Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Μία μέρα, μία ελεύθερη ή εργάσιμη ημέρα, που ξεκινάει κάπου εκεί που το υποκειμενικό ξεκίνημα ορίζεται από τις δικές μας προσωπικές συνήθειες και τελειώνει όταν τέλος πάντων αποφασίσουμε εμείς ή ο Μορφέας.
Το που και πως μας βρίσκει ένα ξημέρωμα ή που και πως καταλήγουμε στο τέλος της ημέρας μας, είναι ένα ολόκληρο διαφορετικό θέμα που ευχαρίστως θα μας προβληματίσει εν καιρώ, όμως για την ώρα, ας μείνουμε εκεί, στο ενδιάμεσο, εκεί που καθοριζόμαστε καθημερινά σαν άνθρωποι, σαν πολίτες ετούτης της κοινωνίας.
Πώς άραγε γεμίζει ο καθένας αυτές τις ώρες της ωφέλιμης ημέρας; Ένα στερεότυπο που ανάθεμα κι αν ακολουθεί κανένας, λέει πως το μοντέλο των 8 ωρών ύπνου, 8 ωρών διαδκέδασης και 8 ωρών εργασίας, είναι αρκετό και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις όρισε και την σύγχρονη κοινωνία της Δύσης. Όμως ξέρετε κάτι; ακόμα κι αν κάποιος εργάζεται για 8 ώρες, εγώ έχω πολλές απορίες που ακυρώνουν αυτό το στερεότυπο της διαχείρισης του χρόνου. Λόγου χάρη, η διαδρομή από και προς την εργασία, σε ποιο οχτάωρο ανήκει; Το πλύσιμο των πιάτων, το μαγείρεμα, το μπάνιο και το ξύρισμα, σε ποιο ωράριο ανήκουν;
Γιατί αναρωτιέμαι: Πώς είναι δυνατό να μην φτάνει ποτέ ο χρόνος για κάτι; Γιατί να μην έχω λίγο χρόνο περισσεύματος και όχι να ζητιανεύω από τον αυστηρό εαυτό μου για λίγο έλεος; Για λίγο ακόμα ύπνο ή λίγο χρόνο για να αδειάσω κάθε μου σκέψη παίζοντας, πηγαίνοντας στην θάλασσα ή παρακολουθώντας μία χαζή ταινία;
Η διαχείριση του χρόνου του καθενός είναι μια καθαρά προσωπική υπόθεση που ίσως μπορεί να επηρεαστεί από τρίτους, όμως τι σημασία έχει; Αυτό δεν σημαίνει διαχείριση: Να έχεις την δύναμη να περιορίσεις τις απώλειες από τους εξωγενείς παράγοντες και να επιτύχεις το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. +Yanni Spiridakis
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
