Τετάρτη 6 Οκτωβρίου 2010
καταχώρηση τσι μέρας - ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΡΙΤΗΣ
καταχώρηση τσι μέρας - ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΡΙΤΗΣ
από ΤΑ ΑΣΗΜΕΝΙΑ ΜΟΥ
Τι περιέχει η ελληνική «μπλογκόσφαιρα»
H διαδρομή στα ελληνικά blog εμπεριέχει θεματικά τα πάντα. Aπό της «Βουλής τα έδρανα» και το βήμα πληροφόρησης και διαλόγου των κοινοβουλευτικών συντακτών (edrana.blogspot.com) και από τα blog πολιτικών και γνωστών δημοσιογράφων έως στο ψηφιακό «ημερολόγιο ενός τρελού» -«κάποτε βαριέμαι, κάποτε τρελαίνομαι, συνήθως τεμπελιάζω αλλά πάντα καταγράφω την ζωή μου εδώ» (diaries-of-a-madman. blogspot. com)- ή το «λογοτεχνικό ασκητήριο» του «γεράσιμου Μπερέκετη» (bereketis. blogspot.com) - «το μπλογκ μου είναι ένα λογοτεχνικό ασκητήριο, ως εκ τούτου οι χώροι και τα πρόσωπα είναι λογοτεχνικά πρόσωπα. Δεν μιλώ για την επικαιρότητα ακόμα και όταν κάνω αναφορές σε αυτήν...».
Eμβριθείς αναλύσεις περί τέχνης, ενδιαφέρουσες προσεγγίσεις της επικαιρότητας (σκίτσα του Mωάμεθ και αντιδράσεις, υποκλοπές, αντικομμουνιστικό μνημόνιο, αθλητικά θέματα, τηλεόραση, κινηματογράφος), σχόλια προς πάσα κατεύθυνση, μέχρι και για το «μερίδιο της ελληνικής «μπλογκόσφαιρας» που αλληλοτρώγεται σε ίντριγκες και καβγάδες», στο οποίο ο Unique Fish αφιερώνει στίχους του Bαγγέλη Γερμανού: «Σίδερα, κοτρόνια, βρέχει ο ουρανός / παίξε το ταμπούρλο σου αρκουδιάρη / προκοπή δεν έχω κι είμαι μοναχός / σ' αυτόν τον κόσμο το ζηλιάρη...». Kείμενα πρωτότυπα, σαρκαστικά, πολύ προσωπικά. Eνίοτε αδιάφορα, βαρετά, εξυπνακίστικα...
H σύλληψη του διαδικτυακού καλλιτέχνη Δημήτρη Φωτίου για απάτη μέσω Iντερνετ προκαλεί έκρηξη οργισμένων αντιδράσεων και κειμένων που στρέφονται κατά του τρόπου που παρουσιάστηκε η είδηση. Oι δημοσιογράφοι κατηγορούνται για τεχνοφοβία και δείκτη ευφυΐας ραδικιού, ως ένδειξη διαμαρτυρίας, «μπλογκίστες» καταργούν τις παραπομπές σε ελληνικά MME, εξαιρουμένων όσων κράτησαν ψύχραιμη στάση και ο δικτυακός τόπος του γλύπτη καταρρέει από τις δεκάδες επισκέψεις συμπαράστασης.
Ενα δελτίο Tύπου της Δίωξης Hλεκτρονικού Eγκλήματος με τίτλο «αποτροπή αυτοκτονίας εκδηλωθείσας μέσω Iντερνετ» δεν κατέδειξε μόνον την απόγνωση που μπορεί να κρύβει ένα blog, αλλά και την υπερβολή αρκετών που έσπευσαν αμέσως να δαιμονοποίησουν τη νέα ιντερνετική μόδα κάνοντας λόγο για περίπου 600 «σκοτεινά» blog Ελλήνων εφήβων. O 14χρονος blogger έγραφε επί διετίας σχεδόν καθημερινά στο ημερολόγιό του, αλλά τελευταία η διάθεση και οι σκέψεις του είχαν ξεπεράσει τα όρια της απαισιοδοξίας. «Δεν περνάω καλά στο σπίτι», έγραφε, «oι γονείς μου δεν με καταλαβαίνουν, δεν μου φέρονται καλά. Δεν έχω όρεξη για τίποτα». Το γεγονός έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία στη νεοσύστατη ελληνική «μπλογκόσφαιρα» και αποτέλεσε αφορμή για ορισμένα σοβαρά σχόλια και προσεγγίσεις σχετικά με τους κινδύνους που κρύβει το Διαδίκτυο για τους έφηβους χρήστες, αλλά δημιούργησε και μερικές απορίες για τα «σκοτεινά» blog εφήβων που ανακάλυψε καταναλωτική οργάνωση. «Πού ανακάλυψαν 600 blog ανηλίκων στο μικρό ελληνικό Ιντερνετ;», διερωτάται η ελληνική «μπλογκόσφαιρα».
Και καβγάδες
Ποσοτικά λίγα τα ελληνικά blog, συγκριτικά με την αλματώδη αύξησή τους στο εξωτερικό, ακολουθούν κι αυτά τη χαμηλή διεισδυτικότητα του Iντερνετ στα νοικοκυριά, όπως επισημαίνει ο κ. Nίκος Bασιλάκος, πρόεδρος της Ενωσης Eλλήνων Xρηστών Iντερνετ (www. eexi.gr), υπογραμμίζοντας παράλληλα ότι ώς ένα βαθμό αποτυπώνουν «εθνικά» χαρακτηριστικά, όπως της προχειρότητας και της φιλαυτίας μας. «Yπάρχουν παραδείγματα blogger που γράφουν κυριολεκτικά ό,τι τους έρχεται, με περιτύλιγμα ένα δήθεν λογοτεχνικό στυλ και ρομαντική διάθεση. Kι όσο περισσότερο γίνεται της μόδας, βλέπουμε να ασχολούνται με τους άλλους, να νομίζουν ότι είναι οι μεγαλύτεροι blogger, να κουτσομπολεύουν, να διαγκωνίζονται, να ξεσπούν δικτυακοί καβγάδες. Eυτυχώς, υπάρχουν και εξαιρετικά blog».
«Ας μπλογκάρουμε!»
Aρκετά τα εξαιρετικά κείμενα στο ελληνικό blog· επιλέγουμε να αναδημοσιεύσουμε ενός φοιτητή «μπλογκίστα» (freehost.stuff.gr/jim_hellas) που ανακαλύπτει ξαφνικά ότι όλοι γύρω του «μπλογκάρουν». Yπό τον τίτλο «ας μπλογκάρουμε...», γράφει: «Τελικά το blogging έγινε της μόδας; Σήμερα διαπίστωσα το βάθος στο οποίο έχει φτάσει η μπλογκατάσταση. Ολοι μπλογκάρουν τελικά! Το blogging έχει χτυπήσει περισσότερες πόρτες από όσες εγώ τουλάχιστον νόμιζα. Πώς έφτασα στο συμπέρασμα αυτό; Απλά από σήμερα το πρωί είδα αρκετά άσχετα άτομα γύρω μου να μπλογκάρουν. Μιας και κάθε Δευτέρα δουλεύω στα εργαστήρια των υπολογιστών στο Πανεπιστήμιο βλέπω να κάνουν διάφορα με τους υπολογιστές. Αλλοι χαζεύουν, άλλοι παίζουν παιχνίδια, άλλοι διαβάζουν e-mail και άλλοι (το 1% ας πούμε) κάνουν εργασία. Σήμερα, όμως, πρόσεξα ότι μερίδα του φοιτητικού κοινού μπλογκάρει κιόλας. Αρχικά το πρωί, ενώ καθόμουνα και κοιτούσα στο monitor.vrypan.net, είδα δίπλα μου μια κοπέλα να ψάχνει στο blogger.com για ένα συγκεκριμένο blog από ό,τι κατάλαβα. Πιο κάτω είδα με την άκρη του ματιού έναν ακόμη τύπο να αφήνει σχόλια σε ένα περιβάλλον blogger.com Πριν από 10 λεπτά πήγα να κάνω έναν έλεγχο σε κάτι εκτυπωτές και είδα μια κοπέλα να δημιουργεί νέο λογαριασμό στο blogger.com Σκέφτηκα ότι μπορεί μερικά από αυτά τα άτομα να τα ξέρω ιντερνετικά και να τα έχω συναντήσει προσωπικά, αγνοώντας τη διπλή τους ταυτόητα. Είναι κακό αυτό;
Δεν ξέρω. Δεν το βλέπω αναγκαία ως κακό πάντως. Αυτή είναι η μαγεία στο Iντερνετ. Εκεί συναντάς σκέψεις και μόνο σκέψεις. Πολλά τείχη πέφτουν και μένει η ουσία πολλές φορές. Από την άλλη, όμως, ίσως έτσι χάνω την ευκαιρία να γνωρίσω τα άτομα αυτά offline»
οι απόψεις που εκφράζονται δε συμφωνούν ή εκφράζουν το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από κριτήρια .
από ΤΑ ΑΣΗΜΕΝΙΑ ΜΟΥ
Τι περιέχει η ελληνική «μπλογκόσφαιρα»
H διαδρομή στα ελληνικά blog εμπεριέχει θεματικά τα πάντα. Aπό της «Βουλής τα έδρανα» και το βήμα πληροφόρησης και διαλόγου των κοινοβουλευτικών συντακτών (edrana.blogspot.com) και από τα blog πολιτικών και γνωστών δημοσιογράφων έως στο ψηφιακό «ημερολόγιο ενός τρελού» -«κάποτε βαριέμαι, κάποτε τρελαίνομαι, συνήθως τεμπελιάζω αλλά πάντα καταγράφω την ζωή μου εδώ» (diaries-of-a-madman. blogspot. com)- ή το «λογοτεχνικό ασκητήριο» του «γεράσιμου Μπερέκετη» (bereketis. blogspot.com) - «το μπλογκ μου είναι ένα λογοτεχνικό ασκητήριο, ως εκ τούτου οι χώροι και τα πρόσωπα είναι λογοτεχνικά πρόσωπα. Δεν μιλώ για την επικαιρότητα ακόμα και όταν κάνω αναφορές σε αυτήν...».
Eμβριθείς αναλύσεις περί τέχνης, ενδιαφέρουσες προσεγγίσεις της επικαιρότητας (σκίτσα του Mωάμεθ και αντιδράσεις, υποκλοπές, αντικομμουνιστικό μνημόνιο, αθλητικά θέματα, τηλεόραση, κινηματογράφος), σχόλια προς πάσα κατεύθυνση, μέχρι και για το «μερίδιο της ελληνικής «μπλογκόσφαιρας» που αλληλοτρώγεται σε ίντριγκες και καβγάδες», στο οποίο ο Unique Fish αφιερώνει στίχους του Bαγγέλη Γερμανού: «Σίδερα, κοτρόνια, βρέχει ο ουρανός / παίξε το ταμπούρλο σου αρκουδιάρη / προκοπή δεν έχω κι είμαι μοναχός / σ' αυτόν τον κόσμο το ζηλιάρη...». Kείμενα πρωτότυπα, σαρκαστικά, πολύ προσωπικά. Eνίοτε αδιάφορα, βαρετά, εξυπνακίστικα...
H σύλληψη του διαδικτυακού καλλιτέχνη Δημήτρη Φωτίου για απάτη μέσω Iντερνετ προκαλεί έκρηξη οργισμένων αντιδράσεων και κειμένων που στρέφονται κατά του τρόπου που παρουσιάστηκε η είδηση. Oι δημοσιογράφοι κατηγορούνται για τεχνοφοβία και δείκτη ευφυΐας ραδικιού, ως ένδειξη διαμαρτυρίας, «μπλογκίστες» καταργούν τις παραπομπές σε ελληνικά MME, εξαιρουμένων όσων κράτησαν ψύχραιμη στάση και ο δικτυακός τόπος του γλύπτη καταρρέει από τις δεκάδες επισκέψεις συμπαράστασης.
Ενα δελτίο Tύπου της Δίωξης Hλεκτρονικού Eγκλήματος με τίτλο «αποτροπή αυτοκτονίας εκδηλωθείσας μέσω Iντερνετ» δεν κατέδειξε μόνον την απόγνωση που μπορεί να κρύβει ένα blog, αλλά και την υπερβολή αρκετών που έσπευσαν αμέσως να δαιμονοποίησουν τη νέα ιντερνετική μόδα κάνοντας λόγο για περίπου 600 «σκοτεινά» blog Ελλήνων εφήβων. O 14χρονος blogger έγραφε επί διετίας σχεδόν καθημερινά στο ημερολόγιό του, αλλά τελευταία η διάθεση και οι σκέψεις του είχαν ξεπεράσει τα όρια της απαισιοδοξίας. «Δεν περνάω καλά στο σπίτι», έγραφε, «oι γονείς μου δεν με καταλαβαίνουν, δεν μου φέρονται καλά. Δεν έχω όρεξη για τίποτα». Το γεγονός έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία στη νεοσύστατη ελληνική «μπλογκόσφαιρα» και αποτέλεσε αφορμή για ορισμένα σοβαρά σχόλια και προσεγγίσεις σχετικά με τους κινδύνους που κρύβει το Διαδίκτυο για τους έφηβους χρήστες, αλλά δημιούργησε και μερικές απορίες για τα «σκοτεινά» blog εφήβων που ανακάλυψε καταναλωτική οργάνωση. «Πού ανακάλυψαν 600 blog ανηλίκων στο μικρό ελληνικό Ιντερνετ;», διερωτάται η ελληνική «μπλογκόσφαιρα».
Και καβγάδες
Ποσοτικά λίγα τα ελληνικά blog, συγκριτικά με την αλματώδη αύξησή τους στο εξωτερικό, ακολουθούν κι αυτά τη χαμηλή διεισδυτικότητα του Iντερνετ στα νοικοκυριά, όπως επισημαίνει ο κ. Nίκος Bασιλάκος, πρόεδρος της Ενωσης Eλλήνων Xρηστών Iντερνετ (www. eexi.gr), υπογραμμίζοντας παράλληλα ότι ώς ένα βαθμό αποτυπώνουν «εθνικά» χαρακτηριστικά, όπως της προχειρότητας και της φιλαυτίας μας. «Yπάρχουν παραδείγματα blogger που γράφουν κυριολεκτικά ό,τι τους έρχεται, με περιτύλιγμα ένα δήθεν λογοτεχνικό στυλ και ρομαντική διάθεση. Kι όσο περισσότερο γίνεται της μόδας, βλέπουμε να ασχολούνται με τους άλλους, να νομίζουν ότι είναι οι μεγαλύτεροι blogger, να κουτσομπολεύουν, να διαγκωνίζονται, να ξεσπούν δικτυακοί καβγάδες. Eυτυχώς, υπάρχουν και εξαιρετικά blog».
«Ας μπλογκάρουμε!»
Aρκετά τα εξαιρετικά κείμενα στο ελληνικό blog· επιλέγουμε να αναδημοσιεύσουμε ενός φοιτητή «μπλογκίστα» (freehost.stuff.gr/jim_hellas) που ανακαλύπτει ξαφνικά ότι όλοι γύρω του «μπλογκάρουν». Yπό τον τίτλο «ας μπλογκάρουμε...», γράφει: «Τελικά το blogging έγινε της μόδας; Σήμερα διαπίστωσα το βάθος στο οποίο έχει φτάσει η μπλογκατάσταση. Ολοι μπλογκάρουν τελικά! Το blogging έχει χτυπήσει περισσότερες πόρτες από όσες εγώ τουλάχιστον νόμιζα. Πώς έφτασα στο συμπέρασμα αυτό; Απλά από σήμερα το πρωί είδα αρκετά άσχετα άτομα γύρω μου να μπλογκάρουν. Μιας και κάθε Δευτέρα δουλεύω στα εργαστήρια των υπολογιστών στο Πανεπιστήμιο βλέπω να κάνουν διάφορα με τους υπολογιστές. Αλλοι χαζεύουν, άλλοι παίζουν παιχνίδια, άλλοι διαβάζουν e-mail και άλλοι (το 1% ας πούμε) κάνουν εργασία. Σήμερα, όμως, πρόσεξα ότι μερίδα του φοιτητικού κοινού μπλογκάρει κιόλας. Αρχικά το πρωί, ενώ καθόμουνα και κοιτούσα στο monitor.vrypan.net, είδα δίπλα μου μια κοπέλα να ψάχνει στο blogger.com για ένα συγκεκριμένο blog από ό,τι κατάλαβα. Πιο κάτω είδα με την άκρη του ματιού έναν ακόμη τύπο να αφήνει σχόλια σε ένα περιβάλλον blogger.com Πριν από 10 λεπτά πήγα να κάνω έναν έλεγχο σε κάτι εκτυπωτές και είδα μια κοπέλα να δημιουργεί νέο λογαριασμό στο blogger.com Σκέφτηκα ότι μπορεί μερικά από αυτά τα άτομα να τα ξέρω ιντερνετικά και να τα έχω συναντήσει προσωπικά, αγνοώντας τη διπλή τους ταυτόητα. Είναι κακό αυτό;
Δεν ξέρω. Δεν το βλέπω αναγκαία ως κακό πάντως. Αυτή είναι η μαγεία στο Iντερνετ. Εκεί συναντάς σκέψεις και μόνο σκέψεις. Πολλά τείχη πέφτουν και μένει η ουσία πολλές φορές. Από την άλλη, όμως, ίσως έτσι χάνω την ευκαιρία να γνωρίσω τα άτομα αυτά offline»
οι απόψεις που εκφράζονται δε συμφωνούν ή εκφράζουν το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από κριτήρια .
Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010
yannidakis τρίτης - ΝΕΥΡΙΚΟΤΗΤΑ ΩΣ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ
Καληνωρίσματα. Το μεγαλείο του ανθρώπινου είδους είναι ακριβώς η ιδιότητα του καθένα να είναι τόσο διαφορετικός από τον άλλο σε τόσες πολλές κατηγορίες κι όμως την ίδια στιγμή να χαρακτηρίζεται από τα κοινά του στοιχεία με άλλους. Άλλωστε αυτό είναι, ένα σύνολο από κοινά και διαφορετικά χαρακτηριστικά από τον δίπλα τον παραδίπλα και πάει λέγοντας.
Παρά τις ιδιομορφίες μας, υπάρχει ένα σημείο, μια κόκκινη γραμμή αν θέλετε, που 
συναντάται σε όλους μας. Δεν είναι στο ίδιο σημείο, όμως δεν υπάρχει άνθρωπος χωρίς οριοθετημένη μια γραμμή ψυχολογικής αντοχής. Είναι το σημείο πέρα από το οποίο ακολουθεί ένα ξέσπασμα από νεύρα, αψυχολόγητες ενέργειες, βία –σωματική, λεκτική, ψυχολογική- ενέργειες εκδίκησης, κλάμα και ένα σωρό άλλα τα οποία εδώ ποικίλουν από άνθρωπο σε άνθρωπο. Υπάρχουν εκείνοι που λέμε πως συσσωρεύουν την πίεση που τους ασκείται διατηρώντας ένα ήρεμο χαρακτήρα για μεγάλο διάστημα και χαρακτηρίζονται από ηφαιστειακό συνολικό ξέσπασμα κι απ’ την άλλη εκείνοι που με κάθε αφορμή ξεσπούν στα πλαίσια μιας στιγμιαίας εκτόνωσης που συνιστάται μιας και έτσι, η ψυχή ηρεμεί γρήγορα. Η κόκκινη γραμμή είναι αλλού πιο κοντή κι αλλού πιο μακριά.
συναντάται σε όλους μας. Δεν είναι στο ίδιο σημείο, όμως δεν υπάρχει άνθρωπος χωρίς οριοθετημένη μια γραμμή ψυχολογικής αντοχής. Είναι το σημείο πέρα από το οποίο ακολουθεί ένα ξέσπασμα από νεύρα, αψυχολόγητες ενέργειες, βία –σωματική, λεκτική, ψυχολογική- ενέργειες εκδίκησης, κλάμα και ένα σωρό άλλα τα οποία εδώ ποικίλουν από άνθρωπο σε άνθρωπο. Υπάρχουν εκείνοι που λέμε πως συσσωρεύουν την πίεση που τους ασκείται διατηρώντας ένα ήρεμο χαρακτήρα για μεγάλο διάστημα και χαρακτηρίζονται από ηφαιστειακό συνολικό ξέσπασμα κι απ’ την άλλη εκείνοι που με κάθε αφορμή ξεσπούν στα πλαίσια μιας στιγμιαίας εκτόνωσης που συνιστάται μιας και έτσι, η ψυχή ηρεμεί γρήγορα. Η κόκκινη γραμμή είναι αλλού πιο κοντή κι αλλού πιο μακριά.Τι προηγείται όμως; Εδώ μπορούν να γραφτούν τόμοι, όμως συνοπτικά για να δοθεί το κλασικό ερέθισμα προβληματισμού του yannidakis θα διακρίνουμε περιπτώσεις όπου η πίεση ασκείται στο οικογενειακό περιβάλλον με απαγορεύσεις και περιορισμούς, στο εργασιακό με συνεχείς μεθοδεύσεις, στο κοινωνικό με κάθε είδους προδοσία, πίεση, διαμάχη ή εξαναγκασμό και φυσικά στο ευρύτερο περιβάλλον που οι αφορμές για ξεσπάσματα συναντώνται παντού: στο δρόμο, στις δημόσιες υπηρεσίες, στην αγορά, σε μια απλή συνάντηση κ.ο.κ.
Είμαι ο τελευταίος που θα δώσει τη συμβουλή της υπομονής. Δεν είναι η λύση να “δαγκώνεις τα χείλι σου” όμως πρέπει να βάλουμε έναν φραγμό στα αναίτια ξεσπάσματα. Λίγη δουλεία με τον εαυτό μας όπως η αυτοκριτική, η προσευχή κ.α. θα βοηθήσουν. Ας μην ξεχνάμε πως δεν πρέπει να κάνουμε αυτό που δε θέλουμε να μας κάνουν, άλλωστε ο απέναντι δεν είναι εχθρός και το αναγκαίο ξέσπασμα μπορεί να γίνει όχι εναντίον ανθρώπων, αλλά με κάποιο μέσο όπως η μουσική, η οδήγηση, το γράψιμο κλπ.
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΑΦΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΤΕ ΑΛΛΕΣ ΑΦΟΡΜΕΣ ΚΑΙ ΜΟΡΦΕΣ ΞΕΣΠΑΣΜΑΤΟΣ :[
καταχώρηση τσι μέρας - ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΔΕΥΤΕΡΑΣ
καταχώρηση τσι μέρας - ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΔΕΥΤΕΡΑΣ
από LAVRAKI
Eνας χρόνος κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ: Που μας πάει ο κ. Παπανδρέου;
Εδώ και μέρες είχα στο μυαλό να κάνω έναν …απολογισμό με την συμπλήρωση ενός έτους από την άνοδο του κ. Παπανδρέου στην εξουσία. Στην αρχή σκέφτηκα να καταγράψω τα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» και να τα αντιδιαστείλω με τα έργα. Όμως, η λίστα ήταν τόσο μεγάλη που αμφιβάλλω, αν κάποιος θα είχε την υπομονή να τη διαβάσει μέχρι το τέλος. Ετσι, περιορίζομαι σε μερικές πολιτικές παρατηρήσεις.
Η απάτη των εκλογών
Όποια και να είναι η έκβαση της πρωθυπουργικής του θητείας (μάλλον θα είναι άδοξη), ο κ. Παπανδρέου θα μείνει στην ιστορία ως ο πολιτικός που, προκειμένου να κερδίσει την εξουσία, δεν δίστασε να κοροϊδέψει ξεδιάντροπα τον ελληνικό λαό.
Οι επιταγές που μοίραζε προεκλογικά ήταν ακάλυπτες.
Γνώριζε την κατάσταση της οικονομίας. Ηξερε, ότι έπρεπε να εφαρμοστεί ένα πρόγραμμα δημοσιονομικής πειθαρχίας (όπως άλλωστε εφαρμόζουν όλες οι χώρες της Ευρωζώνης, γιατί η Ελλάδα να αποτελούσε εξαίρεση). Παρ’ όλα αυτά έκανε σημαία του τον λαϊκισμό και τις ανέξοδες υποσχέσεις.
ια τον κ. Παπανδρέου το μείζον ήταν να γίνει πρωθυπουργός και «γαία πυρί μειχθήτω»!
Αφού, λοιπόν, υφάρπαξε την ψήφο του ελληνικού λαού και κυβερνάει μ’ ένα πρόγραμμά το οποίο ουδέποτε έτυχε της εγκρίσεώς του, τίθεται εκ των πραγμάτων ζήτημα ηθικής και πολιτικής νομιμοποίησης της κυβέρνησής του.
Το ΠΑΣΟΚ που ξέραμε τελειώνει
Ο γνωστός μας κ. Αλμούνια, είχε αποκαλύψει σε μια συνέντευξή του στην «Καθημερινή», ότι όταν συνάντησε τον κ. Παπακωνσταντίνου, απεκόμισε την εντύπωση ότι συμπεριφέρονταν λες και « πήγαιναν σε σχολική εκδρομή.» Οι άνθρωποι ήρθαν στην εξουσία ανέμελοι και απροετοίμαστοι. Για αυτό και χάθηκε τόσος χρόνος μέχρι να αποφασίσουν τι θα κάνουν. Το χειρότερο, όμως, δεν είναι αυτό. Το ΠΑΣΟΚ, όσες φορές κατέλαβε την εξουσία, βρήκε τα πράγματα στρωμένα. Τώρα, για πρώτη φορά, εκλήθη να διαχειριστεί μια κρίση που το υπερέβαινε κατά πολύ! Και επειδή ως σύστημα και μηχανισμός εξουσίας, είχε ανατραφεί και ασκηθεί στο λαϊκισμό, ήθελε καιρό για να καταλάβει που βρίσκεται και τι πολιτική να ακολουθήσει.
Η κυβέρνηση Παπανδρέου επειδή ούτε πρόγραμμα είχε, ούτε πολιτική, βρήκε διέξοδο στο Μνημόνιο. Και δυστυχώς ήταν τόσο απελπισμένη που ακόμα δεν ξέρει τι συμφώνησε! Βέβαια, στο Μνημόνιο δεν οδηγηθήκαμε επειδή δεν υπήρχαν άλλες λύσεις. Οδηγηθήκαμε επειδή το ΠΑΣΟΚ δεν είχε το πολιτικό θάρρος, να εφαρμόσει την πολιτική που οι περιστάσεις απαιτούσαν. Όπως κάνουν οι άλλες χώρες της Ε.Ε. που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα.
Η επιλογή του Μνημονίου θα είναι μοιραία για το ΠΑΣΟΚ.
Το ΠΑΣΟΚ που ξέραμε, τελειώνει, όχι μόνο επειδή καταρρέει ο μύθος που το συντηρούσε (οι έλληνες περνούσαν καλά με το ΠΑΣΟΚ), αλλά και επειδή διαρρηγνύονται, και μάλιστα με τρόπο επώδυνο, οι δεσμοί του με τις κοινωνικές ομάδες που το έφερναν στην εξουσία.
Melting pot
Η παράδοση της οικονομίας μας στο ΔΝΤ, η επερχόμενη διάλυση της μεσαίας τάξης ως αποτέλεσμα της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης, ο Καλλικράτης (που «καντονοποιεί» τη χώρα), η κατάργηση των υπουργείων Μακεδονίας-Θράκης και Αιγαίου, η απάλειψη του «Εθνικής» από τα υπουργεία Παιδείας, Οικονομίας και Αμυνας, ο νόμος για το μεταναστευτικό και η επιμονή του κ. Παπανδρέου, κάθε φορά που βρίσκεται στο εξωτερικό, να αναφέρεται στην ανάγκη «παγκόσμιας διακυβέρνησης», μπορεί, εκ πρώτης όψεως, να μην έχουν σχέση μεταξύ τους. Όμως, μια προσεκτική ανάγνωση δείχνει ότι αποτελούν εκφάνσεις της ίδιας πολιτικής. Σ’ αυτά να προσθέσουμε δύο ακόμα στοιχεία. Την αφέλεια (επιτηδευμένη;) με την οποία αντιμετωπίζονται τα εθνικά μας θέματα (αλήθεια ποια είναι η τύχη εκείνων των συμφωνιών που είχαν υπογραφεί με τον κ. Ερντογάν; Τι απέδωσαν τα photo opportunities με τον κ. Γκρούεφσκι;). Δεύτερον, την κατάργηση συνταγματικώς κατοχυρωμένων δικαιωμάτων.
Ο κ. Παπανδρέου, μεγάλωσε στις ΗΠΑ. Εκεί που το melting pot, ήταν για δεκαετίες η κυρίαρχη ιδεολογία.
Μήπως επιχειρείται μία βίαιη αλλαγή της κοινωνίας μας με βάση πολύ-πολιτισμικά πρότυπα;
Μήπως η χώρα μετατρέπεται σε δορυφόρο και αποτελεί case study ευρύτερων εξελίξεων; Μήπως αναλαμβάνονται δεσμεύσεις οι οποίες προεκτείνονται και προκαταλαμβάνουν και τις επερχόμενες γενιές; Γιατί τις οικονομικές δυσκολίες μπορεί να τις ξεπεράσει η χώρα, την αλλαγή της φυσιογνωμίας της όχι.
Το εκδοτικό κατεστημένο
Στην Ελλάδα ο τύπος επηρέαζε τα πολιτικά πράγματα. Συχνά μάλιστα καθόριζε και τις εξελίξεις. Εχω την εντύπωση ότι ο κ. Παπανδρέου θα πρέπει να είναι ο τελευταίος εκλεκτός αυτού του συστήματος εξουσίας. Είχα γράψει και παλαιότερα ότι μια από τις πρώτες «φούσκες» που θα σκάσει στην Ελλάδα θα είναι αυτή των κρατικοδίαιτων ΜΜΕ, που με σκανδαλώδη τρόπο γιγαντώθηκαν επί «εκσυγχρονισμού» και παρέμειναν ασύδοτα επί Καραμανλή.
Τα ΜΜΕ , όπως τα γνωρίζαμε, οδηγούνται σε κατάρρευση.
Σ’ αυτό συνετέλεσαν πολλοί παράγοντες. Η αχαλίνωτη επέκταση, ο αμείλικτος, μέχρι βαθμού εξοντώσεως, ανταγωνισμός, το διαρκώς αυξανόμενο έλλειμμα αξιοπιστίας και η δύσκολη οικονομική συγκυρία (με δραματική συρρίκνωση της διαφημιστικής δαπάνης). Παράλληλα, το διαδίκτυο αναδεικνύεται ως το μέσο που προτιμούν για την ενημέρωσή τους οι λεγόμενες παραγωγικές ηλικίες. Οι ηλικίες που ενδιαφέρουν τους διαφημιστές! Το διαδίκτυο βάζει δύσκολα προβλήματα για τα συστήματα εξουσίας γιατί δεν υπόκειται σε έλεγχο μια και οι ορίζοντες είναι ανοιχτοί. Αρκεί βεβαίως, να μην αυτό-ακυρωθεί στην πράξη.
Αυτές οι εξελίξεις είναι πιθανόν να απελευθερώσουν μεγάλα τμήματα της κοινωνίας, που ήταν επιδεικτικά καθοδήγησης με βάση τι έλεγαν οι «κυρίαρχοι των οκτώ» και να συμπεριφερθούν με τρόπο που θα εκπλήξει τους politically correct του συστήματος! Ο επόμενος πρωθυπουργός θα εκλεγεί χωρίς τις …ευλογίες του συστήματος. Ισως δε θα το χρειάζεται κιόλας!
Οι προκλήσεις
Η Ελλάδα είχε την ατυχία να γνωρίσει πολλές κακές κυβερνήσεις και ανίκανους ηγέτες. Μερικοί πέρασαν και αμέσως ξεχάστηκαν στα χαλάσματα που δημιούργησαν. Κάποιοι προκάλεσαν τόση ζημιά, που χρειάστηκαν δεκαετίες για να επανορθωθεί. Τέλος, σε ορισμένες περιπτώσεις, οι κρίσεις αποτέλεσαν την αφορμή εθνικής αφύπνισης. Αφετηρία για κάτι καινούργιο. Αναδείχθηκαν ηγέτες, που συνέλαβαν το νόημα και τις επιταγές των καιρών, ήρθησαν στο ύψος των περιστάσεων και κέρδισαν την εμπιστοσύνη του λαού.
Δεν περίμεναν τις εξελίξεις, τις δημιούργησαν.
Δεν κατεβλήθησαν από την εθνική μελαγχολία, την μετέτρεψαν σε ελπίδα.
Δεν περίμεναν τη σειρά τους, έτρεξαν στην πρώτη γραμμή της μάχης αδιαφορώντας για τα κελεύσματα των σκεπτικιστών.
Στάθηκαν όρθιοι όταν ο κόσμος κατέρρεε γύρω τους και είδαν μπροστά.
Αναμφίβολα, η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια δύσκολη πραγματικότητα. Με τον κ. Παπανδρέου δεν κλείνει μόνο ο κύκλος της μεταπολίτευσης, τελειώνει και η εποχή των εύκολων λύσεων. Πρέπει να δούμε την αλήθεια καταπρόσωπο.
Οι καιροί απαιτούν υπέρβαση.
Ο επόμενος πρωθυπουργός θα πρέπει να υπερβεί τα κόμματα, να απελευθερωθεί από τους μηχανισμούς, να αδιαφορήσει για το πολιτικό κόστος και να κτίσει ισχυρούς δεσμούς με την κοινωνία. Δεν είναι εύκολο, αλλά εκεί βρίσκεται η διαφορά του πολιτικού από τον ηγέτη.
οι απόψεις που εκφράζονται δε συμφωνούν ή εκφράζουν το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από κριτήρια
από LAVRAKI
Eνας χρόνος κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ: Που μας πάει ο κ. Παπανδρέου;
Εδώ και μέρες είχα στο μυαλό να κάνω έναν …απολογισμό με την συμπλήρωση ενός έτους από την άνοδο του κ. Παπανδρέου στην εξουσία. Στην αρχή σκέφτηκα να καταγράψω τα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» και να τα αντιδιαστείλω με τα έργα. Όμως, η λίστα ήταν τόσο μεγάλη που αμφιβάλλω, αν κάποιος θα είχε την υπομονή να τη διαβάσει μέχρι το τέλος. Ετσι, περιορίζομαι σε μερικές πολιτικές παρατηρήσεις.
Η απάτη των εκλογών
Όποια και να είναι η έκβαση της πρωθυπουργικής του θητείας (μάλλον θα είναι άδοξη), ο κ. Παπανδρέου θα μείνει στην ιστορία ως ο πολιτικός που, προκειμένου να κερδίσει την εξουσία, δεν δίστασε να κοροϊδέψει ξεδιάντροπα τον ελληνικό λαό.
Οι επιταγές που μοίραζε προεκλογικά ήταν ακάλυπτες.
Γνώριζε την κατάσταση της οικονομίας. Ηξερε, ότι έπρεπε να εφαρμοστεί ένα πρόγραμμα δημοσιονομικής πειθαρχίας (όπως άλλωστε εφαρμόζουν όλες οι χώρες της Ευρωζώνης, γιατί η Ελλάδα να αποτελούσε εξαίρεση). Παρ’ όλα αυτά έκανε σημαία του τον λαϊκισμό και τις ανέξοδες υποσχέσεις.
ια τον κ. Παπανδρέου το μείζον ήταν να γίνει πρωθυπουργός και «γαία πυρί μειχθήτω»!
Αφού, λοιπόν, υφάρπαξε την ψήφο του ελληνικού λαού και κυβερνάει μ’ ένα πρόγραμμά το οποίο ουδέποτε έτυχε της εγκρίσεώς του, τίθεται εκ των πραγμάτων ζήτημα ηθικής και πολιτικής νομιμοποίησης της κυβέρνησής του.
Το ΠΑΣΟΚ που ξέραμε τελειώνει
Ο γνωστός μας κ. Αλμούνια, είχε αποκαλύψει σε μια συνέντευξή του στην «Καθημερινή», ότι όταν συνάντησε τον κ. Παπακωνσταντίνου, απεκόμισε την εντύπωση ότι συμπεριφέρονταν λες και « πήγαιναν σε σχολική εκδρομή.» Οι άνθρωποι ήρθαν στην εξουσία ανέμελοι και απροετοίμαστοι. Για αυτό και χάθηκε τόσος χρόνος μέχρι να αποφασίσουν τι θα κάνουν. Το χειρότερο, όμως, δεν είναι αυτό. Το ΠΑΣΟΚ, όσες φορές κατέλαβε την εξουσία, βρήκε τα πράγματα στρωμένα. Τώρα, για πρώτη φορά, εκλήθη να διαχειριστεί μια κρίση που το υπερέβαινε κατά πολύ! Και επειδή ως σύστημα και μηχανισμός εξουσίας, είχε ανατραφεί και ασκηθεί στο λαϊκισμό, ήθελε καιρό για να καταλάβει που βρίσκεται και τι πολιτική να ακολουθήσει.
Η κυβέρνηση Παπανδρέου επειδή ούτε πρόγραμμα είχε, ούτε πολιτική, βρήκε διέξοδο στο Μνημόνιο. Και δυστυχώς ήταν τόσο απελπισμένη που ακόμα δεν ξέρει τι συμφώνησε! Βέβαια, στο Μνημόνιο δεν οδηγηθήκαμε επειδή δεν υπήρχαν άλλες λύσεις. Οδηγηθήκαμε επειδή το ΠΑΣΟΚ δεν είχε το πολιτικό θάρρος, να εφαρμόσει την πολιτική που οι περιστάσεις απαιτούσαν. Όπως κάνουν οι άλλες χώρες της Ε.Ε. που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα.
Η επιλογή του Μνημονίου θα είναι μοιραία για το ΠΑΣΟΚ.
Το ΠΑΣΟΚ που ξέραμε, τελειώνει, όχι μόνο επειδή καταρρέει ο μύθος που το συντηρούσε (οι έλληνες περνούσαν καλά με το ΠΑΣΟΚ), αλλά και επειδή διαρρηγνύονται, και μάλιστα με τρόπο επώδυνο, οι δεσμοί του με τις κοινωνικές ομάδες που το έφερναν στην εξουσία.
Melting pot
Η παράδοση της οικονομίας μας στο ΔΝΤ, η επερχόμενη διάλυση της μεσαίας τάξης ως αποτέλεσμα της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης, ο Καλλικράτης (που «καντονοποιεί» τη χώρα), η κατάργηση των υπουργείων Μακεδονίας-Θράκης και Αιγαίου, η απάλειψη του «Εθνικής» από τα υπουργεία Παιδείας, Οικονομίας και Αμυνας, ο νόμος για το μεταναστευτικό και η επιμονή του κ. Παπανδρέου, κάθε φορά που βρίσκεται στο εξωτερικό, να αναφέρεται στην ανάγκη «παγκόσμιας διακυβέρνησης», μπορεί, εκ πρώτης όψεως, να μην έχουν σχέση μεταξύ τους. Όμως, μια προσεκτική ανάγνωση δείχνει ότι αποτελούν εκφάνσεις της ίδιας πολιτικής. Σ’ αυτά να προσθέσουμε δύο ακόμα στοιχεία. Την αφέλεια (επιτηδευμένη;) με την οποία αντιμετωπίζονται τα εθνικά μας θέματα (αλήθεια ποια είναι η τύχη εκείνων των συμφωνιών που είχαν υπογραφεί με τον κ. Ερντογάν; Τι απέδωσαν τα photo opportunities με τον κ. Γκρούεφσκι;). Δεύτερον, την κατάργηση συνταγματικώς κατοχυρωμένων δικαιωμάτων.
Ο κ. Παπανδρέου, μεγάλωσε στις ΗΠΑ. Εκεί που το melting pot, ήταν για δεκαετίες η κυρίαρχη ιδεολογία.
Μήπως επιχειρείται μία βίαιη αλλαγή της κοινωνίας μας με βάση πολύ-πολιτισμικά πρότυπα;
Μήπως η χώρα μετατρέπεται σε δορυφόρο και αποτελεί case study ευρύτερων εξελίξεων; Μήπως αναλαμβάνονται δεσμεύσεις οι οποίες προεκτείνονται και προκαταλαμβάνουν και τις επερχόμενες γενιές; Γιατί τις οικονομικές δυσκολίες μπορεί να τις ξεπεράσει η χώρα, την αλλαγή της φυσιογνωμίας της όχι.
Το εκδοτικό κατεστημένο
Στην Ελλάδα ο τύπος επηρέαζε τα πολιτικά πράγματα. Συχνά μάλιστα καθόριζε και τις εξελίξεις. Εχω την εντύπωση ότι ο κ. Παπανδρέου θα πρέπει να είναι ο τελευταίος εκλεκτός αυτού του συστήματος εξουσίας. Είχα γράψει και παλαιότερα ότι μια από τις πρώτες «φούσκες» που θα σκάσει στην Ελλάδα θα είναι αυτή των κρατικοδίαιτων ΜΜΕ, που με σκανδαλώδη τρόπο γιγαντώθηκαν επί «εκσυγχρονισμού» και παρέμειναν ασύδοτα επί Καραμανλή.
Τα ΜΜΕ , όπως τα γνωρίζαμε, οδηγούνται σε κατάρρευση.
Σ’ αυτό συνετέλεσαν πολλοί παράγοντες. Η αχαλίνωτη επέκταση, ο αμείλικτος, μέχρι βαθμού εξοντώσεως, ανταγωνισμός, το διαρκώς αυξανόμενο έλλειμμα αξιοπιστίας και η δύσκολη οικονομική συγκυρία (με δραματική συρρίκνωση της διαφημιστικής δαπάνης). Παράλληλα, το διαδίκτυο αναδεικνύεται ως το μέσο που προτιμούν για την ενημέρωσή τους οι λεγόμενες παραγωγικές ηλικίες. Οι ηλικίες που ενδιαφέρουν τους διαφημιστές! Το διαδίκτυο βάζει δύσκολα προβλήματα για τα συστήματα εξουσίας γιατί δεν υπόκειται σε έλεγχο μια και οι ορίζοντες είναι ανοιχτοί. Αρκεί βεβαίως, να μην αυτό-ακυρωθεί στην πράξη.
Αυτές οι εξελίξεις είναι πιθανόν να απελευθερώσουν μεγάλα τμήματα της κοινωνίας, που ήταν επιδεικτικά καθοδήγησης με βάση τι έλεγαν οι «κυρίαρχοι των οκτώ» και να συμπεριφερθούν με τρόπο που θα εκπλήξει τους politically correct του συστήματος! Ο επόμενος πρωθυπουργός θα εκλεγεί χωρίς τις …ευλογίες του συστήματος. Ισως δε θα το χρειάζεται κιόλας!
Οι προκλήσεις
Η Ελλάδα είχε την ατυχία να γνωρίσει πολλές κακές κυβερνήσεις και ανίκανους ηγέτες. Μερικοί πέρασαν και αμέσως ξεχάστηκαν στα χαλάσματα που δημιούργησαν. Κάποιοι προκάλεσαν τόση ζημιά, που χρειάστηκαν δεκαετίες για να επανορθωθεί. Τέλος, σε ορισμένες περιπτώσεις, οι κρίσεις αποτέλεσαν την αφορμή εθνικής αφύπνισης. Αφετηρία για κάτι καινούργιο. Αναδείχθηκαν ηγέτες, που συνέλαβαν το νόημα και τις επιταγές των καιρών, ήρθησαν στο ύψος των περιστάσεων και κέρδισαν την εμπιστοσύνη του λαού.
Δεν περίμεναν τις εξελίξεις, τις δημιούργησαν.
Δεν κατεβλήθησαν από την εθνική μελαγχολία, την μετέτρεψαν σε ελπίδα.
Δεν περίμεναν τη σειρά τους, έτρεξαν στην πρώτη γραμμή της μάχης αδιαφορώντας για τα κελεύσματα των σκεπτικιστών.
Στάθηκαν όρθιοι όταν ο κόσμος κατέρρεε γύρω τους και είδαν μπροστά.
Αναμφίβολα, η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια δύσκολη πραγματικότητα. Με τον κ. Παπανδρέου δεν κλείνει μόνο ο κύκλος της μεταπολίτευσης, τελειώνει και η εποχή των εύκολων λύσεων. Πρέπει να δούμε την αλήθεια καταπρόσωπο.
Οι καιροί απαιτούν υπέρβαση.
Ο επόμενος πρωθυπουργός θα πρέπει να υπερβεί τα κόμματα, να απελευθερωθεί από τους μηχανισμούς, να αδιαφορήσει για το πολιτικό κόστος και να κτίσει ισχυρούς δεσμούς με την κοινωνία. Δεν είναι εύκολο, αλλά εκεί βρίσκεται η διαφορά του πολιτικού από τον ηγέτη.
οι απόψεις που εκφράζονται δε συμφωνούν ή εκφράζουν το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από κριτήρια
Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010
yannidakis δευτέρας - ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΟΥ ΟΚΤΩΒΡΗ: ΤΟ ΔΕΡΜΑ ΕΙΝΑΙ ΚΡΕΑΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΖΩΟ ‘ΑΝΘΡΩΠΟΣ’
Καληνωρίσματα. Εδώ και καιρό μια διαφήμιση στάθηκε αφορμή για να αντιπαρατεθούν δύο σημαντικοί οργανισμοί προστασίας των δικαιωμάτων. Από τη 
μια η PETA η διεθνή οργάνωση προστασίας των ζώων η οποία είχε μια πρωτότυπη ιδέα διαφήμισης που προφανώς αποσκοπούσε στην ευαισθητοποίηση των ανθρώπων. Κάλεσε λοιπόν ένα σύμβολο της ανθρώπινης σάρκας, την Pamela Anderson για να φωτογραφηθεί ημίγυμνη (φωτό) στέλνοντας το μήνυμα της ισότητας των ζώων –συμπεριλαμβανομένων και των ανθρώπων- προωθώντας την “πράσινη διατροφή”. Η Anderson δέχθηκε πρόθυμα μιας και φημίζεται για την ευαισθητοποίηση σε πολλούς κοινωφελείς σκοπούς, κανείς όμως δεν περίμενε πως στον Καναδά, μια φεμινιστική οργάνωση προστασίας των δικαιωμάτων της γυναίκας θα κατάφερνε να απαγορεύσει την κυκλοφορία της διαφήμισης στη χώρα δημιουργώντας κοινωνικό θέμα που πήρε διαστάσεις.
μια η PETA η διεθνή οργάνωση προστασίας των ζώων η οποία είχε μια πρωτότυπη ιδέα διαφήμισης που προφανώς αποσκοπούσε στην ευαισθητοποίηση των ανθρώπων. Κάλεσε λοιπόν ένα σύμβολο της ανθρώπινης σάρκας, την Pamela Anderson για να φωτογραφηθεί ημίγυμνη (φωτό) στέλνοντας το μήνυμα της ισότητας των ζώων –συμπεριλαμβανομένων και των ανθρώπων- προωθώντας την “πράσινη διατροφή”. Η Anderson δέχθηκε πρόθυμα μιας και φημίζεται για την ευαισθητοποίηση σε πολλούς κοινωφελείς σκοπούς, κανείς όμως δεν περίμενε πως στον Καναδά, μια φεμινιστική οργάνωση προστασίας των δικαιωμάτων της γυναίκας θα κατάφερνε να απαγορεύσει την κυκλοφορία της διαφήμισης στη χώρα δημιουργώντας κοινωνικό θέμα που πήρε διαστάσεις.Η εικονιζόμενη, υπεράσπισε την καμπάνια υπενθυμίζοντας πως σε πολλές περιοχές του πλανήτη οι γυναίκες δεν μπορούν να δείξουν καν το πρόσωπό τους δημοσίως. Αυτό ναι, είναι μια σημαντική καταπίεση των δικαιωμάτων της γυναίκας. Αν μια ομολογουμένως, επιθετική καμπάνια μπορεί να συνδυάσει στοιχεία που θα ερεθίσουν τη σκέψη και θα προβληματίσουν τον άνθρωπο, έχει περισσότερες πιθανότητες να πετύχει τον στόχο της τότε αυτή κρίνεται αναγκαία. Το ημίγυμνο κορμί μιας γυναίκας χωρισμένο με έναν μαρκαδόρο σε κάθε προκλητικό της σημείο, ιδιαίτερα αν αυτή είναι η πληθωρική Pamela, θα μας επιστήσει τουλάχιστον την προσοχή. Κι όταν το ζητούμενο είναι η ευαισθητοποίηση των ανθρώπων αφενός για την μη αλόγιστη σφαγή ζώων κι αφενός για την καλύτερη διατροφή που φυσικά δεν περιέχει μεγάλες ποσότητες σε κρέας, τότε τα μέσα… αγιάζονται!
Όμως το αντικείμενο παραμένει η γυναίκα. Και είναι αλήθεια πως η γυναίκα αποτελεί το κατ’ εξοχήν διαφημιστικό προϊόν σε κάθε περίπτωση. Το πρότυπο της καλής νοικοκυράς με την ελκυστική γυναίκα, την επιτυχημένη επαγγελματία και την στοργική μητέρα που τρώει μόνο… γιαουρτάκια έχει θεωρηθεί κατά καιρούς προσβλητικό για την γυναίκα. Αν τώρα ένα μοντέλο ζωγραφίζεται επιδεικτικά σα να πρόκειται για κρέας επί σφαγή στο κρεοπωλείο, θα πρέπει να παραδεχτούμε πως έχουμε να μελετήσουμε μια πολύ επιθετική διαφήμιση που λόγο της ευρύτητας του στόχου της, απευθύνεται σε κατηγορίες ανθρώπων που μπορεί να είναι περισσότερο ευαισθητοποιημένοι σε θέματα προστασίας δικαιωμάτων.
Η PETA ξεπέρασε τα όρια ή απλά οι αντιδράσεις είναι υπερβολικές; Μπορούμε να βρούμε δικαιολογητικά στην κάθε μεριά. Όμως αν θέλουμε να επικρατήσει ένα κοινωνικό μήνυμα, ποιό θα ήταν αυτό;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΑΦΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕΤΕ ΣΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ :[
γράψτε το σχόλιο σας και καταχωρήστε την απάντησή σας στην ηλεκτρονική ψηφοφορία στην δεξιά στήλη της σελίδας
αφιερωμένο στην Παγκόσμια Ημέρα Ζώων
αφιερωμένο στην Παγκόσμια Ημέρα Ζώων
καταχώρηση τσι μέρας - ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
καταχώρηση τσι μέρας - ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
από ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΕΓΕΩΝΑ
Τουρκία - Η κρατική παρένθεση
Η έλλειψη του βυζαντινού παραδείγματος στο νοητικό υπόβαθρο της έννοιας της αυτοκρατορίας μας εμποδίζει σοβαρά για να εξετάσουμε αντικειμενικά την εξέλιξη της Τουρκίας. Έχουμε την τάση να την ταυτίζουμε με ένα είδος Μεγάλης Ιδέας. Σε αυτό το πλαίσιο επιπλέον διαπράττουμε το στρατηγικό λάθος της ταύτισης του οράματος με το όνειρο.
Η ανάλυσή μας έχει ως αποτέλεσμα τη θεώρηση της κρατικής οντότητας της Τουρκίας ως αλλαγή φάσης σε σχέση με την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Έτσι μας ενοχλεί η πραγματικότητα του νεοθωμανικού δόγματος, όχι ως στρατηγικό βάθος, διότι δεν πιστεύουμε στην ύπαρξή του, αλλά ως μορφή που αμφισβητεί το νοητικό μας μοντέλο. Στην καλύτερη περίπτωση θεωρούμε ότι η Τουρκία θα ήθελε να ξαναγίνει Αυτοκρατορία. Ποιος τολμά όμως να σκεφτεί και να πει ότι ουσιαστικά δεν έπαψε ποτέ να είναι μία Αυτοκρατορία; Αν εξετάζαμε πιο προσεχτικά το βυζαντινό παράδειγμα σε όλη τη διάρκεια του, θα είχαμε μεγάλες πρακτικές δυσκολίες για να υποστηρίξουμε ότι αποτελεί μία συνεχόμενη αυτοκρατορία. Οι εποχιακές εκπτώσεις δίνουν βέβαια ένα μοντέλο, το οποίο όμως δεν επαρκεί για να εξηγήσει την πραγματικότητα που εξελίσσεται. Στο πεδίο, δεν υπάρχει καμία έκπτωση. Η Τουρκία διαμορφώνει ένα συνεχόμενο χρονικό διάστημα, όπου η επικρατούσα στρατηγική είναι η ομαλότητα. Αποφεύγει τις κρίσεις που προκαλούν ριζικές αλλαγές. Ακόμα κι η ακολουθία των στρατιωτικών καθεστώτων δεν είναι παρά μία συνέχεια διορθωτικών κινήσεων προς την ίδια κατεύθυνση. Οι τροποποιήσεις της πορείας είναι ασήμαντες σε σχέση με τον όλο σχεδιασμό. Με αυτόν τον τρόπο κι εμείς δίνουμε σημασία σε λεπτομέρειες και δεν εξετάζουμε τις διαχρονικές τάσεις. Ενώ υπάρχει και το βυζαντινό αλλά και το ρωσικό παράδειγμα, το οποίο θα μας επέτρεπε να μην πέσουμε σε αυτή την νοητική παγίδα. Διότι ο στόχος μας δεν έχει αλλάξει σε βάθος χρόνου. Δεν της επαρκεί η ιδιότητα της περιφερειακής δύναμης, θέλει να διατηρήσει την αποικιοκρατική της οντότητα κι όχι να την ξαναβρεί, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι από εμάς. Δεν αρκεί το θέλω, θέλει το είμαι. Και δεν πρόκειται να σταματήσει πάνω σε τοπικά εμπόδια και γι’ αυτό το λόγο θέλει μηδενικές τριβές. Κατά συνέπεια, είναι στο πλαίσιο απορρόφησης, δηλαδή στην καλύτερη περίπτωση θα έχουμε τη δημιουργία buffer zones. Αν εξετάσουμε λοιπόν σοβαρά το όλο θέμα, θα καταλάβουμε επιτέλους ότι θέλει να κλείσει την κρατική παρένθεση για να έχει μία στρατηγική ανέλιξη κι ένα μέλλον, διότι χρησιμοποιεί αποτελεσματικά το παρελθόν της.
οι απόψεις που εκφράζονται δε συμφωνούν ή εκφράζουν το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από κριτήρια
από ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΕΓΕΩΝΑ
Τουρκία - Η κρατική παρένθεση
Η έλλειψη του βυζαντινού παραδείγματος στο νοητικό υπόβαθρο της έννοιας της αυτοκρατορίας μας εμποδίζει σοβαρά για να εξετάσουμε αντικειμενικά την εξέλιξη της Τουρκίας. Έχουμε την τάση να την ταυτίζουμε με ένα είδος Μεγάλης Ιδέας. Σε αυτό το πλαίσιο επιπλέον διαπράττουμε το στρατηγικό λάθος της ταύτισης του οράματος με το όνειρο.
Η ανάλυσή μας έχει ως αποτέλεσμα τη θεώρηση της κρατικής οντότητας της Τουρκίας ως αλλαγή φάσης σε σχέση με την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Έτσι μας ενοχλεί η πραγματικότητα του νεοθωμανικού δόγματος, όχι ως στρατηγικό βάθος, διότι δεν πιστεύουμε στην ύπαρξή του, αλλά ως μορφή που αμφισβητεί το νοητικό μας μοντέλο. Στην καλύτερη περίπτωση θεωρούμε ότι η Τουρκία θα ήθελε να ξαναγίνει Αυτοκρατορία. Ποιος τολμά όμως να σκεφτεί και να πει ότι ουσιαστικά δεν έπαψε ποτέ να είναι μία Αυτοκρατορία; Αν εξετάζαμε πιο προσεχτικά το βυζαντινό παράδειγμα σε όλη τη διάρκεια του, θα είχαμε μεγάλες πρακτικές δυσκολίες για να υποστηρίξουμε ότι αποτελεί μία συνεχόμενη αυτοκρατορία. Οι εποχιακές εκπτώσεις δίνουν βέβαια ένα μοντέλο, το οποίο όμως δεν επαρκεί για να εξηγήσει την πραγματικότητα που εξελίσσεται. Στο πεδίο, δεν υπάρχει καμία έκπτωση. Η Τουρκία διαμορφώνει ένα συνεχόμενο χρονικό διάστημα, όπου η επικρατούσα στρατηγική είναι η ομαλότητα. Αποφεύγει τις κρίσεις που προκαλούν ριζικές αλλαγές. Ακόμα κι η ακολουθία των στρατιωτικών καθεστώτων δεν είναι παρά μία συνέχεια διορθωτικών κινήσεων προς την ίδια κατεύθυνση. Οι τροποποιήσεις της πορείας είναι ασήμαντες σε σχέση με τον όλο σχεδιασμό. Με αυτόν τον τρόπο κι εμείς δίνουμε σημασία σε λεπτομέρειες και δεν εξετάζουμε τις διαχρονικές τάσεις. Ενώ υπάρχει και το βυζαντινό αλλά και το ρωσικό παράδειγμα, το οποίο θα μας επέτρεπε να μην πέσουμε σε αυτή την νοητική παγίδα. Διότι ο στόχος μας δεν έχει αλλάξει σε βάθος χρόνου. Δεν της επαρκεί η ιδιότητα της περιφερειακής δύναμης, θέλει να διατηρήσει την αποικιοκρατική της οντότητα κι όχι να την ξαναβρεί, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι από εμάς. Δεν αρκεί το θέλω, θέλει το είμαι. Και δεν πρόκειται να σταματήσει πάνω σε τοπικά εμπόδια και γι’ αυτό το λόγο θέλει μηδενικές τριβές. Κατά συνέπεια, είναι στο πλαίσιο απορρόφησης, δηλαδή στην καλύτερη περίπτωση θα έχουμε τη δημιουργία buffer zones. Αν εξετάσουμε λοιπόν σοβαρά το όλο θέμα, θα καταλάβουμε επιτέλους ότι θέλει να κλείσει την κρατική παρένθεση για να έχει μία στρατηγική ανέλιξη κι ένα μέλλον, διότι χρησιμοποιεί αποτελεσματικά το παρελθόν της.
οι απόψεις που εκφράζονται δε συμφωνούν ή εκφράζουν το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από κριτήρια
ΣΤΟΙΧΗΜΑΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
ΠΡΟΓΝΩΣΤΙΚΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (ΟΠΑΠ) ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
337. ΠΑΡΙ ΣΕΝ ΖΕΡΜΕΝ - ΝΙΣ (1) 0-0
339. ΒΙΓΙΑΡΕΑΛ - ΣΑΝΤΑΝΤΕΡ (1) 2-0
349. ΑΕΚ - ΞΑΝΘΗ (1) 1-0
375. ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ - ΜΑΓΙΟΡΚΑ (1) 1-1
379. ΡΟΖΕΜΠΟΡΓΚ - ΒΑΛΕΡΕΝΓΚΑ (2) 3-1
380. ΙΝΤΕΡ - ΓΙΟΥΒΕΝΤΟΥΣ (1) 0-0
δελτία: 1/:[ προβλέψεις: 2/6
337. ΠΑΡΙ ΣΕΝ ΖΕΡΜΕΝ - ΝΙΣ (1) 0-0
339. ΒΙΓΙΑΡΕΑΛ - ΣΑΝΤΑΝΤΕΡ (1) 2-0
349. ΑΕΚ - ΞΑΝΘΗ (1) 1-0
375. ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ - ΜΑΓΙΟΡΚΑ (1) 1-1
379. ΡΟΖΕΜΠΟΡΓΚ - ΒΑΛΕΡΕΝΓΚΑ (2) 3-1
380. ΙΝΤΕΡ - ΓΙΟΥΒΕΝΤΟΥΣ (1) 0-0
δελτία: 1/:[ προβλέψεις: 2/6
Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)