akis - ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 07/12/2009

Καληνωρίσματα. Η 1η Δεκεμβρίου του 2009 θα στιγματιστεί από την έναρξη εφαρμογής της πολυσυζητημένης Συνθήκης της Λισαβόνας. Ένα σύμφωνο που όπως αναφέρουν πολιτικοί κύκλοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει προσαρμοστεί με ένα είδους ευελιξίας ώστε να συνάδει με το εκάστοτε Σύνταγμα κάθε κράτους-μέλους.

Πλέον με ενδιαφέρον αναμένεται να δούμε πως θα πραγματοποιηθούν όλες εκείνες οι συνεργασίες μεταξύ των χωρών σε κοινά ή όχι προβλήματα στα πλαίσια μιας ενιαίας πολιτικής αντιμετώπισης προβλημάτων. Ξαφνικά ολόκληρη η Ευρώπη έχει να ασχοληθεί με θέματα παράνομης μετανάστευσης που ως γνωστό απασχολεί περισσότερο μεσογειακές χώρες ή τρομοκρατίας που παρουσιάζονται συχνότερα στις πιο ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης.

Κάπου ανάμεσα στην ελευθερία και την ασφάλεια μπαίνει ο πρώτος φραγμός, η πρώτη αντικρουόμενη φιλοσοφία στο Σύμφωνο. Όταν η ασφάλεια των ευρωπαίων πολιτών εξαρτάται από μια Ευρώπη-οχυρό, αμέσως οι ελευθερίες καταπατούνται και το αντίστροφο.Μια έρευνα στην Ισπανία έδειχνε πως οι πολίτες αισθανόντουσαν ανασφαλείς στο ενδεχόμενο να συνυπάρχουν στο μετρό ή σε άλλους κλειστούς χώρους με μουσουλμάνους μετανάστες, την ίδια ώρα αυτό μπορεί να ονομαστεί ρατσισμός και καταπάτηση ελευθερίας. Από την άλλη ποιος μπορεί να σβήσει τις αναμνήσεις από τη βομβιστική επίθεση στο μετρό της Μαδρίτης; Αν η ελευθερία προσβάλει την ασφάλεια όμως; Μήπως είναι θέμα κάθε κράτους ξεχωριστά; Για παράδειγμα στην Ελλάδα η τρομοκρατία είναι “εγχώρια” και η μετανάστευση προκαλεί προβλήματα άσχετα (συνήθως) με την ασφάλεια.

Όμως είναι τελικά η ασφάλεια και η ελευθερία, αντικρουόμενες έννοιες; Είναι δυνατό να συνυπάρξουν καθολικά σε απόλυτα πλαίσια; Προφανώς η απάντηση δεν είναι τόσο απλή. Σίγουρα σε κάθε χώρα οι όροι και οι προϋποθέσεις εφαρμογής της ασφάλειας πρέπει να διαφέρουν, αν όμως –έστω σε θεωρητικό επίπεδο- η πλάστιγγα έγειρε σε ένα από τα δύο τότε:

Α :[ η ασφάλεια των πολιτών είναι αδιαπραγμάτευτη αξία ακόμα κι αν σημαίνει τον εν μέρη περιορισμό της ελευθερίας
Β :[ η ελευθερία πρέπει να είναι η απαρχή κάθε προσπάθειας ακόμα κι αν συμβεί να θέσει σε κίνδυνο την ασφάλεια των πολιτών

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: ΣΕ ΓΝΩΡΙΖΩ ΑΠΟ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 30/11/2009

Καληνωρίσματα. Πάντοτε στη ζωή μου άρεσε η δικαιοσύνη ακόμα κι αν δε με συνέφερε. Από μικρή ηλικία λοιπόν, αντιλήφθηκα πως όταν συμμετέχω σε μια ομάδα θα πρέπει να εκπληρώνω τις όποιες υποχρεώσεις μου απαιτεί η σωστή λειτουργία της ομάδα με τον ίδιο ζήλο που θα επωφελούμουν από τα δικαιώματα που οι υπηρεσίες της θα μου προσέφερε.

Πρόσφατα διάβασα μια έρευνα που διεξήγαγε η VPRC και αφορούσε τις σχέσεις της Ελλάδος με το ΝΑΤΟ και το κατά πόσο ωφέλιμες ήταν αυτές. Η έρευνα έγινε σε αξιωματικούς του ελληνικού στρατού κι έτσι το δείγμα ήταν απόλυτα σχετικό με την έρευνα. Ανάμεσα στις ερωτήσεις, οι αξιωματικοί καλούνταν να απαντήσουν για το αν συμφωνούν με τη συμμετοχή του ελληνικού στρατού στις ειρηνευτικές αποστολές του ΝΑΤΟ (σ.σ. οι οποίες είναι εξαιρετικά δαπανηρές στο ελληνικό κράτος) και το 51% ήταν αρνητικό, με μόλις το 40% να είναι θετικό.

Τι συμπέρασμα άραγε πρέπει να βγάλουμε εμείς από αυτά τα στοιχεία; Ότι καλώς είμαστε μέλη του ΝΑΤΟ, άλλα μέχρι το σημείο που το εκμεταλλευόμαστε για να θέσουμε “βέτο” στα Σκόπια και στην δεδομένη ομπρέλα προστασίας που μας παρέχει η συμμετοχή μας σ’ αυτό; Ότι είναι ωραίο να “παίρνουμε” ότι το ΝΑΤΟ έχει να μας “δώσει”, αλλά η συμφωνία χαλάει όταν το ΝΑΤΟ υπαγορεύει συγκεκριμένες πολιτικές από μας, όπως είναι η διατήρηση των βάσεων στην ελληνική επικράτεια (Ν. Χανίων, Ν. Καβάλας κλπ.); Με αφορμή τους πολέμους που εξυπηρετούσαν καθαρά αμερικανικά συμφέροντα, έχουμε πολλά να καταλογίσουμε σ’ αυτό το… ΝΑΤΟ, όμως μήπως ξαφνικά κοιτάμε μόνο τα δικαιώματά μας αγνοώντας κάθε έννοια δικαιοσύνης; Μήπως όλα αυτά ακούγονται κάπως άδικα; Και αναρωτιέμαι αν χθες ή αύριο έχουμε ξανά πολεμική σύρραξη με την τουρκία θα στραφούμε πάλι στο συμμαχικό ΝΑΤΟ για να αποκλιμακώσει την ένταση; Συνηθισμένα πράγματα δηλαδή.

Ως τώρα δεν έχουμε θρηνήσει θύμα στρατιώτη σε αποστολές, ίσως όμως γίνει κι αυτό. Κι εμείς καλούμαστε να απαντήσουμε αν σήμερα από ένα δημοψήφισμα κρινόταν η ένταξη μας στο ΝΑΤΟ θα ψηφίζαμε

Α :[ υπέρ της ένταξης

Β :[ κατά της ένταξης

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: ΕΝΑΣ ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ. ΓΙΝΕΤΑΙ;

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 23/11/2009

Καληνωρίσματα. Μου είναι σίγουρα δύσκολο να γράψω για το σημερινό θέμα καθότι ο ίδιος είμαι θήτης της “επιδημίας” που θα αναλύσω, όμως σε μια προσπάθεια υπέρβασης του αντικειμενισμού μου οφείλω να θίξω ένα ζήτημα που ίσως αποτελεί την αιτία της αργής ανάπτυξης της κουλτούρας και συνεργασίας των λαών ξεχωριστά και μεταξύ τους. Αναφέρομαι στο παρελθόν. Την Ιστορία. Τις ρίζες των λαών.

Πρόσφατα διαβάσαμε πως με τιμές γιορτάστηκε το γκρέμισμα του τοίχους του Βερολίνου. Από την άλλη κύπριος ομογενής στις ΗΠΑ ετοιμάζεται να μηνύσει το τουρκικό κράτος και ψευδοκράτος βασιζόμενος σε ρεαλιστικά νομικά στοιχεία αξιώνοντας μυθικό ποσό αποζημίωσης. Οι σκοπιανοί αλλάζουν κόμματα και τελείες σε βιβλία ιστορίας προσπαθώντας να αποδείξουν ότι είναι απόγονοι μακεδόνων και οι μουσουλμάνοι πολεμούν από την πρώτη μέρα ιστορίας αυτής της γης για ένα κομμάτι της! Ξέρετε, η κοινωνιολογία έχει δείξει πως όλα αυτά αποτελούν πάντα ένα λόγο να χωρίζονται οι άνθρωποι σε στρατόπεδα. Ένα λόγο να δημιουργούνται συγκρούσεις και πόλεμοι. Το εθνικό συμφέρον.

Γεννάται ένα λίγο τολμηρό ερώτημα. Αξίζει τον κόπο; Ο συμφεροντολογικός ανταγωνισμός που αγγίζει τα όρια του ρατσισμού με κάθε μορφή του, στο όνομα του εθνικού συμφέροντος μήπως τελικά χωρίζει παρά ενώνει; Μήπως τελικά αποξενώνει αντί να συνθέτει; Μήπως τελικά αποβλακώνει αντί να δημιουργεί κλίμα ποικιλομορφίας; Έχω δει έλληνες να καίνε την ελληνική σημαία κι (έχω διαβάσει για) έλληνες που πέθαναν γι’ αυτήν. Έχω μάθει για πολίτες που σκοτώθηκαν για να σώσουν την πατρίδα τους και για άλλους που θυσιάστηκαν για να υπερασπίσουν μια ξένη πατρίδα.

Και στο τέλος; Όλοι χρησιμοποιούμε ότι έχει να προσφέρει ο καθένας! Πολεμούμε με ξένα οπλικά συστήματα, εκσυγχρονιζόμαστε με ξένο τεχνολογικό εξοπλισμό, θρεφόμαστε με προϊόντα ξένης(;) γης, μορφωνόμαστε με γνώσεις άλλων(;) πολιτισμών, διασκεδάζουμε με τέχνες ξενόφερτες(;). Ισχύουν όλα αυτά ή όλοι μας ανήκουμε σε μια ενιαία ομάδα με διαφορετικά χαρακτηριστικά που μεταλλάσσονται στον χρόνο και τις γεωγραφικές συντεταγμένες;

Α :[ Τάσσεστε υπέρ μιας άνευ συνόρων κοινωνίας

Β :[ Η διατήρηση των συνόρων διαφυλάσσει την πολιτιστική κληρονομιά κι ανάπτυξη

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: ΑΝΕΞΙΘΡΗΣΚΙΑ ΜΕ ΜΕΤΡΟ;

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 16/11/2009

Καληνωρίσματα. Όλοι γνωρίζουμε από την ιστορία πως η θρησκεία μέσα στους αιώνες αποτελούσε έναν κύριο λόγο διενεργείας πολέμων και φανατικών συγκρούσεων. Θυμηθείτε τις σταυροφορίες και τόσα ακόμα κεφάλαια τις ιστορίας. Το πέρασμα των αιώνων βέβαια, ομαλοποίησε τη κατάσταση καθώς ιδιαίτερα στις δυτικές ανεπτυγμένες χώρες επικράτησε η ανεξιθρησκία και ο σεβασμός στο διαφορετικό.

Σήμερα όπως όλα δείχνουν έχουμε περάσει στο εντελώς αντίθετο άκρο του ζητήματος. Η ανεξιθρησκία πρέπει να εφαρμόζεται, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει τη θυσία των παραδόσεων. Έτσι, το τελευταίο διάστημα γινόμαστε μάρτυρες συνεχώς αυξανόμενων περιπτώσεων που η θρησκεία παραγκωνίζεται στο όνομα της ελευθερίας. Σχολικά βιβλία χριστιανικών κατά παράδοση, κρατών, περιορίζουν την ύλη που αφορά τον χριστιανισμό προσθέτοντας κεφάλαια άλλων θρησκειών, εκκλησιαστικά σύμβολα που αποκαθηλώνονται από τοίχους δημοσίων κτιρίων στο όνομα της ανεξιθρησκίας από το παράδειγμα της απόφασης της Ευρωπαϊκής Ένωσης να μην υπάρχουν σταυροί σε ιταλικά σχολεία ως την απαίτηση κατηγορούμενο σε ελληνικό δικαστήριο, να αφαιρεθεί η εικόνα της Παναγίας και το Ευαγγέλιο από την αίθουσα!

Και στην αντίπερα όχθη τι συναντάμε; Δημιουργία τεμένους σύντομα στην Αθήνα, το ίδιο και κάπου στην Ελβετία κατόπιν δημοψηφίσματος και γενικά περισσότερες ελευθερίες στους αλλόθρησκους της Ευρώπης επί των πλείστων, όπως είναι τα δημόσια αξιώματα. Αναφέρομαι στην Ευρώπη γιατί στις μουσουλμανικές χώρες διαβάζω συχνά για περιπτώσεις δολοφονίας χριστιανών, διαβάζω για επιθέσεις σε χριστιανικές περιοχές μουσουλμανικών περιφερειών και ακόμα και πιο... δυτικά, στο κοσμικό κράτος της τουρκίας η επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης αποτελεί μεγάλο ταμπού στους ντόπιους, το ίδιο και στην ελεύθερη λατρεία των χριστιανών Του Θεού τους.

Θυμάμαι πρόσφατη δήλωση αυστραλού τοπικού άρχοντα που σε έντονο ύφος δήλωνε πως οι μετανάστες πρέπει να προσαρμοστούν στις παραδόσεις και τα ήθη του τόπου που έρχονται να βγάλουν το ψωμί τους κι όχι το αντίθετο. Ρατσιστικό; Απαντήστε το, στο σημερινό “Ερώτημα της Εβδομάδας” επιλέγοντας:

Α :[ Η ανεξιθρησκία πρέπει να είναι ολοκληρωτική επηρεάζοντας και τις παραδόσεις του τόπου

Β :[ Θα πρέπει να εφαρμόζεται με τρόπο που να σέβεται το διαφορετικό, αλλά να μην επηρεάζει τις τοπικές θρησκευτικές πεποιθήσεις

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: ΑΡΧΙΖΩ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΚΑΜΨΗ ΑΠΟ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 09/11/2009

Καληνωρίσματα. Διαβάζω σε κοινοτικές ιστοσελίδες πως η οικονομική κρίση έπληξε δυσανάλογα τις ανεπτυγμένες, αναπτυσσόμενες και υπανάπτυκτες χώρες. Τα νούμερα είναι τραγικά με την ανεργία στις αναπτυσσόμενες χώρες να πλήττεται πολύ περισσότερο και οι επενδύσεις να κατρακυλούν, την ίδια στιγμή που οι υπό ανάπτυξη χώρες ένοιωσαν την πρόοδο τους να παγώνει. Συμπερασματικά οι φτωχές χώρες παρέμειναν φτωχές χωρίς αξιοσημείωτη πτώση.

Κι αν τα παραπάνω προκύπτουν από διεθνείς μελέτες, δε χρειάζεται παρά η κοινή λογική για να καταλήξει κανείς στο συμπέρασμα πως το χρήμα κινείται από τις μεγάλες οικονομικά χώρες οι οποίες δεν είναι υπερβολή να υποστηρίξουμε πως κινούν τα νήματα παγκοσμίως. Και ύστερα, μετά από αρκετό καιρό συζητάμε για την ανάκαμψη, την ανάδυση από την οικονομική κρίση. Αμέτρητες μελέτες και οικονομικές προσεγγίσεις από πολιτικούς, ηγέτες χωρών, οικονομικούς αναλυτές που προτείνουν μοντέλα επίλυσης που εφαρμόζουν καλύτερα σε κάθε κράτος ξεχωριστά. Αναρωτιέμαι αν θα ήταν πιο εύκολο για μια οικονομικά αναπτυγμένη χώρα να παρακάμψει αυτήν την άσχημη φάση, απ’ ότι ένα μικρότερο κράτος.

Ύστερα υπάρχουν τα υπανάπτυχτα κράτη που παλεύουν και θα παλεύουν για μια υποτυπώδη ευημερία στο λαό τους ακόμα και κόντρα στις άσχημες συνθήκες όπως αυτές που επικρατούν στα αφρικανικά κράτη. Αν για παράδειγμα οι κοινοτικές επιδοτήσεις στόχευαν περισσότερο από το 1,6% σ' αυτά τα κράτη (έναντι του 82% στα εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης μέλη) αυτά τα κράτη, σίγουρα η ανάκαμψη τους θα ήταν πέρα από κάθε προσδοκία, όμως πως αυτό θα βοηθούσε γενικότερα την παγκόσμια οικονομία; Μήπως θα γινόμασταν μάρτυρες μιας σημαντικές μεν, μονόπλευρης δε οικονομικής ανάπτυξης;

Έτσι τίθεται το σημερινό “Ερώτημα της Εβδομάδας” με εσάς να πρέπει να καταβάλλεται προσπάθεια να γίνεται αντικειμενικοί και να διαλέξετε! Αν η οικονομική κρίση έφτανε τώρα στο τέλος της, από ποια κατηγορία κρατών θα επιθυμούσατε να ξεκινήσει η οικονομική και αναπτυξιακή ανάκαμψη με δεδομένο την επιθυμία όλων για το κοινό καλό του κόσμου ή της δικής μας χώρας;

Α :[ τις αναπτυγμένες χώρες, όπως αυτές της Ευρώπης

Β :[ τις υπανάπτυχτες χώρες, όπως οι αφρικανικές

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: ΜΕΤΑΘΑΝΑΤΙΑ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 26/10/2009

Όταν θίγουμε υπαρξιακά, κοσμοθεωρητικά ή άλλα ζητήματα που σχετίζονται με τη ζωή, είναι δύσκολο να μην αναμίξουμε το Θεό και τη θρησκεία γενικότερα. Σεβόμενος της αρχές της ανεξιθρησκίας θα αποπειραθώ σήμερα να θέσω ένα από τα πιο βασανιστικά ερωτήματα της ιστορίας χωρίς να ασχοληθώ μεθοδολογικά με κάποια θρησκεία.

Κι όπως ο άνθρωπος γεννιέται, έρχεται η ώρα που πεθαίνει κιόλας. Και μετά; Άπειρες θεωρίες από αμέτρητες θρησκείες, αιρέσεις, οργανισμούς, κοινότητες ή ότι άλλο, έχουν αναπτύξει κατά καιρούς θεωρίες συνέχισης ή μη της ζωής του ανθρώπου μετά το θάνατό του.

Ο άνθρωπος πεθαίνει και μαζί το σώμα και το πνεύμα του. Δεν υπάρχει συνέχεια, παρά μόνο μέσα από το έργο του, την περιουσία του, τους απόγονούς του.

Όμως οι πιθανές απαντήσεις περιπλέκονται λίγο παρακάτω, όπου η ζωή συνεχίζεται και μετά τον βιολογικό θάνατο! Πράγματι, υπάρχουν πολλές θεωρίες που θέλουν την ψυχή να μην πεθαίνει ποτέ και να αναβιώνει μέσα σε κάποιο άλλο σώμα, σε κάποια άλλη μελλοντική εποχή, την ίδια ώρα που ζούσε κάποτε σε ένα παλαιότερο σώμα πριν πολλά-πολλά χρόνια, για πάντα. Συναντάμε την ψυχή να μετενσαρκώνεται σε κάποιο ζώο. Έτσι, έχουμε ακόμα και στην Ελλάδα να κατοικούν οι ψυχές μέσα στα μικρά –και ίσως ενοχλητικά- πεταλουδάκια.

Η πιο διαδεδομένη απάντηση στο ζήτημα της μετά θάνατο ύπαρξης, έχει να κάνει με το βιολογικό θάνατο του σώματος και τη μετουσίωση της ψυχής σε μια καθαρά πνευματική υπόσταση η οποία θα τεθεί υπό κρίση για τις δραστηριότητες και τις επιλογές που αφορούσαν το άτομο όσο αυτό βρισκόταν εν ζωή με φυσική υπόσταση. Η θεωρία θέλει το πνεύμα να κρίνεται και να επιβραβεύεται με μια αρμονική συνέχιση της ζωής του (π.χ. παράδεισος) ή να τιμωρείται σε μια αιώνια βασανιστική ύπαρξη (π.χ. κόλαση).

Είναι χαρακτηριστικό πως εκείνο που δεν ξέρουμε, μπορεί να μας ασκεί γοητεία όσο και περιέργεια ικανή για να μας δώσει κίνητρα να αναπτύξουμε θεωρίες που θα απαντούν την άγνοιά μας. Εσείς με ποια θεωρία από τις παραπάνω ή άλλες, τάσσεστε;

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: ΜΕ ΘΗΛΥΚΟ ΠΟΡΤΟΦΟΛΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΚΑΜΨΗ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 19/10/2009

Καληνωρίσματα από τον πλανήτη “Οικονομική Κρίση” όπου δεν είναι πολύς καιρός που διάβασα μια ενδιαφέρουσα θεωρία από άγγλο ερευνητή σχετικά με την οικονομική ανάκαμψη των αγορών.

Διαβάζουμε σε έρευνα πως οι πως οι γυναίκες ξοδεύουν τα χρήματά τους με γνώμονα την ευημερία της οικογένειας και του σπιτικού τους ανεξάρτητα για το τι είδους προϊόντα ή υπηρεσίες είναι αυτά. Αντίθετα οι άντρες ξοδεύουν σε πιο.. περιττά πράγματα. Εγώ όμως θα χαρακτηρίσω και τα δύο φύλα λάτρεις του υπερκαταναλωτισμού με ότι αυτό συνεπάγεται στην κίνηση της αγοράς ή στην ανάπτυξη αγοραμανιακών τάσεων που τελικά είναι μια ασθένεια όπως όλες που σχετίζονται με εθισμούς.

Οι άντρες ίσως ασχολούνται περισσότερο με τον τεχνολογικό εξοπλισμό, σίγουρα όμως αρέσκονται σε οικονομικές επενδύσεις που το εύρος τους είναι τεράστιο. Από ένα ποσό κλίμακας ως μεγάλες επενδύσεις σε περιουσία. Οι άντρες ασχολούνται κατά κανόνα με το χρηματιστήριο και σε εκείνους αποδίδεται η ανακατανομή του χρήματος.

Όμως τα νούμερα ως αδιάψευστός μάρτυρας της πραγματικότητας στις αγορές δείχνει πως οι γυναίκες κάνουν διπλάσιες αγορές απ’ τους άντρες. Είναι ακριβώς εκείνες που αισθάνονται όμορφα όταν καταναλώνουν χρήματα για αγαθά. Θυμάμαι μια φίλη μου να μου λέει πως όταν ψωνίζει από ακριβές ετικέτες νοιώθει πιο ευχάριστα απ’ ότι αν δεν το έκανε. Εκεί ακριβώς θα μπορούσε να βρίσκεται το κλειδί της ανάκαμψης της οικονομίας. Γυναίκες ανεξάρτητες και αυτόνομες οικονομικά που πλέον ξοδεύουν επειδή το κέρδισαν. Γυναίκες που έχουν τη δυνατότητα να δώσουν μια ανάσα στις τοπικές αγορές με όλες αυτές τις μικροαγορές που καλύπτουν τις ανεξάντλητες ανάγκες αγοραμανίας που τις διακατέχουν. Η γυναίκα χωρίς κανείς να το προέβλεπε, αποτελεί μια οικονομική υπερδύναμη στην κοινωνία που μπορεί να μετατραπεί σε σταθερά ανάκαμψης.

Κάπως έτσι προκύπτει το σημερινό “Ερώτημα της Εβδομάδας” με τη μελέτη αντρών και γυναικών καταναλωτών που παρουσιάζουν τις δικές τους ιδιομορφίες στην καταναλωτική τους δραστηριότητα. Ποιός θα βοηθήσει περισσότερο στην οικονομική ανάκαμψη;

Α :[ ο άντρας

Β :[ η γυναίκα

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: ΠΟΛΛΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΣΕ ΑΔΕΙΑ ΕΔΡΑΝΑ. ΓΙΝΕΤΑΙ;

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 12/10/2009

Καληνωρίσματα. Διαβάζουμε στην εκπαιδευτική επικαιρότητα πως με αποκορύφωμα τη φετινή χρονιά που η βάση των υποψηφίων για εισαγωγή στα τριτοβάθμια εκπαιδευτικά ιδρύματα ανέβηκε, τα Τεχνολογικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (ΤΕΙ) έχουν πολλά τμήματα έτοιμα να κλείσουν, αφού σε πολλές περιπτώσεις κάθε καθηγητής αντιστοιχεί σε δύο σπουδαστές. Διαμαρτύρονται λοιπόν οι διοικήσεις των ΤΕΙ, πως η αύξηση των βάσεων στο… 10(!) απειλεί τα ιδρύματα με λουκέτο.

Θλιβερό ασφαλώς, αλλά αναρωτιέμαι αν προκειμένου να διασφαλιστεί η λειτουργία των υπεράριθμων ιδρυμάτων αξίζει τα παιδιά μας να προβιβάζονται στα Πανεπιστήμια και ΤΕΙ της χώρας με τη βάση. Θα με βρείτε κάθετα αρνητικό. Ίσως επειδή έζησα τα ελληνικά ΤΕΙ και Πανεπιστήμια και διέκρινα τη συμπεριφορά “φοιτητών” που διακρίνονται μόνο από την φοιτητική ταυτότητα (ΠΑΣΟ) και το θυμούνται κατ’ ουσία κάθε εξεταστική. Φοιτητές που είναι πέντε μήνες σε διακοπές που πληρώνουν οι γονείς και έναν σε ρυθμούς δοκιμασίας γραπτώς και σε άλλες μορφές πρακτικής.

Δεν το ερεύνησα, όμως έχουμε σίγουρα δέκα τμήματα Λογιστικής κι άλλα τόσα Διοίκησης Επιχειρήσεων μόνο απ’ τα κατά τόπους ΤΕΙ της Ελλάδας. Η λίστα των πολλαπλών όμοιων τμημάτων συνεχίζεται χωρίς τέλος απλά και μόνο για να βρίσκεται κάθε σπουδαστής όσο το δυνατό κοντά στο σπίτι του, την ίδια ώρα που ένας φοιτητής από την California διασχίζει πεντ’ έξι φορές την Ελλάδα για να σπουδάσει στο Massachusetts Institute of Technology (ΜΙΤ) του Cambridge.

Βρίσκω υπέροχη την ιδέα της ίδρυσης τμημάτων παραρτημάτων ΤΕΙ ή Πανεπιστημίων σε μικρές πόλεις όπως η Σητεία, το Μεσολόγγι, η Δράμα κ.α. στηρίζοντας οικονομικά τις τοπικές κοινωνίες όμως δεν αντιλαμβάνομαι γιατί η Αθήνα και άλλες μεγάλες πόλεις πρέπει να έχουν τμήματα της “σειράς” απλά και μόνο για να υπάρχει συνωστισμός φοιτητών και βόλεμα καθηγητών στις μεγάλες πόλεις, αδειάζοντας τα όμορα τμήματα των μικρότερων.

Με βάση τα παραπάνω προκύπτει και Το Ερώτημα της Εβδομάδας

Α :[ Ναι στις αυξήσεις των βάσεων και τον αναγκαστικό περιορισμό των υπεράριθμων τμημάτων.

Β :[ Όχι στις αυξήσεις των βάσεων με τις όποιες συνέπειες των υπεράριθμων φοιτητών.

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis – ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΗΛΙΟΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΚΙ ΟΧΙ ΑΝΟΧΗΣ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 05/10/2009

Καληνωρίσματα. Ο ήλιος που ξημέρωσε σήμερα είναι πράσινος. Ομολογώ πως δεν είχα πρόθεση να γράψω πολιτικό θέμα σήμερα, όμως σήμερα παρατηρώ πως όλοι ασχολούνται με την πολιτική επικαιρότητα λες και ο αναγνώστης διαβάζει δελτία τύπου.

Εγώ σκέφτηκα πως όλοι έχουν λόγο σήμερα και έτσι τηλεγραφικά αποφάσισα να δώσω το ερέθισμα του σημερινού ερωτήματος. Τι είχαμε λοιπόν χθες; Το Πα.Σο.Κ. είναι η νέα κυβέρνηση της χώρας. Όχι με τις 152 έδρες που αγωνιούσε αν θα κατακτήσει και που ισοδυναμούσαν με αυτοδυναμία, αλλά με 160 έδρες που έδωσαν σαφές μήνυμα στον κ. Παπανδρέου. Μήνυμα αλλαγής, μήνυμα παρότρυνσης για τομές στην διαλυμένη και διεφθαρμένη κοινωνία μας. Τον Παπανδρέου όλοι τον στήριξαν, βιομήχανοι και εργάτες, νέοι και ηλικιωμένοι. Τώρα δεν έχει καμία δικαιολογία για τίποτα. Οφείλει να δικαιώσει στο μέτρο του δυνατού όλους αυτούς.

Η ιστορική διαφορά των 10,5 μονάδων κρύβει πολλά μηνύματα. Οι εσωκομματικές διαφορές στο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. έστειλαν πολλούς υποστηρικτές τους στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. την ίδια στιγμή που η απογοήτευση των ψηφοφόρων της Ν.Δ. έγειρε πιο δεξιά στη μεριά του ΛΑ.Ο.Σ. Ενδιαφέρον θα έχει να μάθουμε και η τρομακτική αποχή που αγγίζει το 30% αν προέρχεται αποκλειστικά από τη Ν.Δ. Ύστερα έχουμε τον Καραμανλή που τελικά δεν άντεξε την πίεση, την εσωκομματική πίεση από την πανίσχυρη οικογένεια(…) και τα παράτησε. Τι σημασία έχει αν αυτός προσπάθησε κι αν προδόθηκε από τα ανίκανα στελέχη που απάρτιζαν την κυβέρνησή του και διέφθειραν όσο ποτέ το κράτος; Υπέκυψε και παραιτήθηκε.

Τώρα έμεινε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δυνατό όσο ποτέ με έναν Παπανδρέου που δεν ορκίζομαι ότι θα είναι ο τέλειος πρωθυπουργός αλλά χαρακτηρίστηκε ως τώρα από τη διάθεσή του για εκσυγχρονισμό, όχι αόριστα, αλλά με προτάσεις. Ο ίδιος έδωσε το στίγμα ζητώντας “Συμμετοχή κι όχι ανοχή”, έστειλε το μήνυμα της σύγχρονης διακυβέρνησης όπου όλοι έχουν ευθύνη κι όλοι συμμετέχουν ο καθένας στο μέτρο του δυνατού. Το ερώτημα σήμερα είναι:

Α :[ εσείς αφουγκράζεστε μια πολιτική στην οποία πρέπει να παλέψουμε όλοι μαζί;

Β :[ περιμένετε να δείτε την αποσυμφόρηση των ελληνικών νοικοκυριών πριν κρίνετε;

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΟΙ; ΑΠΟΔΕΙΞΗ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 28/09/2009

Ευτυχώς εδώ και αρκετά χρόνια ζούμε σε μια κοινωνία που βασιλεύει η ελευθερία της δημοκρατίας και πολλές φορές μάλιστα, πολύ περισσότερο απ’ όσο πρέπει. Το σημαντικό είναι ότι ο καθένας μπορεί να εκφέρει την άποψη του ελεύθερα, με μόνο κίνδυνο το πολύ-πολύ να κατακριθεί.

Πράγματι, είμαστε ελεύθεροι να γνωστοποιούμε (με τυχαία σειρά) την ομάδα που υποστηρίζουμε, το θρήσκευμα στο οποίο πιστεύουμε, το συγκρότημα που μας αρέσει, τις εθνικές αρχές που ακολουθούμε και πολλά άλλα.

Υπάρχει όμως ένα χαρακτηριστικά ξεκαρδιστικό ταμπού το οποίο κρατά χρόνια τώρα και έχει σχέση με τις πολιτικές μας πεποιθήσεις. Απειροελάχιστοι είναι εκείνοι που αναφέρουν το κόμμα που ψηφίζουν ή στο οποίο πρόσκεινται, την ίδια στιγμή που όλοι (μα όλοι) κατακρίνουν όλα –και κυρίως τα μεγάλα- κόμματα. Κι όμως τα ποσοστά μαρτυρούν τη γνωστή προσκόλληση του εκλογικού σώματος στα ίδια κόμματα που εκείνο κατακρίνει.

Αν προσπαθήσουμε να ψάξουμε τις αιτίες της… μυστικοπάθειας, ίσως φτάσουμε στις εποχές που η μαρτυρία των πολιτικών πεποιθήσεων μπορούσαν να οδηγήσουν αν όχι σε υποχθόνιο θάνατο, ίσως σε εξορία. Βέβαια, αυτές οι εποχές πέρασαν ανεπιστρεπτί (ελπίζω), ίσως όμως η φιλοσοφία μεταδίδεται από τη μία γενιά στην επόμενη.

Από την άλλη ίσως λέγαμε, πως επειδή ακριβώς όλοι κατακρίνουν τους πάντες σχετικούς με την πολιτική, μια ενδεχόμενη μαρτυρία πως πράγματι ψηφίζουν ένα από τα κατακριτέα κόμματα, θα τους στιγμάτιζε και θα γκρέμιζε την ευκολία της γκρίνιας.

Όπως και να’ χει, σημασία έχει πως ακόμα και στους νέους, αν όχι περισσότερο σ’ αυτούς, η μαρτυρία των αληθινών κομματικών πεποιθήσεων αποτελεί αδικαιολόγητο «κόλλημα» που σίγουρα δε συνάδει με την ελευθερία της έκφρασης που το πολίτευμά μας πρεσβεύει και που σίγουρα δε μπορεί να αμφισβητήσει κανένας.

Δεν επιθυμώ να γράψετε ποιο κόμμα ψηφίζετε αν θα αισθανθείτε άβολα, όχι γιατί σέβομαι το ταμπού που επικρατεί, αλλά επειδή ακολουθεί στο yannidakis live ειδικό θέμα. Όμως το ερώτημα αυτή τη Δευτέρα έχει να κάνει με το αν:

Α :[ συμφωνείτε να αποκρύπτεται η κομματική μας πεποίθηση

Β :[ διαφωνείται να παραμένει μυστικό το κόμμα που στηρίζουμε στις κάλπες

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: ΤΟ ΑΠΟΡΡΗΤΟ ΦΛΕΓΕΤΑΙ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 21/09/2009

Δεν είναι άγνωστο ζήτημα για τη θεματολογία του yannidakis live, όμως αυτή τη φορά την αφορμή την δίνει η νομοθεσία του κράτους μας και αφορά την κοσμοθεωρία των ιδιοκτητών ιστολογίου, την ανωνυμία.

Στο άρθρο 19 του Συντάγματος διαβάζουμε για το απόρρητο των επιστολών και της επικοινωνίας. Αναλύεται περιοδικά κάθε Τρίτη στο yannidakis live το ζήτημα, στο αφιέρωμα στην «Επικοινωνία μέσω Τεχνολογίας». Αλλά και πάλι, κάθε νοήμον άνθρωπος αντιλαμβάνεται την ανάγκη για την ασφάλεια της απόρρητης επικοινωνίας.

Σε τι διαφέρουν λοιπόν τα ιστολόγια; Οφείλουμε να παραδεχτούμε πως πολλές σελίδες παρακολουθούνται από τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος. Οι όχι λίγες, περιπτώσεις εξιχνίασης εγκλημάτων παιδικής πορνογραφίας ή πρόληψης αυτοκτονιών από προβληματικούς νέους, εμένα μου δίνουν αφορμή να στηρίξω αυτήν την διακριτική παρακολούθηση. Άλλωστε οι σελίδες μας είναι δημόσιες, σωστά;

Ο διάσημος νόμος Σανιδά δεν πρέπει να παρεξηγηθεί. Οι αστυνομικοί δεν γίνονται γνώστες των στοιχείων μας αδιακρίτως. Πρέπει να προκύψουν ενοχοποιητικά στοιχεία όπως οι γυμνές φωτογραφίες παιδιών, το κατ’ επανάληψη υβριστικό περιεχόμενο, η δημοσίευση απειλών κ.α. Μετά από αυτό εσείς τους αδικείτε;

Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το σπουδαιότερο χαρακτηριστικό των ιστολογίων που είναι η ανωνυμία. Η ανωνυμία αποτελεί το εργαλείο έκφρασης και ελεύθερης δραστηριότητας του ανθρώπου. Ένα μέσο που μόνο ηλεκτρονικά βρίσκει ανταπόκριση στις συγκεκριμένες ανάγκες του ανθρώπου. Ανάγκες που νόμιμα ικανοποιούνται και άρα είναι υποχρέωση του ανθρώπου να τις διαφυλάσσει.

Πως λοιπόν μπορεί κάποιος να έχει το φόβο της αποκάλυψης της αντιστοιχίας ταυτότητας και προσωπικών φαντασιώσεων, ερωτικών μυστικών, αποκαλυπτικών συζητήσεων ή ακραίων απόψεων; Αυτά είναι τα ερωτήματα που ουσιαστικά έρχονται αντιμέτωπα με την άρση του απορρήτου στα ιστολόγια. Ξέρω ανθρώπους που θα έτρεμαν στην ιδέα της αποκάλυψης των στοιχείων τους εδώ στα spaces κι άλλους που θα περιοριζόταν αισθητά η διάθεσή τους για έρευνα και αποκαλύψεις.

Τελικά το ερώτημα που προκύπτει έχει να κάνει με το αν εμείς:
Α :[ είμαστε διατεθειμένοι υπό τις ανώτερες συνθήκες να αποκαλύψουμε την ταυτότητά μας
Β :[ η άρνηση μας είναι αδιαπραγμάτευτη.

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: ΔΑΣΚΑΛΕ ΠΟΥ ΔΙΔΑΣΚΕΣ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 14/09/2009

Αποφάσισα να θίξω το θέμα στο «Ερώτημα της Εβδομάδας» για να το παρουσιάσω όσο πιο αντικειμενικά. Αν στην πορεία παρεκτραπώ, απλά συγχωρέστε με και συγχωρέστε με γιατί και στην Ελλάδα τρέχουμε με δύο ταχύτητες. Είναι παγκόσμιο φαινόμενο γι’ αυτό και θα σας εξηγήσω προς τι ο τίτλος.

Για τους πετυχημένους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 η Ελλάδα εγκαινίασε το μουσείο Ολυμπιακών Αγώνων. Μάλιστα βρήκα την ιδέα φανταστική! Εκθέματα από όλη την Ελλάδα συγκεντρωμένα σε ένα μουσείο για την καλύτερη προβολή του κέντρου του κόσμου εκείνο το καλοκαίρι, την ιστορική Αθήνα!

Το δεύτερο σε επισκεψιμότητα μουσείο στην Ελλάδα, το Αρχαιολογικό Ηρακλείου συμμετείχε με το δανεισμό για πέντε έτη ενός σφραγιδοκυλίνδρου με αρματοδρομίες και ενός ειδωλίου ταυροκαθάψιου. Η διοίκηση Ηρακλείου ζητούσε άμεση επιστροφή, όμως η σύμβαση υπογράφτηκε για πέντε χρόνια.

Τον Ιούλιο του 2009 η σύμβαση έληξε και το υπουργείο ενέκρινε την επιστροφή μόνο έντεκα εκθεμάτων από τα οποία απουσιάζει το ταυροκαθάψιο. Για τα υπόλοιπα το Υπουργείο αποφάσισε μονομερώς(!!!) ανανέωση δανεισμού ενός έτους για την κατασκευή αντιγράφων που θα εκτίθενται στην Αθήνα παρά τις σφοδρές αντιδράσεις των άλλων μουσείων.

Το ταυροκαθάψιο ως σήμερα, δεν έχει επιστραφεί, ενώ απ’ όσο γνωρίζω τα «φυλακισμένα» εκθέματα εκτίθενται ακόμα στο μουσείων Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα, που σημαίνει πως καμία ενέργεια αντιγραφής δεν έχει πραγματοποιηθεί ως σήμερα.

Το Ηράκλειο εδώ και δύο χρόνια θερμοπαρακαλά το Υπουργείο Πολιτισμού να ολοκληρώσει τη χρηματοδότηση της επέκτασης του μουσείου του η οποία στο κομμάτι που αφορά τους ιδίους πόρους και τα κοινοτικά επιδόματα έχει ολοκληρωθεί. Την ίδια ώρα η Αθήνα εγκαινίασε το εντυπωσιακό μουσείο της Ακρόπολης κάνοντας τους έλληνες περήφανους και τώρα μένει να ικανοποιήσει τον εθνικό καημό της: την επιστροφή των μαρμάρων της από την Αγγλία.

Παραβλέπει προφανώς πως ενεργεί αντιστοίχως δεσμεύοντας σημαντικά εκθέματα από μουσεία της υπόλοιπης Ελλάδας (ναι, έχει και εκτός Αττικής, Ελλάδα) που προσελκύουν τουρίστες και χρήματα στις τοπικές κοινωνίες. Η ερώτηση είναι συγκεκριμένη και απαιτεί συγκεκριμένη απάντηση: Μια Ελλάδα που δεν μαθαίνει από τα προβλήματα της αξίζει τα μάρμαρα πίσω;

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ - Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΝΩΡΙΤΕΡΑ ΜΕ ΑΜΦΙΒΟΛΟ ΤΟ ΝΙΚΗΤΗ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 7/9/2009

Καληνωρίζω σας. Πριν λίγες μέρες ακούσαμε δια στόματος πρωθυπουργού ότι η Ελλάδα ετοιμάζεται ξανά για εκλογές. Οι αναγνώστες του yannidakis live δεν παραξενεύεστε μιας και πριν έντεκα μήνες περίπου είχα γράψει για τον σάλο που θα προκαλούσε η συζήτηση για τον προϋπολογισμό του 2009, ο ανασχηματισμός λίγους μήνες μετά, η πρώτη επίσημη ήττα της Νέας Δημοκρατίας στις Ευρωεκλογές και για το ότι τον Οκτώβριο του 2009 θα πάμε σε πρόωρες. Δεν έπεσα μέσα και στα τέσσερα;

Λιγότερο από έναν μήνα πριν τις εκλογές έχω ένα ερώτημα σχετικά με το πολιτικό κόστος και τον κερδισμένο αυτής της αιφνίδιας (;) απόφασης του πρωθυπουργού. Αμφιβάλλει κανείς πως η κυβέρνηση διαλύοντας την βουλή για να κατέβουμε σε εκλογές, υπέγραψε το τέλος της; Ότι είναι κοινό μυστικό ότι ο Γιώργος Παπανδρέου θα πάρει κι αυτός μια ευκαιρία να κυβερνήσει τη χώρα, όπως οι πρόγονοί του; Όχι βέβαια. Τότε όμως γιατί το έκανε; Τι κρύβει το μέλλον που είναι τόσο πιο τρομακτικό για τη χώρα μας και για το οποίο η Νέα Δημοκρατία δεν αναλαμβάνει το πολιτικό κόστος;

Είναι βέβαιο πως η «καμπάνες» της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα πέφτουν βροχή στην όποια κυβέρνηση στο εγγύς μέλλον κι αυτό δε μπορεί να το αλλάξει το Πα.Σο.Κ. όσο κι αν επιδείξει χαρισματικές ικανότητες. Για τον απλό πολίτη, το παραπάνω δυσβάσταχτο νέο εμπόδιο θα το χρεωθεί το Πα.Σο.Κ. και πάλι όμως δεν καταλαβαίνω σε τι θα ωφελήσει τη Νέα Δημοκρατία.

Και εδώ ξεκινά το «Ερώτημα της Εβδομάδας». Δεν εξετάζουμε τα μικρά κόμματα, τα οποία προβλέπω και λαμβάνω ως δεδομένο ότι θα αυξήσουν τα ποσοστά και τις έδρες τους στις επικείμενες εκλογές.

Στέκομαι στα δύο κόμματα. Το Πα.Σο.Κ. ναι, ζητά διακαώς εκλογές εδώ και καιρό. Βιάζεται να ανέβει στην εξουσία. Η Νέα Δημοκρατία είχε τη δυνατότητα να μείνει στην εξουσία λίγους μήνες ακόμα. Η απόφαση αυτή ποιο από τα δύο κόμματα θα ωφελήσει;

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis – FREEVOX: ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΑΝΑΤΕΛΛΕΙ

Η συμμετοχή μου στο τεύχος #29 του

ΦΘΟΡΑ ΣΤΗΝ ΔΙΑΦΘΟΡΑ

Είναι λίγο μακάβρια παρατήρηση, όμως πλέον η πολιτική ενασχόληση στην Ελλάδα αποτελεί “must” για κάθε λογής πολίτη. Άνθρωποι όλων των ηλικιών πλέον, κάθε επαγγελματικού κλάδου και οιουσδήποτε επιπέδου μόρφωσης ασχολούνται με την επικαιρότητα που μονοπωλείται από τις ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις. Το μακάβριο όπως χαρακτήρισα την δραστηριότητα αυτή, έγκειται στο ότι η κρίση για τον καθένα είναι φυσιολογικά υποκειμενική και επηρεάζεται άμεσα από την ιδιοσυγκρασία του καθενός. Πριν καιρό έγραφα πως ο έλληνας είναι καχύποπτος από τη φύση του, οπότε όλες οι θεωρίες συνωμοσίας που ακούγονται σήμερα είναι πολύ πιο εύκολο να διαδοθούν. Άλλωστε είναι τόσο συγκλονιστικός ο καταιγισμός αποκαλύψεων διαφθοράς της πολιτικής ηγεσίας που θα έλεγε κανείς πως η τριανταπεντάχρονη μεταπολιτευτική επιείκεια του έλληνα ήταν σχεδόν ενοχοποιητική.

Γιατί όμως συνένοχος ο μέσος έλληνας; Προφανώς ποτέ δεν ήταν μέρος των ολίγων, που ονόμαζαν τις μίζες ‘χορηγίες’ και ποτέ δεν είχε την ευχέρεια να αγοράζει στρέμματα πολυτελών διαμερισμάτων. Και στο σημείο αυτό θα ήθελα να σας εισάγω στην θεωρία της κλιμάκωσης η οποία υποστηρίζει πως σε ένα περιβάλλον τίποτα δεν υπάρχει εξίσου. Όλα βρίσκονται σε αναλογία, σε συσχετισμό με τα μεγέθη του κάθε ανθρώπου, του κάθε αντικειμένου, της κάθε ιδέας και πάει λέγοντας. Ουσιαστικά σε ένα περιβάλλον –λόγου χάρη- ανάπτυξης, το μικρό θα έχει μικρό ρυθμό ανάπτυξης και το ήδη μεγάλο πολύ μεγαλύτερο ρυθμό ανάπτυξης. Έτσι, σε κλιμακούμενο περιβάλλον η ανάπτυξη θα είναι σχετική. Το ίδιο συμβαίνει και με την διαφθορά, την μιζέρια του πολιτικού και κοινωνικού μας κατεστημένου. Παρουσιάζει κι αυτό σημάδια πολιτικής κλιμάκωσης. Αν οι πολιτικοί κατά πως φαίνεται, υπήρξαν βουτηγμένοι στην διαφθορά ας ρίξουμε μια πρόχειρη ματιά στο τι συμβαίνει στον μέσο έλληνα πολίτη.

Εκείνον που κατάφερε επιτέλους να βάλει τον γιο του στο ναυτικό και στους τρεις μήνες πέτυχε μια καλή μετάθεση κοντά στο σπίτι του. Στον μέσο έλληνα που έκοψε μερικές επιταγές στις υποχρεώσεις του για να μπορέσει να φύγει με την οικογένεια διακοπές στην Μύκονο. Στον μισθωτό που ποτέ του δεν φύλαξε για μια δύσκολη στιγμή ένα μικρό πόσο που έτυχε να περισσέψει. Προτίμησε να δώσει μια καλή προκαταβολή για να αγοράσει με δόσεις ένα καινούριο αυτοκίνητο. Τελικά διαπίστωσε πως είχε περισσότερες ανάγκες και δίπλα στο στεγαστικό του πήρε μερικά ακόμα καταναλωτικά δάνεια για τις επιμέρους ανάγκες του. Στον συνταξιούχο που πήρε το ΕΦΑΠΑΞ και την πρώτη σύνταξη πριν καν βγάλει άσπρες τρίχες. Αυτό δεν τον εμπόδισε να δουλέψει σε μιαν άλλη δουλειά –άτυπα- αφού είχε αντοχές και άπλετο ελεύθερο χρόνο. Στον φοιτητή που πήρε το πτυχίο της Λογιστικής στα έξι χρόνια επειδή οι εργασίες στις καφετέριες και οι παρουσιάσεις στα clubs ήταν υπεράνω του πρωινού ξυπνήματος για μάθημα. Στον ασθενή που υποσχέθηκε φακελάκι στον γιατρό επειδή όλοι έτσι κάνουν χωρίς να αποφασίσει να αντιδράσει έστω απειλώντας πως θα φέρει τα… κανάλια. Στον μέσο έμπορα που αποφάσισε πως οι τακτικές πελάτισσες δεν χρειάζονται αποδείξεις και τις αντάμειψε με καλύτερες τιμές. Στον τίμιο αγρότη που με την επιδότηση αγόρασε καινούριο διαμέρισμα στην πόλη ώστε να μπορεί να κοιμάται όταν ανεβαίνει τα βράδια με το αγροτικό για τα μπουζούκια. Στην Μαρία που αγόρασε παπούτσια από τον κινέζο αγνοώντας την κατά μερικά ευρώ πιο ακριβή τοπική αγορά που θα ανακυκλώσει τα χρήματα στον τόπο. Στον Γιώργο που έχει ξάδερφο στην Εφορία και αύριο ο ημιυπαίθριος δε θα χρειαστεί να δηλωθεί. Στον Νίκο που χρωστάει σχεδόν σε ότι κινείται αλλά ήταν από τους πρώτους που αγόρασαν το νέο smartphone!

Αν κι εσείς εντοπίσατε τον εαυτό σας λίγο-πολύ σε μια απ’ τις παραπάνω συμβολικές κατηγορίες, τότε πάντα κλιμακωτά, βρίσκεστε κι εσείς στο μάτι του κυκλώνα. Είστε κι εσείς μέρος του συστήματος που θέλει τον μέσο έλληνα να αποτελεί σε κλιμάκωση την μικρογραφία του διεφθαρμένου πολιτικού. Άλλωστε κι αυτός έλληνας είναι, γιατί να διαφέρει; Ακόμα όμως κι αν μιλάμε για διαφθορά, η αρχική παρατήρηση πως ο έλληνας ασχολείται ενεργά με την πολιτική, ισχύει. Και μιλώντας κανείς για πολιτική γενικά στην Ελλάδα όπου οικογένειες και ισχυρά πολιτικά πρόσωπα την κυβερνούν μεταπολιτευτικά για δεκαετίες, πρέπει να διευκρινίσουμε ποια είναι η τόσο σημαντική διαφοροποίηση που μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως οδεύουμε ή προσεγγίζουμε αν θέλετε, μια εξέλιξη, έναν εκσυγχρονισμό που μας δίνει το δικαίωμα να συζητάμε για μια αλλαγή. Μα φυσικά η απάντηση βρίσκεται στην πολιτική επικαιρότητα. Στο γεγονός πως οι δύο βασικοί πολιτικοί αρχηγοί δείχνουν αμείλικτοι εμπρός στα σκάνδαλα που εκθέτουν πολιτικά πρόσωπα διάφορων βαθμίδων του κόμματός τους. Ο πρωθυπουργός δεν το πολυσκέφτηκε όταν διέγραψε την υφυπουργό του για χρέη του συζύγου της και μάλιστα δικαίως, αν αναλογιστεί κανείς την διαδικτυακή δημοσκόπηση του blog ‘yannidakis live’ που κατέληγε στο ότι σωστά η κυρία Γκερέκου έχασε το χαρτοφυλάκιο της, ακόμα κι αν στο μέλλον αξίζει μια νέα ευκαιρία να το ανακτήσει. Επίσης χαρακτηριστική ήταν η στάση του κόμματος ήταν σκληρή όταν αποκαλύφθηκαν παράνομοι χρηματισμοί κυβερνητικού στελέχους της κυβέρνησης Σημίτη. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι πως ο Παπανδρέου προκειμένου να προχωρήσει τη σκληρή κυβερνητική του στάση δεν δίστασε να τα βάλει και με τη βάση του κόμματος του και με ονόματα ιστορικά όπως αυτό του Τσοχατζόπουλου και μάλιστα είναι αυτός που επιμένει στις εξεταστικές επιτροπές ακόμα κι αν εκτίθενται και άτομα της παράταξης του δηλώνοντας ανοιχτά πως δεν ενδιαφέρεται για το πολιτικό κόστος ή για το αν θα παραμείνει στην κυβέρνηση, αλλά το τι θα κάνει όσο είναι σ’ αυτή. Αυτό, είναι αλλαγή!

Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΖΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠ’ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ

Πρακτικά όμως το πρόβλημα παραμένει και είναι η νέα τάξη πραγμάτων που απαιτεί μεγάλες θυσίες από τους έλληνες και πάνω απ’ όλα αλλαγή ιδιοσυγκρασίας και στάση ζωής. Δεν φτάνει μόνο να προσαρμοστούν οι οικογενειακοί προϋπολογισμοί στα νέα οικονομικά δεδομένα, θα πρέπει και η εν γένη φιλοσοφία να διαμορφωθεί κατάλληλα ώστε η προσφορά στο κοινό καλό να συνάδει με την ατομική προσπάθεια. Έτσι, σε περίοδο παρατεταμένης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, πολλά ζητήματα τίθενται υπό επαναπροσέγγιση με τα δεδομένα να είναι εντελώς διαφορετικά πλέον. Πολίτες και πολιτικοί, πελάτες και υπάλληλοι, εργαζόμενοι και εργοδότες. Γινόμαστε μάλιστα μάρτυρες ριζικών αλλαγών που επιφέρει η ανάγκη. Ανάγκη για χρήματα είτε αυτά αφορούν μείωση του ελλείμματος, είτε κάλυψη τρεχουσών αναγκών. Τα γνωστά πλέον μέτρα, ψηφίστηκαν στη Βουλή υπό το κλίμα μιας απεργίας που δεν κατάφερε να αποτρέψει την ψήφιση του νόμου, κατάφερε όμως να δώσει “βήμα” σε αποβράσματα ώστε να δολοφονήσουν και να καταστρέψουν. Μέσα στην γενίκευση όλων αυτών είχε ενδιαφέρον να ερευνηθεί το τι συμβαίνει μισθολογικά κι όχι μόνο σε ευρύτερο επίπεδο.

Διαπιστώνουμε λοιπόν πως ο “δέκατος τρίτος” και “δέκατος τέταρτος” μισθός αποτελούν ελληνικά τερτίπια για να δικαιολογηθεί η καταναλωτική μανία των πολιτών σε συγκεκριμένες περιόδους. Αν ρίξουμε μια ματιά στις δυτικές χώρες θα διαπιστώσουμε πως πολλά από αυτά που εμείς θεωρούμε δεδομένα τις τελευταίες δεκαετίες δεν είναι καν σκέψη στο εξωτερικό. Τα δώρα Πάσχα και Χριστουγέννων με το επίδομα αδείας όπως το ονομάζουμε, δεν υφίστανται στο εξωτερικό. Οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν λαμβάνουν μερικά από τα πιο ευφάνταστα επιδόματα (π.χ. επίδομα έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία και επίδομα προσπάθειας) ενώ αποτελούν ένα ελάχιστο ποσοστό του πληθυσμού της κάθε χώρας. Κι αν νομίζετε πως ο Φόρος Προστιθέμενης Αξίας που πρόσφατα αυξήθηκε αποτελεί εισπρακτικό σκάνδαλο για μια χώρα που βρέθηκε πολύ κοντά στο να χρεοκοπήσει, τότε ρίξτε μια ματιά γύρω σας. Οι περισσότερες εκ των σκανδιναβικών χωρών που ζηλεύουμε για την ευημερία τους έχουν το ΦΠΑ στο 25%, ενώ μια σειρά από σαφώς αναπτυγμένες χώρες όπως η Αυστρία, και η Ιταλία είναι στο 20%, το Βέλγιο 21% ενώ η Γερμανία και η Γαλλία στο 19 και 19,6% αντίστοιχα! ΦΠΑράδεισος αποτελεί η Ελβετία, η Αγγλία και ΗΠΑ. Και ύστερα ξεκινά το γνωστό “ξέρεις πόσο πληρώνονται εκείνοι”; με το οποίο δε θα διαφωνήσω. Όχι πριν κάνω την αυτονόητη πράξη του μοιράσματος του 13ου και 14ου μισθού στον βασικό, που σημαίνει πως σε έναν υπάλληλο των 800€ αντιστοιχεί δώρο 1600€ το χρόνο. Αν διαιρέσουμε το ποσό αυτό με τους δώδεκα μήνες (1600/12=130) προκύπτουν 130€ επιπλέον το μήνα για τον κάθε εργαζόμενο. Αν καταργηθούν τα δώρα, παίρνουμε αύξηση που φέρνει τον μισθό μας στα 930€ το μήνα!

Εκτίμηση πολλών οικονομικών αναλυτών την οποία συμμερίζομαι απόλυτα, καθώς και κατεύθυνση της κυβέρνησης είναι να μειωθούν οι τιμές σε πολλά από τα προσφερόμενα προϊόντα και υπηρεσίες. Σε αυτό όλα δείχνουν πως θα συνεισφέρουν οι νέοι ελεγκτικοί οργανισμοί του κράτους που θα επιβλέπουν το κέρδος των μεγάλων επιχειρήσεων μοιράζοντας πρόστιμα όπου παρατηρείται αλλοίωση του ανταγωνισμού. Ξαφνικά ένα φρένο μπήκε στον αλόγιστο καταναλωτισμό των υλιστών ελλήνων όπως είχαμε καταντήσει. Θα είναι δύσκολο, σε πολλούς αδύνατο, όμως το σπάσιμο της φούσκας περικλείει ενέργεια και απελευθερώνει αέρα. Αυτόν τον αέρα που χρειαζόμαστε για να ξεκινήσουμε νέες επενδύσεις με νέο όραμα για αυτό που θα αφήσουμε στα παιδιά μας. Αν οι πεσμένοι ρυθμοί ανάπτυξης “φτωχαίνουν” την χώρα αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό. Ήδη Λιβυή και Κίνα ετοιμάζουν επενδύσεις πολλών εκατομμυρίων ευρώ στην χώρα μας. Αν οι έλληνες γυρίσουν στην σκληρή δουλειά σίγουρα έχουν θέση στο νέο μοντέλο ανάπτυξης.

Δεν ξέρω αν ξαφνικά οι εναπομείναντες πολιτικοί έγιναν καθαροί με σημαία τη διαφάνεια, σίγουρα όμως μια πρώτη προσέγγιση προς τα εκεί που οι πολίτες απαιτούμε, γίνεται. Θέλω να υποστηρίξω την κυβέρνηση και το έργο της, όχι για το χρώμα της ή την ιστορία της, αλλά για αυτό που δείχνει πως θέλει να καθιερώσει. Και ύστερα θέλω να συνεργαστώ με μια τέτοια κυβέρνηση συμμετέχοντας ενεργά και κρίνοντας αυστηρά. Θέλω να μειώσω τις υπερκαταναλωτικές ανάγκες μου και να σταματήσω να ζω εις βάρος του συμπολίτη μου και πολύ χειρότερα, του ίδιου του κράτους. Θέλω να σταματάω στην διάβαση στο δρόμο και να πετάω τα σκουπίδια μου στον κάδο κι όχι στο δρόμο. Θέλω να αλλάξω ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πως για μια περίοδο θα αγχώνομαι για να πληρώνω το νοίκι. Δώστε μου το κίνητρο να αλλάξω κύριε Παπανδρέου.

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΣΑΒΒΑΤΟΥ: Ο ΤΑΔΕ ΕΓΡΑΨΕ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ ΣΑΣ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 24 Δεκεμβρίου 2008

Με αφορμή το χιλιοστό σχόλιο που δέχτηκα στο βιβλίο επισκεπτών μου χθες από τη χρήστη ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ, γράφω με θέμα ακριβώς αυτό.

Δε χρειάζεται να αναλωθούμε σε υπολογισμούς για να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι κάθε μέρα προστίθενται στα βιβλία επισκεπτών εκατοντάδες καταχωρήσεις. Αμέτρητες λέξεις και φαντασμαγορικές εικόνες.

Συνήθως στα μηνύματα στα βιβλία επισκεπτών, συναντάμε ευχές καλημέρας, καληνύχτας και άλλες, αλλά και συνοπτικά σχόλια για μια σελίδα, για μια αλλαγή σ’ αυτήν ή για μια ενημέρωση.

Ο λόγος που αποφάσισα σήμερα να γράψω για αυτήν την ενότητα των σελίδων μας στα spaces, είναι επειδή όπως θα έχετε παρατηρήσει δεν είμαι ιδιαίτερα ένθερμος επισκέπτης* της. Φροντίζω να γράφω εκεί για να καλωσορίσω ένα νέο μέλος της ενότητας φίλων μου, για να σχολιάσω κάποια προσθήκη στη λίστα της σελίδας που επισκέφτηκα ή κάποια άλλη αλλαγή, αλλά και για να παρουσιάσω την «καταχώρηση της ημέρας» σύμφωνα με το yannidakis live. Πολύ πιθανό να βρεθώ εκεί για να προωθήσω κάτι ενδιαφέρον, αλλά πολύ σπάνια θα στείλω την καλησπέρα μου από εκεί.

Αντίθετα, παρακολουθώ με ιδιαίτερο ενθουσιασμό τις καταχωρήσεις σας στο δικό μου βιβλίο επισκεπτών. Υπέροχες εικόνες και όμορφα μηνύματα. Άλλες φορές τα βλέπω καταχωρημένα και αλλού και χαίρομαι γιατί σκεφτήκατε και εμένα και άλλες, διαπιστώνω πως έχετε κάτι πολύ προσωπικό. Κάτι που ξέρετε ότι θα ταιριάζει στην προσωπικότητα μου και του yannidakis live.

Φροντίζω πάντα να δίνω το παρόν στις σελίδες των φίλων μου κρατώντας ενεργή τη διαδικτυακή φιλία μου με όλους εσάς. Αυτό το κάνω με τα σχόλια μου στις καταχωρήσεις σας. Προσωπικά διατηρώ το yannidakis live με μια καταχώρηση ιστολογίου ανά ημέρα, όμως σε εσάς προσπαθώ να βρίσκομαι με τις απόψεις, τις εντυπώσεις και τις ιδέες μου σχεδόν σε κάθε σας καταχώρηση.

Θεωρώ το βιβλίο επισκεπτών ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο ανταλλαγής μηνυμάτων, έναν ακόμη επιμέρους τρόπο επικοινωνίας και έκφρασης του κάθε επισκέπτη. Μια επιπλέον μορφή στήριξης του ενός προς τον άλλο που χαρακτηρίζεται από φαντασία, ευρηματικότητα, ρομαντισμό και δημιουργία!

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΚΩΔΙΚΟΙ: Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΟΥ ΠΝΟΗ

Καληνωρίσματα από το άσπρο μου κρεβάτι. Πάντα ονειρευόμουν το θάνατο μου μετά από μια ηρωική πράξη όμως τα πράγματα έγιναν διαφορετικά. Ξαπλωμένος, χωρίς καν να μπορώ να μιλήσω, απλά να νοιώθω το χέρι της να με κρατάει. Πονάω ξέροντας πως βλέπει πως οι στιγμές μας είναι πλέον ελάχιστες. Αφήσαμε τόσα όνειρα χωρίς να πραγματοποιηθούν, τόσες προσπάθειες στη μέση και τώρα δεν μπορώ καν να της πω ότι την αγαπώ και ότι δεν φοβάμαι. Άραγε να με ακούει που της δίνω κουράγιο; Να με νοιώθει;

Προσπαθώ να δώσω παράταση στην τελευταία μου πνοή κρατώντας την πριν αυτή με πάρει στο τελευταίο μου ταξίδι. Προλαβαίνω να αναπολήσω τους χειμώνες μας στο τζάκι, όλα εκείνα που λέγαμε πως θα παλέψουμε και τώρα δεν μπορώ καν τον εαυτό μου να σώσω. Το μόνο μέρος που θα βρεθούμε για να σε αγκαλιάσω τώρα, θα είναι το λευκό δάσος που θα έρθεις κάποτε να με βρεις. Ξέρω πως νοιώθεις το κάλεσμα μου, το καταλαβαίνω από τη γεύση των δακρύων σου που στάζουν πάνω μου. Βλέπω πως με κοιτάς. Σα να χάνεις τη λάμψη κι εγώ ονειρεύομαι να μπορούσα να ανοίξω τα μάτια μου για να στη δώσω πίσω, μα ούτε το χέρι σου δεν μπορώ να σφίξω.

Σε ένοιωσα ακόμα κι όταν εξαντλημένη αποκοιμήθηκες για λίγο. Αισθάνομαι πως στο όνειρό σου είδες να ήταν όλα ψεύτικα, όμως ξυπνάς και ξέρεις την αλήθεια, ότι δεν υπάρχω, δεν βρίσκομαι πια εδώ. Δεν έχει νόημα. Πες μου καληνύχτα, θα είναι η τελευταία. Και μη φοβάσαι. Ξέρω πως φοβάσαι όταν μένεις μόνη. Παίρνω την τελευταία μου πνοή, αυτή που κρατούσα για σένα τόση ώρα και ακούω να φωνάζεις το όνομα μου, ενώ προσπαθώ να απαντήσω καθώς απομακρύνεσαι από την εικόνα μου που όλο και σκοτεινιάζει.

Ήταν η τελευταία μου πνοή και τώρα το απόλυτο σκοτάδι :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΙΟΥΝΗ: ΤΟ ΑΝΘΟΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

ΜΗΝΑΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: ΙΟΥΝΙΟΣ 2010

Μια φορά σε έναν καιρό ο ήλιος έδυε στο παραθαλάσσιο χωριό της Λοβέρδιας. Ένας ειδυλλιακός τόπος για διακοπές με πολλούς ξένους να κατακλύζουν κάθε χρόνο τις παρθένες παραλίες και την άγρια μορφή της πλαγιάς πίσω από τις κατοικίες.

Εκεί γεννήθηκε η Ανθούλα από την οικογένεια των Κομπουτάδων με μεγάλη παράδοση στο χωριό σε πολλές δουλειές άλλοτε στον γεωργικό τομέα κι άλλοτε στον τουριστικό κλάδο. Η Ανθούλα είχε από μικρή πολλές επιρροές και της άρεσε να βοηθά σε όλες τις δουλειές της οικογένειας. Ήξερε από καλλιέργειες και βοσκοτόπια, όπως ήξερε να φιλοξενεί τους τουρίστες. Στο σχολείο εκτός από γνωστή ήταν και πολύ αγαπητή. Πολλά από τα κορίτσια ζήλευαν την υπερδραστηριότητά της κι έτσι έκανε πολύ παρέα με αγόρια. Μεταξύ τους δεν υπήρχε ποτέ ανταγωνισμός μιας και πάντα άφηνε το κορίτσι να βγαίνει προς τα έξω.

Η Ανθούλα μεγάλωνε σε μια πολύ όμορφη κοπέλα μα οι δραστηριότητές της δεν άλλαξαν ιδιαίτερα. Τώρα τα αγόρια την εκτιμούσαν και για την εξωτερική της εμφάνιση. “Γιώργο το σαββατοκύριακο δουλεύω στους ξενώνες. Αν έρθεις να με βοηθήσεις στις εργασίες θα σου δείξω τα δωμάτια των ξένων” της άρεσε να δελεάζει πάντα τους καλύτερους μαθητές της τάξης. Κανείς τους δεν της χαλούσε χατίρι κι ο Γιώργος εκείνη την ημέρα δεν το μετάνιωσε. Στους ξενώνες του θείου της οι δυο τους έμαθαν τα μυστικά του σώματος και το απήλαυσαν εξίσου…

Ίσως περισσότερο η Ανθούλα που σύντομα ερεθίστηκε η περιέργειά της και θέλησε να μάθει τον έρωτα για τα καλά. Σε λίγους μήνες ήταν γνωστό πως πολλά από τα αγόρια του σχολείου είχαν χάσει την παρθενία τους με εκείνη, αφού τα άλλα κορίτσια δεν ήθελαν. Πριν τελειώσει το Λύκειο στο χωριό ακουγόταν πως η Ανθή πηγαίνει και με μεγάλους άντρες. Τα καλοκαίρια με τουρίστες και ύστερα με τους χωρικούς. Ένα βράδυ ο πατέρας της την περίμενε ως αργά: “Που ήσουν; Βγάλε τη φούστα και τη μπλούζα σου αμέσως” Όπως πάντα εκείνη υπάκουσε αποκαλύπτοντας πως δε φορούσε εσώρουχα. Ο πατέρας της την πλησίασε και την έδειρε “Σε αυτό το χωριό δεν έχεις πλέον θέση. Έχεις μία εβδομάδα να φύγεις και να μην ξαναπατήσεις εδώ”

Λένε πως ο πρώτος στο χωριό είναι τελευταίος στην πόλη και πραγματικά όταν η Ανθούλα εγκαταστάθηκε στην Αθήνα δεν ήταν η κοπέλα που έφυγε από το χωριό. Περισσότερο μαζεμένη και ίσως φοβισμένη προσπαθούσε να εγκατασταθεί κάπου με τα χρήματα που κρυφά της είχε δώσει η μάνα της πριν φύγει. Σύντομα θα έπρεπε να βρει δουλειά για να ξεκινήσει τη ζωή της.

Η πρώτη της γνωριμία ήταν ο Αντώνης, ο περιπτεράς. Εκεί αγόρασε την πρώτη της εφημερίδα ψάχνοντας για σπίτι και δουλειά. Ίσως να μην χρειάστηκε καθώς ο Αντώνης είχε υπόψη του ένα μικρό διαμέρισμα απέναντι απ’ το περίπτερο και η δουλειά να βρέθηκε από έναν γνωστό του, όμως ήταν το μέσο να γνωριστούν. Η Ανθούλα άρχισε να δουλεύει σερβιτόρα σε κέντρο διασκέδασης και με τον πρώτο μισθό κάλεσε τον Αντώνη σπίτι της για να το γιορτάσουν. Του χρωστούσε άλλωστε! Και εκείνο το βράδυ τον ξεπλήρωσε για τα καλά… Οι δυο τους απέκτησαν μια τρυφερή σχέση καθώς ο Αντώνης ήταν καλό παιδί. Δε συνέβαινε όμως το ίδιο και με την Ανθή που στο bar γνώρισε ανθρώπους του υποκόσμου και δε νομίζω πως τυχαία είχε πάντα βραδινές βάρδιες.

Πολύ σύντομα ζητούσε από τον Αντώνη χρήματα για να αγοράσει φορέματα για τη δουλειά. Ο Αντώνης δεν είχε παρατηρήσει ποτέ ελλείψεις στην ένδυση της, όπως πως χαλάς το χατίρι της Ανθούλας; Τα ρούχα αυτά δεν τα είδε ποτέ, αλλά ποιός άντρας δίνει σημασία σ’ αυτά; Ίσως θα’ πρεπε όμως γιατί ο εργοδότης της Ανθούλας την είχε μεταθέσει σε άλλη του επιχείρηση με κοπέλες που χόρευαν. Γυμνές. Ύστερα από καιρό η Ανθή έβγαλε προς τα έξω αυτό που την έκανε γνωστή στο χωριό. Την αγάπη της για τον έρωτα. Και φαίνεται δεν έμενε μόνο στον χορό, οπότε ήταν πάντοτε πλήρης σε αυτόν τον τομέα.

Τόσο που ο Αντώνης ήταν πλέον περιττός. Γι’ αυτό και ένα βράδυ εκείνος την παρακολούθησε. Είδε τι έκανε και γύρισε σπίτι του απογοητευμένος. Ο Αντώνης δεν ξαναπήγε σπίτι της κι εκείνη δεν επικοινώνησε ξανά μαζί του. Αρκέστηκε να την κοιτάει κάθε που μπαινόβγαινε σπίτι της από το περίπτερό του. Πόσο προδομένος ένοιωθε!

Η ζωή της Ανθής τώρα είχε αλλάξει. Ακόμα και η Αθήνα φάνταζε πολύ μικρή για να χωρέσει το όνομα της. Είχε γνωρίσει τους πιο διάσημους έλληνες και ξένους επισκέπτες. Τουλάχιστον εκείνους που ήθελαν να κάνουν τρέλες, όπως έλεγε και η ίδια. Το χρήμα δεν ήταν κανένα θέμα πλέον για εκείνη κι αν και περνούσε τα βράδια της σε ξένα πολυτελή κρεβάτια σπιτιών και ξενοδοχείων, ποτέ δεν ξενοίκιασε το πρώτο της σπίτι στην Αθήνα. Απέναντι από το περίπτερο του Αντώνη.

Η Ανθή είχε δει απίστευτα πράγματα πλέον στη ζωή της. Και κατά έναν περίεργο τρόπο ήξερε να φυλάγεται. Υπήρχαν φορές που έκανε ναρκωτικά με τους πελάτες της κι άλλες που συμμετείχε σε σαδομαζοχιστικά όργια κι όμως ποτέ δεν εθίστηκε, ποτέ δεν ρίσκαρε τη ζωή της. Άλλωστε την λάτρευε και ως προτεραιότητα είχε πάντα τις δικές της ανάγκες και επιλογές. Ακριβώς αυτή η φιλοσοφία την έκανε περιζήτητη και υπήρχαν μέρες που πολλοί διεκδικούσαν μια νύχτα μαζί της, κάποιοι εκ των οποίων δεν ήξεραν να χάνουν. Όπως ο Γκεβρόπουλος. Γνωστός επιχειρηματίας και άνθρωπος της νύχτας. Κάθε νύχτα που περνούσαν μαζί, ο Γκεβρόπουλος άφηνε πίσω του το άγριο πρόσωπο του αδίστακτου και έδειχνε σαν ερωτευμένος νέος. Είχε πια εθιστεί στην Ανθή και αγόραζε πολλές συνεχόμενες βραδιές μαζί της. Οι στιγμές τους δεν περιοριζόντουσαν στη συνουσία και του άρεσε να μαθαίνει για εκείνη και τη ζωή της.

Υπήρξε φορά που ο Γκεβρόπουλος την είχε ζητήσει στο γάμο. Η Ανθή εξαφανίστηκε, όμως εκείνος την “έκλεισε” και πάλι χρησιμοποιώντας άλλο όνομα για να της ζητήσει συγγνώμη. Πέρασε καιρός από τότε και η Ανθή δεν έχει πρόβλημα να του κάνει τα χατίρια, ειδικά όταν αυτά μεταφράζονται σε αμύθητα ποσά για χάρη της και μάλιστα για κάποιον που σέβεται το κορμί της. Η στενή τους σχέση δεν έμεινε καιρό άγνωστη από τα μέσα ενημέρωσης της ψυχαγωγίας και των αστέρων. Κανείς δεν ήξερε ότι η Ανθή χρηματίζεται, είχαν δει όμως το πρόσωπο της και μαζί κι όλοι οι έλληνες από τα περιοδικά, ανάμεσα τους και ο Αντώνης.

Ένα από τα βράδια που βρισκόταν σε εκδήλωση με πελάτη στην οποία αναπαριστούσε την κοπέλα του, η Ανθή παρατήρησε έναν από τους μπράβους του Γκεβρόπουλου. Στην αρχή δεν έδωσε σημασία, όμως το επόμενο βράδυ ήταν 'κλεισμένη' από τον ίδιο τον Γκεβρόπουλο. “Χθες είδα έναν από τους δικούς σου. Δεν πιστεύω να τον έστειλες να με παρακολουθεί ενώ δούλευα” είπε θυμωμένη.

-”Μα πως θα το έκανα αυτό; Άκουσε με Ανθή. Είμαι πια τρελός για σένα. Ξέρεις ποιός είμαι και τι κάνω. Όλα αυτά θα μπορούν να γίνουν δικά σου. Λεφτά; Χωρίς τέλος. Περιουσία; Οπουδήποτε στον κόσμο. Έχεις ότι θέλεις, όποτε θέλεις. Μείνε μαζί μου”. Η Ανθή τον χάιδευε στο πιο απόκρυφο σημείο του λέγοντας:

-“Άκουσε με Γκεβρόπουλε. Πουλάω το σώμα μου επειδή το θέλω. Όμως η ψυχή ανήκει μόνο σε μένα. Αν θες να με πάρεις απόψε, πλήρωσέ με, αλλιώς άσε με να φύγω” βγάζοντας το χέρι της από τα χαμηλά και σπρώχνοντάς τον με μίσος.

-“Έτσι λοιπόν το θέλεις; Θα μείνεις με το καλό ή το κακό… Ανθούλα…” ειρωνευόμενος αυτή τη φορά.

-“Πως με είπες;” σαστισμένη η Ανθή.

-“Τι νόμιζες; Δε θα μάθαινα για σένα και το χωριό σου. Έτσι σε φώναζαν εκεί. Αν θες υγιή τον πατέρα σου, μείνε εδώ” αυτή τη φορά πολύ αυστηρός.

Τον διάλογο σταμάτησε ένας πυροβολισμός… κι αμέσως ένας δεύτερος. Ο Γκεβρόπουλος πέταξε την Ανθή στο κρεβάτι, έβγαλε ένα περίστροφο από την εσωτερική του τσέπη και βγήκε έξω. Η Ανθή έμεινε μόνη της βάζοντας τα κλάματα όταν ένας ακόμα πυροβολισμός ακούστηκε και εκείνη έβαλε τις φωνές. Σε δευτερόλεπτα ο Αντώνης, ο περιπτεράς, μπήκε μέσα στο δωμάτιο λερωμένος με ξένα αίματα. “Φύγε Ανθή. Κάνε γρήγορα” της φώναξε κι εκείνη έτρεξε.

Ο Αντώνης μαθεύτηκε μετά πως προσπάθησε να διαφύγει όμως η αστυνομία τον συνέλαβε. Καταδικάστηκε σε ισόβια και η πρώτη του επίσκεψη στις φυλακές ήταν η Ανθή. Συντηρητικά ντυμένη του είπε πως θέλει να τον παντρευτεί. Εκ τότε βρίσκονταν συχνά σε επισκέψεις της ή εξόδους του. Ύστερα από χρόνια, σε μία από τις εξόδους του από τις φυλακές, παντρεύτηκαν και η Ανθούλα έμεινε έγκυος. Μόνη, σε μια γνωστή πόλη, με μια νέα αρχή.

:[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΜΑΗ: ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΖΩΗ

ΜΗΝΑΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: ΜΑΙΟΣ 2010

Μια φορά σε έναν καιρό σε ένα από τα πιο γραφικά σημεία του πλανήτη, το πανέμορφο Στρασβούργο, η ζεστή ανοιξιάτικη λιακάδα άρχισε να παίζει με μερικά αυστηρά γκρίζα σύννεφα. Αν δεν ήσουν έξω για περίπατο δύσκολα θα το καταλάβαινες αυτό όμως, όπως και η Ανν-Λόρ που βιαστική έτρεχε από πλατεία σε πλατεία και από δρομάκι σε δρομάκι με τον χοντρό χαρτοφύλακα της, προσπαθώντας να πουλήσει μερικά ακόμα βιβλία πριν το φεγγάρι σημάνει το τέλος της ημέρας.

Συνήθως οι πόρτες ήταν κλειστές. Πολλοί τις άνοιγαν για να την πειράξουν. Ήταν τόσο όμορφη, με ένα απίστευτο βλέμμα από νάζι και μέλι. Πως θα μπορούσες να αρνηθείς σε αυτό; “..Δεν σας το λέω για να σας διώξω. Έκανα κι εγώ αυτήν την δουλειά και καταλαβαίνω. Ελάτε μετά τις οκτώ που θα είναι εδώ ο υπεύθυνος, είμαι σίγουρη πως θα αγοράσει κάτι” απαντούσε απολογητικά μια υπάλληλος γραφείου στις εκκλήσεις της Ανν-Λόρ. Ώρες μετά κι ενώ η νύχτα απλωνόταν μαζί με τα σύννεφα στον ουρανό η Ανν-Λόρ γυρνούσε στο γραφείο για να το βρει κλειστό. Οι πρώτες ψιχάλες της έδιωξαν κάθε σταγόνα αισιοδοξίας.

Η επιστροφή στο σπίτι θα ήταν δύσκολη καθώς η μπόρα τώρα ήταν δυνατή κι απότομη. Στους σκοτεινούς υγρούς δρόμους δεν υπήρχε πια κανείς.. εκτός απ’ αυτόν. Φαινόταν και εκείνος βιαστικός καθώς βρεχόταν προστατευόμενος από το μεγάλο του παλτό. Η Ανν-Λόρ περπατούσε σκυφτή για να προφυλαχτεί και έπεσε πάνω του.

- “Συγγνώμη! Δεν έβλεπα που πατούσα” ψέλλισε γεμάτη ντροπή.

- “Μα τι λέτε; Δεν πέφτουν κάθε μέρα όμορφες γυναίκες στην αγκαλιά μου.. Εξάλλου ίσως να το προκάλεσα” σχολίασε με ρομαντικό χιούμορ.

- “Είμαι σίγουρη ότι δεν φταίτε εσείς που εγώ έπεσα πάνω σας” είχε λίγο αναθαρρήσει η Ανν-Λόρ.

- “Μα εγώ μιλούσα για τη βροχή!” χαμογέλασε. “Ονομάζομαι Ερίκ. Και μια ζεστή σοκολάτα θα ήταν ότι πρέπει για να με αποζημιώσεις για τη σφοδρή σύγκρουση”.

Ο Ερίκ την κάλυψε με το παλτό του και κάθισαν στο απέναντι μαγαζί πίνοντας σοκολάτα και μιλώντας για ώρες.

Στην επιστροφή η Ανν-Λόρ κάλεσε τον Ερίκ στο διαμέρισμά της και δεν έχασαν καθόλου χρόνο. Γδύθηκαν φιλώντας ο ένας τον άλλο με πάθος και ξάπλωσαν στα γαλάζια σεντόνια κάνοντας έρωτα με μανία, βρεγμένοι από την βροχή και τον ιδρώτα με τις σταγόνες στο τζάμι να τρεμοπαίζουν στον ρυθμό του έρωτα.

Το επόμενο πρωί η λιακάδα είχε κάνει και πάλι την εμφάνισή της. Η Ανν-Λόρ ξύπνησε γυμνή στο κρεβάτι συνειδητοποιώντας πως ήταν μόνη. Έψαξε για κάποιο σημείωμα όμως απογοητευμένη αντιλήφθηκε πως αυτά συμβαίνουν μόνο στις ταινίες. Σε λίγα λεπτά βρισκόταν στους δρόμους μαζί με τον χαρτοφύλακά της, προσπαθώντας να πουλήσει μερικά βιβλία ακόμα. Ανάμεσα στα στενά πολυσύχναστα σοκάκια της πόλης ένοιωσε ένα τράνταγμα να της ρίχνει τον χαρτοφύλακα κάτω.

- “Προσέχετε λίγο παρακαλώ” φώναξε αγανακτισμένη

- “Τώρα πατσίσαμε” ψιθύρισε χαμογελώντας ο Ερίκ

- “Εσύ! Νόμιζα πως είχες φύγει για πάντα” τον αγκάλιασε ανακουφισμένη η Ανν-Λόρ.

- “Λοιπόν. Αγοράζω όλα τα μυθιστορήματα αγάπης που έχεις στους καταλόγους σου και σε αντάλλαγμα έρχεσαι μαζί μου για μια φωτεινή βόλτα”

Οι δύο τους πέρασαν μια υπέροχη μέρα στους δρόμους και τις πλατείες του Στρασβούργου. Σε κάθε ευκαιρία αντάλλαζαν ζεστά φιλιά και χέρι-χέρι απολάμβαναν στιγμές έρωτα και ξεγνοιασιάς.

- “Εγώ δεν είμαι από δω. Έρχομαι από τον νότο. Ένα χωριό κοντά στο Τουλούζ. Με έχει στείλει η εταιρεία μου για πώληση βιβλίων. Εσύ; Ντόπιος;”

- “Μπα! Τουρισμό κάνω κυρίως. Έρχομαι από το Βέλγιο. Έχω και κάτι παλιούς φίλους εδώ που επισκέπτομαι” της απάντησε γρήγορα. Κι έτσι η μέρα πέρασε ονειρικά και για τους δυο τους. “Απόψε δεν μπορούμε να βρεθούμε. Έχω υποσχεθεί στην παρέα που σου έλεγα. Θα σε βρω αύριο” της είπε στοργικά φιλώντας την δυνατά στα χείλη. Η Ανν-Λόρ του έγνεψε καταφατικά και χώρισαν.

Ο Ερίκ πήγε στο ξενοδοχείο όπου έμενε και έκατσε για λίγα λεπτά. Βγήκε έξω κρατώντας ένα βαλιτσάκι και φορώντας σκούρα μαύρα ρούχα. Περπάτησε αρκετά στα στενά της πόλης για να φτάσει σε ένα κτίριο στο οποίο και ανέβηκε στην οροφή. Εκεί άνοιξε το βαλιτσάκι βγάζοντας ένα γυαλιστερό μεγάλο όπλο στο οποίο άρχισε να συναρμολογεί εξαρτήματα βιαστικά. Κατόπιν περίμενε για ώρες κοιτάζοντας απ’ την διόπτρα το απέναντι παράθυρο. Ξαφνικά λίγος ιδρώτας φάνηκε στο πρόσωπό του. Με χειρουργική ακρίβεια πάτησε την σκανδάλη και βιαστικά αλλά ψύχραιμα αποσυναρμολόγησε το όπλο, το τοποθέτησε στο βαλιτσάκι και με απλότητα έφυγε από την πίσω πόρτα του κτιρίου.

Ο Ερίκ περίμενε την Ανν-Λόρ έξω από το σπίτι της την επόμενη ημέρα. Η δουλειά του είχε τελειώσει και έπρεπε να της ανακοινώσει πως δεν θα τον ξαναδεί ή μήπως πως θα την ήθελε μαζί του στο Βέλγιο; Ούτε κι εκείνος δεν είχε αποφασίσει ακόμη. Η ώρα όμως περνούσε και η εργασιομανής και γοητευτική Ανν-Λόρ δεν είχε εμφανιστεί. Χίλιες σκέψεις πέρασαν απ’ το μυαλό του και έτρεξε στο διαμέρισμά της για να την βρει. Η πόρτα δεν άνοιγε όμως η τηλεόραση ήταν ανοιχτή.

Ο Ερίκ παραβίασε την πόρτα απότομα βλέποντας μπροστά του την Ανν-Λόρ να συσπάται ολόκληρη σαν ηλεκτρικό ρεύμα να διαπερνά το σώμα της. Τα μάτια της είχαν γυρίσει και τρανταζόταν βίαια στο πάτωμα. Ο Ερίκ έσκυψε και της προσέφερε ενστικτωδώς τις πρώτες βοήθειες. Μετά από λίγα λεπτά άρχισε να συνέρχεται στο σώμα όχι όμως και στις λέξεις που προσπαθούσε με κόπο να βάλει σε μια σειρά για να φτιάξει προτάσεις. “Θα φωνάξω το ασθενοφόρο όμως δεν μπορώ να έρθω μαζί σου. Θα σε βρω μετά” είπε σοβαρά εκείνος. “Όχι, μείνε μαζί μου και δώσε μου λίγο χρόνο” είπε για πρώτη φορά η Ανν-Λόρ.

Μετά από ώρες ο Ερίκ έφερε τις αποσκευές του στο διαμέρισμά της. Δεν μπορούσε να κρατήσει περισσότερο το δωμάτιο. Έτσι οι δυο τους πέρασαν λίγες ημέρες με την όμορφη γυναίκα να δείχνει πιο υγιής από ποτέ. Αυτό ευχαρίστησε τον Ερίκ που έφυγε για να φέρει ζεστές πίτες και σοκολάτα. Στην επιστροφή του τον περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη. Το βαλιτσάκι με το όπλο ανοιγμένο μπροστά στην Ανν-Λόρ. Ο Ερίκ αντέδρασε κλείνοντας σφιχτά τα μάτια του. Είχε μετανιώσει για όλα;

- “Αυτό είναι; Ζούμε μέσα από ψέματα; Ποιός είσαι; Τι είσαι; Τι προσπαθείς να κάνεις μαζί μου;” φώναζε ξεσπώντας σε λυγμούς.

- “Είμαι επαγγελματίας δολοφόνος. Δεν ανήκω σε κανέναν, δεν υπακούω κανέναν. Μου υποδεικνύουν κάποιον κι αφού με πληρώσουν, σκοτώνω και φεύγω” της απάντησε με απολογητικό ύφος.

- “Ώστε αυτό είναι; Σκότωσε εμένα! Ορίστε ότι λεφτά έχω είναι εκεί. Δε θέλω τίποτα άλλο” η Ανν-Λόρ έκλαιγε ασταμάτητα.

- “Δεν σκοτώνω άτομα που δεν αξίζουν να πεθάνουν. Πες ότι κάνω χάρη στην κοινωνία απαλλάσσοντάς την από μερικά αποβράσματα".

Η Ανν-Λόρ έκλαιγε συνεχώς. “Πάσχω από μια βαριά και σπάνια επιληψία. Μαζεύω λεφτά πουλώντας βιβλία για να κάνω μια εγχείρηση που απλά θα μου επιτρέψει να ζήσω καμιά δεκαριά χρόνια ακόμα. Ορίστε αυτό είναι. Ζούμε μέσα από ένα ψέμα”.

Τις επόμενες μέρες οι δυο τους προσπάθησαν να βρουν μια λύση ή μάλλον να συμβιβαστούν στην ιδέα της ιδιαιτερότητας του καθενός. Ένας άντρας που αφαιρούσε ζωές και μια γυναίκα που περίμενε την ασθένεια της για να την αφαιρέσει. Ο Ερίκ της εξήγησε πως θα έπρεπε να φύγει την επόμενη μέρα της ‘δουλειάς’ αφού ήταν επικίνδυνο να βρίσκεται ακόμα στο Στρασβούργο. Προσπαθούσε να την πείσει για την αγάπη του και για να τον ακολουθήσει στο Βέλγιο. Εκείνη με τη σειρά της του ζητούσε να την παρατήσει μόνη μέχρι η επόμενη κρίση επιληψίας να θέσει τέρμα στη ζωή της.

Και η μέρα αυτή ήρθε. Ο Ερίκ είχε ακούσει πολλά για το πως μια νέα κρίση μπορεί να σημάνει το τέλος της κι όταν η Ανν-Λόρ την έπαθε, εκείνος ήταν δίπλα της. Την μετέφερε εσπευσμένα στο νοσοκομείο κρατώντας της το χέρι και δηλώνοντας σύζυγός της. Δεν έδωσε την πλαστή ταυτότητα που χρησιμοποιούσε στη δουλειά, αλλά την αληθινή. Οι γιατροί την πήραν μακριά του για λίγο και μετά από ώρα επέστρεψε ένας εξ αυτών με ύφος λύπης “δεν κινδύνεψε η ζωή της, όμως έπαθαν μεγάλη ζημιά πολλά εγκεφαλικά κύτταρα. Θα συνέλθει, όμως θα είναι χωρίς εγκεφαλικές λειτουργίες. Ένα φυτό”.

Ο Ερίκ σώπασε για λίγα δευτερόλεπτα όταν ξέσπασε “Δεν μπορεί! Κάνατε κάτι λάθος. Την καταστρέψατε!” γύρισε την πλάτη του σα να έφευγε και γύρισε απότομα ξανά προς εκείνον βγάζοντας ένα περίστροφο από την τσέπη του και πυροβολώντας τον. Ο πυροβολισμός κινητοποίησε την ασφάλεια του νοσοκομείου που μετά από συμπλοκή τον αφόπλισε και λίγο αργότερα η αστυνομία τον συνέλαβε. Στο τμήμα του αναγνωρίστηκαν τέσσερις δολοφονίες επί πληρωμή.

Ο Ερίκ καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη ενώ δε ζήτησε ποτέ να μεταφερθεί σε σωφρονιστικό ίδρυμα του Βελγίου. Δεν έμαθε ποτέ ξανά για την Ανν-Λόρ αν και μετά από χρόνια πήρε άδειες στις οποίες επισκεπτόταν τα σημεία που περπάτησαν μαζί, που φιλήθηκαν, που κάνανε έρωτα, που ήταν ερωτευμένοι σε αυτήν την μικρή ζωή τους.

:[

 Διαβάστε περισσότερα.. »