yannidakis - ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: ΔΙΑΛΕΞΕ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟ ΦΙΛΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΟΥ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 01/03/2010

Καληνωρίσματα. Πάντοτε στη ζωή είναι φρόνιμο να έχεις συμμάχους. Φίλους στη ζωή, συνεργάτες στη δουλειά, καλές σχέσεις με τους συμπαίκτες στον αθλητισμό κι όλα αυτά ενισχύονται ακόμα περισσότερο όταν μιλάμε για πιο αδύναμες οντότητες οι οποίες έχουν ανάγκη από ενίσχυση σε κάθε τομέα και πλαίσιο. Σε επίπεδο κρατών δεν είναι ντροπή να παραδεχτούμε πως η Ελλάδα αποτελεί μια μικρή ανεπτυγμένη χώρα με βασικά μειονεκτήματα έναντι των άλλων χωρών που ανήκουν στην κατηγορία των αναπτυγμένων χωρών. Κρίνεται σκόπιμο λοιπόν η Ελλάδα να διατηρεί καλές σχέσεις με τις μεγάλες υπερδυνάμεις.

Αν ψάξει κανείς τα τελευταία δημοσιεύματα που αφορούν τις σχέσεις Ελλάδας και Ρωσίας θα δει ότι έχουν να κάνουν κατ’ αποκλειστικότητα με τον αγωγό φυσικού αερίου και συγκεκριμένα τον “South Stream” του Μπουργκά-Αλεξανδρούπολης. ο νέος πρωθυπουργός δυναμίτισε το κλίμα όταν προέβη σε δηλώσεις επαναπροσδιορισμού των υπαρχόντων συμφωνιών ανάμεσα στις δύο χώρες και οι ρώσοι αντέδρασαν συζητώντας με την τουρκία για κατασκευή μέρους του αγωγού. Άλλωστε έλληνες και ρώσοι δυο παραδοσιακά ορθόδοξοι πολιτισμοί είχαν πάντα άριστες σχέσεις και ας μην ξεχνάμε πως οι έλληνες είναι κατά περιόδους “πελάτες” των ρώσων σε θέματα άμυνας (οπλικά συστήματα).

Όταν όμως “ψωνίζεις” απ’ τους ρώσους γκρινιάζουν οι άλλοι σου φίλοι, αμερικανοί με τους οποίους παραδοσιακά έχουμε σταθερά φιλικές σχέσεις. Διατηρούμε βάσεις εντός συνόρων ακόμα και εξ’ ονόματος του ΝΑΤΟ, είτε πρόκειται για τη Σούδα, την Ελευθερούπολη κλπ. Είναι γεγονός πως άλλοτε ως υποχείρια των αμερικανικών πολιτικών κι άλλοτε ως έτεροι που ευνοηθήκαμε σε δευτερεύοντα ζητήματα, Ελλάδα και Η.Π.Α. καλλιεργούμε μια έντονη σχέση αγάπης και μίσους. Ας μην ξεχνάμε ότι παρά τις σημαντικές πολιτικές και ιδεολογικές μας διαφορές η ομπρέλα προστασίας που μας παρέχουν στα πλαίσια των διαφορών μας με τους τούρκους –για παράδειγμα- δεν είναι αμελητέα.

Κι αν λοιπόν πρέπει να έχουμε στενές σχέσεις με μία κυρίαρχη παρουσία που αποτελεί αντίπαλη δύναμη στην άλλη, τότε φτάνουμε στο σημερινό “Ερώτημα της Εβδομάδας” και διαλέγουμε μία από τις δύο. Την

Α :[ Ρωσία

Β :[ Η.Π.Α.

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: ΧΡΩΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 11/05/2009

Χριστός Ανέστη! Αντιθέσεις υπάρχουν παντού στη ζωή μας και πλέον αποτελούν κομμάτι της. Έχουμε ξαναγράψει πως πάντοτε είναι επιθυμητό το μέσο, το μέτριο στις συνήθειές μας και ότι τα άκρα καλό είναι να αποφεύγονται. Όμως αν σκεφτούμε καλύτερα, τα άκρα δε διαμορφώνουν και τη μέση; Σκοτεινός – φωτεινός άμεσα συνυφασμένες έννοιες με το καλό – κακό. Άντρας – Γυναίκα. Πόσα μπορεί να γράψει κανείς για αυτήν την αντίθεση! Ήλιος – φεγγάρι, θετικός – αρνητικός, αριστερά – δεξιά, μπροστά – πίσω και η λίστα μπορεί να συνεχιστεί χωρίς τέλος. Ανάλογα με τα βιώματα και την ιδιοσυγκρασία του καθενός συνήθως υπάρχει ένα σημείο αναφοράς στο οποίο ο καθένας κλίνει. Κάτι που θεωρείται περισσότερο δεδομένο για να καταλήξει όσο το δυνατό προς τη μέση. Στην Αγγλία για παράδειγμα η απόλυτη χρωματική κόντρα στον αθλητισμό είναι το κόκκινο και το μπλε. Στις ΗΠΑ η αντίθεση των χρωμάτων καθορίζει το πολιτικό προσκήνιο: μπλε για τους δημοκρατικούς – κόκκινο για τους ρεπουμπλικάνους. Για τα λουλούδια λένε πως τα κόκκινα συμβολίζουν τον έρωτα και το πάθος και τα άσπρα την αγνότητα. Στις διάφορες πινακίδες, το κόκκινο είναι συνώνυμο του απαγορευτικού και το πράσινο του ελεύθερου/επιτρεπτού. Από τα παραπάνω άνετα το κόκκινο κερδίζει τον τίτλο του διασημότερου χρώματος, όμως η απόλυτη αντίθεση συναντά τα δύο άκρα στην χρωματική παλέτα: μαύρο – άσπρο! Κάποιοι λένε πως δεν αποτελούν καν χρώματα, άλλοι μαλώνουν για το ποιο χρώμα σχηματίζει η σύνθεση όλων των βασικών και ποιο η απουσία τους. Το άσπρο συμβολίζει τη χαρά, την αγνότητα, την ηρεμία και την αγαλλίαση και το μαύρο, το κακό, τη λύπη, το πένθος, το κρυφό κ.α. Οι ιδιαιτερότητες των παραπάνω είναι παντού και πάντα στην ιστορία και στην κοινωνία, εκ διαμέτρου αντίθετες σε κάθε πτυχή και φυσικά ο καθένας έχει «συναλλαγές» με το άσπρο και το μαύρο. Όμως ένα από αυτά αποτελεί το σημείο αναφορά μας. Ποιό;

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΝΥΧΤΑ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 04/05/2009

Χριστός Ανέστη! Θα έχετε παρατηρήσει πως διανύουμε μια μεταβατική περίοδο που η μέρα μεγαλώνει και η νύχτα μικραίνει, ε; Λίγο διαφορετικά είναι τα πράγματα σε άλλες περιοχές του πλανήτη όπου η μέρα ή η νύχτα διαρκεί για εβδομάδες ολόκληρες. Θυμάμαι στο πρώτο μου ταξίδι στην Αγγλία πως μου είχε κάνει εντύπωση ότι το απόγευμα ήταν εκεί μέρα ενώ στην Ελλάδα βράδιαζε πιο γρήγορα! Κι όμως η μέρα και η νύχτα έχουν εξ ορισμού κάποια κουσούρια που τους έχουν προσάψει. Τη μέρα έχουμε τις ώρες που ο κόσμος δραστηριοποιείται, πηγαίνει στη δουλειά, στο σχολείο, τακτοποιεί εκκρεμότητες. Χαρακτηρίζεται από το πέρας δραστηριοτήτων που έχουν να κάνουν με μια τυπική ημέρα σε ότι αφορά το μέσο άνθρωπο. Η νύχτα έχει τα δικά της χαρακτηριστικά. Οι ώρες που την απαρτίζουν έχουν να κάνουν περισσότερο με την ξεκούραση, τη διασκέδαση, την ηρεμία. Οι ώρες της νύχτας είναι εκείνες του ύπνου ή ακόμα και του ρομαντισμού, της έκφρασης συναισθημάτων. Και εδώ αναφέρομαι σε μια πλειοψηφία ανθρώπων και των δραστηριοτήτων τους. Μέρα και νύχτα, ήλιος και φεγγάρι αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ημέρας του ανθρώπου και η διαφοροποίηση που παρατηρείται στον καθένα έχει να κάνει με τον χαρακτήρα του και την ιδιομορφία της προσωπικότητάς του. Πιο συγκεκριμένα είναι δεδομένο πως ο καθένας ενεργεί διαφορετικά σε κάποιο μισό του εικοσιτετραώρου και μπορεί να αποδώσει περισσότερο. Υπάρχουν άνθρωποι που φοβούνται το σκοτάδι και άλλοι που το φως τους ενοχλεί. Υπάρχουν εκείνοι που τη νύχτα φτιάχνουν την (επόμενη) ημέρα και άλλοι που η μέρα τους παρέχει τα εφόδια για να περάσει (και τούτη) η νύχτα. Είναι ακριβώς όπως τα άλλα ζωντανά της φύσης. Υπάρχουν εκείνα που ομορφαίνουν τη μέρα όπως οι πεταλούδες και άλλα που τη νύχτα ελεύθερα πετούν για να σκορπίσουν την ανασφάλεια μακριά απ’ τους ανθρώπους όπως οι νυχτερίδες. Η καινούρια ημερολογιακή ημέρα ξεκινά το βράδυ, τα μεσάνυχτα. Αυτό άραγε επηρεάζει την άποψη σας; Εσείς τι διαλέγετε; Μέρα ή νύχτα;

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ Η ΕΛΛΑΔΑ;

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ:  22/02/2010

Καληνωρίσματα. Φυσικά το θέμα των ημερών εδώ και πολύ καιρό είναι η οικονομία. Λίγο το έλλειμμα και λίγο τα προβλήματα στο εσωτερικό της χώρας έχουν φέρει την Ελλάδα βαθιά μέσα στο λάκκο στη φάση που προσπαθεί να λύσει την αλυσίδα που την κρατά εκεί μέσα. Σε πρόσφατη δήλωση του Ζ. Λαγκ πρώην υπουργού της κυβέρνησης Φ. Μιτεράν στη Γαλλία είχε πει “Οι Ευρωπαίοι έχουν μία μοναδική ευκαιρία να αποδείξουν πιο είναι το βαθύτερο νόημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Από αγάπη για την Ελλάδα, από σεβασμό για τον ελληνικό πολιτισμό αλλά και για την ίδια την Ευρώπη πρέπει να αντιδράσουμε” ενώ για τον ίδιο τον πρωθυπουργό πως αποτελεί “έντιμο πολιτικό που απέδειξε ότι έχει κουράγιο και θάρρος και γι αυτό αξίζει την εκτίμηση, τον σεβασμό και την υποστήριξη”.

Δε σας κρύβω πως κολακεύτηκα από τις δηλώσεις του κυρίου Λαγκ, όμως σύντομα επέστρεψα στην πραγματικότητα και σκέφτηκα πόσα ταλανίζουν τη σύγχρονη πραγματικότητα αυτής της δύσμοιρης χώρας που βάλλεται από παντού. Εθνικά ζητήματα κυριαρχίας απ’ τα βόρεια Σκόπια, την ανατολική τουρκία, που συνοδεύει το κυπριακό, το πρόβλημα στην οικονομία και τη διαφθορά, το μεταναστευτικό ζήτημα και μην αγνοείτε πολιτικά το πρόσφατο βέτο που άσκησε η Ελλάδα έναντι της ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Ξαφνικά άρχισα να σκέφτομαι πως η Ελλάδα παραέχει πολλά προβλήματα πολιτικής φύσεως για τα οποία άμεσα ή έμμεσα καλούνται να ασχοληθούν οι μεγάλες δυνάμεις. Και ίσως να είναι ιδέα μου αλλά καθημερινά βλέπουμε πως αντίστοιχα οι ποινές και οι αυξήσεις στα επιτόκια των κρατικών δανεισμών γίνονται μια ακόμη μαχαιριά στο στομάχι της Ελλάδας.

Η ηλιόλουστη όμορφη χώρα έχει πλέον καλυφτεί από ένα πυκνό σκοτεινό σύννεφο που δεν αφήνει τίποτα θετικό να αναδυθεί. Και ξαφνικά αναρωτιέμαι αν η Ελλάδα αποτελεί τον πονοκέφαλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Διεθνούς Κοινότητας που οφείλει να την συντηρεί εξαιτίας των συμφερόντων που εξυπηρετεί. Εσείς λέτε πως η Ελλάδα αποτελεί τον

Α :[ πονοκέφαλο της Διεθνούς Κοινότητας

Β :[ σάκο του μποξ τους

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: ΑΝΤΙΠΑΛΕΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 27 Απριλίου 2009

Χριστός Ανέστη! Αφορμή για το σημερινό στάθηκε το νέο τεύχος του «Batman Confidential» της DC Comics που πραγματεύεται ένα ιστορικό σενάριο στο οποίο ο ήρωας αντιμετωπίζει ένα τεράστιο κακό το οποίο αν επικρατήσει κινδυνεύει όλη η πόλη. Έτσι, παγιδευμένος με τον θανάσιμο εχθρό του Riddler, τον καλεί σε συνεργασία για τη σωτηρία της ζωής τους και κατ’ επέκταση όλου του κόσμου. Το παραπάνω σενάριο φαντάζει ως μια αμήχανη στάση που πρέπει να κρατήσουν οι δύο αντίπαλοι και αναρωτιέμαι πόσες φορές χρειάστηκε να συμβεί κάτι ανάλογο στη δική μας καθημερινότητα. Άνθρωποι άλλης κομματικής παράταξης ή διαφορετικής ποδοσφαιρικής ομάδας. Πολίτες αντιμαχόμενων κρατών και στελέχη ανταγωνιστικών επιχειρήσεων. Αδέρφια που είχαν να μιλήσουν χρόνια και γνωστοί που ως τώρα φθονούσαν ο ένας τον άλλο. Όλοι μπορούν να βρεθούν μέσα στην ίδια αρένα, να χρειαστεί να ενώσουν τις όμοιες ή και διαφορετικές δυνάμεις τους για κάποιο κοινό σκοπό. Για κάτι που σίγουρα υπερβαίνει την κόντρα τους. Κάτι τόσο κρίσιμο που αποδεικνύει τελικά πως οι διαφορές ήταν ασήμαντες και ανίσχυρες μπρος σε κάτι τόσο σοβαρό. Στην αρχή η πίεση. Κανείς δε θα ήθελε να συνυπάρξει με τους πολέμιούς του, πόσο μάλλον να συνεργαστεί με αυτούς! Όμως η ειλικρινής προσήλωση στο στόχο ξεπερνά τις διαφορές και παραδίδει μαθήματα αλληλεγγύης και μετριοφροσύνης. «Αγαπάτε αλλήλους» δίδαξε ο Χριστός και μίλησε για την αποδοχή του διαφορετικού, την ειρηνική συνύπαρξη όλων. Μέσα από τη διαδικασία συνύπαρξης και συνεργασίας προκύπτει το νόημα της προσπάθειας. Ποιο άραγε θα είναι το αποτέλεσμα; Η προσπάθεια όμως ήταν δεδομένη και εκείνη μόνο αξίζει δεδομένων των χαρακτηριστικών της. Φυσικά οι εμπλεκόμενοι πρέπει να διαθέτουν ψυχικό σθένος και μεγαλείο χαρακτήρα. Ο εγωισμός τους να μπορεί να τιθασευτεί και η εγκράτεια να κυριεύει τις πράξεις και τους λογισμούς τους. Ποτέ μια τέτοια συνεργασία δεν ήταν εύκολη και το πιο πιθανό είναι να μην πετύχει. Αν όμως ο σκοπός ήταν τόσο σημαντικός εσείς θα συνεργαζόσασταν με κάποιον πάσης φύσεως αντίπαλο;

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: ΔΕΙΚΤΕΣ ΚΑΙ ΨΗΦΙΑ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 20/04/2009

Χριστός Ανέστη! Σε ηλικία τριών χρονών δέχτηκα ένα υπέροχο δώρο. Ένα ηλεκτρονικό ψηφιακό ρολόι. Ήταν το τελειωτικό χτύπημα στις άκαρπες προσπάθειες των γονιών μου να με μάθουν να κοιτώ την ώρα με τους δείκτες. Εκείνο το ρολόι έγινε ένα με το χέρι μου. Στο μπάνιο, στη θάλασσα, στο κρεβάτι, απλά παντού! Η προσπάθεια μου να κοιτώ τους δείκτες στα διάφορα ρολόγια τοίχου είχε πάντα προβλήματα και ίσως ποτέ να μην εξοικειώθηκα πλήρως με αυτόν τον τρόπο. Αλήθεια όμως, τα ρολόγια με τους δείκτες μπορούν να είναι τόσο ποικιλόμορφα. Με κούκο, με παράξενους ήχους ανά τέταρτο, με τον δευτερολεπτοδείκτη να χορεύει γύρω-γύρω άλλοτε με σπασμωδικό ρυθμό κι άλλοτε συνεχόμενα λες και πάει πιο γρήγορα με πολύ όρεξη να κινεί τους μεγαλύτερους δείκτες που βαριεστημένα σου δίνουν την εντύπωση πως όσο θα τους κοιτάς δε θα κινηθούν ποτέ! Όμως τι γίνεται όταν φοράς τους δείκτες στο χέρι σου; Μια κλεφτή ματιά είναι αρκετή να σε ενημερώσει για την ώρα και τα λεπτά; Ίσως. Μεγάλο πλαίσιο, μικροί αριθμοί, λατινικοί, με σχεδιάκια. Από την άλλη τα ψηφιακά ρολόγια με αριθμούς ηλεκτρονικούς σε διάφορα μεγέθη και σχέδια. Με τη θερμοκρασία, χρονόμετρα, δεύτερες ώρες, Bluetooth, υψόμετρο, ένδειξη για ψάρεμα, ακόμα και ημερολόγιο που συνδέεται με τον υπολογιστή! Συνήθως έχουν το πλεονέκτημα του φωτισμού και μεγαλύτερη ακρίβεια στην προβολή της ώρας. Παρά την τεχνολογική ανάπτυξη σε κάθε τομέα και την ταχύτατη ενσωμάτωσή της στις συνήθειες του ανθρώπου, παρατηρούμε πως τα αναλογικά ρολόγια παραμένουν δημοφιλή και κατέχουν το μεγαλύτερο μερίδιο αγοράς. Είναι αλήθεια πως το ρολόι αποτελεί καθημερινό κόσμημα για τον άντρα και τη γυναίκα και πέρα από τη λειτουργική του σημασία, μεγάλο βάρος δίνεται και στην εμφάνισή του. Αν σας ρωτούσα τι ώρα είναι, πως θα μου απαντούσατε; Με δείκτες ή ψηφία;

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: ΘΑ ΒΟΗΘΟΥΣΕΣ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ;

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 15/02/2010

Καληνωρίσματα. Δεν το συνηθίζω, μα σήμερα θα σας ζητήσω να υιοθετήσετε ένα υποθετικό σενάριο ως το τέλος του κειμένου. Ας θεωρήσουμε λοιπόν πως σε κάποια χρόνια από τώρα η Ελλάδα έχει διασωθεί από το υπέρογκο έλλειμμα, η διαφθορά έχει ελαττωθεί, η υγεία εξυπηρετεί, η παιδεία γαλουχεί σωστούς πολίτες και η νοοτροπία του έλληνα έχει αφήσει μακριά τη γκρίνια και τη μιζέρια. Οι τσέπες δεν είναι άδειες και οι εξελίξεις φέρθηκαν καλά στην Ελλάδα εν τέλει.

Ένα μεγάλο σκάνδαλο οικονομικής κρίσης ξεσπά στην Σλοβακία. Μια χώρα μισή σε πληθυσμό από την Ελλάδα που μόλις το 2004 κατάφερε να εισέλθει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Χάος ξεσπά στις πολιτικές τάξεις σχετικά με την σπάταλη πολιτική της τότε κυβέρνησης με υπέρογκες δαπάνες και υπεξαιρέσεις χωρίς τέλος που διέλυσαν την οικονομία της χώρας. Η Σλοβακία οδεύει προς την οικονομική, πολιτική και πολιτιστική καταστροφή, καθώς δεν παράγει, ενώ η άλλοτε φερεγγυότητά της που την οδήγησε εντός της ζώνης του ευρώ, δεν υπάρχει πια. O κόσμος αντέδρασε και άλλαξε πολιτική ηγεσία.

Στις τάξεις των κρατών-μελών της Ένωσης υπάρχει μεγάλος διχασμός. Θα πρέπει να σταθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση στο πλάι μιας διαλυμένης εταίρου της ή η επιβολή προστίμων για τις ολοένα μεγαλύτερες ατασθαλίες της με αύξηση του ελλείμματος, αποτελεί τιμωρία προς παραδειγματισμό προς τα άλλα μέλη. Φυσικά οι διαβουλεύσεις μεταξύ των μελών είναι πολλές, οι διφορούμενες πιέσεις από τον τύπο μεγαλοποιούν την κατάσταση και σενάρια ενίσχυσης στη νέα αποφασισμένη για λύσεις κυβέρνηση, δίνουν και παίρνουν.

Η ελληνική κυβέρνηση αποφασίζει να διεξάγει δημοψήφισμα για το ενδεχόμενο παροχής οικονομικής ενίσχυσης στην Σλοβακία. Άλλωστε μιλάμε για λεφτά του λαού, που θα δοθούν ως κάλυψη σε ταμεία που άδειασαν για να χοντρύνουν κάποιες τσέπες. Εσείς θα ψηφίζατε

Α :[ υπέρ της παροχής στα πλαίσια της αλληλεγγύης των μελών

Β :[ κατά της παροχής του κόπου του μέσου έλληνα για ένα μακρινό κράτος

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΠΟΥ ΑΓΚΑΛΙΑΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗ ΓΗ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 06/04/2009

Τα τελευταία τριάντα σχεδόν χρόνια αποτελεί ένα θέμα που διχάζει. Απασχολεί πολύ κόσμο, αποτελεί έμπνευση για άπειρα συγγράμματα και δημιουργίες τέχνης, αλλά και αφορμή αντιπαραθέσεων, συγκρούσεων και βίας. Κι αν τα πρώτα χρόνια ήταν θέμα εκτιμήσεων και προβλέψεων, σήμερα ζούμε στην καρδιά των γεγονότων που συνεπάγονται της παγκοσμιοποίησης. Η παγκοσμιοποίηση εκφράζεται με την είσοδο επιχειρήσεων απ’ όλο τον κόσμο σε όλο τον κόσμο. Οι αγορές ανοίγουν τον ανταγωνισμό, η προσφορά γίνεται ποικιλόμορφη και νέες καταναλωτικές ανάγκες δημιουργούνται. Οι αποστάσεις μειώθηκαν σε κοινωνικό, πολιτιστικό, επιχειρηματικό επίπεδο και πλέον όλοι αποτελούν μέρος ενός ενιαίου συνόλου κοινών δραστηριοτήτων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της παγκοσμιοποίησης; Μα το διαδίκτυο φυσικά, που κατάφερε να ενώσει ψηφιακά ολόκληρη την υφήλιο! Με την καθιέρωση των στοιχείων της παγκοσμιοποίησης, είδαμε τοπικές επιχειρήσεις να συρρικνώνονται και να οδηγούνται σε πτώχευση, καταναλωτές που επιλέγουν εισαγόμενα προϊόντα και υπηρεσίες εκμεταλλευόμενοι τις δυνατότητες που προσφέρει η νέα τάση. Η παγκοσμιοποίηση δεν έχει να κάνει με θεσμούς όπως η θρησκεία και η παράδοση, όμως οι πολέμιοι της, κατηγορούν τις ηγεσίες των κρατών για πολιτικές αμαύρωσης της κοινωνίας εξαιτίας κατατρόπωσης του τοπικισμού. Σήμερα, η κοινή γνώμη τάσσεται κατά της παγκοσμιοποίησης, χωρίς απαραίτητα να μπορεί να αιτιολογήσει τις αιτίες. Ο όρος συνδέεται με αρνητικές σκέψεις και καθένας φροντίζει να καταφέρεται εναντίον της, την ίδια ώρα που και ο ίδιος είναι χρήστης της, έστω και ασυναίσθητα. Η παγκοσμιοποίηση είναι γεγονός έτσι ή αλλιώς και κανείς δε μπορεί να αποτελέσει φραγή στις δραστηριότητές του διαμαρτυρόμενος ειρηνικά και πολλές φορές μη. Αντ’ αυτού θα ήταν περισσότερο χρήσιμο να συμβάλει ο καθένας στην αξιοποίηση των πλεονεκτημάτων που προσφέρει για το κοινό και προσωπικό όφελος.

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΕΣ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 30/03/2009

Όσες διαφορές κι αν εντοπίσουμε στη ζωή του κάθε ανθρώπου, κατά κοινή παραδοχή θα βρεθούν αμέτρητα κοινά ή παρόμοια στοιχεία που συνθέτουν ένα αρμονικό μοτίβο που συνθέτει χαρακτηριστικά της ζωής ενός ανθρώπου. Λίγο-πολύ όλοι μας είμαστε μέρος μιας καθημερινότητας που ορίζουμε (ή μάλλον, ορίσαμε), αλλά και μέρος δραστηριοτήτων που συμμετέχουμε και έχουν καθοριστεί από άλλους. Είναι στοιχεία που συνθέτουν την καθημερινότητά μας. Χαρακτηριστικό τους είναι οι επαναλήψεις ανά μήνα, μέρα ή ώρα. Η λεγόμενη ρουτίνα; Ίσως. Από την άλλη και πάλι σε ποσοστό διαφορετικό στον κάθε άνθρωπο, υπάρχει το στοιχείο της έκπληξης. Δραστηριότητες που διαφέρουν των καθημερινών γεμίζοντας με ποικιλία τη ζωή. Έχει πολύ ενδιαφέρον να εξετάσουμε ακριβώς εκείνο το ποσοστό που αλλάζει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Έτσι, κάποιος που κατά κύριο λόγο κατακλύζεται από τις επαναλαμβανόμενες δραστηριότητες, μπορεί να χαρακτηριστεί ράθυμος, προβλέψιμος, βαρετός με έλλειψη φαντασίας, αλλά και σταθερός, έμπιστος και γνώστης του αντικειμένου του, όπως και πράος αποφεύγοντας τον κίνδυνο εκτός κι αν είναι απαραίτητος. Οι άνθρωποι που γοητεύονται από συνεχώς διαφορετικές δραστηριότητες, τείνουν να αρέσκονται στον κίνδυνο και την αδρεναλίνη. Συνήθως είναι ασταθείς χαρακτήρες με πολλές διακυμάνσεις, ενώ μπορεί να θυσιαστούν πιο εύκολα για κάποιον άλλο. Δε συνηθίζουν να κρατούν σταθερές καταστάσεις στη ζωή τους (π.χ. δουλειά, σχέση κλπ.) και συνεχώς ψάχνουν για νέες προκλήσεις και εμπειρίες. Ο προγραμματισμός και η αυστηρή εφαρμογή του, ίσως αποτελεί κριτήριο επιτυχίας σε μια δραστηριότητα και οι φανατικοί του συνήθως χαρακτηρίζονται «σπασίκλες», όμως και πάλι είναι ζήτημα αυστηρής ή μη τήρησης του προγράμματος, το οποίο και πάλι είναι σχετικό. Υπάρχουν άνθρωποι των άκρων στον τομέα που εξετάζουμε παραπάνω; Σίγουρα. Στην πλειοψηφία τους όμως οι άνθρωποι χαρακτηρίζονται από ένα μίγμα, το οποίο συνήθως κλείνει προς τη μια πλευρά. Ποια;

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΚΙ ΕΓΩ ΠΟΛΙΤΗΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 08/02/2010

Καληνωρίσματα. Από το νέο έτος έχει σταδιακά αρχίσει να εφαρμόζεται η νέα υπηρεσία του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και της Ελληνικής Αστυνομίας “Αστυνομικός της Γειτονιάς” και ενώ προβληματιζόμουν για το αν οι ένστολοι αυτοί θα είναι πρόβατα επί σφαγή σε τρομοκράτες που δεν διστάζουν να επιτεθούν ακόμα και στα ίδια τα αστυνομικά τμήματα, άκουσα περιπτερά στην Θεσσαλονίκη να παρατηρεί πως “επιτέλους! θα μπορούμε να αισθανόμαστε λίγη ασφάλεια. Ακόμα και στη σκέψη ότι αυτοί οι άνθρωποι θα είναι τριγύρω θα μένουμε ήσυχοι”. Δε σας κρύβω πως τον κοιτούσα με χαμόγελο στοργής και αισθάνθηκα ένα παρόμοιο αντίκτυπο στους πολίτες των μεγάλων πόλεων.

Οι αστυνομικοί της γειτονιάς, κυκλοφορούν ανά δύο και σκοπός τους είναι να συνεργάζονται με τους πολίτες σε καθαρά φιλικό κλίμα (αν έτυχε να συνομιλήσετε με κάποιον, θα με επιβεβαιώσετε) για προβλήματα που άπτονται των αρμοδιοτήτων τους ώστε να μπορέσουν και εκείνοι να διοχετεύσουν την δραστηριότητά τους σε σωστά σημεία με τον κατάλληλο τρόπο. Πολίτες και αστυνομία μαζί για το καλό της πόλης! Αυτό δεν ακούγεται ιδανικό; Δεν είναι ακριβώς το πρόσωπο που θα θέλαμε η αστυνομία να επιδεικνύει κάθε φορά; Νομίζω ναι και συμπληρώνω πως το Υπουργείο είχε ακριβώς αυτό ως στόχο στη γενικότερη προσπάθεια βελτίωσης του προσώπου της αστυνομίας που τα τελευταία χρόνια καταστράφηκε.

Από την άλλη ο αστυνομικός της γειτονιάς, πως να το κάνουμε, είναι αστυνομικός. Είναι υποχρέωσή του να υποπτεύεται ύποπτες φάτσες, να παρακολουθεί παράξενες κινήσεις και να ελέγχει τυχαία με πρόθεση να ανακαλύψει οτιδήποτε μπορεί όχι μόνο να αντιμετωπίσει κάποιο μικροέγκλημα αλλά κυρίως να το αποτρέψει πριν αυτό συμβεί. Σε αυτό το εγχείρημα η συνεργασία του πολίτη κρίνεται ακόμα πιο αναγκαία. Είναι σκόπιμο να έχει κατανόηση και αίσθημα ευθύνης απέναντι στη γενική φιλοσοφία του έργου.

Φανταστείτε όμως έναν έλεγχο “στα καλά καθούμενα” από έναν αστυνομικό (της γειτονιάς) που ξύπνησε στραβά και με λίγο ύφος μας ζητά ταυτότητες, προσωπικά στοιχεία, ερωτήσεις για το που πάμε, που ήμασταν και άλλα ίσως πιο… προσωπικά

Α :[ κατανοώ τη δυσκολία του έργου του και συνεργάζομαι στο έπακρο

Β :[ αρνούμαι να συνεργαστώ και του λέω να πιάσει κάνα ληστή ο άχρηστος

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΛΟΓΙΚΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 23/03/2009

Νομίζω πως ότι κι αν κάνουμε, για ότι κι αν προσπαθήσουμε, η φυσική αλληλουχία γεγονότων και φυσικών φαινομένων τείνουν προς μία κατεύθυνση: την καταστροφή της Γης ή τελοσπάντων την μετατροπή της από αυτό που σήμερα γνωρίζουμε ως Γη. Αποτελέσματα μελέτης που διεξήχθη για την Ευρώπη, απέδειξε τα παραπάνω βγάζοντάς μας σε ένα απίθανο αδιέξοδο, που όμως είναι πέρα ως πέρα αληθινό. Τα καλά νέα λοιπόν, είναι πως οι ρύποι μειώθηκαν καθαρίζοντας την ατμόσφαιρα από ομίχλη και νέφος τα τελευταία τριάντα χρόνια, κυρίως εξαιτίας του κλεισίματος ρυπογόνων εγκαταστάσεων στην πρώην Σοβιετική Ένωση. Τα κακά νέα είναι ότι αυτό το καθάρισμα ευθύνεται –μεταξύ άλλων- για την αύξηση της θερμοκρασίας στη γηραιά ήπειρο που συμβάλλει στην υπερθέρμανση του πλανήτη. Ακούγεται άτοπο; Κι όμως. Η παρουσία νέφους στην ατμόσφαιρα αντανακλά μέρος των ακτινών του ήλιου με αποτέλεσμα να επιστρέφονται πίσω στο διάστημα και να εμποδίζεται η περαιτέρω θέρμανση του πλανήτη. Σύμφωνα με τις επίσημες εκτιμήσεις του Διακυβερνητικού Πάνελ για την Κλιματική Αλλαγή του ΟΗΕ, η μέση παγκόσμια θερμοκρασία αυξήθηκε κατά 0,74 βαθμούς Κελσίου μεταξύ 1996-2005, ενώ ο ρυθμός αύξησης κατά τα τελευταία πενήντα χρόνια ήταν διπλάσιος του ρυθμού του προηγούμενου μισού αιώνα. Τώρα οι επιστήμονες προσανατολίζονται σε μια θεωρία κατά την οποία ένα «πέπλο» πάνω από την Ευρώπη θα ήταν ένας τρόπος να εμποδιστεί η αλόγιστη και ραγδαία αύξηση της θερμοκρασίας. Και εδώ ακριβώς είναι το αδιέξοδο για το οποίο διαβάσατε νωρίτερα. Αύξηση της θερμοκρασίας με όποιες συνέπειες αυτό συνεπάγεται ή ελεγχόμενη αύξηση των ρύπων τη στιγμή που οι περιβαλλοντικές πολιτικές των διαφόρων εταιρειών σήμερα, μπορούν να συμβάλουν στην περαιτέρω μείωση των ρύπων; Φαντάζει ως μεγάλη ειρωνεία, όμως είναι γεγονός. Ακόμα κι αν η ευαισθητοποίηση μας σε θέματα περιβάλλοντος μας κρατά αναποφάσιστους με το θέμα, η φυσική ροή γεγονότων οδηγούν σε ένα τέλμα.

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 16/03/2009

Έχουν γραφτεί πολλές έντυπες και ηλεκτρονικές σελίδες στην προσπάθεια να γίνει μια σύγκριση μεταξύ της έντυπης και ηλεκτρονικής ανάγνωσης. Μάλιστα σημειώνεται πως η νέα τάση των αναγνωστών θέλει τα έντυπα μέσα να χάνουν έδαφος έναντι των ψηφιακών. Να μια κατάσταση που αποτελεί γεγονός και συνάδει με την ανάπτυξη των ηλεκτρονικών μέσων. Και ενώ γενικά τα ηλεκτρονικά μέσα γνωρίζουν άνθιση αλλά και την πλήρη αποδοχή του κόσμου που δείχνει μια αγανάκτηση από το κατεστημένο που έχουν δημιουργήσει τα παραδοσιακά μέσα (π.χ. οι εφημερίδες), μια νέα επιστημονική έρευνα σε πανεπιστήμιο κατέδειξε αυτό που πολύ συχνά αναφέρουν και οι ίδιοι οι χρήστες, ότι η ανάγνωση από ηλεκτρονικό μέσο είναι περισσότερο κουραστική. Συγκεκριμένα αναφέρουν τα αποτελέσματα της έρευνας πως η μετακίνηση του κειμένου πάνω στην οθόνη με τη συνεχή κύλιση της μπάρας του παραθύρου ή της ροδέλας του ποντικιού, αλλά και τα συνεχόμενα «clicks» διακόπτουν την εστίαση της προσοχής του αναγνώστη με συνέπεια να επηρεάζεται ο εγκέφαλός του και να βιώνει συνεχόμενο στρες. Η ανάγνωση σε έντυπα μέσα από την άλλη, προσδίδει μια ασυναίσθητη ασφάλεια στον αναγνώστη ο οποίος νοιώθει την υπόσταση του εντύπου κρατώντας και αλλάζοντας τις διάφορες σελίδες. Στην ίδια έρευνα αναφέρεται πως ο εμπλουτισμός κειμένων με ψηφιακά αρχεία εικόνων και πολυμέσων στερεί τη δυνατότητα από το χρήστη να χρησιμοποιήσει τη φαντασία του και να αναπτύξει τις αντίστοιχες ικανότητες του. Κατά την άποψη μου υπάρχει κρίση ανάγνωσης γενικά. Οι αναγνώστες έχουν μειωθεί δραματικά, απογοητευμένοι από την ποιότητα των διαθέσιμων κειμένων και από τον περιορισμένο χρόνο που καταναλώνουν σε πιο δραστικές ασχολίες. Αυτό το μικρό μερίδιο που μένει καλούνται να μοιραστούν έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα κατά το δυνατό. Είναι προφανές πως ο ανταγωνισμός είναι σκληρός με δεδομένο πως βρισκόμαστε σε μια μεταβατική περίοδο για τη διανομή αυτού ακριβώς του μεριδίου. Δεν είναι τυχαίο πως πολλοί εκδοτικοί όμιλοι δραστηριοποιούνται και στο διαδίκτυο με σκοπό την ελαχιστοποίηση των απωλειών σε αναγνωστικό κοινό.

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: ΤΩΡΑ ΓΙΝΕ ΚΙ ΕΣΥ ΡΟΜΠΟΤ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 01/02/2010

Καληνωρίσματα. Το σώμα είναι η φυσική συνέχεια του πνεύματος του ανθρώπου και “νους υγιής εν σωματι υγιεί” όμως είναι γεγονός πως το σώμα πολλές φορές έχει έναν ή περισσότερους αδύναμους κρίκους. Τότε έρχεται η βούληση του ανθρώπου να παρέμβει στην ενδεχόμενη ανωμαλία με τη χρήση της τεχνολογίας και των ολοένα αυξανόμενων δυνατοτήτων που μας παρέχει.

Με περηφάνια επιστήμονες καμαρώνουν εμφύτευμα σε νεαρό άντρα. Πρόκειται για ένα ακουστικό που έχει ενσωματωθεί στο κρανίο του, κάπου εκεί δίπλα στον εγκέφαλο και έχοντας ένα μικρό μικρόφωνο καταγράφει ήχο τον μετατρέπει σε ηχητικά κύματα και τον στέλνει στον εγκέφαλο. Αποτέλεσμα; Άριστο! Οι εφαρμογές δε σταματούν εκεί. Η επιστήμη τώρα ασχολείται με την κατασκευή φακών επαφής που θα αλληλεπιδρούν με το κινητό τηλέφωνο ώστε να προβάλουν πέραν της όρασης και εφαρμογές του κινητού μπροστά στο μάτι του ανθρώπου. Εντυπωσιακό ως τώρα;

Η φαντασία που εφαρμόζεται με τη χρήση της τεχνολογίας της τεχνητής νοημοσύνης συνεχίζεται όταν η συζήτηση μεταφέρεται σε εμφυτεύματα με τηλεχειρισμό. Φανταστείτε να αλλάζετε το κανάλι της τηλεόρασης με τη σκέψη και χάρη σε μικροσυσκευή υπέρυθρων εμφυτευμένη στο… κρανίο σας. Σκεφτείτε να χρησιμοποιείτε την αγαπημένη μηχανή αναζήτησης σας (μην κάνουμε και διαφήμιση) απλά και μόνο με τη σκέψη σας για να βρείτε ότι επιθυμείτε. Αναμνήσεις και σκέψεις μπορούν να αποθηκεύονται σε μνήμη-εμφύτευμα και να διαγράφονται ή να ανακτώνται όποτε επιθυμεί ο χρήστης. Από γενέθλια ως που σταθμεύσαμε το αυτοκίνητο (αυτό είναι δελεαστικό). Ένα εμφύτευμα τώρα μπορεί να διαχειριστεί και εκτός σώματος με κάποιο κουμπί που θα καθορίζει τη λειτουργία του. Το εντυπωσιακό έγινε τώρα τρομακτικό;

Κι όμως, άνθρωποι σ’ όλον τον κόσμο (που μάλλον έχουν την οικονομική δυνατότητα) μπορούν να κάνουν χρήση εμφυτευμάτων σαν αυτά για να διορθώνουν προβλήματα στην όραση, την ακοή ή και στη σκέψη και νοημοσύνη τους. Πλειάδα κοινωνικά αποκλεισμένων ανθρώπων επανήλθαν ως ισότιμα μέλη στην κοινωνία διεκδικώντας δικαιώματα που πρακτικά είχαν χάσει. Έκαναν καλά;

Α :[ Ναι, εφόσον η επιστήμη έχει τα μέσα ας τα εκμεταλλευτούμε εφόσον δεν προσβάλλουμε τρίτους

Β :[ Όχι, κάθε τεχνητή παρέμβαση στο σώμα μας καθιστά παρά-φύση άτομα και αυτό δεν είναι παραδεκτό

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: ΖΩΗ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ. ΕΣΥ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙΣ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 09/03/2009

Ένα τεράστιο κοινωνικό ζήτημα δίχασε πρόσφατα τη Βρετανία και ολόκληρο τον κόσμο, όταν προβλήθηκε σε αγγλικό μέσο η αυτοκτονία αμερικανού σε ντοκιμαντέρ.

Συγκεκριμένα, ο πενηνταεννιάχρονος έπασχε από αμυατροφική πλευρική σκλήρυνση. Αίτημα του ήταν να φύγει από τη ζωή και έτσι κατέφυγε σε ελβετική κλινική όπου υποβοηθήθηκε με ηρεμιστικά για το τέλος της ζωής του.

Καθ’ όλη τη διάρκεια του εγχειρήματος ο άντρας συνεργάστηκε με σκηνοθέτη στη δημιουργία ενός ντοκιμαντέρ που σκοπό είχε όπως δήλωσε η γυναίκα του, να παραδειγματίσει τον κόσμο και να παρουσιάσει το ότι πρόκειται για μια ανώδυνη μέθοδο.

Πάραυτα η κοινή γνώμη δε δέχεται μια τέτοια επιλογή με βάση τη θεωρία περί αφαίρεσης ζωής. Άλλωστε η αυτοκτονία δεν είναι αποδεκτή από τη θρησκεία, κάτι που ασπάζεται ο κόσμος.

Η συγκεκριμένη εκπομπή κατηγορήθηκε πολύ από οργανώσεις κατά της ευθανασίας. Και η κατάσταση επιδεινώθηκε όταν νεαρός που έμεινε ανάπηρος οδηγήθηκε στην ίδια κλινική για ευθανασία. Τώρα οι γονείς του κινδυνεύουν με βαριές κατηγορίες.

Τίθεται λοιπόν το ερώτημα, του αν πρόκειται για μια επιλογή που υπάρχει ή πρέπει να υπάρχει στον καθένα μας. Στο ντοκιμαντέρ αφήνεται να εννοηθεί πως ακόμα και αν συμβεί κάτι άσχημο στη ζωή ενός ανθρώπου, υπάρχει πάντα η ανώδυνη επιλογή της ευθανασίας.

Εγώ πάλι θεωρώ πως μια τέτοια επιλογή σβήνει κάθε ελπίδα στη ζωή κάποιου. Αν φανταστούμε πως πλέον ένα παιδί που έμεινε ανάπηρο σκέφτεται το θάνατο, εκμηδενίζονται αμέσως η προσπάθεια για ένταξη στην κοινωνία, η ελπίδα για μια ισότιμη μεταχείριση, η αγάπη για τη ζωή όπως αυτή εξελίσσεται, ο σεβασμός για το Θεό.

Ο καθένας έχει δικαίωμα στην επιλογή τρόπου ζωής του, όμως κατά πόσο ο θάνατος έγινε επιλογή; Κατά πόσο η ζωή είναι προαιρετική; Αν αυτό είναι το επόμενο βήμα, τι θα επακολουθήσει στον κοινωνιολογικό τομέα της; Ας ζήσουμε προσπαθώντας να διατηρηθούμε στη ζωή με την καλύτερη δυνατή ποιότητα που μπορούμε να της παρέχουμε. Ο θάνατος μπορεί να περιμένει!

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ Ή ΛΟΓΙΚΗ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 02/05/2009

Όλοι κατά καιρούς έχουν βρεθεί σε αυτό το μακάβριο δίλημμα και μέχρι σήμερα προσπαθώ να βρω τον κοινά παραδεκτό νικητή: Συναίσθημα ή λογική;

Εκ πρώτης κρίσης φαντάζει σαν ένα απροσπέλαστο εμπόδιο η απόφαση για το ποια επιλογή θα είναι τελικά η καλύτερη.

Η απόφαση που βασίζεται στο συναίσθημα επηρεάζεται περισσότερο απ’ όλα από το πάθος. Είναι όλα εκείνα τα βιώματα που κυριεύουν τη σκέψη μας και τα οποία έχουν να κάνουν με πρόσφατες εμπειρίες που πιέζουν τον καθένα να αποφασίσει εν βρασμώ και υποκειμενικά, ικανοποιώντας επί μέρους συναισθήματα.

Στιγμές που η αδρεναλίνη εκκρίνεται σε μεγάλες ποσότητες στον οργανισμό και ο πρωταγωνιστής δραστηριοποιείται χωρίς να δίνει πολύ χρόνο στην εξέταση των γεγονότων πριν την απόφαση.

Προκύπτουν λάθος αποφάσεις; Δε θα το κρίνω εγώ. Άλλωστε αυτό διερωτώμαι σήμερα. Μπορεί το συναίσθημα να είναι αρκετό κριτήριο για μια σωστή απόφαση; Ή απλά μπορεί να τύχει;

Από την άλλη η λογική παρουσιάζει πάντα μια απόμακρη ψυχρότητα. Ζυγίζει επιχειρήματα και απόψεις. Προσθέτει τα θετικά και τα αρνητικά, τα συνεκτιμά και τα κατηγοριοποιεί και ύστερα βγάζει μιαν αντικειμενική απόφαση.

Δεν είναι ο καθένας μια ανεπηρέαστη μηχανή λήψης αποφάσεων. Υπάρχουν αδυναμίες ως προς την αξιολόγηση του κάθε επιχειρήματος κι όμως στο τέλος το αποτέλεσμα είναι το καλύτερο δυνατό.

Η λογική είναι κοινά παραδεκτή έννοια και έτσι τυγχάνει μεγαλύτερης αναγνώρισης. Όμως σε πολλές περιπτώσεις συναντάμε κι άλλες κατηγορίες λήψης αποφάσεων. Όταν για παράδειγμα υπάρχουν οι απόψεις τρίτων προσώπων που κι αυτές συνεκτιμούνται με το δικό τους συντελεστή βαρύτητας,

Πολύ διάσημη περίπτωση είναι αυτή που το συναίσθημα εμπλέκεται με τη λογική. Νομίζω πως οι περισσότεροι αποφασίζουμε κάπως έτσι και αυτό το οποίο μένει να αναγνωριστεί είναι η συμμετοχή του κάθε στοιχείου στην τελική λήψη απόφασης. Δε μπορεί: κάποιο θα επικρατεί του άλλου.

Αυτό ακριβώς είναι και το αντικείμενο προς μελέτη για αυτήν την εβδομάδα. Ποιο επικρατεί κατά τη λήψη αποφάσεων μας και πως επηρεάζονται τα κριτήρια μας;

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ Η ΣΥΝΤΑΞΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΒΥΣΣΟΣ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 25/01/2010

Καληνωρίσματα. Το ξέρατε ότι στην Ελλάδα είμαστε ρατσιστές με τα δύο φύλα; Ναι, διότι η Ευρωπαϊκή Ένωση μας επέπληξε για την εργασιακή ανισότητα που υπάρχει στο θέμα των συντάξεων. Γιατί κύριε η γυναίκα να “βγαίνει” στη σύνταξη πέντε ή δέκα χρόνια νωρίτερα από τον άντρα; Ρατσισμός!

Έτσι λοιπόν η κυβέρνηση αποφάσισε να πάρει τα μέτρα της και εξισώνει τα όρια ηλικίας, αρχής γενομένης από το 2013, αλλά σταδιακά έως το 2020. Αυτό το χάσμα επταετίας την οποία θα αποκαλέσω “επταετία δικαιοσύνης” θα εξισώσει κάποιες κοινωνικές αδικίες. Έτσι, αν μέσα σε αυτή την επταετία υπάρχουν εργαζόμενες γυναίκες που φτάνουν το παλιό όριο συνταξιοδότησης δεν πρόκειται να τους ζητηθεί να δουλέψουν περισσότερο. Ακόμα κι έτσι, υπολογίζεται πως περί των 140000 γυναικών θα είναι μόλις εκτός ορίου. Αλλά ας τις ονομάσουμε “θύματα των φυλετικών εξισώσεων” και ας πετάξουμε το μπαλάκι στις κατά τόπους φεμινίστριες.

Νομίζω πως κάθε δυναμική γυναίκα που διεκδικεί καριέρα και ίσα δικαιώματα εντός και εκτός εργασιακού χώρου δεν πρέπει να δυσαρεστηθεί σήμερα με αυτήν την απόφαση που ήδη εφαρμόζεται στις άλλες δυτικές χώρες με ελάχιστες αντιδράσεις, διαφορετικά αναδεικνύει μια αδυναμία που υποβόσκει σε καταστάσεις παραδοσιακές του παρελθόντος με την πρότυπη οικογένεια που θέλει τη γυναίκα λιγότερο… εργαζόμενη. Στην εξέλιξη της κοινωνίας η γυναίκα αποτέλεσε παράδειγμα εργάτη απέναντι σε αντίξοες συνθήκες. Προσπάθησε να κρατήσει τη θηλυκότητα της, να αναθρέψει τα παιδιά της, να διατηρήσει το νοικοκυριό και σίγα-σιγά να αποκτήσει μισθό, ασφάλεια και δικαίωμα στη σύνταξη. Τα βήματα έγιναν κόντρα στο κατεστημένο και σήμερα σε πολλές περιπτώσεις η ανατροφή των παιδιών δεν είναι ιδανική, οι ορμόνες της θηλυκότητας αυξομειώνονται και τα νοικοκυριά περνούν κρίση, όμως η γυναίκα (σχεδόν) τα κατάφερε. Διεκδικεί και κερδίζει δημόσια αξιώματα και σημαντικές επαγγελματικές θέσεις καριέρας.

Γιατί λοιπόν το ζήτημα της συνταξιοδότησής της πρέπει να αποτελεί θέμα προς συζήτηση; Στατιστικά η γυναίκα ζει πιο πολύ απ’ τον άντρα, απ’ την άλλη έχει έναν πολυμορφικό και πολυσύνθετο ρόλο στη καθημερινότητά της. Οπότε η εξίσωση ορίων ηλικίας στη συνταξιοδότηση είναι

Α :[ επιβεβλημένη. Ένα ακόμα βήμα προς την απόλυτη εργασιακή εξίσωση

Β :[ ανυπόστατη. Δεν αναγνωρίζονται έτσι οι άλλοι ρόλοι της γυναίκας

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: τΟΥΡΚΙΑ ΕΛΑ, τΟΥΡΚΙΑ ΦΥΓΕ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 18/01/2010

Καληνωρίσματα. Οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις της τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελούν τη μακροβιότερη διαπραγμάτευση υποψήφιου μέλους σε έναν οργανισμό ή κοινότητα. Μάλιστα η προσέγγιση ξεκίνησε πολλά χρόνια πριν η τουρκία πάρει την πολυπόθητη ημερομηνία έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων.

Σήμερα η τουρκία συμμετέχει σε πλήθος ευρωπαϊκών δραστηριοτήτων που αφορούν κυρίως μη οικονομικά ή πολιτικά ζητήματα. Συμμετέχει σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις αθλητικού περιεχομένου, όπως η UEFA ή σε ευρωπαϊκούς διαγωνισμούς τραγουδιού όπως είναι η eurovision. Το ΝΑΤΟ έχει φέρει τους τούρκους πολύ κοντά με τις ευρωπαϊκές χώρες και πολλές συμμαχίες ή κοινές δραστηριότητες παρατηρούνται σε διμερές επίπεδο. Όταν όμως η συζήτηση φτάνει το θέμα της πλήρης ένταξης στην Ένωση, τότε όλοι μαζεύονται. Γάλλοι και γερμανοί είναι οι βασικοί αντιρρησίες σε μια τέτοια συνένωση καθώς εντοπίζουν συχνά προβλήματα σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ελευθερίας λόγου κ.α. Επί της ουσίας οι τούρκοι έχουν συμμάχους και μη σε αυτόν τον αγώνα όμως είναι αλήθεια πως υστερούν πολλών κριτηρίων ένταξης.

Ως εδώ όλα καλά. Ώσπου κάποιος ρωτάει τους ευρωπαίους για το τι πραγματικά επιθυμούν. Οι απαντήσεις είναι αποστομωτικές. Σύμφωνα με έρευνα λοιπόν πέντε ευρωπαϊκών πανεπιστημίων οι πολίτες της Ένωσης δεν δέχονται την τουρκία στην Ένωση όχι λόγο πολιτικών ή οικονομικών διαφορών, αλλά εξαιτίας της διαφοροποίησής τους στην κουλτούρα και τον πολιτισμό. Το ότι είναι μουσουλμάνοι προβληματίζει πολύ τους χριστιανούς ευρωπαίους και έτσι το 51,3% λέει όχι στην ένταξή τους με βασικό κριτήριο τον πολιτισμό και τη θρησκεία (40,4%). Ναι. οι σύγχρονοι, φιλελεύθεροι ευρωπαίοι πολίτες της Γαλλίας, Γερμανίας, Ισπανίας, Βρετανίας και Πολωνίας δε θέλουν μουσουλμάνους στον τόπο τους.

Η Ελλάδα έχει περισσότερα οφέλη απ’ την είσοδο της τουρκίας στην Κοινότητα, όπως η διασφάλιση των συνόρων και το... κεφάλι ήσυχο, άλλωστε ο εμπλουτισμός μια διαφορετικής κουλτούρας φαντάζει ενδιαφέρον στο ταπεινό μου μυαλό (βλέπετε κάνω ότι μπορώ να μη δείξω τα πραγματικά μου συναισθήματα) κι όμως η Ευρώπη αν αποφάσιζε σήμερα θα έλεγε “όχι” στην τουρκία. Εσείς;

Α :[ Ναι, υπέρ της ένταξης της τουρκίας

Β :[ Όχι, κατά της ένταξης της τουρκίας

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΧΑΡΑΚΑ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 11/01/2010

Καληνωρίσματα. Πολύς ο λόγος τελευταία για τους μετανάστες και τη σχέση της χώρας μας με άλλες γειτονικές ή άλλες χώρες. Βέβαια, το ζήτημα αυτό μη νομίζετε ότι απασχολεί αποκλειστικά την Ελλάδα, καθώς είναι βασικό ζήτημα πολιτικής συζήτησης σε κάθε κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε όλα αυτά είναι σημαντικό να λάβουμε υπόψη μας την πολιτική διεύρυνσης που ακολουθεί η Ένωση με το 2010 να βρίσκει 29 μέλη με πλήρη και ίσα δικαιώματα τα οποία ίσως να έλαβαν το κίτρινο άστρο στη μπλε σημαία, όμως πίσω απ’ αυτά, λίγο-πολύ ακολουθούν πάνω από δέκα χώρες ποικίλων γεωγραφικών συντεταγμένων που επιθυμούν την ένταξή τους. Από την Ουκρανία βορειοανατολικά μέχρι ίσως και την Αίγυπτο στο νότο κι απ’ τη Σερβία στα Βαλκάνια ως την διχασμένη τουρκία.

Αν παρατηρήσετε και τον χάρτη με το υπόμνημά του θα διαπιστώσετε πως η ΕΕ συνεργάζεται με αναρίθμητες κοινωνίες πολύ… εναλλακτικής κουλτούρας απ’ την ευρωπαϊκή. Αυτό για μερικούς είναι δείγμα πολυπολιτισμού και για άλλους καταπίεση της ασφάλειας και της ευρωπαϊκής φιλοσοφίας. Ασφάλεια έγραψα; Μα, ναι! Η ασφάλεια αποτελεί τη νούμερο ένα αιτία που οι ευρωπαίοι επιθυμούν κλειστά σύνορα στην Ευρώπη. Σύνορα έγραψα; Μα, ναι! Τα σύνορα αποτελούν το βασικότερο σημείο διχασμού των ευρωπαίων πολιτικών σχετικά με το ζήτημα της πολιτικής διεύρυνσης της Ένωσης. Ένα πρώτο ερώτημα που βασανίζει κάθε πολίτη με ευρωπαϊκή συνείδηση είναι το κατά πόσο πρέπει να έχει “άκρες” η Κοινότητα κι αν τελικά έχει, ως που αυτά θα φτάνουν και ποιό σημείο του ορίζοντα θα προσεγγίζουν περισσότερο.

Πλέον η Ευρώπη είναι μια ήπειρος που πέρα από πολυγλωσσική μπορεί να χαρακτηριστεί και πολυθεϊστική. Τα νέα μέλη της σε συνδυασμό με τους μετανάστες που “κουβαλούν” παράγουν μια διαφορετικότητα πρωτόγνωρη για τις έως τώρα παραδόσεις. Από δω λοιπόν προκύπτει και το “Ερώτημα της Εβδομάδας” σε ότι αφορά την άποψη σας για τον περιορισμό των συνόρων της Ευρώπης,

Α :[ πρέπει να περιορίσει τα μέλη της στα εντός της γεωγραφικής έκτασής της

Β :[ οφείλει να διευρύνει το χάρτη της και πέραν των φυσικών γεωγραφικών συνόρων

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: ΝΑ ΓΙΝΕΙ Ή ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΕΙ ΕΛΛΗΝΑΣ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 04/01/2010

Καληνωρίσματα. Θα έχετε ακούσει πως η καλύτερη πολιτική προσέγγιση είναι να κάνεις φίλο τον εχθρό σου για να τον έχεις καλύτερα σύμμαχο παρά αντίπαλό σου. Κάπως έτσι διενήργησε και η κυβέρνηση η οποία θέτει προς ψήφισμα την απόκτηση ιθαγένειας των τέκνων μεταναστών που έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα.

Μαθαίνουμε από Νόμο 3284 του 2004 και τον Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας ΦΕΚ 217, τ. Α΄ πως ελληνική ιθαγένεια αποκτούν όσοι γεννιούνται στην Ελλάδα, αναγνωρίζονται ως έλληνες υπό προϋποθέσεις, υιοθετούνται από έλληνες, κατατάσσονται στις ελληνικές ένοπλές δυνάμεις ή πολιτογραφούνται έλληνες. Είναι προφανές πως οι ελληνικές οικογένειες γεννούν ελληνόπουλα τα οποία αποκτούν αυτομάτως την ελληνική ιθαγένεια. Για τους μετανάστες τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα καθώς μπορεί να έρθουν στην Ελλάδα και να εργαστούν με ένσημα για να ανανεώνουν την νόμιμη παραμονή τους στη χώρα. Μπορεί να εργάζονται προσπαθώντας να αφομοιωθούν σε μια έτσι κι αλλιώς προβληματική κοινωνία. Μπορεί να δουλεύουν για να αποκτήσουν τα παιδιά τους τα κατάλληλα εφόδια να ενσωματωθούν σε μια ξένη κοινωνία και από σήμερα θα έχουν σύμμαχο το ελληνικό κράτος που θα δώσει το δικαίωμα στα παιδιά τους να γίνουν έλληνες.

Μετανάστες που έχουν κατακλύσει την ελληνική επικράτεια με αποτέλεσμα να συσσωρεύονται κάτω από αντίξοες συνθήκες οπουδήποτε. Είναι η κλασική συνταγή του “πως να δημιουργήσεις κανίβαλους”! Η αλόγιστη εισροή μεταναστών στη χώρα πετυχαίνει ακριβώς αυτό. Η ελεγχόμενη εισροή τους όμως αφήνει το περιθώριο μιας ανθρώπινης κοινωνικά ύπαρξης. Ίσως όμως δεν είναι αρκετό. Ίσως οι έλληνες με τις χιλιάδες χρόνια ιστορίας, να είναι υπερβολικά περήφανοι για να δεχθούν έναν αλλόθρησκο, έναν αλλοδαπό να φωνάζει τον εθνικό ύμνο. Ίσως έλληνας να μην γίνεσαι στα χαρτιά αλλά με το αίμα των προγόνων σου με την εκμάθηση της αγάπης της ελληνικής πατρίδας.

Ίσως πάλι η αλήθεια να είναι κάπου στη μέση κι αν είναι έτσι τότε εσείς καλείστε να διακρίνετε προς τα που γέρνει η πλάστιγγα κρίνοντας το νέο νόμο που δίνει την ελληνική ιθαγένεια στα παιδιά των μεταναστών που γεννήθηκαν στην Ελλάδα,

Α :[ συμφωνώ

Β :[ διαφωνώ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: ΤΑ ΡΑΣΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΚΑΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΦΟΡΑ ΤΑ ΡΑΣΑ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 28/12/2009

Καληνωρίσματα. Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής είναι ο Θεόδωρος. Ένας άνθρωπος που ξεκίνησε από τις φτωχογειτονιές του Ηρακλείου, συμμαθητής του νυν δημάρχου της πόλης, Γιάννη Κουράκη. Ένας άνθρωπος για τον οποίο είναι περήφανη η ορθοδοξία, ο κλήρος, ο κόσμος, ο Ίδιος ο Θεός και τυχεροί οι αφρικανοί. Το θρησκευτικό και φιλανθρωπικό έργο του συμμερίζονται οι εκάστοτε μητροπολίτες που βοηθούν έμπρακτα το έργο του, όπως ο Σεραφείμ. Η διαφορά είναι πως ο τελευταίος κινδυνεύει να χαρακτηριστεί κόκκινο πανί ύστερα από πρόσφατες δηλώσεις του περί χειροτονίας γυναικών!

Γυναίκες ιερείς. Πω-πω! Τι αποκρουστικό στην τυπικοκρατούμενη κοινωνία μας. Όμως ο Σεραφείμ ζητά εξέταση του γεγονότος στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο των Ορθοδόξων. Και όταν η πρόταση έρχεται από έναν μητροπολίτη σοβαρό, με σπουδαίο έργο στο ενεργητικό του και υπό την καθοδήγηση ενός σπουδαίου Πατριάρχη (εξ’ ου και γιατί η εισαγωγή), τότε πρέπει όλοι να το σκεφτούμε σοβαρά.

Θα θέλαμε την είσοδο και συμμετοχή των γυναικών σε μερικά θρησκευτικά μυστήρια και τελετές της ορθόδοξης εκκλησίας μας; Σε αντίθεση με άλλα «Ερωτήματα της Εβδομάδας» δε θα επιχειρηματολογήσω υπέρ και κατά. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Χριστιανισμός είναι η πρώτη θρησκεία που δίδαξε την ισότητα και το σεβασμό στη γυναίκα σε μια εποχή που η γυναίκα θεωρούνταν αντικείμενο και έδωσε μια συνέχεια στη ιστορία με τις θεές της μυθολογίας, τις ιέρειες και στο θεσμό του μαντείου των Δελφών, όπου οι γυναίκες καταλαμβάνουν πρωταγωνιστικό ρόλο στα θρησκευτικά πράγματα. Την ίδια ώρα απαγορεύτηκαν για φέτος οι εγγραφές μαθητριών σε δευτεροβάθμια εκκλησιαστικά ιδρύματα. Μια απόφαση πρόκληση, που σίγουρα πλήττει τη δημοτικότητα της Εκκλησίας (είναι κι αυτή απαραίτητη) σε περιόδους δύσκολες για τη σχέση της με τους πιστούς.

Στην Αφρική όμως μαθαίνουμε πως είναι τέτοια η ανάγκη από… βοηθούς, που πολλά προγράμματα επενδύουν στην ενσωμάτωση διακονισσών. Και οι ανάγκες μεγαλώνουν και οι γυναίκες μπορούν να προσφέρουν. Την ίδια ώρα όμως οφείλουμε να διασφαλίσουμε την αυθεντικότητα της παράδοσης της Χριστιανοσύνης μας. Εσείς;

Α :[ φοράτε το πετραχήλι στις γυναίκες;

Β :[ είναι αδιανόητο, όχι.

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: ΤΟ ΔΩΡΟ ΜΟΥ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΦΕΤΟΣ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 21/12/2009

Καληνωρίσματα. Το εορταστικό κλίμα στις πόλεις και στα περισσότερα σπίτια ξεκίνησε παρά τα όποια προβλήματα υπάρχουν. Βλέπετε έχουμε μπει στην τελική ευθεία για τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, δύο από τις πιο διάσημες γιορτές τις Δύσης στην οποία ο καθένας προσβλέπει για τους δικούς του λόγους. Δεν περιμένω να το παραδεχτεί κανείς από σας, αλλά είμαι σίγουρος ότι όλοι σας λίγο-πολύ έχετε μια μικρή αγωνία για τα δώρα που θα παραλάβετε από γονείς, παιδιά, εγγόνια, φίλους, συντρόφους, συναδέλφους και πάει λέγοντας. Ελάτε τώρα, είναι σίγουρο σας λέω. Το ζήτημα είναι το πότε ακριβώς θα γίνει αυτή η ανταλλαγή δώρων.

Ως μικρός, οι γονείς μου, μου έφερνε ο Άγιος Βασίλης (δεν έχω κανένα συντακτικό λάθος) τα δώρα μου κάτω από το Δέντρο το βράδυ της Πρωτοχρονιάς κι εγώ με αγωνία ξυπνούσα το πρωί για να τα χαρώ. Όταν ήμουν στις ΗΠΑ διαπίστωσα με έκπληξη πως τα δώρα ανταλλάσσονται το βράδυ ή την ημέρα των Χριστουγέννων. Ας πούμε ότι πέρα απ’ τον Ατλαντικό ο Άγιος Βασίλης κάνει το δρομολόγιο μια εβδομάδα νωρίτερα. Δε με χαλάει… Τουναντίον, ακούγεται πιο ρεαλιστικό σενάριο να κάνει το γύρο του κόσμου χωρίζοντάς τον στα δύο. Εκ τότε όμως μάλλον μπερδεύτηκα. Ακούω εδώ στην Ελλάδα για οικογένειες και εταιρείες που διενεργούν την “χριστουγεννιάτικη ιεροτελεστία” άλλες την 25η, άλλες την 31η κι άλλες την πρώτη του χρόνου! Τι γίνεται ρε παιδιά; Πότε τέλος πάντων πρέπει να γίνει αυτό το παντέρμο* το δώρο; Πρέπει να πάρουμε μια ενιαία απόφαση για να μην βρεθούμε προ εκπλήξεων, τελευταίοι και καταϊδρωμένοι.

Από αυτόν τον προβληματισμό έρχεται και το σημερινό ανάλαφρο και εορταστικό “Ερώτημα της Εβδομάδας”. Πότε πρέπει να γίνεται η ανταλλαγή των δώρων;

Α :[ την εβδομάδα των Χριστουγέννων

Β :[ την εβδομάδα της Πρωτοχρονιάς

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: ΘΕΩΡΙΕΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 14/12/2009

Καληνωρίσματα. Πολλές κινηματογραφικές ταινίες, άφθονα βιβλία, δημοσιεύσεις και ατελείωτες έρευνες από επαγγελματίες και ερασιτέχνες που ασχολούνται για δεκαετίες τώρα με τις θεωρίες συνωμοσίας. Θεωρίες που ονομάστηκαν έτσι επειδή κάποιοι υποψιάστηκαν κάποτε πως τίποτα δεν ήταν όπως δημοσιοποιήθηκε τελικά.

Τα παραδείγματα αφθονούν. Επιγραμματικά θα αναφέρω τα πιο διάσημα, σύμφωνα με τα οποία υπάρχει μια νέα «παγκόσμια διακυβέρνηση» αποτελούμενοι από κλειστά κυκλώματα ισχυρών ανθρώπων ικανών να ελέγχουν τους πάντες και καθορίζουν τη ζωή όλων, «φτιάχνοντας» οικονομική κρίση, πολιτισμική ευημερία κλπ. Η τουρκική εισβολή στην Κύπρο το ’74 ήταν πολιτικά συμφωνημένα μεταξύ των εμπλεκόμενων χωρών. Οι αμερικανοί ουδέποτε πάτησαν στη Σελήνη, όμως είχαν ανάγκη να προηγηθούν των ρώσων. Στο Roswell του New Mexico προσεδαφίστηκε UFO κι όχι μετεωρολογικό αερόστατο. Και φυσικά τι πιο κλασικό από τη δολοφονία του Kennedy που έγινε απ' την CIA, την Κούβα ή άλλες πολιτικές δυνάμεις!

Διαλέξτε θέμα, διαλέξτε στρατόπεδο στο σημερινό ερώτημα. Γιατί άνετα μπορούμε να δεχτούμε ότι ανακοινώθηκε επισήμως από τις αρχές ως επίσημη αιτιολόγηση του κάθε γεγονότος, με δεδομένες κάποιες... αποκλίσεις ωραιοποίησης του θέματος ή διπλωματικής απόδοσής του. Η ουσία όμως θα παραμένει και εμείς ως καλοπροαίρετοι πολίτες που δεν έχουμε χρόνο για να ψάχνουμε ψήλους στ' άχυρα.

Από την άλλη μεριά, δε θέλει κριτική σκέψη για να καταλάβουμε ότι ως απλοί πολίτες, είμαστε καθημερινά θύματα ελλιπούς πληροφόρησης και συγκάλυψης πολλαπλών σκανδάλων που άλλοτε καταφέρνουμε να μάθουμε κι άλλοτε όχι. Τραγική ειρωνεία ή ποιητική δικαιοσύνη; Πες μου εσύ.

Είναι τελικά ζήτημα πολύ προσωπικό και καθαρά υποκειμενικό. Όλοι γοητευόμαστε με εκπομπές του στυλ «οι πύλες του ανεξήγητου» ή τα “X-files” όμως αφού το θέαμα τελειώσει και η τηλεόραση κλείσει, μένει να αποφασίσουμε βάση της δικής μας ιδιοσυγκρασίας το ποια εκδοχή προτιμάμε. Κι αυτό ακριβώς είναι το ερώτημα. Διότι ίσως να θέλουμε να αποφασίζουμε βάση επιχειρημάτων, όμως προς κάποια εκ των επιλογών, κλείνουμε. Ποια;

Α :[ με χαρακτηρίζει η αμφισβήτηση και η επαναστατική αντιλογία ή

Β :[ η άνευ όρων αποδοχή τους κάθε σερβιρίσματος που βασίζεται όμως σε ικανοποιητικά επιχειρήματα

 Διαβάστε περισσότερα.. »

akis - ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 07/12/2009

Καληνωρίσματα. Η 1η Δεκεμβρίου του 2009 θα στιγματιστεί από την έναρξη εφαρμογής της πολυσυζητημένης Συνθήκης της Λισαβόνας. Ένα σύμφωνο που όπως αναφέρουν πολιτικοί κύκλοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει προσαρμοστεί με ένα είδους ευελιξίας ώστε να συνάδει με το εκάστοτε Σύνταγμα κάθε κράτους-μέλους.

Πλέον με ενδιαφέρον αναμένεται να δούμε πως θα πραγματοποιηθούν όλες εκείνες οι συνεργασίες μεταξύ των χωρών σε κοινά ή όχι προβλήματα στα πλαίσια μιας ενιαίας πολιτικής αντιμετώπισης προβλημάτων. Ξαφνικά ολόκληρη η Ευρώπη έχει να ασχοληθεί με θέματα παράνομης μετανάστευσης που ως γνωστό απασχολεί περισσότερο μεσογειακές χώρες ή τρομοκρατίας που παρουσιάζονται συχνότερα στις πιο ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης.

Κάπου ανάμεσα στην ελευθερία και την ασφάλεια μπαίνει ο πρώτος φραγμός, η πρώτη αντικρουόμενη φιλοσοφία στο Σύμφωνο. Όταν η ασφάλεια των ευρωπαίων πολιτών εξαρτάται από μια Ευρώπη-οχυρό, αμέσως οι ελευθερίες καταπατούνται και το αντίστροφο.Μια έρευνα στην Ισπανία έδειχνε πως οι πολίτες αισθανόντουσαν ανασφαλείς στο ενδεχόμενο να συνυπάρχουν στο μετρό ή σε άλλους κλειστούς χώρους με μουσουλμάνους μετανάστες, την ίδια ώρα αυτό μπορεί να ονομαστεί ρατσισμός και καταπάτηση ελευθερίας. Από την άλλη ποιος μπορεί να σβήσει τις αναμνήσεις από τη βομβιστική επίθεση στο μετρό της Μαδρίτης; Αν η ελευθερία προσβάλει την ασφάλεια όμως; Μήπως είναι θέμα κάθε κράτους ξεχωριστά; Για παράδειγμα στην Ελλάδα η τρομοκρατία είναι “εγχώρια” και η μετανάστευση προκαλεί προβλήματα άσχετα (συνήθως) με την ασφάλεια.

Όμως είναι τελικά η ασφάλεια και η ελευθερία, αντικρουόμενες έννοιες; Είναι δυνατό να συνυπάρξουν καθολικά σε απόλυτα πλαίσια; Προφανώς η απάντηση δεν είναι τόσο απλή. Σίγουρα σε κάθε χώρα οι όροι και οι προϋποθέσεις εφαρμογής της ασφάλειας πρέπει να διαφέρουν, αν όμως –έστω σε θεωρητικό επίπεδο- η πλάστιγγα έγειρε σε ένα από τα δύο τότε:

Α :[ η ασφάλεια των πολιτών είναι αδιαπραγμάτευτη αξία ακόμα κι αν σημαίνει τον εν μέρη περιορισμό της ελευθερίας
Β :[ η ελευθερία πρέπει να είναι η απαρχή κάθε προσπάθειας ακόμα κι αν συμβεί να θέσει σε κίνδυνο την ασφάλεια των πολιτών

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: ΣΕ ΓΝΩΡΙΖΩ ΑΠΟ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 30/11/2009

Καληνωρίσματα. Πάντοτε στη ζωή μου άρεσε η δικαιοσύνη ακόμα κι αν δε με συνέφερε. Από μικρή ηλικία λοιπόν, αντιλήφθηκα πως όταν συμμετέχω σε μια ομάδα θα πρέπει να εκπληρώνω τις όποιες υποχρεώσεις μου απαιτεί η σωστή λειτουργία της ομάδα με τον ίδιο ζήλο που θα επωφελούμουν από τα δικαιώματα που οι υπηρεσίες της θα μου προσέφερε.

Πρόσφατα διάβασα μια έρευνα που διεξήγαγε η VPRC και αφορούσε τις σχέσεις της Ελλάδος με το ΝΑΤΟ και το κατά πόσο ωφέλιμες ήταν αυτές. Η έρευνα έγινε σε αξιωματικούς του ελληνικού στρατού κι έτσι το δείγμα ήταν απόλυτα σχετικό με την έρευνα. Ανάμεσα στις ερωτήσεις, οι αξιωματικοί καλούνταν να απαντήσουν για το αν συμφωνούν με τη συμμετοχή του ελληνικού στρατού στις ειρηνευτικές αποστολές του ΝΑΤΟ (σ.σ. οι οποίες είναι εξαιρετικά δαπανηρές στο ελληνικό κράτος) και το 51% ήταν αρνητικό, με μόλις το 40% να είναι θετικό.

Τι συμπέρασμα άραγε πρέπει να βγάλουμε εμείς από αυτά τα στοιχεία; Ότι καλώς είμαστε μέλη του ΝΑΤΟ, άλλα μέχρι το σημείο που το εκμεταλλευόμαστε για να θέσουμε “βέτο” στα Σκόπια και στην δεδομένη ομπρέλα προστασίας που μας παρέχει η συμμετοχή μας σ’ αυτό; Ότι είναι ωραίο να “παίρνουμε” ότι το ΝΑΤΟ έχει να μας “δώσει”, αλλά η συμφωνία χαλάει όταν το ΝΑΤΟ υπαγορεύει συγκεκριμένες πολιτικές από μας, όπως είναι η διατήρηση των βάσεων στην ελληνική επικράτεια (Ν. Χανίων, Ν. Καβάλας κλπ.); Με αφορμή τους πολέμους που εξυπηρετούσαν καθαρά αμερικανικά συμφέροντα, έχουμε πολλά να καταλογίσουμε σ’ αυτό το… ΝΑΤΟ, όμως μήπως ξαφνικά κοιτάμε μόνο τα δικαιώματά μας αγνοώντας κάθε έννοια δικαιοσύνης; Μήπως όλα αυτά ακούγονται κάπως άδικα; Και αναρωτιέμαι αν χθες ή αύριο έχουμε ξανά πολεμική σύρραξη με την τουρκία θα στραφούμε πάλι στο συμμαχικό ΝΑΤΟ για να αποκλιμακώσει την ένταση; Συνηθισμένα πράγματα δηλαδή.

Ως τώρα δεν έχουμε θρηνήσει θύμα στρατιώτη σε αποστολές, ίσως όμως γίνει κι αυτό. Κι εμείς καλούμαστε να απαντήσουμε αν σήμερα από ένα δημοψήφισμα κρινόταν η ένταξη μας στο ΝΑΤΟ θα ψηφίζαμε

Α :[ υπέρ της ένταξης

Β :[ κατά της ένταξης

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: ΕΝΑΣ ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ. ΓΙΝΕΤΑΙ;

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 23/11/2009

Καληνωρίσματα. Μου είναι σίγουρα δύσκολο να γράψω για το σημερινό θέμα καθότι ο ίδιος είμαι θήτης της “επιδημίας” που θα αναλύσω, όμως σε μια προσπάθεια υπέρβασης του αντικειμενισμού μου οφείλω να θίξω ένα ζήτημα που ίσως αποτελεί την αιτία της αργής ανάπτυξης της κουλτούρας και συνεργασίας των λαών ξεχωριστά και μεταξύ τους. Αναφέρομαι στο παρελθόν. Την Ιστορία. Τις ρίζες των λαών.

Πρόσφατα διαβάσαμε πως με τιμές γιορτάστηκε το γκρέμισμα του τοίχους του Βερολίνου. Από την άλλη κύπριος ομογενής στις ΗΠΑ ετοιμάζεται να μηνύσει το τουρκικό κράτος και ψευδοκράτος βασιζόμενος σε ρεαλιστικά νομικά στοιχεία αξιώνοντας μυθικό ποσό αποζημίωσης. Οι σκοπιανοί αλλάζουν κόμματα και τελείες σε βιβλία ιστορίας προσπαθώντας να αποδείξουν ότι είναι απόγονοι μακεδόνων και οι μουσουλμάνοι πολεμούν από την πρώτη μέρα ιστορίας αυτής της γης για ένα κομμάτι της! Ξέρετε, η κοινωνιολογία έχει δείξει πως όλα αυτά αποτελούν πάντα ένα λόγο να χωρίζονται οι άνθρωποι σε στρατόπεδα. Ένα λόγο να δημιουργούνται συγκρούσεις και πόλεμοι. Το εθνικό συμφέρον.

Γεννάται ένα λίγο τολμηρό ερώτημα. Αξίζει τον κόπο; Ο συμφεροντολογικός ανταγωνισμός που αγγίζει τα όρια του ρατσισμού με κάθε μορφή του, στο όνομα του εθνικού συμφέροντος μήπως τελικά χωρίζει παρά ενώνει; Μήπως τελικά αποξενώνει αντί να συνθέτει; Μήπως τελικά αποβλακώνει αντί να δημιουργεί κλίμα ποικιλομορφίας; Έχω δει έλληνες να καίνε την ελληνική σημαία κι (έχω διαβάσει για) έλληνες που πέθαναν γι’ αυτήν. Έχω μάθει για πολίτες που σκοτώθηκαν για να σώσουν την πατρίδα τους και για άλλους που θυσιάστηκαν για να υπερασπίσουν μια ξένη πατρίδα.

Και στο τέλος; Όλοι χρησιμοποιούμε ότι έχει να προσφέρει ο καθένας! Πολεμούμε με ξένα οπλικά συστήματα, εκσυγχρονιζόμαστε με ξένο τεχνολογικό εξοπλισμό, θρεφόμαστε με προϊόντα ξένης(;) γης, μορφωνόμαστε με γνώσεις άλλων(;) πολιτισμών, διασκεδάζουμε με τέχνες ξενόφερτες(;). Ισχύουν όλα αυτά ή όλοι μας ανήκουμε σε μια ενιαία ομάδα με διαφορετικά χαρακτηριστικά που μεταλλάσσονται στον χρόνο και τις γεωγραφικές συντεταγμένες;

Α :[ Τάσσεστε υπέρ μιας άνευ συνόρων κοινωνίας

Β :[ Η διατήρηση των συνόρων διαφυλάσσει την πολιτιστική κληρονομιά κι ανάπτυξη

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: ΑΝΕΞΙΘΡΗΣΚΙΑ ΜΕ ΜΕΤΡΟ;

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 16/11/2009

Καληνωρίσματα. Όλοι γνωρίζουμε από την ιστορία πως η θρησκεία μέσα στους αιώνες αποτελούσε έναν κύριο λόγο διενεργείας πολέμων και φανατικών συγκρούσεων. Θυμηθείτε τις σταυροφορίες και τόσα ακόμα κεφάλαια τις ιστορίας. Το πέρασμα των αιώνων βέβαια, ομαλοποίησε τη κατάσταση καθώς ιδιαίτερα στις δυτικές ανεπτυγμένες χώρες επικράτησε η ανεξιθρησκία και ο σεβασμός στο διαφορετικό.

Σήμερα όπως όλα δείχνουν έχουμε περάσει στο εντελώς αντίθετο άκρο του ζητήματος. Η ανεξιθρησκία πρέπει να εφαρμόζεται, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει τη θυσία των παραδόσεων. Έτσι, το τελευταίο διάστημα γινόμαστε μάρτυρες συνεχώς αυξανόμενων περιπτώσεων που η θρησκεία παραγκωνίζεται στο όνομα της ελευθερίας. Σχολικά βιβλία χριστιανικών κατά παράδοση, κρατών, περιορίζουν την ύλη που αφορά τον χριστιανισμό προσθέτοντας κεφάλαια άλλων θρησκειών, εκκλησιαστικά σύμβολα που αποκαθηλώνονται από τοίχους δημοσίων κτιρίων στο όνομα της ανεξιθρησκίας από το παράδειγμα της απόφασης της Ευρωπαϊκής Ένωσης να μην υπάρχουν σταυροί σε ιταλικά σχολεία ως την απαίτηση κατηγορούμενο σε ελληνικό δικαστήριο, να αφαιρεθεί η εικόνα της Παναγίας και το Ευαγγέλιο από την αίθουσα!

Και στην αντίπερα όχθη τι συναντάμε; Δημιουργία τεμένους σύντομα στην Αθήνα, το ίδιο και κάπου στην Ελβετία κατόπιν δημοψηφίσματος και γενικά περισσότερες ελευθερίες στους αλλόθρησκους της Ευρώπης επί των πλείστων, όπως είναι τα δημόσια αξιώματα. Αναφέρομαι στην Ευρώπη γιατί στις μουσουλμανικές χώρες διαβάζω συχνά για περιπτώσεις δολοφονίας χριστιανών, διαβάζω για επιθέσεις σε χριστιανικές περιοχές μουσουλμανικών περιφερειών και ακόμα και πιο... δυτικά, στο κοσμικό κράτος της τουρκίας η επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης αποτελεί μεγάλο ταμπού στους ντόπιους, το ίδιο και στην ελεύθερη λατρεία των χριστιανών Του Θεού τους.

Θυμάμαι πρόσφατη δήλωση αυστραλού τοπικού άρχοντα που σε έντονο ύφος δήλωνε πως οι μετανάστες πρέπει να προσαρμοστούν στις παραδόσεις και τα ήθη του τόπου που έρχονται να βγάλουν το ψωμί τους κι όχι το αντίθετο. Ρατσιστικό; Απαντήστε το, στο σημερινό “Ερώτημα της Εβδομάδας” επιλέγοντας:

Α :[ Η ανεξιθρησκία πρέπει να είναι ολοκληρωτική επηρεάζοντας και τις παραδόσεις του τόπου

Β :[ Θα πρέπει να εφαρμόζεται με τρόπο που να σέβεται το διαφορετικό, αλλά να μην επηρεάζει τις τοπικές θρησκευτικές πεποιθήσεις

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: ΑΡΧΙΖΩ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΚΑΜΨΗ ΑΠΟ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 09/11/2009

Καληνωρίσματα. Διαβάζω σε κοινοτικές ιστοσελίδες πως η οικονομική κρίση έπληξε δυσανάλογα τις ανεπτυγμένες, αναπτυσσόμενες και υπανάπτυκτες χώρες. Τα νούμερα είναι τραγικά με την ανεργία στις αναπτυσσόμενες χώρες να πλήττεται πολύ περισσότερο και οι επενδύσεις να κατρακυλούν, την ίδια στιγμή που οι υπό ανάπτυξη χώρες ένοιωσαν την πρόοδο τους να παγώνει. Συμπερασματικά οι φτωχές χώρες παρέμειναν φτωχές χωρίς αξιοσημείωτη πτώση.

Κι αν τα παραπάνω προκύπτουν από διεθνείς μελέτες, δε χρειάζεται παρά η κοινή λογική για να καταλήξει κανείς στο συμπέρασμα πως το χρήμα κινείται από τις μεγάλες οικονομικά χώρες οι οποίες δεν είναι υπερβολή να υποστηρίξουμε πως κινούν τα νήματα παγκοσμίως. Και ύστερα, μετά από αρκετό καιρό συζητάμε για την ανάκαμψη, την ανάδυση από την οικονομική κρίση. Αμέτρητες μελέτες και οικονομικές προσεγγίσεις από πολιτικούς, ηγέτες χωρών, οικονομικούς αναλυτές που προτείνουν μοντέλα επίλυσης που εφαρμόζουν καλύτερα σε κάθε κράτος ξεχωριστά. Αναρωτιέμαι αν θα ήταν πιο εύκολο για μια οικονομικά αναπτυγμένη χώρα να παρακάμψει αυτήν την άσχημη φάση, απ’ ότι ένα μικρότερο κράτος.

Ύστερα υπάρχουν τα υπανάπτυχτα κράτη που παλεύουν και θα παλεύουν για μια υποτυπώδη ευημερία στο λαό τους ακόμα και κόντρα στις άσχημες συνθήκες όπως αυτές που επικρατούν στα αφρικανικά κράτη. Αν για παράδειγμα οι κοινοτικές επιδοτήσεις στόχευαν περισσότερο από το 1,6% σ' αυτά τα κράτη (έναντι του 82% στα εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης μέλη) αυτά τα κράτη, σίγουρα η ανάκαμψη τους θα ήταν πέρα από κάθε προσδοκία, όμως πως αυτό θα βοηθούσε γενικότερα την παγκόσμια οικονομία; Μήπως θα γινόμασταν μάρτυρες μιας σημαντικές μεν, μονόπλευρης δε οικονομικής ανάπτυξης;

Έτσι τίθεται το σημερινό “Ερώτημα της Εβδομάδας” με εσάς να πρέπει να καταβάλλεται προσπάθεια να γίνεται αντικειμενικοί και να διαλέξετε! Αν η οικονομική κρίση έφτανε τώρα στο τέλος της, από ποια κατηγορία κρατών θα επιθυμούσατε να ξεκινήσει η οικονομική και αναπτυξιακή ανάκαμψη με δεδομένο την επιθυμία όλων για το κοινό καλό του κόσμου ή της δικής μας χώρας;

Α :[ τις αναπτυγμένες χώρες, όπως αυτές της Ευρώπης

Β :[ τις υπανάπτυχτες χώρες, όπως οι αφρικανικές

 Διαβάστε περισσότερα.. »