό κλοιό και να μπουν δια της βίας στο γήπεδο, η αστυνομία απάντησε με δακρυγόνα, τα έκτροπα μεταφέρθηκαν στο εσωτερικό του χώρου με οπαδούς του ΠΑΟΚ, της ΑΕΚ και αστυνομικούς να συγκρούονται εναλλάξ (μέχρι και μολότοφ έπεσε από οπαδό!) και εν τέλει οι πρώτοι να απομακρύνονται απ' τον αγωνιστικό χώρο, έπειτα "θαυμάσαμε" όλοι μαζί τα γεγονότα της αερογέφυρας... Ε, και στο τέλος είδαμε και λίγη μπάλα. Προσπαθώντας να αποδώσουμε κάπου ευθύνες γι' αυτό το χάλι, δεν μπορεί να μην αναφερθεί βέβαια κάπου εδώ και το ξεγύμνωμα του σχεδιασμού της ιθύνουσας αρχής, που φάνηκε ανεπαρκής όχι απλά να ελέγξει το κύμα αυτό της οργής των οπαδών, αλλά ακόμη και να αντιληφθεί τη στοιχειώδη δομή του γηπέδου και να τοποθετήσει δυνάμεις και στην αερογέφυρα που ενώνει τα δύο πέταλα.
Αυτό όμως που με συγκλονίζει πιο πολύ απ' όλα και αδυνατώ να το αντιληφθώ είναι το εξής: έχεις τη χαρά η ομάδα σου να διεκδικεί το κύπελλο. Αποφασίζεις να κάνεις το ταξίδι, χαλάς χρήματα (λίγα ή πολλά δεν έχει καμία σημασία), αλλά και χρόνο από τις υποχρεώσεις και την καθημερινότητά σου. Βρίσκεσαι σε μία απ' τις ομορφότερες πόλεις της χώρας για μία όμορφη περίσταση. Γιατί να το κάνεις αυτό; Γιατί να ξεφτιλίσεις τα προνόμια αυτά σε πρωτόγονες καταστάσεις, που δεν τιμούν εσένα, την ομάδα σου, τον αθλητισμό και τη χώρα μας; Πως αισθάνεσαι όταν φεύγεις και πίσω σου αφήνεις κάτι τέτοιο:
Δεν είναι αγάπη για την ομάδα αυτό. Όταν αμαυρώνεις το όνομά της και φέρνεις στη δύσκολη θέση των ποινών και των προστίμων δεν αγαπάς την ομάδα σου. Κάποιο κοινωνικό νόσημα βρίσκεται πίσω απ' αυτές τις τόσο αποκλίνουσες συμπεριφορές. Κάποιο κοινωνικό νόσημα που πρέπει άμεσα να θεραπευθεί για να μην θρηνήσουμε κι άλλους αθώους ανθρώπους, κι άλλα νέα παιδιά στο βωμό της παράνοιας. +Κωνσταντίνα Πορφυρού