στο κενό οι κατηγορίες Trump κατά Obama

Οι επικεφαλής της Επιτροπής Πληροφοριών της Γερουσίας, απορρίπτουν τις καταγγελίες του Αμερικανού Προέδρου, Ντόναλντ Τραμπ, ότι ο προκάτοχός του, Μπαράκ Ομπάμα, υπέκλεπτε τις τηλεφωνικές επικοινωνίες του.

Μα... οι κατηγορίες δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα ακόμα επικοινωνιακό τρικ για να σπιλώσει την υπόληψη ενός προέδρου με τον οποίο απέχει έτη φωτός μακριά. Προφανώς τώρα εκτέθηκε διπλά, άλλα αυτό ήταν θέμα χρόνου να συμβεί...

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ το νέο έτος θα είναι πιο μαύρο και μάντεψε ποιος φταίει γι' αυτό

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος η Διεθνής Αμνηστία δημοσίευσε την ετήσια έκθεση... ελέγχου του κόσμου μας. Ειδικά φέτος οι διαπιστώσεις είναι μακάβριες καθώς όχι απλά ακολουθούν το μοτίβο "κάθε πέρσι και καλύτερα" αλλά πραγματικά στηρίζονται σε ορισμένες νέες αρνητικές εξελίξεις.

Ένα μεγάλο κομμάτι της έκθεσης αφορά τον πόλεμο, το προσφυγικό ή όπως θέλετε αλλιώς να το πείτε, έχει σίγουρα σχέση με την Ελλάδα με κάποιο τρόπο. Αφενός οι συνθήκες με τις οποίες κρατούνται οι πρόσφυγες, το πως περιθάλπτονται και το τι κοινωνικών υπηρεσιών γίνονται δέκτες. Στην Ελλάδα έχουμε πολλές δράσεις κατά τις οποίες τα παιδιά προωθήθηκαν σε σχολικές δομές, εμβολιάστηκαν και γενικά βρέθηκαν λύση σε αυτονόητα δικαιώματά τους. Όμως είναι αδύνατο να ξεχάσουμε πως στην πλειοψηφία τους πέρασαν έναν βαρύ χειμώνα σε βρεγμένες καλοκαιρινές σκηνές... Και στο εξωτερικό η κατάσταση παρουσιάζει σοβαρά προβλήματα αφού πολλοί πρόσφυγες επαναπροωθούνται ή απλά ποτέ δεν λαμβάνουν δικαιώματα στην χώρα που βρίσκονται.

Στην έκθεση που διαβάσαμε, υπήρξε μεγάλος προβληματισμός για την πολιτική κατάσταση ανά τον κόσμο. Αναφέρεται μάλιστα σε "τοξική ρητορική από την πλευρά των πολιτικών" που περισσότερο διχάζει παρά ενώνει.

Σκέφτομαι πως πριν μερικές δεκαετίες ο κόσμος αντιδρούσε στα πεπαλαιωμένα καθεστώτα διακρίσεων. Διαδήλωνε κατά των φυλετικών διακρίσεων, υπέρ των ομοφυλόφιλων, υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών, κατοχύρωνε εργασιακά δικαιώματα κλπ. Τι έγινε αυτό το κλίμα; Που πήγε αυτή η ενωτική διάθεση;

Σήμερα η πλειοψηφία των εγκλημάτων που διαβάζουμε στην επικαιρότητα αφορά διακρίσεις. Μαύρος σκότωσε άσπρο και ανάποδα. Μουσουλμάνος σκότωσε χριστιανό, άντρας στείρωσε την γυναίκα του με την υποστήριξη της κοινωνίας. Γιατί να συμβαίνει αυτό;

Ας πάρουμε κάτι σαν δεδομένο. Ο άνθρωπος είναι ον εύκολο να χειραγωγήσεις. Πως επιτυγχάνεται

αυτό; Μα... από τις εκάστοτε πολιτικές. Εκεί εστιάζει και η έκθεση της Διεθνής Αμνηστίας που φέρνει ως χαρακτηριστικό παράδειγμα τον D. Trump ο οποίος δεν δίχασε να κάνει σεξιστικά και ρατσιστικά σχόλια ακόμα και σε προεκλογική περίοδο! Την ίδια ώρα η Μαρίν Λε Πεν προελαύνει κάνοντας έντονα σχόλια κατά των προσφύγων και ενισχύοντας την εθνικιστική θέση της Γαλλίας. Παράλληλα ο Ερντογάν εκμεταλλεύτηκε την απόπειρα πραξικοπήματος, για να μετατρέψει την τουρκία σε έναν απόλυτα ελεγχόμενο μικρόκοσμο στον οποίο απουσιάζει η ελευθερία του λόγου και η δημοκρατία. Εκεί, με το "έτσι θέλω" ξήλωσε ένα τεράστιο κομμάτι των δημοσίων υπαλλήλων σε όλα τα πόστα (στρατός, εκπαίδευση, υγεία κλπ.) και έδωσε το στίγμα μίας νέας πολιτικής που θα βασίζεται σε καθεστώς "μοναρχίας"...

Τις συνέπειες τις βλέπουμε καθημερινά. Ευρώπη, Αμερική, τουρκία και κάθε γωνιά του κόσμου βρίσκεται υπό διαρκή απειλή καθώς αν η Δύση δεν μπορεί να διδάξει ειρήνη και ανοχή, τότε σίγουρα δεν μπορούμε να περιμένουμε πρωτοβουλίες από την Ανατολή. Η τάση είναι αυτή και δεν είναι καλή. Οι νέες πολιτικές αυτές ακρότητες, στηρίχτηκαν μόλις φέτος από την πλειοψηφία του λαού (ή αναμένεται να γίνει στην περίπτωση της Γαλλίας) οπότε ο διχασμός ίσως και να βρίσκεται μόνο στην αρχή... +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΕΡΩΤΗΜΑ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ~ ποιες θα είναι οι συνέπειες της προεδρίας trump ;

Μαζευτήκαμε στο  +yannidakis
και προσπαθήσαμε με ψυχραιμία, να προβλέψουμε τις συνέπειες της προεδρίας του Donald Trump στις Η.Π.Α.
Κατόπιν, ο λόγος σε εσάς... Ψηφίστε στο Ερώτημα του μήνα!

ο Γιάννης Σπυριδάκης
Ο Trump δίνει μεγάλη βάση στην εικόνα του κι έτσι τις πρώρες μέρες της διακυβέρνησης του προσπάθησε να δώσει έμφαση στα πιο τρανταχτά ζητήματα για να προκαλέσει και την αντίστοιχη "φασαρία". Ο έλεγχος από το Κογκρέσο όμως και η εν καιρώ παραδοχή των περιορισμένων ελιγμών του, θα βάλουν σύντομα φρένο στην καταστροφική ρητορική του. +Yanni Spiridakis 

ο Niko Spiridakis
Ο Τραμπ έχει κάνει μεγάλο θόρυβο παγκοσμίως κυρίως για την ανορθόδοξη τακτική του και το αντι-πολιτικό του ύφος. Υπάρχουν πάρα πολλές οπτικές γωνίες από τις οποίες μπορούμε είτε να κατακρίνουμε είτε να επιδοκιμάσουμε τις πράξεις του και τα λόγια του. Εγώ, αν και όχι υποστηριχτής του παραμένω ανοικτός ώστε να δω που τελικά θα οδηγήσει αυτή η τακτική του και θέλω να είμαι αισιόδοξος ότι η εκλογή του δεν θα φέρει τελικά αρνητικές συνέπειες όπως η μεγάλη πλειοψηφία της κοινής γνώμης προβλέπει. +Niko Spiridakis 

ο Βασίλης Αναστασιάδης

Η αρχή της θητείας θα είναι σίγουρα ταραχώδης (όπως έχει ήδη αποδειχθεί), αλλά, μετά από τα δυο πρώτα χρόνια η Γερουσία και το Κονγκρέσο θα κερδηθούν από τους Δημοκρατικούς και θα επέλθει η ισορροπία. Το πολίτευμα στην Αμερική είναι έτσι δομημένο που ένας Πρόεδρος μόνος του δεν μπορεί να φέρει την καταστροφή. +Vassilis Anastasiadis 

η Ιωάννα Μπουρδούβαλη

Πιστεύω ότι θα θελήσει να διώξει κάθε παρείσακτο κατ΄ εκείνον στην Αμερική, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι αυτοί να ψάχνουν να βρουν τρόπο να πάνε σε χώρες που μπορούν να τους δεχτούν, αλλά ενδεχομένως δεν θα μπορούν λόγω πολέμων, οικονομικής κρίσης στην Ευρώπη, με αποτέλεσμα να αυξηθεί η κάθε είδους εγκληματικότητα. +Ioanna Mpourdouvali 

η Ελένη Γκιόκα

Η εκλογή Τράμπ προκαλεί παγκόσμιο...σοκ, είτε αρνητικού είτε θετικού χαρακτήρα σε κάποιες περιπτώσεις. Πρόκειται για την έναρξη μιας νέας εποχής που κανείς δεν έχει συνηθίσει και κανείς δεν ξέρει τι επιφυλάσσει.  Αν κρίνουμε από τις πρώτες αντιδράσεις πάντως, τα πράγματα δεν φαίνεται να είναι καλά. +el. gk.

η Ελίνα Ιωάννου
Δυστυχώς, το μέλλον με την προεδρία του Trump προβλέπεται οχι απλά οπισθοδρομικό, αλλά και με κινδύνους. Αλλοίωση αξιών και φιλοπολεμικές διαθέσεις είναι μέσα στο πρόγραμμα... +Elina Ioannou

η Κωνσταντίνα Τσιακαλάκη
Πολλές προβλέψεις θα μπορούσε να κάνει κανείς (βασιζόμενος τουλάχιστον στα πρώτα δείγματα γραφής του Trump), ωστόσο θα περιοριστώ σ' αυτά που η ίδια θεωρώ δεδομένα: διχασμός στη χώρα, όξυνση των κοινωνικών αντιθέσεων, περιθωριοποίηση, καθώς και απώλεια εδάφους στο διπλωματικό παιχνίδι. +Kωνσταντίνα Πορφυρού

η Έλενα Αλεφαντινού
Κανείς δεν μπορεί να πει πως θα είναι ο Τραμπ ως πολιτικός, ωστόσο, η συμπεριφορά που έχει δείξει ως τώρα είναι πρωτάκουστη για τα δυτικά πρότυπα ζωής! Εύχομαι να διαψεύσει όλους εμάς που τον θεωρούμε απολίτιστο και ημιμαθή αγριάνθρωπο, ο οποίος πέτυχε στον τομέα των επιχειρήσεων γιατί απλώς είναι "της πιάτσας" και γιατί τα χρόνια που εκείνος βγήκε στην αγορά εργασίας το να έχεις εμπειρία και πυγμή αρκούσε για την επιτυχία. +Elena Alefantinou 

Και τώρα σειρά σας:

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΑΠΑΝΤΗΣΤΕ ΣΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΑΦΟΥ ΠΕΡΑΣΕΤΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ & ΨΗΦΙΣΕΤΕ!

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ μαθήματα αμερικανικής ιστορίας ή... american history

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Αν περιμένατε λόγω τίτλου να κλικάρετε το παρόν άρθρο και να σας πεταχτεί ο Edward Norton με τη σβάστικα κάνατε λάθος. Καταχράστηκα απλά τον τίτλο της ταινίας αυτής για έναν προβληματισμό ο οποίος θα θυμίσει κάτι από τις απαρχές τούτης εδώ της τίμιας στήλης, τότε που επικεντρωνόμασταν σε ιστορικά θέματα με αναφορές στο σήμερα. Δεν θέλω να αναφερθώ καθόλου στην εκλογή Trump, χωρίς να αμφισβητώ βέβαια το ότι θα απασχολήσει τον ιστορικό του μέλλοντος, είμαι σίγουρη όμως πως πολλά έχετε διαβάσει (και πολλά ακόμη θα διαβάσετε) κι έχετε αρχίσει να κουράζεστε.  Δράττομαι μόνο του συμβάντος για να ξεκινήσω ένα συνοπτικό ταξίδι στην ιστορία της Αμερικής.

Οι πρώτοι πολιτισμοί στην Αμερικανική ήπειρο φώλιασαν στην κεντρική Αμερική. Συγκεκριμένα, γύρω στο 300 π. Χ. κάνουν την εμφάνισή τους οι Μάγιας στο Μεξικό, οι οποίοι απέκτησαν γραφή και προόδευσαν σε ζητήματα μαθηματικών και αστρονομίας, δεν έμελε όμως να επιβιώσουν αργότερα από τον 9ο αι. μ.Χ.. Τον 14ο αι. μ.Χ, εμφανίζονται δύο ακόμη γνωστοί μας πολιτισμοί: Οι Αζτέκοι στην περιοχή του Μεξικού και οι Ίνκας στο Περού, οι οποίοι γνώρισαν άσχημο τέλος από τους Ισπανούς κατακτητές τον 16ο αιώνα.

Ορόσημο αποτέλεσε το έτος 1492, όταν ο Κολόμβος έφτασε στην αμερικανική ήπειρο, την εποχή που το φαινόμενου του αποικισμού γιγαντωνόταν. Τα πράγματα δεν άργησαν να πάρουν την τροπή που γνωρίζουμε, με τη Κεντρική και Νότια Αμερική να περνά σε Ισπανικά και Πορτογαλικά χέρια, με εξολόθρευση του γηγενούς στοιχείου, μαζικούς εκχριστιανισμούς και φοβερές λεηλασίες. Όσον αφορά το Βόρειο κομμάτι της ηπείρου, εκείνο το διεκδίκησαν Ολλανδοί, Γάλλοι και Άγγλοι, για να καταφέρουν έπειτα από σκληρές συγκρούσεις να κυριαρχήσουν οι τελευταίοι και να εφαρμόσουν απάνθρωπες πρακτικές στην εξόντωση των γηγενών, για να εγκαταστήσουν έπειτα αποίκους.

Η ρόδα της ιστορίας όμως γυρνά, και η άδικη και άνιση μεταχείριση της μητρόπολης δεν άργησε να προκαλέσει δυσφορία στην αποικία. Το αποτέλεσμα; "Αμερικανική Επανάσταση" και "Πόλεμος της Αμερικανικής Ανεξαρτησίας" το 1775-1783. Ο πόλεμος έληξε νικηφόρα για την αποικία, η οποία τότε συγκροτεί ένα νέο, ανεξάρτητο κράτος: τις Η.Π.Α! Με την ορμή του νικητή οι Ήνωμένες Πολιτείες επεκτείνονται εδαφικά πολεμώντας το Μεξικό και την Ισπανία (για το Πουέρτο Ρίκο και τις Φιλιππίνες), βιώνουν έναν σκληρό εμφύλιο πόλεμο, αγοράζουν την Αλάσκα και τη Λουιζιάνα, γιγαντώνονται οικονομικά και γίνονται πόλος έλξης για εκατομμύρια ανθρώπους απ' όλο τον κόσμο. 

Παράλληλα, στα νότια της ηπείρου το 1820 αποτινάσσεται ο Ισπανικός ζυγός, έπειτα από πόλεμο μέσα από τον οποίο αναδείχθηκαν σημαντικές προσωπικότητες. Ο βασιλιάς της Πορτογαλίας, μέσα στο επαναστατικό κλίμα δεν μπορούσε παρά να χαρίσει στην Βραζιλία την ελευθερία της.

Με την πάροδο του χρόνου και με τις παγκόσμιες συνθήκες να θυμίζουν το γνωστό καζάνι του βράζει, ο πλανήτης συνταράχθηκε από τους δύο παγκόσμιους πολέμους. Οι Η.Π.Α. βρέθηκαν και τις δύο φορές στη μεριά των νικητών, για να κονταροχτυπηθούν έπειτα με τη Ρωσία στον λεγόμενο " Ψυχρό Πόλεμο", για να νικήσει κι αυτήν την αναμέτρηση το 1989, όταν το κομμουνιστικό καθεστώς κατέρρευσε.

Σημαντικό κεφάλαιο της αμερικανικής ιστορίας αποτέλεσε η ανάμειξη στους Ασιατικούς εμφυλίους μεταξύ εθνικιστών και κομμουνιστών, αφενός στην Κορέα, στην οποία επήλθε διαίρεση που κρατά μέχρι σήμερα αφού δεν υπήρξε ουσιαστικός νικητής, αφετέρου στο Βιετνάμ, από το οποίο οι Η.Π.Α. αποχώρησαν νικημένες και ταπεινωμένες. 

Στις μέρες μας οι Ηνωμένες Πολιτείες αποτελούν έναν εξαιρετικά σημαντικό ρυθμιστή στα οικονομικά και πολιτικά ζητήματα του πλανήτη, δίχως να έχει όμως την άλλοτε αδιαμφισβήτητη κυριαρχία της. Βρίσκονται σε σημείο κομβικό, καθώς έχει να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της ψήφου της και να παρακολουθήσει της επιπτώσεις της στον υπόλοιπο πλανήτη... +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ~ γυρίζει σελίδα ο πλανήτης ή ξημερώνει άλλη μια μέρα στην δουλειά;

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Αύριο είναι Δευτέρα. Για προσωπικούς μου λόγους, η μέρα που ξημερώνει θα είναι πολύ διαφορετική απ' τις υπόλοιπες της ζωής μου, όμως για μια στιγμή... Υπάρχει μια περίπτωση να μην είμαι ο μόνος!

Αύριο, θα είναι η πρώτη Δευτέρα που ξημερώνει με πρόεδρο των ΗΠΑ ή αλλιώς "πλανητάρχη" έναν μη πολιτικό ζάμπλουτο επιχειρηματία. Και μην με παρεξηγήσετε, είναι πολύ εύκολο να αποτύχει κανείς στην διαχείριση μιας χώρας είτε δεν είναι πολιτικός είτε είναι επαγγελματίας πολιτικός με ένα βιογραφικό στο οποίο η προϋπηρεσία του πολιτικού ξεκινάει απ' τα χρόνια του δεκαπενταμελούς του σχολείου! Υποθέτω πως κάποιον βάζει το μυαλό σας.

Και δεν κάνω πλάκα. Είναι γεγονός πως σε συζήτηση που είχα χθες με γνωστό, άκουσα το εξής οξύμωρο: "Μαλάκες αμερικανοί. Πήγαν και ψηφίσαν αυτόνε"; Αφού επιβεβαίωσα πως κι εγώ κι ο συνομιλητής μου είμαστε αμιγώς έλληνες, του αποκρίθηκα: "Πας καλά ρε; Εδώ εμείς ψηφίσαμε τον Τσίπρα, θα κατηγορήσουμε εκείνους που ψηφίσανε τον Τραμπ";

Αλλά ας μην είμαι τόσο αυστηρός. Είναι αλήθεια πως οι δυο τους μοιράζονται κάποια κοινά, όπως το ότι κατάφεραν να εξαπατήσουν τον κόσμο για να κερδίσουν τις εκλογές. Κάτι που στην περίπτωση του Τραμπ βέβαια, αναμένεται να επιβεβαιωθεί, ενώ στου δικού μας ανθρώπου, επιβεβαιώνεται ήδη από τους πρώτους μήνες διακυβέρνησης λέτσων, αμόρφωτων και πέτσινων μπουφάν. Αλλά και πάλι δε θέλω να φαίνομαι αυστηρός, γιατί όλα δείχνουν πως ο Τραμπ διορίζει (ναι καλά το έγραψα) κυβέρνηση ακόμα πιο άσχετη.

Ο Τραμπ είναι ένας απρόβλεπτος αλαζόνας κι αυτό τον καθιστά επικίνδυνο. Κανείς δεν ξέρει πόσο θα επιμείνει στις ριζοσπαστικές του απόψεις αψηφώντας τους κινδύνους παράβλεψης των διπλωματικών κανόνων και των άτυπων κανονισμών που διέπουν την θέση του. Αυτό που ξέρει είναι πως τα λεφτά του μπορούν να αγοράσουν τα πάντα, ακόμα και ένα πολιτικό καπρίτσιο.

Δεν μας νοιάζει και πολύ τι θα κάνει στη χώρα του. Αν θα μειώσει τη φορολογία ή οι πολιτικές του θα μεγαλώσουν το χάσμα πλουσίων και φτωχών. Μας νοιάζει όμως αν τινάξει στον αέρα τις εμπορικές συναλλαγές με την δική μας Ευρωπαϊκή Ένωση. Μας νοιάζει αν δημιουργήσει συμμαχία με την Βρετανία και την Ρωσία που θα λειτουργήσει ενάντια στην Ευρώπη. Μας νοιάζει αν αποφασίσει να καταστρέψει την Κίνα. Καλώς ή κακώς οι αποφάσεις αυτού του εγωκεντρικού ανθρώπου μπορούν πλέον να επηρεάσουν την ζωή μας, κυριολεκτικά από αύριο... +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ η εποχή των ατάλαντων πολιτικών

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Μία εβδομάδα έμεινε για τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές και, αν και είμαστε εδώ πολύ απασχολημένοι με τα κανάλια, τον Παππά, το ΣτΕ, τον Τσίπρα, το χρέος, το κούρεμα, τα ελληνοτουρκικά και ούτω καθεξής, οφείλουμε σιγά σιγά να στρέψουμε λίγο το βλέμμα μας και να ασχοληθούμε με το τι συμβαίνει στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, και γιατί μας αφορά άμεσα (η πολιτική, έτσι όπως έχουν δομηθεί τα συστήματα κρατών, έχει πάψει να είναι εθνική υπόθεση του κάθε κράτους), και γιατί αυτό θα μας δώσει την ευκαιρία να κάνουμε κάποιες πολύ ωραίες (;) παρατηρήσεις.

Διότι τι γίνεται όταν για το τιμόνι μίας από τις πλέον σημαντικές δυνάμεις του κόσμου, ενός ρυθμιστικού παράγοντα με καθοριστική δύναμη, μάχονται δύο αμφιβόλου ποιότητας υποψήφιοι; Και μιλάω για ποιότητα όχι μόνο ηθική, αλλά και πολιτική. Μπορεί στ' αλήθεια κάποιος από τους δύο αυτούς ανθρώπους να επωμιστεί αυτό το φορτίο; Η Χίλαρυ Κλίντον, μία γνήσια εκπρόσωπος του πολιτικού κατεστημένου με ντουλάπα γεμάτη σκελετούς και ο Ντόνταλντ Τραμπ, ένας άνθρωπος που ακροβατεί ανάμεσα στη γραφικότητα και την επικινδυνότητα, διαθέτουν στο ελάχιστο την πολιτική στόφα και την οξυδέρκεια να αναλάβουν τα ηνία και να οδηγήσουν τον πλανήτη, ή έστω τη χώρα τους; Πολύ αμφιβάλλω.

Εκεί που θέλω να καταλήξω, είναι ότι ζούμε στην εποχή των ατάλαντων πολιτικών. Και για να μην στοχοποιούμε μόνο την Αμερική, ας περάσουμε και στα καθ' ημάς. Η Ευρώπη περνά ιστορικά μία από τις πιο δύσκολες περιόδους της. Μαστίζεται από την οικονομική κρίση, ζει και αναπνέει με το φόβο της τρομοκρατίας, είναι απόλυτα διχασμένη, έχει να αντιμετωπίσει, να προστατέψει, να περιθάλψει και να ενσωματώσει έναν μεγάλο αριθμό προσφύγων και μεταναστών. Κι όλα αυτά, χωρίς κανένα απολύτως πρόγραμμα, με τους... "ηγέτες" της να αναλώνονται σε συναντήσεις επί συναντήσεων, επισκέψεις επί επισκέψεων και δηλώσεις επί δηλώσεων χωρίς καμία ουσία. Είτε επειδή είναι θολωμένοι από την πίστη στην ιδέα της Ευρωπαϊκής ένωσης (χλωμό), είτε επειδή γνωρίζουν ότι δεν τους συμφέρει να θίξουν τις υπάρχουσες καταστάσεις λόγω αδυναμίας ή/και ανικανότητας (καθόλου χλωμό), συνεχίζουν να μεγαλώνουν το χάσμα που έχει καταστήσει την Ευρώπη "Ήπειρο δύο ταχυτήτων", κάνοντας ένα ολέθριο λάθος για το οποίο θα τους καταδικάσει η ίδια η Ιστορία... Πριν από εκείνη όμως, τους καταδικάζουν οι ίδιοι οι λαοί τους: χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, που είδε τη δημοτικότητά του πρόσφατα να αγγίζει πυθμένα.   Για τα δικά μας τα εν Ελλάδι, μη μιλήσουμε καλύτερα.

Όπως ανέφερα και πιο πάνω, ζούμε στην εποχή των ατάλαντων πολιτικών. Όμως αυτό είναι μία αντίφαση. Σήμερα, που έχουμε μπροστά μας πιο καθαρό από ποτέ τον χάρτη της ιστορίας, σήμερα, που οι στρατηγικές της επικοινωνίας και η πολιτική επιστήμη έχουν αναβαθμιστεί και αποτελούν ξεχωριστούς επιστημονικούς κλάδους σ' όλα τα μεγάλα πανεπιστήμια, σήμερα, που η τεχνολογία μας επιτρέπει την πρόσβαση στη γνώση αγόγγυστα και απεριόριστα, σήμερα, που οι πολίτες των κρατών είναι πιο μορφωμένοι και σχετικοί με τα πράγματα από ποτέ, που μπορεί κανείς να συζητήσει παντού πολιτικά, να μπει σε site, να ακούσει, να διαβάσει... Σήμερα, δεν μπορούμε να σταυρώσουμε μία μεγάλη ηγετική πολιτική φυσιογνωμία. Έναν άνθρωπο που θα εκμεταλλευτεί όλα αυτά και θα προσθέσει το ταλέντο του. Λείπει το ταλέντο; Είναι η παιδεία μας παραπάνω απ' όσο πρέπει τεχνοκρατική ή λάθος διαρθρωμένη; Μήπως φταίνε κάποια συμφέροντα που έχουν πάρει στα χέρια τους την πολιτική και την πλάθουν σαν πλαστελίνη;

Δεν ξέρω κι εγώ πραγματικά ποια είναι η απάντηση, μπορώ να κάνω παρά μόνο υποθέσεις. Περιμένω στα σχόλια και τις δικές σας απόψεις. +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ τσίπρας και trump - το ρίσκο και ο κίνδυνος της εξουσίας

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Καλώς ή κακώς ο καθένας μπορεί να έχει μια δική του άποψη σχετικά με το τι είναι δημοκρατία. Και αυτό δημοκρατία είναι. Και στα πλαίσια της δημοκρατίας είναι καλό να υπάρχουν απόψεις, διαφορετικές και αντικρουόμενες απόψεις, αρκεί αυτές να εκφράζονται σε νόμιμα πλαίσια.

Θυμάμαι για παράδειγμα όταν για πρώτη φορά η Χρυσή Αυγή μπήκε στο Κοινοβούλιο, να γράφω πως είναι θετικό το ότι όπως υπάρχει εκπροσώπηση της άκρας Αριστεράς να υπάρχει και εκπροσώπηση της άκρας Δεξιάς. Και το έλεγε κάποιος που ήταν πολύ μακριά ιδεολογικά, από τα Δεξιά. Τελικά αποδείχτηκαν εγκληματίες, όμως αυτό δεν αφορά την θεωρία του γεγονότος.

Το νέο παράξενο φαινόμενο που υπάρχει στον πολιτικό κόσμο σήμερα, είναι ο υποψήφιος πρόεδρος των ΗΠΑ, Donald Trump με τον οποίο έχουμε ασχοληθεί στο παρελθόν, θα ασχοληθούμε ξανά στο μέλλον, όμως εγώ θα σταθώ σε ένα δίλημμα που έθεσε προχθές η αντίπαλος του και εκπρόσωπος των Δημοκρατικών, Hillary Clinton: "Θέλουμε αλήθεια να δώσουμε σε αυτόν τον άνθρωπο τα κλειδιά των πυρηνικών κεφαλών"; Όσοι γνωρίζουν την οξύτητα των απόψεων και αντιδράσεων του αλλά και τις ιδιόμορφες πρακτικές, αντιλαμβάνονται πως το ερώτημα αυτό έχει πολύ ενδιαφέρον. Ίσως ο Trump να είναι η φωνή που πρέπει να ακουστεί εκεί στις ΗΠΑ. Είναι όμως αυτή που πρέπει να πάρει τα σκήπτρα των αποφάσεων;

Στην Ελλάδα ο Αλέξης Τσίπρας αντικατέστησε τον

απαρχαιωμένο Φλωράκη, την προβλέψιμη Δαμανάκη και τον όλο φωνές Αλαβάνο με μεγάλη επιτυχία αφού κατάφερε εκτός από το να δώσει υπόσταση (και μετέπειτα "εξουσία") στους απανταχού κουκουλοφόρους και να εφαρμόσει πιεστική αντιπολίτευση και κριτική που πραγματικά ασκούσε πίεση στην όποια κυβέρνηση. Όταν όμως έφτασε η ώρα να αναλάβει τα ηνία της χώρας, αποδείχτηκε -μαζί με το επιτελείο του- ανίκανος, άπειρος, άσχετος και τελικά επικίνδυνος. Η Ελλάδα έχασε με τον Τσίπρα και ο Τσίπρας έχασε με τα νέα του καθήκοντα. Αυτό δεν αναιρεί την σπουδαία του παρουσία ως "ο απέναντι", αλλά ως εκεί.

Και το γενικεύω. Ο καλός αμυντικός δεν μπορεί είναι και καλός επιθετικός. Κάποια πράγματα είναι καλά όταν συμβαίνουν με τον σωστό τρόπο. Διαφορετικά είναι επικίνδυνα και γυρίζουν αντίστροφα στην επίδραση τους. Και αυτό είναι κακό. Και αυτό δεν είναι δημοκρατία. Δεν είναι κοινωνική ή πολιτική ωριμότητα.

Είναι καλό να ζυγίζουμε τις επιλογές μας, είναι καλό βασικά, να έχουμε επιλογές. Δεν αξίζει όμως να ρισκάρουμε δίνοντας περισσότερη εξουσία σε κάποιον απ' ότι του πρέπει. Δε νομίζετε; +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »