Η γυναίκα με πλησίασε απότομα και κάθισε απέναντί μου: “Δε σε διάλεξα τυχαία. Το πιθανότερο είναι πως είσαι κάποιος αποτυχημένος εγωιστής που απλά δεν το 
παραδέχεται, όμως δεν υπάρχεις στον κατάλογο και νομίζω πως είσαι σε όλους άγνωστος. Για πρώτη φορά αυτό θα σε κάνει να βγάλεις λεφτά¨
- “οι ήρωες δεν υπάρχουν σε κανέναν κατάλογο” απάντησα με σοβαροφανές ύφος
- “κι εσύ δεν έχεις καμία σχέση μ’ αυτούς” με ειρωνεύτηκε. Ήταν προφανές, είχαμε αίσθηση του χιούμορ και φοβερή χημεία! “Χθες σκότωσα έναν άνθρωπο. Το πρόβλημα όμως είναι ότι συνέλαβαν κάποιον άλλο γι’ αυτό. Πρέπει να αποδείξεις ότι είμαι η δολοφόνος” σχεδόν φώναζε
- “μα τι είναι αυτά που λες; Γιατί δεν πας στην αστυνομία να ομολογήσεις;”
- “γιατί κανείς δεν θα με πιστέψει. Είμαι η κόρη του Ντέκου. Ο πατέρας μου διακινεί ναρκωτικά σ’ όλη τη χώρα κι εγώ δεν το ανέχομαι πια αυτό. Εχθές βρήκα έναν από τους διακινητές του, την ώρα που πουλούσε σε έναν ταλαίπωρο τη δόση του. Τα έβαλα μαζί του, όμως αυτός δεν με ήξερε και πήγε να με σκοτώσει. Ε, δεν πρόλαβε... Όταν η αστυνομία έφτασε βρήκε το πρεζόνι σε μια γωνία με ποσότητα απ’ αυτή που είχε το βαποράκι. Είναι προφανές για όλους ότι εκείνος τον σκότωσε. Εσύ είσαι αυτός που πρέπει να τα ξεσκεπάσει όλα. Ύστερα θα βρούμε έναν καλό δικηγόρο να αποδείξει ότι ήμουν σε αυτοάμυνα κι εσύ θα γίνεις ένας πλούσιος ήρωας” κατέληξε με ενθουσιασμό.
- “Τα έχεις σκεφτεί όλα, έτσι; Νομίζεις πως η ζωή εκεί έξω είναι όπως την ονειρεύεσαι στα ακριβά σου σατέν σεντόνια, ε;” της απάντησα αυστηρά.
- “Ναι. Γι’ αυτό ξεκίνα την δουλειά γρήγορα” ψιθύρισε αφοπλιστικά αφήνοντας έναν πάκο κολλαριστά χαρτονομίσματα. “Δεν με βρίσκεις εσύ, μόνο εγώ” είπε με γυρισμένη την πλάτη κι έφυγε.
παραδέχεται, όμως δεν υπάρχεις στον κατάλογο και νομίζω πως είσαι σε όλους άγνωστος. Για πρώτη φορά αυτό θα σε κάνει να βγάλεις λεφτά¨- “οι ήρωες δεν υπάρχουν σε κανέναν κατάλογο” απάντησα με σοβαροφανές ύφος
- “κι εσύ δεν έχεις καμία σχέση μ’ αυτούς” με ειρωνεύτηκε. Ήταν προφανές, είχαμε αίσθηση του χιούμορ και φοβερή χημεία! “Χθες σκότωσα έναν άνθρωπο. Το πρόβλημα όμως είναι ότι συνέλαβαν κάποιον άλλο γι’ αυτό. Πρέπει να αποδείξεις ότι είμαι η δολοφόνος” σχεδόν φώναζε
- “μα τι είναι αυτά που λες; Γιατί δεν πας στην αστυνομία να ομολογήσεις;”
- “γιατί κανείς δεν θα με πιστέψει. Είμαι η κόρη του Ντέκου. Ο πατέρας μου διακινεί ναρκωτικά σ’ όλη τη χώρα κι εγώ δεν το ανέχομαι πια αυτό. Εχθές βρήκα έναν από τους διακινητές του, την ώρα που πουλούσε σε έναν ταλαίπωρο τη δόση του. Τα έβαλα μαζί του, όμως αυτός δεν με ήξερε και πήγε να με σκοτώσει. Ε, δεν πρόλαβε... Όταν η αστυνομία έφτασε βρήκε το πρεζόνι σε μια γωνία με ποσότητα απ’ αυτή που είχε το βαποράκι. Είναι προφανές για όλους ότι εκείνος τον σκότωσε. Εσύ είσαι αυτός που πρέπει να τα ξεσκεπάσει όλα. Ύστερα θα βρούμε έναν καλό δικηγόρο να αποδείξει ότι ήμουν σε αυτοάμυνα κι εσύ θα γίνεις ένας πλούσιος ήρωας” κατέληξε με ενθουσιασμό.
- “Τα έχεις σκεφτεί όλα, έτσι; Νομίζεις πως η ζωή εκεί έξω είναι όπως την ονειρεύεσαι στα ακριβά σου σατέν σεντόνια, ε;” της απάντησα αυστηρά.
- “Ναι. Γι’ αυτό ξεκίνα την δουλειά γρήγορα” ψιθύρισε αφοπλιστικά αφήνοντας έναν πάκο κολλαριστά χαρτονομίσματα. “Δεν με βρίσκεις εσύ, μόνο εγώ” είπε με γυρισμένη την πλάτη κι έφυγε.
Τέλεια. Θα έπρεπε να κατηγορήσω τον πιο διάσημο φιλάνθρωπο και ευεργέτη της χώρας για εμπόριο ναρκωτικών και την κόρη του για ανθρωποκτονία! Τα λεφτά όμως ήταν πολλά κι αν πρέπει να ξεκινήσω από κάπου θα είναι με το να διασταυρώσω ότι η μικρή λέει την αλήθεια.
Το τρίτο μέρος του Μύθου την επόμενη Παρασκευή, 19 Νοεμβρίου
