Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010
yannidakis τρίτης - ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΤΩ ΑΠ’ ΤΗ ΒΑΣΗ
Καληνωρίσματα. Έχετε υπόψη σας κάποιο σπουδαστή του τμήματος Γεωτεχνίας και Περιβάλλοντος στο ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας; Αν είναι νέος εισακτέος σας ενημερώνω πως ονομάζεται φοιτητής με βαθμό εισαγωγής 0,91, αλλά αυτό σίγουρα εσείς το ξέρετε. Αυτό το παιδί έχει σήμερα στιγματιστεί ως το μεγαλύτερο στουρνάρι στη ιστορία της ελληνικής εκπαίδευσης που απέκτησε πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Φυσικά αυτή η προβολή είναι άδικη για κάποιον συμφοιτητή του που πέρασε φέτος στη Σχολή Μηχανικών Εμπορικού Ναυτικού. Εκείνος από φέτος θα σπουδάζει σε Πανεπιστήμιο με βαθμό πρόσβασης 2,8!
Φυσικά τα γεγονότα είναι παραπάνω από τραγικά. Σε μια περίοδο που τα υποβαθμισμένα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας προσπαθούν να σταθούν σε 
διεθνείς αξιολογήσεις που περιλαμβάνουν τα διασημότερα πανεπιστήμια, η φετινή είδηση προκάλεσε όσο τίποτα ως τώρα. Βέβαια, κανείς μαθητής ή φοιτητής δεν ξεχύθηκε στους δρόμους με κοντομάνικα και καλοκαιρινές μάσκες να διαδηλώσει για την κατάντια της εκπαίδευσης γιατί η ιστορία αυτή ωφέλησε ένα μέρος μαθητών, οπότε όλα καλά! Καμία διοίκηση πανεπιστημίου δεν αντέδρασε όταν έμαθε πως θα φιλοξενεί μαθητή που δεν άνοιξε βιβλίο στις Πανελλήνιες αφού θα γέμιζε τις κενές θέσεις των τμημάτων, οπότε όλα καλά!
διεθνείς αξιολογήσεις που περιλαμβάνουν τα διασημότερα πανεπιστήμια, η φετινή είδηση προκάλεσε όσο τίποτα ως τώρα. Βέβαια, κανείς μαθητής ή φοιτητής δεν ξεχύθηκε στους δρόμους με κοντομάνικα και καλοκαιρινές μάσκες να διαδηλώσει για την κατάντια της εκπαίδευσης γιατί η ιστορία αυτή ωφέλησε ένα μέρος μαθητών, οπότε όλα καλά! Καμία διοίκηση πανεπιστημίου δεν αντέδρασε όταν έμαθε πως θα φιλοξενεί μαθητή που δεν άνοιξε βιβλίο στις Πανελλήνιες αφού θα γέμιζε τις κενές θέσεις των τμημάτων, οπότε όλα καλά!Όσοι διαβάζετε καιρό το ιστολόγιο γνωρίζετε την ευαισθησία μου σε θέματα παιδείας. Επικροτώ το πρόγραμμα του Υπουργείου Παιδείας και το όραμά του, με ριζικές αλλαγές που ξεκινούν από το Δημοτικό και καταλήγουν στα Πανεπιστήμια δίνοντας βάση στην τεχνολογία, την ποιότητα παρά την ποσότητα και την πρακτική κατάρτιση του μαθητή. Μάλιστα η χθεσινή πρώτη μέρα έστειλε πολύ θετικά μηνύματα σε θέματα οργάνωσης. Οι λεπτομέρειες του προγράμματος είναι εντυπωσιακές και ας μην ξεχνάμε πως προβλέπεται η συμμετοχή του ιδρύματος για την αποδοχή του υποψηφίου στην πανεπιστημιακή σχολή ως μέρος της διαδικασίας που περιέχει τις Πανελλήνιες εξετάσεις και τη συμπλήρωση Μηχανογραφικού. Αυτά όλα είναι καλά. Τι γίνεται όμως στο διάστημα που μεσολαβεί; Θα γινόμαστε μάρτυρες μαθητών που δεν έχουν καμία σχέση με την εκπαίδευση οι οποίοι θα καταλήγουν σε τριτοβάθμια ιδρύματα; Εκεί που η συνέχεια είναι προδιαγεγραμμένη; Ξέρετε, εγγραφή σε φοιτητική πολιτική παράταξη και πρόοδος μετ’ εμποδίων…
Στην αντίπερα όχθη έχουμε να κάνουμε με την ανάγκη πλήρωσης των θέσεων των τμημάτων προκειμένου να μην κλείσουν. Εκεί αναρωτιέμαι, γιατί; Δεκάδες σχολές συνωστίζονται στα μεγάλα αστικά κέντρα και άλλες μικρότερες με τα ίδια τμήματα απομονώνονται με ελλιπή χρηματοδότηση. Τα συμπεράσματα δικά σας. Έχετε χρόνο να προβληματιστείτε έως ότου μαθητές θα αποκτούν βαθμούς που θα δικαιώνουν θέσεις στα τριτοβάθμια ιδύματα της χώρας.
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΤΩ ΑΠ’ ΤΗ ΒΑΣΗ :[
yannidakis ‘καταχώρηση τσι μέρας’ - ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΔΕΥΤΕΡΑΣ
‘καταχώρηση τσι μέρας’ - ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΔΕΥΤΕΡΑΣ
από Πελασγία
Δεν φταίνε μόνο οι πολιτικοί, φταίμε όλοι μας.
Διαβάζω και ακούω παντού αγανακτισμένους πολίτες κατά της Κυβέρνησης, κατά των πολιτικών κομμάτων και αναρωτιέμαι έχουμε σαν Έλληνες πολίτες σώας τας φρένας;
Ουρανοκατέβατοι μας ήρθαν όλοι αυτοί που καταλήστεψαν τον τόπο; Δεν βγήκαν με την ψήφο του ελληνικού λαού;
Όσους μετανάστες κι αν φέρνουν για να βγούνε δεν μπορούν να βγούνε σε καμία περίπτωση στην εξουσία μόνο από αυτούς.
Πώς φίλε Έλληνα να μην καταληστεύουν τον τόπο όταν εσύ προη γουμένως τους έχεις ψηφίσει για να βολέψουν το παιδί σου σε καμία θέση και όλο σου το συγγενολόι και παρακάμπτεις την αξιοκρατία; Όταν ψηφίζεις με βάση το προσωπικό σου συμφέρον και όχι με βάση αυτού του κατακαημένου του τόπου; Όταν έχεις χάσει την έννοια της πατρίδας;
Εσύ πρώτα που καταστρατηγείς το νόμο γκρινίαζεις για το τι κάνουν αυτοί; Μα γιατί; Εσύ κάνεις κάτι διαφορετικό; Εσύ δεν τους ψήφισες για να βολευτείς; Γιατί σου κακοφαίνεται όταν θέλουν αντιστοίχως να βολευτούν κι αυτοί; Δεν λέω ότι αυτοί ενεργούν σωστά αλλά μήπως κι εσύ από τη θέση σου δεν κάνεις τα ίδια;
Και αντί να βάλεις μυαλό, να κατεβάσεις το κεφάλι από ντροπή, γιατί οι διεφθαρμένοι πολιτικοί βγαίνουν μέσα από ένα διεφθαρμένο λαό που τους ζητά, που τους ψηφίζει, και να αλλάξεις πρώτα εσύ σαν άνθρωπος και να σκέφτεσαι το καλό του τόπου σου πάνω από της τσέπης σου, φωνάζεις, τσιρίζεις κτλ. Κάθε φορά πριν τις εκλογές βλέπεις τους πολιτικούς να τάζουνε, να τάζουνε, και ο λαός να τρέχει να τους ψηφίσει βάσει των υποσχέσεών τους.
Ανάλογα με το ποιος θα γεμίσει την τσέπη σου ψηφίζεις και όχι με το ποιος θα βοηθήσει πραγματικά τη χώρα.Δεν έχεις ακούσει για το νόμο της αγοράς και της ζήτησης; Αν δεν υπήρχε διεφθαρμένος λαός δεν θα αντέχανε και οι διεφθαρμένοι πολιτικοί! Λες γιατί ανακυκλώνει η κυβέρνηση αποτυχημένους στην πράξη βουλευτές της.
Μα γιατί να μην το κάνει όταν εσύ νωρίτερα ψήφισες αυτούς τους αποτυχημένους για να μπουν στη Βουλή. Εσύ δηλαδή είσαι άμοιρος ευθυνών;
Έχεις μάθει να ζεις με δανεικά και να κάνεις φιγούρα με αυτά. Αλλά ξεχνάς ότι τα δανεικά δεν κρατάνε για πάντα, έρχεται η ώρα της επιστροφής και με υπέρογκο τόκο. Τόσο καιρό ζούσες με δάνεια, δάνεια, δάνεια; Καλά τι! νόμισες;
Οι τράπεζες είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα; Σε ποιο ονειρεμένο κόσμο ζεις; Είτε είσαι απλός πολίτης, είτε είσαι κράτος μπορείς να τρως και να πίνεις όσο θέλεις με δανεικά αλλά κάποτε έρχεται η ώρα που θα περάσεις από το ταμείο και τότε η πραγματικότητα θα είναι πολύ σκληρή. Που είναι βρε παιδί μου εκείνη η νοοτροπία των παλιών να ανοίγεσαι μέχρι εκεί που φτάνεις; Καθημερινά ψηφίζονται νόμοι οι οποίοι είναι αντισυνταγματικοί, μάλιστα οι αντισυνταγματικοί είναι πολλοί περισσότεροι.
Και αναρωτιέμαι μήπως φίλε Έλληνα πώς έχεις βολευτεί και έχεις ξεχάσει το καλό του τόπου σου; Δεν νοιάζεσαι και μάλιστα κυνηγάς και όποιον νοιαστεί γιατί σου χαλάει τον ύπνο; Ούτε καν τη νομοθεσία της πατρίδας σου δεν νοιάζεσαι να μάθεις! και σίγουρα δεν έχεις ιδέα περί της ακροτελεύτιας διάταξης του Συντάγματος σου! Διαφορετικά δεν θα μιλούσες για αποχή από τις κάλπες! Γιατί στην αποχή αφήνεις ανενόχλητους τους επιτήδειους να κάνουν τη δουλειά τους και μετά πληρώνεις τις αποφάσεις τους, αλλά είσαι κι εσύ συνυπεύθυνος για την όλη κατάσταση!
Γιατί η ψήφος δεν είναι απλώς δικαίωμα του πολίτη είναι και υποχρέωση! Υποχρέωση προς τον εαυτό του, το κράτος του και τις μελλοντικές γενιές που έρχονται!
Γιατί αν αυτές σε πετάξουν αύριο στο δρόμο και σε φτύνουν όταν σε βλέπουν δεν θα έχουν άδικο, γιατί κι εσύ έβαλες με τη νοοτροπία σου ένα λιθαράκι στο μαύρο μέλλον τους!
Γιατί όταν ήρθε η ώρα να πράξεις το καθήκον σου εσύ την είχες κοπανήσει! Γιατί είναι δείγμα ηλιθιότητας το να φωνάζεις και να τσιρίζεις εκ των υστέρων τη στιγμή που όλο το προηγούμενο διάστημα «κοιμόσουν»! Και όπως νομοθετικά η άγνοια του νόμου δεν αποτελεί άλλοθι παρανομίας έτσι και στην προκειμένη περίπτωση δεν υπάρχει άλλοθι άγνοιας τη! ς κατάστασης!
Όφειλες φίλε να ξέρεις τις αρχές των ανθρώπων που τους έβαλαν να σε κυβερνήσουν! Διότι αν δεν το έχεις πάρει χαμπάρι όταν ψηφίζεις κάποιον του δίνεις εν λευκώ την εξουσία να καθορίσει τη ζωή σου ως πολίτη!
Εσύ έτσι εν λευκώ παραχωρείς σε κάποιον τέτοια εξουσία στην προσωπική σου ζωή χωρίς πρώτα να του έχεις απόλυτη εμπιστοσύνη ότι θα ενεργεί μόνο προς το συμφέρον σου;
Και μην μου πεις σαν δικαιολογία ότι μόνο βρώμικοι υπάρχουν!
Γιατί αν ο λαός ήθελε καθαρούς πολιτικούς οι βρώμικοι δεν θα αντέχανε αφού δεν θα έβγαιναν ποτέ στην εξουσία!
Μακάρι να καταλάβουμε το λάθος μας και να κάνουμε μια νέα αρχή σε σωστές βάσεις αυτή τη φορά!
οι απόψεις που εκφράζονται δε συμφωνούν ή εκφράζουν το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από κριτήρια
από Πελασγία
Δεν φταίνε μόνο οι πολιτικοί, φταίμε όλοι μας.
Διαβάζω και ακούω παντού αγανακτισμένους πολίτες κατά της Κυβέρνησης, κατά των πολιτικών κομμάτων και αναρωτιέμαι έχουμε σαν Έλληνες πολίτες σώας τας φρένας;
Ουρανοκατέβατοι μας ήρθαν όλοι αυτοί που καταλήστεψαν τον τόπο; Δεν βγήκαν με την ψήφο του ελληνικού λαού;
Όσους μετανάστες κι αν φέρνουν για να βγούνε δεν μπορούν να βγούνε σε καμία περίπτωση στην εξουσία μόνο από αυτούς.
Πώς φίλε Έλληνα να μην καταληστεύουν τον τόπο όταν εσύ προη γουμένως τους έχεις ψηφίσει για να βολέψουν το παιδί σου σε καμία θέση και όλο σου το συγγενολόι και παρακάμπτεις την αξιοκρατία; Όταν ψηφίζεις με βάση το προσωπικό σου συμφέρον και όχι με βάση αυτού του κατακαημένου του τόπου; Όταν έχεις χάσει την έννοια της πατρίδας;
Εσύ πρώτα που καταστρατηγείς το νόμο γκρινίαζεις για το τι κάνουν αυτοί; Μα γιατί; Εσύ κάνεις κάτι διαφορετικό; Εσύ δεν τους ψήφισες για να βολευτείς; Γιατί σου κακοφαίνεται όταν θέλουν αντιστοίχως να βολευτούν κι αυτοί; Δεν λέω ότι αυτοί ενεργούν σωστά αλλά μήπως κι εσύ από τη θέση σου δεν κάνεις τα ίδια;
Και αντί να βάλεις μυαλό, να κατεβάσεις το κεφάλι από ντροπή, γιατί οι διεφθαρμένοι πολιτικοί βγαίνουν μέσα από ένα διεφθαρμένο λαό που τους ζητά, που τους ψηφίζει, και να αλλάξεις πρώτα εσύ σαν άνθρωπος και να σκέφτεσαι το καλό του τόπου σου πάνω από της τσέπης σου, φωνάζεις, τσιρίζεις κτλ. Κάθε φορά πριν τις εκλογές βλέπεις τους πολιτικούς να τάζουνε, να τάζουνε, και ο λαός να τρέχει να τους ψηφίσει βάσει των υποσχέσεών τους.
Ανάλογα με το ποιος θα γεμίσει την τσέπη σου ψηφίζεις και όχι με το ποιος θα βοηθήσει πραγματικά τη χώρα.Δεν έχεις ακούσει για το νόμο της αγοράς και της ζήτησης; Αν δεν υπήρχε διεφθαρμένος λαός δεν θα αντέχανε και οι διεφθαρμένοι πολιτικοί! Λες γιατί ανακυκλώνει η κυβέρνηση αποτυχημένους στην πράξη βουλευτές της.
Μα γιατί να μην το κάνει όταν εσύ νωρίτερα ψήφισες αυτούς τους αποτυχημένους για να μπουν στη Βουλή. Εσύ δηλαδή είσαι άμοιρος ευθυνών;
Έχεις μάθει να ζεις με δανεικά και να κάνεις φιγούρα με αυτά. Αλλά ξεχνάς ότι τα δανεικά δεν κρατάνε για πάντα, έρχεται η ώρα της επιστροφής και με υπέρογκο τόκο. Τόσο καιρό ζούσες με δάνεια, δάνεια, δάνεια; Καλά τι! νόμισες;
Οι τράπεζες είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα; Σε ποιο ονειρεμένο κόσμο ζεις; Είτε είσαι απλός πολίτης, είτε είσαι κράτος μπορείς να τρως και να πίνεις όσο θέλεις με δανεικά αλλά κάποτε έρχεται η ώρα που θα περάσεις από το ταμείο και τότε η πραγματικότητα θα είναι πολύ σκληρή. Που είναι βρε παιδί μου εκείνη η νοοτροπία των παλιών να ανοίγεσαι μέχρι εκεί που φτάνεις; Καθημερινά ψηφίζονται νόμοι οι οποίοι είναι αντισυνταγματικοί, μάλιστα οι αντισυνταγματικοί είναι πολλοί περισσότεροι.
Και αναρωτιέμαι μήπως φίλε Έλληνα πώς έχεις βολευτεί και έχεις ξεχάσει το καλό του τόπου σου; Δεν νοιάζεσαι και μάλιστα κυνηγάς και όποιον νοιαστεί γιατί σου χαλάει τον ύπνο; Ούτε καν τη νομοθεσία της πατρίδας σου δεν νοιάζεσαι να μάθεις! και σίγουρα δεν έχεις ιδέα περί της ακροτελεύτιας διάταξης του Συντάγματος σου! Διαφορετικά δεν θα μιλούσες για αποχή από τις κάλπες! Γιατί στην αποχή αφήνεις ανενόχλητους τους επιτήδειους να κάνουν τη δουλειά τους και μετά πληρώνεις τις αποφάσεις τους, αλλά είσαι κι εσύ συνυπεύθυνος για την όλη κατάσταση!
Γιατί η ψήφος δεν είναι απλώς δικαίωμα του πολίτη είναι και υποχρέωση! Υποχρέωση προς τον εαυτό του, το κράτος του και τις μελλοντικές γενιές που έρχονται!
Γιατί αν αυτές σε πετάξουν αύριο στο δρόμο και σε φτύνουν όταν σε βλέπουν δεν θα έχουν άδικο, γιατί κι εσύ έβαλες με τη νοοτροπία σου ένα λιθαράκι στο μαύρο μέλλον τους!
Γιατί όταν ήρθε η ώρα να πράξεις το καθήκον σου εσύ την είχες κοπανήσει! Γιατί είναι δείγμα ηλιθιότητας το να φωνάζεις και να τσιρίζεις εκ των υστέρων τη στιγμή που όλο το προηγούμενο διάστημα «κοιμόσουν»! Και όπως νομοθετικά η άγνοια του νόμου δεν αποτελεί άλλοθι παρανομίας έτσι και στην προκειμένη περίπτωση δεν υπάρχει άλλοθι άγνοιας τη! ς κατάστασης!
Όφειλες φίλε να ξέρεις τις αρχές των ανθρώπων που τους έβαλαν να σε κυβερνήσουν! Διότι αν δεν το έχεις πάρει χαμπάρι όταν ψηφίζεις κάποιον του δίνεις εν λευκώ την εξουσία να καθορίσει τη ζωή σου ως πολίτη!
Εσύ έτσι εν λευκώ παραχωρείς σε κάποιον τέτοια εξουσία στην προσωπική σου ζωή χωρίς πρώτα να του έχεις απόλυτη εμπιστοσύνη ότι θα ενεργεί μόνο προς το συμφέρον σου;
Και μην μου πεις σαν δικαιολογία ότι μόνο βρώμικοι υπάρχουν!
Γιατί αν ο λαός ήθελε καθαρούς πολιτικούς οι βρώμικοι δεν θα αντέχανε αφού δεν θα έβγαιναν ποτέ στην εξουσία!
Μακάρι να καταλάβουμε το λάθος μας και να κάνουμε μια νέα αρχή σε σωστές βάσεις αυτή τη φορά!
οι απόψεις που εκφράζονται δε συμφωνούν ή εκφράζουν το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από κριτήρια
Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010
yannidakis ‘μαντάτα στην κοντολογιά’ - ΚΑΘΕ ΚΑΤΕΡΓΑΡΗΣ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟ ΤΟΥ
15000 σχολεία υποδέχτηκαν σήμερα 1350000 μαθητές & 160000 δάσκαλους & καθηγητές. Η πρώτη μέρα περιελάμβανε τον καθιερωμένο αγιασμό & την διανομή βιβλίων ενώ τα κενά σε προσωπικό είναι λιγότερα από ποτέ. Λιγότερη φέτος είναι & η χρηματοδότηση των σχολείων με το Δημοτικό να συγκεντρώνει τα φώτα λόγω των αλλαγών που προωθήθηκαν εκεί (μη χάσετε τη ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ την ερχόμενη Δευτέρα)
yannidakis δευτέρας - ΔΙΑΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ: ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΙΚΤΥΟ
Καληνωρίσματα. Έχουμε γράψει και έχουμε εξαντλήσει το πάντα επίκαιρο θέμα της παγκοσμιοποίησης. Σήμερα όμως θα (του) δώσουμε μια πρακτική διάσταση προσπαθώντας να ξεφύγουμε από τις τετριμμένες και «καθώς πρέπει» προσεγγίσεις.
Θυμάστε κάποτε (ή ακόμα και σήμερα) που διαβάζαμε στην εφημερίδα ή βλέπαμε στην τηλεόραση διάσημα πρόσωπα της πολιτικής σκηνής, των τεχνών, του αθλητισμού και αναρωτιόμασταν πώς να είναι άραγε η ζωή τους ή πόσο μακρινή φάνταζε μια γνωριμία μαζί τους; Ε, ξεχάστε το! Η παγκοσμιοποίηση μας φέρνει πιο κοντά και θα σας αποδείξω πως όλοι σε αυτόν τον πλανήτη γνωριζόμαστε με όλους σε αυτό τον πλανήτη, απλά και μόνο χρησιμοποιώντας μια διάσημη θεωρία.
Πρόκειται για τη θεωρία του «Six degrees of separation» η όποια θέλει τον κόσμο να 
συρρικνώνεται δραματικά φέρνοντας τον καθένα σε αυτόν τον πλανήτη πολύ πιο κοντά απ’ όσο πιστεύουμε. Συγκεκριμένα, πέντε ανθρώπους μακριά! Το «ανθρώπινο δίκτυο», όπως αλλιώς ονομάζεται, αποτελεί έμπνευση του συγγραφέα John Guare. Αρκετά πανεπιστήμια ασχολήθηκαν πειραματικά με τη θεωρία που θέλει ο κόσμος να γίνεται ξαφνικά, μικρός. Συγκεκριμένα επιλέγουμε ένα τυχαίο υπαρκτό πρόσωπο και σκεφτόμαστε γνωριμίες μας. Αρχίζοντας από την πρώτη (κατάλληλη) γνωριμία μας, σκεφτόμαστε τις δικές της γνωριμίες κι από κει προχωρώντας στη σωστή κατεύθυνση φτάνουμε στις αντίστοιχες γνωριμίες κ.ο.κ. έως ότου φτάσουμε στο τελικό πρόσωπο το οποίο είχαμε στοχεύσει εξ αρχής. Ανάμεσα σε εμάς και το επιθυμητό πρόσωπο πρέπει να υπάρχουν τέσσερα ακόμα πρόσωπα τα οποία δεν είναι απαραίτητο πως γνωρίζουμε, αλλά σίγουρα γνωρίζουμε μέσα από τους δικούς μας γνώριμους. Κι έτσι η αλυσίδα δεν περιέχει αδύναμους κρίκους.
συρρικνώνεται δραματικά φέρνοντας τον καθένα σε αυτόν τον πλανήτη πολύ πιο κοντά απ’ όσο πιστεύουμε. Συγκεκριμένα, πέντε ανθρώπους μακριά! Το «ανθρώπινο δίκτυο», όπως αλλιώς ονομάζεται, αποτελεί έμπνευση του συγγραφέα John Guare. Αρκετά πανεπιστήμια ασχολήθηκαν πειραματικά με τη θεωρία που θέλει ο κόσμος να γίνεται ξαφνικά, μικρός. Συγκεκριμένα επιλέγουμε ένα τυχαίο υπαρκτό πρόσωπο και σκεφτόμαστε γνωριμίες μας. Αρχίζοντας από την πρώτη (κατάλληλη) γνωριμία μας, σκεφτόμαστε τις δικές της γνωριμίες κι από κει προχωρώντας στη σωστή κατεύθυνση φτάνουμε στις αντίστοιχες γνωριμίες κ.ο.κ. έως ότου φτάσουμε στο τελικό πρόσωπο το οποίο είχαμε στοχεύσει εξ αρχής. Ανάμεσα σε εμάς και το επιθυμητό πρόσωπο πρέπει να υπάρχουν τέσσερα ακόμα πρόσωπα τα οποία δεν είναι απαραίτητο πως γνωρίζουμε, αλλά σίγουρα γνωρίζουμε μέσα από τους δικούς μας γνώριμους. Κι έτσι η αλυσίδα δεν περιέχει αδύναμους κρίκους. Από την άλλη σημειώνουμε πως η υπο-αλυσίδα που χρησιμοποιούμε δε μπορεί ή μάλλον δε χρειάζεται να υπερβεί τους έξι κρίκους, ενώ άνετα θα μπορούσε να έχει λιγότερους. Σε κάθε περίπτωση αποτελεί μέρος της παγκόσμιας αλυσίδας που μας προσφέρεται στο περιβάλλον της παγκοσμιοποίησης. Το Ανθρώπινο Δίκτυο έχει εμπνεύσει μυθιστορήματα, θεατρικά έργα, τηλεοπτικές σειρές, κινηματογραφικές ταινίες, σεμινάρια ψυχολογίας και… εμένα. Πάμε να παίξουμε;
yannidakis ‘καταχώρηση τσι μέρας’ - ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
‘καταχώρηση τσι μέρας’ - ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
από ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ
«ΕΛΛΑΔΑ – ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΗΡΙΑ»
Όσοι διαβάσατε τον τίτλο του άρθρου, μη βιαστείτε να κολλήσετε την «αναπηρία» στις όποιες κυβερνήσεις, ειδικά η και γενικά.
Θα μιλήσουμε όχι για «ανάπηρες (πνευματικά και σωματικά) κυβερνήσεις» αλλά, για τους ανάπηρους πολίτες αυτής της χώρας, τους «μερικώς και ολικώς».
Τους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ (γιατί κάποιοι το ξέχασαν ότι είναι άνθρωποι) που είτε γεννήθηκαν με κάποιο σοβαρό πρόβλημα, είτε έπεσαν «θύματα» της «κακιάς ώρας» κάποιου τροχαίου η άλλου είδους ατυχήματος οι οποίοι είναι ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΙ να ζήσουν ΟΛΗ τη ζωή τους είτε τυφλοί, είτε σε αναπηρικό καροτσάκι είτε …..
Να ξεκινήσουμε την αναφορά μας σε αυτούς τους ανθρώπους (Α.Μ.Ε.Α τους χαρακτήρισαν, άλλοι τους φωνάζουν αλλιώς) υπενθυμίζοντας ότι έχουν ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΤΗ ΖΩΗ με ΟΛΟΥΣ τους υπόλοιπους.
Βιώνουν την ΙΔΙΑ καθημερινότητα με........
όλους τους άλλους, μόνο που χρειάζονται φάρμακα, γιατρούς, «αποκλειστικούς –ες» και ένα σωρό άλλα που οι αρτιμελείς, οι «υγιείς» συνάνθρωποι τους δεν τα γνωρίζουν.
Ο «τρόπος που ζουν οι άνθρωποι με αυτές τις ιδιαιτερότητες είναι γνωστός μόνο στους οικείους τους οι οποίοι μοιράζονται και τον «Γολγοθά».
Ναι, τον ΓΟΛΓΟΘΑ.
Γολγοθάς είναι στην τριτοκοσμική χώρα της Ευρώπης που λέγεται Ελλάδα να έχεις κάποιου είδους αναπηρία, μεγάλη η μικρή, και να ζεις με αυτήν.
Γολγοθάς οικονομικός, αλλά και κοινωνικός αφού ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας ΔΕΝ έμαθε πώς να αντιμετωπίζει τους ανθρώπους με ιδιαιτερότητες.
Γολγοθάς είναι να έχεις κάποιου είδους αναπηρία όταν η «Επίσημη Πολιτεία» σε κοροϊδεύει και ΑΔΙΑΦΟΡΕΙ για σένα μη προσφέροντας σου όλα εκείνα που ακόμα και στις πιο υποανάπτυκτες από εμάς χώρες είναι αυτονόητα, και παρέχονται από το κράτος.
Γολγοθάς είναι να προσπαθείς να τα βγάλεις πέρα με τα κουτσουρεμένα βοηθήματα των ταμείων τα οποία για να τα πάρεις, πρέπει να περάσεις από ένα σωρό «επιτροπές», από μια γραφειοκρατία χωρίς προηγούμενο, και ΑΝ ληφθουν υπ όψιν και εγκριθούν οι «γνωματεύσεις» από τα διάφορα κρατικά θεραπευτήρια που καταθέτεις, τότε θα σου δώσουν τα ψίχουλα που τα λένε «επιδόματα» και δεν φτάνουν τις περισσότερες φορές ούτε για να καλύψουν το 1/1000 από τα έξοδα διαβίωσης σου.
Γολγοθάς είναι να χρειάζεσαι ΓΙΑΤΡΟ και να μην έχεις γιατί το «ταμείο» σου ΔΕΝ ανανέωσε την σύμβαση του, οπότε ΟΥΤΕ να εξεταστείς μπορείς, ούτε φάρμακα να γράψεις μπορείς.
Γολγοθάς είναι να σε βάζουν «ραντεβού» με γιατρό μετά από ΕΝΑ ΜΗΝΑ, όταν εσύ τον χρειάζεσαι τώρα.
Στον Γολγοθά σε στέλνουν οι όποιοι αρμόδιοι η αναρμόδιοι πολιτικάντηδες που από τη μια σου τάζουν, σου δίνουν ΕΛΠΙΔΑ για ένα καλύτερο, πιο ανθρώπινο αύριο, και από την άλλη σε ξεχνούν, η αδιαφορούν, η επιτρέπουν με την ασχετοσύνη τους, την αδιαφορία τους, την ανοχή και την παλιανθρωπιά τους (σε κάποιες περιπτώσεις) να παίζουν κερδοσκοπικά παιχνίδια κάποιοι ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ στις πλάτες σου, στις πλάτες ΟΛΩΝ των πολιτών.
Αναπηρία.
Ένα «χρυσορυχείο για εταιρίες, φαρμακοβιομηχανίες, απατεώνες.
Κυβερνήσεις και αναπηρία.
Η κοροϊδία και η αδιαφορία σε όλο της το μεγαλείο.
Αλήθεια, αναρωτήθηκε ποτέ κανείς πόσοι άνθρωποι θα μπορούσαν να είχαν σωθεί, να είχαν γίνει καλά, αν τα πράγματα ήταν λίγο διαφορετικά;
Αναρωτήθηκε κανείς πόσοι συνάνθρωποι μας κατέληξαν ΜΟΝΙΜΑ ΑΝΑΠΗΡΟΙ εξαιτίας όλων αυτών που ανέφερα πιο πάνω (ασχετοσύνη, αδιαφορία κλπ) και πολλών άλλων, η πέθαναν;
Έκατσε ποτέ κανείς από τους ΕΝΟΧΟΥΣ σε αυτό το «κράτος πρόνοιας και δικαίου» στο σκαμνί;
Μόνο να λέμε ότι είμαστε στην Ευρώπη, και ότι προϊδεάσαμε (τρομάρα μας).
Μόνο τα παχιά ΘΑ, οι ψευτιές των πολιτικών και η κοροϊδία μας μένει.
Μπορεί τις όποιες κυβερνήσεις, τους όποιους πολιτικάντηδες να τους βολεύει η απραξία η αδιαφορία και κυρίως η «κατάσταση αναπηρίας» στην οποία έχουν φέρει τα τελευταία 40 χρόνια τη χώρα,.
Οι άνθρωποι κύριοι, θέλουν να ΖΗΣΟΥΝ, έχουν την αξιοπρέπεια τους και ακόμα δεν βγήκαν στη ζητιανειά.
Εκεί θέλετε να τους ωθήσετε;
Ντροπή σας.
οι απόψεις που εκφράζονται δε συμφωνούν ή εκφράζουν το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από κριτήρια
από ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ
«ΕΛΛΑΔΑ – ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΗΡΙΑ»
Όσοι διαβάσατε τον τίτλο του άρθρου, μη βιαστείτε να κολλήσετε την «αναπηρία» στις όποιες κυβερνήσεις, ειδικά η και γενικά.
Θα μιλήσουμε όχι για «ανάπηρες (πνευματικά και σωματικά) κυβερνήσεις» αλλά, για τους ανάπηρους πολίτες αυτής της χώρας, τους «μερικώς και ολικώς».
Τους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ (γιατί κάποιοι το ξέχασαν ότι είναι άνθρωποι) που είτε γεννήθηκαν με κάποιο σοβαρό πρόβλημα, είτε έπεσαν «θύματα» της «κακιάς ώρας» κάποιου τροχαίου η άλλου είδους ατυχήματος οι οποίοι είναι ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΙ να ζήσουν ΟΛΗ τη ζωή τους είτε τυφλοί, είτε σε αναπηρικό καροτσάκι είτε …..
Να ξεκινήσουμε την αναφορά μας σε αυτούς τους ανθρώπους (Α.Μ.Ε.Α τους χαρακτήρισαν, άλλοι τους φωνάζουν αλλιώς) υπενθυμίζοντας ότι έχουν ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΤΗ ΖΩΗ με ΟΛΟΥΣ τους υπόλοιπους.
Βιώνουν την ΙΔΙΑ καθημερινότητα με........
όλους τους άλλους, μόνο που χρειάζονται φάρμακα, γιατρούς, «αποκλειστικούς –ες» και ένα σωρό άλλα που οι αρτιμελείς, οι «υγιείς» συνάνθρωποι τους δεν τα γνωρίζουν.
Ο «τρόπος που ζουν οι άνθρωποι με αυτές τις ιδιαιτερότητες είναι γνωστός μόνο στους οικείους τους οι οποίοι μοιράζονται και τον «Γολγοθά».
Ναι, τον ΓΟΛΓΟΘΑ.
Γολγοθάς είναι στην τριτοκοσμική χώρα της Ευρώπης που λέγεται Ελλάδα να έχεις κάποιου είδους αναπηρία, μεγάλη η μικρή, και να ζεις με αυτήν.
Γολγοθάς οικονομικός, αλλά και κοινωνικός αφού ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας ΔΕΝ έμαθε πώς να αντιμετωπίζει τους ανθρώπους με ιδιαιτερότητες.
Γολγοθάς είναι να έχεις κάποιου είδους αναπηρία όταν η «Επίσημη Πολιτεία» σε κοροϊδεύει και ΑΔΙΑΦΟΡΕΙ για σένα μη προσφέροντας σου όλα εκείνα που ακόμα και στις πιο υποανάπτυκτες από εμάς χώρες είναι αυτονόητα, και παρέχονται από το κράτος.
Γολγοθάς είναι να προσπαθείς να τα βγάλεις πέρα με τα κουτσουρεμένα βοηθήματα των ταμείων τα οποία για να τα πάρεις, πρέπει να περάσεις από ένα σωρό «επιτροπές», από μια γραφειοκρατία χωρίς προηγούμενο, και ΑΝ ληφθουν υπ όψιν και εγκριθούν οι «γνωματεύσεις» από τα διάφορα κρατικά θεραπευτήρια που καταθέτεις, τότε θα σου δώσουν τα ψίχουλα που τα λένε «επιδόματα» και δεν φτάνουν τις περισσότερες φορές ούτε για να καλύψουν το 1/1000 από τα έξοδα διαβίωσης σου.
Γολγοθάς είναι να χρειάζεσαι ΓΙΑΤΡΟ και να μην έχεις γιατί το «ταμείο» σου ΔΕΝ ανανέωσε την σύμβαση του, οπότε ΟΥΤΕ να εξεταστείς μπορείς, ούτε φάρμακα να γράψεις μπορείς.
Γολγοθάς είναι να σε βάζουν «ραντεβού» με γιατρό μετά από ΕΝΑ ΜΗΝΑ, όταν εσύ τον χρειάζεσαι τώρα.
Στον Γολγοθά σε στέλνουν οι όποιοι αρμόδιοι η αναρμόδιοι πολιτικάντηδες που από τη μια σου τάζουν, σου δίνουν ΕΛΠΙΔΑ για ένα καλύτερο, πιο ανθρώπινο αύριο, και από την άλλη σε ξεχνούν, η αδιαφορούν, η επιτρέπουν με την ασχετοσύνη τους, την αδιαφορία τους, την ανοχή και την παλιανθρωπιά τους (σε κάποιες περιπτώσεις) να παίζουν κερδοσκοπικά παιχνίδια κάποιοι ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ στις πλάτες σου, στις πλάτες ΟΛΩΝ των πολιτών.
Αναπηρία.
Ένα «χρυσορυχείο για εταιρίες, φαρμακοβιομηχανίες, απατεώνες.
Κυβερνήσεις και αναπηρία.
Η κοροϊδία και η αδιαφορία σε όλο της το μεγαλείο.
Αλήθεια, αναρωτήθηκε ποτέ κανείς πόσοι άνθρωποι θα μπορούσαν να είχαν σωθεί, να είχαν γίνει καλά, αν τα πράγματα ήταν λίγο διαφορετικά;
Αναρωτήθηκε κανείς πόσοι συνάνθρωποι μας κατέληξαν ΜΟΝΙΜΑ ΑΝΑΠΗΡΟΙ εξαιτίας όλων αυτών που ανέφερα πιο πάνω (ασχετοσύνη, αδιαφορία κλπ) και πολλών άλλων, η πέθαναν;
Έκατσε ποτέ κανείς από τους ΕΝΟΧΟΥΣ σε αυτό το «κράτος πρόνοιας και δικαίου» στο σκαμνί;
Μόνο να λέμε ότι είμαστε στην Ευρώπη, και ότι προϊδεάσαμε (τρομάρα μας).
Μόνο τα παχιά ΘΑ, οι ψευτιές των πολιτικών και η κοροϊδία μας μένει.
Μπορεί τις όποιες κυβερνήσεις, τους όποιους πολιτικάντηδες να τους βολεύει η απραξία η αδιαφορία και κυρίως η «κατάσταση αναπηρίας» στην οποία έχουν φέρει τα τελευταία 40 χρόνια τη χώρα,.
Οι άνθρωποι κύριοι, θέλουν να ΖΗΣΟΥΝ, έχουν την αξιοπρέπεια τους και ακόμα δεν βγήκαν στη ζητιανειά.
Εκεί θέλετε να τους ωθήσετε;
Ντροπή σας.
οι απόψεις που εκφράζονται δε συμφωνούν ή εκφράζουν το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από κριτήρια
yannidakis – ΣΤΟΙΧΗΜΑΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
ΠΡΟΓΝΩΣΤΙΚΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (ΟΠΑΠ) ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
523. ΝΙΣ - ΜΠΟΡΝΤΟ (Χ) 2-1
540. ΜΑΡΙΕΧΑΜΝ - ΤΟΥΡΚΟΥ (2) 2-1
557. ΡΙΒΕΡ ΠΛΕΙΤ - ΑΡΣΕΝΑΛ ΣΑΡΑΝΤΙ (2) 1-0
558. ΑΒΑΙ - ΚΡΟΥΖΕΙΡΟ (2) 1-2
δελτία: 0/2 :[ προβλέψεις: 1/4
523. ΝΙΣ - ΜΠΟΡΝΤΟ (Χ) 2-1
540. ΜΑΡΙΕΧΑΜΝ - ΤΟΥΡΚΟΥ (2) 2-1
557. ΡΙΒΕΡ ΠΛΕΙΤ - ΑΡΣΕΝΑΛ ΣΑΡΑΝΤΙ (2) 1-0
558. ΑΒΑΙ - ΚΡΟΥΖΕΙΡΟ (2) 1-2
δελτία: 0/2 :[ προβλέψεις: 1/4
Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2010
yannidakis - ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: Ο ΚΑΛΟΣ Ο ΠΩΛΗΤΗΣ
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 16 Απριλίου 2007
Ο ΚΑΛΟΣ Ο ΠΩΛΗΤΗΣ
Έχω αυτό το συνήθειο (δεν το χαρακτηρίζω) όταν βρίσκομαι με άλλους ανθρώπους να μπαίνω στη θέση τους αποκωδικοποιώντας την προσωπικότητα τους σε συνάρτηση με αυτό που κάνουν εκείνη τη στιγμή.
Χθες βρέθηκα με πολλούς πωλητές για κάποια σημαντική αγορά που ετοιμάζω και συναναστράφηκα με πολλούς. Με χαρά διαπίστωσα ότι σήμερα οι πωλητές ακριβών αντικειμένων εξασκούν –ελπίζω όχι αυθόρμητα- κάποιες πρακτικές management και φροντίζουν να ελίσσονται γύρω από αυτές.
Μέγα θέμα για τους πωλητές αποτελεί το ψέμα. Επιτρέπεται να λένε ψέματα; Ασφαλώς και είναι εκπληκτική τεχνική να παραποιείς την αλήθεια ή να την ωραιοποιείς. Κάποιες φορές που κρίνεται ανώδυνο για τον πελάτη και την εταιρεία, ίσως να είναι εύστοχο να αποκρύπτονται στοιχεία της αλήθειας. Όμως ψέματα; Χρησιμοποιούμε; Η θεωρία του management είναι κατηγορηματικά αρνητική. Όμως στην πράξη όλοι γνωρίζουμε ότι πολλοί τα επιστρατεύουν ιδιαίτερα όταν πρόκειται να εμπορευτούν κάποιο χαμηλής ποιότητας προϊόν.
Από κει και ύστερα; Δε θα μιλήσω για χαμόγελο, προσήλωση, εμφάνιση κ.α. που είναι ευνόητα σε όλους μας, αλλά προτιμώ να κάνω ένα σημαντικό διαχωρισμό στο επίπεδο φιλικότητας που μπορεί να έχει ο πωλητής στον πελάτη. Με αυτό εννοώ πως καλό είναι ο πωλητής να δείχνει φιλικός προς τον υποψήφιο αγοραστή, ενδεχομένως να ασχοληθεί πιο προσωπικά μαζί του, όμως πρέπει να θέτει ένα όριο πέρα από το οποίο δε θα εισέρχεται, γιατί ο πελάτης πρέπει να έχει τον «χώρο» να αποφασίζει, να συνεδριάζει με το πρόσωπο με το οποίο συνοδεύεται.
Το πρόβλημα με το όριο αυτό, είναι ότι δεν είναι συγκεκριμένο, μιας και ο πωλητής πρέπει να ψυχολογήσει και να κρίνει «στο πόδι» το χαρακτήρα του πελάτη, για να τραβήξει τη γραμμή του ορίου του. Πως; Για παράδειγμα από το πλήθος των λέξεων που χρησιμοποιεί, την ένταση και τα επίθετα των λέξεών του, αλλά αντίστοιχα και από τις αντιδράσεις, προσώπου, σώματος και φράσεων στα όσα αρχικά του λέει ο πωλητής.
Συμβαίνει βέβαια, ο υποψήφιος αγοραστής να είναι «διαβασμένος» σε θέματα και τεχνικές πωλήσεων και άρα να μπορεί να… παίζει ανάλογα με τον πωλητή. Εκεί ζορίζονται τα πράγματα…
yannidakis - FREEVOX: ΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΔΡΟΣΕΡΟ ΠΑΡΑΔΙΝΕΤΑΙ ΣΕ ΕΝΑΝ ΧΕΙΜΩΝΑ ΚΑΥΤΟ
Το δεύτερο άρθρο της συμμετοχής μου στο τεύχος 32 του FREEVOX
ΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΔΡΟΣΕΡΟ ΠΑΡΑΔΙΝΕΤΑΙ ΣΕ ΕΝΑΝ ΧΕΙΜΩΝΑ ΚΑΥΤΟ
Μπορεί ο Σεπτέμβριος να έρχεται με απειλητικές διαθέσεις, όμως ας ξεκινήσουμε αυτό το κείμενο, αυτό το τεύχος, αυτόν τον μήνα με το δεδομένο πως στην Ελλάδα και πολύ περισσότερο στην Κρήτη το καλοκαίρι εξακολουθεί να βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη σε όλους τους τομείς. Στο διάστημα κοντά στον δεκαπενταύγουστο και γιατί όχι μέχρι και σήμερα, είναι πολλά εκείνα που άλλαξαν στον τρόπο ζωής μας και στην καθημερινότητά μας. Είμαι απόλυτος σε αυτό. Μια μεγάλη κατηγορία ανθρώπων –ειδικά φέτος- δεν κατάφερε να πάρει άδεια, να κάνει διακοπές εκτός πόλης ή να αλλάξει το καθημερινό σκληρό πρόγραμμα του με εργασία και δουλειά να αποτελούν την απόλυτη ρουτίνα. Ακόμα όμως κι αυτή η κατηγορία ανθρώπων αυτήν την περίοδο έχει διαφορετική ψυχολογία.
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΧΑΜΗΛΩΝ ΤΑΧΥΤΗΤΩΝ
Είναι η ψυχολογία που αποτελεί την επιδημία της εποχής. Μικροί-μεγάλοι, οικογενειάρχες και εργένηδες, εργασιομανής και άνεργοι είχαν αυτήν την περίοδο την ευκαιρία να κατεβάσουν ταχύτητα. Το καλοκαίρι κυρίως λόγω της αλλαγής του καιρού έχει ως αποτέλεσμα την μείωση της αποδοτικότητάς μας στις καθημερινές μας εργασίες κι αν ακόμα η εργασία είναι τέτοια που η αποδοτικότητα δεν αποτελεί αντικείμενο διακύμανσης, τότε η όρεξη επιτέλεσής της είναι μηδαμινή. Φταίει η ζέστη; Φυσικά. Ευθύνεται το ότι όλοι λίγο-πολύ έχουν το μυαλό τους στις διακοπές; Λογικό. Φανταστείτε κι εκείνους που φέτος δε κατάφεραν να ξεφύγουν κάνοντας διακοπές. Η ψυχολογία γι’ αυτούς θα είναι διπλά επιβαρημένη. Ένα άλλο χαρακτηριστικό του καλοκαιρινού αυτού του διαστήματος, είναι η έτσι κι αλλιώς χαλαρή διάθεση που υπάρχει στο γενικό περιβάλλον. Οι υπηρεσίες ρίχνουν τον ρυθμό τους, το ίδιο και οι απαιτήσεις. Ο εργασιακός φόρτος ελαττώνεται κι έτσι ο εργαζόμενος μάλλον έχει περισσότερο ελεύθερο χρόνο εν ώρα εργασίας, ικανός για να αναπολήσει, να ονειρευτεί, να σχεδιάσει και να… βαρεθεί στο τέλος!
Το γεγονός αυτής της μείωσης διάθεσης μας χτυπά και τους χειμερινούς μήνες κατά διαστήματα, όμως είναι εντελώς διαφορετικό θέμα. Σε γενικές γραμμές είναι χαρακτηριστικό πως ο Αύγουστος και γιατί όχι και οι πρώτες μέρες του Σεπτεμβρίου βρίσκουν τους έλληνες να είναι πλήρως εναρμονισμένοι σε αυτό το πρόγραμμα αδράνειας που έχει τους δικούς του νοητούς κανόνες και οι οποίοι ακόμα κι αν δεν το παραδέχεται κανείς, είναι σεβαστοί από όλους.
ΕΝΑΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΠΙΟ ΘΕΡΜΟΣ ΚΙ ΑΠ’ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
Αυτά έως τον Αύγουστο γιατί ο Σεπτέμβριος, το τέλος του Σεπτεμβρίου ή όποτε η ρουτίνα επιστρέφει στη ζωή του καθένα, επιφυλάσσει μια εξίσου ιδιαίτερη διάθεση για όλους μας ενώ ειδικά φέτος συνοδεύεται από μια ειδική βαρύτητα σημαντικότητας. Ας μην ξεχνάμε πως είναι η αρχή της σεζόν και κατά πολλούς οι στόχοι που τίθενται αυτό το διάστημα μας ακολουθούν ως το επόμενο καλοκαίρι.
Η Ελλάδα προσδοκά τον ερχομό του Σεπτεμβρίου για να λάβει την πολυαναμενόμενη δεύτερη δόση του μεγάλου δανείου που αποσκοπεί στην εξυγίανση του οικονομικού συστήματος και οι έλληνες προετοιμάζονται –καθώς οι φήμες λένε- για ένα τεράστιο κύμα απεργιακών κινητοποιήσεων που με γεμίζει με άγχος για το κατά πόσο θα υποβαθμίσει εκ νέου την εικόνα της χώρας διεθνώς αλλά και κατά πόσο θα ταλαιπωρήσει την κοινωνική της διάρθρωση. Η βία, η εικόνα εξαθλίωσης για μια αντίδραση χωρίς πολιτικό προσανατολισμό ταράζει τον υγιώς σκεπτόμενο πολίτη κι όλα αυτά σε μια περίοδο που χαρακτηρίζεται ως ενδιάμεση λίγο πριν τον χειμώνα.
Γίνεται λοιπόν αντιληπτό πως η νηνεμία του καλοκαιριού, της ξεκούρασης και της ξεγνοιασιάς, αναμένεται να δώσουν την θέση τους σε σημαντικές κοινωνικές αναταράξεις. Ένα καλοκαίρι που κύλησε δίχως τρομακτικά πολιτικά γεγονότα, που απλά προσέφερε θέματα κατανάλωσης για τα δελτία ειδήσεων με απεργίες που κλόνισαν τον τουρισμό και οικονομικές αναλύσεις που περισσότερο τρόμαξαν παρά ξεκαθάρισαν, δίνει τη θέση του σε έναν χειμώνα που αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον. Το φθινόπωρο μας υποδέχεται με εκλογές (7 Νοεμβρίου) στην τοπική αυτοδιοίκηση και εγκαίνια του «Καλλικράτη». Το μεγάλο στοίχημα της κυβέρνησης μας κατεβάζει στα εκλογικά κέντρα για να εκλέξουμε δήμαρχο μα για πρώτη φορά όχι νομάρχη, αλλά Περιφερειάρχη. Και λίγο πριν κοπάσει ο θόρυβος από τα πριν και τα μετά των εκλογών, θα ξεκινά η συζήτηση για τον νέο προϋπολογισμό από την ενός έτους κυβέρνηση η οποία θα πρέπει να πείσει όλους πως αν η πρώτη χρονιά αποτέλεσε πρόκληση ελέγχου του δημοσιονομικού ελλείμματος με την επιβολή σκληρών μέτρων, η δεύτερη θα αφιερωθεί στις επενδύσεις και στην αλλαγή νοοτροπίας παράλληλα με την ανακούφιση συγκεκριμένων κοινωνικών στρωμάτων της ελληνικής πραγματικότητας.
ΕΝΑΣ ΤΥΠΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ
Το γεγονός όμως παραμένει και είναι η βαθιά οικονομική δυσκαμψία στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μας. Σε λίγο καιρό η τουριστική περίοδος θα φτάσει στο τέλος και εκτός από το τέλος των διακοπών που λέγαμε νωρίτερα, θα σημάνει το άδειασμα εκατοντάδων θέσεων εργασίας στον τουριστικό κλάδο. Ξενοδοχεία, μικρομάγαζα, μεταφορές, παραθεριστικά χωριά, απομακρυσμένα νησάκια, όλα αναμένεται να ερημώσουν αφήνοντας τους άνεργους να συμπληρώσουν όλους εκείνους που μένουν καθημερινά εκτός εργασίας από την αδυναμία των εργοδοτών να ανταπεξέλθουν στα έξοδά τους. Το κλίμα θα επιβαρυνθεί περισσότερο από την γελοιωδώς καθιερωμένη «επανάσταση του λαού». Λίγο πριν απ’ τις διακοπές των Χριστουγέννων οι μαθητές θα κλειδώσουν τα σχολεία τους κάνοντας κατάληψη τους. Ακολουθούν τα «Δεκεμβριανά» με επεισόδια, καταστροφές σε δημόσια και ιδιωτική ιδιοκτησία. Η ανακωχή έρχεται τα Χριστούγεννα με κουραμπιέδες και σαμπάνιες και όταν με το καλό επιστρέψουμε αγωνιστικά έχουμε στο πρόγραμμα αγρότες να χωρίζουν την Ελλάδα στη μέση, λίγο αργότερα δημόσιους βολεμένους να απεργούν προκλητικά σπάζοντας τα νεύρα των… ιδιωτών μη βολεμένων. Κι όταν το επόμενο καλοκαιράκι πλησιάσει, ξεκινούν κι όλοι εκείνοι που σχετίζονται με τον τουρισμό, έτσι για να μάθουν και οι ξένοι πως στο όνομα της δημοκρατίας έχουμε το δικαίωμα να διαλύουμε τη διάθρωση του κράτους.
Ούτως ή άλλως η οικονομική κρίση είναι μέρος της καθημερινότητας κάθε πολίτη αυτού του πλανήτη, όμως μέσα στην εν γένει κλιμάκωση που επικρατεί, ο μήνας που εγκαινιάζουμε μπορεί να αποτελέσει την αφορμή για ξεχωριστές και προσωπικές επιδιώξεις. Καλύτερες επιδόσεις στην εργασία ή μια νέα επαγγελματική στέγη, μια νέα σχέση ή το επόμενο βήμα στην ήδη υπάρχουσα και φυσικά μια υπόσχεση για περισσότερο σεβασμό στον εαυτό μας, το περιβάλλον μας, το κοινό καλό.
Το ερώτημα στο οποίο καταλήγουμε είναι απλό: διακοπές κάνατε; Μπαταρίες γεμίσατε; Αν όχι, αλλάξτε χώρα, αν πάλι ναι, ετοιμαστείτε για έναν χειμώνα πιο ζεστό κι απ’ το καλοκαίρι που μόλις τελείωσε.
yannidakis ‘καταχώρηση τσι μέρας’ - ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΣΑΒΒΑΤΟΥ
‘καταχώρηση τσι μέρας’ - ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΣΑΒΒΑΤΟΥ
από ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΤΩΝΗΣ
ΞΑΝΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ...ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ ΠΡΙΝ ΜΕΡΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ
Σεπτέμβριος, ο μέγας μήνας των σχολείων. Και πώς να μην είναι μέγας, τώρα πια για εμάς που ξεσχολήσαμε και νοσταλγούμε, αλλά και για τα παιδιά που, κουρασμένα από το καλοκαίρι, ανυπομονούν να τρέξουν πάλι στη τάξη τους και στους φίλους τους. Μικρή, θυμάμαι, λίγες μέρες πριν ξεκινήσει το σχολείο μου, είχα φοβερή αγωνία. Σκεφτόμουν συνεχώς τους συμμαθητές μου, πόσο ήθελα να τους ξαναδώ. Αναρωτιόμουν τη νέα μου δασκάλα ή δάσκαλο. Άραγε θα είχαμε τον περσινό; Ή μήπως κάποιον καινούριο; Κι αυτός θα ήταν το ίδιο καλός; Βλέπετε, ο παλιός, ακόμα και τη βίτσα να κρατούσε, στο τέλος της χρονιάς είχε μάθει τα χούγια μας κι εμείς τα δικά του και είχαν ταιριάξει τα χνώτα μας. Οπότε, όσες βιτσιές κι αν είχαμε φάει στις παλάμες μας, εμείς μέχρι το τέλος του χρόνου τον αγαπούσαμε.
Βοηθούσαν, βέβαια και οι γονείς μας σ΄αυτό. Δεν τολμούσαμε να πάμε στη μάνα μας να διαμαρτυρηθούμε για τον δάσκαλο. Ο δάσκαλος ήταν πολύ ιερός, όπως και τον παπά-Μανώλη . Αν της λέγαμε ότι τις φάγαμε από τον δάσκαλο, τότε η μάνα μας δεν ρωτούσε "γιατί;" Δεν έψαχνε να βρει ποιος φταίει. Ήταν σίγουρο ότι εμείς φταίγαμε που σαν μικρά παιδιά κάτι κάναμε στο δάσκαλό μας και τον αναγκάσαμε να μας δείρει. Οπότε καλά μας έκανε. Και μας τις έβρεχε κι η μάνα μας αποπάνω. Κι έτσι, ο δάσκαλός μας, κι από εμάς κι απ' τους γονείς μας, έχαιρε απεριορίστου σεβασμού. Δεν έχει σημασία αν είχε δίκιο ή άδικο κι ούτε το ψάχναμε, σημασία είχε όλη η φιλοσοφία περί της αξίας του δασκάλου, όλη η στάση της οικογένειας για το λειτούργημα του δασκάλου, που εμείς είχαμε μάθει να σεβόμαστε βαθειά από την οικογένειά μας. Και μετά ερχόταν η πρώτη μέρα, αυτή η πρώτη μέρα στο σχολείο. Μέλι κι αγωνία. Εκεί να ανεβαίνουμε τα σκαλιά με καθαρά ρούχα και φρεσκοχτενισμένα μαλλιά σε κοτσιδάκι πιασμένα. Μια πρώτη ντροπή για τους συμμαθητές μας, πώς θα τους ξαναδούμε; θα μας θυμούνται; θα είναι και φέτος φίλοι μας; θα μας παίζουν; το πρώτο τέταρτο αγωνίας στα μάτια μας και στο μυαλό μας. Αγιασμός και τρέχοντας στις τάξεις, μπορεί την πρώτη μέρα να παίρναμε και τα βιβλία μας. Αχ! αυτά τα βιβλία... πόσο υπέροχα μύριζαν έτσι καινούρια που ήταν. Τα ξεφυλίζαμε και χώναμε μέσα τους όλο το πρόσωπό μας, εκεί... να πνιγούμε στις μυρωδιές, στα χρώματα, στα γράμματα. Δεν προχωρούσαμε παραπέρα, δεν διαβάζαμε, μέναμε μέχρι εκεί. Ενστικτωδώς δεν θέλαμε να αγχωθούμε με τα μαθήματα αυτή την πρώτη μέρα χαράς. Μόνο να κοιτάζουμε θέλαμε. Τι ωραία βιβλία... και πολλάαααααα!!! Πω, πω φέτος θα έχει διάβασμα. Μας έδινε και η κυρία (δασκάλα) το μαγικό χαρτάκι με τα απαραίτητα, μεγάλη χαρά θα πηγαίναμε για ψώνια: 5 μολύβια, 5 γόμες για στυλό και μολύβι μισή-μισή, φέτος είμασταν σε μεγαλύτερη τάξη θα μαθαίναμε να γράφουμε και με στυλό 2 ξύστρες σιδερένιες 5 τετράδια μπλε - αντιγραφής, εκθέσεων, ορθογραφίας, αριθμητικής, πρόχειρο 1 φυτολόγιο (αυτό τι να είναι άραγε;) 1 μπλοκ ζωγραφικής με ένα κουτί ξυλομπογιάδες 1 μπλοκ φύλλα γλασσέ 1 ψαλιδάκι και μία κόλλα κλπ κλπ κλπ "Φέτος, έχω και μεγαλύτερη χαρά. Θα πάρω καινούρια σάκα, μου το υποσχέθηκε από πέρυσι η μαμά μου. Τρία χρόνια είχα την ίδια, φέτος θα μπω και σε νέα αίθουσα δεν θα πρέπει να πάρω καινούρια; Όπως, επίσης, θα πάρω και καινούρια μπλε ποδιά, με ένα κάτασπρο λευκό γιακαδάκι, σαν να έχει καθίσει ένα περιστεράκι στο λαιμό μου. Η μαμά μου υποσχέθηκε ότι η ποδιά μου θα έχει και πολλές πιέτες. Για να κάνω περιστροφές γύρω από τον εαυτό μου και να ανοίγει σαν λουλούδι. Πέρυσι η ποδιά μου δεν είχε πιέτες και η φίλη μου η Γιούλη που είχε μία τέτοια ποδιά γύριζε και άνοιγε κι έδειχνε τόσο μα τόσο όμορφη. Κι εγώ ζήλεψα." Αγοράζαμε τα σχολικά, τη σάκα, την ποδιά. Όλα εκεί σε μία γωνιά, στο σαλόνι τα έβαζε η μαμά, μην πάμε και τα χαλάσουμε μέχρι την άλλη μέρα. Κι έκλεινε και το σαλόνι, γιατί το σαλόνι το κλείναμε, ήταν καλό δωμάτιο, για τους ξένους. Αλλά εγώ το βράδυ είχα αγωνία, περίμενα να κοιμηθούν όλοι κι άνοιγα σιγά σιγά την πόρτα και περιεργαζόμουνα τα σχολικά μου. Τα μύριζα, τα άγγιζα, ανοιγόκλεινα τη σάκα μου, να δω δουλεύει καλά η κλειδαριά; έκανα δοκιμές, φόραγα και την ποδιά μου, να δω θα κάνει κύκλους μεγάλους όταν γυρίζω γύρω γύρω; Κι έτσι ξεκινούσε η χρονιά, με αγωνία. Και στα μέσα της χρονιάς κουραζόμασταν και μας φώναζε η μάνα μας να διαβάσουμε κι εμείς δεν είχαμε νου... βαριόμασταν. Αρχίζαμε να διαμαρτυρόμαστε για το σχολείο. Πότε θα τελειώσει, φωνάζαμε.... Κι έλεγε η μάνα μας "όταν θα μεγαλώσετε θα σας λείψει, θα το αναζητήσετε. Χαρείτε το τώρα που μπορείτε" Αλλά εμείς δεν την ακούγαμε... Και τώρα μεγαλώσαμε και μας έχει λείψει το σχολείο και το αναζητάμε.... Όλες αυτές τις στιγμές τις αναζητάμε... Και ξεκινάει ένας κύκλος πάλι... με τα παιδιά μας, τώρα να έχουν τις ίδιες αγωνίες και χαρές, την ίδια κούραση και βαριεμάρα κι εμείς να τους φωνάζουμε "όταν θα μεγαλώσετε θα σας λείψει, θα το αναζητήσετε. Χαρείτε το τώρα που μπορείτε"
από ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΤΩΝΗΣ
ΞΑΝΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ...ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ ΠΡΙΝ ΜΕΡΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ
Σεπτέμβριος, ο μέγας μήνας των σχολείων. Και πώς να μην είναι μέγας, τώρα πια για εμάς που ξεσχολήσαμε και νοσταλγούμε, αλλά και για τα παιδιά που, κουρασμένα από το καλοκαίρι, ανυπομονούν να τρέξουν πάλι στη τάξη τους και στους φίλους τους. Μικρή, θυμάμαι, λίγες μέρες πριν ξεκινήσει το σχολείο μου, είχα φοβερή αγωνία. Σκεφτόμουν συνεχώς τους συμμαθητές μου, πόσο ήθελα να τους ξαναδώ. Αναρωτιόμουν τη νέα μου δασκάλα ή δάσκαλο. Άραγε θα είχαμε τον περσινό; Ή μήπως κάποιον καινούριο; Κι αυτός θα ήταν το ίδιο καλός; Βλέπετε, ο παλιός, ακόμα και τη βίτσα να κρατούσε, στο τέλος της χρονιάς είχε μάθει τα χούγια μας κι εμείς τα δικά του και είχαν ταιριάξει τα χνώτα μας. Οπότε, όσες βιτσιές κι αν είχαμε φάει στις παλάμες μας, εμείς μέχρι το τέλος του χρόνου τον αγαπούσαμε.
Βοηθούσαν, βέβαια και οι γονείς μας σ΄αυτό. Δεν τολμούσαμε να πάμε στη μάνα μας να διαμαρτυρηθούμε για τον δάσκαλο. Ο δάσκαλος ήταν πολύ ιερός, όπως και τον παπά-Μανώλη . Αν της λέγαμε ότι τις φάγαμε από τον δάσκαλο, τότε η μάνα μας δεν ρωτούσε "γιατί;" Δεν έψαχνε να βρει ποιος φταίει. Ήταν σίγουρο ότι εμείς φταίγαμε που σαν μικρά παιδιά κάτι κάναμε στο δάσκαλό μας και τον αναγκάσαμε να μας δείρει. Οπότε καλά μας έκανε. Και μας τις έβρεχε κι η μάνα μας αποπάνω. Κι έτσι, ο δάσκαλός μας, κι από εμάς κι απ' τους γονείς μας, έχαιρε απεριορίστου σεβασμού. Δεν έχει σημασία αν είχε δίκιο ή άδικο κι ούτε το ψάχναμε, σημασία είχε όλη η φιλοσοφία περί της αξίας του δασκάλου, όλη η στάση της οικογένειας για το λειτούργημα του δασκάλου, που εμείς είχαμε μάθει να σεβόμαστε βαθειά από την οικογένειά μας. Και μετά ερχόταν η πρώτη μέρα, αυτή η πρώτη μέρα στο σχολείο. Μέλι κι αγωνία. Εκεί να ανεβαίνουμε τα σκαλιά με καθαρά ρούχα και φρεσκοχτενισμένα μαλλιά σε κοτσιδάκι πιασμένα. Μια πρώτη ντροπή για τους συμμαθητές μας, πώς θα τους ξαναδούμε; θα μας θυμούνται; θα είναι και φέτος φίλοι μας; θα μας παίζουν; το πρώτο τέταρτο αγωνίας στα μάτια μας και στο μυαλό μας. Αγιασμός και τρέχοντας στις τάξεις, μπορεί την πρώτη μέρα να παίρναμε και τα βιβλία μας. Αχ! αυτά τα βιβλία... πόσο υπέροχα μύριζαν έτσι καινούρια που ήταν. Τα ξεφυλίζαμε και χώναμε μέσα τους όλο το πρόσωπό μας, εκεί... να πνιγούμε στις μυρωδιές, στα χρώματα, στα γράμματα. Δεν προχωρούσαμε παραπέρα, δεν διαβάζαμε, μέναμε μέχρι εκεί. Ενστικτωδώς δεν θέλαμε να αγχωθούμε με τα μαθήματα αυτή την πρώτη μέρα χαράς. Μόνο να κοιτάζουμε θέλαμε. Τι ωραία βιβλία... και πολλάαααααα!!! Πω, πω φέτος θα έχει διάβασμα. Μας έδινε και η κυρία (δασκάλα) το μαγικό χαρτάκι με τα απαραίτητα, μεγάλη χαρά θα πηγαίναμε για ψώνια: 5 μολύβια, 5 γόμες για στυλό και μολύβι μισή-μισή, φέτος είμασταν σε μεγαλύτερη τάξη θα μαθαίναμε να γράφουμε και με στυλό 2 ξύστρες σιδερένιες 5 τετράδια μπλε - αντιγραφής, εκθέσεων, ορθογραφίας, αριθμητικής, πρόχειρο 1 φυτολόγιο (αυτό τι να είναι άραγε;) 1 μπλοκ ζωγραφικής με ένα κουτί ξυλομπογιάδες 1 μπλοκ φύλλα γλασσέ 1 ψαλιδάκι και μία κόλλα κλπ κλπ κλπ "Φέτος, έχω και μεγαλύτερη χαρά. Θα πάρω καινούρια σάκα, μου το υποσχέθηκε από πέρυσι η μαμά μου. Τρία χρόνια είχα την ίδια, φέτος θα μπω και σε νέα αίθουσα δεν θα πρέπει να πάρω καινούρια; Όπως, επίσης, θα πάρω και καινούρια μπλε ποδιά, με ένα κάτασπρο λευκό γιακαδάκι, σαν να έχει καθίσει ένα περιστεράκι στο λαιμό μου. Η μαμά μου υποσχέθηκε ότι η ποδιά μου θα έχει και πολλές πιέτες. Για να κάνω περιστροφές γύρω από τον εαυτό μου και να ανοίγει σαν λουλούδι. Πέρυσι η ποδιά μου δεν είχε πιέτες και η φίλη μου η Γιούλη που είχε μία τέτοια ποδιά γύριζε και άνοιγε κι έδειχνε τόσο μα τόσο όμορφη. Κι εγώ ζήλεψα." Αγοράζαμε τα σχολικά, τη σάκα, την ποδιά. Όλα εκεί σε μία γωνιά, στο σαλόνι τα έβαζε η μαμά, μην πάμε και τα χαλάσουμε μέχρι την άλλη μέρα. Κι έκλεινε και το σαλόνι, γιατί το σαλόνι το κλείναμε, ήταν καλό δωμάτιο, για τους ξένους. Αλλά εγώ το βράδυ είχα αγωνία, περίμενα να κοιμηθούν όλοι κι άνοιγα σιγά σιγά την πόρτα και περιεργαζόμουνα τα σχολικά μου. Τα μύριζα, τα άγγιζα, ανοιγόκλεινα τη σάκα μου, να δω δουλεύει καλά η κλειδαριά; έκανα δοκιμές, φόραγα και την ποδιά μου, να δω θα κάνει κύκλους μεγάλους όταν γυρίζω γύρω γύρω; Κι έτσι ξεκινούσε η χρονιά, με αγωνία. Και στα μέσα της χρονιάς κουραζόμασταν και μας φώναζε η μάνα μας να διαβάσουμε κι εμείς δεν είχαμε νου... βαριόμασταν. Αρχίζαμε να διαμαρτυρόμαστε για το σχολείο. Πότε θα τελειώσει, φωνάζαμε.... Κι έλεγε η μάνα μας "όταν θα μεγαλώσετε θα σας λείψει, θα το αναζητήσετε. Χαρείτε το τώρα που μπορείτε" Αλλά εμείς δεν την ακούγαμε... Και τώρα μεγαλώσαμε και μας έχει λείψει το σχολείο και το αναζητάμε.... Όλες αυτές τις στιγμές τις αναζητάμε... Και ξεκινάει ένας κύκλος πάλι... με τα παιδιά μας, τώρα να έχουν τις ίδιες αγωνίες και χαρές, την ίδια κούραση και βαριεμάρα κι εμείς να τους φωνάζουμε "όταν θα μεγαλώσετε θα σας λείψει, θα το αναζητήσετε. Χαρείτε το τώρα που μπορείτε"
yannidakis – ΣΤΟΙΧΗΜΑΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΣΑΒΒΑΤΟΥ
ΠΡΟΓΝΩΣΤΙΚΑ ΣΑΒΒΑΤΟΥ (ΟΠΑΠ) AΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
338. ΧΑΜΙΛΤΟΝ - ΡΕΙΝΤΖΕΡΣ (2) 1-2
352. ΑΜΒΟΥΡΓΟ - ΝΥΡΕΜΒΕΡΓΗ (1) 1-1
425. ΑΣΤΕΡΑΣ ΤΡΙΠΟΛΗΣ - ΠΑΟΚ (2) 0-0
447. ΑΓΙΑΞ - ΒΙΛΕΜ π1 (1) 2-0
703. ΣΕΡΒΙΑ π6,5 - ΤΟΥΡΚΙΑ (1) 82-83
473. ΣΑΝ ΛΟΡΕΝΘΟ - ΒΕΛΕΖ ΣΑΡΣΦΙΛΝΤ (1) 0-0
δελτία: 0/3 :[ προβλέψεις: 3/6
338. ΧΑΜΙΛΤΟΝ - ΡΕΙΝΤΖΕΡΣ (2) 1-2
352. ΑΜΒΟΥΡΓΟ - ΝΥΡΕΜΒΕΡΓΗ (1) 1-1
425. ΑΣΤΕΡΑΣ ΤΡΙΠΟΛΗΣ - ΠΑΟΚ (2) 0-0
447. ΑΓΙΑΞ - ΒΙΛΕΜ π1 (1) 2-0
703. ΣΕΡΒΙΑ π6,5 - ΤΟΥΡΚΙΑ (1) 82-83
473. ΣΑΝ ΛΟΡΕΝΘΟ - ΒΕΛΕΖ ΣΑΡΣΦΙΛΝΤ (1) 0-0
δελτία: 0/3 :[ προβλέψεις: 3/6
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)