ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 21/04/2010
Χριστός Ανέστη και Καληνωρίσματα. Θυμάμαι κάποτε στην Αγγλία να παρατηρώ διώροφο λεωφορείο της γραμμής να διαφημίζει την εταιρεία nintendo. Η διαφήμιση τότε μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση γιατί ουσιαστικά αναφερόταν στην τότε παιχνιδομηχανή της εταιρείας sega. Η διαφήμιση ήταν αρνητική και απλά υπέγραφε ως nintendo για να έχει κανείς υπόψη του ποιός κάνει τη διαφήμιση.
Πολλά χρόνια αργότερα, επιθετική ή αρνητική διαφήμιση είδαμε και στην Ελλάδα. Πρόσφατα η εταιρεία vodafone διαφήμισε το καλύτερο της προϊόν συγκρίνοντάς το ανοιχτά με συγκεκριμένα προγράμματα ανταγωνιστικών εταιρειών. Η πρωτοφανής για τα ελληνικά δεδομένα, κίνηση αυτή άναψε φωτιές στις εταιρείες διαφημιστών και μη γελιέστε, η Ελλάδα διαθέτει πολύ επιτυχημένες και πολλές φορές βραβευμένες εταιρείες διαφημίσεων. Έτσι λοιπόν γεννάται το ερώτημα του αν πρέπει να υπάρχουν όρια στην ανταγωνιστική διαφήμιση και ποιά θα πρέπει να είναι αυτά. Είναι προφανές πως στις διαφημίσεις δεν συμφέρει κανέναν να πει ψέματα για το προϊόν ή την υπηρεσία, αντίθετα με τις μεγαλοποιήσεις, παραποιήσεις ή υποβαθμίσεις στην οποία μπορεί να υπόκειται η αλήθεια.
Προβληματίζομαι ακόμα περισσότερο όταν μπαίνω στη διαδικασία να σκεφτώ πως ο άνθρωπος ταυτίζεται καθημερινά στη ζωή του με την έννοια και τη φιλοσοφία της διαφήμισης. Συνεχώς προσπαθεί να επιβληθεί των ανταγωνιστών του, των συναγωνιστών του και συχνά των φίλων και συγγενών του. Κι όταν αυτό γίνεται με θεμιτά μέσα προσπαθώντας ο καθένας να αξιοποιήσει τα συγκριτικά του πλεονεκτήματα για την επίτευξη ενός σκοπού έχει καλώς, όταν όμως χρησιμοποιούνται δυσφημιστικές συγκρίσεις και αθέμιτα μέσα; Τότε; Τότε και πάλι θα έπρεπε να επιχειρήσουμε να καθορίσουμε ένα πλαίσιο ορίων μέσα στα οποία θα επιτρέπεται αυτού του είδους η προώθηση του εαυτού μας.
Το μόνο σίγουρο είναι πως καμία επιθετική ή συγκριτική διαφήμιση δεν είναι παράνομη και όλα επιτρέπονται στην ανταγωνιστική κοινωνία της αγοράς. Εκείνο που τελικά καθορίζει την επιτυχία της είναι η ανταπόκριση του κόσμου κι αυτό πάλι σχετίζεται με την ιδιοσυγκρασία του καθενός, ότι δηλαδή προείπαμε για τον χαρακτήρα του ανθρώπου :[