προβληματισμός κυριακής – FREEVOX: ΔΙΑΚΟΠΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ

Χριστός Ανέστη. Είναι πολλές μέρες τώρα, που λαμβάνω μηνύματα από ηρακλειώτες αναγνώστες μου στα οποία με ρωτούν γιατί η εφημερίδα Freevox δεν κυκλοφορεί πλέον με κείμενά μου. Δεν είχα σκοπό να επεκταθώ, αλλά επειδή μου είναι αδύνατο να απαντήσω στον καθένα ξεχωριστά θα περιοριστώ σε μια διευκρινιστική καταχώρηση σήμερα, εδώ.

Η συνεργασία μου με την Freevox έχει σταματήσει εδώ και αρκετό καιρό, λίγο αφού συμπλήρωσε έναν χρόνο. Έχω ξαναγράψει πως η προσπάθεια που γίνεται εκεί, είναι αξιέπαινη καθώς εκφράζει μια εναλλακτική φωνή στην επικαιρότητα, εξ’ ου και γιατί θέλησα να συνεργαστώ από την πρώτη φορά. Τα στελέχη που απαρτίζουν την προσπάθεια αυτή είναι νεαρής κυρίως, ηλικίας και ως εκ τούτου άπειρα στον κλάδο των δημοσιεύσεων και εκδόσεων. Η παρατήρηση συνεχόμενων λαθών στην δημοσίευση των άρθρων μου, με έφερε στο σημείο να επισημάνω τα λάθη αυτά στον αρχισυντάκτη, καθώς και το γεγονός πως συστηματικά –πια- η εφημερίδα αργούσε την προκαθορισμένη κυκλοφορία. Δυστυχώς παρά τις προσπάθειες τα λάθη συνεχίστηκαν κι έτσι από κοινού επιλέξαμε να μην συνεχίσουμε τη συνεργασία μας.

Προσωπικά, θα παραμείνω αναγνώστης της Freevox καθώς η προσπάθεια των νέων αυτών παιδιών είναι αξιέπαινη, όταν όμως συνοδεύεται με επαναλαμβανόμενα λάθη, τότε εγώ τουλάχιστον δε θέλω να έχω καμία σχέση ως συντάκτης. Η συγγραφική μου εμπειρία στον κλάδο των εκδόσεων, καθώς και η πενταετής –αισίως- εμπειρία μου στα blogs χαρακτηρίζεται πάνω απ’ όλα από συνέπεια και ειλικρίνεια απέναντι στο αναγνωστικό μου κοινό. Επειδή τα δύο παραπάνω χαρακτηριστικά είναι για μένα αδιαπραγμάτευτα, η επόμενη μου συνεργασία θα είναι προσεγμένη και φυσικά θα ανακοινωθεί στο yannidakis.

Τέλος να διευκρινίσω στους φίλους αναγνώστες πως για ακυρώσεις στις συνδρομές στην εφημερίδα, δε θα στέλνουν μηνύματα σε μένα αλλά στην ίδια την εφημερίδα στο info@freevox.gr :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός κυριακής – FREEVOX: ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ ΣΤΗ ΓΑΤΑ

Τα άρθρο της συμμετοχής μου στο τεύχος 42 της 

 

Καληνωρίσματα. Σίγουρα κανείς δεν έχει ανάγκη να διαβάσει στις μέρες μας για την λειτουργική ανάγκη της τεχνολογίας και τις επιδράσεις της στην καθημερινότητά μας. Όταν όμως αναφερόμαστε σήμερα στην τεχνολογία καλύπτουμε ένα ευρύτατο φάσμα εφαρμογών και επιστημών. Τι θα λέγατε όμως αν η τεχνολογία μπορεί ξαφνικά να είναι το όπλο του ανίσχυρου ενάντια στον ισχυρό; Στο σύστημα; Στην εξουσία;

Η μεγαλύτερη εφαρμογή αυτής της ιδέας πήρε σάρκα και οστά πρόσφατα στην Αίγυπτο και στις διαδηλώσεις που έλαβαν χώρα εκεί. Όλοι γίναμε μάρτυρες τις πρωτοφανούς λαϊκής αντίδρασης με εκατοντάδες χιλιάδες (οι ίδιοι μιλούν για ένα εκατομμύριο) διαδηλωτές να συρρέουν σε κεντρικές πλατείες της πόλης δημιουργώντας μια μάζα αντίδρασης την οποία κανείς δε μπορούσε να φιμώσει. Το συγκλονιστικό σε όλο αυτό είναι πως η οργάνωση της συγκέντρωσης αυτής έγινε κυρίως από ομάδες νέων, χρηστών του διαδικτύου που χρησιμοποίησαν τις υπηρεσίες κοινωνικών δικτύων για να οργανωθούν, να συσπειρωθούν και να συντονιστούν παράγοντας το άρτιο αυτό αποτέλεσμα. Αποτέλεσμα; Η τρομοκρατημένη αιγυπτιακή κυβέρνηση να διακόψει όλες τις τηλεπικοινωνίες στην περιοχή ώστε να μην υπάρχει η δυνατότητα επικοινωνίας. Θαρρείτε πως έχασαν οι διαδηλωτές; Η κυβέρνηση γελοιοποιήθηκε και οι διαδηλωτές αποθεώθηκαν μέσω της τεχνολογίας. Η λεγόμενη “Τεχνολογική Απελευθέρωση” σε όλο της το μεγαλείο! Ας μην ξεχνάμε, πώς το κίνημα “Δεν Πληρώνω” στην Ελλάδα, ξεκίνησε. Μα από το διαδίκτυο φυσικά!

Μπορεί μέσα στο διαδίκτυο να υπάρχει μια αχανής έκταση ανόητης, περιττής και άχρηστης πληροφορίας, όμως ποτέ μην υποτιμήσετε τα ενδιάμεσα αυτής. Πλέον στο διαδίκτυο θα δημιουργούνται πολιτικά κινήματα, λαϊκές εξεγέρσεις, ομάδες προβληματισμού, επιστημονικές κοινότητες ή χώροι καλλιτεχνικής έκφρασης. Η δύναμη των κοινωνικών δικτύων είναι τόσο μεγάλη που δύναται να υπερκαλύψει το ποσοστό της κατά πρόσωπο επικοινωνίας. Ουσιαστικά οι άνθρωποι ποτέ δεν έχασαν την ανάγκη για επικοινωνία, απλά –όπως όλες- κι αυτή εξελίχθηκε, μεταλλάχθηκε καλύπτοντας ή επιλύοντας πρακτικά ζητήματα όπως αυτό της απόστασης, της ταχύτητας, της αμεσότητας, της ακρίβειας.

Όμως η επικοινωνία είναι πολύ περισσότερα από ένα αγαθό. Ο ίδιος έχω ασχοληθεί διεξοδικά με την επικοινωνία και την τεχνολογία και μπορώ να σας βεβαιώσω πως αποτελεί μια “καυτή πατάτα” που απαιτεί έξυπνη διαχείριση. Η επικοινωνία βέβαια είναι ελεύθερη, όμως η ελευθερία του λόγου είναι κατοχυρωμένη στης δυτικές χώρες, όμως το πως θα χρησιμοποιήσει κανείς αυτήν την ελευθερία αποτελεί ένα πολύ ενδιαφέρον ζήτημα. Το παράδειγμα της Αιγύπτου ήταν χαρακτηριστικό. Τι γίνεται όμως αν υπάρξει μέσω της τεχνολογικής απελευθέρωσης η χειραγώγηση ανθρώπων προς όφελος της αναρχίας; Χάος!

Τα καλά νέα βέβαια είναι πως όλοι είμαστε διαχειριστές αυτού του πανίσχυρου αγαθού. Έχουμε όλη την δύναμη και την ελευθερία να εκφραζόμαστε και να επηρεάζουμε με τις απόψεις μας τους φίλους, τις επαφές ή τους αναγνώστες μας. Είναι μια δεδομένη ελευθερία που για πολλούς μοιάζει σαν ένα άπιαστο όνειρο σε άλλες περιοχές του πλανήτη. Οπότε κάθε φορά που αγγίζουμε το πληκτρολόγιο ή πατάμε την “αποστολή” σε κάποιο μήνυμα ή δημοσίευσή μας, θα πρέπει πρώτα να κάνουμε την αυτοκριτική μας. Θα βοηθήσει το κοινό καλό η σημερινή μου πράξη; Θα επηρεάσουν θετικά οι σκέψεις μου; Θα προβληματίσω δημιουργικά με την επιχειρηματολογία μου; Αν η γνώση είναι το τελικό (και συνήθως άφταστο) στάδιο της επικοινωνίας, τότε ο καθένας μας αποτελεί τον βασικό κρίκο της αλυσίδας, την βάση της γιγαντιαίας πυραμίδας.

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός κυριακής–FREEVOX: ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΝΑ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ ΤΗ ΡΟΥΤΙΝΑ ΜΑΣ

Τα άρθρο της συμμετοχής μου στο τεύχος 41 της 

 

Posted by Ομάδα FREEVOX in Points of View | in paper

Καλώς ή κακώς έχουμε όλοι μάθει να ζούμε σε ένα πλαίσιο που καθορίζει την καθημερινότητά μας. Πολλοί το ονομάζουν ρουτίνα. Στο πλαίσιο αυτό καλούμαστε να εκτελούμε καθημερινά πανομοιότυπες λειτουργίες για να φέρουμε εις πέρας υποχρεώσεις κυρίως, στην δουλειά, την οικογένεια, το περιβάλλον ή την υγεία μας. Δε θα εξετάσουμε στο παρόν κείμενο αν η ρουτίνα έγινε μέρος της ζωής μας με σκοπό να μας ωφελήσει παρέχοντάς μας σιγουριά ή να μας αδρανοποιήσει καθώς τερματίζει τις φιλοδοξίες μας.

Αυτό που αξίζει να δούμε είναι εκείνες τις περιπτώσεις που ο κανόνας επιβεβαιώνεται από μια σπάνια αλλά ενδιαφέρουσα προς μελέτη, εξαίρεση. Και τέτοιες εξαιρέσεις έχουμε άφθονες στη ζωή και κατά συνέπεια στην ρουτίνα μας. Προφανώς τα παραδείγματα περιττεύουν καθώς είναι κάθε άλλο παρά δυσεύρετα. Σκεφτείτε τον υπάλληλο που χάνει το δρομολόγιο για τη δουλειά επειδή οι οδηγοί έχουν απεργία! Σκεφτείτε ένα βράδυ μετά τη δουλειά που δεν καταλήγει στον φαγητό, την τηλεόραση και τον καναπέ ή ακόμα μια ολόκληρη μέρα μακριά από τη δουλειά! Σε μια τέτοια αλλαγή θα φανταστεί κανείς πως η ξεκούραση θα παίξει τον πρώτο ρόλο, όμως δεν είναι πάντα έτσι.

Η διαταραχή του προγράμματος του ανθρώπου τον εμποδίζει συχνά να οργανώνει και να διαχειρίζεται το χρόνο του αποδοτικά. Κι αυτό συμβαίνει κατά κόρον στη διακοπή της καθημερινότητάς του. Μπορεί σε μια τέτοια υποθετική μέρα να υπάρχει ο χρόνος να για μια βόλτα, για το συμμάζεμα –επιτέλους- της αποθήκης ή εκείνη τη μονοήμερη στα χιόνια, αλλά το ίδιο βράδυ ή το επόμενο πρωί η πραγματικότητα είναι μάλλον αποκαρδιωτική, καθώς η προσαρμογή στην ίδια την πασίγνωστη προσωπική καθημερινότητα είναι αφενός δύσκολη και αφετέρου περικλείει ένα σωρό άλλα προβλήματα όπως η συσσώρευση εργασιών που δεν επιτελέστηκαν τη μία μέρα απουσίας.

Προφανώς όμως ο άνθρωπος έχει ανάγκη τις διακοπές από το μονότονο και βεβαρυμμένο πρόγραμμά του, δεν είναι λύση να είναι έγκλειστος στη ρουτίνα του και οφείλει να απολαμβάνει τις αποδράσεις από αυτήν. Στο μεταξύ όμως, πρέπει να μάθει να σέβεται τη ρουτίνα του και να εκμεταλλεύεται τα όποια οφέλη της. Η ρουτίνα στα δικά μου αυτιά, ηχεί ως τάξη και η απουσία της είναι η αταξία, η αναρχία, το χάος. Η οργάνωση που η ρουτίνα θέτει είναι καταπραϋντικός παράγοντας ηρεμίας, ας τον κάνουμε εργαλείο στη ζωή μας και όχι εχθρό ή αφορμή μιζέριας.

Λαμβάνετε ΔΩΡΕΑΝ την εφημερίδα FREEVOX
στο σπίτι, το κατάστημα ή το γραφείο σας σε οποιοδήποτε σημείο της Ελλάδας κι αν βρίσκεστε, αποστέλλοντας ονοματεπώνυμο και διεύθυνση στο info@freevox.gr

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός κυριακής – FREEVOX: ΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΠΥΛΕΣ ΤΟΥ “ΝΕΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ”

Τα άρθρο της συμμετοχής μου στο τεύχος 40 της
 

Διαβάζοντας κανείς τις εξαγγελίες του Υπουργείου Παιδείας για το όραμά του για το «νέο σχολείο», σίγουρα εντυπωσιάζεται. Ηλεκτρονική πρόσβαση μαθητών και καθηγητών στο σύνολο της διδακτέας ύλης με σημειώσεις, βοηθήματα, εργασίες μαθητών απ’ όλη την Ελλάδα, όλα στο λογαριασμό κάθε μαθητή. Και ύστερα, εργαλεία εξειδίκευσης που ικανοποιούν τις επιταγές των νέων συνθηκών στην αγορά, που θέλει πλήρως καταρτισμένα άτομα. Επίσης, το μεγάλο στοίχημα της Δια Βίου Μάθησης, γιατί η εκπαίδευση ποτέ δεν τελειώνει, καθώς κι άλλες καινοτομίες στα πρότυπα του σκανδιναβικού και αυτού της Καλιφόρνια των ΗΠΑ, εκπαιδευτικών συστημάτων που κατά κοινή ομολογία είναι τα καλύτερα στον κόσμο. Όμως, οι αλλαγές είναι ριζικές και ,όταν κάτι τέτοιο συμβαίνει, οι κοινωνικές αντιδράσεις είναι πολλές.

Το «νέο σχολείο», το οποίο ακόμα προετοιμάζεται να μπει σε φάση Δημόσιας Διαβούλευσης με συζητήσεις, στις οποίες λαμβάνουν μέρος πολιτικοί, εκπαιδευτικοί, ακαδημαϊκοί από  την Ελλάδα, την Σκανδιναβία κι άλλες χώρες με άρτιο εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά και απλοί πολίτες,  προβλέπει την κατηγοριοποίηση των μαθημάτων του σχολείου. Σε παλαιότερο κείμενο στην Freevox αναφέρθηκε ο ρόλος που θα διαδραματίσει η κατάρτιση στην αγορά εργασίας. Ένα εκπαιδευτικό σύστημα δεν αρκεί να προσφέρει γνώσεις στα παιδιά, αλλά και εφόδια για μια μετέπειτα ελπιδοφόρα εργασιακή καριέρα. Η κατηγοριοποίηση των μαθημάτων προκαλεί αντιδράσεις, καθώς προβλέπει κατάργηση πολλών μαθημάτων και ενσωμάτωσή τους σε μαθήματα επιλογής. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι πρόσφατες αντιδράσεις για την «κατάργηση» του μαθήματος της Ιστορίας και των Θρησκευτικών. Ουσιαστικά, κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει. Στις προτάσεις του Υπουργείου θα είναι η μεταφορά των μαθημάτων αυτών (και άλλων) στα μαθήματα επιλογής και σε κάθε περίπτωση αυτό θα προκύψει από την Δημόσια Διαβούλευση. Έτσι κι αλλιώς, η φιλοσοφία του «νέου σχολείου» προβλέπει λιγότερη ύλη και περισσότερη εμπέδωσή της. Μεγάλο μέρος της Ιστορίας, λοιπόν, μεταφέρεται στα μαθήματα επιλογής στην κατηγορία της Αρχαιογνωσίας μαζί με άλλα παρεμφερή μαθήματα. Ξεχωριστή κατηγορία μαθημάτων επιλογής θα αποτελούν τα Μαθηματικά, οι Πειραματικές Επιστήμες, οι Κοινωνικές Επιστήμες, η Ξένη Γλώσσα και ο Πολιτισμός. Η κάθε κατηγορία θα περιέχει τέσσερα ως έξι μαθήματα που σκοπό θα έχουν την κατάρτιση του μαθητή σε συγκεκριμένο κλάδο που θα του επιτρέψει να είναι καλός γνώστης του αντικειμένου που επέλεξε στη Β’ Λυκείου.

Τι γίνεται, όμως, με τα μαθήματα που επιλέγει να μην ακολουθήσει; Χάνει μεγάλο μέρος στοιχειωδών γνώσεων στην Ιστορία, τα Μαθηματικά, τη Φυσική, τα Θρησκευτικά κλπ. , μαθήματα των οποίων την ύλη εμείς διδαχτήκαμε ως μαθήματα Γενικής  Παιδείας (υποχρεωτικά). Εδώ κρύβεται το μυστικό της επιτυχίας (ή όχι) του νέου συστήματος. Ένα παιδί που θα επιλέξει μια κατηγορία θετικών επιστημών, θεωρώ αδιανόητο πως δε θα γνωρίζει την Ιστορία της πατρίδας του. Μήπως το επόμενο βήμα είναι η συνεργασία σχολείου και γονέων; Μήπως οι μαθητές θα πρέπει να πάρουν τα ερεθίσματα να ασχοληθούν και με άλλες επιστήμες, αν όχι στο ανταγωνιστικό περιβάλλον του σχολείου, τότε σε καθαρά ελεύθερη ασχολία. Δε σας κρύβω πως οι δικές μου γνώσεις ιστορίας δεν ήρθαν από το σχολείο, αλλά μέσα από τη μετέπειτα δική μου μελέτη και έρευνα. Μήπως εκεί βρίσκεται το κλειδί της γνώσης; Στην εξωσχολική εμπειρία και αποτύπωση;

Η κατηγοριοποίηση των μαθημάτων αφήνει αισιόδοξα μηνύματα κατάρτισης ανθρώπων που θα έχουν ελπίδες να επιβιώσουν στο εργασιακό αύριο. Όμως ,την ίδια στιγμή η παράλληλη μάθηση θα πρέπει να διασφαλιστεί με συγκεκριμένους τρόπους που δε θα επηρεάζουν την εκπαιδευτική ομαλότητα του μαθητή, δεδομένου του άγχους των βαθμών. Σε τελική ανάλυση, όλοι επιζητούμε αλλαγές στην πολύπαθη εκπαίδευση. Ήρθε η ώρα, λοιπόν, να έχουμε λόγο στην μετεξέλιξή της, συμμετέχοντας στην επερχόμενη Δημόσια Διαβούλευση.

info@freevox.gr

Λαμβάνετε ΔΩΡΕΑΝ την εφημερίδα FREEVOX στο σπίτι, το κατάστημα ή το γραφείο σας σε οποιοδήποτε σημείο της Ελλάδας κι αν βρίσκεστε αποστέλλοντας ονοματεπώνυμο και διεύθυνση στο

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός κυριακής–FREEVOX: Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΕΞΙΑ ΣΤΡΙΦΟΓΥΡΙΖΕΙ. ΠΟΙΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ;

Τα πρώτο άρθρο της συμμετοχής μου στο τεύχος 39 της
 



 

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΕΞΙΑ ΣΤΡΙΦΟΓΥΡΙΖΕΙ. ΠΟΙΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ;

Λίγες μόνο ημέρες μετά την ανακοίνωση του νέου πολιτικού φορέα από την Ντόρα Μπακογιάννη, αρκετοί ήταν οι βουλευτές (και μη) που προσχώρησαν στο κόμμα της αναγνωρίζοντάς την ως ηγέτη ή ως την εκπρόσωπο μιας νέας πολιτικής προσπάθειας στην Ελλάδα. Όποιος κι αν είναι ο λόγος, πολλοί είναι εκείνοι που για να συμμετέχουν στο κόμμα της Δημοκρατικής Συμμαχίας έπρεπε να αποχωρήσουν από την ως εκείνη τη στιγμή κομματική τους δραστηριότητα.

Πριν αλλά και κυρίως μετά την ανακοίνωση ίδρυσης του κόμματος, σημαντικά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας προκάλεσαν την ηγεσία του κόμματος με τις δηλώσεις τους ή απλά φρόντισαν να αποχωρήσουν με διπλωματικό τρόπο. Η αρχή είχε γίνει στην ονομαστική ψηφοφορία στη Βουλή που αφορούσε το μνημόνιο. Η κομματική γραμμή της Νέας Δημοκρατίας ήταν κατά της ψήφισής του και τα περισσότερα στελέχη της ακολούθησαν την «γραμμή» του κόμματος. Φωτεινή εξαίρεση ήταν η Μπακογιάννη με το γνωστό αποτέλεσμα της άμεσης διαγραφής της από το κόμμα που πολλοί ήταν αυτοί που υποστήριζαν από καιρό πως επιδίωξε, καθώς μετά την ήττα της από τον Σαμαρά στην εκλογή ανάδειξης προέδρου του κόμματος, δεν ένοιωθε βολικά ως ηττημένοι υποψήφιος και πολύ περισσότερο αυτή η εξέλιξη δεν εξυπηρετούσε το ηγετικό της όραμα για το μέλλον. Η διαγραφή της έφερε ένα κύμα αναταράξεων στη Ρηγίλλης από στελέχη που ήταν περισσότερο «Μπακογιάννη» απ’ ότι Νέα Δημοκρατία και η επανάσταση δεν άργησε να έρθει. Έτσι ή αλλιώς ο κύριος Σαμαράς στην απεγνωσμένη του προσπάθεια να διατηρήσει τα ηνία του κόμματός του, άρχισε μια σειρά από διαγραφές. Αυγενάκης στο Ηράκλειο, Κοντογιάννης στην Ηλεία και η λίστα άρχιζε να μην χωρά σε μιαν Α4 κόλλα. Ο Σαμαράς ήταν και εξακολουθεί να είναι αντιμέτωπος με την ολική καταστροφή της Νέας Δημοκρατίας. Θέλοντας πρώτα να ξεκαθαρίσει το τοπίο έστειλε μήνυμα προς όλες τις κατευθύνσεις του κόμματος λέγοντας πως όποιος συμφωνεί μαζί του μπορεί να μείνει και να συμπορευτεί κι όποιος όχι, καλό είναι να φύγει χωρίς πολιτικά παιχνίδια. Με αυτήν του τη δήλωση εγώ τον λυπήθηκα. Ίσως αν δάκρυζε κιόλας κατά τη δήλωσή του αυτή, να ανέβαινε και η δημοτικότητά του. Κι ενώ η επικαιρότητα αρχίζει να καταλαγιάζει από τα εσωκομματικά τους (έχουμε και με πιο σημαντικά πράγματα να ασχοληθούμε), έχει πολύ ενδιαφέρον να διαπιστώσουμε εν καιρώ εφόσον θα υπάρχουν περισσότερες διαρροές από τη Νέα Δημοκρατία –και όχι μόνο- προς την Δημοκρατική Συμμαχία.

Άλλωστε η Μπακογιάννη είναι η πρώτη πολιτικός που αντιλήφθηκε πως η πολιτική στην Ελλάδα αλλάζει. Πλέον οι κυβερνήσεις (αρχής γενομένης απ’ την επόμενη) θα είναι συμμαχικές και η Μπακογιάννη θέλει να πρωτοστατήσει σε αυτό εκπροσωπώντας μια νέα φιλοσοφία όχι προσκολλημένη σε δεξιές αντιλήψεις αλλά σε σύγχρονες πολιτικές. Αυτό δεν χρειάζεται πολιτική ανάλυση, η ίδια το διαμήνυσε σε ομιλίες της πετώντας το μπαλάκι στην σημερινή κυβέρνηση. Από την άλλη, το ΛΑΟΣ θα συνεχίσει να εκπροσωπεί μια πιο άκρα δεξιά αντίληψη που οφείλουμε να σταματήσουμε να ονομάζουμε φασιστική καθώς όχι απλά μεγαλώνει τη δύναμη της εκπροσωπώντας ένα σεβαστό κομμάτι του ελληνικού λαού, αλλά με βάση την γενική τάση στις Δυτικές χώρες, αυξάνει το πολιτικό κύρος της. Σε πολλές χώρες παρατηρούμε όχι μόνο την επιστροφή δεξιών κομμάτων στις κυβερνήσεις, αλλά και την στήριξη μικρών ακροδεξιών κομμάτων που παρουσιάζουν αυξητική τάση εκπροσώπησης στα κοινοβούλια των διαφόρων χωρών. Τα προβλήματα της μετανάστευσης και της παγκοσμιοποίησης συνηγορούν σε αυτό.

Τι μένει για την Νέα Δημοκρατία του κυρίου Σαμαρά; Ένας στριμωγμένος χώρος εκεί δεξιά που θα συνεχίσει να συρρικνώνεται μέχρι να εξαφανιστεί εν καιρώ. Μόνη ελπίδα για τη Νέα Δημοκρατία είναι να αργήσουν οι επόμενες βουλευτικές εκλογές. Το κέρδος θα είναι διπλό. Το ΠΑΣΟΚ λόγω της αντιλαϊκής του πολιτικής, θα είναι λιγότερο ισχυρό και η Νέα Δημοκρατία ίσως έχει καταφέρει να συσπειρώσει πολιτικές δυνάμεις. Το κάλεσμα του κυρίου Σαμαρά σε εκλογές «εδώ και τώρα» που ακούμε στις δηλώσεις του, είναι μια μπλόφα επίδειξης δύναμης, στην οποία μέσα του εύχεται να μην πιστέψει κανείς. Αν τελικά όμως χάσει και τις επόμενες βουλευτικές εκλογές θα είναι ένας συνασπισμός τότε δε θα υπάρχει καμιά άλλη διέξοδος για τον Σαμαρά παρά να προσεγγίσει το ΛΑΟΣ καθώς η Μπακογιάννη έχει ήδη δείξει πως βρίσκεται πολύ πιο μακριά από τον Σαμαρά σε θέματα πολιτικής ιδεολογίας. Ένας ήδη ηττημένος Σαμαράς που αμφισβητήθηκε από την πρώτη στιγμή ανάληψης της προεδρίας του στο κόμμα θα θελήσει να ανανεώσει την εμπιστοσύνη από τους ψηφοφόρους του διεξάγοντας εσωτερικό συνέδριο ανάδειξης προέδρου του κόμματος, αυτή τη φορά όμως θα ηττηθεί. Η ενδεχόμενη αλλά καθοριστική ένωση της Νέας Δημοκρατίας με το ΛΑΟΣ θα φέρει ένα νέο πρόεδρο στο κόμμα, τον μόνο πολιτικό που δεν έχει ακόμα ηττηθεί. Τον Κώστα Καρατζαφέρη. Και κάπως έτσι η Δεξιά θα πρέπει να χαράξει πορεία.

Στο μεταξύ όμως αυτή η χώρα πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει. Κι εμείς να ασχοληθούμε με το μέλλον της κι όχι το μέλλον ενός Σαμαρά ή μιας Νέας Δημοκρατίας. Αν η Μπακογιάννη επιθυμεί μια κυβέρνηση συμμετοχής, τότε εμείς θέλουμε να συμμετέχουμε. Είμαστε ενεργοί πολίτες με διάθεση συμμετοχής και όραμα για τη χώρα.

Λαμβάνετε ΔΩΡΕΑΝ την εφημερίδα FREEVOX στο σπίτι, το κατάστημα ή το γραφείο σας σε οποιοδήποτε σημείο της Ελλάδας κι αν βρίσκεστε αποστέλλοντας ονοματεπώνυμο και διεύθυνση στο info@freevox.gr

 Διαβάστε περισσότερα.. »

FREEVOX: ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΗΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΜΟΥ

Τα δεύτερο και τρίτο άρθρο της συμμετοχής μου στο τεύχος 38 της



ΞΗΜΕΡΩΣΕ ΜΙΑ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΥΠΑΘΗ ΑΘΗΝΑ
Οι πρόσφατες Δημοτικές εκλογές στην Αθήνα ανέδειξαν μια πολύ σημαντική συνιστώσα. Ο λαός της πρωτεύουσας έδωσε στο δημοτικό συμβούλιο του δήμου μία έδρα στο κόμμα της Χρυσής Αυγής με ποσοστό 5,3%. Το εντυπωσιακό είναι πως στα εκλογικά κέντρα του Αγίου Παντελεήμονα το ποσοστό του ακροδεξιού κόμματος έφτασε το 20%!

Σκεφτόμενος κανείς σήμερα την Χρυσή Αυγή συνειρμικά το μυαλό πηγαίνει σε ομάδες νεαρών που με δικαιολογία την πατρίδα καταστρέφουν, προκαλούν και βανδαλίζουν οτιδήποτε προωθεί τη δημοκρατία και την πάταξη των ανισοτήτων. Εφαρμογές και παραδείγματα σε όλο αυτό μπορεί κανείς να βρει άπειρα και πάντα πίσω απ’ αυτά, τα μέλη του εθνικιστικού κόμματος έχουν κάτι να κάνουν. Φυσιολογικά όλα τούτα είναι καταδικαστέα. Άλλωστε ο έλληνας ξέρει πολύ καλά από μετανάστευση. Ο ίδιος μεταναστεύει εδώ και πολλά χρόνια για μια καλύτερη ζωή, ενώ με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έμαθε να ζει με τους αλλοδαπούς που ήρθαν στη χώρα του, ειρηνικά και παραγωγικά.

Αυτό όμως δεν είναι και ο κανόνας. Όλοι γνωρίζουμε το πρόβλημα στο κέντρο της Αθήνας το οποίο είναι αποκαρδιωτικό. Δεν είναι απλά ότι αλλοδαποί μετανάστες και λαθρομετανάστες κατακλύζουν το ιστορικό κέντρο των Αθηνών, αλλά έχουν καταφέρει την απόλυτη γκετοποίησή του. Οι κινέζοι είναι διακινητές ναρκωτικών, οι αφρικανοί προωθούν την πορνεία και μαζί με τους χρήστες ναρκωτικών και τους μικροεγκληματίες συνιστούν ένα σκηνικό απείρου κάλλους στο κέντρο της πρωτεύουσας.

Γιατί σ’ αυτήν την περιοχή όμως; Ιστορικά, οι μετανάστες προσπαθούν να εγκατασταθούν στο κέντρο της κάθε πόλης καθώς εκεί υπάρχουν οι περισσότερες ευκαιρίες εργασίας. Αυτό οδηγεί τους ντόπιους να μετακομίζουν στα προάστια. Το πρόβλημα ήταν επίσης αφόρητο σε μερικές από τις μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου. Στην Νέα Υόρκη, το Λονδίνο και αλλού, όταν το φαινόμενο έφτασε στο απροχώρητο, οι αρχές αποφάσισαν να κατεδαφίσουν ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα ξεκινώντας από την αρχή την οικοδόμηση του κέντρου και μετατρέποντάς το ξανά σε πόλο έλξης για τουρίστες και επιχειρηματίες. Όλοι γνωρίζουμε τι συμβαίνει στην Αθήνα στα σπίτια γύρω απ’ το κέντρο. Επιχειρήσεις κλειστές, ντόπιοι κάτοικοι κλειδαμπαρωμένοι από νωρίς στα σπίτια τους και οι μετανάστες στοιβαγμένοι κατά δεκάδες κάτω από άθλιες συνθήκες υγιεινής.

Δίνω μεγάλη βαρύτητα στα της Αθήνας επειδή ακριβώς εκεί εντοπίζεται και το σημαντικό πρόβλημα. Τα αστικά κέντρα προσελκύουν παραδοσιακά όλους εκείνους που ονειρεύονται μια καλύτερη ζωή. Πόσοι έλληνες της περιφέρειας δεν στοχεύουν εν καιρώ μια μετακόμιση στην Αθήνα; Αντίστοιχα και με τη θεωρία της κλιμάκωσης, το ίδιο συμβαίνει και με τις μικρότερες πόλεις. Εδώ στην Κρήτη, η πρωτεύουσα, το Ηράκλειο, συγκεντρώνει πολίτες όχι μόνο απ’ όλο το νησί, αλλά και απ’ ολόκληρη την Ελλάδα. Έχω την τύχη να γνωρίζω πολλούς ανθρώπους που άφησαν τον τόπο τους για να έρθουν στο Ηράκλειο. Άλλες φορές εξαιτίας ενός γάμου, άλλες από κάποια επαγγελματική ευκαιρία κι άλλες για μια νέα αρχή, με νέες συνθήκες στην Περιφέρεια που κατά κανόνα ευημερεί περισσότερο στην Ελλάδα. Το Ηράκλειο είναι πλέον μια «Πόλη των Πάντων» όπως την ονομάζω και απ’ αυτήν δε θα μπορούσαν να λείπουν και οι αλλοδαποί οι οποίοι δείχνουν να αφομοιώνονται με την κοινωνία ακριβώς επειδή δεν είναι ανεξέλεγκτη. Οι ντόπιοι ελέγχουν την πόλη από κάθε άποψη κι έτσι οι ξένο αν και συνασπίζονται, δημιουργούν ομάδες (βλ. μουσουλμανική κοινότητα στην περιοχή Καμινίων) εντούτοις κατά κανόνα δεν δημιουργούν προβλήματα. Το ίδιο συμβαίνει και στα χωριά στα οποία πολλοί αλλοδαποί έχουν γίνει μόνιμοι κάτοικοι απασχολούμενοι σε γεωργικές και κτηνοτροφικές εργασίες. Ντόπιοι και ξένοι διασκεδάζουν σε κοινές παρέες στα καφενεία ξεπερνώντας φυλετικές διαφορές.

Αναρωτιέμαι λοιπόν αν η κατάσταση στην Αθήνα οφείλεται στην αδιάφορη κοινωνία των ντόπιων που άργησαν να αντιδράσουν ή να ελέγξουν τις γειτονιές τους. Δεν ξέρω τι θα προσφέρει η νέα ιδιαίτερη φωνή της Χρυσής Αυγής στο δημοτικό συμβούλιο των Αθηνών, όμως η κατάσταση δεν λύνεται με τις συγκινητικές επιχειρήσεις “σκούπα” της Αστυνομίας. Ποιά θα είναι η λύση στην οποία θα εργαστεί στο νέο Δημοτικό Συμβούλιο πριν νέες επιθέσεις ρατσισμού ή εγκληματικότητας στιγματίσουν το πολύπαθο κέντρο της πρωτεύουσας; Και κυρίως πως εμείς, οι κάτοικοι περιοχών εκτός της Αθήνας θα διαφυλάξουμε τις γειτονιές μας με γνώμονα το σεβασμό στο διαφορετικό και την ασφάλεια των παιδιών μας;

Η ΕΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΣΙΝΗ ΟΙ ΡΙΖΕΣ (ΤΗΣ) ΜΠΛΕ;
Καληνωρίσματα. Μπροστά σε 5000 παρευρισκόμενους, τους τηλεθεατές των τοπικών κρητικών καναλιών και σε εκατοντάδες χρήστες του διαδικτύου, η Ντόρα Μπακογιάννη παρουσίασε τη Δημοκρατική Συμμαχία αναλύοντας παράλληλα τι σημαίνει πρακτικά το όνομα του νέου κόμματος.

Συμμαχία λοιπόν κι όλοι περιμένουν ποίες θα είναι οι συμμαχικές προθέσεις της Μπακογιάννη. Αλλά πριν ξεκινήσουμε να συζητάμε για συμμαχίες ας μιλήσουμε για διασπάσεις. Η αλήθεια είναι ότι το νέο κόμμα διαιρεί την Δεξιά στην Ελλάδα σε τρία μέρη. Ιδεολογικά αν το ΛΑΟΣ ανήκει στην άκρα Δεξιά, η Νέα Δημοκρατία βρίσκεται πιο κεντρικά και τώρα η Δημοκρατική Συμμαχία δείχνει να κλείνει πιο αριστερά (της Δεξιάς). Είναι αυτό η διάλυση της Νέας Δημοκρατίας; Στατιστικά, ναι. Αν αναλογιστεί κανείς ότι το ΛΑΟΣ κατάφερε να διχάσει τους γαλάζιους ψηφοφόρους, τότε ένας εκ των πυρήνων της ΝΔ που ήταν η Μπακογιάννη, δίνει ένα χτύπημα κάτω απ’ τη μέση για το σκουριασμένο κόμμα που εκπροσωπεί ο Αντώνης Σαμαράς. Η Μπακογιάννη αν και κάθε άλλο παρά το νέο, εκπροσωπεί στην πολιτική σκηνή, δείχνει να μεταφέρει έναν άνεμο αλλαγής όπως προσφάτως έκανε ο Γιώργος Παπανδρέου στον δικό του πολιτικό φορέα. Η ιστορία έχει δείξει πως κάθε νέο κόμμα είναι καταδικασμένο από τον φανατισμό που καλλιεργούν τα παραδοσιακά 3-4 στην Ελλάδα. Έτσι η “Πολιτική Άνοιξη” του Σαμαρά δεν περπάτησε, το ίδιο και η προσπάθεια του Στέφανου Μάνου λίγο αργότερα. Εδώ όμως δεν μιλάμε για ένα απλό πολιτικό πιόνι όπως είναι ο σημερινός πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, αλλά για μια γυναίκα συνώνυμη της πολιτικής. Η ζημιά στην αξιωματική αντιπολίτευση είναι βέβαιη.

Και οι συμμαχίες όμως δεν αποτελούν κανένα εύκολο σενάριο. Ο Αντώνης Σαμαράς πανικοβλημένος και προσπαθώντας να διασώσει όση απ’ την πίτα της δεξιάς μπορεί, κατηγόρησε την Μπακογιάννη πως προσεγγίζει τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ επειδή στην ομιλία της τάχθηκε ανοιχτά υπέρ του Μνημονίου. Η πρόεδρος του νέου κόμματος όμως φρόντισε να κρατήσει αποστάσεις στην πολιτική αυτή επιλογή της. Κατηγόρησε την κυβέρνηση για κακή διαχείριση του Μνημονίου. Λάθος διαπραγματεύσεις με την τρόικα και υπερβολικά δημοσιονομικά μέτρα. Οι προτάσεις του νέου πολιτικού φορέα ήταν φυσικά ενθουσιώδεις και έτυχαν πολλών χειροκροτημάτων, αλλά έχω ξαναγράψει πως έξω απ’ το χορό πολλά τραγούδια ξέρουν.

Η (Δημοκρατική) Συμμαχία που πρεσβεύει η Μπακογιάννη δεν προβλέπει συνοδοιπορία με κάποιο κόμμα, όμως ακολουθώντας Σκανδιναβικά, Γερμανικά και άλλα Ευρωπαϊκά μοντέλα η Μπακογιάννη προσβλέπει σε συμμαχική κυβέρνηση. Ξέρει ότι είναι το μέλλον της πολιτικής και θέλει να πρωταγωνιστήσει σ’ αυτή. Μόνη ελπίδα για τη Νέα Δημοκρατία; Η επιστροφή Καρατζαφέρη σ’ αυτή (ίσως από τη θέση του προέδρου…), ενώ το ΠΑΣΟΚ μένει να χειριστεί έξυπνα τα νέα δεδομένα.

Λαμβάνετε ΔΩΡΕΑΝ την εφημερίδα FREEVOX στο σπίτι, το κατάστημα ή το γραφείο σας σε οποιοδήποτε σημείο της Ελλάδας κι αν βρίσκεστε αποστέλλοντας ονοματεπώνυμο και διεύθυνση στο info@freevox.gr

 Διαβάστε περισσότερα.. »

FREEVOX: ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΤΖΟΓΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠ’ ΤΑ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΑ ΤΟΥ

Τα πρώτο άρθρο της συμμετοχής μου στο τεύχος 38 της



Η οικονομική κρίση αποτελεί πλέον μέρος της καθημερινότητάς μας κι αυτό πέρα από δεδομένο είναι και μια ρεαλιστική πραγματικότητα που βιώνουμε. Πάραυτα υπάρχουν ορισμένες εξαιρέσεις ή ευκαιρίες τις οποίες ο καθένας προσπαθεί να εκμεταλλευτεί ευκαιριακά. Για άλλους είναι ένα μεροκάματο σε μια έκτακτη εργασία και γι' άλλους ένα παράθυρο στον τζόγο. Πέρα από το ταρακούνημα της τύχης μας βέβαια, ο τζόγος αποτελεί έναν απ’ τους διασημότερους εθισμούς στην κοινωνία μας. Μελέτες μάλιστα αναφέρουν πως στην Ελλάδα το φαινόμενο είναι οξυμένο. Αν αναλογιστεί κανείς πως πολλά έχουμε διαβάσει για το λανσάρισμα νέων παιχνιδιών (κουλοχέρηδες) με κρατική ανάθεση, τότε προβληματιζόμαστε περισσότερο. Ο πλέον αρμόδιος να απαντήσει μερικές σχετικές ερωτήσεις είναι ο πρόεδρος του Συλλόγου Πρακτόρων ΟΠΑΠ Νομού Ηρακλείου, κύριος Νίκος Δρακούλης με τον οποίο είχα μια σύντομη αλλά εποικοδομητική συζήτηση επ’ αφορμής των πρόσφατων απεργιακών κινητοποιήσεων των πρακτόρων τυχερών παιχνιδιών ανά την Ελλάδα.

Επιχειρώντας αρχικά να σκιαγραφήσουμε τα πρακτορεία και τους επιχειρηματίες τους, θα πρέπει να σημειώσουμε πως πρόκειται για μια αλυσίδα 5500 καταστημάτων που λειτουργούν με άδειες του ΟΠΑΠ αλλά βρίσκονται υπό την κύρια ευθύνη των ίδιων των ιδιοκτητών. Όπως μας εξηγεί ο κύριος Φραγκούλης «Τα περισσότερα πρακτορεία είναι οικογενειακές επιχειρήσεις στις οποίες εργάζονται μέλη της οικογένειας συνήθως ενώ απασχολούν και υπαλληλικό προσωπικό κατά περιπτώσεις, γεγονός που βοηθά στο μέτρο που μας αναλογεί την ανεργία, καθώς οι ώρες εργασίας είναι πολλές σε ένα πρακτορείο. Ακριβώς γι’ αυτό διαπιστώνουμε πως δεν υπάρχουν πελατειακές απρόσωπες σχέσεις με τον πελάτη, αλλά σε κλίμα ζεστό και φιλικό».

Πάραυτα το επάγγελμά του πράκτορα σχετίζεται με έναν από τους πιο σοβαρούς εθισμούς παγκοσμίως. Με την προκαθορισμένη ύπαρξη των πρακτορείων σε συγκεκριμένα γεωγραφικά σημεία υπάρχει μια ελεγχόμενη ροή του τζόγου στο μέτρο του δυνατού. Είναι όμως δυνατό τα πρακτορεία να κρατούν υπό έλεγχο τον τζόγο αντιμετωπίζοντας φαινόμενα εθισμού που σε πολλές περιπτώσεις καταστρέφουν οικογένειες; Ο κύριος Δρακούλης συμφωνεί και αναγνωρίζει με το πρόβλημα: «Όντως το πρόβλημα του τζόγου είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο το οποίο όμως έχει διάφορες διαστάσεις. Εμείς σαν πρακτορεία δεν μπορούμε να συγκριθούμε ούτε με τις ιστολογικές σελίδες online στοιχηματισμού και τζόγου όπου μπορεί ο καθένας άσχετα με την ηλικία του και το εισόδημά του να παίζει ανεξέλεγκτα όσα χρήματα έχει ή όσα χρήματα έχει δανειστεί για να παίξει χωρίς κανέναν έλεγχο. Δεν υπάρχει σύγκριση ούτε με τα καζίνο όπου εξυπηρετούν ένα συγκεκριμένο αριθμό παικτών. Εμείς μέσα από τα πρακτορεία ακριβώς επειδή έχουμε διαπροσωπικές σχέσεις με τον πελάτη γνωρίζουμε καλύτερα πως θα φερθούμε στον καθένα και πως θα ελέγξουμε τρόπον τινά έναν παίκτη».

Ο λόγος όμως που ο τζόγος και τα ζητήματα που απορρέουν απ’ αυτόν επικαιροποιούνται στις μέρες μας έχει να κάνει με τις προθέσεις του κράτος να αδειοδοτήσει τα γνωστά «φρουτάκια» λανσάροντας νέα παιχνίδια τζόγου με απώτερο σκοπό φυσικά την είσπραξη χρημάτων. Ενδιαφέρον παρουσιάζει ο τρόπος που θα λειτουργήσουν τα φρουτάκια, καθώς φημολογείται πως θα λειτουργούν εκτός πρακτορείων, σε καφετέριες, εστιατόρια, εμπορικά κέντρα και χώρους εστίασης με τους παίκτες να έχουν εύκολη πρόσβαση, ακόμα κι αν απαγορεύεται να συμμετέχουν (βλ. ανήλικους). Αν συμβεί αυτό και τα τερματικά βγουν έξω από τα πρακτορεία τι συνέπειες θα έχει αυτό; Ο κύριος Δρακούλης είναι κάθετος σαφέστατος στην απάντησή του. «Αν ανοίξει η αγορά όπως ακούμε όλοι, σε τυχερά παιχνίδια εκτός πρακτορείων, σε καφετέριες, internet café, εμπορικά κέντρα, πλοία κλπ. τότε θα χαθεί αυτό το μοτίβο του ελεγχόμενου τζόγου, άλλωστε μέσα στα πρακτορεία δεν υπάρχει το φαινόμενο του σκληρού παιξίματος όπως ενδεχομένως θα συμβεί εκτός. Η κατάσταση θα γίνει ανεξέλεγκτη. Ο κάθε ένας που θα πηγαίνει για έναν καφέ θα συμμετέχει σε παιχνίδια στα οποία ενδεχομένως εκείνος και η παρέα του θα χάνουν ποσά τα οποία δε θα έχουν υπολογίσει, μαζί με τις αγορές στο supermarket ο πελάτης θα συμμετέχει σε παιχνίδια αφήνοντας πολλές φορές κάποια από τα ψώνια επειδή ίσως να φτάσουν τα χρήματα ειδικά σε περιόδους οικονομικής κρίσης όπως η τωρινή. Όλα αυτά επειδή τα τερματικά αυτά θα αποτελούν πρόκληση. Αν όμως τελικά παραμείνουν σε ευχάριστους και ελεγχόμενους χώρους όπως είναι τα πρακτορεία τότε πολύ πιο εύκολα θα ελέγχονται και τα ποσά που διατίθενται στον τζόγο».

Ο παραπάνω ήταν και ο βασικός λόγος που οδήγησε τους πράκτορες στην απόφαση να βάλουν λουκέτο στα πρακτορεία τους τις προηγούμενες ημέρες. Μαζί, αναδείχτηκαν σημαντικά θέματα που αφορούν τον κλάδο για τα οποία οι πράκτορες είναι ενωμένοι, πετυχαίνοντας 97% συμμετοχής στην απεργία τους. «Οι αντιδράσεις μας θα κλιμακωθούν σε περίπτωση ανοίγματος της αγοράς σε συνέχεια των πρόσφατων απεργιακών κινητοποιήσεων μας. Δεν μπορούμε να φανταστούμε πως τα τερματικά θα διοχετευτούν ανεξέλεγκτα σε οποιοδήποτε κοινόχρηστο σημείο. Ένα δεύτερο είναι ότι ζητάμε την αναβάθμιση ενός ανταγωνιστικού κουπονιού στο στοίχημα που θα σημάνει και πληγή στον παράνομο στοιχηματισμό. Ένα τρίτο αίτημα είναι η αποφυγή της διαδικτυακής εισροής του ΟΠΑΠ και η απαγόρευση των διαδικτυακών σελίδων τζόγου στην Ελλάδα ακριβώς για τον περιορισμό του τζόγου. Ακόμα αναβάθμιση όλων των παιχνιδιών του ΟΠΑΠ ώστε να προσφέρουν καλύτερες πιθανότητες επιτυχίας στους παίκτες και φυσικά η άδικη επιβολή των βιβλίων «εσόδων-εξόδων» η οποία μας παρέσυρε μαζί με άλλους επιχειρηματικούς κλάδους ενώ εμείς είμαστε ο μοναδικός που έχουμε βεβαιωμένα έσοδα κατά 100% από το κράτος χωρίς να μπορούμε να κρύψουμε ποτέ τίποτα» ανέφερε σχετικά.

Ο τζόγος μπορεί να αποτελεί έναν κοινωνικό εθισμό που κρίνεται ιδιαίτερα ζημιογόνος για το νοικοκυριό εφόσον ξεφεύγει από τα όρια του παιχνιδιού. Συνιστάται οριοθέτηση και αυτοσυγκράτηση του τρόπου πονταρίσματος. Η συμμετοχή συνιστά μια διασκεδαστική δραστηριότητα στα πλαίσια που ορίζουν οι διαπροσωπικές σχέσεις μεταξύ πράκτορα και πελάτη, μια τέτοια υγιή σχέση ποτέ δεν ξεφεύγει απ' τα όρια. Καλή επιτυχία!

 

Λαμβάνετε ΔΩΡΕΑΝ την εφημερίδα FREEVOX στο σπίτι, το κατάστημα ή το γραφείο σας σε οποιοδήποτε σημείο της Ελλάδας κι αν βρίσκεστε αποστέλλοντας ονοματεπώνυμο και διεύθυνση στο info@freevox.gr

 Διαβάστε περισσότερα.. »

FREEVOX: ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΜΟΥ

Τα άρθρα της συμμετοχής μου στο τεύχος 37 του

άρθρο πρώτο ΜΙΑ ΚΡΗΤΙΚΗ ΦΑΡΜΑ ΕΓΙΝΕ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΗ

Οι σύγχρονες μεγάλες επιχειρήσεις επενδύουν σήμερα πολλά χρήματα για να χτίσουν ένα πετυχημένο μοντέλο διαχείρισης. Η θεωρία του management μας διδάσκει πως κάθε επιχείρηση έχει μια περίοδο ευημερίας. Είναι η περίοδος που οι σωστοί managers εκμεταλλεύονται για να επενδύσουν στην εταιρεία θεμελιώνοντας έτσι την εδραίωση της στην αγορά. Συχνά, τα μεγάλα κέρδη τυφλώνουν τους μετόχους των επιχειρήσεων οι οποίοι απολαμβάνουν τα μερίσματα χωρίς μακροπρόθεσμες πολιτικές. Η επένδυση στις θεωρίες της Διοίκησης Επιχειρήσεων δεν παρατηρείται σε μικρές επιχειρήσεις ιδιαίτερα στη χώρα μας όμως πάντα υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις.

Όπως το 1970 που η οικογένεια Δομαζάκη δραστηριοποιούνταν στο χώρο της κτηνοτροφίας σε μια κατ’ εξοχήν περιοχή κατάλληλη για το επάγγελμα, όπως είναι η ενδοχώρα του Νομού Ρεθύμνης. Η διαφορά τούτης της οικογένειας ήταν το ανήσυχο πνεύμα με τα δεδομένα της να είναι τα 100 στρέμματα γης για την μικρή μονάδα παραγωγής χοιρινού κρέατος που κατείχαν. Τα όποια χρήματα απέφερε η επιχείρηση τους επενδύονταν πάντα σ’ αυτή. Αυτό έφερε την εταιρεία να προβεί σε διαδοχικές αυξήσεις Μετοχικού Κεφαλαίου (€308000 και €130000). Το 1985 οι επενδύσεις έφεραν το πρώτο σύγχρονο σφαγείο που τελικά πιστοποιήθηκε από διεθνείς οργανισμούς (ΕΟΚ: S27). Το 1987 η εταιρεία ξεκίνησε την δραστηριοποίηση στην αγορά των αλλαντικών και λίγο αργότερα το Μετοχικό Κεφάλαιο αυξήθηκε κατά €1030000. Η Creta Farm ήταν γεγονός!

Με τη νέα χιλιετία η οικογένεια Δομαζάκη αποφάσισε να επενδύσει στην εταιρεία περισσότερο από ποτέ. Τα στρέμματα των παραγωγικών μονάδων αυξήθηκαν σε 210 και το Μετοχικό Κεφάλαιο εκ νέου κατά €8360000 χρήματα που βοήθησαν στην αγορά ακινήτων στο Ηράκλειο, την Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Λάρισα και Πάτρα. Ήταν προφανές πως το δίκτυο έπρεπε να είναι ισχυρό για τα μεγαλεπήβολα σχέδια της εταιρείας. Το 2000 άλλωστε η εταιρεία μπήκε και στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών με τη μετοχή να φτάνει τα 9,76 το 2008. Οι απανωτές αυξήσεις στο μετοχικό κεφάλαιο μεταφράστηκαν σε επενδύσεις. Δημιουργήθηκε η θυγατρική φάρμα Θεσσαλίας (820 στρέμματα) και το 2006 αγοράστηκαν ή επενδύθηκαν φάρμες αξίας €5770000.

Το 2001 δημιουργήθηκε η μεγαλύτερη καινοτομία στην ιστορία των αλλαντικών. Η οικογένεια Δομαζάκη αντικατέστησε το ζωικό λίπος με εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο Κρήτης, αφομοιώνοντας χαρακτηριστικά της παγκοσμίου φήμης κρητικής διατροφής στα προϊόντα τους. Αποτέλεσμα; η σειρά αλλαντικών “Εν Ελλάδι”, πατέντα που κατοχυρώθηκε σε 38 χώρες σε Ευρώπη, Αμερική, Ασία. Και αυτή ήταν η αρχή της δημιουργίας μιας τεράστιας επιχείρησης. Με επενδύσεις σε φάρμες στην Κύπρο το 2004 και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας και την μεγάλη είσοδο στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής το 2007 πρώτα με στρατηγική συμμαχία τοπικής εταιρείας και τελικά ως η 6η μεγαλύτερη εταιρεία παραγωγής κρέατος στις ΗΠΑ απευθυνόμενη σε 280 εκατομμύρια καταναλωτές ενώ δεν είναι τυχαίο πως πιστοποιήθηκε από την American Heart Association.

Η Creta Farm το 2008 φρόντισε να προβεί σε εκ νέου επένδυση στο Ρέθυμνο και τελικά να ανοιχτεί και στην Ισπανία σε μια μεγάλη αγορά διαβατήριο για την υπόλοιπη Ευρώπη. Η εταιρεία είναι πιστοποιημένη με ISO:9001 από το 1999, ISO:14001 από το 2000, AGRO:3.1, 3.2, 3.3, 3.4 από το 2006 και HACCP, ενώ 80 φορτηγά εξυπηρετούν 1600 σημεία πώλησης με διευρυμένο δίκτυο. Το εργατικό δυναμικό είναι συνεχώς αυξανόμενο ώστε να εξυπηρετούνται οι ανάγκες τις εταιρείας ενώ 500 εργαζόμενοι κάθε χρόνο παρακολουθούν σεμινάρια αξίας €58000 στους τομείς της μηχανογράφησης, εφοδιαστικής, αλλά και σε θέματα παραγωγής.

Η CretaFarms –πλέον- αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας εταιρείας που δεν διέφερε σε τίποτα από άλλες ομοειδείς της. Εκμεταλλεύτηκε όμως δύο βασικά χαρακτηριστικά. Την παρθένα γη του Ρεθύμνου που είχε την δυνατότητα να εξυπηρετήσει προϊόντα με πρότυπα κρητικής διατροφής και την αξιοθαύμαστη οικονομική αυτοσυγκράτηση μιας δεμένης οικογένειας όπου το κέρδος κάθε χρονιάς το μετέτρεπε σε επένδυση στην ίδια την εταιρεία. Οι άνθρωποι αυτοί δικαιωμένοι σήμερα, απολαμβάνουν μια κρητική εταιρεία που διαφημίζει την Κρήτη σ’ όλο τον κόσμο, παράδειγμα για κάθε νέο επιχειρηματία σήμερα.

Πρόκειται για την αποθέωση μιας πετυχημένης διοίκησης επιχείρησης με βάση τα διεθνή πρότυπα. Σε περιόδους οικονομικής κρίσης, Creta Farms επενδύουν με την ασφάλεια που τους δίνει η κατάλληλη υποδομή που έχουν επιφέρει τα προσεκτικά βήματα που έχουν ήδη προηγηθεί. Η μελέτη του management της εταιρείας σε όλη αυτήν τη διαδρομή των 40 ετών θα πρέπει να αποτελεί οδηγό για κάθε επιχείρηση και ιδιαίτερα σε τέτοιες δύσκολες περιόδους.

 

άρθρο δεύτερο ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠ’ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

ΜΕ ΘΗΛΥΚΟ ΠΟΡΤΟΦΟΛΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΚΑΜΨΗ
Καλώς ορίσατε στον πλανήτη “Οικονομική Κρίση” όπου στον οποίο οι κάτοικοι ακόμα προσπαθούν να αναθεωρήσουν και επαναπροσδιορίσουν τακτικές επιβίωσης με μειωμένους προϋπολογισμούς και έσοδα-έξοδα που παρουσιάζουν αντιστρόφως ανάλογη αυξομείωση.

Πρόσφατη έρευνα αγγλικού πανεπιστημίου κατέληγε στο ότι οι γυναίκες ξοδεύουν τα χρήματά τους με γνώμονα την ευημερία της οικογένειας και του σπιτικού τους ανεξάρτητα για το τι είδους προϊόντα ή υπηρεσίες είναι αυτά. Αντίθετα οι άντρες ξοδεύουν σε πιο.. περιττά πράγματα απ’ αυτά τα οποία το νοικοκυριό έχει ανάγκη (gadgets κλπ). Εγώ όμως θα χαρακτηρίσω και τα δύο φύλα λάτρεις του υπερκαταναλωτισμού με ότι αυτό συνεπάγεται στην κίνηση της αγοράς ή στην ανάπτυξη αγοραμανιακών τάσεων που τελικά είναι μια ασθένεια όπως όλες που σχετίζονται με εθισμούς.

Άλλωστε τα νούμερα ως αδιάψευστός μάρτυρας της πραγματικότητας στις αγορές δείχνουν πως οι γυναίκες κάνουν διπλάσιες αγορές απ’ τους άντρες. Είναι ακριβώς εκείνες που αισθάνονται όμορφα όταν καταναλώνουν χρήματα για αγαθά. Θυμάμαι μια φίλη μου να μου λέει πως όταν ψωνίζει από ακριβές ετικέτες νοιώθει πιο ευχάριστα απ’ ότι αν δεν το έκανε. Εκεί ακριβώς θα μπορούσε να βρίσκεται το κλειδί της ανάκαμψης της οικονομίας. Γυναίκες ανεξάρτητες και αυτόνομες οικονομικά που πλέον ξοδεύουν επειδή κέρδισαν το δικαίωμα μετά από προσωπικό κόπο σε εργασία ή μέσα απ’ το σπίτι. Γυναίκες που έχουν τη δυνατότητα να δώσουν μια ανάσα στις τοπικές αγορές με όλες αυτές τις μικροαγορές που καλύπτουν τις ανεξάντλητες ανάγκες αγοραμανίας που τις διακατέχουν. Η γυναίκα χωρίς κανείς να το προέβλεπε, αποτελεί μια οικονομική υπερδύναμη στην κοινωνία που μπορεί να μετατραπεί σε σταθερά ανάκαμψης.

Κι αν ακόμη οι άντρες διακινούν τελικά περισσότερα χρήματα απ’ τις γυναίκες, το… ασθενές φύλλο είναι αυτό που μπορεί να ενισχύσει πιο δραστικά την μικροοικονομία στην οποία στηρίζεται η πλειοψηφία των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που πλήττονται φυσικά περισσότερο απ’ την κρίση.

ΠΑΙΔΙΚΗ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ Η ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΑΠ’ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ
Κι αν η γυναίκες είναι ισχυρό όπλο κατά της οικονομικής κρίσης, η καινοτομία αποτελεί μία ιερή λέξη όταν η συζήτηση φτάνει στη διοίκηση επιχειρήσεων. Κάθε επιχειρηματίας θα ήταν ευτυχισμένος αν μπορούσε να εισάγει καινοτομίες στο είδος που πραγματεύεται. Υπάρχουν επιχειρήσεις που προσλαμβάνουν άτομα με σκοπό να βοηθήσουν στο λανσάρισμα ενός νέου, πρωτότυπου προϊόντος ή αντίστοιχα να βελτιώσουν ένα υπάρχον με μεθοδευμένες και ιδιαίτερες λύσεις.

Το κύριο χαρακτηριστικό της καινοτομίας είναι η πρωτοτυπία δίχως αμφιβολία. Όμως δεν αρκεί. Η επιχειρηματική και εμπορική ιστορία έχει δείξει πως αυτή η πρωτοτυπία βασίζεται πάντα στη φαντασία. Άνθρωποι με ανεπτυγμένη φαντασία μπορούν να φέρουν κάτι καινούριο στην αγορά κι αυτό ακριβώς είναι το ζητούμενο. Και πάλι όμως η φαντασία βασίζεται σε εξωπραγματικούς παράγοντες. Χρειάζεται ένας εξισορροπητικός παράγοντας που θα μπορεί να συνδυάζει τη φαντασία με την πραγματικότητα. Η ανάλυση των δεδομένων εξυπηρετεί ακριβώς αυτόν το ρόλο. Μια καλή έρευνα αγοράς όπου θα γίνουν σαφείς οι ανάγκες των καταναλωτών, αλλά και τα περιθώρια δράσης με κριτήριο την περιοχή, τον κλάδο και την φιλοσοφία του στόχου, προετοιμάζει το έδαφος για το λανσάρισμα μιας καινοτομίας. Έτσι, μια φρέσκια ιδέα που παρουσιάζεται στο κοινό –πρέπει να ξέρουμε- πως έχει υποστεί μια ρεαλιστική και βαρετή εξαθλίωση μέσα από αναλύσεις, οικονομικές, ποιοτικές και ποσοτικές προσεγγίσεις, πριν καταλήξει σε έναν διαφημιστή που θα αναλάβει την προώθησή του.

Όμως η θεωρία της καινοτομίας εξακολουθεί να αναφέρεται στην φαντασία. Και μην μου πείτε πως αν εσείς ψάχνατε για φαντασία θα απευθυνόσασταν σε επιχειρηματίες έτοιμους για σύνταξη ή μεγαλοστελέχη που αναζητούν την αύξηση του κέδρους με την μικρότερη δυνατή δαπάνη. Όχι! Αν η φαντασία είναι το ζητούμενο, τότε γυρέψτε την στα παιδιά. Αναζητήστε εκεί την βελτίωση της επιχείρησής σας. Τα παιδιά έχουν αποδείξει την ανεπτυγμένη φαντασία τους και δεν είναι καθόλου τυχαίο που επιχειρηματικοί κολοσσοί όπως η Microsoft επενδύουν στην επιχειρηματικότητα των νέων, όπως στο ετήσιο Συνέδριο Επιχειρηματικότητας Νέων που διοργανώνεται και στην Ελλάδα το οποίο καταλήγει σε μια ιδέα την οποία και προωθεί ως εκπρόσωπο στην υπόλοιπη Ευρώπη. Εκεί που οι κερδισμένοι νεαροί βλέπουν τις ιδέες τους να γίνονται επιχειρηματικά πλάνα και πολλές φορές να υλοποιούνται σαν επιχειρήσεις με σεβαστά κεφάλαια.

Η νεανική φαντασία με ερεθίσματα από την καταναλωτική ανάγκη πολλές φορές, αποτελεί το σημείο κλειδί για τις ομοειδείς επιχειρήσεις σε ένα ιδιόμορφο περιβάλλον ισχυρού ανταγωνισμού “βουτηγμένου” στην οικονομική κρίση και οι έξυπνοι διαχειριστές οφείλουν να ανοίξουν παράθυρα στη νεολαία.

Έτσι ή αλλιώς, με μνημόνιο ή επενδύσεις, όλα ξεκινούν από τον απλό λαό. Η πραγματική δύναμη βρίσκεται στη θέλησή του. Αυτό μας διδάσκει η ιστορία σε περιόδους (οποιασδήποτε) κρίσης.

 

Λαμβάνετε ΔΩΡΕΑΝ την εφημερίδα FREEVOX στο σπίτι, το κατάστημα ή το γραφείο σας σε οποιοδήποτε σημείο της Ελλάδας κι αν βρίσκεστε αποστέλλοντας ονοματεπώνυμο και διεύθυνση στο info@freevox.gr

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis–FREEVOX: ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ

Τα άρθρα της συμμετοχής μου στο τεύχος 36 του

άρθρο πρώτο
ΤΟ ΓΙΟΥΑΝ ΣΩΖΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΙΝΕΖΟΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Αν ρωτήσετε τον μέσο έλληνα πολίτη τη γνώμη του για τους κινέζους στην Ελλάδα, το πιο πιθανό είναι πως αγανακτισμένος θα τους κατηγορήσει για τα μικρομάγαζα και το παραεμπόριο που πλήττει την τοπική οικονομία. Δεν θα έχει καθόλου άδικο, όμως προφανώς δεν είναι ενημερωμένος γιατί εδώ και λίγες μέρες οι σχέσεις Ελλάδας και Κίνας πέρασαν σε ένα άλλο πολύ ενδιαφέρον επίπεδο. Είναι αλήθεια πως σήμερα η κινεζική παροικία στην Ελλάδα έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Βρίσκονται πολλά χρόνια στην Ελλάδα και έχουν πλέον ενσωματωθεί για τα καλά στην κοινωνία μας. Ίσως όχι όπως άλλοι αλλοδαποί λαοί, όμως εύκολα οι κινέζοι θα ξεχωρίσουν από τους άλλους μετανάστες. Η κύρια απασχόληση τους στη χώρα μας είναι το εμπόριο. Δε θα τους βρείτε στις οικοδομές, ούτε σε κάποιο γεωργικό κτήμα ως εργάτες. Συνήθως δραστηριοποιούνται ως πλανόδιοι πωλητές ή ως εργαζόμενοι σε μερικά από τα αμέτρητα καταστήματα που διατηρούν κινέζοι και βρίσκονται παντού στην Ελλάδα. Ένα πρώτο συμπέρασμα που θα βγάζαμε είναι ότι κατάφεραν να ξεχωρίσουν στην Ελλάδα εξαιτίας της επιχειρηματικότητας και εργατικότητας που τους διακρίνει. Έχετε ακούσει για την κλιμάκωση; Αυτό ακριβώς συμβαίνει –τώρα- σε παγκόσμιο επίπεδο με ολόκληρο το κινεζικό κράτος που καταφέρνει να έχει μια από τις πιο ανερχόμενες οικονομίες με αξιοζήλευτο ρυθμό ανάπτυξης και άρα αυξανόμενη οικονομική και κατ’ επέκταση πολιτική, δύναμη.

ΤΟ ΚΙΝΕΖΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΕΙ ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Πως όμως αυτή η νέα δύναμη συσχετίζεται με την Ελλάδα που φιλοξενεί μετανάστες απ’ αυτή; Σε παλαιότερα κείμενα μου ανέφερα πως αν η πρώτη χρονιά διακυβέρνησης Παπανδρέου αφιερώθηκε στην λήψη (δυσβάσταχτων) αναγκαίων μέτρων, η δεύτερη θα πρέπει να αφιερωθεί στην ανάπτυξη. Οι επενδύσεις αποτελούν μια καλή ευκαιρία ανάπτυξης και η κυβέρνηση βάλθηκε να τις προσεγγίσει. Ας μην γελιόμαστε. Έχουμε μεγάλη ανάγκη από ξένα κεφάλαια. Μιας και τα ελληνικά είναι είτε πλασματικά είτε κορεσμένα. Χρειαζόμαστε ρευστό και επενδύσεις που θα βοηθήσουν στην πάταξη της ανεργίας. Κι αν από τη Μέση Ανατολή και το Κατάρ ήρθαν τα πρώτα χρήματα, το “μεγάλο κόλπο” έγινε με τους κινέζους. Οι κινέζοι δεν ήρθαν εδώ για να μιλήσουν για επενδύσεις. Οι συμφωνίες ήταν έτοιμες και η πολυμελείς αποστολή αποτελούμενοι από τον πρόεδρο της χώρας, κυβερνητικά στελέχη και ιδιοκτήτες μεγάλων επενδυτικών επιχειρηματικών κλάδων, έστειλαν ακριβώς αυτό το μήνυμα. Δεκατέσσερις συμφωνίες υπογράφτηκαν, όμως αυτό δεν ήταν όλο. Οι κινέζοι έδειξαν ενδιαφέρον για σημαντικά επενδυτικά προγράμματα, όπως είναι το μεγάλο διεθνές αεροδρόμιο στο Καστέλι Ηρακλείου, η επένδυση που χρειάζεται ο ΟΣΕ, η ανάπλαση του Ελληνικού Αττικής ενώ δήλωσαν ανοιχτά πως θα αγοράσουν ελληνικά ομόλογα και αιφνιδίασαν με την πρότασή τους για την σύσταση επιτροπής που θα ασχολείται με την επιστροφή ιστορικών κειμηλίων στις χώρες προέλευσης τους με υπόθεση “οδηγό” τα μάρμαρα του Παρθενώνα στην Αθήνα! Οι επενδύσεις των κινέζων στην Ελλάδα δεν αποτελούν μόνο τονωτική ένεση για την οικονομία της χώρας, αλλά και ένα μακροπρόθεσμο οικονομικό υποστηρικτή της, αφού αναφέρεται σε απ’ ευθείας σύνδεση των δύο χωρών για την προώθηση του τουρισμού, αλλαγές του νομοθετικού πλαισίου ώστε να εισάγονται πιο εύκολα ελληνικά προϊόντα στην κινεζική αγορά, παράλληλα αφορούν και τον τηλεπικοινωνιακό εξοπλισμό που έχει ανάγκη η Ελλάδα και φυσικά η λίστα είναι μεγάλη.

Οι κινέζοι δεν είναι οι από μηχανής θεοί που ήρθαν για την Ελλάδα. Έχουν δικά τους συμφέροντα και όλα αποτελούν κρίκους της αλυσίδας που εξυπηρετεί το μεγάλο όραμα της Κίνας και δεν είναι άλλο από την είσοδό της στην Ευρωπαϊκή αγορά. Η Κίνα σήμερα είναι ένας παραγωγικός γίγαντας, μια τεράστια βιομηχανία που ως τώρα αν και με εντυπωσιακό ρυθμό ανάπτυξης δεν έχει αξιοποιήσει τις εμπορικές της δυνατότητες. Δεν είναι τυχαίο που οι ΗΠΑ πασχίζουν να πείσουν την Κίνα να προχωρήσει στην ανατίμηση του Γιουάν. Υπάρχουν βέβαια σημαντικά αμερικανικά συμφέροντα καθώς οι ΗΠΑ έχουν επενδύσει στις επιχειρηματικές τους σχέσεις με την Κίνα είτε σε επίπεδο κράτους, πολύ περισσότερο όμως από ιδιωτικά επιχειρηματικά κεφάλαια. Η Κίνα όμως δε βιάζεται. Επιμένει να κρατά χαμηλά το Γιουάν και να συνεχίζει με τους ίδιους ρυθμούς. Το επόμενο βήμα απαιτεί επέκταση δραστηριοτήτων και φυσικά η εξυπνότερη κίνηση είναι οι επενδύσεις. Η Ελλάδα λόγω της γεωγραφικής της θέσης προσφέρει άριστα συγκριτικά πλεονεκτήματα της υποδοχής μιας βιομηχανίας μεγάλης ασιατικής χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα Βαλκάνια πλέον αποτελούν ζωντανό κύτταρο της Ένωσης ενώ η ένταξη της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας στην Κοινότητα εξυπηρετούν τη διασύνδεση μεγάλων οδικών αρτηριών που χρησιμοποιούνται στις μεταφορές. Η Ελλάδα λοιπόν, λόγω της θέσης της αλλά και της κατάστασής της μπορεί να εξυπηρετήσει αυτόν τον στρατηγικό στόχο των κινέζων και τα οφέλη μακροπρόθεσμα να είναι κοινά και για τους δύο. Εισχώρηση στην τεράστια αγορά της Ευρώπης για τους κινέζους, ζεστό χρήμα, μακροχρόνιες επενδύσεις και νέες θέσεις εργασίας για τους έλληνες.

Μας αρέσει ή όχι, οι κινέζοι στέλνουν στην Ελλάδα φιάλη οξυγόνου. Αυτό δεν αλλάζει. Είναι όμως ευθύνη της Ελλάδας να εκμεταλλευτεί αυτήν την ευκαιρία αξιοποιώντας την σε κάθε επίπεδο με κύριο γνώμονα τη ρευστότητα, την μείωση της ανεργίας, τον τουρισμό και τις εξαγωγές.

άρθρο δεύτερο
ΠΟΛΥΧΡΩΜΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

Έχουμε πλέον μπει στην αντίστροφη μέτρηση πριν την προσέλευση του εκλογικού σώματος, των ελλήνων πολιτών στις κάλπες που θα στηθούν την 7η Νοεμβρίου σ’ όλη τη χώρα. Ως είθισται οι συζητήσεις στα καφενεία, στα σπίτια, στις ταβέρνες, στα τηλεοπτικά παράθυρα, στα ιστολόγια και έδρανα της Βουλής περιστρέφονται γύρω από αυτό το θέμα. Πρόκειται άλλωστε για την αποθέωση της Δημοκρατίας, ακόμα κι αν στις μέρες μας ο όρος αυτός έχει απαξιωθεί είτε από πράξεις των ηγετών της χώρας, είτε στις συνειδήσεις όλων μας. Αυτή τη φορά βέβαια οι εκλογές έχουν πολύ συγκεκριμένα και πρωτόγνωρα χαρακτηριστικά που αξίζει να μελετήσουμε. Για τον λόγο αυτό απευθυνθήκαμε σε έναν άνθρωπο που ασχολείται με τα κοινά από ένα μακρινό εκλογικό δημοτικό διαμέρισμα, αυτό της Τουρλωτής του Δήμου Σητείας, τον κύριο Μιχάλη Σπυριδάκη ο οποίος δέχτηκε να σχολιάσει μερικά από τα χαρακτηριστικά των εκλογών αυτών «εκ των έσω».

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΦΕΤΙΝΗΣ ΕΚΛΟΓΙΚΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ
Το κυριότερο εξ αυτών είναι η μορφή των εκλογών. Οι εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης είναι διπλές, παρουσιάζουν διαφορετικά χαρακτηριστικά στην εκλογή του Δημάρχου και από φέτος του Περιφερειάρχη. Το σχέδιο Καλλικράτης κατήργησε τις Νομαρχίες, δημιούργησε νέους μεγαλύτερους Δήμους και χώρισε την Ελλάδα σε 13 ημιαυτόνομες περιφέρειες με γεωγραφικά κυρίως κριτήρια. Θα θυμάστε τις αντιδράσεις που είχαν προξενήσει στους δημότες οι αλλαγές του Καλλικράτη. Σε κανέναν δημότη που ο Δήμος του ενσωματώθηκε σε άλλον δεν ήταν ευχάριστο, όμως και η πληροφόρηση που είχε ο καθένας ήταν μάλλον ελλιπής. Οι δήμοι πλέον είναι μεγαλύτεροι γεωγραφικά, λειτουργικά και οικονομικά. Έχουν τη δυνατότητα να διαχειρίζονται συγκεκριμένα ποσά που τους αποδίδονται για την επένδυση στον τόπο τους. Ο κύριος Σπυριδάκης αναφέρει πως «ο Καλλικράτης έχει μόνο πλεονεκτήματα κι αυτό ισχύει και για τους δήμους που ξεπερνούν την ανάγκη στήριξης από την Νομαρχία, έχοντας πλέον δυναμική σε οικονομία και εξοπλισμό τοπικά, κατά δήμο. Από κει ο διαχωρισμός περιλαμβάνει την μικρότερη βαθμίδα, τα Δημοτικά Διαμερίσματα που θα διεκδικούν τα δημοτικά κονδύλια για την αντίστοιχη χρηματοδότηση στις περιοχές τους. Οι πιο ικανοί δημοτικοί σύμβουλοι θα εξασφαλίζουν περισσότερα χρήματα για τα τοπικά δημοτικά διαμερίσματα τα οποία εκπροσωπούν».

Το σκηνικό αλλάζει άρδην στις Περιφέρειες, τον δεύτερο τομέα εκλογής. Οι 13 Περιφέρειες χωρίζουν την Ελλάδα δημιουργώντας μία κατά τόπους ομοιομορφία. Βασικός λόγος της αλλαγής αυτής ήταν η εξοικονόμηση χρημάτων από τις λειτουργικές δαπάνες που είχαν οι πολλές νομαρχίες της χώρας. Με δεδομένο ότι οι νομαρχιακοί (και δημοτικοί) υπάλληλοι δεν απολύθηκαν αλλά μετατέθηκαν σε άλλες δημόσιες υπηρεσίες, είναι προφανές πως πρόκειται για σημαντική οικονομική εξοικονόμηση. Λειτουργικά οι Περιφέρειες φέρνουν έναν επίσης διαφορετικό τρόπο σκέψης στον τρόπο διαχείρισης των χρημάτων στην αυτοδιοίκηση. Ο κύριος Σπυριδάκης μας λέει αναφορικά: «Ο περιφερειάρχης είναι ένας “μικρός Πρωθυπουργός” της περιοχής. Αν πάρουμε για παράδειγμα την Κρήτη, ο περιφερειάρχης είναι που θα διαχειρίζεται τα χρήματα που προωθούνται στην Κρήτη. Αυτό είναι καλό διότι οι διαδικασίες θα γίνονται πιο γρήγορα χωρίς χρονοβόρα ταξίδια στο κέντρο. Από κει και πέρα οι περιφερειάρχες θα είναι σε συνεχή επικοινωνία με τους αντιπεριφερειάρχες οι οποίοι θα χωριστούν ανά νομό και θα κατανείμουν τα χρήματα του τόπου ανάλογα με τις προτεραιότητες που τίθενται». Σε αυτό το σημείο προβληματίζομαι και επιχειρώ να ζητήσω μια σύγκριση του περιφερειάρχη που είχαμε ως τώρα και του νέου μετά τις εκλογές: «ο Περιφερειάρχης ως τώρα ήταν διορισμένος και απλά διαβίβαζε τα όποια προβλήματα του τόπου διεκδικώντας κονδύλια. Ο νέος Περιφερειάρχης είναι εκλεγμένος και λειτουργεί αντίστροφα. Δηλαδή το κέντρο μοιράζει τα πακέτα από τα διάφορα προγράμματα και εκείνος κάνει την κατάλληλη κατανομή ανάλογα με τα προβλήματα και τις προτεραιότητες του τόπου».

Η ΠΟΛΥΧΡΩΜΙΑ ΤΩΝ ΤΟΠΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ
Ξεπερνώντας όμως την -δικαιολογημένη- αναστάτωση που προκαλούν οι φετινές αλλαγές, η ουσία παραμένει μία και είναι ότι έχουμε εκλογές. Και εκλογές σημαίνει κόμματα. Πολιτικές παρατάξεις που διεκδικούν μέρος της πίτας των ψηφοφόρων. Ειδικά φέτος θα παρατηρήσουμε πως η κομματική διαμάχη με φόντο της επερχόμενες εκλογές είναι ίσως πιο έντονη από ποτέ.

Η Νέα Δημοκρατία επιχειρεί να πείσει το εκλογικό σώμα να καταψηφίσει τους υποψηφίους του Πα.Σο.Κ στέλνοντας έτσι μήνυμα προς την κυβέρνηση κατά του Μνημονίου και κατακρίνοντας τις κυβερνητικές επιλογές. Στην αρχή η κυβέρνηση αποστασιοποιήθηκε από το προκλητικό αυτό κάλεσμα. Στη συνέχεια όμως υπέπεσε στην ίδια τακτική χρωματίζοντας την εκλογική διαδικασία και επιζητώντας έτσι εμμέσως ενός είδους επιβεβαίωση των επιλογών της ως μια ανανέωση της εμπιστοσύνης που επέδειξε πέρσι στις βουλευτικές εκλογές ο ελληνικός λαός. Τα κόμματα της αριστεράς εντόπισαν την κομματική συσπείρωση που παραδοσιακά προσφέρουν οι προεκλογικές περίοδοι, ως μια ευκαιρία να ξεπεράσουν τα καίρια εσωκομματικά τους προβλήματα. Φυσικά το κάλεσμα των ψηφοφόρων να καταψηφίσουν τα δύο μεγάλα κόμματα (κι όχι τους υποψηφίους που τα εκπροσωπούν!) τέθηκε εξ αρχής ως γνώμονα της πολιτικής τους. Για πρώτη φορά όμως εκείνο που παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον είναι η στάση της ανεξάρτητης βουλευτή, κυρίας Ντόρας Μπακογιάννη η οποία προτίμησε να ασχοληθεί με τα πολιτικά πράγματα κυρίως της Κρήτης χρησιμοποιώντας τις εκλογές αυτές ως δοκιμασία για να μετρήσει τις πολιτικές τις δυνάμεις εν όψει της σύστασης του νέου της κόμματος.

Ωραία όλα αυτά, όμως έχουμε αντιληφθεί τι πάμε να ψηφίσουμε στις 7 Νοεμβρίου; Αν οι παραπάνω παράγραφοι δεν ήταν σαφείς τότε ήρθε η ώρα να το αποσαφηνίσουμε. Ψηφίζουμε για Δημάρχους και Περιφερειάρχες που θα ασχολούνται με τα ζητήματα και τα προβλήματα της γειτονιάς, της πόλης, της περιοχής, της περιφέρειας μας. Εγώ δεν βρίσκω θέση σε κομματικές πεποιθήσεις σε όλο αυτό.

Διαβάζω καθημερινά ιστολόγια (blogs), εφημερίδες και αφουγκράζομαι την κοινή γνώμη γύρω μου. Και πάλι όμως, όλοι συνδέουν τις εκλογές αυτές με τις κομματικές τους πεποιθήσεις ή κατευθύνσεις. Δεν φταίνε λοιπόν τα κόμματα (μόνο). Είναι η γενική φιλοσοφία που συνοδεύει στο υποσυνείδητο όλων τις εκλογές της αυτοδιοίκησης. Ο κύριος Σπυριδάκης προτρέπει να αφήσουμε πίσω μας τη φιλοσοφία αυτή: «Όχι μόνο τώρα, αλλά γενικά οι εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης θα έπρεπε να είναι παντελώς διαφοροποιημένες από τα κόμματα διότι εδώ επιλέγουμε πρόσωπα που κατά τη γνώμη μας είναι ικανά για να υπηρετούν τα συμφέροντα του τόπου. Όταν ένα πρόσωπο είναι ικανό, μπορεί να διεκδικήσει από την όποια κυβέρνηση πέραν κομμάτων. Ειδικά στις μικρές κοινωνίες ο κόσμος θα πρέπει να αποφασίζει εντελώς αξιοκρατικά παραμερίζοντας κομματικές πεποιθήσεις, φιλίες ή τυχόν συγγένειες και υποχρεώσεις. Η επιλογή πρέπει να αφορά τα συμφέροντα του τόπου». Και ποιος διαφωνεί με αυτό; Αναρωτιέμαι όμως κατά πόσο θα γίνει και πράξη. Και σε κάθε περίπτωση αν μια προσπάθεια αλλαγής νοοτροπίας θα γίνει σεβαστή από τα Μέσα Ενημέρωσης ή τα αποτελέσματα την επόμενη μέρα θα έχουν τη γνωστή έντονη κομματική ανάλυση.

Είναι αυτονόητο πως η επιλογή του καθενός πρέπει να γίνει με τα πιο αξιοκρατικά κριτήρια, άλλωστε η οικονομική κρίση επιτάσσει συνετές επιλογές σε κάθε επίπεδο. Πάραυτα και σε σχετική ερώτηση ο κύριος Σπυριδάκης διαχωρίζει τον Καλλικράτη με την κρίση λέγοντας: «Εγώ θεωρώ πως ο Καλλικράτης και οι τοπικές εκλογές δεν έχουν καμία συσχέτιση με την οικονομική κρίση. Εμείς διεκδικούμε μερίδιο από τα τρέχοντα προγράμματα όπως το κοινοτικό του ΕΣΠΑ. Αυτό δεν είναι σχετικό με την κρίση. Ο στόχος είναι η απορρόφηση των προγραμμάτων. Αυτήν την στιγμή το ΕΣΠΑ έχει απορρόφηση 13% αυτό είναι που πρέπει να διεκδικήσουμε. Καλύτερη απορρόφηση από χρήματα που είναι ήδη διαθέσιμα και θα δοθούν έτσι κι αλλιώς άσχετα με την κρίση. Το σημαντικό είναι η σωστή διαχείρισή τους ώστε να γίνουν ωφέλιμα έργα για τον τόπο».

Η κρίσιμη μέρα έρχεται και σίγουρα η αποχή δε θα στείλει κανένα αξιοσημείωτο μήνυμα. Δεν έχει νόημα να χαραμίσουμε το δικαίωμα μας στον βωμό ενός μηνύματος που κανείς δε θα πάρει στα σοβαρά. Ήρθε ο καιρός να ασχοληθούμε με τον τόπο μας, το κοινό καλό και να δώσουμε το χρίσμα σε ανθρώπους που θα συνεργαστούν με τους πολίτες για την ευημερία του τόπου μας. Αυτή είναι η υποχρέωσή μας.

Λαμβάνετε ΔΩΡΕΑΝ την εφημερίδα FREEVOX στο σπίτι, το κατάστημα ή το γραφείο σας σε οποιοδήποτε σημείο της Ελλάδας κι αν βρίσκεστε αποστέλλοντας ονοματεπώνυμο και διεύθυνση στο info@freevox.gr

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis – FREEVOX: ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΙΣ… ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΕΣ ΜΑΣ ΡΙΖΕΣ

Τα δεύτερο άρθρο της συμμετοχής μου στο τεύχος 35 του

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΙΣ… ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΕΣ ΜΑΣ  ΡΙΖΕΣ 

Εδώ και χρόνια οι έλληνες αναζητούν ταξιδιωτικούς  προορισμούς στο εξωτερικό την  ίδια ώρα που οι ξένοι τουρίστες  κατακλύζουν την Ελλάδα. Αυτή η προσωρινή ανταλλαγή πληθυσμών για λίγες μέρες εμπεριέχει ενδιαφέρουσες επιρροές κουλτούρας. Κι αν όλοι πιστεύουμε πως η Ελλάδα στο εξωτερικό είναι γνωστή για τους αρχαιολογικούς χώρους και τη θάλασσα (ακόμα κι αυτήν την εποχή) τότε θα πρέπει να συμπληρώσουμε τη γαστρονομική φήμη των ελλήνων ως βασικοί εκπρόσωποι της διάσημης Μεσογειακής Διατροφής. Στοιχείο το οποίο άργησαν να παρατηρήσουν και άρα να διαφημίσουν οι έλληνες. Εξάλλου κάθε διατροφική συνήθεια που ερχόταν απ’ το εξωτερικό ο έλληνας πεινασμένος, την τιμούσε! Από την pizza ως το hamburger, τα μενού στην Ελλάδα είναι πλήρεις, όχι όμως και στα εστιατόρια του εξωτερικού που απεγνωσμένα αναζητούν ελληνικές συνταγές για να ενημερώσουν την κουζίνα τους.

Η αναζήτηση  των ξένων για ελληνικά πιάτα  έδωσε το έναυσμα και στους  έλληνες να  αναζητήσουν τις  διατροφικές τους ρίζες κι έτσι μια  γρήγορη ματιά σε καταστήματα  “γρήγορου φαγητού” θα αναδείξει  πολλές ελληνικές γεύσεις είτε ως κύρια πιάτα, είτε ως ορεκτικά και  σαλάτες. Οι μεσογειακές συνταγές κερδίζουν  το κοινό αφού συνδυάζουν το τρίπτυχο εντοπιότητας, υγιεινών υλικών και  εύγεστων απολαύσεων. Την ίδια ώρα  πολλοί παραδοσιακοί συνεταιρισμοί  που ξεκίνησαν για τις ανάγκες  των τοπικών οικογενειών, την  εξυπηρέτηση ενός χωριού ή μιας κοινότητας, βρίσκουν τώρα πρόσφορο έδαφος για  να προμηθεύσουν μεγάλες αγορές που παρουσιάζουν μεγάλη ζήτηση. Φυσικά η γκάμα προϊόντων είναι ανεξάντλητη. Πρώτες ύλες με φρούτα και λαχανικά ή παράγωγα κρέατος ή φρούτων.

Ένα τέτοιο παράδειγμα αποτελεί η διαπίστευση  του Κρητικού Συμφώνου Ποιότητας. Πρόκειται για μια μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα εταιρεία η οποία συστάθηκε από τους τέσσερες νομούς της Κρήτης και βασικός σκοπός της είναι η προβολή και διάδοση της κρητικής διατροφής ως πρότυπο υγιεινής διατροφής με ανώτερα συγκριτικά στοιχεία της μεσογειακής. Μέσα από την προώθηση προϊόντων που συναντώνται ή χρησιμοποιούνται περισσότερο στην Κρήτη, την διαφήμιση παραδοσιακών κρητικών συνταγών η πιστοποίηση φιλοδοξεί να αναδείξει μέσα από επιχειρήσεις της Κρήτης, της Ελλάδας και του κόσμου που χρησιμοποιούν αυστηρά τα υπό υπόδειξη κρητικά υλικά, αυτό το οποίο ονομάζουμε σήμερα Κρητική Διατροφή. Σε επίπεδο κράτους μάλιστα, πρωτοβουλίες σαν αυτή στηρίζονται ιδιαίτερα με τη μορφή διεξαγωγής σεμιναρίων ή εκδηλώσεων που είτε προσεγγίζουν ξένους του κλάδου στην Ελλάδα για ειδικά σεμινάρια, είτε προωθούν τα ελληνικά προϊόντα σε διεθνείς εκδηλώσεις στις οποίες πάντα η Ελλάδα καταλαμβάνει περίοπτη θέση για την ποιότητα και τα υγιεινά χαρακτηριστικά της. Εξάλλου πληθώρα ελληνικών προϊόντων απολαμβάνουν συχνά διεθνείς διακρίσεις, όπως το Σητειακό λάδι που κατά καιρούς έχει βραβευτεί ως το καλύτερο στον κόσμο. Αντίστοιχα σημαντικό ρόλο παίζουν και οι κυβερνητικές προσπάθειες για την δέσμευση brand names όπως αυτό της «φέτας» που αναφέρεται αποκλειστικά πλέον, στο ελληνικό τυρί του είδους.

Στα παραπάνω πλαίσια λειτουργούν κάποιοι συνεταιρισμοί που ακολούθησαν επαγγελματικά πρότυπα με συνεχείς εκπαιδεύσεις και πολλές δοκιμασίες για υγειονομικές διαπιστεύσεις με σκοπό να δημιουργήσουν προϊόντα έτοιμα για εμπορική χρήση ή ακόμα περισσότερο καταστήματα ειδικής πώλησης τέτοιων προϊόντων. Είναι γεγονός άλλωστε πως ο σύγχρονος τρόπος ζωής με τον ελάχιστο χρόνο για μαγείρεμα από νοικοκυρές ή εργένηδες, ευνοεί τα τελευταία χρόνια τέτοιους είδους καταστήματα έτοιμου φαγητού. Το να υπάρχουν επιλογές που θυμίζουν περισσότερο το… τσικάλι της γιαγιάς είναι το ιδανικό για εκείνους που δεν έχουν άλλη επιλογή από το να πληρώσουν για να φάνε.

Όλα δείχνουν λοιπόν πως ο σημερινός καταναλωτής  αξιολογεί την διατροφική αξία στο  πιάτο του και επιλέγει αντιστοίχως. Είναι ζήτημα σωστής διαπαιδαγώγησης και διαμόρφωση κατάλληλης συμπεριφοράς ώστε ο νέος να αρχίσει να επιλέγει με αυστηρά κριτήρια το φαγητό του. Και τα μηνύματα είναι θετικά. Τα Μέσα ενημέρωσης, αλλά και τοπικοί φορείς ασχολούνται ολοένα και περισσότερο με τα πλεονεκτήματα της υγιεινής διατροφής με αποτέλεσμα να υπάρχει μια γενικότερη κινητοποίηση ή μάλλον, συνειδητοποίηση με γνώμονα τη σωστή διατροφή. Στην περίπτωση αυτή ο έλληνας έχει συγκριτικό πλεονέκτημα λόγω της πιο εύκολης πρόσβασης σε ποιοτικά υλικά και παραδοσιακές συνταγές. Ευκαιρία να το εκμεταλλευτεί!

Λαμβάνετε ΔΩΡΕΑΝ την εφημερίδα FREEVOX στο σπίτι, το κατάστημα ή το γραφείο σας σε οποιοδήποτε σημείο της Ελλάδας κι αν βρίσκεστε αποστέλλοντας ονοματεπώνυμο και διεύθυνση στο info@freevox.gr

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis – FREEVOX: ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ

Τα πρώτο άρθρο της συμμετοχής μου στο τεύχος 35 του

Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα έχει επιφέρει ασφαλώς πολλά προβλήματα με ένα απ’ αυτά να είναι η αυξανόμενη και εικονική ανεργία. Τα νούμερα που δημοσιεύονται περιοδικά είναι απογοητευτικά και φυσικά αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την βαθιά δημοσιοοικονομική κρίση σε πολλούς ακόμα τομείς. Το πρόβλημα της ανεργίας δυσχεραίνουν κατά πολύ οι πλέον των εννιακοσίων χιλιάδων μεταναστών που βρίσκονται στην Ελλάδα. Αντίστοιχα η ανεργία που χαρακτηρίζει πλέον την Ελλάδα, πλήττει πρώτα απ’ όλα τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα με πρώτο εκπρόσωπο τους μετανάστες στην Ελλάδα.

Αξίζει να μας προβληματίσει πως η ανεργία είναι ανάλογη σε έλληνες και αλλοδαπούς εντός Ελλάδας. Θα αναρωτηθεί κανείς αν έλληνες και ξένοι υποψήφιοι είμαστε ανταγωνιστές ως προς την κάλυψη μιας εργασιακής θέσης. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δε συμβαίνει. Κι αυτό γιατί η συντριπτική πλειοψηφία των αλλοδαπών εργαζομένων απασχολούνται σε επαγγέλματα του πρωτογενούς τομέα, όπως η γεωργία, η κτηνοτροφία, αλλά και ο οικοδομικός κλάδος. Εργασίες επί το πλείστον όπου απαιτείται σημαντική σωματική συμμετοχή. Στην αντίπερα όχθη, οι έλληνες αιτούνται θέσεις εργασίας στον τριτογενή τομέα απασχόλησης και στις υπηρεσίες. Δουλειές γραφείου με απαιτήσεις επιπέδου τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ή άλλες πιστοποιήσεις. Το εύλογο ερώτημα θα έχει να κάνει με το επίπεδο κατάρτισης των μεν και των δε. Σαφώς και η πλειοψηφία των μεταναστών που έρχονται στη χώρα μας για εργασία δεν καλύπτει βασικές προϋποθέσεις μόρφωσης, μα και από την άλλη οι έλληνες τελειώνοντας το σχολείο απολαμβάνουν κατά μεγάλο βαθμό μια θέση σε τριτοβάθμιο ίδρυμα. Ας θυμηθούμε το φετινό παράδειγμα του φοιτητή που με 0,91 βαθμό πέρασε σε Τεχνολογικό Ίδρυμα! Είναι δυνατό λοιπόν να γίνουν όλοι (οι έλληνες) επιστήμονες σε αυτή τη χώρα και πολύ περισσότερο να απορροφηθούν από την αγορά εργασίας; Προφανώς όχι. Έτσι η ανεργία μεταναστών και ελλήνων έγκειται σε διαφορά επαγγελματικά πεδία. Κι αν οι έλληνες δεν μπορούν να πετύχουν μια αξιοπρεπή θέση στο δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα, οι αλλοδαποί πλέον δεν δύναται να εξασφαλίσουν καν τα προς το ζην.

Η κατάσταση δε, είναι τόσο τραγική που από την επικαιρότητα διαβάζουμε πως πολλοί αλβανοί μετανάστες αναγκάζονται να γυρίζουν πίσω στην πατρίδα τους για να βρουν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Ευημερεί ξαφνικά η Αλβανία περισσότερο απ’ την χώρα μας; Προφανώς όχι. Όμως είναι γεγονός πως οι μετανάστες στη χώρα μας δεν τυγχάνουν καλής μεταχείρισης. Και λογικό. Αφού καταφέρουν να περάσουν τα σύνορα βρίσκουν καταφύγιο σε δωμάτια μηδενικής υγιεινής που μοιράζονται με δεκάδες άλλους ανθρώπους. Σε μια εποχή και σε μια περιοχή που πλήττεται από την οικονομική κρίση οι μετανάστες είναι φυσικά τα πρώτα θύματά της.

Ποιές είναι λοιπόν οι επιλογές τους; Να ψάξουν για δουλειά! Αντιλαμβάνεται κανείς πως αυτό όχι μόνο δεν είναι εύκολο αλλά ούτε καν ρεαλιστικό. Ποιός εργοδότης θα προτιμήσει τον ξένο απ’ τον έλληνα λαθρομετανάστη; Ο μετανάστης όμως πρέπει να επιβιώσει και άρα θα καταφύγει στην εγκληματικότητα. Θα κλέψει, θα ληστέψει, θα κακοποιήσει. Τα παραδείγματα στο κέντρο της Αθήνας που εδώ και χρόνια έχει «γκετοποιηθεί» μας δίνουν την εικόνα. Χιλιάδες μετανάστες στοιβαγμένοι σε διαμερίσματα-τρύπες με κύρια δραστηριοποίηση τη εμπορία ναρκωτικών, την πορνεία και την μικροεγκληματικότητα. Και ύστερα μένει η πιο ορθολογική επιλογή της επιστροφής του στην πατρίδα. Οι αλβανοί λόγω απόστασης μπορούν εύκολα να το καταφέρουν, για όλους τους άλλους μεριμνεί εδώ και λίγο καιρό η Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία πριμοδοτεί κάθε μετανάστη που επιθυμεί να επιστρέψει με το πρόγραμμα “εθελοντικού επαναπατρισμού” που προβλέπει δωρεάν αεροπορικά εισιτήρια προς το κοντινότερο αεροδρόμιο της περιοχής του και 300€ ανά άτομο που επιστρέφει. Καθόλου άσχημα για κάποιον που πάει να ζήσει σε μια τριτοκοσμική χώρα, ακόμα κι αν πλήρωσε μέχρι και $10000 για να ρισκάρει την είσοδό του στην Ευρώπη. Τα πράγματα δε θα είναι –προφανώς- καλύτερα, όμως εκεί γνωρίζουν την γλώσσα, δεν είναι ξένοι, όπως οι ίδιοι υποστηρίζουν. Άλλωστε τα χρήματα που πριμοδοτούνται από την Κοινότητα είναι ικανά να τους εξασφαλίσουν μια άνετη ζωή για περισσότερο από τρεις μήνες στην χώρα τους.

Οι έλληνες δεν ήταν ποτέ ρατσιστές ή ξενοφοβικοί, όμως οι συνθήκες είναι δύσκολες. Και είναι δυσβάσταχτες για τους ίδιους τους ντόπιους. Λυπάμαι, μα αυτοί έχουν προτεραιότητα. Οι ξένοι αποτελούσαν πάντοτε –ή αν θέλετε από το 1992 και ύστερα- κύτταρο της κοινωνίας μας αναλαμβάνοντας εργασίες παραγωγικές με ουσιαστικά αποτελέσματα στην ανάπτυξη της Ελλάδας που ας μην ξεχνάμε πως μέχρι και το 2004 ήταν η καλύτερη στην Ευρώπη. Τώρα όμως  τα πράγματα άλλαξαν κι όχι μόνο για εκείνους αλλά και για εμάς. Λυπάμαι αλλά οι ξένοι μπορούν να περιμένουν μια καλύτερη ημέρα. Όταν αυτή έρθει. Εν καιρώ :[ 

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis – FREEVOX: ΤΕΥΧΟΣ 34

Τα άρθρα της συμμετοχής μου στο τεύχος 34 του

ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΜΙΑΣ DREAM TEAM ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΕ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ (άρθρο πρώτο)

Οι προσεχείς ημέρες και εβδομάδες θα κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον στην πολιτική σκηνή της χώρας. Αυτό είναι δεδομένο. Αυτός ο καταιγισμός εξελίξεων ξεκίνησε με την ομιλία του πρωθυπουργού στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης και την εκταμίευση της δεύτερης δόσης του μεγάλου δανείου που εξασφάλισε η Ελλάδα χάρις στις θυσίες όλων μας, ακολουθεί η συμπλήρωση ενός χρόνου από την ανάληψη της κυβέρνησης από το Πα.Σο.Κ, οι εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, η έγκριση του προϋπολογισμού από το Ecofin και η ψήφιση του από το Ελληνικό Κοινοβούλιο λίγο πριν πούμε όλοι “Καλά Χριστούγεννα”. Κάπου ενδιάμεσα ετοιμαστείτε για αναταραχές με μεγάλες απεργίες και πολλά επεισόδια στο κέντρο των μεγάλων πόλεων.

Όλα αυτά είναι εν γνώση του κυρίου Παπανδρέου ο οποίος με αιφνιδίασε ικανοποιώντας τις φήμες περί ανασχηματισμού ο οποίος και έγινε. Μα, γιατί κάνουμε ανασχηματισμό σε μια κυβέρνηση; Οι βασικοί λόγοι είναι δύο. Αφενός όταν το σχήμα δεν ανταποκρίνεται στα καθήκοντά του και αφετέρου όταν ο κορεσμός του χρόνου διακυβέρνησης εμποδίζει την αντικειμενική και παραγωγική εργασία. Τι απ’ όλα αυτά συνέβησαν κύριε Παπανδρέου; Στην περσινή ορκωμοσία των υπουργών και υφυπουργών δεν μιλούσαμε όλοι για την dream team της πολιτικής; Οι μεγάλες τομές στην οικονομία, το εργασιακό και την παιδεία δεν γίνονται βάση προγράμματος; Το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη δεν εξάρθρωσε κι άλλη τρομοκρατική οργάνωση, δεν μείωσε την μικρό-εγκληματικότητα με την ομάδα “ΔΙΑΣ”; Γιατί τέτοιο ανακάτεμα στην τράπουλα;

Με αυτόν τον ανασχηματισμό η κυβέρνηση επιχειρεί να κερδίσει μα καταλήγει να χάνει πολύτιμο χρόνο. Τα νέα μέλη στα νέα τους καθήκοντα θα πρέπει να ενημερωθούν, να εξοικειωθούν πριν αποδώσουν. Στην ομιλία του πρωθυπουργού στην ΔΕΘ ακούσαμε πως το δεύτερο έτος διακυβέρνησης θα στηριχτεί στην αναπτυξιακή πορεία για το χτύπημα της ανεργίας και της φοροδιαφυγής. Όπως έχω γράψει επανειλημμένως, αυτός πρέπει να είναι και ο στόχος. Είναι απαίτηση του ελληνικού λαού, είναι απαίτηση και του ιδίου του κόμματος που παρά τους τριγμούς άντεξε το πολιτικό κόστος που επέφεραν τα μέτρα που επέβαλε η κυβέρνηση.

ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΕΝΗ ΠΑΙΔΕΙΑ
Το θετικό σε όλα αυτά είναι πως ο κλάδος που προετοιμάζει το μέλλον της χώρας μας, η παιδεία έμεινε ανεπηρέαστος απ’ όλη αυτή την αναταραχή και μάλιστα σε μια κρίσιμη περίοδο όπου τα σχολεία άνοιξαν και μαζί ξεκίνησε το νέο εκπαιδευτικό μεταρρυθμιστικό σύστημα το οποίο ξεκινά από τα Δημοτικά. Μπορεί το πρόγραμμα να λειτουργεί πιλοτικά και τα αποτελέσματα του να αργήσουν να φανούν, όμως η αρχή έγινε και θέλησα να έχω μια πρώτη άποψη για τα νέα Δημοτικά. Επικοινώνησα λοιπόν με την κυρία Δασκαλάκη, διευθύντρια του Δημοτικού στον Προφήτη Ηλία η οποία και εντυπωσιασμένη μας απάντησε πως για πρώτη χρονιά έχει όλους τους δασκάλους διαθέσιμους σε όλα τα πεδία. Η αναβάθμιση στα δημοτικά είναι πολλά υποσχόμενη όμως είναι αδύνατο να κρίνουμε πριν το τέλος τουλάχιστον της πρώτης σχολικής περιόδου.

ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΠΟΥ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΤΗ
Κι αν η παιδεία αποτελεί τροχοπέδη της γενικότερης ανάπτυξης, βοηθητικό ή ανασταλτικό ρόλο παίζει πάντοτε και η αντιπολίτευση. Αναφέρομαι σε αυτό γιατί είναι ένα άρρηκτα συνδεδεμένο ζήτημα με τα τρέχοντα πολιτικά πράγματα του τόπου. Κι αν ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης είναι –ίσως- κατακριτέος, τότε ίσως να έπρεπε να κοιτάξουμε στην αντίπερα όχθη και πιο συγκεκριμένα στην ομιλία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης κυρίου Αντώνη Σαμαρά στην οποία παρευρέθη ο πρώην πρωθυπουργός κύριος Καραμανλής καταχειροκροτούμενος κατά την είσοδο του από τους παρευρισκόμενους. Αυτό, ναι. Με προβλημάτισε. Εκείνο όμως που με προβλημάτισε περισσότερο απ’ όλα ήταν που για μια ακόμη φορά ο κύριος Σαμαράς κάλυψε τον Καραμανλή και μείωνε το γνωστό πλέον έλλειμμα της Ελλάδος κάθε φορά που ήθελε να αναφερθεί σε αυτό. Μίλησε για ευθύνες που αφορούν παλαιότερες κυβερνήσεις παραβλέποντας τις δύο τελευταίες του κόμματός του και αργότερα επιτέθηκε στην κυβέρνηση εκθειάζοντας προεκλογικές δηλώσεις που ποτέ δεν έγιναν πράξη. Τάχθηκε επισήμως κατά του Μνημονίου ποτέ όμως δεν ανέφερε μια εναλλακτική λύση για την άμεση ανάγκη που είχε η χώρα πριν λίγου μήνες για ρευστό. Πόλεμος λοιπόν με θύματα τους πολίτες και καμία διάθεση για συνεργασία για την σωτηρία του τόπου.

Όπως ήταν προφανές το κοινό ξεσπούσε συχνά σε χειροκροτήματα όπως και την επόμενη μέρα στη συνέντευξη τύπου όπου μπορεί να μην απάντησε σε πολλά από τα ερωτήματα που του τέθηκαν όμως επισφράγισε με τον καλύτερο τρόπο ένα βασικό συμπέρασμα. Ο Αντώνης Σαμαράς μετά την έξοδο της Ντόρας Μπακογιάννη από την Νέα Δημοκρατία, έχει λευκή επιταγή και οποιανδήποτε κι αν είναι η σύνθεση του κόμματος, ακόμα κι αν συνδέεται με τη χειρότερη πενταετία της μεταπολιτευτικής Ελλάδος, δεν ανασχηματίζεται. Δεν αλλάζει.

Τελικά, είναι σίγουρο πως δεν υπάρχει ομάδα dream team στην πολιτική. Όχι αυτήν την εποχή τουλάχιστον. Στηρίζω τα νέα μέλη της κυβέρνησης στα νέα τους καθήκοντα απλά επειδή η συνεργασία κράτος-πολίτη είναι μονόδρομος για το κοινό καλό. Αυτό δε σημαίνει πως συμβιβάζομαι με τον ανασχηματισμό με τον οποίο διαφωνώ κάθετα. Σημαίνει όμως πως απαιτώ έστω από την… ανασχηματιζόμενη κυβέρνηση την ανάπτυξη που δικαιούμαι ως έλληνας πολίτης.

ΕΛΛΑΔΑ-ΤΟΥΡΚΙΑ, ΜΙΑ ΔΗΘΕΝ ΣΥΜΜΑΧΙΑ (άρθρο δεύτερο)

Η αλήθεια είναι πως ιστορικά και παραδοσιακά οι έλληνες και οι τούρκοι έχουν πολλά να χωρίσουν. Αυτό είναι γεγονός. Κάποτε εμείς ζητούσαμε τη γη μας πίσω. Σήμερα εκείνοι ζητούν συνδιαχείριση του Αιγαίου. Μέσα στην ιστορία υπήρξαν περίοδοι όπου κομμάτια της γης ήταν ελληνικά κι άλλα τούρκικα. Από τότε όμως πέρασαν χρόνια ή και αιώνες και είναι γεγονός πως οι πόλεμοι μεταξύ των δύο χωρών μένουν βαθιά χαραγμένοι στις σελίδες της ιστορίας. Όπως και να’ χει όμως δεν μπορούμε να παραβλέψουμε πως τα βήματα προσέγγισης των δύο χωρών είναι πολυεπίπεδα και ωθούν αυτό που τα τελευταία χρόνια ονομάζουμε ελληνοτουρκική φιλία.

Δεν έχει νόημα να μελετήσουμε το –γνωστό- παρελθόν όταν σήμερα οι εξελίξεις είναι πολλές και πολυσήμαντες. Σπουδαιότερη εξ αυτών είναι το “ΥΠΕΡ” του 58% του τουρκικού λαού στο δημοψήφισμα για την αναθεώρηση του Συντάγματος. Χωρίς να θέλω να επεκταθώ επ’ αυτού δεν μπορούμε να μην σημειώσουμε πως η επικείμενη αναθεώρηση θα επιφέρει πολιτικές, κοινωνικές και θρησκευτικές ελευθερίες που σε εμάς φαντάζουν δεδομένες εδώ και χρόνια. Αυτό όμως που αξίζει να προσέξουμε στο νέο σύνταγμα είναι οι νέες σχέσεις κυβέρνησης και στρατού. Η ισχύς του στρατού αποδυναμώνεται σημαντικά χάνοντας πολύ από την ευχέρεια του να παραβιάζει το Αιγαίο χωρίς προειδοποίηση. Δεν είναι τυχαίες οι πρόσφατες δηλώσεις του υπουργού εξωτερικών της γείτονας, Α. Νταβούτογλου που δήλωσε πως το ζήτημα των ναυτικών μιλίων δεν αποτελεί πλέον casus belli και ότι θέλει να σταματήσουν οι αερομαχίες στο Αιγαίο. Υποστήριξε τον διάλογο ως μέσο επίλυσης διαφορών δίνοντας το στίγμα της τουρκικής πολιτικής στο μέλλον.

Κι αν το νέο σύνταγμα προσεγγίζει τις απαιτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης για ένταξη της Τουρκίας, ποιός μπορεί να είναι ποτέ σίγουρος με δαύτους; Εκατέρωθεν κινήσεις καλής θέλησης κατακλύζουν τους τελευταίους μήνες τα δύο… στρατόπεδα. Από τη μια η ιστορική Θεία Λειτουργία στην Παναγία Σουμελά στην Τραπεζούντα και από την άλλη η εκδήλωση για το τέλος του Ραμαζάνι στο κέντρο της Αθήνας. Κι αν η θρησκεία είναι ένα λεπτό ζήτημα που δεν συμφέρει κανέναν τούρκο, ας θυμηθούμε τις πρόσφατες αμοιβαίες διορθώσεις σε σχολικά βιβλία Ιστορίας από τα οποία αφαιρέθηκαν εχθρικές φράσεις. Όμως εγώ ακόμα δεν πείστηκα. Και τότε ξεκινά η επίθεση πολιτισμού! Εδώ και μήνες τα τουρκικά κανάλια πωλούν τηλεοπτικές σειρές παραγωγής τους στα ελληνικά. Όλο τον περασμένο χειμώνα το ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ TV (ομίλου ΑΝΤΕΝΝΑ) έπαιζε τουρκική σειρά και το καλοκαίρι έγινε η μεγάλη επίθεση “φιλίας”. Η σειρά μετακόμισε στο κανάλι ΑΝΤ1 σημειώνοντας εξαιρετικά ποσοστά τηλεθέασης. Υποθέτω πως πρόκειται για ένα αξιόλογο σενάριο όμως δικαιολογείται ο πανικός που επικρατεί και που κρατά καθηλωμένο το πανελλήνιο; Που στοχεύουν όλα αυτά; Μα, στην πλήρη αποκατάσταση των σχέσεων μας καθώς με την σειρά αυτή εξοικειώνεται ο ελληνικός λαός με την τουρκική φιλική κουλτούρα.

Έλα όμως που εγώ ακόμα δεν πείσθηκα. Κι αυτό γιατί στο δημοψήφισμα του “ΥΠΕΡ” το 58% στο δημοψήφισμα, δεν είναι μεγάλο. Δίνει μια άνετη νίκη στην κυβέρνηση που το πραγματοποίησε όμως ας σκεφτούμε αντίστροφα. Το 42% των πολιτών της Τουρκίας δεν επιθυμεί μια χώρα με θεσμοθετημένες ελευθερίες, δεν επιθυμεί μια σύγχρονη δημοκρατική χώρα; Απαντήσεις που πολλαπλασιάζονται αν μελετήσουμε την κατανομή των ψήφων. Βλέπετε το “ΥΠΕΡ” δεν το επέλεξαν οι κάτοικοι των δυτικών κοσμοπολίτικων πόλεων όπως η Κωνσταντινούπολη και η Άγκυρα, μα οι πολίτες των περιοχών της ενδοχώρας. Μάλιστα! Οι εξαθλιωμένοι πολίτες που ζουν σε ένα παράλληλο τριτοκοσμικό κράτος, βουτηγμένοι από φανατικές ισλαμιστικές πεποιθήσεις. Αυτοί ψήφισαν “ΥΠΕΡ”. Και τότε; Ψήφισαν κατά οι πολιτισμένοι κάτοικοι των μεγάλων αστικών κέντρων; Εκείνοι που κινούν τα νήματα και τα κεφάλαια της χώρας; Αυτοί δεν είναι που η ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα τους εξυπηρετήσει; Ή μήπως όχι; Μήπως η κοινωνική και πολιτική στασιμότητα της Τουρκίας βοηθά το ‘κεφάλαιο’ να κινείται καλύτερα; Μήπως μακριά από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα η Ελλάδα παραμένει “φίλη” κι όχι σύμμαχος;

Είναι σαφές πως η Ελλάδα θα μπορούσε να ακολουθεί πιο επιθετική πολιτική αναφορικά με τους τούρκους. Σκηνικά όπως στα Ίμια το 1996 ή τα προβλήματα με τις μειονότητες στη Θράκη τα τελευταία χρόνια αποτελούν πολιτικές ήττες για την Ελλάδα. Όμως αναφερόμενοι στην πολιτική οφείλουμε να διαχωρίσουμε το τι συμβαίνει στην αντίπερα όχθη. Κυβέρνηση και στρατός στην Τουρκία αποτελούν δύο διαφορετικές όψεις του νομίσματος. Η κυβέρνηση προσπαθεί να καλλιεργεί ένα καλό κλίμα με την Ευρώπη και την Ελλάδα, μάχεται για την ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση κι απ’ την άλλη κλείνει τα μάτια σε επιθέσεις κατά των κούρδων ή στις παραβιάσεις της αεροπορίας στο Αιγαίο. Προσπαθεί να υποστηρίξει τον πολιτισμό, τον τουρισμό και τις επενδυτικές ευκαιρίες στη χώρα όμως θεωρεί την μπούρκα και το νιχάμπ αναπόσπαστο κομμάτι της τουρκικής κουλτούρας. Και ύστερα ο στρατός. Ανεξάρτητος, δυναμικός, εξουσιαστής, μπορεί να βάλλει στο νότο κατά των κούρδων, να δημιουργεί επεισόδια στο Αιγαίο και να επιτίθεται πολλές φορές, φραστικά εναντίον της κυβέρνησης. Ποιος θα τα βάλει μαζί τους; Ποιος τελικά κάνει κουμάντο στην Τουρκία; Αυτήν την πολυπροσωπία έχει να αντιμετωπίσει η πολιτική ηγεσία της χώρας μας και εκεί έγκειται και η πολυπλοκότητα του θέματος.

Πρόσφατα ο υπουργός εξωτερικών Δημήτρης Δρούτσας ανέφερε πως η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας αλλάζει φιλοσοφία όντας πιο επιθετική υπερασπιζόμενη τα δικαιώματα της Ελλάδας. Σίγουρα τα χωρικά ύδατα δεν τίθενται υπό διαπραγμάτευση. Αυτό ναι, μας ανακουφίζει κάπως. Γιατί ας μην ξεχνάτε πως η Ελλάδα είναι ο βασικός σύμμαχος της ένταξης της Τουρκίας στην Ένωση. Οι τούρκοι τελικά μπορεί να μην το θέλουν αλλά αυτό άπτεται των θεωριών συνομωσίας που οι ίδιοι καλλιεργούν. Στο μεταξύ οι κοινές εκδηλώσεις αγάπης συνεχίζονται κι ας συνοδεύονται από μερικές αερομαχίες πάνω απ’ το Αιγαίο κι ας θρηνούμε θύματα από παλικάρια των F16. Άλλωστε μην ξεχνάτε τη σημαντικότερη λεπτομέρεια. Στην Τουρκία άλλο η κυβέρνηση κι άλλο ο στρατός… ακόμα.

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis – FREEVOX: ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ; ΟΙ U2

Το πρώτο άρθρο της συμμετοχής μου στο τεύχος 33 του

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ; ΟΙ U2

Όταν ένα συγκρότημα σαν τους U2 ανακοινώνουν την έλευση τους στην Ελλάδα, τότε αγοράζεις το εισιτήριο σκεπτόμενος πως θα παρακολουθήσεις το κορυφαίο rock συγκρότημα των τελευταίων δύο δεκαετιών σε μια βραδιά μουσικής πανδαισίας. Εγώ φρόντισα για το εισιτήριο μου από τον περασμένο Νοέμβριο. Η μέρα φτάνει και η Αθήνα είναι ο επόμενος σταθμός της περιοδείας για την οποία έχεις ακούσει τόσα πολλά.

Οι U2 ανεβαίνουν στη σκηνή με τα φώτα αναμμένα κι όχι με κάποιο σκοτεινό ειδικό εφέ και εκεί σκέφτεσαι ότι κάτι ξεχωριστό, πρωτότυπο συμβαίνει. Προφανώς επηρεασμένος απ' το ότι πρόκειται για την ακριβότερη παραγωγή περιοδείας, έχεις πολλές προσδοκίες. Και όλα ξεδιπλώνονται όπως και η οθόνη στην κορυφή της σκηνής που άλλαζε  παραστάσεις και σχήματα (!) σε κάθε τραγούδι. Ο Bono δεν είναι το αμερικανάκι που μεγάλωσε σε βίλες, αλλά ένας ιρλανδός που έζησε στο πετσί του την τρομοκρατία και σήμερα ασχολείται περισσότερο με την κοινωνία και την πολιτική απ' ότι με την μουσική του. Ίσως αυτή να είναι η επιτυχία της μουσικής, του συγκροτήματος. Η πολιτική, η οικονομία, η κοινωνία. Ανάμεσα στα τραγούδια έδειξε πως ένας ιρλανδός ξέρει καλά τι πάει να πει ελληνική πραγματικότητα και πως πρέπει να έχει δύναμη ο λαός στις κρίσιμες αυτές στιγμές. Ο Bono παρουσίασε τα μέλη του συγκροτήματος παρομοιάζοντας τον καθένα με μια σπουδαία ελληνική προσωπικότητα της ιστορίας ή μυθολογίας. Τα τέσσερα πρώτα μέλη ήταν ο Οδυσσέας, ο Απόλλωνας και ο Δίας. Όταν όμως ήρθε η σειρά του να συστηθεί, έστειλε το σπουδαιότερο πολιτικό μήνυμα: Τον εαυτό του τον παρομοίασε με τον Μέγα Αλέξανδρο. Τον έλληνα Μέγα Αλέξανδρο. Ελπίζω να το κατάλαβαν όλοι αυτό…

Και η συνέχεια ήταν το ίδιο πολιτικοποιημένη. Ο Bono, γνωστός πρεσβευτής καλής θέλησης της UNESCO στήριξε ακτιβιστές που βασανίζονται ή φυλακίζονται, ύμνησε το περιβάλλον, στήριξε τους αστροναύτες και τραγούδησε γι' αυτό που τα περισσότερα τραγούδια του λένε, την αγάπη. Κι απ' την άλλη ο κόσμος που έδειξε γιατί οι U2 αποτελούν αγαπημένη συνήθεια εδώ και πάνω από 20 χρόνια. Παιδιά που απλά πρόλαβαν την κυκλοφορία του τελευταίου τους δίσκου και ροκάδες με άσπρα μαλλιά ή με ταλαιπωρημένη πλέον κοτσίδα και ζαρωμένα τατουάζ που ήξεραν κάθε στίχο! Όλοι μαζί σε μια πρωτόγνωρη για τα παγκόσμια δεδομένα πανδαισία που απήλαυσαν 85000 εκστασιασμένων θαυμαστών που έστελναν μαζί μηνύματα ανθρωπιάς για το κοινό καλό στα παιδιά που αποτελούν το μέλλον του τόπου και που έχουν ως πρότυπα τους καλλιτέχνες αυτούς.

Ας μην αναλωθούμε στα διαδικαστικά. Την πιο ακριβή περιοδεία που έγινε ποτέ. Την πιο πολύπλοκη σκηνή που στήθηκε ποτέ. Τις περιστρεφόμενες γέφυρες και την οθόνη που αποσυντίθεται για να αλλάξει μορφή και σχήμα, χρώμα και απεικόνιση ανάλογα με το "θέμα" που είχε το κάθε τραγούδι. Η ανατριχιαστική φωνή του Bono  και η τέλεια οργάνωση. Ας προβληματιστούμε μ' όλα εκείνα που οι U2 έθιξαν στη συναυλία τους. Σίγουρα στους επόμενους και προηγούμενους σταθμούς τους θα έθιξαν διάφορα τοπικά ζητήματα. Σίγουρα οι ομιλίες του που μεταφράζονταν ζωντανά με υπότιτλους στην μεγάλη οθόνη δε θα είναι τόσο ξεχωριστές για τους έλληνες. Κι όμως μετά το τέλος της συναυλίας οι παρακάτω φράσεις ανήκουν στον Bono: "'Incredible people", "Incredible place.", "Wow!' We won't forget this.". Άλλωστε στην επίσημη σελίδα έγραψαν πως στην Ελλάδα ακούστηκε η περισσότερη φασαρία από κάθε άλλο σταθμό ως τώρα. Το γήπεδο που διοργάνωσε τους καλύτερους Ολυμπιακούς Αγώνες ως τώρα, ήταν αυτό που φιλοξένησε την καλύτερη στάση της ιστορικότερης περιοδείας που έχει γίνει ποτέ… ως τώρα στην ίδια, πολύπαθη Ελλάδα που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έζησε την πιο «elevate» βραδιά!

 Διαβάστε περισσότερα.. »