ΜΗΝΑΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2010
Μια φορά σε έναν καιρό η γνωστή περιπολία γύρω από τις κακόφημες περιοχές της πόλης ήταν πλέον συνηθισμένο φαινόμενο. Ο Νίκος σήμερα είναι μόνος στη νύχτα αφού ο συνεργάτης του απουσιάζει με αναρρωτική απ’ τον τραυματισμό της προχθεσινής ληστείας και ελεύθερο προσωπικό δεν υπάρχει στο Σώμα. Δεν έχει σημασία. Όλοι ξέρουν πως ο Νίκος είναι σκληροτράχηλος, απ’ τα αστέρια του τμήματος.
Στη διάρκεια της περιπολίας με τη μηχανή του, περνά έξω από γνωστό κέντρο αισθησιακού χορού του υποκόσμου όμως απόψε βλέπει έξω κάποιους νεαρούς ένας απ’ τους οποίους κρατά κάτι μεταλλικό που γυάλιζε μεσ’ τη νύχτα. Ο Νίκος καλεί ενισχύσεις απ’ τον ασύρματο και πλησιάζει παρατηρώντας πως ο νεαρός είναι ο γιος του Σιμιτζή, γνωστού επιχειρηματία μέσων ενημέρωσης με μεγάλη επιρροή στην κυβέρνηση.
“Τι γίνεται παιδιά; Υπάρχει πρόβλημα”; είπε ψυχρά.
”Τώρα ναι”, φάνηκε να ακούγεται από την παρέα που είναι τόσο στριμωγμένη ώστε δε διακρίνεις εύκολα τα πρόσωπα. Ένας άστοχος πυροβολισμός από την πλευρά των νεαρών τρομοκράτησε το Νίκο και τους φώναξε “Άσε κάτω το όπλο και δεν έχουμε πρόβλημα” σηκώνοντας και το δικό του όπλο. Τότε μια δεύτερη σφαίρα φεύγει από τη μεριά των νέων και ο Νίκος πυροβολεί πίσω για να ακουστεί και ένας τέταρτος πυροβολισμός. Ο Νίκος είναι στο έδαφος και αιμορραγεί. Οι ενισχύσεις δεν άργησαν να φτάσουν όμως βρίσκονται αντιμέτωποι με το Νίκο ελαφρά τραυματισμένο στον ώμο και έναν νεαρό νεκρό. Ήταν ο Σιμιτζής. Κανείς άλλος γύρω. Οι αστυνομικοί που έφτασαν “άδειασαν” το κατάστημα και μίλησαν με όσους ήταν μέσα.
Τον Νίκο τον ξέρω καλά. Είναι τσαμπουκάς, όμως ακόμα κι αν δεχόταν πυρά θα πυροβολούσε στον αέρα για να φοβίσει. Παιδί φτωχής οικογένειας δεν έχει παρά την τιμή και την ειλικρίνεια του και αυτό το ξέρουν όλοι στο Σώμα. Έχει “ξαναφάει” σφαίρα στο καθήκον σώζοντας συνάδελφο και ίσως γι’ αυτό είναι όλοι σοκαρισμένοι τώρα με το σκηνικό στο δρόμο. Ο Νίκος μεταβαίνει στο νοσοκομείο και ο Σιμιτζής στο νεκροτομείο.
Στην αστυνομία επικρατεί αναβρασμός. Η είδηση έχει εξαπλωθεί. Ο Σιμιτζής νεκρός και ήδη οι πρώτες κατηγορίες για τον Νίκο μεθοδεύουν τις απόψεις της κοινής γνώμης. Είναι η στιγμή που ο ίδιος ο Σιμιτζής μεταβαίνει στο αστυνομικό μέγαρο φτάνοντας στο γραφείο του αρχηγού. “Μου φάγατε το παιδί μου. Θέλετε να φροντίσω να μείνετε όλοι στο δρόμο; Με τι δικαίωμα οι αλήτες σου ακούμπησαν τον γιο μου;” έτρεμε η φωνή του τραγικού πατέρα. Ο αρχηγός της αστυνομίας σιώπησε για να καταφέρει να ψελλίσει “θα βάλω τον καλύτερο. ότι συνέβη σας υπόσχομαι πως θα μαθευτεί…” όμως ο Σιμιτζής οργισμένος τον διέκοψε: “τι είναι αυτά που λες κάθαρμα; αφήνεις υπόνοιες για το γιο μου; ο αλήτης που είναι στο νοσοκομείο πρέπει να δικαστεί αμέσως. Όλοι ξέρουμε ότι τον σκότωσε. Μας έχετε συνηθίσει τελευταία. Μη μάθω αλλιώς, θα έχεις να κάνεις με τον υπουργό” φώναξε χτυπώντας την πόρτα πίσω του.
ο Αρχηγός είχε πιάσει το νόημα. Ήδη απ’ το βράδυ κάλεσε έναν νεαρό αστυνομικό για να του αναθέσει την έρευνα “Παύλο είναι εύκολο. Ο Νίκος τον ‘έφαγε’ λοιπόν κάνε ότι λέει ο κανονισμός χωρίς ηρωισμούς. Να τελειώνουμε να σταματήσουν να ασχολούνται τα μέσα. Ξέρω ότι μπορείς αν και μικρός. Μη με διαψεύσεις”. Ο Παύλος είχε μόλις αναλάβει την πρώτη του υπόθεση. Δεν τον ξέρω, γιατί μπήκε στο Σώμα αφού έφυγα, γι’ αυτό φρόντισα να τον συναντήσω. Τον συνάντησα στο νοσοκομείο. Είχα επισκεφτεί τον Νίκο που είναι πολύ καλά μετά την αφαίρεση της σφαίρας. “Λοιπόν Παύλο συγχαρητήρια. Ανέλαβες την υπόθεση. Φαντάζομαι ότι θέλεις να αποδείξεις την αθωότητα του Νίκου, όμως μόνο αν προκύψει απ’ την έρευνα. Γι’ αυτό πρόσεχε… ότι κι αν έχεις ακούσει, καριέρα θα φτιάξεις μόνο αν είσαι αμερόληπτος”. Ο μικρός με κοιτούσε σχεδόν τρομαγμένος.
Πήγε στο κέντρο μιλώντας με τον ιδιοκτήτη και τις χορεύτριες. Η Νάντια του έκανε όμως ιδιαίτερη εντύπωση. Ισχυριζόταν ότι ήξερε, τα είχε δει όλα…
“Αν το βράδυ έρθεις στο δωμάτιο μου θα στα πω όλα” ψιθύρισε η Νάντια στον Παύλο γλύφοντας τον στα χείλι.
Ο Παύλος σάστισε “με απειλείς; μπορώ να σε βάλω μέσα για απόκρυψη στοιχείων”
”ναι αλλά έτσι δε θα με δεις να δουλεύω. Έλα θα σου κάνω ειδική τιμή και ιδιαίτερες υπηρεσίες”. Ο Παύλος πραγματικά πήγε ελπίζοντας για αποκαλύψεις. Και τις είχε. Η Νάντια τον περίμενε με τα πιο προκλητικά εσώρουχα αρπάζοντάς τον δυνατά. Δεν του έδωσε περιθώρια να της μιλήσει και ‘χύθηκε’ γύρω του. Εκείνος δεν αντιστάθηκε και έκαναν έρωτα για ώρα.
“Θέλω να μου πεις τι είδες” τη ρώτησε χαϊδεύοντάς την στο στήθος.
”Ποτέ μην πιστεύετε μια γυναίκα κύριε αστυνόμε… Μπορεί να μην είδα, αλλά ίσως μπορώ να βοηθήσω. Εμπιστεύσου με. Έλα αύριο από το σπίτι μου". Έτσι κι έγινε. Ο Παύλος πήγε ξανά και ξανά. Οι δυο τους διατηρούσαν δεσμό εδώ και μέρες και το ενδιαφέρον των δύο άρχιζε να γίνεται προσωπικό. “Θέλω να μου κάνεις ασταμάτητα έρωτα. Δε χορταίνω να είμαι δίπλα σου. Παύλο; αύριο περιμένω τους γονείς μου. Μην έρθεις” του είπε φιλώντας τον.
Την επόμενη μέρα όμως το κουδούνι χτύπησε ξανά. Εκείνη τελείως γυμνή, άνοιξε για να μπουν τρεις τύποι μέσα. “Σου έχω δώσει πολύ χρόνο και η υπόθεση ακόμα να κλείσει” της είπε ο ένας αυστηρά σπρώχνοντάς την βίαια στον καναπέ όπου άρχισε να της κάνει έρωτα σχεδόν αναγκαστικά.
“Δώσε μου λίγο χρόνο ακόμα. Τον έχω στο χέρι μου”, εκείνη απάντησε σα να πονούσε.
”24 ώρες. Αν αύριο τέτοια ώρα δεν τον πείσεις να κλείσει την υπόθεση κατά του μπάτσου, έχεις τελειώσει” της φώναξε, τελειώνοντας βίαια πάνω της κι έφυγε.
Η Νάντια πήρε τον Παύλο τηλέφωνο και τον κάλεσε σπίτι της. Δεν έχει σημασία η αλήθεια όταν κινδυνεύει η ζωή σου. Και πραγματικά, ο Παύλος έφτασε αμέσως. Τι θα του πει;
Όταν η Νάντια άνοιξε την πόρτα αγκάλιασε σφιχτά τον Παύλο. “Θέλω να σου πω όλη την αλήθεια”. Πραγματικά στα επόμενα λεπτά του είχε εξηγήσει τον τρόπο που προσπάθησε να τον εκμεταλλευτεί για να καλύψει “τι; τι είναι αυτό που θέλεις να καλύψεις μωρό μου” ρώτησε σοκαρισμένος ο Παύλος.
”Η παρέα του Σιμιτζή και εκείνος ο ίδιος ήταν προαγωγοί. Μας προωθούν σε ειδικούς πελάτες έναντι υπέρογκων ποσών. Εγώ ήμουν ‘λάφυρο’ και των ίδιων. Εκείνο το βράδυ εκείνοι πυροβόλησαν τον αστυνομικό και οι ίδιοι έσπρωξαν μπροστά τον Σιμιτζή όταν πυροβόλησε από άμυνα ο μπάτσος. Εγώ…” έλεγε όταν το τηλέφωνο την διέκοψε: “σε παρακολουθούμε. Ελπίζω να τον έχεις πείσει ως τώρα. Ο χρόνος περνάει”. Ο Παύλος τα είχε ακούσει όλα. “Έλα. Έχεις το λόγο μου ότι θα σε προστατεύσω, όμως πρέπει να καταθέσεις όσα είπες στον εισαγγελέα”. Εκείνη έγνεψε καταφατικά και οι δυο τους κατέβηκαν γρήγορα τα σκαλιά.
Όταν ξεκίνησαν το αυτοκίνητο, ο Παύλος είδε από πίσω του ένα άλλο να τον ακολουθεί σε κάθε στροφή. Επιτάχυνε και το ίδιο έκανε και ο πίσω του. Σε λίγα λεπτά οι διώκτες είχαν ανοίξει το τζάμι και πυροβολούσαν αδιάκριτα προς τα μπρος. ο Παύλος είχε ήδη ειδοποιήσει ενισχύσεις ενώ και ο εισαγγελέας ήταν σε ετοιμότητα. Τα πυρά όμως ήταν απανωτά και δεν υπήρχε τρόπος να σταματήσει ασφαλώς τ’ αμάξι. Προσπάθησε να κερδίσει χρόνο και σταμάτησε απότομα φωνάζοντας στην Νάντια να βγει και να καλυφτεί στο πλάι του αυτοκινήτου. Τώρα οι πυροβολισμοί ήταν εκατέρωθεν την στιγμή που οι ενισχύσεις έφταναν.
Περισσότεροι πυροβολισμοί τώρα από τους αστυνομικούς και ο Παύλος βρήκε ευκαιρία “Νάντια τώρα θα μπούμε μέσα. Τα πυρά απ’ τις ενισχύσεις θα μας καλύψουν. Θέλω να πεις όλα όσα μου είπες. Πάμε” της φώναξε και αστραπιαία τρέξανε προς την είσοδο με τον Παύλο να ακολουθεί πυροβολώντας σαν ανθρώπινη ασπίδα. Δεν ήταν όμως αρκετό. Μία, δύο και ύστερα κι άλλες σφαίρες τον βρήκαν στο στήθος και ο Παύλος σωριάστηκε κάτω συνεχίζοντας να πυροβολεί “συνέχισε. Κάνε ότι σου είπα. Σώσε έναν αθώο”. Η Νάντια κατάφερε να μπει μέσα στο κτίριο. Κατέθεσε την αλήθεια σώζοντας τον Νίκο απ’ τις κατηγορίες και την ίδια από αιώνιες τύψεις. Ο Παύλος σκοτώθηκε στο καθήκον, έσωσε όμως κι αυτός δύο ανθρώπους
