Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010
yannidakis τρίτης - ΕΚΛΟΓΕΣ 2010: ΞΕΚΑΘΑΡΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Καληνωρίσματα. Στην ανάλυση για τις Αυτοδιοίκητες εκλογές της πρώτης Κυριακής έγραψα πως νικητές ήταν τελικά (και πάλι) όλοι. Αριστεροί, Δεξιοί, Εθνικιστές, Απέχοντες (κι αυτούς με κεφαλαίο παρακαλώ), εκλεγμένοι και μη εκλεγμένοι.
Η δεύτερη Κυριακή όμως είχε ξεκάθαρα αποτελέσματα και πολιτικά μηνύματα. Και το βασικότερο είναι αυτό που είχε να κάνει με τη Νέα Δημοκρατία ο πρόεδρος της οποίας αποφάσισε να χαράξει στρατηγική προεκλογικής εκστρατείας βασιζόμενος στο Μνημόνιο. Η αντίδραση σε αυτό θα έφερνε σίγουρα αρκετούς αρνητικούς ψήφους στο κόμμα του, όπως κι έγινε και ναι, η Νέα Δημοκρατία όντως μείωσε την ψαλίδα με το ΠΑΣΟΚ χωρίς όμως να υπολογίζει κανείς το ποσοστό της αποχής που ήταν μεγάλο και προήρθε βασικά από ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ οι οποίοι παραδοσιακά συσπειρώνονται πριν τις βουλευτικές εκλογές. Στην δεύτερη Κυριακή όμως η βόμβα του “αντι-μνημονίου” έσκασε στα χέρια του κυρίου Σαμαρά. Οι πολίτες έδειξαν να ψηφίζουν με βάση την αλλαγή, με βάση τα νέα πρόσωπα όπου αυτά προβλήθηκαν με αισιόδοξα μηνύματα και δεν υπέπεσαν στο λάθος της μικροπολιτικής σκοπιμότητας. Το αποτέλεσμα; Γαλάζια κάστρα να γκρεμίζονται και πολιτικοί που έφερναν μαζί τους το “νέο” του κυρίου Σαμαρά, όπως ο Βασίλης Κικίλιας να ηττούνται. Ουσιαστικά, ποτέ η Νέα Δημοκρατία δεν κέρδισε τίποτα από αυτές τις εκλογές. Όπως αντίστοιχα το ΠΑΣΟΚ δεν έδειξε να έχασε εφόσον ο χάρτης των Περιφερειών και Δήμων βάφτηκε πράσινος.
Ποιός τότε ήταν ο νικητής; Μα, ο εχθρός της Δημοκρατίας, η αποχή. Η αποχή έφτασε ή ξεπέρασε το 50% και έστειλε τα γνωστά μηνύματα που ακούστηκαν πολλάκις αυτές τις μέρες. Η αλήθεια είναι ότι σε όλες τις τελευταίες εκλογές Τοπικής Αυτοδιοίκησης η αποχή ήταν σημαντικό νούμερο, οπότε το 50% δεν ήρθε ξαφνικά από το μηδέν. Σίγουρα όμως προβλημάτισε. Ο κόσμος δεν απείχε απαραίτητα λόγω του Μνημονίου, ήταν απών διαμαρτυρόμενος για το πολιτικό σύστημα, ή επειδή στην περιφέρεια του δεν υπήρχαν εκφραστές του δικού του οράματος για τον τόπο. Όμως όπως ψηφίζει ο καθένας κάποιο κόμμα για τον έναν ή τον άλλο λόγο, έτσι και η Αποχή δικαιωματικά αξίζει να ονομάζεται νικήτρια των εκλογών του 2010. Εξάλλου, ενδιαφέρον προκαλεί η ψηφοφορία που διοργανώνει το yannidakis.net και δείχνει πως ο κόσμος ψήφισε με βάση τα τοπικά προβλήματα, αφήνοντας δεύτερη την αποχή, στέλνοντας ένα αισιόδοξο μήνυμα για το μέλλον.
Αν όμως αναλωθούμε στο να ψάχνουμε νικητές και χαμένους στις τελευταίες εκλογές, τότε μάλλον έχουμε χάσει το γενικό νόημα. Η πολιτική σκηνή στην Ελλάδα αλλάζει. Αργά ίσως όμως η εποχή των συνασπισμένων κομμάτων ξεκινά, θα το διαπιστώσουμε σε λίγο καιρό με τις δράσεις του κόμματος της Ντόρας Μπακογιάννη. Σημασία λοιπόν δεν έχει η νίκη ή η ήττα, καθώς ο αγώνας ξεκινά μετά τις εκλογές. Σημασία έχει η ενωτική διάθεση των πολιτικών δυνάμεων και η συνεργασία που θα επιδείξουν με τους πολίτες για το καλό του τόπου, το κοινό καλό.
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΝΙΚΗΤΗ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ :[
καταχώρηση τσι μέρας - ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΔΕΥΤΕΡΑΣ
σημερινή προσθήκη στην λίστα των καταχωρήσεων τσι μέρας
από Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΣΤΕΝΤΟΡΑ
ΞΥΠΝΗΣΕ Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΛΕΙΠΕ
Καλησπέρα,
Την προηγούμενη Κυριακή δεν πήγα στις κάλπες γιατί έλειπα εκτός Αθηνών αλλά και γιατί έτσι κι αλλιώς είχα αποφασίσει να απέχω για λόγους που ούτε ο ίδιος έχω ξεκαθαρίσει μέσα μου, θεωρώ ότι έκανα λάθος. Είναι τέτοια η αγωγή και η ευαισθησία μου όμως για τα κοινά και την Πολιτική με Π κεφαλαίο που δεν μου επέτρεψε να απέχω και πάλι και έτσι πήγα χτες να ψηφίσω χωρίς καμία ταλάντευση.
Στην περιοχή που ζω και κατοικώ (Ανατολική Αττική – Μεσόγεια) είχαμε να επιλέξουμε ανάμεσα σε έναν δεξιότατο, μαύρο και ανίκανο υποψήφιο και σε έναν βαθιά Δημοκρατικό, προοδευτικό και έντιμο, χωρίς όμως να είναι και αυτός κάτι το εξαιρετικό, δυστυχώς εκλέχτηκε με μεγάλη διαφορά ο πρώτος και η περιπέτεια – παρακμή για αυτόν τον τόπο δυστυχώς μάλλον συνεχίζεται, ελπίζω να βγω ψεύτης και να αποδειχθεί ωφέλιμος...
Τώρα έρχομαι στα αποτελέσματα,
Ήταν μεγάλη μέρα η χθεσινή για 2 σοβαρούς λόγους:
Πρώτον:
Μετά από το χθεσινό αποτέλεσμα της κάλπης η Ελλάδα μπαίνει σε πολιτική σταθερότητα για 3 χρόνια μέχρι τις επόμενες βουλευτικές εκλογές, αυτό μπορεί να μην σημαίνει τίποτα για πολλούς αλλά είναι πολύ σημαντικό δεδομένου ότι η εκλογολογία η ή περίπτωση να πηγαίναμε σε βουλευτικές εκλογές μέσα σε αυτόν τον τυφώνα της κρίσης, του μνημονίου και των αγορών θα ήταν το λιγότερο ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ για την χώρα. Κρατάω λοιπόν σαν μεγάλο συν το γεγονός ότι έκλεισαν οριστικά τα σενάρια πρόωρων βουλευτικών εκλογών.
Δεύτερον:
Μια Ελλάδα που πιστεύαμε (και φοβόμασταν) ότι δεν υπάρχει κυριάρχησε χτες. Η μεγάλη Δημοκρατική αλλαγή που συνέβη θριαμβευτικά στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη μετά από 25 ολόκληρα χρόνια δεν μπορεί παρά να κάνει κάθε προοδευτικό πολίτη πάρα πολύ χαρούμενο, άσχετα από το τι ψηφίζει η δεν ψηφίζει. Οι πολίτες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης έδειξαν ότι δεν είναι πρόβατα και ότι επιτέλους λένε όχι στην συντήρηση, την ξενοφοβία, την παρακμή, την κακοδιαχείριση και την φοβία προς την διαφορετικότητα. Οι 2 υποψήφιοι που εκλέχτηκαν δεν είναι κομματικοί (άλλη μια μεγάλη κατάκτηση των ψηφοφόρων), είναι άνθρωποι οι οποίοι στηρίχθηκαν από ευρύτερες δυνάμεις της αριστεράς και της κεντροαριστεράς. Επιτέλους η ανανεωτική αριστερά υπό τον Φώτη Κουβέλη έκανε μια επιτυχημένη πρόταση η οποία ΄΄τράβηξε΄΄ και ενέπνευσε μεγάλες μάζες αριστερών , κεντροαριστερών αλλά και σκεπτόμενων δεξιών ψηφοφόρων να την στηρίξουν, τέτοια αριστερά θέλουμε, να είναι πρωταγωνίστρια στις πολιτικές εξελίξεις, να κάνει προτάσεις και να έχει ρόλο μέσα σε αυτό το προβληματικό πολιτικό σύστημα ώστε να το διορθώσει και να το αλλάξει, γιατί μόνο έτσι θα διορθωθεί και θα αλλάξει, άλλος τρόπος προς το παρόν δεν υπάρχει.
Κλείνω γιατί δεν θέλω να γράψω πολλά,
Είμαι σίγουρος ότι πολλοί θα αρχίσουν την γνωστή ισοπέδωση για όλα από τα blogs τους, άλλοι θα βρίζουν την κυβέρνηση και τον Παπανδρέου, άλλοι θα βρίζουν την αξιωματική αντιπολίτευση και τον Σαμαρά, άλλοι θα φαγωθούν πάλι με το μνημόνιο και την τρόικα, άλλοι με το μεγάλο θέμα της αποχής, θα βγάλουν όλοι τα απωθημένα τους, σημασία έχει όμως ότι αυτές οι 2 αλλαγές σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη ήτανε κάτι το εξαιρετικό και ελπιδοφόρο για την Ελλάδα και αυτό πρέπει να το παραδεχτούν όλοι ανεξαρτήτως κομματικών προτιμήσεων .
οι απόψεις που εκφράζονται στο κείμενο δε συμφωνούν ή εκφράζουν απαραίτητα το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από συγκεκριμένα κριτήρια
από Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΣΤΕΝΤΟΡΑ
ΞΥΠΝΗΣΕ Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΛΕΙΠΕ
Καλησπέρα,
Την προηγούμενη Κυριακή δεν πήγα στις κάλπες γιατί έλειπα εκτός Αθηνών αλλά και γιατί έτσι κι αλλιώς είχα αποφασίσει να απέχω για λόγους που ούτε ο ίδιος έχω ξεκαθαρίσει μέσα μου, θεωρώ ότι έκανα λάθος. Είναι τέτοια η αγωγή και η ευαισθησία μου όμως για τα κοινά και την Πολιτική με Π κεφαλαίο που δεν μου επέτρεψε να απέχω και πάλι και έτσι πήγα χτες να ψηφίσω χωρίς καμία ταλάντευση.
Στην περιοχή που ζω και κατοικώ (Ανατολική Αττική – Μεσόγεια) είχαμε να επιλέξουμε ανάμεσα σε έναν δεξιότατο, μαύρο και ανίκανο υποψήφιο και σε έναν βαθιά Δημοκρατικό, προοδευτικό και έντιμο, χωρίς όμως να είναι και αυτός κάτι το εξαιρετικό, δυστυχώς εκλέχτηκε με μεγάλη διαφορά ο πρώτος και η περιπέτεια – παρακμή για αυτόν τον τόπο δυστυχώς μάλλον συνεχίζεται, ελπίζω να βγω ψεύτης και να αποδειχθεί ωφέλιμος...
Τώρα έρχομαι στα αποτελέσματα,
Ήταν μεγάλη μέρα η χθεσινή για 2 σοβαρούς λόγους:
Πρώτον:
Μετά από το χθεσινό αποτέλεσμα της κάλπης η Ελλάδα μπαίνει σε πολιτική σταθερότητα για 3 χρόνια μέχρι τις επόμενες βουλευτικές εκλογές, αυτό μπορεί να μην σημαίνει τίποτα για πολλούς αλλά είναι πολύ σημαντικό δεδομένου ότι η εκλογολογία η ή περίπτωση να πηγαίναμε σε βουλευτικές εκλογές μέσα σε αυτόν τον τυφώνα της κρίσης, του μνημονίου και των αγορών θα ήταν το λιγότερο ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ για την χώρα. Κρατάω λοιπόν σαν μεγάλο συν το γεγονός ότι έκλεισαν οριστικά τα σενάρια πρόωρων βουλευτικών εκλογών.
Δεύτερον:
Μια Ελλάδα που πιστεύαμε (και φοβόμασταν) ότι δεν υπάρχει κυριάρχησε χτες. Η μεγάλη Δημοκρατική αλλαγή που συνέβη θριαμβευτικά στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη μετά από 25 ολόκληρα χρόνια δεν μπορεί παρά να κάνει κάθε προοδευτικό πολίτη πάρα πολύ χαρούμενο, άσχετα από το τι ψηφίζει η δεν ψηφίζει. Οι πολίτες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης έδειξαν ότι δεν είναι πρόβατα και ότι επιτέλους λένε όχι στην συντήρηση, την ξενοφοβία, την παρακμή, την κακοδιαχείριση και την φοβία προς την διαφορετικότητα. Οι 2 υποψήφιοι που εκλέχτηκαν δεν είναι κομματικοί (άλλη μια μεγάλη κατάκτηση των ψηφοφόρων), είναι άνθρωποι οι οποίοι στηρίχθηκαν από ευρύτερες δυνάμεις της αριστεράς και της κεντροαριστεράς. Επιτέλους η ανανεωτική αριστερά υπό τον Φώτη Κουβέλη έκανε μια επιτυχημένη πρόταση η οποία ΄΄τράβηξε΄΄ και ενέπνευσε μεγάλες μάζες αριστερών , κεντροαριστερών αλλά και σκεπτόμενων δεξιών ψηφοφόρων να την στηρίξουν, τέτοια αριστερά θέλουμε, να είναι πρωταγωνίστρια στις πολιτικές εξελίξεις, να κάνει προτάσεις και να έχει ρόλο μέσα σε αυτό το προβληματικό πολιτικό σύστημα ώστε να το διορθώσει και να το αλλάξει, γιατί μόνο έτσι θα διορθωθεί και θα αλλάξει, άλλος τρόπος προς το παρόν δεν υπάρχει.
Κλείνω γιατί δεν θέλω να γράψω πολλά,
Είμαι σίγουρος ότι πολλοί θα αρχίσουν την γνωστή ισοπέδωση για όλα από τα blogs τους, άλλοι θα βρίζουν την κυβέρνηση και τον Παπανδρέου, άλλοι θα βρίζουν την αξιωματική αντιπολίτευση και τον Σαμαρά, άλλοι θα φαγωθούν πάλι με το μνημόνιο και την τρόικα, άλλοι με το μεγάλο θέμα της αποχής, θα βγάλουν όλοι τα απωθημένα τους, σημασία έχει όμως ότι αυτές οι 2 αλλαγές σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη ήτανε κάτι το εξαιρετικό και ελπιδοφόρο για την Ελλάδα και αυτό πρέπει να το παραδεχτούν όλοι ανεξαρτήτως κομματικών προτιμήσεων .
οι απόψεις που εκφράζονται στο κείμενο δε συμφωνούν ή εκφράζουν απαραίτητα το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από συγκεκριμένα κριτήρια
ΣΤΟΙΧΗΜΑΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ
ΠΡΟΓΝΩΣΤΙΚΑ ΔΕΥΤΕΡΑΣ (ΟΠΑΠ) ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
351. ΗΡΑΚΛΗΣ - ΑΡΗΣ (UNDER) 1-0
δελτίο: 1/1 :[ πρόβλεψη: 1/1
351. ΗΡΑΚΛΗΣ - ΑΡΗΣ (UNDER) 1-0
δελτίο: 1/1 :[ πρόβλεψη: 1/1
yannidakis - ΣΧΟΛΙΟ ΤΣΙ ΔΕΥΤΕΡΑΣ
Ο Νίκος Νιόπλιας είναι ο πιο μορφωμένος Έλληνας προπονητής. Όταν σταμάτησε το ποδόσφαιρο δεν βολόδερνε στους πάγκους μικρών ομάδων όπως οι συνάδελφοί του, αλλά κατέφυγε στο εξωτερικό αποκτώντας σημαντικά πτυχία προπονητικής. Όταν έφτασε η μεγάλη στιγμή ανάληψης του πάγκου του Παναθηναϊκού όλα ήταν ρόδινα, όμως η ΠΑΕ απέδειξε για μια ακόμη φορά πως δεν επενδύσει σε πρόσωπα. Ζητά αναλώσιμες λύσεις πρόσκαιρης επιτυχίας. Καλή επιτυχία στην συνέχεια της -εύχομαι μεγάλης- καριέρας σου
Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010
yannidakis δευτέρας - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ: ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΤΖΟΓΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠ' ΤΑ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΑ ΤΟΥ
Καληνωρίσματα. Η οικονομική κρίση αποτελεί πλέον μέρος της καθημερινότητάς μας κι αυτό πέρα από δεδομένο είναι και μια ρεαλιστική πραγματικότητα που βιώνουμε. Πάραυτα υπάρχουν ορισμένες εξαιρέσεις ή ευκαιρίες τις οποίες ο καθένας προσπαθεί να εκμεταλλευτεί ευκαιριακά. Για άλλους είναι ένα μεροκάματο και γι' άλλους ένα παράθυρο στον τζόγο. Πέρα από το ταρακούνημα της τύχης μας βέβαια, ο τζόγος αποτελεί έναν απ’ τους διασημότερους εθισμούς στην κοινωνία μας. Μελέτες μάλιστα αναφέρουν πως στην Ελλάδα το φαινόμενο είναι οξυμένο. Αν αναλογιστεί κανείς πως πολλά έχουμε διαβάσει για το λανσάρισμα νέων παιχνιδιών (κουλοχέρηδες) με κρατική ανάθεση, τότε προβληματιζόμαστε περισσότερο. Ο πλέον αρμόδιος να απαντήσει μερικές σχετικές ερωτήσεις είναι ο πρόεδρος του Συλλόγου Πρακτόρων ΟΠΑΠ Νομού Ηρακλείου, κύριος Νίκος Δρακούλης.
Κύριε Δρακούλη καλημέρα σας. Είστε ένας από τους εκπρόσωπους των 5500 πρακτορείων του ΟΠΑΠ. Με δυο λόγια δώστε μας ένα προφίλ των πρακτόρων σήμερα.
Πάραυτα το επάγγελμά σας σχετίζεται με έναν από τους πιο σοβαρούς εθισμούς παγκοσμίως. Εγώ πιστεύω πως με την ύπαρξη των πρακτορείων σε συγκεκριμένα σημεία υπάρχει μια ελεγχόμενη ροή του τζόγου. Πως τα πρακτορεία κρατούν υπό έλεγχο τον τζόγο;
Όντως το πρόβλημα του τζόγου είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο το οποίο όμως έχει διάφορες διαστάσεις. Εμείς σαν πρακτορεία δεν μπορούμε να συγκριθούμε ούτε με τις ιστολογικές σελίδες online στοιχηματισμού και τζόγου όπου μπορεί ο καθένας άσχετα με την ηλικία του και το εισόδημά του να παίζει ανεξέλεγκτα όσα χρήματα έχει ή όσα χρήματα έχει δανειστεί για να παίξει χωρίς κανέναν έλεγχο. Δεν υπάρχει σύγκριση ούτε με τα καζίνο όπου εξυπηρετούν ένα συγκεκριμένο αριθμό παικτών. Εμείς μέσα από τα πρακτορεία ακριβώς επειδή έχουμε διαπροσωπικές σχέσεις με τον πελάτη γνωρίζουμε καλύτερα πως θα φερθούμε στον καθένα και πως θα ελέγξουμε τρόπον τινά έναν παίκτη.
Ακούμε τελευταία πως το κράτος θέλει να αδειοδοτήσει τα «φρουτάκια». Αν συμβεί αυτό και τα τερματικά βγουν έξω από τα πρακτορεία τι συνέπειες θα έχει αυτό;
Αν ανοίξει η αγορά όπως ακούμε όλοι, σε τυχερά παιχνίδια εκτός πρακτορείων, σε καφετέριες, internet café, εμπορικά κέντρα, πλοία κλπ. τότε θα χαθεί αυτό το μοτίβο του ελεγχόμενου τζόγου, άλλωστε μέσα στα πρακτορεία δεν υπάρχει το φαινόμενο του σκληρού παιξίματος όπως ενδεχομένως θα συμβεί εκτός. Η κατάσταση θα γίνει ανεξέλεγκτη. Ο κάθε ένας που θα πηγαίνει για έναν καφέ θα συμμετέχει σε παιχνίδια στα οποία ενδεχομένως εκείνος και η παρέα του θα χάνουν ποσά τα οποία δε θα έχουν υπολογίσει, μαζί με τις αγορές στο supermarket ο πελάτης θα συμμετέχει σε παιχνίδια αφήνοντας πολλές φορές κάποια από τα ψώνια επειδή ίσως να φτάσουν τα χρήματα ειδικά σε περιόδους οικονομικής κρίσης όπως η τωρινή. Όλα αυτά επειδή τα τερματικά αυτά θα αποτελούν πρόκληση. Αν όμως τελικά παραμείνουν σε ευχάριστους και ελεγχόμενους χώρους όπως είναι τα πρακτορεία τότε πολύ πιο εύκολα θα ελέγχονται και τα ποσά που διατίθενται στον τζόγο.
Ποια είναι η αντίδραση των πρακτόρων στο ενδεχόμενο αυτό και ποια τα γενικά αιτήματά σας;
Ήδη σήμερα 15 Νοεμβρίου έχουμε έκτακτη γενική συνέλευση στην πανελλήνια ομοσπονδία για να αποφασίσουμε περαιτέρω κινήσεις σε περίπτωση ανοίγματος της αγοράς σε συνέχεια της πρόσφατης απεργιακής κινητοποίησής μας. Δεν μπορούμε να φανταστούμε πως τα τερματικά θα διοχετευτούν ανεξέλεγκτα σε οποιοδήποτε κοινόχρηστο σημείο. Ένα δεύτερο είναι ότι ζητάμε την αναβάθμιση ενός ανταγωνιστικού κουπονιού στο στοίχημα που θα σημάνει και πληγή στον παράνομο στοιχηματισμό. Ένα τρίτο αίτημα είναι η αποφυγή της διαδικτυακής εισροής του ΟΠΑΠ και η απαγόρευση των διαδικτυακών σελίδων τζόγου στην Ελλάδα ακριβώς για τον περιορισμό του τζόγου. Ακόμα αναβάθμιση όλων των παιχνιδιών του ΟΠΑΠ ώστε να προσφέρουν καλύτερες πιθανότητες επιτυχίας στους παίκτες και φυσικά η άδικη επιβολή των βιβλίων «εσόδων-εξόδων» η οποία μας παρέσυρε μαζί με άλλους επιχειρηματικούς κλάδους ενώ εμείς είμαστε ο μοναδικός που έχουμε βεβαιωμένα έσοδα κατά 100% από το κράτος χωρίς να μπορούμε να κρύψουμε ποτέ τίποτα.
Σας ευχαριστώ πολύ και καλή επιτυχία στους αγώνες σας.
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΕΘΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΤΖΟΓΟΥ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΑ :[
Κύριε Δρακούλη καλημέρα σας. Είστε ένας από τους εκπρόσωπους των 5500 πρακτορείων του ΟΠΑΠ. Με δυο λόγια δώστε μας ένα προφίλ των πρακτόρων σήμερα.
Τα περισσότερα πρακτορεία είναι οικογενειακές επιχειρήσεις στις οποίες εργάζονται μέλη της οικογένειας συνήθως ενώ απασχολούν και υπαλληλικό προσωπικό κατά περιπτώσεις, γεγονός που βοηθά στο μέτρο που μας αναλογεί την ανεργία, καθώς οι ώρες εργασίας είναι πολλές σε ένα πρακτορείο. Ακριβώς γι’ αυτό διαπιστώνουμε πως δεν υπάρχουν πελατειακές απρόσωπες σχέσεις με τον πελάτη, αλλά σε κλίμα ζεστό και φιλικό
Πάραυτα το επάγγελμά σας σχετίζεται με έναν από τους πιο σοβαρούς εθισμούς παγκοσμίως. Εγώ πιστεύω πως με την ύπαρξη των πρακτορείων σε συγκεκριμένα σημεία υπάρχει μια ελεγχόμενη ροή του τζόγου. Πως τα πρακτορεία κρατούν υπό έλεγχο τον τζόγο;
Όντως το πρόβλημα του τζόγου είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο το οποίο όμως έχει διάφορες διαστάσεις. Εμείς σαν πρακτορεία δεν μπορούμε να συγκριθούμε ούτε με τις ιστολογικές σελίδες online στοιχηματισμού και τζόγου όπου μπορεί ο καθένας άσχετα με την ηλικία του και το εισόδημά του να παίζει ανεξέλεγκτα όσα χρήματα έχει ή όσα χρήματα έχει δανειστεί για να παίξει χωρίς κανέναν έλεγχο. Δεν υπάρχει σύγκριση ούτε με τα καζίνο όπου εξυπηρετούν ένα συγκεκριμένο αριθμό παικτών. Εμείς μέσα από τα πρακτορεία ακριβώς επειδή έχουμε διαπροσωπικές σχέσεις με τον πελάτη γνωρίζουμε καλύτερα πως θα φερθούμε στον καθένα και πως θα ελέγξουμε τρόπον τινά έναν παίκτη.
Ακούμε τελευταία πως το κράτος θέλει να αδειοδοτήσει τα «φρουτάκια». Αν συμβεί αυτό και τα τερματικά βγουν έξω από τα πρακτορεία τι συνέπειες θα έχει αυτό;
Αν ανοίξει η αγορά όπως ακούμε όλοι, σε τυχερά παιχνίδια εκτός πρακτορείων, σε καφετέριες, internet café, εμπορικά κέντρα, πλοία κλπ. τότε θα χαθεί αυτό το μοτίβο του ελεγχόμενου τζόγου, άλλωστε μέσα στα πρακτορεία δεν υπάρχει το φαινόμενο του σκληρού παιξίματος όπως ενδεχομένως θα συμβεί εκτός. Η κατάσταση θα γίνει ανεξέλεγκτη. Ο κάθε ένας που θα πηγαίνει για έναν καφέ θα συμμετέχει σε παιχνίδια στα οποία ενδεχομένως εκείνος και η παρέα του θα χάνουν ποσά τα οποία δε θα έχουν υπολογίσει, μαζί με τις αγορές στο supermarket ο πελάτης θα συμμετέχει σε παιχνίδια αφήνοντας πολλές φορές κάποια από τα ψώνια επειδή ίσως να φτάσουν τα χρήματα ειδικά σε περιόδους οικονομικής κρίσης όπως η τωρινή. Όλα αυτά επειδή τα τερματικά αυτά θα αποτελούν πρόκληση. Αν όμως τελικά παραμείνουν σε ευχάριστους και ελεγχόμενους χώρους όπως είναι τα πρακτορεία τότε πολύ πιο εύκολα θα ελέγχονται και τα ποσά που διατίθενται στον τζόγο.
Ποια είναι η αντίδραση των πρακτόρων στο ενδεχόμενο αυτό και ποια τα γενικά αιτήματά σας;
Ήδη σήμερα 15 Νοεμβρίου έχουμε έκτακτη γενική συνέλευση στην πανελλήνια ομοσπονδία για να αποφασίσουμε περαιτέρω κινήσεις σε περίπτωση ανοίγματος της αγοράς σε συνέχεια της πρόσφατης απεργιακής κινητοποίησής μας. Δεν μπορούμε να φανταστούμε πως τα τερματικά θα διοχετευτούν ανεξέλεγκτα σε οποιοδήποτε κοινόχρηστο σημείο. Ένα δεύτερο είναι ότι ζητάμε την αναβάθμιση ενός ανταγωνιστικού κουπονιού στο στοίχημα που θα σημάνει και πληγή στον παράνομο στοιχηματισμό. Ένα τρίτο αίτημα είναι η αποφυγή της διαδικτυακής εισροής του ΟΠΑΠ και η απαγόρευση των διαδικτυακών σελίδων τζόγου στην Ελλάδα ακριβώς για τον περιορισμό του τζόγου. Ακόμα αναβάθμιση όλων των παιχνιδιών του ΟΠΑΠ ώστε να προσφέρουν καλύτερες πιθανότητες επιτυχίας στους παίκτες και φυσικά η άδικη επιβολή των βιβλίων «εσόδων-εξόδων» η οποία μας παρέσυρε μαζί με άλλους επιχειρηματικούς κλάδους ενώ εμείς είμαστε ο μοναδικός που έχουμε βεβαιωμένα έσοδα κατά 100% από το κράτος χωρίς να μπορούμε να κρύψουμε ποτέ τίποτα.
Σας ευχαριστώ πολύ και καλή επιτυχία στους αγώνες σας.
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΕΘΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΤΖΟΓΟΥ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΑ :[
καταχώρηση τσι μέρας - ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
σημερινή προσθήκη στην λίστα των καταχωρήσεων τσι μέρας
από ενθέματα
Γιατί η Αριστερά του 40% είναι στο περιθώριο;
Οι εκλογές της 7ης Νοεμβρίου ανέδειξαν στην Αττική πρώτη δύναμη την Αριστερά. Εντούτοις, το βράδυ των εκλογών, η Αριστερά ήταν στα υπόλοιπα, στα αποτελέσματα που κανένα ενδιαφέρον δεν έχουν. Κατά παράδοξο τρόπο, ο «δικομματισμός» εμφανίστηκε νικητής και, καθώς αυτό δεν αρκούσε, εφευρέθηκε ένας νέος «νικητής», η αποχή. Δύο φαντασιακοί «νικητές», υπαρκτοί και οι δύο φυσικά, αλλά υπερτονισμένοι έναντι του ενός και μοναδικού νικητή: της Αριστεράς.
Οι πολίτες συνειδητά ψήφισαν αριστερά σχήματα: το ΚΚΕ (14%), τον Μητρόπουλο υποστηριζόμενο από τον ΣΥΝ (6%), τη Δημοκρατική Αριστερά (4%), τους Οικολόγους-Πράσινους (4%), την Ανταρσύα (2%), τον Αλαβάνο (2%). Σύνολο, μαζί με τα δεκαδικά, 32%. Αυτό το εντυπωσιακό άθροισμα δεν περιλαμβάνει τον «αντιμνημονιακό» Δημαρά, από το ποσοστό του οποίου τουλάχιστον 6-7% θα μπορούσε να θεωρηθεί αριστερής κατεύθυνσης. Κοινώς, η δηλωμένη αριστερή ψήφος αποτελεί την πρώτη προτίμηση της Αττικής, φτάνοντας το 40%. Οι πολίτες δεν ψήφισαν τα κόμματα του δικομματισμού, που κινούνται σε χαμηλά ποσοστά, 20-24% το καθένα.
Εάν ζούσαμε στη Χιλή του 1970 αυτό το ποσοστό θα εξέλεγε τον πρόεδρο Αλλιέντε (33%), ενώ σε οποιαδήποτε λατινοαμερικάνικη χώρα σήμερα θα εξέλεγε έναν από τους πολλούς αριστερούς προέδρους. Στην Ιταλία ή τη Γαλλία του 1960, με μικρότερα ποσοστά, το Ιταλικό και το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα (34 και 28%) έγραψαν τις πιο λαμπρές σελίδες στην ιστορία της ευρωπαϊκής Αριστεράς.
Και όμως, για την ελληνική Αριστερά αυτή η μεγάλη δύναμη μετατρέπεται σε «κατάρα». Με κάποιο τρόπο πρέπει να εξαφανιστεί, κι εδώ αρχίζουν οι ταχυδακτυλουργίες. Το ΚΚΕ εντάσσει την υπόλοιπη Αριστερά στο μπλοκ του δικομματισμού, οπότε εξαφανίζεται ένα τεράστιο ποσοστό της τάξης του 25%. Ταυτόχρονα, συνεχίζει παραπλανητικά να δηλώνει ότι οι πολίτες είναι εγκλωβισμένοι στο δικομματισμό. Οι πολίτες της Αττικής δεν ψήφισαν τα δύο μεγάλα κόμματα, αλλά το ΚΚΕ εξακολουθεί να συμπεριφέρεται λες και τα ψήφισαν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επικεντρώνεται στο μνημονιακό-αντιμνημονιακό δίλημμα, προκειμένου να καταδείξει την έλλειψη δημοκρατικής νομιμοποίησης του Μνημονίου, εστιαζόμενος στη φθορά του δικομματισμού και την αποχή. Ορθόν, αλλά ημιτελές, καθώς παρακάμπτει το κοινό μυστικό: το πολιτικό πρόβλημα δεν είναι το φιλομνημονιακό μπλοκ, αλλά η πολιτική κατάσταση στο αντιμνημονιακό μπλοκ, που δεν μπορεί να συγκροτήσει μια βιώσιμη συμμαχία σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, προκειμένου να αντισταθεί ή να ανατρέψει το Μνημόνιο.
Η Δημοκρατική Αριστερά προβάλλει ως νικητή την αποχή, υπογραμμίζοντας την κρίση του πολιτικού συστήματος συνολικά. Ωστόσο, αυτή που βρίσκεται πραγματικά σε κρίση είναι η Αριστερά του 40% και όχι ο δικομματισμός του 45%. Η αποχή θα μειωνόταν εάν η Αριστερά ήταν πιο ενωμένη και πειστική, ενώ η πληθώρα των νέων εκκολαπτόμενων σχημάτων της Αριστεράς επιτείνει το πρόβλημα.
Παρακάμπτω, χάριν συντομίας, τους άλλους πολιτικούς σχηματισμούς: Αλαβάνο και ΚΟΕ, Ανταρσύα, Οικολόγους-Πράσινους, που θεώρησαν, όπως και η ΔΗΑΡ, ότι είναι η ευκαιρία να μετρηθούν με το εκλογικό μέτρο του 3%. Φανταστείτε να υπήρχε απλή αναλογική, θα κατέβαιναν καμιά εικοσαριά αριστερά σχήματα.
Εν ολίγοις, η μετατροπή της αντιμνημονιακής-αντικυβερνητικής ψήφου σε πολιτική κυριαρχία του δικομματισμού αποτελεί επίτευγμα της ελληνικής Αριστεράς, μοναδικό στον κόσμο. Στην Αττική, λόγω του κατακερματισμού της Αριστεράς, θα εκλεγεί περιφερειάρχης από το πενιχρό 45% του δικομματισμού, γεγονός που «νομιμοποιεί το Μνημόνιο», τη στιγμή που οι πολίτες «έπραξαν στο ακέραιο το καθήκον τους», ψήφισαν δηλαδή αντιμνημονιακά, όπως τους κάλεσε η Αριστερά.
Η Αριστερά δεν ξέρει τι να κάνει την πλειοψηφία των πολιτών που στρέφονται προς αυτήν, διότι τότε όλες οι αριστερές δυνάμεις πρέπει να αναμετρηθούν με τον εαυτό τους, να εξηγήσουν τι είναι εκείνο που καθιστά το αριστερό πολιτικό φάσμα κατακερματισμένο και ανούσιο. Έτσι, εφευρίσκονται διάφορα, όπως το αυτιστικό επιχείρημα ότι για την κατάσταση της Αριστεράς φταίει η άλλη Αριστερά, πλην του εαυτού μας. Και το κάθε κομμάτι, στη συνέχεια, ισχυρίζεται ότι η «λύση» είναι να αυξήσει τις δυνάμεις του, κατά κανόνα εις βάρος των άλλων. Μόνο που αυτό δεν οδηγεί πουθενά. Διότι και 6% να γίνει η Δημοκρατική Αριστερά, και να διπλασιάσει η Ανταρσύα τις δυνάμεις της, και να αυξηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ στο 8%, και να αυξηθεί και άλλο το ΚΚΕ, και «φυλακή να πάει» ο Αλαβάνος για να πείσει τη νεολαία για το αναγκαίον της «Λαϊκής Δημοκρατίας της Αττικής», πάλι ο δικομματισμός θα κυβερνάει, με εξαιρετικά μικρά ποσοστά. «Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα», όπως λέει ο πρωθυπουργός, και η στατιστική επιστήμη είναι με το μέρος του.
Υπάρχει ερμηνεία για το παράδοξο αυτό φαινόμενο; Επιτρέψτε μου να ανακαλέσω την ανάλυση του Α. Ελεφάντη για την «επαγγελία της αδύνατης επανάστασης», όσον αφορά το ΚΚΕ του Μεσοπολέμου: το ΚΚΕ, ακόμα και εάν αποκτούσε την πλειοψηφία, πράγμα που εν πολλοίς συνέβη στην Κατοχή, ήταν αδύνατον να κάνει την επανάσταση που επαγγελλόταν. Το επιχείρημα του Ελεφάντη είχε ευρύτερες διεθνείς διαστάσεις, καθώς η θεωρητική και ιδεολογική αναπηρία των σταλινικών κομμάτων τα καθιστούσε πολιτικά ανίκανα να πετύχουν τον στόχο τους. Κανένα σταλινικό κόμμα, από το 1930 μέχρι την κατάρρευση, δεν έκανε ποτέ και πουθενά επιτυχή επανάσταση. Ακόμα και στην Κούβα, το 1959, το σταλινικό κομμουνιστικό κόμμα της χώρας δεν συμμετείχε.
Σήμερα, κάθε συζήτηση για επανάσταση φαντάζει εξωπραγματική και όσοι μιλούν γι’ αυτήν από θεωρητική και ιδεολογική σκοπιά βρίσκονται σε ακόμα πιο πρωτόγονα επίπεδα. Το ΚΚΕ εμπνέεται από την περίοδο πριν το Συνέδριο του 1935: εξιδανίκευσε τον σταλινικό σοσιαλισμό του 1930, την πολιτική του «σοσιαλφασισμού» (μόνοι εναντίον όλων) και την ανάγκη άμεσης σοσιαλιστικής επανάστασης, ενώ δανείζεται όρους από το 1932 (Λαϊκή Συσπείρωση στους δήμους). Αλλά οι θεωρητικές και ιδεολογικές αναπηρίες του είναι πολλαπλάσιες από αυτές που έχει επισημάνει ο Ελεφάντης. Τα ίδια και χειρότερα ισχύουν για τον «κομμουνισμό» και την «επαναστατικότητα» των περισσότερων μικροομάδων.
Το μείζον θέμα για την Αριστερά σήμερα είναι η «επαγγελία της αδύνατης δημοκρατικής πλειοψηφίας», της μόνης ρεαλιστικής προοπτικής σε ένα εμπεδωμένο κοινοβουλευτικό σύστημα. Αυτή την επαγγελία, της δημιουργίας μιας μεγάλης αριστερής πλειοψηφίας που θα πραγματοποιήσει τις αλλαγές που επιβάλλουν οι πραγματικές οικονομικές και πολιτικές συνθήκες, και όπως φαίνεται θα ήθελε και η σχετική πλειοψηφία των πολιτών, δεν μπορεί να την πραγματώσει η Αριστερά.
Η έλλειψη θεωρίας, η έλλειψη καταστατικού προγραμματικού λόγου, η έλλειψη μιας βιώσιμης θεμελιακής επιλογής, που να μπορεί να υπηρετήσει με αξιόπιστο τρόπο την κοινωνία βρίσκεται στην καρδιά του προβλήματος. Η ιστορική ήττα του κομμουνισμού και της σοσιαλδημοκρατίας έκοψε τον ομφάλιο λώρο που συνέδεε την Αριστερά με κάποιας μορφής σοσιαλισμό — μεταρρυθμιστικό ή επαναστατικό. Για να επιβιώσει η Αριστερά, διεθνώς, δεν κατέθεσε μόνο τα όπλα (Λατινική Αμερική), αλλά ανέτρεξε σε μια πληθώρα θεωρητικών και ιδεολογικών παραδόσεων, από τον αναρχισμό και την οικολογία μέχρι τις σοσιαλιστικές και τις αυτοδιαχειριστικές παραδόσεις, προκειμένου να δημιουργήσει ένα νέο φάσμα ιδεών και άμεσων παρεμβάσεων –κοινωνικών, οικολογικών, οικονομικών– και, από κοινού με την ιδέα της ενότητας μιας πλουραλιστικής Αριστεράς, να συνεχίσει να υπάρχει ως ζωντανή και βιώσιμη πολιτική δύναμη. Αυτό επιδίωξαν οι ιδέες του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ, με επιτυχία στη Λατινική Αμερική. Η στρατηγική δεν απέδωσε στην Ευρώπη, ευδοκίμησε όμως η ιδέα της πολιτικής ανασύνθεσης (Γερμανία), στον αντίποδα του συνεχιζόμενου κατακερματισμού και της διάλυσης (Ιταλία).
Στην Ελλάδα, σήμερα, η φυγή από την πραγματικότητα και την κοινωνία, ο απομονωτισμός είναι το κυρίαρχο μοτίβο. Όλοι φαίνεται να βολεύονται με την κατάσταση αυτή της «αποκοινώνητης Αριστεράς», του κατακερματισμού. Βολεύονται με την ιδέα του 3% και μιας μικρής κοινοβουλευτικής ομάδας. Αυτό σίγουρα δεν δημιουργεί καμία απολύτως πολιτική ευθύνη. Είναι εντελώς ανέξοδη η πολιτική διαμάχη για αριστερή ή δεξιά στροφή, την «αντιμνημονιακή επανάσταση», τους αδύναμους κρίκους, τους κοινωνικούς Δεκέμβρηδες, την επανάσταση ως τέχνασμα που προτείνουν οι «οικονομολόγοι της συμφοράς», επενδύοντας στη χρεοκοπία και επιζητώντας την έξοδο από την Ευρώπη, όπως ανέξοδη είναι και η φιλοευρωπαϊκή παράδοση που αδυνατεί να μετατραπεί σε ριζοσπαστική πολιτική. Μια μεταμοντέρνα κατάσταση πολιτικού λόγου, όπου ο λόγος, αποκοπτόμενος από κάθε κοινωνική αναφορά, γίνεται εσωτερικός και αυτοαναφορικός. Μια απολίτικη Αριστερά, που όσο πιο «αριστερός» είναι ο λόγος της τόσο πιο απολίτικο το υπόβαθρό του.
Μεγάλο μέρος των πολιτών ψηφίζει Αριστερά, και μάλιστα αυτή την Αριστερά. Μπορεί κάλλιστα να απέχουν, να ρίχνουν λευκό ή κάθε τόσο την ψήφο τους αριστερά. Η Αριστερά θα συνεχίσει να τους απογοητεύει όσο αποφεύγει να θέσει στο επίκεντρο βιώσιμες πολιτικές λύσεις, ικανές να τους εμπνεύσουν. Δεν χρειάζονται άλλες ανασυνθέσεις, σχήματα και ενωτικές πρωτοβουλίες που υποκρύπτουν νέες οργανωτικές αναδιατάξεις. Το πρόβλημα δεν είναι οργανωτικό. Είναι θεωρητικό, ιδεολογικό και πολιτικό. Είναι ζήτημα ιδεών και πολιτικής. Είναι θέμα της δημιουργίας ενός πόλου που να καλύπτει όλο το φάσμα, από τον σοσιαλιστικό, τον ριζοσπαστικό και τον οικολογικό χώρο, συμμαχικής ή άλλης σύνθεσης, ικανής να δώσει ορατές και πειστικές απαντήσεις στις αγωνίες των αριστερών πολιτών.
οι απόψεις που εκφράζονται στο κείμενο δε συμφωνούν ή εκφράζουν απαραίτητα το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από συγκεκριμένα κριτήρια
από ενθέματα
Γιατί η Αριστερά του 40% είναι στο περιθώριο;
Οι εκλογές της 7ης Νοεμβρίου ανέδειξαν στην Αττική πρώτη δύναμη την Αριστερά. Εντούτοις, το βράδυ των εκλογών, η Αριστερά ήταν στα υπόλοιπα, στα αποτελέσματα που κανένα ενδιαφέρον δεν έχουν. Κατά παράδοξο τρόπο, ο «δικομματισμός» εμφανίστηκε νικητής και, καθώς αυτό δεν αρκούσε, εφευρέθηκε ένας νέος «νικητής», η αποχή. Δύο φαντασιακοί «νικητές», υπαρκτοί και οι δύο φυσικά, αλλά υπερτονισμένοι έναντι του ενός και μοναδικού νικητή: της Αριστεράς.
Οι πολίτες συνειδητά ψήφισαν αριστερά σχήματα: το ΚΚΕ (14%), τον Μητρόπουλο υποστηριζόμενο από τον ΣΥΝ (6%), τη Δημοκρατική Αριστερά (4%), τους Οικολόγους-Πράσινους (4%), την Ανταρσύα (2%), τον Αλαβάνο (2%). Σύνολο, μαζί με τα δεκαδικά, 32%. Αυτό το εντυπωσιακό άθροισμα δεν περιλαμβάνει τον «αντιμνημονιακό» Δημαρά, από το ποσοστό του οποίου τουλάχιστον 6-7% θα μπορούσε να θεωρηθεί αριστερής κατεύθυνσης. Κοινώς, η δηλωμένη αριστερή ψήφος αποτελεί την πρώτη προτίμηση της Αττικής, φτάνοντας το 40%. Οι πολίτες δεν ψήφισαν τα κόμματα του δικομματισμού, που κινούνται σε χαμηλά ποσοστά, 20-24% το καθένα.
Εάν ζούσαμε στη Χιλή του 1970 αυτό το ποσοστό θα εξέλεγε τον πρόεδρο Αλλιέντε (33%), ενώ σε οποιαδήποτε λατινοαμερικάνικη χώρα σήμερα θα εξέλεγε έναν από τους πολλούς αριστερούς προέδρους. Στην Ιταλία ή τη Γαλλία του 1960, με μικρότερα ποσοστά, το Ιταλικό και το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα (34 και 28%) έγραψαν τις πιο λαμπρές σελίδες στην ιστορία της ευρωπαϊκής Αριστεράς.
Και όμως, για την ελληνική Αριστερά αυτή η μεγάλη δύναμη μετατρέπεται σε «κατάρα». Με κάποιο τρόπο πρέπει να εξαφανιστεί, κι εδώ αρχίζουν οι ταχυδακτυλουργίες. Το ΚΚΕ εντάσσει την υπόλοιπη Αριστερά στο μπλοκ του δικομματισμού, οπότε εξαφανίζεται ένα τεράστιο ποσοστό της τάξης του 25%. Ταυτόχρονα, συνεχίζει παραπλανητικά να δηλώνει ότι οι πολίτες είναι εγκλωβισμένοι στο δικομματισμό. Οι πολίτες της Αττικής δεν ψήφισαν τα δύο μεγάλα κόμματα, αλλά το ΚΚΕ εξακολουθεί να συμπεριφέρεται λες και τα ψήφισαν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επικεντρώνεται στο μνημονιακό-αντιμνημονιακό δίλημμα, προκειμένου να καταδείξει την έλλειψη δημοκρατικής νομιμοποίησης του Μνημονίου, εστιαζόμενος στη φθορά του δικομματισμού και την αποχή. Ορθόν, αλλά ημιτελές, καθώς παρακάμπτει το κοινό μυστικό: το πολιτικό πρόβλημα δεν είναι το φιλομνημονιακό μπλοκ, αλλά η πολιτική κατάσταση στο αντιμνημονιακό μπλοκ, που δεν μπορεί να συγκροτήσει μια βιώσιμη συμμαχία σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, προκειμένου να αντισταθεί ή να ανατρέψει το Μνημόνιο.
Η Δημοκρατική Αριστερά προβάλλει ως νικητή την αποχή, υπογραμμίζοντας την κρίση του πολιτικού συστήματος συνολικά. Ωστόσο, αυτή που βρίσκεται πραγματικά σε κρίση είναι η Αριστερά του 40% και όχι ο δικομματισμός του 45%. Η αποχή θα μειωνόταν εάν η Αριστερά ήταν πιο ενωμένη και πειστική, ενώ η πληθώρα των νέων εκκολαπτόμενων σχημάτων της Αριστεράς επιτείνει το πρόβλημα.
Παρακάμπτω, χάριν συντομίας, τους άλλους πολιτικούς σχηματισμούς: Αλαβάνο και ΚΟΕ, Ανταρσύα, Οικολόγους-Πράσινους, που θεώρησαν, όπως και η ΔΗΑΡ, ότι είναι η ευκαιρία να μετρηθούν με το εκλογικό μέτρο του 3%. Φανταστείτε να υπήρχε απλή αναλογική, θα κατέβαιναν καμιά εικοσαριά αριστερά σχήματα.
Εν ολίγοις, η μετατροπή της αντιμνημονιακής-αντικυβερνητικής ψήφου σε πολιτική κυριαρχία του δικομματισμού αποτελεί επίτευγμα της ελληνικής Αριστεράς, μοναδικό στον κόσμο. Στην Αττική, λόγω του κατακερματισμού της Αριστεράς, θα εκλεγεί περιφερειάρχης από το πενιχρό 45% του δικομματισμού, γεγονός που «νομιμοποιεί το Μνημόνιο», τη στιγμή που οι πολίτες «έπραξαν στο ακέραιο το καθήκον τους», ψήφισαν δηλαδή αντιμνημονιακά, όπως τους κάλεσε η Αριστερά.
Η Αριστερά δεν ξέρει τι να κάνει την πλειοψηφία των πολιτών που στρέφονται προς αυτήν, διότι τότε όλες οι αριστερές δυνάμεις πρέπει να αναμετρηθούν με τον εαυτό τους, να εξηγήσουν τι είναι εκείνο που καθιστά το αριστερό πολιτικό φάσμα κατακερματισμένο και ανούσιο. Έτσι, εφευρίσκονται διάφορα, όπως το αυτιστικό επιχείρημα ότι για την κατάσταση της Αριστεράς φταίει η άλλη Αριστερά, πλην του εαυτού μας. Και το κάθε κομμάτι, στη συνέχεια, ισχυρίζεται ότι η «λύση» είναι να αυξήσει τις δυνάμεις του, κατά κανόνα εις βάρος των άλλων. Μόνο που αυτό δεν οδηγεί πουθενά. Διότι και 6% να γίνει η Δημοκρατική Αριστερά, και να διπλασιάσει η Ανταρσύα τις δυνάμεις της, και να αυξηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ στο 8%, και να αυξηθεί και άλλο το ΚΚΕ, και «φυλακή να πάει» ο Αλαβάνος για να πείσει τη νεολαία για το αναγκαίον της «Λαϊκής Δημοκρατίας της Αττικής», πάλι ο δικομματισμός θα κυβερνάει, με εξαιρετικά μικρά ποσοστά. «Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα», όπως λέει ο πρωθυπουργός, και η στατιστική επιστήμη είναι με το μέρος του.
Υπάρχει ερμηνεία για το παράδοξο αυτό φαινόμενο; Επιτρέψτε μου να ανακαλέσω την ανάλυση του Α. Ελεφάντη για την «επαγγελία της αδύνατης επανάστασης», όσον αφορά το ΚΚΕ του Μεσοπολέμου: το ΚΚΕ, ακόμα και εάν αποκτούσε την πλειοψηφία, πράγμα που εν πολλοίς συνέβη στην Κατοχή, ήταν αδύνατον να κάνει την επανάσταση που επαγγελλόταν. Το επιχείρημα του Ελεφάντη είχε ευρύτερες διεθνείς διαστάσεις, καθώς η θεωρητική και ιδεολογική αναπηρία των σταλινικών κομμάτων τα καθιστούσε πολιτικά ανίκανα να πετύχουν τον στόχο τους. Κανένα σταλινικό κόμμα, από το 1930 μέχρι την κατάρρευση, δεν έκανε ποτέ και πουθενά επιτυχή επανάσταση. Ακόμα και στην Κούβα, το 1959, το σταλινικό κομμουνιστικό κόμμα της χώρας δεν συμμετείχε.
Σήμερα, κάθε συζήτηση για επανάσταση φαντάζει εξωπραγματική και όσοι μιλούν γι’ αυτήν από θεωρητική και ιδεολογική σκοπιά βρίσκονται σε ακόμα πιο πρωτόγονα επίπεδα. Το ΚΚΕ εμπνέεται από την περίοδο πριν το Συνέδριο του 1935: εξιδανίκευσε τον σταλινικό σοσιαλισμό του 1930, την πολιτική του «σοσιαλφασισμού» (μόνοι εναντίον όλων) και την ανάγκη άμεσης σοσιαλιστικής επανάστασης, ενώ δανείζεται όρους από το 1932 (Λαϊκή Συσπείρωση στους δήμους). Αλλά οι θεωρητικές και ιδεολογικές αναπηρίες του είναι πολλαπλάσιες από αυτές που έχει επισημάνει ο Ελεφάντης. Τα ίδια και χειρότερα ισχύουν για τον «κομμουνισμό» και την «επαναστατικότητα» των περισσότερων μικροομάδων.
Το μείζον θέμα για την Αριστερά σήμερα είναι η «επαγγελία της αδύνατης δημοκρατικής πλειοψηφίας», της μόνης ρεαλιστικής προοπτικής σε ένα εμπεδωμένο κοινοβουλευτικό σύστημα. Αυτή την επαγγελία, της δημιουργίας μιας μεγάλης αριστερής πλειοψηφίας που θα πραγματοποιήσει τις αλλαγές που επιβάλλουν οι πραγματικές οικονομικές και πολιτικές συνθήκες, και όπως φαίνεται θα ήθελε και η σχετική πλειοψηφία των πολιτών, δεν μπορεί να την πραγματώσει η Αριστερά.
Η έλλειψη θεωρίας, η έλλειψη καταστατικού προγραμματικού λόγου, η έλλειψη μιας βιώσιμης θεμελιακής επιλογής, που να μπορεί να υπηρετήσει με αξιόπιστο τρόπο την κοινωνία βρίσκεται στην καρδιά του προβλήματος. Η ιστορική ήττα του κομμουνισμού και της σοσιαλδημοκρατίας έκοψε τον ομφάλιο λώρο που συνέδεε την Αριστερά με κάποιας μορφής σοσιαλισμό — μεταρρυθμιστικό ή επαναστατικό. Για να επιβιώσει η Αριστερά, διεθνώς, δεν κατέθεσε μόνο τα όπλα (Λατινική Αμερική), αλλά ανέτρεξε σε μια πληθώρα θεωρητικών και ιδεολογικών παραδόσεων, από τον αναρχισμό και την οικολογία μέχρι τις σοσιαλιστικές και τις αυτοδιαχειριστικές παραδόσεις, προκειμένου να δημιουργήσει ένα νέο φάσμα ιδεών και άμεσων παρεμβάσεων –κοινωνικών, οικολογικών, οικονομικών– και, από κοινού με την ιδέα της ενότητας μιας πλουραλιστικής Αριστεράς, να συνεχίσει να υπάρχει ως ζωντανή και βιώσιμη πολιτική δύναμη. Αυτό επιδίωξαν οι ιδέες του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ, με επιτυχία στη Λατινική Αμερική. Η στρατηγική δεν απέδωσε στην Ευρώπη, ευδοκίμησε όμως η ιδέα της πολιτικής ανασύνθεσης (Γερμανία), στον αντίποδα του συνεχιζόμενου κατακερματισμού και της διάλυσης (Ιταλία).
Στην Ελλάδα, σήμερα, η φυγή από την πραγματικότητα και την κοινωνία, ο απομονωτισμός είναι το κυρίαρχο μοτίβο. Όλοι φαίνεται να βολεύονται με την κατάσταση αυτή της «αποκοινώνητης Αριστεράς», του κατακερματισμού. Βολεύονται με την ιδέα του 3% και μιας μικρής κοινοβουλευτικής ομάδας. Αυτό σίγουρα δεν δημιουργεί καμία απολύτως πολιτική ευθύνη. Είναι εντελώς ανέξοδη η πολιτική διαμάχη για αριστερή ή δεξιά στροφή, την «αντιμνημονιακή επανάσταση», τους αδύναμους κρίκους, τους κοινωνικούς Δεκέμβρηδες, την επανάσταση ως τέχνασμα που προτείνουν οι «οικονομολόγοι της συμφοράς», επενδύοντας στη χρεοκοπία και επιζητώντας την έξοδο από την Ευρώπη, όπως ανέξοδη είναι και η φιλοευρωπαϊκή παράδοση που αδυνατεί να μετατραπεί σε ριζοσπαστική πολιτική. Μια μεταμοντέρνα κατάσταση πολιτικού λόγου, όπου ο λόγος, αποκοπτόμενος από κάθε κοινωνική αναφορά, γίνεται εσωτερικός και αυτοαναφορικός. Μια απολίτικη Αριστερά, που όσο πιο «αριστερός» είναι ο λόγος της τόσο πιο απολίτικο το υπόβαθρό του.
Μεγάλο μέρος των πολιτών ψηφίζει Αριστερά, και μάλιστα αυτή την Αριστερά. Μπορεί κάλλιστα να απέχουν, να ρίχνουν λευκό ή κάθε τόσο την ψήφο τους αριστερά. Η Αριστερά θα συνεχίσει να τους απογοητεύει όσο αποφεύγει να θέσει στο επίκεντρο βιώσιμες πολιτικές λύσεις, ικανές να τους εμπνεύσουν. Δεν χρειάζονται άλλες ανασυνθέσεις, σχήματα και ενωτικές πρωτοβουλίες που υποκρύπτουν νέες οργανωτικές αναδιατάξεις. Το πρόβλημα δεν είναι οργανωτικό. Είναι θεωρητικό, ιδεολογικό και πολιτικό. Είναι ζήτημα ιδεών και πολιτικής. Είναι θέμα της δημιουργίας ενός πόλου που να καλύπτει όλο το φάσμα, από τον σοσιαλιστικό, τον ριζοσπαστικό και τον οικολογικό χώρο, συμμαχικής ή άλλης σύνθεσης, ικανής να δώσει ορατές και πειστικές απαντήσεις στις αγωνίες των αριστερών πολιτών.
οι απόψεις που εκφράζονται στο κείμενο δε συμφωνούν ή εκφράζουν απαραίτητα το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από συγκεκριμένα κριτήρια
yannidakis - ΣΧΟΛΙΟ ΤΣΙ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Για μια ακόμη Κυριακή όλοι ήταν "νικητές". Δε νομίζω πως ξαφνικά η νίκη του ΠΑΣΟΚ σημαίνει και καθολική αποδοχή της πολιτικής του, ίσως όμως επιτέλους το εκλογικό σώμα να ψήφισε ανθρώπους και όχι κόμματα. Το (πράσινο) χρώμα να είναι τυχαίο και τελικά η νέα μέρα για την Αυτοδιοίκηση να αποτελεί μήνυμα αισιοδοξίας για ολόκληρη την ελληνική πολιτική σκηνή. Έτσι πρέπει να κλείσει αυτή η μέρα μέχρι να ξεκινήσει η επόμενη
Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010
ΣΤΟΙΧΗΜΑΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
ΠΡΟΓΝΩΣΤΙΚΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (ΟΠΑΠ) ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
286. ΕΒΕΡΤΟΝ - ΑΡΣΕΝΑΛ (GOAL) 1-2
307. ΧΕΡΑΚΛΕΣ - ΓΚΡΟΝΙΝΓΚΕΝ (2) 3-0
313. ΣΑΡΑΓΟΣΑ - ΣΕΒΙΛΛΗ (2) 1-2
325. ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ ΧΙΧΟΝ - ΡΕΑΛ Μ. (4-6 ΤΕΡΜΑΤΑ) 0-1
δελτία: 0/2 :[ προβλέψεις: 2/4
286. ΕΒΕΡΤΟΝ - ΑΡΣΕΝΑΛ (GOAL) 1-2
307. ΧΕΡΑΚΛΕΣ - ΓΚΡΟΝΙΝΓΚΕΝ (2) 3-0
313. ΣΑΡΑΓΟΣΑ - ΣΕΒΙΛΛΗ (2) 1-2
325. ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ ΧΙΧΟΝ - ΡΕΑΛ Μ. (4-6 ΤΕΡΜΑΤΑ) 0-1
δελτία: 0/2 :[ προβλέψεις: 2/4
yannidakis - ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: Ο ΧΡΟΝΟΣ ΜΕΤΡΑΕΙ ΑΠΟ: ΤΩΡΑ!
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 10 Σεπτεμβρίου 2007
Ο ΧΡΟΝΟΣ ΜΕΤΡΑΕΙ ΑΠΟ: ΤΩΡΑ!
Δέκα Σεπτεμβρίου δύο χιλιάδες οχτώ. Αν πάλι επιθυμείτε ή βαρεθήκατε να μετράτε τόσες εκατομμύριες μέρες, μπορείτε από σήμερα να αρχίσετε από το μηδέν.
Ύστερα από περισσότερα από δέκα χρόνια προετοιμασίας, πάνω από έξι δισεκατομμύρια ευρώ επενδύσεις, χιλιάδες πειράματα και υπολογισμούς, το Ευρωπαϊκό Εργαστήριο Σωματιδιακής Φυσικής (CERN) σήμερα θα κάνει το ανήκουστο.
Εκατό μέτρα στο υπέδαφος των συνόρων Γαλλίας και Ελβετίας πρόκειται να εφαρμοστούν πολύ συγκεκριμένα πειράματα τα οποία θα αναπαραστήσουν σε πραγματικές συνθήκες την πρώτη μεγάλη έκρηξη (Big Bang) που λέγεται ότι προήρθε από σύγκρουση σωματιδίων και προκάλεσε τη δημιουργία του σύμπαντος. Το πείραμα θα μας πάει στα πρώτα τρισεκατομμυριοστά του πρώτου δευτερολέπτου, όχι μία αλλά 30 εκατομμύρια φορές το δευτερόλεπτο και επί μία σειρά ετών, ώστε να έχουμε μια εικόνα στο πως δημιουργήθηκε το πλανητικό μας σύστημα και κατ’ επέκταση η Γη.
Ας μην αναλωθούμε σε πολύπλοκους τεχνικούς όρους του πειράματος σε αυτό το άρθρο, απλά να αναφέρω ότι αυτό που θα γίνει είναι η σύγκρουση δύο αντίθετα κινουμένων σωματιδίων (πρωτονίων) που θα φτάσουν μέχρι και την ταχύτητα του φωτός (300.000 χλμ/sec) ώσπου να συγκρουστούν σε ειδικές συνθήκες πίεσης!
Η σύγκρουση θα προκαλέσει ενέργεια που ανέρχεται σε 14 τρισεκατομμύρια ηλεκτρονιοβόλτ και θερμοκρασία ίση με 162.000 τρισεκατομμύρια βαθμούς Κελσίου δηλαδή 10 δις φορές πιο θερμά από τον πυρήνα του ήλιου!
Κάθε χρόνο μέχρι το 2050 που αναμένεται να τελειώσουν τα πειράματα αναμένεται να παράγονται πληροφορίες ίσες με 3 εκατομμύρια DVD, τροφή δηλαδή για πολλά χρόνια μελέτης.
Όλοι είναι αισιόδοξοι για το εγχείρημα εκτός του Stephen Hawking, του κορυφαίου επιστήμονα εν ζωή που εκφράζει επιφυλάξεις για την επίτευξη των στόχων του εγχειρήματος. Όπως και να έχει, η Ελλάδα συμμετέχει ενεργά με επιστήμονες της, καθώς είναι και εκ των ιδρυτικών μελών του CERN.
Άραγε θα μάθουμε πως ξεκίνησαν όλα; Ποια είναι η πραγματική ερμηνεία της εξέλιξης; Ποια ήταν η κινητήριος δύναμη όλων αυτών. Άραγε ο Θεός θα μας δώσει το δικαίωμα να ανακαλύψουμε την πρώτη στιγμή της ιστορίας μας; Είμαστε έτοιμοι για ανατροπές;
yannidakis–FREEVOX: ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ
Τα άρθρα της συμμετοχής μου στο τεύχος 36 του
άρθρο πρώτο
ΤΟ ΓΙΟΥΑΝ ΣΩΖΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
ΤΟ ΓΙΟΥΑΝ ΣΩΖΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΙΝΕΖΟΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Αν ρωτήσετε τον μέσο έλληνα πολίτη τη γνώμη του για τους κινέζους στην Ελλάδα, το πιο πιθανό είναι πως αγανακτισμένος θα τους κατηγορήσει για τα μικρομάγαζα και το παραεμπόριο που πλήττει την τοπική οικονομία. Δεν θα έχει καθόλου άδικο, όμως προφανώς δεν είναι ενημερωμένος γιατί εδώ και λίγες μέρες οι σχέσεις Ελλάδας και Κίνας πέρασαν σε ένα άλλο πολύ ενδιαφέρον επίπεδο. Είναι αλήθεια πως σήμερα η κινεζική παροικία στην Ελλάδα έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Βρίσκονται πολλά χρόνια στην Ελλάδα και έχουν πλέον ενσωματωθεί για τα καλά στην κοινωνία μας. Ίσως όχι όπως άλλοι αλλοδαποί λαοί, όμως εύκολα οι κινέζοι θα ξεχωρίσουν από τους άλλους μετανάστες. Η κύρια απασχόληση τους στη χώρα μας είναι το εμπόριο. Δε θα τους βρείτε στις οικοδομές, ούτε σε κάποιο γεωργικό κτήμα ως εργάτες. Συνήθως δραστηριοποιούνται ως πλανόδιοι πωλητές ή ως εργαζόμενοι σε μερικά από τα αμέτρητα καταστήματα που διατηρούν κινέζοι και βρίσκονται παντού στην Ελλάδα. Ένα πρώτο συμπέρασμα που θα βγάζαμε είναι ότι κατάφεραν να ξεχωρίσουν στην Ελλάδα εξαιτίας της επιχειρηματικότητας και εργατικότητας που τους διακρίνει. Έχετε ακούσει για την κλιμάκωση; Αυτό ακριβώς συμβαίνει –τώρα- σε παγκόσμιο επίπεδο με ολόκληρο το κινεζικό κράτος που καταφέρνει να έχει μια από τις πιο ανερχόμενες οικονομίες με αξιοζήλευτο ρυθμό ανάπτυξης και άρα αυξανόμενη οικονομική και κατ’ επέκταση πολιτική, δύναμη.
Αν ρωτήσετε τον μέσο έλληνα πολίτη τη γνώμη του για τους κινέζους στην Ελλάδα, το πιο πιθανό είναι πως αγανακτισμένος θα τους κατηγορήσει για τα μικρομάγαζα και το παραεμπόριο που πλήττει την τοπική οικονομία. Δεν θα έχει καθόλου άδικο, όμως προφανώς δεν είναι ενημερωμένος γιατί εδώ και λίγες μέρες οι σχέσεις Ελλάδας και Κίνας πέρασαν σε ένα άλλο πολύ ενδιαφέρον επίπεδο. Είναι αλήθεια πως σήμερα η κινεζική παροικία στην Ελλάδα έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Βρίσκονται πολλά χρόνια στην Ελλάδα και έχουν πλέον ενσωματωθεί για τα καλά στην κοινωνία μας. Ίσως όχι όπως άλλοι αλλοδαποί λαοί, όμως εύκολα οι κινέζοι θα ξεχωρίσουν από τους άλλους μετανάστες. Η κύρια απασχόληση τους στη χώρα μας είναι το εμπόριο. Δε θα τους βρείτε στις οικοδομές, ούτε σε κάποιο γεωργικό κτήμα ως εργάτες. Συνήθως δραστηριοποιούνται ως πλανόδιοι πωλητές ή ως εργαζόμενοι σε μερικά από τα αμέτρητα καταστήματα που διατηρούν κινέζοι και βρίσκονται παντού στην Ελλάδα. Ένα πρώτο συμπέρασμα που θα βγάζαμε είναι ότι κατάφεραν να ξεχωρίσουν στην Ελλάδα εξαιτίας της επιχειρηματικότητας και εργατικότητας που τους διακρίνει. Έχετε ακούσει για την κλιμάκωση; Αυτό ακριβώς συμβαίνει –τώρα- σε παγκόσμιο επίπεδο με ολόκληρο το κινεζικό κράτος που καταφέρνει να έχει μια από τις πιο ανερχόμενες οικονομίες με αξιοζήλευτο ρυθμό ανάπτυξης και άρα αυξανόμενη οικονομική και κατ’ επέκταση πολιτική, δύναμη.
ΤΟ ΚΙΝΕΖΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΕΙ ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Πως όμως αυτή η νέα δύναμη συσχετίζεται με την Ελλάδα που φιλοξενεί μετανάστες απ’ αυτή; Σε παλαιότερα κείμενα μου ανέφερα πως αν η πρώτη χρονιά διακυβέρνησης Παπανδρέου αφιερώθηκε στην λήψη (δυσβάσταχτων) αναγκαίων μέτρων, η δεύτερη θα πρέπει να αφιερωθεί στην ανάπτυξη. Οι επενδύσεις αποτελούν μια καλή ευκαιρία ανάπτυξης και η κυβέρνηση βάλθηκε να τις προσεγγίσει. Ας μην γελιόμαστε. Έχουμε μεγάλη ανάγκη από ξένα κεφάλαια. Μιας και τα ελληνικά είναι είτε πλασματικά είτε κορεσμένα. Χρειαζόμαστε ρευστό και επενδύσεις που θα βοηθήσουν στην πάταξη της ανεργίας. Κι αν από τη Μέση Ανατολή και το Κατάρ ήρθαν τα πρώτα χρήματα, το “μεγάλο κόλπο” έγινε με τους κινέζους. Οι κινέζοι δεν ήρθαν εδώ για να μιλήσουν για επενδύσεις. Οι συμφωνίες ήταν έτοιμες και η πολυμελείς αποστολή αποτελούμενοι από τον πρόεδρο της χώρας, κυβερνητικά στελέχη και ιδιοκτήτες μεγάλων επενδυτικών επιχειρηματικών κλάδων, έστειλαν ακριβώς αυτό το μήνυμα. Δεκατέσσερις συμφωνίες υπογράφτηκαν, όμως αυτό δεν ήταν όλο. Οι κινέζοι έδειξαν ενδιαφέρον για σημαντικά επενδυτικά προγράμματα, όπως είναι το μεγάλο διεθνές αεροδρόμιο στο Καστέλι Ηρακλείου, η επένδυση που χρειάζεται ο ΟΣΕ, η ανάπλαση του Ελληνικού Αττικής ενώ δήλωσαν ανοιχτά πως θα αγοράσουν ελληνικά ομόλογα και αιφνιδίασαν με την πρότασή τους για την σύσταση επιτροπής που θα ασχολείται με την επιστροφή ιστορικών κειμηλίων στις χώρες προέλευσης τους με υπόθεση “οδηγό” τα μάρμαρα του Παρθενώνα στην Αθήνα! Οι επενδύσεις των κινέζων στην Ελλάδα δεν αποτελούν μόνο τονωτική ένεση για την οικονομία της χώρας, αλλά και ένα μακροπρόθεσμο οικονομικό υποστηρικτή της, αφού αναφέρεται σε απ’ ευθείας σύνδεση των δύο χωρών για την προώθηση του τουρισμού, αλλαγές του νομοθετικού πλαισίου ώστε να εισάγονται πιο εύκολα ελληνικά προϊόντα στην κινεζική αγορά, παράλληλα αφορούν και τον τηλεπικοινωνιακό εξοπλισμό που έχει ανάγκη η Ελλάδα και φυσικά η λίστα είναι μεγάλη.
Πως όμως αυτή η νέα δύναμη συσχετίζεται με την Ελλάδα που φιλοξενεί μετανάστες απ’ αυτή; Σε παλαιότερα κείμενα μου ανέφερα πως αν η πρώτη χρονιά διακυβέρνησης Παπανδρέου αφιερώθηκε στην λήψη (δυσβάσταχτων) αναγκαίων μέτρων, η δεύτερη θα πρέπει να αφιερωθεί στην ανάπτυξη. Οι επενδύσεις αποτελούν μια καλή ευκαιρία ανάπτυξης και η κυβέρνηση βάλθηκε να τις προσεγγίσει. Ας μην γελιόμαστε. Έχουμε μεγάλη ανάγκη από ξένα κεφάλαια. Μιας και τα ελληνικά είναι είτε πλασματικά είτε κορεσμένα. Χρειαζόμαστε ρευστό και επενδύσεις που θα βοηθήσουν στην πάταξη της ανεργίας. Κι αν από τη Μέση Ανατολή και το Κατάρ ήρθαν τα πρώτα χρήματα, το “μεγάλο κόλπο” έγινε με τους κινέζους. Οι κινέζοι δεν ήρθαν εδώ για να μιλήσουν για επενδύσεις. Οι συμφωνίες ήταν έτοιμες και η πολυμελείς αποστολή αποτελούμενοι από τον πρόεδρο της χώρας, κυβερνητικά στελέχη και ιδιοκτήτες μεγάλων επενδυτικών επιχειρηματικών κλάδων, έστειλαν ακριβώς αυτό το μήνυμα. Δεκατέσσερις συμφωνίες υπογράφτηκαν, όμως αυτό δεν ήταν όλο. Οι κινέζοι έδειξαν ενδιαφέρον για σημαντικά επενδυτικά προγράμματα, όπως είναι το μεγάλο διεθνές αεροδρόμιο στο Καστέλι Ηρακλείου, η επένδυση που χρειάζεται ο ΟΣΕ, η ανάπλαση του Ελληνικού Αττικής ενώ δήλωσαν ανοιχτά πως θα αγοράσουν ελληνικά ομόλογα και αιφνιδίασαν με την πρότασή τους για την σύσταση επιτροπής που θα ασχολείται με την επιστροφή ιστορικών κειμηλίων στις χώρες προέλευσης τους με υπόθεση “οδηγό” τα μάρμαρα του Παρθενώνα στην Αθήνα! Οι επενδύσεις των κινέζων στην Ελλάδα δεν αποτελούν μόνο τονωτική ένεση για την οικονομία της χώρας, αλλά και ένα μακροπρόθεσμο οικονομικό υποστηρικτή της, αφού αναφέρεται σε απ’ ευθείας σύνδεση των δύο χωρών για την προώθηση του τουρισμού, αλλαγές του νομοθετικού πλαισίου ώστε να εισάγονται πιο εύκολα ελληνικά προϊόντα στην κινεζική αγορά, παράλληλα αφορούν και τον τηλεπικοινωνιακό εξοπλισμό που έχει ανάγκη η Ελλάδα και φυσικά η λίστα είναι μεγάλη.
Οι κινέζοι δεν είναι οι από μηχανής θεοί που ήρθαν για την Ελλάδα. Έχουν δικά τους συμφέροντα και όλα αποτελούν κρίκους της αλυσίδας που εξυπηρετεί το μεγάλο όραμα της Κίνας και δεν είναι άλλο από την είσοδό της στην Ευρωπαϊκή αγορά. Η Κίνα σήμερα είναι ένας παραγωγικός γίγαντας, μια τεράστια βιομηχανία που ως τώρα αν και με εντυπωσιακό ρυθμό ανάπτυξης δεν έχει αξιοποιήσει τις εμπορικές της δυνατότητες. Δεν είναι τυχαίο που οι ΗΠΑ πασχίζουν να πείσουν την Κίνα να προχωρήσει στην ανατίμηση του Γιουάν. Υπάρχουν βέβαια σημαντικά αμερικανικά συμφέροντα καθώς οι ΗΠΑ έχουν επενδύσει στις επιχειρηματικές τους σχέσεις με την Κίνα είτε σε επίπεδο κράτους, πολύ περισσότερο όμως από ιδιωτικά επιχειρηματικά κεφάλαια. Η Κίνα όμως δε βιάζεται. Επιμένει να κρατά χαμηλά το Γιουάν και να συνεχίζει με τους ίδιους ρυθμούς. Το επόμενο βήμα απαιτεί επέκταση δραστηριοτήτων και φυσικά η εξυπνότερη κίνηση είναι οι επενδύσεις. Η Ελλάδα λόγω της γεωγραφικής της θέσης προσφέρει άριστα συγκριτικά πλεονεκτήματα της υποδοχής μιας βιομηχανίας μεγάλης ασιατικής χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα Βαλκάνια πλέον αποτελούν ζωντανό κύτταρο της Ένωσης ενώ η ένταξη της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας στην Κοινότητα εξυπηρετούν τη διασύνδεση μεγάλων οδικών αρτηριών που χρησιμοποιούνται στις μεταφορές. Η Ελλάδα λοιπόν, λόγω της θέσης της αλλά και της κατάστασής της μπορεί να εξυπηρετήσει αυτόν τον στρατηγικό στόχο των κινέζων και τα οφέλη μακροπρόθεσμα να είναι κοινά και για τους δύο. Εισχώρηση στην τεράστια αγορά της Ευρώπης για τους κινέζους, ζεστό χρήμα, μακροχρόνιες επενδύσεις και νέες θέσεις εργασίας για τους έλληνες.
Μας αρέσει ή όχι, οι κινέζοι στέλνουν στην Ελλάδα φιάλη οξυγόνου. Αυτό δεν αλλάζει. Είναι όμως ευθύνη της Ελλάδας να εκμεταλλευτεί αυτήν την ευκαιρία αξιοποιώντας την σε κάθε επίπεδο με κύριο γνώμονα τη ρευστότητα, την μείωση της ανεργίας, τον τουρισμό και τις εξαγωγές.
άρθρο δεύτερο
ΠΟΛΥΧΡΩΜΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΠΟΛΥΧΡΩΜΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
Έχουμε πλέον μπει στην αντίστροφη μέτρηση πριν την προσέλευση του εκλογικού σώματος, των ελλήνων πολιτών στις κάλπες που θα στηθούν την 7η Νοεμβρίου σ’ όλη τη χώρα. Ως είθισται οι συζητήσεις στα καφενεία, στα σπίτια, στις ταβέρνες, στα τηλεοπτικά παράθυρα, στα ιστολόγια και έδρανα της Βουλής περιστρέφονται γύρω από αυτό το θέμα. Πρόκειται άλλωστε για την αποθέωση της Δημοκρατίας, ακόμα κι αν στις μέρες μας ο όρος αυτός έχει απαξιωθεί είτε από πράξεις των ηγετών της χώρας, είτε στις συνειδήσεις όλων μας. Αυτή τη φορά βέβαια οι εκλογές έχουν πολύ συγκεκριμένα και πρωτόγνωρα χαρακτηριστικά που αξίζει να μελετήσουμε. Για τον λόγο αυτό απευθυνθήκαμε σε έναν άνθρωπο που ασχολείται με τα κοινά από ένα μακρινό εκλογικό δημοτικό διαμέρισμα, αυτό της Τουρλωτής του Δήμου Σητείας, τον κύριο Μιχάλη Σπυριδάκη ο οποίος δέχτηκε να σχολιάσει μερικά από τα χαρακτηριστικά των εκλογών αυτών «εκ των έσω».
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΦΕΤΙΝΗΣ ΕΚΛΟΓΙΚΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ
Το κυριότερο εξ αυτών είναι η μορφή των εκλογών. Οι εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης είναι διπλές, παρουσιάζουν διαφορετικά χαρακτηριστικά στην εκλογή του Δημάρχου και από φέτος του Περιφερειάρχη. Το σχέδιο Καλλικράτης κατήργησε τις Νομαρχίες, δημιούργησε νέους μεγαλύτερους Δήμους και χώρισε την Ελλάδα σε 13 ημιαυτόνομες περιφέρειες με γεωγραφικά κυρίως κριτήρια. Θα θυμάστε τις αντιδράσεις που είχαν προξενήσει στους δημότες οι αλλαγές του Καλλικράτη. Σε κανέναν δημότη που ο Δήμος του ενσωματώθηκε σε άλλον δεν ήταν ευχάριστο, όμως και η πληροφόρηση που είχε ο καθένας ήταν μάλλον ελλιπής. Οι δήμοι πλέον είναι μεγαλύτεροι γεωγραφικά, λειτουργικά και οικονομικά. Έχουν τη δυνατότητα να διαχειρίζονται συγκεκριμένα ποσά που τους αποδίδονται για την επένδυση στον τόπο τους. Ο κύριος Σπυριδάκης αναφέρει πως «ο Καλλικράτης έχει μόνο πλεονεκτήματα κι αυτό ισχύει και για τους δήμους που ξεπερνούν την ανάγκη στήριξης από την Νομαρχία, έχοντας πλέον δυναμική σε οικονομία και εξοπλισμό τοπικά, κατά δήμο. Από κει ο διαχωρισμός περιλαμβάνει την μικρότερη βαθμίδα, τα Δημοτικά Διαμερίσματα που θα διεκδικούν τα δημοτικά κονδύλια για την αντίστοιχη χρηματοδότηση στις περιοχές τους. Οι πιο ικανοί δημοτικοί σύμβουλοι θα εξασφαλίζουν περισσότερα χρήματα για τα τοπικά δημοτικά διαμερίσματα τα οποία εκπροσωπούν».
Το κυριότερο εξ αυτών είναι η μορφή των εκλογών. Οι εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης είναι διπλές, παρουσιάζουν διαφορετικά χαρακτηριστικά στην εκλογή του Δημάρχου και από φέτος του Περιφερειάρχη. Το σχέδιο Καλλικράτης κατήργησε τις Νομαρχίες, δημιούργησε νέους μεγαλύτερους Δήμους και χώρισε την Ελλάδα σε 13 ημιαυτόνομες περιφέρειες με γεωγραφικά κυρίως κριτήρια. Θα θυμάστε τις αντιδράσεις που είχαν προξενήσει στους δημότες οι αλλαγές του Καλλικράτη. Σε κανέναν δημότη που ο Δήμος του ενσωματώθηκε σε άλλον δεν ήταν ευχάριστο, όμως και η πληροφόρηση που είχε ο καθένας ήταν μάλλον ελλιπής. Οι δήμοι πλέον είναι μεγαλύτεροι γεωγραφικά, λειτουργικά και οικονομικά. Έχουν τη δυνατότητα να διαχειρίζονται συγκεκριμένα ποσά που τους αποδίδονται για την επένδυση στον τόπο τους. Ο κύριος Σπυριδάκης αναφέρει πως «ο Καλλικράτης έχει μόνο πλεονεκτήματα κι αυτό ισχύει και για τους δήμους που ξεπερνούν την ανάγκη στήριξης από την Νομαρχία, έχοντας πλέον δυναμική σε οικονομία και εξοπλισμό τοπικά, κατά δήμο. Από κει ο διαχωρισμός περιλαμβάνει την μικρότερη βαθμίδα, τα Δημοτικά Διαμερίσματα που θα διεκδικούν τα δημοτικά κονδύλια για την αντίστοιχη χρηματοδότηση στις περιοχές τους. Οι πιο ικανοί δημοτικοί σύμβουλοι θα εξασφαλίζουν περισσότερα χρήματα για τα τοπικά δημοτικά διαμερίσματα τα οποία εκπροσωπούν».
Το σκηνικό αλλάζει άρδην στις Περιφέρειες, τον δεύτερο τομέα εκλογής. Οι 13 Περιφέρειες χωρίζουν την Ελλάδα δημιουργώντας μία κατά τόπους ομοιομορφία. Βασικός λόγος της αλλαγής αυτής ήταν η εξοικονόμηση χρημάτων από τις λειτουργικές δαπάνες που είχαν οι πολλές νομαρχίες της χώρας. Με δεδομένο ότι οι νομαρχιακοί (και δημοτικοί) υπάλληλοι δεν απολύθηκαν αλλά μετατέθηκαν σε άλλες δημόσιες υπηρεσίες, είναι προφανές πως πρόκειται για σημαντική οικονομική εξοικονόμηση. Λειτουργικά οι Περιφέρειες φέρνουν έναν επίσης διαφορετικό τρόπο σκέψης στον τρόπο διαχείρισης των χρημάτων στην αυτοδιοίκηση. Ο κύριος Σπυριδάκης μας λέει αναφορικά: «Ο περιφερειάρχης είναι ένας “μικρός Πρωθυπουργός” της περιοχής. Αν πάρουμε για παράδειγμα την Κρήτη, ο περιφερειάρχης είναι που θα διαχειρίζεται τα χρήματα που προωθούνται στην Κρήτη. Αυτό είναι καλό διότι οι διαδικασίες θα γίνονται πιο γρήγορα χωρίς χρονοβόρα ταξίδια στο κέντρο. Από κει και πέρα οι περιφερειάρχες θα είναι σε συνεχή επικοινωνία με τους αντιπεριφερειάρχες οι οποίοι θα χωριστούν ανά νομό και θα κατανείμουν τα χρήματα του τόπου ανάλογα με τις προτεραιότητες που τίθενται». Σε αυτό το σημείο προβληματίζομαι και επιχειρώ να ζητήσω μια σύγκριση του περιφερειάρχη που είχαμε ως τώρα και του νέου μετά τις εκλογές: «ο Περιφερειάρχης ως τώρα ήταν διορισμένος και απλά διαβίβαζε τα όποια προβλήματα του τόπου διεκδικώντας κονδύλια. Ο νέος Περιφερειάρχης είναι εκλεγμένος και λειτουργεί αντίστροφα. Δηλαδή το κέντρο μοιράζει τα πακέτα από τα διάφορα προγράμματα και εκείνος κάνει την κατάλληλη κατανομή ανάλογα με τα προβλήματα και τις προτεραιότητες του τόπου».
Η ΠΟΛΥΧΡΩΜΙΑ ΤΩΝ ΤΟΠΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ
Ξεπερνώντας όμως την -δικαιολογημένη- αναστάτωση που προκαλούν οι φετινές αλλαγές, η ουσία παραμένει μία και είναι ότι έχουμε εκλογές. Και εκλογές σημαίνει κόμματα. Πολιτικές παρατάξεις που διεκδικούν μέρος της πίτας των ψηφοφόρων. Ειδικά φέτος θα παρατηρήσουμε πως η κομματική διαμάχη με φόντο της επερχόμενες εκλογές είναι ίσως πιο έντονη από ποτέ.
Ξεπερνώντας όμως την -δικαιολογημένη- αναστάτωση που προκαλούν οι φετινές αλλαγές, η ουσία παραμένει μία και είναι ότι έχουμε εκλογές. Και εκλογές σημαίνει κόμματα. Πολιτικές παρατάξεις που διεκδικούν μέρος της πίτας των ψηφοφόρων. Ειδικά φέτος θα παρατηρήσουμε πως η κομματική διαμάχη με φόντο της επερχόμενες εκλογές είναι ίσως πιο έντονη από ποτέ.
Η Νέα Δημοκρατία επιχειρεί να πείσει το εκλογικό σώμα να καταψηφίσει τους υποψηφίους του Πα.Σο.Κ στέλνοντας έτσι μήνυμα προς την κυβέρνηση κατά του Μνημονίου και κατακρίνοντας τις κυβερνητικές επιλογές. Στην αρχή η κυβέρνηση αποστασιοποιήθηκε από το προκλητικό αυτό κάλεσμα. Στη συνέχεια όμως υπέπεσε στην ίδια τακτική χρωματίζοντας την εκλογική διαδικασία και επιζητώντας έτσι εμμέσως ενός είδους επιβεβαίωση των επιλογών της ως μια ανανέωση της εμπιστοσύνης που επέδειξε πέρσι στις βουλευτικές εκλογές ο ελληνικός λαός. Τα κόμματα της αριστεράς εντόπισαν την κομματική συσπείρωση που παραδοσιακά προσφέρουν οι προεκλογικές περίοδοι, ως μια ευκαιρία να ξεπεράσουν τα καίρια εσωκομματικά τους προβλήματα. Φυσικά το κάλεσμα των ψηφοφόρων να καταψηφίσουν τα δύο μεγάλα κόμματα (κι όχι τους υποψηφίους που τα εκπροσωπούν!) τέθηκε εξ αρχής ως γνώμονα της πολιτικής τους. Για πρώτη φορά όμως εκείνο που παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον είναι η στάση της ανεξάρτητης βουλευτή, κυρίας Ντόρας Μπακογιάννη η οποία προτίμησε να ασχοληθεί με τα πολιτικά πράγματα κυρίως της Κρήτης χρησιμοποιώντας τις εκλογές αυτές ως δοκιμασία για να μετρήσει τις πολιτικές τις δυνάμεις εν όψει της σύστασης του νέου της κόμματος.
Ωραία όλα αυτά, όμως έχουμε αντιληφθεί τι πάμε να ψηφίσουμε στις 7 Νοεμβρίου; Αν οι παραπάνω παράγραφοι δεν ήταν σαφείς τότε ήρθε η ώρα να το αποσαφηνίσουμε. Ψηφίζουμε για Δημάρχους και Περιφερειάρχες που θα ασχολούνται με τα ζητήματα και τα προβλήματα της γειτονιάς, της πόλης, της περιοχής, της περιφέρειας μας. Εγώ δεν βρίσκω θέση σε κομματικές πεποιθήσεις σε όλο αυτό.
Διαβάζω καθημερινά ιστολόγια (blogs), εφημερίδες και αφουγκράζομαι την κοινή γνώμη γύρω μου. Και πάλι όμως, όλοι συνδέουν τις εκλογές αυτές με τις κομματικές τους πεποιθήσεις ή κατευθύνσεις. Δεν φταίνε λοιπόν τα κόμματα (μόνο). Είναι η γενική φιλοσοφία που συνοδεύει στο υποσυνείδητο όλων τις εκλογές της αυτοδιοίκησης. Ο κύριος Σπυριδάκης προτρέπει να αφήσουμε πίσω μας τη φιλοσοφία αυτή: «Όχι μόνο τώρα, αλλά γενικά οι εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης θα έπρεπε να είναι παντελώς διαφοροποιημένες από τα κόμματα διότι εδώ επιλέγουμε πρόσωπα που κατά τη γνώμη μας είναι ικανά για να υπηρετούν τα συμφέροντα του τόπου. Όταν ένα πρόσωπο είναι ικανό, μπορεί να διεκδικήσει από την όποια κυβέρνηση πέραν κομμάτων. Ειδικά στις μικρές κοινωνίες ο κόσμος θα πρέπει να αποφασίζει εντελώς αξιοκρατικά παραμερίζοντας κομματικές πεποιθήσεις, φιλίες ή τυχόν συγγένειες και υποχρεώσεις. Η επιλογή πρέπει να αφορά τα συμφέροντα του τόπου». Και ποιος διαφωνεί με αυτό; Αναρωτιέμαι όμως κατά πόσο θα γίνει και πράξη. Και σε κάθε περίπτωση αν μια προσπάθεια αλλαγής νοοτροπίας θα γίνει σεβαστή από τα Μέσα Ενημέρωσης ή τα αποτελέσματα την επόμενη μέρα θα έχουν τη γνωστή έντονη κομματική ανάλυση.
Είναι αυτονόητο πως η επιλογή του καθενός πρέπει να γίνει με τα πιο αξιοκρατικά κριτήρια, άλλωστε η οικονομική κρίση επιτάσσει συνετές επιλογές σε κάθε επίπεδο. Πάραυτα και σε σχετική ερώτηση ο κύριος Σπυριδάκης διαχωρίζει τον Καλλικράτη με την κρίση λέγοντας: «Εγώ θεωρώ πως ο Καλλικράτης και οι τοπικές εκλογές δεν έχουν καμία συσχέτιση με την οικονομική κρίση. Εμείς διεκδικούμε μερίδιο από τα τρέχοντα προγράμματα όπως το κοινοτικό του ΕΣΠΑ. Αυτό δεν είναι σχετικό με την κρίση. Ο στόχος είναι η απορρόφηση των προγραμμάτων. Αυτήν την στιγμή το ΕΣΠΑ έχει απορρόφηση 13% αυτό είναι που πρέπει να διεκδικήσουμε. Καλύτερη απορρόφηση από χρήματα που είναι ήδη διαθέσιμα και θα δοθούν έτσι κι αλλιώς άσχετα με την κρίση. Το σημαντικό είναι η σωστή διαχείρισή τους ώστε να γίνουν ωφέλιμα έργα για τον τόπο».
Η κρίσιμη μέρα έρχεται και σίγουρα η αποχή δε θα στείλει κανένα αξιοσημείωτο μήνυμα. Δεν έχει νόημα να χαραμίσουμε το δικαίωμα μας στον βωμό ενός μηνύματος που κανείς δε θα πάρει στα σοβαρά. Ήρθε ο καιρός να ασχοληθούμε με τον τόπο μας, το κοινό καλό και να δώσουμε το χρίσμα σε ανθρώπους που θα συνεργαστούν με τους πολίτες για την ευημερία του τόπου μας. Αυτή είναι η υποχρέωσή μας.
Λαμβάνετε ΔΩΡΕΑΝ την εφημερίδα FREEVOX στο σπίτι, το κατάστημα ή το γραφείο σας σε οποιοδήποτε σημείο της Ελλάδας κι αν βρίσκεστε αποστέλλοντας ονοματεπώνυμο και διεύθυνση στο info@freevox.gr
καταχώρηση τσι μέρας - ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΣΑΒΒΑΤΟΥ
σημερινή προσθήκη στην λίστα των καταχωρήσεων τσι μέρας
από Katabran's Blog
δεν είμαι απαισιόδοξος, είμαι ένας αισιόδοξος καλά ενημερωμένος*
Κινήματα παρά τις ημερομηνίες
οι προαγγελίες αλλοιώνονται
με τις υψηλές για την εποχή θερμοκρασίες
οι επικλήσεις για κοφτές απαντήσεις
ΟΧΙ
στο μνημόνιο, στη μείωση της σύνταξης της γριάς, στο…, στους…
ΝΑΙ
χωρίς τους φόβους στο λευκό χαρτί
χωρίς τους μοχλούς στα κεκλιμένα επίπεδα της καθημερινότητας
ποτέ δε δόθηκε
απολογισμός των όχι…
οι αγώνες των ποδηλάτων,
μέσης απόστασης!
ηρεμία!
στασιμότητα και θλιβεροί φανατισμοί…
η άδεια θέση!
σκιά και ανάκλαση…
ας γίνουν οι επικαλύψεις με κοινοτοπίες!
ας σημειωθούν τα όρια του ασήμαντου!
έφτασαν οι εφήμερες προσωπικότητες,
η περίπτωση δεν είναι μοναδική,
όπως και κάποια εξειδίκευση,
των κινήσεων και των κινημάτων των πολιτών,
περιύβριση, προφανώς…
va la storia
εννοείται γραμμένη με κιμωλία,
στο λευκό,
στην υπόρρητη αποχή,
αποχή, αιτία…
παρόλες τις ενδείξεις ή τις ασυνέπειες,
τα γλιστρήματα,
εκτοπίζουν τους διαρκείς χρόνους…
τρία σημάδια στις πόρτες,
για το ύψος της πλημμύρας…από δευτέρα!
συγκράτηση ενόψει…
ΝΑΙ
προχώρημα,
ήτοι το άτοπο της προσπάθειας…
με την κατάρρευση των οριζόντων,
σταθμοί,
πληροφορίες,
επιστροφές,
(αυθαίρετες)
κατατμήσεις,
εισροή, εκροή σώματος…
κι άλλες τόσες διχοτομήσεις…
αποχή,
στιγμιαία ή στοιχειώδης;
ζωντανή σε πεθαμένη γλώσσα…
μαζί με τις γελεοιότητες των ονομάτων,
ανοίγματα,
ενασχολήσεις,
παρατεταμένα βλέμματα,
λάθη στις τόσες εκδοχές,
κραυγές μιας δυσφορίας
μάγμα, για ποιο λόγο;
η εύκολη συνείδηση των καφενείων,
ητοι πάνελ,
οι περιπατητές,
ίδια τύχη με τους καθρέφτες…
μούχλα και η ομορφιά;
ατέλειωτη σειρά αναπλάσεων,
καθαρά χαμόγελα,
και του χρόνου;
καλλιέργεια μιας μονής αναταραχής…
στο όνομα της πλάγιας ανταρσίας…
υποχθόνιες εποχές,
η μεταμέλεια
καταστρατηγεί όλους τους κανόνες
κι όλους τους νόμους της βαρύτητας…
αποχή,
η επιβίωση…
και για το τέλος να κρατηθεί,
η απάρνηση…
δεν αναβάλλονται πια
οι ψευδολογίες,
οι αποχρώσεις της απάτης,
παγιδευμένοι,
στην εικονική ενδοτικότητα,
στις ανολοκλήρωτες φράσεις,
ανοίκεια αισθήματα,
φαινόμενα, συμβάσεις, αδεξιότητες…
αποχή, major ελάσσον,
μέγιστο άνοιγμα,
στους κόλπους και τα κόλπα…
στης απογραφής το κλείσιμο,
τα διπλά είδωλα βγαίνουν,
από το λεξιλόγιο και όχι από το παρόν,
περιττή η συζήτηση,
για τα ειδικά και τα ιδιαίτερα…
αποχή,
απρόβλεπτο;
αποφάσεις στη στιγνή
αυθαιρεσία αιώνων…
το γιατί καθορίζει
το κέρδος για όλους ή για τους λίγους
και μετά από εκεί
στο ύστατο post και οι συνδέσεις
ύστερα
διαλογή
αποχή,
όχι για να γλιτώσουν οι ανασφαλείς
λευκό,
αναδιανομή νέου τύπου φερμουάρ
εναλλακτική;
κατούρα αναγνώστη μου σε σταυροδρόμια για να παγιδέψεις κάνα φεγγάρι,
οι άλλοι αντέχουν…στις ασυνέχειες!
καλό βράδυ αναγνώστη μου!
*η φράση του τίτλου ανήκει στον αείμνηστο Ζοζέ Σαραμάγκου και το κείμενο που κρύβει το λινκάκι αποτελεί μια ασημαντότητα!
εξάλλου ο συγγραφέας του ομολογεί ότι εκτός από το όνομα, όλα τα άλλα τα έχει κοντύτερα!
οι απόψεις που εκφράζονται στο κείμενο δε συμφωνούν ή εκφράζουν απαραίτητα το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από συγκεκριμένα κριτήρια
από Katabran's Blog
δεν είμαι απαισιόδοξος, είμαι ένας αισιόδοξος καλά ενημερωμένος*
Κινήματα παρά τις ημερομηνίες
οι προαγγελίες αλλοιώνονται
με τις υψηλές για την εποχή θερμοκρασίες
οι επικλήσεις για κοφτές απαντήσεις
ΟΧΙ
στο μνημόνιο, στη μείωση της σύνταξης της γριάς, στο…, στους…
ΝΑΙ
χωρίς τους φόβους στο λευκό χαρτί
χωρίς τους μοχλούς στα κεκλιμένα επίπεδα της καθημερινότητας
ποτέ δε δόθηκε
απολογισμός των όχι…
οι αγώνες των ποδηλάτων,
μέσης απόστασης!
ηρεμία!
στασιμότητα και θλιβεροί φανατισμοί…
η άδεια θέση!
σκιά και ανάκλαση…
ας γίνουν οι επικαλύψεις με κοινοτοπίες!
ας σημειωθούν τα όρια του ασήμαντου!
έφτασαν οι εφήμερες προσωπικότητες,
η περίπτωση δεν είναι μοναδική,
όπως και κάποια εξειδίκευση,
των κινήσεων και των κινημάτων των πολιτών,
περιύβριση, προφανώς…
va la storia
εννοείται γραμμένη με κιμωλία,
στο λευκό,
στην υπόρρητη αποχή,
αποχή, αιτία…
παρόλες τις ενδείξεις ή τις ασυνέπειες,
τα γλιστρήματα,
εκτοπίζουν τους διαρκείς χρόνους…
τρία σημάδια στις πόρτες,
για το ύψος της πλημμύρας…από δευτέρα!
συγκράτηση ενόψει…
ΝΑΙ
προχώρημα,
ήτοι το άτοπο της προσπάθειας…
με την κατάρρευση των οριζόντων,
σταθμοί,
πληροφορίες,
επιστροφές,
(αυθαίρετες)
κατατμήσεις,
εισροή, εκροή σώματος…
κι άλλες τόσες διχοτομήσεις…
αποχή,
στιγμιαία ή στοιχειώδης;
ζωντανή σε πεθαμένη γλώσσα…
μαζί με τις γελεοιότητες των ονομάτων,
ανοίγματα,
ενασχολήσεις,
παρατεταμένα βλέμματα,
λάθη στις τόσες εκδοχές,
κραυγές μιας δυσφορίας
μάγμα, για ποιο λόγο;
η εύκολη συνείδηση των καφενείων,
ητοι πάνελ,
οι περιπατητές,
ίδια τύχη με τους καθρέφτες…
μούχλα και η ομορφιά;
ατέλειωτη σειρά αναπλάσεων,
καθαρά χαμόγελα,
και του χρόνου;
καλλιέργεια μιας μονής αναταραχής…
στο όνομα της πλάγιας ανταρσίας…
υποχθόνιες εποχές,
η μεταμέλεια
καταστρατηγεί όλους τους κανόνες
κι όλους τους νόμους της βαρύτητας…
αποχή,
η επιβίωση…
και για το τέλος να κρατηθεί,
η απάρνηση…
δεν αναβάλλονται πια
οι ψευδολογίες,
οι αποχρώσεις της απάτης,
παγιδευμένοι,
στην εικονική ενδοτικότητα,
στις ανολοκλήρωτες φράσεις,
ανοίκεια αισθήματα,
φαινόμενα, συμβάσεις, αδεξιότητες…
αποχή, major ελάσσον,
μέγιστο άνοιγμα,
στους κόλπους και τα κόλπα…
στης απογραφής το κλείσιμο,
τα διπλά είδωλα βγαίνουν,
από το λεξιλόγιο και όχι από το παρόν,
περιττή η συζήτηση,
για τα ειδικά και τα ιδιαίτερα…
αποχή,
απρόβλεπτο;
αποφάσεις στη στιγνή
αυθαιρεσία αιώνων…
το γιατί καθορίζει
το κέρδος για όλους ή για τους λίγους
και μετά από εκεί
στο ύστατο post και οι συνδέσεις
ύστερα
διαλογή
αποχή,
όχι για να γλιτώσουν οι ανασφαλείς
λευκό,
αναδιανομή νέου τύπου φερμουάρ
εναλλακτική;
κατούρα αναγνώστη μου σε σταυροδρόμια για να παγιδέψεις κάνα φεγγάρι,
οι άλλοι αντέχουν…στις ασυνέχειες!
καλό βράδυ αναγνώστη μου!
*η φράση του τίτλου ανήκει στον αείμνηστο Ζοζέ Σαραμάγκου και το κείμενο που κρύβει το λινκάκι αποτελεί μια ασημαντότητα!
εξάλλου ο συγγραφέας του ομολογεί ότι εκτός από το όνομα, όλα τα άλλα τα έχει κοντύτερα!
οι απόψεις που εκφράζονται στο κείμενο δε συμφωνούν ή εκφράζουν απαραίτητα το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από συγκεκριμένα κριτήρια
ΕΡΓΟΤΕΛΗΣ: ΑΓΩΝΑΣ ΣΕ ΔΟΣΕΙΣ
ΕΡΓΟΤΕΛΗΣ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 0-0 (α ΗΜΙΧΡΟΝΟ)
Κάτω από καταρρακτώδη βροχή στο Ηράκλειο οι δύο ομάδες προσπάθησαν να παίξουν ποδόσφαιρο με τον Εργοτέλη να αποδίδει πολύ καλά έχοντας στη βασική του σύνθεση 6 ηρακλειώτες ποδοσφαιριστές. Στο ημίχρονο του αγώνα κι ενώ ο καιρός είχε βελτιωθεί ο διαιτητής διέκοψε τον αγώνα. Πιθανή ημερομηνία διεξαγωγής του β' ημίχρονο η 24η Νοεμβρίου
Κάτω από καταρρακτώδη βροχή στο Ηράκλειο οι δύο ομάδες προσπάθησαν να παίξουν ποδόσφαιρο με τον Εργοτέλη να αποδίδει πολύ καλά έχοντας στη βασική του σύνθεση 6 ηρακλειώτες ποδοσφαιριστές. Στο ημίχρονο του αγώνα κι ενώ ο καιρός είχε βελτιωθεί ο διαιτητής διέκοψε τον αγώνα. Πιθανή ημερομηνία διεξαγωγής του β' ημίχρονο η 24η Νοεμβρίου
yannidakis - ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ
Με την ανοχή της αμερικανικής κυβέρνησης οι σκοπιανοί βρήκαν τρόπο να προκαλέσουν κερδίζοντας σε αυτό που η ιστορία ξέρει να γράφει: την κοινή γνώμη. Και το έχω ξαναπεί: ακόμα κι αν τελικά το όνομα των σκοπίων είναι "Μπαμπούλας" στα χαρτιά, εφόσον στην διεθνή κοινή γνώμη έχει περάσει -έστω και ανεπίσημα- το μακεδονία, αυτό θα είναι. Τελείωσε. Εγώ όμως δεν το αναγνωρίζω και θα συνεχίσω να το γράφω με πεζά γράμματα, διαχωρίζοντάς το με την Ελληνική Μακεδονία
Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010
ΣΤΟΙΧΗΜΑΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΣΑΒΒΑΤΟΥ
ΠΡΟΓΝΩΣΤΙΚΑ ΣΑΒΒΑΤΟΥ (ΟΠΑΠ) ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
124. ΑΣΤΟΝ ΒΙΛΑ - Μ. ΓΙΟΥΝΑΤΙΤΕΝΤ (GOAL) 2-2
141. ΒΕΡΝΤΕΡ Β. - ΑΙΝΤΡΑΧΤ Φ. (2) 0-0
146. ΓΟΥΕΣΤ ΧΑΜ - ΜΠΛΑΚΠΟΥΛ (GOAL) 0-0
200. ΣΕΝΤ ΤΖΟΝΣΤΟΝ - ΧΑΡΤΣ (2) 0-2
221. ΕΡΓΟΤΕΛΗΣ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ (GOAL) ΑΝΑΒΟΛΗ
237. ΑΟΥΣΤΡΙΑ Β. - ΚΑΠΦΕΝΜΠΕΡΓΚ (2) 5-1
242. ΠΑΟΚ - ΑΕΚ (UNDER) 2-1
δελτία: 1/4 :[ προβλέψεις: 2/6
124. ΑΣΤΟΝ ΒΙΛΑ - Μ. ΓΙΟΥΝΑΤΙΤΕΝΤ (GOAL) 2-2
141. ΒΕΡΝΤΕΡ Β. - ΑΙΝΤΡΑΧΤ Φ. (2) 0-0
146. ΓΟΥΕΣΤ ΧΑΜ - ΜΠΛΑΚΠΟΥΛ (GOAL) 0-0
200. ΣΕΝΤ ΤΖΟΝΣΤΟΝ - ΧΑΡΤΣ (2) 0-2
221. ΕΡΓΟΤΕΛΗΣ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ (GOAL) ΑΝΑΒΟΛΗ
237. ΑΟΥΣΤΡΙΑ Β. - ΚΑΠΦΕΝΜΠΕΡΓΚ (2) 5-1
242. ΠΑΟΚ - ΑΕΚ (UNDER) 2-1
δελτία: 1/4 :[ προβλέψεις: 2/6
yannidakis - ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ ΣΑΒΒΑΤΟΥ: ΙΔΙΑ ΕΙΚΟΝΑ, ΑΛΛΟ ΕΡΕΘΙΣΜΑ
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 09 Οκτωβρίου 2008
ΙΔΙΑ ΕΙΚΟΝΑ, ΑΛΛΟ ΕΡΕΘΙΣΜΑ
Είναι πολύ ενδιαφέροντα τα μυστήρια που κρύβονται στον εγκέφαλο του ανθρώπου. Εδώ και πολλά χρόνια γίνεται η αυτονόητη μελέτη του εγκεφάλου που άλλοτε προβληματίζει και άλλοτε εντυπωσιάζει με τα αποτελέσματα της, τους επιστήμονες.
Κατά καιρούς έχουμε πληροφορηθεί πως ανάλογα με το είδος των δραστηριοτήτων που εκτελεί κάθε φορά ο εγκέφαλος, ένα διαφορετικό μέρος του (νευρώνες) ενεργοποιείται. Μάλιστα σύμφωνα με αντίστοιχα στοιχεία που παίρνουμε, κάθε φορά που διαβάζουμε ένα βιβλίο ενεργοποιούνται το ίδιο μέρος του εγκεφάλου με εκείνο της ώρας που βρισκόμαστε στον κινηματογράφο.
Είναι άκρως ενδιαφέρον αν σκεφτεί κανείς ότι στον κινηματογράφο έχουμε την δυνατότητα να παρατηρούμε εναλλασσόμενες εικόνες πολλών ή περισσοτέρων εικονοσημάτων. Η δράση και η πλοκή προσφέρεται μέσα από τις εικόνες και τους ζωντανούς διαλόγους πολύ πιο άμεσα και προσιτά εξασφαλίζοντας θα έλεγε κανείς, την ομαλή λειτουργία του εγκεφάλου εφόσον βλέπει και ακούει άρα δε χρειάζεται να φανταστεί σε πρώτη φάση, παρά μόνο ίσως την πρόοδο της υπόθεσης κλπ.
Από την άλλη, κατά τη διάρκεια ανάγνωσης του βιβλίου, ο αναγνώστης καλείται να καταναλώσει περισσότερη ενέργεια στην προσπάθεια του να μετατρέψει σε φανταστική εικόνα εκείνο το οποίο διαβάζει. Χρώματα, εικόνες, πρόσωπα, συναισθήματα τα οποία κατά τη φαντασία του μπορεί να φέρει στην «οπτική» επιφάνεια με βάση τα γραφόμενα του βιβλίου.
Είναι σαφές πως εκείνος που διαβάζει ένα βιβλίο καλείται να ενεργήσει περισσότερο, δημιουργώντας ουσιαστικά, εικόνες σε αντίθεση με τον τηλεθεατή του εικονοσήματος στον κινηματογράφο. Μπορεί η ιστορία που παρακολουθούν και οι δύο να είναι ίδια –δοσμένη με άλλο μέσο- όμως δεν είναι και το ίδιο εύκολη η ανάκτηση των δεδομένων της.
Κι όμως και οι δύο χρησιμοποιούν το ίδιο μέρος του εγκεφάλου τους, υπεύθυνο να δεχτεί τα μηνύματα, να τα αποκωδικοποιήσει και κατόπιν να φανταστεί ή να τα αξιολογήσει. Για τον εγκέφαλο προφανώς δεν υπάρχει διαφορά.
ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΚΩΔΙΚΟΙ: ΠΡΟΘΕΣΜΙΑ ΓΙΑ ΟΛΑ ΠΡΙΝ Η ΩΡΑ ΠΕΡΑΣΕΙ
(διαβάστε το όσο πιο γρήγορα μπορείτε 0:07 – 3:09) Δεν ξέρω αν ήταν το ξυπνητήρι ή το όνειρο μα πάει πέρασε τώρα κι εγώ ανοίγω τα μάτια και η ώρα έχει πάει..
Σηκώνομαι και κάνω ότι κάθε κανονικός άνθρωπος κάνει βάζοντας μέλι στο ψωμί του και ύστερα τρέχω να προλάβω πριν ώρα πάει..
Σήμερα πάλι έβρεξε και η κίνηση είναι αφόρητη. Ίσως προλάβω το λεωφορείο, ίσως το αμάξι πάρει ‘μπρος. Ύστερα θα στρίψω από δω και θα κάνω πιο πέρα, αν τελικά είμαι τυχερός θα βρω και χώρο να σταθμεύσω. Ο περιπτεράς με κοιτάει με ύφος διστακτικό. Ξέρω-ξέρω η ώρα έχει πάει..
Στη δουλειά δεν έχω εκκρεμότητες παρά όσα και τα δευτερόλεπτα που έχω ζήσει απ’ την ώρα που γεννήθηκα (πότε πέρασαν κι αυτά). Να πάρω τηλέφωνο τον τάδε και να συμφωνήσω με τον άλλο. Και κάπου εκεί στη μέση. Αμάν! Ξέχασα την προθεσμία για το τούδε. Τρέχω στην τράπεζα να προλάβω πριν κλείσει η επιταγή (γιατί ποιός τον ακούει μετά) και γυρνώντας θυμάμαι πως σήμερα πρέπει όλοι τους να πληρωθούν. Τι ωραία ηρεμία(!) που χαλάει το τηλέφωνο που σου θυμίζει κάτι σε στυλ “ξέχασες να πάρεις τα ρούχα για το καθαριστήριο”. Κι όλο τρέχω-τρέχω-τρέχω γιατί σήμερα δεν μπορώ να αργήσω στη δουλειά, με περιμένει η δασκάλα του παιδιού πριν η ώρα πάει..
Σήμερα βρήκαν να κάνουν διαδήλωση; Ευτυχώς και θυμάμαι εκείνο το στενό και ωχ! ξέχασα το κινητό στο γραφείο. Φοράω το ευγενικό χαμόγελο μα η δασκάλα έχει παράπονα που το παιδί δεν συμμετέχει στη γυμναστική. Τ’ αυτιά μου έχουν κοκκινίσει; Ρωτάω επειδή καίγομαι, σαν μέλισσα να τα τσίμπησε. Μου κάνει σύγκριση τώρα με όλα τα παιδιά από τότε που έγινε δασκάλα κι εγώ πρέπει να φύγω για να προλάβω να πάρω την παραγγελία για αύριο, αν θυμάμαι μου είπε πως κλείνει, η ώρα..
Φεύγοντας φτερνίζομαι και θυμάμαι πως δεν έχω φορέσει την αριστερή μου κάλτσα αλλά σε λίγο θα είμαι σπίτι γιατί πρέπει να μαγειρέψω και να διαβάσω τα μαθήματα του μικρού πριν έρθει ο λογιστής που θα μου εξηγήσει τον νέο νόμο. Κι αν τον καταλάβω σε μια λογική ώρα..
Τώρα έφυγαν όλοι και με παίρνει η “έτσι” να με ρωτήσει τι θα βάλω απόψε στο τραπέζι. Τραπέζι; Ποιό τραπέζι; Κάνω μπάνιο και φωναχτά λέω το μάθημα στο μικρό. Πρέπει να κατάλαβε ακριβώς ότι κι εγώ και τώρα ντύνομαι σκεπτόμενος τι θα σκεφτώ. Πρέπει να φύγω γιατί με περιμένουν και πλησιάζει η ώρα..
Δε λέω πως δεν ήταν καλά, αλλά εγώ δε νοιώθω τα πόδια μου εκτός αν το πρωί ξέχασα κι αυτά. Μα τι λέω, πως θα οδηγούσα τότε; Κάνω το σταυρό μου προσευχόμενος η μέρα να αποκτήσει μερικές ώρες ακόμα και αφού μαζέψω τ’ ασυμμάζευτα ξαπλώνω στο καυτό μου κρεβάτι. Όχι δεν καίει αυτό, το σώμα μου ολόκληρο καίγεται μα, θα ξεκουραστώ. (αργά) Απόψε θα δω στον ύπνο μου μια μέλισσα. Είμαι έτοιμος πάνω στην ώρα :[
καταχώρηση τσι μέρας - ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ
σημερινή προσθήκη στην λίστα των καταχωρήσεων τσι μέρας
από entaxy
ΤΙ ΨΗΦΙΖΩ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 14/11/2010
ΟΥΔΕΝ ΛΑΘΟΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΤΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΨΗΦΟ
Στις επαναληπτικές εκλογές της Κυριακής , 14/11/2010,καλούμαστε,όσοι δεν εκλέξαμε, Δημάρχους και Περιφερειάρχες την προηγούμενη Κυριακή ,να ξαναψηφίσουμε ,μεταξύ δύο Υποψήφιων,που προκρίθηκαν ,για την τελική αναμέτρηση της Κυριακής.
Όλα τα μηνύματα από το Εξωτερικό, αλλά και το Εσωτερικό ,μιλάνε για ένα πιο δύσκολο 2011 και για μια παρατεταμένη κρίση στη Χώρα μας ,για τα επόμενα πέντε και κατ΄άλλους δέκα χρόνια.
Η κρίση αυτή,οικονομική φαινομενικά ,έχει βαθιές αιτίες, στο Πολιτικό και Τραπεζικό σύστημα της Ελλάδας.Αυτοί που είναι κύρια Υπεύθυνοι είναι οι Πολιτικοί της τελευταίας δεκαετίας,χωρίς εξαιρέσεις από κόμματα.
Αυτοί εκτόξευσαν το Κρατικό έλλειμμα,στα 320 δις και θα πάει στα 350 δις € και αυτοί όφειλαν και είχαν υποχρέωση ,να θωρακίσουν την Χώρα από το σαθρό Τραπεζικό Σύστημα,που λειτουργεί εδώ και χρόνια,με μεταπρατικούς όρους και όχι με όρους αναπτυξιακούς.
Χωρίς πολλά λόγια, πιστεύουμε ,ότι την επόμενη Κυριακή πρέπει να στηριχθούν Νέα και Άφθαρτα Πρόσωπα καθώς και Υποψήφιοι που έχουν κάνει την πολιτική τους Αυτοκριτική και Υπέρβαση με πράξεις και όχι με λόγια..
Να ψηφίσουμε ανθρώπους που έχουν πετύχει επαγγελματικά στη Ζωή τους και που αποδεδειγμένα μπορούν να δημιουργήσουν και να πάνε μπροστά τους Δήμους και τις Περιφέρειες όπου ανήκουν.
Η αποχή δεν είναι πολιτική θέση , είναι καθαρά απολιτική και μάλιστα δίνει την ευκαιρία στους καιροσκόπους ,να εκλέγουν τους δικούς τους,διότι κάποιοι από εμάς διαμαρτυρόμαστε με ΑΠΟΧΗ, ενώ πρέπει να ψηφίσουμε οπωσδήποτε, για να ελπίζουμε να αλλάξουν τα πράγμα.
οι απόψεις που εκφράζονται στο κείμενο δε συμφωνούν ή εκφράζουν απαραίτητα το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από συγκεκριμένα κριτήρια
από entaxy
ΤΙ ΨΗΦΙΖΩ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 14/11/2010
ΟΥΔΕΝ ΛΑΘΟΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΤΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΨΗΦΟ
Στις επαναληπτικές εκλογές της Κυριακής , 14/11/2010,καλούμαστε,όσοι δεν εκλέξαμε, Δημάρχους και Περιφερειάρχες την προηγούμενη Κυριακή ,να ξαναψηφίσουμε ,μεταξύ δύο Υποψήφιων,που προκρίθηκαν ,για την τελική αναμέτρηση της Κυριακής.
Όλα τα μηνύματα από το Εξωτερικό, αλλά και το Εσωτερικό ,μιλάνε για ένα πιο δύσκολο 2011 και για μια παρατεταμένη κρίση στη Χώρα μας ,για τα επόμενα πέντε και κατ΄άλλους δέκα χρόνια.
Η κρίση αυτή,οικονομική φαινομενικά ,έχει βαθιές αιτίες, στο Πολιτικό και Τραπεζικό σύστημα της Ελλάδας.Αυτοί που είναι κύρια Υπεύθυνοι είναι οι Πολιτικοί της τελευταίας δεκαετίας,χωρίς εξαιρέσεις από κόμματα.
Αυτοί εκτόξευσαν το Κρατικό έλλειμμα,στα 320 δις και θα πάει στα 350 δις € και αυτοί όφειλαν και είχαν υποχρέωση ,να θωρακίσουν την Χώρα από το σαθρό Τραπεζικό Σύστημα,που λειτουργεί εδώ και χρόνια,με μεταπρατικούς όρους και όχι με όρους αναπτυξιακούς.
Χωρίς πολλά λόγια, πιστεύουμε ,ότι την επόμενη Κυριακή πρέπει να στηριχθούν Νέα και Άφθαρτα Πρόσωπα καθώς και Υποψήφιοι που έχουν κάνει την πολιτική τους Αυτοκριτική και Υπέρβαση με πράξεις και όχι με λόγια..
Να ψηφίσουμε ανθρώπους που έχουν πετύχει επαγγελματικά στη Ζωή τους και που αποδεδειγμένα μπορούν να δημιουργήσουν και να πάνε μπροστά τους Δήμους και τις Περιφέρειες όπου ανήκουν.
Η αποχή δεν είναι πολιτική θέση , είναι καθαρά απολιτική και μάλιστα δίνει την ευκαιρία στους καιροσκόπους ,να εκλέγουν τους δικούς τους,διότι κάποιοι από εμάς διαμαρτυρόμαστε με ΑΠΟΧΗ, ενώ πρέπει να ψηφίσουμε οπωσδήποτε, για να ελπίζουμε να αλλάξουν τα πράγμα.
οι απόψεις που εκφράζονται στο κείμενο δε συμφωνούν ή εκφράζουν απαραίτητα το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από συγκεκριμένα κριτήρια
ΣΤΟΙΧΗΜΑΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ
ΠΡΟΓΝΩΣΤΙΚΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ (ΟΠΑΠ) ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
113. ΝΤΟΡΤΜΟΥΝΤ - ΑΜΒΟΥΡΓΟ (1) 2-0
δελτίο: 1/1 :[ πρόβλεψη: 1/1
113. ΝΤΟΡΤΜΟΥΝΤ - ΑΜΒΟΥΡΓΟ (1) 2-0
δελτίο: 1/1 :[ πρόβλεψη: 1/1
yannidakis - ΣΧΟΛΙΟ ΤΣΙ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ
Ο Αλβανός κακοποιός απείλησε τον εισαγγελέα, εντάξει. Αναρωτιέμαι όμως αν θα πρέπει ο κάθε εισαγγελέας να φοβάται να κάνει τη δουλειά του επειδή η δικαιοσύνη μπορεί να βλάψει συμφέροντα. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος του νόμου πρέπει να προστατευτεί μα μαζί του, πρέπει να προστατευτεί η ίδια η Δικαιοσύνη
Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)