ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 02/06/2010
Καληνωρίσματα. Με ενδιαφέρον παρακολουθούμε αποσβολωμένοι τις πολιτικές εξελίξεις το τελευταίο διάστημα με το ενδιαφέρον να διευρύνεται και σε συνανθρώπους μας που παραδοσιακά δεν ασχολούνται με την πολιτική. Όπως για παράδειγμα οι νέοι. Αυτό είναι ασφαλώς κάτι ευχάριστο αν αναλογιστεί κανείς πως πρόκειται για μια εξέλιξη της πολιτικής του τόπου.
Μιλώντας κανείς όμως για εξέλιξη της πολιτικής στην Ελλάδα όπου οικογένειες και ισχυρά πολιτικά πρόσωπα κυβερνούν την μεταπολιτευτική Ελλάδα για δεκαετίες, πρέπει να διευκρινίσουμε ποια είναι η τόσο σημαντική διαφοροποίηση που μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως οδεύουμε ή προσεγγίζουμε αν θέλετε, μια εξέλιξη, έναν εκσυγχρονισμό που μας δίνει το δικαίωμα να συζητάμε για μια αλλαγή. Μα φυσικά η απάντηση βρίσκεται στην πολιτική επικαιρότητα. Στο γεγονός πως οι δύο βασικοί πολιτικοί αρχηγοί δείχνουν αμείλικτοι εμπρός στα σκάνδαλα που εκθέτουν πολιτικά πρόσωπα διάφορων βαθμίδων του κόμματός τους. Ο πρωθυπουργός δεν το πολυσκέφτηκε όταν διέγραψε την υφυπουργό του για χρέη του συζύγου της και η στάση του κόμματος ήταν σκληρή όταν αποκαλύφθηκαν παράνομοι χρηματισμοί κυβερνητικού στελέχους της κυβέρνησης Σημίτη. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι πως ο Παπανδρέου προκειμένου να προχωρήσει τη σκληρή κυβερνητική του στάση δεν δίστασε να τα βάλει και με τη βάση του κόμματος του και μάλιστα είναι αυτός που επιμένει στις εξεταστικές επιτροπές ακόμα κι αν εκτίθενται και άτομα της παράταξης του δηλώνοντας ανοιχτά πως δεν ενδιαφέρεται για το πολιτικό κόστος ή για το αν θα παραμείνει στην κυβέρνηση, αλλά το τι θα κάνει όσο είναι σ’ αυτή. Αυτό, είναι αλλαγή! Το ίδιο συμβαίνει και με τον πολιτικό του αντίπαλο, Αντώνη Σαμαρά ο οποίος όχι μόνο συμφώνησε στις εξεταστικές επιτροπές αλλά δε δίστασε να τα βάλει με το πολιτικό παρελθόν του κόμματός του, όταν κάλεσε τον πρώην πρωθυπουργό Καραμανλή, να πάρει θέση στην επικαιρότητα κι όταν γύρισε την πλάτη του σε άλλοτε “βαριά χαρτιά” του κόμματος που δέχθηκαν επίθεση στο ζήτημα της διαφθοράς και σίγουρα είχαν ανάγκη από την πολιτική κάλυψη που θα προσέφερε η ηγεσία του κόμματος.
Δεν ξέρω αν ξαφνικά οι εναπομείναντες πολιτικοί έγιναν καθαροί με σημαία τη διαφάνεια, σίγουρα όμως μια πρώτη προσέγγιση προς τα εκεί που οι πολίτες απαιτούμε, γίνεται. Θέλω να υποστηρίξω την κυβέρνηση και το έργο της, όχι για το χρώμα της ή την ιστορία της, αλλά για αυτό που δείχνει πως θέλει να καθιερώσει :[
