Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Προ λίγων ημερών βρέθηκα καλεσμένος σε μία εκδήλωση ενός πολύ αγαπημένου μου προσώπου. Ακριβά φορέματα και κουστούμια, ωραίο μακιγιάζ και αρώματα. Άνθρωποι που χαιρετιόντουσαν χαρούμενοι και που έσμιγαν μετά από πολύ καιρό.
Το μυστήριο. Συγκίνηση, χαρά, λίγα δάκρυα, λίγος ιδρώτας, αμέτρητες φωτογραφίες. Όλα τέλεια προετοιμασμένα και εκτελεσμένα.
Κι ύστερα η δεξίωση. Πολυτέλεια. Ωραία μουσική. Κόσμος να γεύεται πλούσια γεύματα και ύστερα να χορεύει, να διασκεδάζει και να τιμάει την μέρα αυτή.
Όπως για κάθε γαμπρό, για κάθε νύφη, για κάθε γονιό που βαφτίζει, για κάθε διοργανωτή μιας σχετικής εκδήλωσης, υπάρχει πάντα η αγωνία να έχουν γίνει όλα σωστά, να ευχαριστηθούν οι καλεσμένοι και συνάμα να είναι ιδανική και η συμπεριφορά των πρωταγωνιστών που είναι φυσικά στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Και πολύ καλά κάνουν. Προσωπικά εγώ τους χάρηκα όλους, όπως τους χαίρομαι και τους θαυμάζω κάθε φορά γιατί ξέρω το άγχος, τα έξοδα και την πίεση του να βγάλει κανείς μία τέτοια εκδήλωση εις πέρας.
Εκείνη την ημέρα όμως, κοιτούσα λίγο τους καλεσμένους. Σε ανύποπτες "νεκρές" στιγμές "έπεφτα" πάνω σε κάποιον που μου κέντριζε το ενδιαφέρον και τον ανέλυα. Τον νεαρό που έπινε γρήγορα το ποτό του και βιαζόταν να τρέξει προς την πίστα, τον μεγαλύτερο που παρακολουθούσε τον χορό με νοσταλγία, τον γονιό που έτρεχε πίσω απ' το παιδί του.
Ξέρετε σε μία τέτοια εκδήλωση δεν υπάρχει ομοιομορφία. Οι συγγενείς που (πρέπει) να καλέσεις, μπορεί να είναι εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες μεταξύ τους και ίσως να πρέπει να μοιραστούν και το ίδιο τραπέζι! Αντίστοιχα οι φίλοι του ενός εμπλεκόμενου με εκείνους του άλλου, μπορεί επίσης να έρχονται από διαφορετικά περιβάλλοντα και να κουβαλούν διαφορετικό είδος συμπεριφοράς. Κάποιοι έξω καρδιά, κάποιοι πιο μαζεμένοι. Άλλοι να χορεύουν ασταμάτητα κι άλλοι να γυρνούν τα τραπέζια φτιάχνοντας ατελείωτες κουβέντες με ένα σωρό διαφορετικό κόσμο.
Κάποτε όμως ο χορός τελειώνει. Η πίστα μένει άδεια. Η μουσική σταματάει. Οι σερβιτόροι αδειάζουν τα τραπέζια πετώντας αμέτρητα κιλά φαγητού. Οι καλεσμένοι χαιρετούν, μοιράζουν ευχές και παίρνουν τον δρόμο της επιστροφής. Είναι το σημείο με το οποίο αξίζει να προβληματιστεί κανείς. Πόσοι θα σχολιάζουν όλα όσα είδαν, βίωσαν, αντιλήφθηκαν. Πως τα χαμόγελα θα γίνει μένος και η υποκρισία θα φανερωθεί ξαφνικά. Πως οι αγκαλιές θα γίνουν ένα σωρό κακόβουλα και κακοπροέραιτα σχόλια και πως η μιζέρια που κρύβεται κάτω απ' τα ακριβά πουκάμισα και φορέματα, θα επιστρέψει. Πως οι άνθρωποι αυτοί μονομιάς θα επιστρέψουν στην δική τους καθημερινή ρουτίνα ή μιζέρια. Και πόσες οικογένειες θα χωριστούν ξανά μετά από μερικές ώρες πιεστικής υποκρισίας ότι ο ένας συμπαθεί τον άλλο ή κρύβοντας κάποιο άλλο οικογενειακό δράμα.
Επειδή έρχεται μία περίοδος που ολοένα και αυξάνονται αυτές οι κοινωνικές εκδηλώσεις, κρατήστε την όρεξή σας και να θυμάστε πως όπως ότι λάμπει δεν είναι χρυσός, έτσι ότι χαμογελάει, δεν είναι χαρά... +Yanni Spiridakis
Το μυστήριο. Συγκίνηση, χαρά, λίγα δάκρυα, λίγος ιδρώτας, αμέτρητες φωτογραφίες. Όλα τέλεια προετοιμασμένα και εκτελεσμένα.
Κι ύστερα η δεξίωση. Πολυτέλεια. Ωραία μουσική. Κόσμος να γεύεται πλούσια γεύματα και ύστερα να χορεύει, να διασκεδάζει και να τιμάει την μέρα αυτή.
Όπως για κάθε γαμπρό, για κάθε νύφη, για κάθε γονιό που βαφτίζει, για κάθε διοργανωτή μιας σχετικής εκδήλωσης, υπάρχει πάντα η αγωνία να έχουν γίνει όλα σωστά, να ευχαριστηθούν οι καλεσμένοι και συνάμα να είναι ιδανική και η συμπεριφορά των πρωταγωνιστών που είναι φυσικά στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Και πολύ καλά κάνουν. Προσωπικά εγώ τους χάρηκα όλους, όπως τους χαίρομαι και τους θαυμάζω κάθε φορά γιατί ξέρω το άγχος, τα έξοδα και την πίεση του να βγάλει κανείς μία τέτοια εκδήλωση εις πέρας.
Εκείνη την ημέρα όμως, κοιτούσα λίγο τους καλεσμένους. Σε ανύποπτες "νεκρές" στιγμές "έπεφτα" πάνω σε κάποιον που μου κέντριζε το ενδιαφέρον και τον ανέλυα. Τον νεαρό που έπινε γρήγορα το ποτό του και βιαζόταν να τρέξει προς την πίστα, τον μεγαλύτερο που παρακολουθούσε τον χορό με νοσταλγία, τον γονιό που έτρεχε πίσω απ' το παιδί του.
Ξέρετε σε μία τέτοια εκδήλωση δεν υπάρχει ομοιομορφία. Οι συγγενείς που (πρέπει) να καλέσεις, μπορεί να είναι εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες μεταξύ τους και ίσως να πρέπει να μοιραστούν και το ίδιο τραπέζι! Αντίστοιχα οι φίλοι του ενός εμπλεκόμενου με εκείνους του άλλου, μπορεί επίσης να έρχονται από διαφορετικά περιβάλλοντα και να κουβαλούν διαφορετικό είδος συμπεριφοράς. Κάποιοι έξω καρδιά, κάποιοι πιο μαζεμένοι. Άλλοι να χορεύουν ασταμάτητα κι άλλοι να γυρνούν τα τραπέζια φτιάχνοντας ατελείωτες κουβέντες με ένα σωρό διαφορετικό κόσμο.
Επειδή έρχεται μία περίοδος που ολοένα και αυξάνονται αυτές οι κοινωνικές εκδηλώσεις, κρατήστε την όρεξή σας και να θυμάστε πως όπως ότι λάμπει δεν είναι χρυσός, έτσι ότι χαμογελάει, δεν είναι χαρά... +Yanni Spiridakis
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
