Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Δεν είναι πολλές οι μέρες που οι περιβόητοι G7, δηλαδή οι εφτά πιο ισχυρές χώρες του κόσμου, συναντήθηκαν στην Ιαπωνία αυτή τη φορά με δια μέσου των ηγετών τους. Μια συνάντηση που παραδοσιακά μπορεί να αλλάξει την ροή της ιστορίας αν εκείνοι το θέλουν.
Συνήθως ότι βγαίνει στην δημοσιότητα είναι αυτό που ο κόσμος θέλει να ακούσει και αν κάποτε -θυμάμαι- είχαν συναντηθεί για τον πόλεμο στην Γάζα βγάζοντας σαν πόρισμα πως οι εχθροπραξίες πρέπει να σταματήσουν (αλλά δεν σταμάτησαν) ποιος μου λέει εμένα ότι αυτό που πραγματικά είπαν, δεν ήταν "άσε τους εβραίους να βομβαρδίσουν για να βγάλουν εκεί τα απωθημένα τους";
Φέτος η θεματολογία ήταν ξανά η αναμενόμενη:
Κλασικά η οικονομία απασχόλησε με θέματα όπως η ανάγκη τόνωσης της ανάπτυξης, πάταξη της ανεργίας και προσπάθεια κατανομής του πλούτου σωστά. Δεν θα μου έκανε καθόλου εντύπωση να έχει αναφερθεί στην συζήτηση και η Ελλάδα με μία συνομιλία σαν...
- "Ρε Άνκελα, τι γίνεται με αυτούς τους έλληνες";
- "Αχ! Μην μου μιλάς για αυτούς βρε Μπαράκ. Δεν θα βγάλουμε ποτέ άκρη με δαύτους".
Σε κάθε περίπτωση δεν θα μου έκανε καμία εντύπωση να μην δόθηκε καμία λύση σε κανένα οικονομικό ζήτημα, αφού τα περιθώρια έχουν εξαντληθεί εδώ και χρόνια, ο πλούτος έχει μετατοπιστεί σε άλλα σημεία και υπό ον φόβο γενικότερων φαινομένων καμία κυβέρνηση δεν έχει το σθένος να πάρει ουσιαστικές αποφάσεις.
Το επόμενο ζήτημα που απασχόλησε τους G7 ήταν το προσφυγικό, όμως αλήθεια τι μπορεί να ενδιαφέρει αυτό το κρίσιμο ζήτημα -τουλάχιστον άμεσα- τον αμερικανό, καναδό και ιάπωνα πρόεδρο; Όσο τα κράτη μέλη δείχνουν άρνηση την εξεύρεση πραγματικής λύσης, δεν υπάρχει καμία ελπίδα για το θέμα αυτό, ειδικά μετά τις συνεχόμενες τουρκικές προκλήσεις. Και κανένας Obama δεν μπορεί να κάνει κάτι για αυτό.
Το επόμενο θέμα που συζήτησαν στο στρογγυλό πανάκριβο τραπέζι τους ήταν και το πιο ενδιαφέρον γι' αυτούς, το Brexit. Βλέπετε επ' αυτού, το ενδιαφέρον έρχεται και από τις δύο μεριές του Ατλαντικού. Προφανώς οι Μέρκελ και Ολάντ δεν θέλουν να χάσουν την Αγγλία από την Ένωση, ακόμα και με την παράουρη (που λέμε και στην Κρήτη) συμμετοχή της. Η Αγγλία είναι ένας σημαντικός εταίρος και η Ευρώπη την έχει ανάγκη. Από την άλλη έχω ξαναγράψει πως η Αγγλία είναι το γνωστό τσιράκι των ΗΠΑ. Συνεπώς οι Αμερικανοί θέλουν πάση θυσία την Αγγλία στην Ένωση για να έχουν έτσι, την δική τους άσκηση επιρροής στην Ευρώπη. Το κάνουν χρόνια και δεν θέλουν προφανώς να χάσουν αυτό το προνόμιο σήμερα.
Εν κατακλείδι η συνεδρίαση των G7 φέτος ήταν η αποθέωση της υποκρισίας. Το όπως πάντα, ασαφές αποτέλεσμα, χάιδεψε τα αυτιά το μέσου παγκόσμιου πολίτη και φυσικά η σκληρή καθημερινότητα σε κοινωνικό, πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο θα συνεχιστεί ακριβώς όπως και χθες... +Yanni Spiridakis
Φέτος η θεματολογία ήταν ξανά η αναμενόμενη:
Κλασικά η οικονομία απασχόλησε με θέματα όπως η ανάγκη τόνωσης της ανάπτυξης, πάταξη της ανεργίας και προσπάθεια κατανομής του πλούτου σωστά. Δεν θα μου έκανε καθόλου εντύπωση να έχει αναφερθεί στην συζήτηση και η Ελλάδα με μία συνομιλία σαν...
- "Ρε Άνκελα, τι γίνεται με αυτούς τους έλληνες";
- "Αχ! Μην μου μιλάς για αυτούς βρε Μπαράκ. Δεν θα βγάλουμε ποτέ άκρη με δαύτους".
Σε κάθε περίπτωση δεν θα μου έκανε καμία εντύπωση να μην δόθηκε καμία λύση σε κανένα οικονομικό ζήτημα, αφού τα περιθώρια έχουν εξαντληθεί εδώ και χρόνια, ο πλούτος έχει μετατοπιστεί σε άλλα σημεία και υπό ον φόβο γενικότερων φαινομένων καμία κυβέρνηση δεν έχει το σθένος να πάρει ουσιαστικές αποφάσεις.
Το επόμενο ζήτημα που απασχόλησε τους G7 ήταν το προσφυγικό, όμως αλήθεια τι μπορεί να ενδιαφέρει αυτό το κρίσιμο ζήτημα -τουλάχιστον άμεσα- τον αμερικανό, καναδό και ιάπωνα πρόεδρο; Όσο τα κράτη μέλη δείχνουν άρνηση την εξεύρεση πραγματικής λύσης, δεν υπάρχει καμία ελπίδα για το θέμα αυτό, ειδικά μετά τις συνεχόμενες τουρκικές προκλήσεις. Και κανένας Obama δεν μπορεί να κάνει κάτι για αυτό.
Το επόμενο θέμα που συζήτησαν στο στρογγυλό πανάκριβο τραπέζι τους ήταν και το πιο ενδιαφέρον γι' αυτούς, το Brexit. Βλέπετε επ' αυτού, το ενδιαφέρον έρχεται και από τις δύο μεριές του Ατλαντικού. Προφανώς οι Μέρκελ και Ολάντ δεν θέλουν να χάσουν την Αγγλία από την Ένωση, ακόμα και με την παράουρη (που λέμε και στην Κρήτη) συμμετοχή της. Η Αγγλία είναι ένας σημαντικός εταίρος και η Ευρώπη την έχει ανάγκη. Από την άλλη έχω ξαναγράψει πως η Αγγλία είναι το γνωστό τσιράκι των ΗΠΑ. Συνεπώς οι Αμερικανοί θέλουν πάση θυσία την Αγγλία στην Ένωση για να έχουν έτσι, την δική τους άσκηση επιρροής στην Ευρώπη. Το κάνουν χρόνια και δεν θέλουν προφανώς να χάσουν αυτό το προνόμιο σήμερα.
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
