yannidakis - ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΜΙΑΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

Καληνωρίσματα από το Μεγάλο Κάστρο του Ηρακλείου. Καλώς ορίσατε σε μια σελίδα τόσο καινούρια, όσο και παλιά. Το yannidakis αποτελεί τη μεταφορά του ιστολογίου yannidakis liveτο οποίο δραστηριοποιείται από τον Μάιο του 2006. Μετά από τέσσερα και πλέον χρόνια το yannidakis.net φιλοδοξεί να αποτελέσει τον κύριο τρόπο καθημερινού προβληματισμού στο διαδίκτυο.

Επιτρέποντας μια σύντομη παρουσίαση, σας προσκαλώ να μελετήσετε τις νέες ΕΝΟΤΗΤΕΣ της σελίδας οι οποίες χωρίζονται στους καθημερινούς  προβληματισμούς της ημέρας (ένας ανά ημέρα στις 13:00), τα αφιερώματα σε ποικίλους τομείς, την έκθεση προτάσεων και ιδεών μου και συνοπτικές επιλεγμένες ειδήσεις από την Κρήτη, την Ελλάδα και τον κόσμο παρουσιασμένες κατάλληλα για να προβληματίσουν. Αυτός είναι και ο σκοπός. Σε μια περίοδο και σε ένα μέσο (το διαδίκτυο) όπου η πληροφορία κατακλύζει τους ανθρώπους και η μετάδοση της είναι πιο εύκολη από ποτέ, αυτό το διαφορετικό που επιδιώκεται, είναι ο προβληματισμός που μπορεί να προκαλέσει ένα γεγονός ή μια έκφραση ιδεών σε ποικίλα θέματα της πολιτικής, της κοινωνίας, του πολιτισμού.

Στη σελίδα συχνά διενεργούνται μεγάλα εβδομαδιαία ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ σε διάφορα θέματα ενώ πάντα είναι προσβάσιμα τα παλαιότερα από το αντίστοιχο μενού. Ίσως όμως η πιο διάσημη ενότητα στο yannidakis είναι οι καθημερινές βραβεύσεις ιστολογίων ή ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΤΣΙ ΜΕΡΑΣ και η οποία κάθε τέλος του μήνα διαφημίζει το νικητήριο ιστολόγιο ενισχύοντας έτσι την προσπάθεια και ωθώντας τον συναγωνισμό για την περαιτέρω βελτίωση της ποιότητας των αναρτήσεων.

Τα κείμενα που παρουσιάζονται στη σελίδα είναι αποκλειστικά δικής μου έμπνευσης και έκφρασης και φέρω την αποκλειστική ευθύνη για το περιεχόμενο, τη σύνταξη και τις συνέπειες αυτών. Εξαιρείται η ενότητα ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ όπου το λόγο έχουν οι αναγνώστες της σελίδας, καθώς και τα όποια σχόλια τα οποία θα σέβομαι και δε θα λογοκρίνω όσο τηρούν τους κανόνες δεοντολογίας. Κατόπιν των παραπάνω, μια γυναικεία πινελιά κρίνεται απαραίτητη για την διατήρηση της καλαισθησίας του χώρου κι αυτή ακούει στις εξαιρετικές γραφιστικές ικανότητες της Αναστασίας Γκεβρέκη που αποτελεί την ψηφιακή απεικόνιση της φαντασίας μου στο κάθε γραφικό που κοσμεί το yannidakis και τις ενότητές του.

Το κύριο χαρακτηριστικό, ο στόχος, η φιλοδοξία μα πάνω απ’ όλα η δέσμευση του yannidakis προς τους αναγνώστες του, είναι η συνέπεια. Οι καταχωρήσεις είναι καθημερινές και οι προβληματισμοί δίνουν ραντεβού κάθε μέρα στις 13:00 ενώ τα Σαββατοκύριακα στις 12:00 και 19:00 μπορείτε να διαβάζετε διάφορες ψυχαγωγικές ενότητες. Η εμπειρία των τεσσάρων ετών στο blogging μόνο σαν ευθύνη μεταφράζεται προς όλους όσους επιλέξετε να διασταυρώσετε την ανάγκη για ενημέρωση με την επιθυμία για προβληματισμό :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΑΠΟΨΕ ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ

TA ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ ΠΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΕΙ ΕΔΩ ΚΑΙ 4 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟΨΕ ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ

κάθε Τρίτη η πένα ανήκει στους αναγνώστες του yannidakis. Στείλτε στο yannidakis@hotmail.com το παράπονο, την καταγγελία, την θεωρία, την άποψη, τον προβληματισμό σας και θα δημοσιευτεί ώστε να προβληματιστούμε από κοινού επ' αυτού

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - CASE STUDY ΤΟΥ ΜΗΝΑ

δημοσιεύεται κάθε τέταρτη Δευτέρα του μήνα και αφορά την πιο πρακτική ενότητα της σελίδας, αφού παρουσιάζονται και αναλύονται αληθινά παραδείγματα επιχειρήσεων, οργανισμών ή ομάδων που πέτυχαν ή απέτυχαν σε συγκεκριμένους τομείς δράσης

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΔΙΑΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

δημοσιεύεται κάθε τρίτη Δευτέρα του μήνα και ουσιαστικά πρόκειται για το κείμενο που δίνει το ερέθισμα της συμμετοχής στους αναγνώστες μέσω των σχολίων τους να συνεχίζουν δραστικά την εξέλιξη του κειμένου. Ο επόμενος αναγνώστης συνεχίζει από κει που ο τελευταίος σταμάτησε κλπ.

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

δημοσιέυεται κάθε δεύτερη Δευτέρα του μήνα και πρόκειται για τον προβληματισμό που βασίζεται στην συνέντευξη ανθρώπων διαφόρων κλάδων και ιδιαιτερότητας που θίγουν απ' την οπτική τους σημαντικά ζητήματα

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

δημοσιεύεται κάθε πρώτη Δευτέρα του μήνα και αποτελεί ένα άρθρο το οποίο καταλήγει σε ένα ερώτημα. Οι αναγνώστες θα μπορούν να συμμετέχουν, επιλέγοντας απάντηση από την αντίστοιχη ψηφοφορία που βρίσκεται στα δεξιά της σελίδας

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - FREEVOX

Τα άρθρα της συμμετοχής μου στο τεύχος #31 του

άρθρο 1ο: ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ: ΠΡΟΙΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΡΟΕΛΕΥΣΕΩΣ

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΗΛΙΟΣ

Πριν πολλά χρόνια θα αποτελούσε σενάριο επιστημονικής φαντασίας για αμερικανούς σεναριογράφους, όμως η αλήθεια είναι πως το σενάριο είναι αλήθεια από το 2007 οπότε και ο δορυφόρος HELIOS IIB πήρε θέση σε τροχιά γύρω απ’ τη Γη. Η Ελλάδα δεν έχει απλά βαφτίσει την αποστολή (Ήλιος) αλλά αποτελεί βασικό συντελεστή του εγχειρήματος μαζί με τις Γαλλία, Βέλγιο, Ιταλία και Ισπανία. Ο δορυφόρος έχει μεταξύ άλλων κύριο χαρακτηριστικό την στρατιωτική δραστηριότητα, όμως χρησιμοποιείται και επιχειρηματικά. Ένα από τα κυριότερα οφέλη της χώρας μας από την εκμετάλλευση του δορυφόρου αποτελεί η συλλογή φωτογραφιών για κρατικούς ή επιχειρηματικούς σκοπούς, δραστηριότητα που τα προηγούμενα χρόνια γινόταν με την αγορά τους από άλλες χώρες που χρησιμοποιούσαν άλλους δορυφόρους. Η “άγνωστη Ελλάδα” σε αυτόν τον τομέα (ελάτε, παραδεχτείτε πως δεν μας είχατε ικανούς για συμμετοχή σ’ ένα τέτοιο πρόγραμμα) εδώ και λίγο καιρό έχει το προνόμιο να πατάει γερά το στρατιωτικό της πόδι. Πρόκειται για την υπηρεσία Scalp EG που επιτρέπει τον ακριβή εντοπισμό βολής σε μια ενδεχόμενη στόχευση. Πιο αναλυτικά, οι διαχειριστές της υπηρεσίας έχουν πλήρη λεπτομερή εικόνα ενός στόχου ακόμα και σε ένα γραφείο σε ένα στρατόπεδο της τουρκίας. Η βολή μπορεί να μας δώσει πληροφορίες για την ακριβή διαδρομή της βολής η οποία είναι φυσικά κατευθυνόμενη!

Η ΔΟΡΥΦΟΡΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ

Το ζήτημα εδώ δεν το κατά πόσο η Ελλάδα μπορεί να βομβαρδίσει με ακρίβεια έναν εχθρικό στόχο, αλλά το κατά πόσο η χώρα των τόσων προβλημάτων μπορεί να επενδύει στην άμυνα και την τεχνολογία. Θα θυμάστε τον HELLAS SAT ο οποίος είναι ένας ακόμη δορυφόρος ελληνικής προέλευσης και ο οποίος έχει καθαρά τηλεπικοινωνιακή χρήση. Μάλιστα τις υπηρεσίες του πουλάει στην Κύπρο, τη Νότια Αφρική, την Αλβανία και σε πολλές χώρες της Μέσης Ανατολής. Ο δορυφόρος «ευθύνεται» για μερικές από τις πιο σύγχρονες υπηρεσίες που παρέχονται σήμερα στην Ελλάδα στην τηλεφωνία με τη μέθοδο του Internet Protocol (IP) και το διαδίκτυο που μπορεί να προσφέρει υπηρεσίες βιντεοκλήσης και πολλές διαδραστικές υπηρεσίες. Οι υπηρεσίες του HELLAS SAT χρησιμοποιούνται σήμερα στην Ελλάδα σε πολλές επιχειρήσεις με αυξημένες τηλεπικοινωνιακές απαιτήσεις, αλλά και σε και σε κρατικούς οργανισμούς.

ΤΟ ΣΩΜΑΤΙΔΙΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΘΕΟΥ

Η Ελλάδα συμμετέχει με εξαίρετους επιστήμονες και στο περιβόητο πείραμα CERN. Ο διάσημος επιταχυντής αδρονίων έχει προκαλέσει σάλο θεωριών συνομωσίας και μυστικών κυβερνητικών αποκαλύψεων γύρω απ’ το τι κρύβει στην πραγματικότητα η δράση του. Η σύγκρουση σωματιδίων με σκοπό την αναπαράσταση των συνθηκών που επικρατούσαν κατά τη δημιουργία των πλανητικών συστημάτων ή αλλιώς, Big Bang προχωράει αργά αλλά σταθερά και η Ελλάδα έχει απλώσει πλοκάμια και εδώ. Κορυφαίος όλων ο καθηγητής της Οξφόρδης Εμμανουήλ Τσεσμελής που αποτελεί μέλος του διευθυντικού τμήματος του πειράματος ενώ και ο καθηγητής φυσικής του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης, Χρήστος Ελευθεριάδης αποτελεί βασικό παράγοντα της πρακτικής του πειράματος.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΙΚΙΑ ΣΤΗ ΓΗ ΤΗΣ NASA

Η σημαντικότερη όμως επιστημονική κοινότητα βρίσκεται στις ΗΠΑ και την NASA κι εκεί κατά καιρούς πολλά ονόματα της ελληνικής επιστημονικής κοινότητας έχουν ακουστεί σε πολλούς κλάδους. Από την φυσική, ως την Αστροφυσική και πάει λέγοντας. Ίσως ο πιο διάσημος εξ αυτών να είναι ο Διδάκτωρ Αθανάσιος Οικονόμου ο οποίος βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των επιχειρησιακών δράσεων της NASA αφού είναι υπεύθυνος του σχεδιασμού του εξοπλισμού που φέρουν τα διαστημόπλοια. Αποστολές στη Σελήνη, τον Άρη, τον Κρόνο «απ’ τα χεράκια μας». Στον οργανισμό της NASA εργάζονται αρκετοί έλληνες επιστήμονες.

Είναι γεγονός πως δεκάδες έλληνες ανά τον κόσμο και ομογενείς μας, δεύτερης ή τρίτης γενιάς αποτελούν μέλη σε μερικά από τα σημαντικότερα ερευνητικά κλιμάκια οιουσδήποτε κλάδου και πολλών επιστημονικών οργανισμών και πανεπιστημίων. Δεν είναι τυχαίο πως στην Ελλάδα υφίσταται ο ΑΙΤ (Athens Information Technology) που μεταξύ άλλων επαινεί και διαδίδει το έργο ελλήνων επιστημόνων ανά τον κόσμο. Είναι άλλωστε γεγονός πως είτε σε κρατικό είτε σε ατομικό επίπεδο, η Ελλάδα παρά τα σοβαρότατα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζει, είναι κοινά παραδεχτό πως διατηρεί μια εξαιρετικά σεβαστή και διακριτή θέση απέναντι στη διεθνή επιστημονική κοινότητα, δικαιολογώντας –στο μέτρο του δυνατού- τις ελληνικές ρίζες της επιστήμης.

άρθρο 2ο: ΑΦΟΡΜΗ ΡΙΖΙΚΩΝ ΑΛΛΑΓΩΝ ΤΟΥΤΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΜΕ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΛΗΞΕΩΣ;

Λένε για το καλοκαίρι πως γενικά προσφέρεται για χαλάρωση σε κάθε τομέα. Συνηθίζεται να υπάρχει λιγότερη πίεση στην εργασία κι όλα φαίνονται να μειώνονται, από το άγχος, μέχρι το… πλήθος των ρούχων. Πολύ διάσημες είναι οι σχέσεις που συνάπτονται το καλοκαίρι. Ο κόσμος βγαίνει περισσότερο, είναι πιο κοινωνικός και ως εκ τούτου έχει περισσότερες πιθανότητες να δημιουργήσει σχέσεις. Σχέσεις φιλικές, γιατί όχι; Το καλοκαίρι όμως ο ερωτισμός εκκρίνεται όσο κι ο ιδρώτας στο σώμα μας και τα φλερτ είναι περισσότερα και πιο έντονα. Κι αν ακόμα η εποχή αυτή αποτελεί ένα διάλειμμα από το σχολείο ή από το άγχος της εργασίας, ο χρόνος είναι αρκετός για πολλά φλερτ ή έναν δυνατό έρωτα. Όνειρα που γίνονται πραγματικότητα. Και ύστερα; Το καλοκαίρι τελειώνει, το ζευγάρι μαζεύεται, φανερώνει την αλήθεια του και επιστρέφει αναγκαστικά στον άσχημο ρυθμό του άγχους και των εκκρεμοτήτων, στον καθένα γκρεμίζεται το όνειρο της σχέσης που είχε χτίσει το καλοκαίρι και αυτό σημαίνει αυτομάτως το τέλος της μικρής, αλλά έντονης σχέσης. Μια άλλη κατηγορία ανθρώπων, χτίζει τη σχέση ανεξάρτητα από την εποχή ή το χρόνο. Ίσως μια σχέση που μπαίνει από νωρίς στην αλήθεια και την πραγματικότητα του καθένα, δοκιμάζεται νωρίς και δίνει έγκαιρα τα διαπιστευτήριά της. Ίσως υστερεί στο ρομαντισμό, στην πρόκληση της ελευθερίας, όμως φροντίζει να καλλιεργεί από νωρίς τις βάσεις για μια σχέση με διάρκεια. Άραγε τι μας καλύπτει εμάς; Τρεις μήνες μπορούν να πραγματοποιήσουν το όνειρο μας κι αν ναι, το ζητούμενο είναι ο εφήμερος ερωτισμός ή το χτίσιμο μιας σχέσης; Εσείς ποια σχέση θα επιλέγατε αυτό το καλοκαίρι;

ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΣΕ ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑΤΕΣ

Κι αν το καλοκαίρι αποτελεί μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για νέες σχέσεις, τότε γιατί να μην μπορεί να σηματοδοτεί την αρχή για πιο ριζικές αλλαγές στη ζωή μας; Το τέλος της “σεζόν” όπως συνηθίζουμε να λέμε αυτήν την περίοδο περίπου προσφέρεται πολλές φορές για απολογισμό της περιόδου που πέρασε για πολλούς. Για άλλους αποτελεί την απαρχή μιας νέας ιδιόμορφης περιόδου όπως είναι οι 3-4 θερινοί μήνες. Εδικά φέτος όμως, πολλοί οικογενειακοί προϋπολογισμοί θα πρέπει να επανεξεταστούν οπότε ας παρουσιάσουμε σήμερα μια πρόταση και μια καθοριστική αλλά ενδιαφέρουσα λύση.

Λύση που πρώτοι προσέφεραν στον εαυτό τους πολλοί συνάνθρωποί μας, αφήνοντας τις πόλεις στις οποίες γεννήθηκαν και μεγάλωσαν ή στις οποίες μετακόμισαν για σπουδές και ένα καλύτερο αύριο, για να εγκατασταθούν μόνιμα σε χωριά της νησιωτικής ή ηπειρωτικής Ελλάδας. Για να αξιολογήσουμε το εγχείρημα, αρκεί να μελετήσουμε τον τρόπο διαβίωσής τους τότε και τώρα. Προφανώς η πρόσβαση σε δημόσιες υπηρεσίες (π.χ. υγείας) είναι σημαντική. Η διασκέδαση και η εύρεση εργασίας χαρακτηρίζεται από πλουραλισμό. Οι σπουδές και η πρόσβαση στην πληροφορία και τις εξελίξεις είναι άμεση. Όμως όλα υποβαθμίζονται όταν το βιοτικό επίπεδο υποβαθμίζεται. Οι μετακινήσεις γίνονται αγκάθι κόντρα σ’ όλα τα παραπάνω, ο κόσμος αποξενώνεται και η έννοια του περιβάλλοντος χάνει την ουσιαστική της μορφή στους έντονους ρυθμούς ζωής του ανθρώπου.

Μια εγκατάσταση σε ένα χωριό συνδέει το καλώδιο της διαβίωσης του ανθρώπου με τη φύση. Η εύρεση εργασίας είναι δυσκολότερη και σίγουρα μακριά από τα περισσότερα επιστημονικά πεδία κατάρτισης. Χρήσιμο είναι να υπάρχει περιουσία (σπίτι ή κάποια καλλιεργήσιμη έκταση) και το μόνο που μένει μετά είναι η προσαρμογή στους νέους πιο αργούς, ανθρώπινους ρυθμούς ζωής. Η επαφή με την φύση στην αρχή ξυπνά ρομαντικά ένστικτα, όμως σύντομα ξεκινούν τα πρακτικά προβλήματα όπως είναι ο αποκλεισμός λόγω καιρικών συνθηκών ή περιορισμού των δρομολογίων και οι περιορισμένες επιλογές στο καθετί. Και πάλι όμως, αυτά τα λίγα που υπάρχουν τελικά, είναι αυθεντικά, αληθινά και άμεσα προσβάσιμα.

Έτσι, προκύπτει το δίλημμά για μια νέα αρχή εν μέσω οικονομικής κρίσης. Ίσως είναι το καταλληλότερο καλοκαίρι για να αναλογιστούμε αν αυτό που αναζητούμε είναι μια εφήμερη σχέση λίγων καλοκαιρινών μηνών ή μια πλήρη αναδιάρθρωση της ζωής μας. Δε θα είμαστε οι πρώτοι. Αν μπορέσαμε να αφήσουμε το αυτοκίνητο στην άκρη χρησιμοποιώντας το ποδήλατο για τις μετακινήσεις μας, τότε μπορούμε να αφήσουμε την πόλη για να γευτούμε την απλότητα μιας μικρής κοινωνίας. Κι εδώ μπαίνει το μεγάλο ερώτημα: Μια ευκαιρία για μια νέα μόνιμη ζωή θα σας έβρισκε…;

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΙΟΥΛΗ: ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

 

Μια φορά σε έναν καιρό σε ένα τοπικό σχολείο της πόλης τα παιδιά ονειρεύονταν ένα καλύτερο αύριο. Παντού γύρω τους άκουγαν για το πως τα πράγματα θα είναι δύσκολα όταν μεγαλώσουν. Το πρότυπο των γονιών τους με μια καλή δουλειά και οικογένεια θα ήταν πολύ μακρινό για εκείνα. Όμως ο Λευτέρης ονειρευόταν την Ιουλία κι εκείνη ως το πιο ντροπαλό κορίτσι του σχολείου αρκούνταν στο να του στέλνει χαμόγελα ελπίδας.

Οι δυο τους μιλούσαν αρκετά στο σχολείο, η Ιουλία ήταν πολύ καλή μαθήτρια κι ο Λευτέρης ένα πολύ καλό παιδί. Δε θα έλεγε κανείς πως ξεχώριζαν από τα υπόλοιπα παιδιά, όμως σίγουρα οι δυο τους είχαν μια ξεχωριστή επικοινωνία. Ήταν συμμαθητές για πολλά χρόνια μέχρι που έφηβοι έζησαν ο ένας τον άλλο να μεγαλώνουν και να αποκτούν περισσότερα ενδιαφέροντα. Δεν ήταν όμως τόσο απλά τα πράγματα γιατί η Ιουλία είχε αυστηρούς γονείς και οι έξοδοι της ήταν περιορισμένοι και με αυστηρή επίβλεψη. Ο Λευτέρης δεν ήταν άγνωστος στην οικογένειά της όμως είχε λάβει το μήνυμα πως… “μπορεί να κοιτάει, αλλά όχι ν’ αγγίζει”.

Αυτό δεν τον εμπόδιζε ποτέ να προσεγγίζει την Ιουλία. Συχνά οι δυο νέοι βρισκόντουσαν μαζί με αφορμή το διάβασμα, μια ταινία στον κινηματογράφο, μια ωραία εκδήλωση του πολιτιστικού συλλόγου. Ο Λευτέρης φρόντιζε σε κάθε ευκαιρία να δείχνει στην Ιουλία πως ήταν ερωτευμένος κι εκείνη αποκλείεται να μην το είχε καταλάβει. Άλλωστε παντού τριγύρω τους οι νέοι δημιουργούσαν έρωτες, τους χαλούσαν και ξανά απ’ την αρχή. “Άραγε νοιώθουν σαν εμένα” μονολογούσε ο Λευτέρης και συνεχώς έψαχνε την αφορμή να ξετυλίξει τα συναισθήματα του στην Ιουλία. Όμως αν όλα ήταν ιδέα του; Τα χαμόγελα, τα πειράγματα, ήταν όλα απλά δείγματα μια καλής φιλικής σχέσης; Θα τα χαλούσε όλα στο όνομα μιας χαζής ερωτικής εξομολόγησης;

Κι έτσι ο δειλός Λευτέρης συνέχιζε να ονειρεύεται την Ιουλία κι εκείνη να του χαμογελά τυραννικά ώσπου έφτασε η εποχή για την μεγάλη δοκιμασία των μαθητών. Τις εξετάσεις για κάποιο κολλέγιο, για την επίτευξη ενός μεγάλου στόχου.
- "Λευτέρη έχεις σκεφτεί που θέλεις να σπουδάσεις;
- Εσύ;
- Δεν ξέρω. Σε κάποια μεγάλη πόλη ίσως.
- Κι εγώ". Έλεγε ο Λευτέρης σκεφτόμενος πως το μόνο που ήθελε ήταν να είναι μαζί της

Το αύριο δεν άργησε να έρθει και οι δυο φίλοι ξεκίνησαν τις διακοπές του καλοκαιριού με την αγωνία των αποτελεσμάτων. Ο Λευτέρης στο όνομα της ελπίδας του ότι οι δυο τους θα μετακόμιζαν σε κάποια μεγάλη πόλη για σπουδές, καταπίεσε κάθε του επιθυμία για να ανοίξει στην Ιουλία την καρδιά του. Τα πράγματα όμως ήταν αρκετά μακριά απ’ όσο υπολόγιζε. Κανένα από τους δύο δεν κατάφερε να περάσει σε κάποιο πανεπιστήμιο, άλλωστε οι προνομιούχοι για φέτος ήταν ελάχιστοι. Η απογοήτευση των παιδιών για το μέλλον και ο φόβος για την ανακοίνωση στους γονείς ήταν μεγάλος. Η οικογένεια του Λευτέρη αποφάσισε να τον στείλει στο εξωτερικό για σπουδές, όμως ο αυστηρών αρχών πατέρας της Ιουλίας αποφάσισε πως η αποτυχία ήταν και το αποτέλεσμα της ζωής της. Έτσι την ανάγκασε να βρει μια δουλειά χωρίς μια ευκαιρία για άλλες σπουδές.

Ο Λευτέρης σύντομα προσαρμόστηκε σε μια νέα πραγματικότητα, μακριά από τους φίλους του, μα πολύ περισσότερο μακριά από το όνειρό του, την Ιουλία. Η προσωπικότητα του ξεχώρισε και έγινε δημοφιλής ανάμεσα στις νέες του παρέες. Οι γυναίκες δεν ήταν πια κάτι τόσο πολύπλοκο και όσα εκείνος ονειρευόταν το χαμόγελο της Ιουλίας τόσο οι συμφοιτήτριες του τον προσέγγιζαν απειλητικά. Δεν πέρασαν πολλά έτη για να αποκτήσει ο Λευτέρης τις πρώτες του σχέσεις, ποτέ όμως δεν ξέχασε το απωθημένο του. Ποτέ όμως δεν επικοινώνησε μαζί της. Φοβόταν τόσο να σηκώσει το τηλέφωνο ο πατέρας της, ίσως τον κατηγορούσε για την αποτυχία της κόρης του. Ο Λευτέρης σκεφτόταν την Ιουλία ακόμα κι όταν έκανε έρωτα με άλλες κοπέλες.

Στο μεταξύ η Ιουλία είχε καταφέρει να γίνει γραμματέας σε ένα γραφείο διοίκησης και συμβουλευτικών επιχειρήσεων στην πόλη. Τα λεφτά δεν ήταν πολλά όμως το ότι κατάφερνε να ξεφεύγει κάθε μέρα από την γειτονιά της, την γέμιζε ευχαρίστηση. Ο Νώντας ήταν οδηγός της εταιρείας και γνωστός της οικογένειας της. Ο λόγος του είχε βοηθήσει για να προσληφθεί η Ιουλία και τώρα που τα ωράριά τους ταίριαζαν την έφερνε στη δουλειά και την γυρνούσε σπίτι. Δεν της άρεσε το ότι ήταν της γειτονιάς όμως ήταν πάντα πολύ καλός μαζί της.
- “Σε βάζω σε τόσο κόπο κάθε μέρα βρε Νώντα”
- “Όσο σε βλέπω να χαμογελάς δεν υπάρχει κόπος. Χαιρέτα μου τον πατέρα σου”
Η Ιουλία με ένα χτιστό χαμόγελο γύρισε κι εκείνη τη μέρα στο σπίτι.

Είχαν περάσει πέντε ή έξι χρόνια και ο Λευτέρης κατάφερε να τελειώσει τις σπουδές του στη Διοίκηση Επιχειρήσεων οπότε και αποφάσισε να γυρίσει πετυχημένος στην οικογένεια του απλά και μόνο για να ξεκινήσει από κει την εύρεση εργασίας, χορτασμένος από εμπειρίες, σε σπουδές και γυναίκες.

Η άφιξη του βρήκε τους περήφανους γονείς συγκινημένους, ο ίδιος όμως είχε πάντα μια εκκρεμότητα στο βάθος του μυαλού του. Πέρασε αρκετές ημέρες στις οποίες  συναντούσε παλιούς φίλους, όμως σε κανέναν δεν άνοιξε θέμα για την Ιουλία. Περίμενε να μάθει για εκείνην από αλλού. Μέχρι τότε συνέχιζε να βγαίνει με τους παλιόφιλους απ’ το σχολείο. “Ρε συ; Εσύ δεν σπούδασες διοίκηση; Να ρωτήσουμε τον Νώντα που δουλεύει οδηγός σε μια τέτοια εταιρεία. Δεν ξέρω λεπτομέρειες, αλλά κάτι τέτοιο κάνει. Αυτός θα σε βοηθήσει. Τον θυμάσαι τον Νώντα έτσι; Αυτός παντρεύεται την… πως την λένε, που κάνατε παρέα στο σχολείο;”
- “Την Ιουλία”; ρώτησε ο Λευτέρης που μόλις είχε ασπρίσει ολόκληρος.
- “Μπράβο, την Ιουλία. Μαζί δουλεύουνε”.

Ο Λευτέρης έντρομος βρήκε πληροφορίες για την εταιρεία και έκανε τα χαρτιά του για την δουλειά αυτή. Με τέτοιο βιογραφικό δύσκολα θα του απαντούσαν αρνητικά κι έτσι σε χρόνο μηδέν ο Λευτέρης έγινε στέλεχος της εταιρείας. Εκεί ήταν που πρωτοσυνάντησε την Ιουλία.
- “Ήξερα ότι έχεις έρθει, αλλά δεν ήξερα γιατί δεν ήρθες να με βρεις” του είπε με ένα αόριστο ύφος.
- “Έμαθα ότι παντρεύεσαι και δεν ήθελα να…” ψέλλισε ο Λευτέρης.
- “Να, τι; Τι σημασία έχει; Θα ήθελα πολύ να σε γνωρίσω στον Νώντα. Έχουμε τόσα να θυμηθούμε!” Είπε κάπως ειρωνικά η Ιουλία.
- “ή να ξεχάσουμε” ψιθύρισε εκείνος,
- “Τι είπες;” ρώτησε δυναμικά η φίλη του.
- “Τίποτα. Θα χαρώ να τον γνωρίσω”. Κάτι μόλις είχε διαλυθεί στον Λευτέρη. Ίσως ήταν τα όνειρά του. Ίσως.

Και η συνάντηση δεν άργησε να γίνει. Ο Νώντας ήταν ένας καλός τύπος. Όσο κι αν ήθελες να τον μισήσεις, δεν μπορούσες. Ήταν αμοιβαίο. Ο Νώντας προσκαλούσε συνέχεια τον Λευτέρη σε ότι κι αν έκανε. Έβγαιναν για ποτό, για μπάλα, για διασκέδαση. Άλλοτε μόνοι τους, άλλοτε με την Ιουλία. Εκείνη προσπαθούσε να ερμηνεύσει την παρέα των δύο αντρών, ο Λευτέρης όμως ένοιωθε ότι την απολάμβανε. Είχε αφήσει πίσω του την Ιουλία;

Πέρασε αρκετός καιρός έτσι. Λευτέρης και Νώντας ήταν πλέον δυο καλοί φίλοι. Το βράδυ μάλιστα ο Λευτέρης ήταν καλεσμένος στο σπίτι του ζευγαριού για λίγες ώρες χαλάρωσης στην βεράντα. Ο Λευτέρης έφτασε σπίτι πολύ χαλαρός πλέον με τους δυο τους.
- “Ήταν απ’ τη δουλειά. Χρειάζονται το υπηρεσιακό αυτοκίνητο για ένα δρομολόγιο. Πρέπει να πάω και θα γυρίσω αύριο. Εσείς καθίστε” είπε ο Νώντας κρατώντας το τηλέφωνο.
- “Θέλεις να έρθω για παρέα”; πρότεινε πρόθυμος ο Λευτέρης.
- “Όχι ρε. Πείτε τα εσείς και τα λέμε αύριο” απάντησε βιαστικά ο Νώντας κι έφυγε.

Τώρα ο Λευτέρης και η Ιουλία κάθονταν σιωπηλοί στη βεράντα. Τυχαία αντάλλασσαν βιαστικές ματιές όμως έδειχναν να απολαμβάνουν την βραδινή ησυχία. Ο Λευτέρης τώρα άρχισε να κοιτά πιο επίμονα την Ιουλία σα να προετοίμαζε κάτι. Ναι, ήθελε να της μιλήσει.
- “Ξέρεις…” ξεκίνησε τελικά να λέει.
- “Μην το αρχίσεις. Δε θα καταλήξει καλά. Πες κάτι άλλο ή φύγε” τον πρόλαβε εκείνη
- “..όμως δεν σκέφτομαι τίποτα άλλο. Το μόνο που σκέφτομαι είναι τα χρόνια που άφησα να περάσουν και πόσο αυτά με βασανίζουν”. Η Ιουλία πολύ σκεπτική προσπάθησε να απαντήσει, όμως ο Λευτέρης που την είχε πλησιάσει έκλεισε απαλά με το δάχτυλο του τα χείλη της και προσπάθησε να την φιλήσει. Εκείνη αρχικά δεν αντιστάθηκε και χωρίς να αντιδρά τον άφησε να την φιλά χωρίς εκείνη να κινεί τα χείλη της. Σε δευτερόλεπτα είχε αποτραβηχτεί “…όμως Λευτέρη τώρα είναι αργά. Τώρα είναι πολύ αργά. Δεν ήμουν σίγουρη όμως αισθανόμουν αυτόν τον έρωτα από μικρή. Ήταν στο χέρι σου να κάνεις κάτι γι’ αυτό κι εσύ άφησες να χωριστούμε για να έρθεις μετά από χρόνια να ζητήσεις τι; Να είναι όλα όπως παλιά; Επειδή εσύ τώρα είσαι διαθέσιμος; Λυπάμαι, αλλά πρέπει να πείσεις τον εαυτό σου ότι δε γίνεται πια. Το ίδιο θα κάνω κι εγώ” ξέσπασε σε έντονο ύφος η Ιουλία και κατευθύνθηκε προς την εξώπορτα για να τον συνοδεύσει στην έξοδο. Όπως κι έγινε.

Ο Λευτέρης έφυγε μεθυσμένος από τη γεύση των χειλιών της και ζαλισμένος από τα λόγια της. Εκείνη έμεινε στη βεράντα ως το ξημέρωμα. Ανίκανη για οποιαδήποτε κίνηση της είχαν πέσει οι τιράντες μένοντας γυμνόστηθη και ιδρωμένη από την καυτή και βασανιστική βραδιά μέχρι που ο θόρυβος μιας νυχτερίδας την ξύπνησε απ’ το λήθαργο.

Ο Λευτέρης αραίωσε πολύ από τη ζωή του Νώντα. Αν και εκείνος τον καλούσε συχνά σπίτι ή έξω για διασκέδαση αυτός συνήθως απέφευγε ευγενικά τις προσκλήσεις. Η επίσημη δικαιολογία του ήταν μια καινούρια γνωριμία που είχε. Μόνο τότε ο Νώντας καταλάβαινε κλείνοντάς του το μάτι. Υπήρχαν φορές που μετά τη δουλειά έβγαιναν για λίγο, όμως με την Ιουλία είχαν συναντηθεί ελάχιστες φορές, για ελάχιστο χρόνο με ελάχιστα λόγια.

Δεν είχαν περάσει πολλές ημέρες από τότε, όταν ο Νώντας περιχαρής έφερε στην εταιρεία τα προσκλητήρια του γάμου. Αφού τα μοίρασε σε όλους τους κάλεσε για μια μπύρα εκεί κοντά στη δουλειά αμέσως μόλις σχολούσαν. Κανείς δε θα μπορούσε να αρνηθεί έστω για λίγο. Ούτε ο Λευτέρης. Ούτε καν η Ιουλία. Η παρέα ήταν μεγάλη και η Ιουλία έδειχνε ευτυχισμένη. Ο Λευτέρης όμως δεν ήταν πεπεισμένος. Την κοιτούσε επίμονα προσπαθώντας να υποκλέψει στο βλέμμα της μια αφορμή για να σκεφτεί πως κάτι δεν πάει καλά μαζί της. Μια σπίθα για μια φωτιά που ο ίδιος πριν χρόνια είχε σβήσει. Δεν τα κατάφερε. Κι όχι μόνο αυτό. Τα βλέμματά τους αυτή τη φορά δεν διασταυρώθηκαν ούτε μία φορά. Αυτό ήταν. Η επόμενη φορά που αναγκαστικά θα ξαναβλεπόντουσαν θα ήταν στο γάμο της, εκεί που ο Λευτέρης θα την προσέγγιζε για να της ευχηθεί. Να της ευχηθεί τί, άραγε;

Η μέρα έφτασε. Και ο κόσμος είχε ήδη φτάσει στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας περιμένοντας τη νύφη. Ο Λευτέρης δεν ήταν εκεί, αλλά ποιός θα το πρόσεχε αυτό εκείνη τη στιγμή; Σίγουρα όχι η Ιουλία. Η οποία τελικά έφτασε με τον κόσμο να χειροκροτεί για την πολύ όμορφη στιγμή των δύο νέων. Ήταν όλα υπέροχα. Το ζευγάρι θα παντρευόταν σε ένα ανοιχτό ‘ξωκλήσι το οποίο ήταν στολισμένο ονειρικά από τα πρώτα βήματα της νύφης στο σημείο που το αυτοκίνητο θα την άφηνε, έως ψηλά το γραφικό καμπαναριό με όμορφες ροζ κορδέλες.

Η νύφη έκανε τα πρώτα βήματα και ο πατέρας της την παρέδωσε στον Νώντα χαμογελώντας. Οι δυο τους πλησίασαν το βήμα ‘μπρος στον ιερέα. Η Ιουλία έτρεμε και το ιδρωμένο της χέρι έκανε το Νώντα να της δώσει ένα πεταχτό…
…δεν πρόλαβε για τίποτα. Ο κόσμος πίσω τους άρχισε να φωνάζει πανικόβλητα. Κοίταξαν ψηλά. Ένας άντρας κρεμόταν από τις ροζ κορδέλες στο καμπαναριό. Ήταν ο Λευτέρης.

 :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis live – ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΙΟΥΛΙΟΥ 2010

Καλύτερο Iστολόγιο για το μήνα Ιούνιο σύμφωνα με την καθαρά υποκειμενική άποψη που τροφοδοτεί την ενότητα "καταχώρηση τσι μέρας" του yannidakis κάθε μέρα του μήνα, ανακηρύσσεται ο χώρος ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ με 7 καταχωρήσεις που βραβεύτηκαν ως οι καλύτερες της ημέρας για το μήνα που πέρασε!

Σημειώνεται πως η βράβευση αφορά μονάχα την ενότητα ιστολογίων και για τους χώρους τους οποίους επισκέφτηκα.

Παρακάτω παρατίθεται η λίστα των καταχωρήσεων της ημέρας με τον αντίστοιχο σύνδεσμο για τον οποίο βραβεύτηκαν.

1. Ο.Α.BLOG
2. Αιτωλία
3. Antinews
4. ΤRELO KOUNELI
5. ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΡΗΣ
6. City press
7. ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ
8. ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ
9. τΑ κουκουβαγιόπαιδΑ
10. Απλά μέσα- έξω μου ψάχνομαι...
11. AGIOS GR
12. ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΡΗΣ
13. QUALITY
14. All news
15. 29-26
16. LamiaNews
17. City press
18. ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΑ ΝΕΑ και ΕΙΔΗΣΕΙΣ
19. ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ
20. Boukitses
21. e-write
22. Randstad Blog
23. ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ
24. ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ
25. MadWorld Movies
26. Η άποψη του Vasper
27. EPIKAIRO
28. προεδρική δημοκρατία
29. ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ
30. ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ

Επόμενη βράβευση για τον μήνα Αύγουστο δεν θα υπάρξει, παραδίδοντας τιμής ένεκεν το βραβείο στο yannidakis live για την τετραετή του παρουσία στο χώρο. Ενώ η επόμενη βράβευση για τον μήνα Σεπτέμβριο αυτήν την φορά θα γίνει από την νέα σελίδα μου όπως θα σας ανακοινώσω εν καιρώ :[ 

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΕΣΥ ΘΑ ΕΒΑΖΕΣ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΣΟΥ;

Καληνωρίσματα. Οποιοσδήποτε βρίσκεται αυτήν τη στιγμή ενώπιον αυτού του κειμένου υποθέτω πως αγαπά το διαδίκτυο, τις υπηρεσίες και τις δυνατότητές του, μια από τις βασικότερες των οποίων είναι η ελευθερία της έκφρασης. Και ας μην πάμε μακριά, μελετώντας τα ιστολόγια μέσα από τα οποία μπορεί ο καθένας να εκφράζεται για διάφορα θέματα δίνοντας “βήμα” και στους αναγνώστες του μέσα από τα σχόλια και όλα υπό το πέπλο της ανωνυμίας, άλλοτε χωρίς κανένα διακριτικό κι άλλοτε με ένα παρατσούκλι ή μία κωδική ονομασία.

Μεγάλες ειδησεογραφικές ιστοσελίδες από διάσημες εφημερίδες όπως οι New York Times, οι Washington Post σταμάτησαν να δέχονται ανώνυμα σχόλια υποχρεώνοντας τους χρήστες να γράφουν τα ονόματά τους. Νωρίτερα είχαν διαπιστώσει πως πολλά σχόλια ήταν σκληρά, ρατσιστικά ή προσβλητικά και πέρα από κάθε κανόνα δεοντολογίας. Μα, κάτι τέτοιο δεν εξυπηρετεί την ελευθερία του λόγου! Έτσι, μετά την αλλαγή κανονισμών διαπίστωσαν ελάχιστη πτώση στα σχόλια των κειμένων τους ενώ τα οι σχολιαστές χρησιμοποιούσαν καλύτερα επιχειρήματα, περισσότερο πολιτισμένο λεξιλόγιο. Πέτυχαν τον σκοπό τους;

Ναι, τον πέτυχαν. Γιατί είναι αλήθεια πως όταν περιηγείται κανείς ιστολόγια πολιτικού περιεχομένου εκτός από άσεμνες φράσεις μπορεί να διαβάσει και ανυπόστατες κατηγορίες χωρίς καμία βάση που απλά δυναμιτίζουν τον διάλογο που επιχειρεί ο διαχειριστής του blog και δημιουργούν εντυπώσεις του “τζάμπα μάγκα” που δρα μόνο εκ του ασφαλούς. Άλλωστε θεωρώ αδιανόητο για κάποιο χώρο που φιλοδοξεί να έχει χαρακτήρα ενημερωτικό, να παραμένει ανώνυμος. Ο καθένας πρέπει να έχει την ευθύνη της είδησης που δημοσιεύει και ο κάθε επισκέπτης απαιτεί να ενημερώνεται υπεύθυνα και επώνυμα. Ε, λοιπόν ήρθε η ώρα να ξεχωρίσουμε την ελευθερία του λόγου με την ανωνυμία στο διαδίκτυο και την δημοσιογραφία. Εφόσον η ανωνυμία έδρασε ως μέσο διαφυγής του θάρρος της άποψης, είναι πλέον επικίνδυνη. Είναι αυτή μια μικρή επανάσταση που θα εξαπλωθεί;

Γιατί όχι; Καλώ όλους να χρησιμοποιούν το όνομά τους όταν τοποθετούνται σε σοβαρά ζητήματα. Σύντομα ολοένα περισσότεροι διαδικτυακοί τόποι θα χρησιμοποιούν υπογραφές με ονοματεπώνυμο και θα απαιτούν σχόλια παρομοίως. Έτσι, αποφάσισα να σας συστηθώ για να κάνω το δικό μου ξεκίνημα στην μικρή επανάσταση εναντίον της επικίνδυνης ανωνυμίας μετά από τέσσερα χρόνια και τρεις μήνες. Το όνομά μου, Γιάννης Σπυριδάκης – yannidakis :[ 

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - Ο ΧΡΟΝΟΣ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΟΜΩΣ ΕΜΕΙΣ ΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΠΙΣΩ;

Σχεδόν τα πάντα στη ζωή αλλάζουν, εξελίσσονται, μεταποιούνται. Ίσως κάποια να μένουν για πάντα σταθερές μονάδες στη ζωή μας. Και ίσως υπάρχει μια τρίτη κατηγορία με στοιχεία που κύκλους κάνουν και ύστερα από μια κατάσταση, αλλάζουν και κατόπιν επιστρέφουν στην αρχική τους μορφή. Και αν στα παραπάνω μπορέσατε να ταυτιστείτε με δικά σας βιώματα, εγώ λέω πως το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με τα αισθήματά μας απέναντι σε πολύ συγκεκριμένα πρόσωπα.

Δε χρειάζεται να ψάξουμε πολύ για να βρούμε ένα παράδειγμα μια ανελέητης κόντρας που εξελίχθηκε σε έναν παράφορο έρωτα με δυνατές συγκινήσεις και ο οποίος όταν «έσβησε» προκάλεσε ρήγματα ικανά να διαλύσουν το οικοδόμημα της αγάπης και δημιουργώντας ακόμα και μίσος! Η απόλυτη «ανακύκλωση» συναισθημάτων, δε νομίζετε; Και ύστερα σκέφτομαι ένα δυνατό συναίσθημα που ίσως να μην πρόλαβε ποτέ να εκφραστεί, ίσως να μην μετουσιώθηκε ποτέ σε έρωτα. Αυτό να έσβησε με τον καιρό για πολλούς και διαφορετικούς λόγους που τελικά το σκέπασαν αντί να το σβήσουν γιατί έπρεπε. Και πάλι όμως, ύστερα από συγκεκριμένες και διαφορετικές συνθήκες το πέπλο ξεγλιστρά σαν μετάξι πάνω σε λεία επιφάνεια και αποκαλύπτει αυτό το δυνατό συναίσθημα το οποίο όμως ύστερα από το διάστημα που πέρασε και τις αλλαγές που ο χρόνος καθιέρωσε, να είναι ενδεχομένως και πάλι περιορισμένο.

Και όταν αναφερόμαστε σε συναισθηματικές αλλαγές, οφείλουμε τουλάχιστον να αναγνωρίσουμε το ρίσκο που εμπεριέχει η αναγνώριση και έκφραση αυτών των αλλαγών. Θα αλλάξουν και τα δεδομένα; Μήπως θα ανατραπούν όλα; Και αν ναι, αντέχει κανείς να πάρει αυτό το ρίσκο; Δεν υπάρχει αμφιβολία πως τα συναισθηματικά ρίσκα είναι ίσως τα πιο επικίνδυνα και η σημερινή κοινωνία δεν αντέχει να βάζει σε κίνδυνο τις λίγες ευκαιρίες για αληθινά συναισθήματα. Κι όμως, οι αλλαγές από χρονική περίοδο σε άλλη μας οδηγούν ακριβώς εκεί: σε ρίσκα. Σε απρόβλεπτες καταστάσεις που κρύβουν εκπλήξεις –ευχάριστες ή δυσάρεστες- και κανείς δε μπορεί να είναι απόλυτα προετοιμασμένος για τις συνέπειες.

Πάραυτα στον καθένα δίνεται η επιλογή να διαφυλάξει το μεταξένιο ύφασμα, ταμπουρώνοντας τον εαυτό του στον αποκλεισμό ενδεχόμενων αλλαγών :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΩΡΙΖΕΙ ΤΟΝ τΟΥΡΚΙΚΟ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ ΣΤΗΝ τΟΥΡΚΙΑ

Καληνωρίσματα. Ως και την γενιά μου, ο Καραγκιόζης αποτελούσε τον κλασικότερο τρόπο διασκέδασης. Οι περισσότεροι από μας λέμε πως μεγαλώσαμε με τον Καραγκιόζη και τα κατορθώματά του. Ο συμπαθητικός αυτός χαρακτήρας άρχισε να χάνει την δημοτικότητά του όταν τα κινούμενα σχέδια στην τηλεόραση κατέκλυσαν τις προτιμήσεις των παιδιών. Κι όχι άδικα κατά τη γνώμη μου. Τα παιδιά γνώρισαν νέους χαρακτήρες με έναν τρόπο πολύ πιο άμεσο και εντυπωσιακό από την κλασική μέθοδο παράστασης στο Θέατρο Σκιών.

Τα δυο πιο πρόσφατα επεισόδια της ιστορίας του ήταν τραγικά μα αναμενόμενα. Στην αρχή υπήρξε ο χαμός του κύριου εκφραστή του Καραγκιόζη, του Ευγένιου Σπαθάρη που όμως πρόλαβε να αφήσει σπουδαία πολιτιστική κληρονομιά πρώτα με το Σπαθάρειο Μουσείο και τον γιο του άξιο αντικαταστάτη και κατόπιν η απόφαση “σοκ” του αρμοδίου τμήματος της UNESCO που επικύρωσε την τουρκική προέλευση του χαρακτήρα. Ήταν μια απόφαση που εκκρεμούσε καιρό και τελικά οι τούρκοι κέρδισαν την πατρότητα του. Γιατί όμως σοκ; Ο Καραγκιόζης μπορεί να συμβολίζει τον μέσο ταλαιπωρημένο μικροαστό, μπορεί μέσα από τα σατυρικά και γλαφυρά του σενάρια να ξεγυμνώνει την σύγχρονη και διαχρονική πραγματικότητα της κοινωνίας με τις ανισότητες και όλα τα σχετικά, όμως ας μην ξεχνάμε τα δεδομένα. Ο Καραγκιόζης αποτελεί μια ήπια βρισιά, ενός τεμπέλη, άεργου, κουτοπόνηρου και κακόμοιρου τυπάκου που σίγουρα είναι παράδειγμα προς αποφυγή. Ποτέ η ιστορία της Ελλάδας δεν είχε ως πρότυπο παρόμοιο “ήρωα”.

Μα επειδή ποτέ δεν ήταν δικός της! Στην τουρκία εμφανίστηκε το 1366 όταν αποτελούσε εργάτη του Σουλτάνου με επιστάτη τον Χατζηαβάτη με τον οποίο είχαν καθημερινούς μικροκαυβγάδες σε φιλικό κλίμα. Αρκετούς όμως για να κάνουν τον σουλτάνο να τους αποκεφαλίσει. Μετά το γεγονός, λέγεται πως ο Σουλτάνος μετάνιωσε και θλίφτηκε τόσο, που κάποιοι στην αυλή του δημιούργησαν τους χάρτινους ήρωες. Δυο τυχαίοι λοιπόν τούρκοι έμελλαν να περάσουν και στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στα τουρκοκρατούμενα Ιωάννινα το 1809 για κάποιες παραστάσεις στην τουρκική γλώσσα. Διακρίνετε κάποια ελληνική πατρότητα;

Ο Καραγκιόζης έγινε αγαπητός εξαιτίας της αμεσότητας του στον μέσο έλληνα, όμως εκπροσωπεί μια ζωή που κανένας έλληνας δεν ονειρεύεται. Έτσι δεν μπορεί να αποτελεί πρότυπο για τα παιδιά μας, την κοινωνία μας, τους στόχους και τα οράματα μας. “Φίλοι” μας τούρκοι, χάρισμά σας ο… “ήρωας” σας. :[ 

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΤΟ ΝΕΟ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΟ; Ή ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΑΛΛΙΩΣ;

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 11/12/2008

Αφορμή για το σημερινό κείμενο, στάθηκε μια κουβέντα που είχα σε σχέση με την αντιγραφή ή την επανάληψη. Και επειδή είμαι βέβαιος πως δεν έγινα κατανοητός, θα μιλήσω με παραδείγματα.

Ας φανταστούμε ένα τραγούδι το οποίο επανεκτελέστηκε από άλλους καλλιτέχνες και όχι απαραίτητα σε μια όχι απαραίτητα πιστή αντιγραφή του πρωτοτύπου. Και το παράδειγμα με το τραγούδι δίνει τη σειρά του σε ένα παράδειγμα για κάποια ταινία, ένα θεατρικό έργο, ένα βιβλίο που περιγράφει ένα ιστορικό γεγονός ή ασχολείται με κάποια επιστήμη και φυσικά τα παραδείγματα είναι αναρίθμητα.

Δε μιλάμε για κάποια αντιγραφή με τη μορφή κλοπής, αλλά για μια τιμή στο πρωτότυπο έργο και προσπάθεια αναβίωσής του. Εδώ σε περιπτώσεις που το έργο προστατεύεται με πνευματικά δικαιώματα, ζητείται άδεια και ύστερα από τον νέο πραγματευτή αποφασίζεται το κατά πόσο όμοιο θα είναι το έργο.

Παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον μετά να δούμε ποια «εκτέλεση» θα επικρατήσει στην ιστορία. Συνήθως συμβαίνει οι σύγχρονοι της κάθε εκτέλεσης να υποστηρίζουν την αντίστοιχη. Οι παλιοί το πρωτότυπο, οι νέοι το μεταγενέστερο κ.ο.κ.

Υπάρχουν βέβαια περιπτώσεις που συναντάμε νέους ακροατές, θεατές, μελετητές κλπ. να αρέσκονται στην αυθεντική εκτέλεση, κάτι που σημαίνει πως πέρα από την ποιότητα του έργου, τα συστατικά του, κατάφεραν να επιτύχουν και διαχρονικότητα. Νίκησαν τον χρόνο! Και αυτό είναι η μέγιστη επιτυχία για ένα έργο.

Από την άλλη υπάρχουν έργα τα οποία γίνεται κοινώς παραδεκτό πως έτυχαν πολύ καλύτερης επανεκτέλεσης σε αργότερο χρόνο. Δεν είναι αδύνατο. Ο νέος πραγματευτής αφουγκράζεται τα στοιχεία του πρωτότυπου έργου και κατόπιν προσθέτει μοναδικά στοιχεία που «δένουν» αριστοτεχνικά με αυτό και φυσικά το αποτέλεσμα αν και εμπεριέχει το ρίσκο της σύγκρισης, είναι πιθανό να ξεπεράσει κάθε προσδοκία.

Τίθεται λοιπόν αυτή η πολύ ενδιαφέρουσα και άτυπη μάχη ανάμεσα στο παλιό και το νέο. Βασική προϋπόθεση είναι το νέο να σεβαστεί όλα τα βασικά χαρακτηριστικά του παλιού ώστε ακόμα κι αν έχει ένα δικό του μοναδικό χαρακτήρα, να μην αλλοιώσει τη βάση του πρωτότυπου.

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΕ ΤΗ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 29/08/2008

Ξέρετε, το ρολόι μου γράφει τη θερμοκρασία και είναι ιδιαίτερα χρήσιμο να ξέρει κανείς τη θερμοκρασία ανά πάσα στιγμή και περίσταση.

Είναι προφανές πως το χειμώνα το θερμόμετρο πέφτει, παρά το ότι όλοι βρίσκουμε ενίοτε τρόπους για να το ανεβάζουμε σε ανεκτικά επίπεδα (και παρακαλώ: είναι Παρασκευή, μην πάει το μυαλό σας σε κλιματιστικά και καλοριφέρ!).

Τις περιόδους όμως που το θερμόμετρο βρίσκεται έτσι και αλλιώς στα ύψη, πραγματικά σκέφτομαι αν οι κινήσεις μας συντελούν στο να το ρίξουμε ή στο να το ανεβάσουμε ακόμα περισσότερα.

Δε μπορώ να μην αρχίσω με τις γυναίκες που το ύψος της φούστας ή του κοντού παντελονιού ανεβαίνει κατ’ αναλογία με τη θερμοκρασία και όσο το δικό μας στόμα ανοίγει (και παραμένει ανοιχτό), άλλο τόσο το δικό σας το ντεκολτέ –επίσης- ανοίγει. Οι καιροί είναι δύσκολοι και στις παραλίες αγοράζετε μαγιό με λιγότερο ύφασμα (οικονομία, ντε) και εμείς χρειαζόμαστε μαγιό με περισσότερο για να κρυφτούμε…

Κακώς άρχισα με τις γυναίκες γιατί τώρα δε μπορώ να τεκμηριώσω με άλλα επιχειρήματα το ότι έχουμε την τάση να ανεβάζουμε την ήδη ανεβασμένη θερμοκρασία (όχι, δεν σκόπευα να γράψω για τους εμπρηστές του καλοκαιριού, παρακαλώ: είναι Παρασκευή είπαμε!).

Ο άνθρωπος αρέσκεται να πηγαίνει στην παραλία για να δροσιστεί στη θάλασσα, μετά όμως ο ήλιος καίει, το αλάτι φέρει θερμότητα και οι αντοχές μας λυγίζουν στο βωμό του ιδρώτα που διαδέχεται το υγρό της θάλασσας.

Το καλοκαίρι είναι που η πόση μπύρας μετριέται σε τόνους (στο δικό μου το στομάχι τουλάχιστον) και παρά το ότι αρχικά είναι δροσερή, η βύνη μας επιφέρει φούσκωση, εφίδρωση και θερμότητα.

Και αναγκαστικά (τραβάτε με κι ας κλαίω) επανέρχομαι στις γυναίκες που επειδή ακριβώς εκθέτουν περισσότερο δέρμα, αναγκάζονται να χρησιμοποιούν μεγαλύτερες δόσεις μπογιάς (αυτό μετριέται ακόμα σε κιλά) οι οποίες έχουν σαν αποτέλεσμα δυσκολία αναπνοής πόρων του δέρματος και συγκράτηση θερμότητας.

Που καταλήγουμε; Κάνουμε ότι μπορούμε να ανεβάζουμε τη θερμοκρασία του καλοκαιριού και εσείς που με μια λέξη ή ματιά φροντίζετε να μας διατηρείτε σε θερμοκρασία… πύρινη!

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis – ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΚΩΔΙΚΟΙ: ΑΝ ΕΙΧΕ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΜΕΡΑ

Καληνωρίσματα. Σας έχει ποτέ τύχει να είστε απλά ένα βήμα πίσω; Καθυστερημένοι; Την ώρα που ξεκαθαρίζονται τα πράγματα να μην έχετε την ευκαιρία να τα διορθώσετε; Έτσι κι εκείνη που είχε εκείνες τις στιγμές με εκείνον. Την κοιτούσε με έναν τρόπο για να της δείξει πόσο περήφανος νοιώθει για εκείνη μα ακόμα και τότε εκείνη είχε παράπονο που ποτέ δεν το είπε κι ας ήξερε ότι το νοιώθει. Εκείνες τις στιγμές που φανταζόταν το μέλλον της ή ήθελε να την προστατέψει, αυτή έφευγε μακριά περιφρονώντας τον.

Τόσο αργά! Τότε συνειδητοποίησε τα πράγματα όπως ακριβώς ήταν στ’ αλήθεια και ήθελε να τον έχει στην αγκαλιά της, έστω εκείνες τις τελευταίες στιγμές του. Αν μόνο μπορούσε για λίγο, ξέρει πως θα μπορούσε να ανταποδώσει μονομιάς για όλα παίρνοντάς του τον πόνο για πάντα. Τώρα στέκεται παγωμένη να τον ευχαριστεί με δάκρυα στα μάτια ντυμένη στα μαύρα υποβαθμίζοντας όλα τα λάθη και οραματίζεται μια στιγμή που ακούει τη φωνή του. Θα ήταν σίγουρα αρκετή για να τακτοποιήσουν τόσες εκκρεμότητες. Όμως δε γίνεται και συνειδητοποιώντας το, ξεσπά σε κλάματα ξανά σκεφτόμενη τις στιγμές που έριχνε όλες τις ευθύνες πάνω του και νοιώθει τόσο πληγωμένη που τον είχε πληγώσει τότε.

Σήμερα όμως είναι μια άλλη πραγματικότητα κι ο εγωισμός της, την κρατά. Αρνιέται τα πάντα για να δείχνει αλώβητη και δεν είναι. Λίγοι το ξέρουν αυτό. Κι αν ακόμα νοιώσει πως φτάνει σε αδυναμία, τότε κρύβεται. Απομονώνεται στον εαυτό της πολεμώντας τις αναμνήσεις και την απουσία του. Και από τη μάχη δείχνει να νικιέται ανακαλώντας το τελευταίο αντίο και το γιατί δεν είδε τα λάθη της τότε, γιατί δεν πρόλαβε να κατανοήσει έγκαιρα, γιατί δεν σιγουρεύτηκε πως ήταν περήφανος για εκείνη. Τώρα το μόνο που μπορεί να αναρωτηθεί είναι αν συνεχίζει να την φροντίζει από κει ψηλά. Άλλες φορές το αισθάνεται κι άλλες το επιθυμεί. Όλα αυτά τα ερωτήματα θα χρειαζόντουσαν μια μόνο στιγμή μαζί του για να απαντηθούν. Και τι δε θα έκανε να είχε μια ακόμα στιγμή! Να τον κοιτάξει στα μάτια και να της ανταποδώσει το βλέμμα που της προσέδιδε σιγουριά και ασφάλεια.

Ξέρει όμως πως δεν γίνεται να έχει αυτήν την μία στιγμή. Δε γίνεται το χρόνο να γυρίσει πίσω, δε γίνεται να σταματήσει να πληγώνει τον εαυτό της που πλήγωσε εκείνον κι έτσι μένει μόνο να (του) υποσχεθεί: Θα τα καταφέρω. Θα συνεχίζω να σε κάνω περήφανο. Θα χαράξω τον δρόμο μου χωρίς να δειλιάσω πια, χωρίς να μείνω άλλο πίσω! :[ 

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΑΡΧΙΖΕΙ ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ

Καληνωρίσματα. Είμαι προχθές στην τράπεζα για να ταχτοποιήσω τις δανειακές μου οφειλές και παρακολουθώ τον μονόλογο συνταξιούχου που έχει πάει να πληρωθεί τη σύνταξή του στο ταμείο. “Πόσα λεφτά έχει”; “960€” του απαντά ευγενικά η ταμίας. “Φέρε μου τα 500€. Τα υπόλοιπα θα τα πάρω μεθαύριο που θα ξανάρθω. Τίποτα δε θα αφήσω εδώ. Εδώ θα μου τα φάτε. Στην Κύπρο θα τα βάλω εγώ που θα μου τα κρατήσουν” μονολογούσε έντονα ο ηλικιωμένος κύριος. Δεν ήξερα αν έπρεπε να σεβαστώ την ηλικία του ή να του απαντήσω ευγενικά και τελικά επέλεξα το πρώτο.

Είναι γεγονός πως οι τράπεζες περνούν την οικονομική κρίση κατ’ αντιστοιχία. Η περιορισμένη ρευστότητά τους δημιουργούν προβλήματα στην αγορά, στην κυβέρνηση, στην κοινωνία. Προφανώς ως βασικοί παράγοντες του Συστήματος φέρουν μεγάλη ευθύνη για την ελληνική οικονομική κατάντια. Τα ποσά που οι έλληνες ιδιώτες και οργανισμοί χρωστούν στις ελληνικές τράπεζες, είναι υπέρογκα με αμέτρητες σφραγισμένες επιταγές και μαζεμένες απλήρωτες δόσεις σε δάνεια. Τώρα η αδυναμία των οφειλετών να αποπληρώσουν μετατρέπεται σε αδυναμία των τραπεζών να χρηματοδοτήσουν. Είναι η τιμωρία για την ανεξάντλητη προσφορά δανείων και (πιστωτικών) καρτών που δημιούργησαν μια μακροχρόνια πλασματική και εικονική κίνηση στην αγορά.

Τώρα η λύση που προβάλλεται ως ιδανική είναι η συγχώνευση τραπεζών. Όμως δεν είναι η πρώτη. Το πρώτο επεισόδιο γράφτηκε επί κυβέρνησης Καραμανλή –στη μοναδική εύστοχη πράξη της κατά τη γνώμη μου- με την γενναία χρηματοδότηση των τραπεζών για την ενίσχυση της ρευστότητας των. Σε μια εποχή που μεγάλες τράπεζες έκλειναν στις ΗΠΑ όταν η οικονομική κρίση λυσσομανούσε κατά κει μεριά, η Ελλάδα κατάφερε να διασώσει τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματά της και μην προτρέξετε, το αντίθετο θα μπορούσε να προκαλέσει ένα ντόμινο επιτόπιας κατάρρευσης ολόκληρης της ελληνικής οικονομίας. Πολλοί λένε πως λιγότερες (συγχωνευμένες) τράπεζες θα είναι λιγότερο ανταγωνιστικές με λιγότερα προϊόντα κάτι που δεν είναι προς όφελος των πολιτών κι αυτό ήδη έχουμε αρχίσει να το βιώνουμε μιας και στη σημερινή πραγματικότητα οι τράπεζες δεν χρηματοδοτούν το 100% των στεγαστικών δανείων και φυσικά τα παραδείγματα είναι πολλά. Όμως λιγότερες τράπεζες σημαίνει περισσότερη ρευστότητα, σημαίνει μεγαλύτερη ευκολία στον έλεγχο της αγοράς και άρα προσφορά πιο ανταγωνιστικών προϊόντων στους πελάτες.

Βρίσκω τη λύση των συγχωνεύσεων σωστή. Λιγότερες κι πιο ισχυρές τράπεζες. Δείτε το κλιμακωτά. Λιγότερα δημόσια ταμεία, λιγότερες τοπικές αυτοδιοικήσεις σημαίνει οικονομικό νοικοκύρεμα άγνωστη λέξη μέχρι πρόσφατα για τη χώρα μας :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΞΕΣΚΕΠΑΣΕ ΤΗ ΣΚΕΥΩΡΙΑ ΤΟΥ TROKTIKO;

Καληνωρίσματα. Αισθάνομαι την ανάγκη πριν απ’ όλα να ξεκινήσω λέγοντας πως δεν ήθελα να γράψω για το θέμα των ημερών που είναι ο θάνατος του Σωκράτη Γκιόλια. Όμως τα όσα διαβάζω το τελευταίο διάστημα με εξώθησαν σε μια παρέμβαση που οφείλει να προβληματίσει όλους μας. Γιατί η αλήθεια είναι ότι πέθανε ένας τριανταεπτάχρονος άνθρωπος. Ένας οικογενειάρχης πατέρας που περίμενε το δεύτερό του παιδί. Αυτά και μόνο θα έπρεπε να επαρκούν, όμως δυστυχώς δεν ήταν αυτό το στοιχείο που σόκαρε τον κόσμο. Άλλωστε παρόμοιες δολοφονίες συμβαίνουν κάθε μέρα στις μέρες μας.

Όμως αρχικά, μιλάμε για έναν δημοσιογράφο. Όχι τυχαίο. Επί χρόνια συνεργάτης του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου και στέλεχος γνωστού αθηναϊκού ραδιοφωνικού σταθμού υπήρξε ένας από τους μάχιμους δημοσιογράφους και μάλιστα με μεγαλύτερο κέρδος τον σεβασμό που απολάμβανε από την δημοσιογραφική κοινότητα από μικρή ηλικία κιόλας. Το ζήτημα όμως περιπλέκεται παρακάτω. Η είδηση του θανάτου του συνοδεύτηκε με καταιγισμό καταχωρήσεων από ιστολόγια που έγραφαν με πάθος υπέρ της ανεξαρτησίας και της δύναμης των blogs, κατά της φίμωσης κλπ. Ο Γκιόλιας ισχυριζόταν παντού και πάντα πως δεν είχε καμία σχέση με blogs παρά τις φήμες που τον ήθελαν ιδρυτή και οραματιστή του troktiko. Τις φήμες είχε αποκρούσει στο παρελθόν και το ίδιο το ιστολόγιο. Γιατί τόσος αναβρασμός λοιπόν στο διαδίκτυο;

Όπου υπάρχει καπνός όμως, υπάρχει και φωτιά και τελικά το troktiko παραδέχτηκε αυτές τις μέρες πως ο Γκιόλιας ήταν το “κεφάλι” του γνωστού ιστολογίου. Το γεγονός της δράσης του δεν το κρίνω. Συγχαίρω τον δημοσιογράφο Γκιόλια που κατάφερε μαζί με τους συνεργάτες του να δημιουργήσει το πρώτο σε επισκεψιμότητα ιστολόγιο στην Ελλάδα. Από την άλλη όμως κατακρίνω το troktiko για την συνεχόμενη κατ’ εξακολούθηση απάτη εις βάρος των αναγνωστών του.

Ιστολόγιο είναι ο διαδικτυακός χώρος έκφρασης ιδεών και απόψεων κι εγώ είμαι υπηρέτης του από τον Μάιο του 2006. Το troktiko επέλεξε να αποτελεί ένα διαδικτυακό μέσο άμεσης ενημέρωσης, καθαρά ειδησεογραφικού χαρακτήρα με μεγάλη ευρύτητα θεμάτων και συνεχή ροή ειδήσεων. Εφόσον όμως αποτελεί ενημερωτική σελίδα, γιατί επέλεξε να κρυφτεί κάτω από την μάσκα των blogs, χωρίς ποτέ να μας συστήσει τους “δημοσιογράφους” του, το επιτελείο του, να μας παρουσιάσει τις πηγές των ειδήσεων του ή τα ρεπορτάζ του; Για ποιό λόγο θα πρέπει να ενημερωνόμαστε από μια σελίδα χωρίς εγγύηση των ειδήσεων του, ειδικά εφόσον ψευδώς συγκάλυπτε τον ιδρυτή του; :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis δευτέρας - ΧΑΜΟΓΕΛΑΤΕ ΕΙΝΑΙ ΨΗΦΙΑΚΟ

Καληνωρίσματα. Έχουμε γράψει και από εδώ άπειρες φορές για τη δυνατότητα που έχουμε μέσα από το διαδίκτυο να χρησιμοποιούμε έναν δεύτερο εαυτό μας. Να ταυτιζόμαστε με μια δεύτερη εναλλακτική ταυτότητα την οποία διαχειριζόμαστε βάση των φαντασιώσεων μας. Είναι αλήθεια πως αυτός ο δεύτερος εαυτός με σήμα κατατεθέν το avatar (εικόνα προφίλ) του καθενός, υπάρχει λίγο-πολύ σε όλους όσους ασχολούνται με το διαδίκτυο. Ο καθένα προσπαθεί να είναι ο καλύτερος του εαυτός, ο πιο έξυπνος, ο πιο διαφορετικός ή ακόμα κι εκείνος που επιτέλους ξεσπά την πίεση του τη στιγμή που δε μπορεί να το κάνει εκεί έξω.

Τα πάντα περιπλέκονται όταν μπερδεύονται οι διαπροσωπικές σχέσεις. Ακόμα και μέσω διαδικτύου. Πόσες φορές δεν έχουμε γίνει μάρτυρες, έστω και έμμεσοι, μιας… εικονικής εξαπάτησης. Κάποιος περνιέται για το σύμβολο του γυμναστηρίου ενώ δεν τον χωρά η πόρτα! Είναι καθηγητής πανεπιστημίου ενώ δουλεύει στις οικοδομές. Είναι δασκάλα χορού ενώ τελικά ασχολείται με τα οικιακά και τα τρία αγγελούδια της. Η λίστα μπορεί να συνεχιστεί και από εσάς με ιστορίες που έχετε ακούσει ή δημιουργήσει εσείς οι ίδιοι.

Έχω βρεθεί πολλές φορές στη θέση, του να πρέπει να απαντήσω σε ένα σύντομο μήνυμα (στο messenger) και να πρέπει να στείλω ένα ψηφιακό χαμογελάκι με τις γνωστές συντομογραφίες απαντώντας σε κάτι χαριτωμένο που μου έγραψαν ακόμα κι αν στη δεδομένη στιγμή δεν είχε ουδεμία επίδραση πάνω μου. Όμως θα ήταν αγενές να μην το κάνω και θα ήταν απογοητευτικό για τον «συνομιλητή» να μην το λάβει. Έτσι στα πλαίσια των κανόνων δεοντολογίας και επικοινωνίας της… ψηφιακής μας υπόστασης «τα πράγματα πρέπει να συμβαίνουν με τον τρόπο τους» κι αυτό δε χωρά σε διαπραγματεύσεις.

Μην ξεχνάτε. Δεν είστε εσείς αλλά e-σείς. Και οφείλετε να δράτε ανάλογα. Γιατί ίσως να υπάρχουν συγκεκριμένοι σκοποί στην παρουσία στον διαδικτυακό κόσμο, όμως υπάρχουν και κανόνες, κανόνες που συνήθως εκμεταλλεύεται ο καθένας προς ιδίο όφελος, γιατί τελικά… μπορεί να είναι όποιος θέλει :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

yannidakis - ΓΙΟΡΤΗ ΕΝΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΥ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 14/02/2009

Είχα υποσχεθεί για σήμερα ότι θα συνέχιζα με το θέμα της γιορτής. Ενδιάμεσα προέκυψε ένα άλλο θέμα μέχρι το βράδυ. Το κρατάω μέσα μου και συνεχίζω με την ημέρα του εμπορίου. Την ημέρα των καθολικών ερωτευμένων όπως ακριβώς υποσχέθηκα.

Μια μέρα που οι τάσεις της σύγχρονης εποχής δεν περιορίζονται στην γιορτή, όσο στον προβληματισμό που απορρέει από εκείνη. Κάθε χρόνο ολοένα και περισσότεροι σνομπάρουν πλέον τη γιορτή συνειδητοποιώντας ότι τελικά μια γιορτή δεν είναι ο αυτοσκοπός ενός ερωτευμένου ζευγαριού. Αντιλαμβάνονται ότι η ζωή και ο έρωτας ανήκουν σε μια σφαίρα που δεν περιορίζεται στα στενά όρια μιας ημέρας.

Εγώ δεν είμαι από εκείνους που κατηγορούν τα ανθοπωλεία και τα ζαχαροπλαστεία (!) για την εμπορευματοποίηση της γιορτής. Κάθε άλλο, η επιστήμη του Marketing εφαρμόζεται με πανηγυρική επιτυχία σήμερα από τους συγκεκριμένους επαγγελματίες, όχι με το να εκμεταλλεύονται τον ερωτευμένο πελάτη, αλλά με το να συμβάλλουν σε μια ατμόσφαιρα που ομορφαίνει την πόλη, τη γειτονιά.

Μην ξεχνάτε ότι πρόκειται για μια γιορτή ενός αγίου. Του Αγίου Βαλεντίνου. Ο οποίος κηρύχτηκε σαν Άγιος από την καθολική (και την ορθόδοξη) εκκλησία. Αν η παράδοση θέλει σήμερα να διαδραματίζονται τόσο ξεχωριστές στιγμές, δεν αντιλαμβάνομαι γιατί αυτό είναι ασχήμια, υπερβολή και γελοιότητα, όπως πολύ λένε.

Προλαβαίνοντας πολλά σχόλια, να τονίσω πρώτος ότι η άποψη του ότι ο έρωτας πρέπει να γιορτάζεται κάθε μέρα είναι σωστή, όμως να προσθέσω ότι δεν είναι «η σωστή». Αν κάτι γίνεται κάθε μέρα, τότε θα είναι κάθε άλλο παρά γιορτή. Όλοι όσοι έχετε αγαπήσει και ερωτευτεί, γνωρίζετε ότι αυτό είναι άτοπο. Δε μπορείς να είσαι για 365 μέρες επί πολλά – πολλά χρόνια ερωτευμένος. Δε διαπραγματεύομαι αυτήν μου την άποψη.

Και εγώ γιορτάζω. Όμως δεν εύχομαι αγάπη και ότι άλλο εύχονται αυτήν την μέρα. Δε χρειάζομαι τέτοιες ευχές. Ο έρωτας μου τις υπαγορεύει έτσι και αλλιώς. Εγώ εύχομαι μακροβιότητα, διάρκεια σε έναν έρωτα με αμείωτη ένταση. Ελληνική αυθεντικότητα και Γαλλικό πάθος,

 Διαβάστε περισσότερα.. »