Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010
yannidakis πέμπτης - ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗΣ
Καληνωρίσματα. Σε μια κρίσιμη για την Ελλάδα περίοδο, το καλοκαίρι προσφέρθηκε για λίγη ακόμα εθνική περηφάνια επ’ αφορμής των αθλητικών δρώμενων όπως τότε, το 2004 με την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος και τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων. Τα πράγματα όμως δεν εξελίχθηκαν όπως αναμέναμε. Η εθνική του ποδοσφαίρου αποκλείστηκε νωρίς και άδοξα από τον πρώτο γύρο του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Νοτίου Αφρικής και η αντίστοιχη της καλαθοσφαίρισης πριν από λίγες μέρες αποκλείστηκε απογοητεύοντας στην αντίστοιχη διοργάνωση της τουρκίας.
Σε έναν αθλητικό αγώνα φυσικά η ήττα είναι μέσα στο πρόγραμμα και μάλιστα ανάγει το ευγενές πνεύμα της άμιλλας. Εξετάζοντας όμως το παρασκήνιο 
όχι απλά της ήττας αλλά του κάθε παιχνιδιού, μπορούμε συχνά να καταλήξουμε σε ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Ειδικά για την εθνική της καλαθοσφαίρισης ως έλληνες φίλαθλοι έχουμε πολλά παράπονα. Μπροστά σε χιλιάδες κόσμου στο ΟΑΚΑ και αμέτρητους τηλεθεατές οι παίκτες μας έχασαν την αυτοσυγκράτησή τους και άρχισαν να ραπίζουν αντιπάλους παίκτες της φιλικής μας (εθνικής) Σερβίας. Το θέαμα ήταν αποτρόπαιο από ανθρώπους, αθλητές, επαγγελματίες, πρότυπα που φορούσαν το εθνόσημο. Η ομόνοια της ομάδας χάθηκε κι έτσι στο Παγκόσμιο Κύπελλο που ξεκίνησε αμέσως μετά η εθνική δεν κατάφερε να αγωνιστεί ποιοτικά σε κανέναν αγώνα. Στον κρίσιμο αγώνα με την τουρκία, μπροστά στο φανατισμένο κοινό της, οι έλληνες ξέχασαν πως είναι καλύτερη ομάδα, ξέχασαν πως είναι έλληνες και υποτάχθηκαν στις ορέξεις των αφηνιασμένων τούρκων. Η Ελλάδα αποκλείστηκε νωρίς από παίκτες που αν πιστέψουμε τα διάφορα δημοσιεύματα, δεν είχαν την παραμικρή ιδέα της ομάδας την οποία εκπροσωπούσαν. Παίκτες που άλλοτε μας έκαναν εθνικά περήφανους, ξαφνικά θυμήθηκαν ότι είναι ακριβοπληρωμένοι επαγγελματίες και φέρθηκαν σαν ερασιτέχνες.
όχι απλά της ήττας αλλά του κάθε παιχνιδιού, μπορούμε συχνά να καταλήξουμε σε ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Ειδικά για την εθνική της καλαθοσφαίρισης ως έλληνες φίλαθλοι έχουμε πολλά παράπονα. Μπροστά σε χιλιάδες κόσμου στο ΟΑΚΑ και αμέτρητους τηλεθεατές οι παίκτες μας έχασαν την αυτοσυγκράτησή τους και άρχισαν να ραπίζουν αντιπάλους παίκτες της φιλικής μας (εθνικής) Σερβίας. Το θέαμα ήταν αποτρόπαιο από ανθρώπους, αθλητές, επαγγελματίες, πρότυπα που φορούσαν το εθνόσημο. Η ομόνοια της ομάδας χάθηκε κι έτσι στο Παγκόσμιο Κύπελλο που ξεκίνησε αμέσως μετά η εθνική δεν κατάφερε να αγωνιστεί ποιοτικά σε κανέναν αγώνα. Στον κρίσιμο αγώνα με την τουρκία, μπροστά στο φανατισμένο κοινό της, οι έλληνες ξέχασαν πως είναι καλύτερη ομάδα, ξέχασαν πως είναι έλληνες και υποτάχθηκαν στις ορέξεις των αφηνιασμένων τούρκων. Η Ελλάδα αποκλείστηκε νωρίς από παίκτες που αν πιστέψουμε τα διάφορα δημοσιεύματα, δεν είχαν την παραμικρή ιδέα της ομάδας την οποία εκπροσωπούσαν. Παίκτες που άλλοτε μας έκαναν εθνικά περήφανους, ξαφνικά θυμήθηκαν ότι είναι ακριβοπληρωμένοι επαγγελματίες και φέρθηκαν σαν ερασιτέχνες.Κάτι αντίστοιχο έγινε και με τους παίκτες της εθνικής του ποδοσφαίρου. Πάλεψαν, αγωνιστήκαν, όμως μετά το τέλος των αγώνων ο Κυριάκος, ο Γκέκας, ο Τζόρβας και ο Διαμαντίδης (στην καλαθοσφαίριση) ανακοίνωσαν την αποχώρηση τους από την εθνική ομάδα. Με τον τρόπο που το βλέπω εγώ, είναι σα να λέει ο στρατιώτης πως δεν δέχεται να πολεμήσει για τη χώρα του. Υπερθεματίζω; Ίσως. Όμως ο διεθνείς είναι υπηρέτης της εθνικής ομάδας του κι όχι επιλεκτικός μισθοφόρος που όταν δεν επιλέγεται ως βασικός αποχωρεί. Έχετε χρέος στην χώρα που σας ανέδειξε. Δυστυχώς ή ευτυχώς η φήμη της Ελλάδας εξαρτάται από σας …κι εσείς;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΘΕΤΟΝΤΑΣ ΠΡΟ ΤΩΝ ΕΥΘΥΝΩΝ ΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΑΘΛΗΤΕΣ :[
yannidakis ‘καταχώρηση τσι μέρας’ - ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗΣ
‘καταχώρηση τσι μέρας’ - ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗΣ
από Ο κόσμος το ΄χει τούμπανο ... κι εμείς κρυφό καμάρι!
Σχολικά είδη, ο εποχικός γονικός μπελάς
Oι μαθητές στα θρανία και οι γονείς στα... ταμεία. Την προσεχή Δευτέρα ανοίγουν τα σχολεία και ήδη στα βιβλιοπωλεία και στα καταστήματα χαρτικών ειδών παρατηρείται ο συνήθης κάθε χρόνο τέτοια εποχή συνωστισμός. Οπως προκύπτει μάλιστα από μια έρευνα αγοράς, το... σχολικό καλάθι μπορεί να γεμίσει με κόστος από 33 ως και 164 ευρώ! Το κόστος της πρώτης ημέρας δε στο σχολείο ποικίλλει ανάλογα με τη διάθεση και το πορτοφόλι των γονέων, καθώς μόνο για τα απαραίτητα απαιτούνται πολλά ευρώ, αν προσθέσουμε στα είδη αυτά και τα σχολικά βοηθήματα και τα ξενόγλωσσα βιβλία.
Και αν θα περίμενε κάποιος ότι αυτή την εποχή τα βιβλιοπωλεία κάνουν χρυσές δουλειές, απατάται. Καθώς φαίνεται, τα συνοικιακά βιβλιοπωλεία πιέζονται ολοένα και περισσότερο από τον ανταγωνισμό των μεγάλων καταστημάτων, είτε αυτά είναι μεγάλες αλυσίδες χαρτοπωλείων είτε αλυσίδες παιχνιδιών ή ακόμα και σουπερμάρκετ που έχουν εισαγάγει σχολικά είδη και έχουν τη
δυνατότητα να πουλάνε τα προϊόντα τους σε καλύτερη τιμή.
«Οι μεγάλες αλυσίδες είχαν τη δυνατότητα να διαφημίζονται από τις αρχές Αυγούστου. Αυτό σίγουρα παίζει ρόλο και επηρεάζει κάπως την πελατεία» λέει ο κ. Νίκος Κουρουμπάς, ο οποίος διατηρεί βιβλιοπωλείο στο Κουκάκι, αλλά προσθέτει ότι «στα μικρά μαγαζιά η εξυπηρέτηση είναι πιο φιλική και θα προσεχτεί ο πελάτης περισσότερο. Στο μεγάλο κατάστημα θα κοιτάξουν απλώς να του δώσουν κάτι πρόχειρα». Σημειώνει πάντως ότι η κρίση έχει χτυπήσει και τις σχολικές αγορές. «Πλέον ο κόσμος αγοράζει τα απολύτως απαραίτητα.Κάποτε έμπαιναν για να αγοράσουν π.χ. έναν ντοσιέ και έπαιρναν και κάτι άλλο που έβλεπαν και τους άρεσε.Αυτό δεν υπάρχει πια.Μπαίνουν με λίστα και ας μην προέρχονται από ιδιωτικά που δίνουν τέτοιες» .
Οι αυξήσεις στον ΦΠΑ έχουν ανεβάσει τις τιμές σε σχέση με πέρυσι, κάτι που φυσικά κάθε οικογένεια μετράει στον προϋπολογισμό της, δεδομένου ότι η αγοραστική ικανότητα έχει μειωθεί. Ο κ. Σωτήρης Χιώτης , ιδιοκτήτης χαρτοπωλείου, τονίζει ότι «οι τιμές εφέτος έχουν αυξηθεί γύρω στο 7% ως 10% και η κίνηση της πελατείας παρουσιάζει πτώση περίπου 20%. Οι δύο αυξήσεις του ΦΠΑ έπαιξαν τον ρόλο τους. Μπορεί και πάλι όμως κάποιος να τη “βγάλει” φθηνά, καθώς υπάρχουν είδη για όλα τα πορτοφόλια».
Φαίνεται πάντως ότι οι καταναλωτές δεν αγοράζουν ακόμα με μοναδικό κριτήριο τη χαμηλή τιμή αγνοώντας την ποιότητα, αλλά προσπαθούν όσο μπορούν τα συνδυάσουν. «Δεν έχει έρθει ακόμα κάποιος να μου πει ότι διαθέτει 50 ευρώ και θέλει να δώσω μια λίστα με προϊόντα που να μην ξεπερνούν αυτό το ποσό.
Προσπαθούν όσο μπορούν να πάρουν φθηνά και καλά υλικά» σημειώνει ο κ. Χιώτης.
Εμπορος και πελάτης
Ο κ. Περικλής Λιβάς, ιδιοκτήτης βιβλιοπωλείου, λέει: «Ο κόσμος προσπαθεί να ξοδέψει λιγότερα. Η κατάσταση επιδεινώνεται λόγω των μεγάλων καταστημάτων, γιατί πλέον δεν έχουν σχολικά είδη μόνο τα καταστήματα παιχνιδιών αλλά και τα σουπερμάρκετ.Προσπαθούμε να κρατάμε σταθερές τις τιμές, απορροφήσαμε την πρώτη αύξηση του ΦΠΑ,όχι όμως και τη δεύτερη.Τσάντα 52 ευρώ την πουλάμε 26, και με κάθε πεντάδα τετραδίων δίνουμε και ένα πακέτο μαρκαδόρους. Αυτά είναι που μπορούν να κάνουν τα συνοικιακά μαγαζιά».
Ο κ. Κώστας λέει: «Ιδιες τιμές βλέπω σε σχέση με πέρυσι. Ισως βέβαια να παίζει ρόλο ότι εφέτος ψωνίσαμε από αλυσίδα καταστημάτων, όπου πάντα οι τιμές είναι πιο χαμηλές. Προτιμάμε να παίρνουμε τα πιο φθηνά ποιοτικά, όχι τα πιο φθηνά γενικά, παρ΄ ότι η αγοραστική μας δυνατότητα έχει μειωθεί. Εμείς εφαρμόζουμε και το εξής:Επειδή η μια κόρη είναι τώρα Β΄ Γυμνασίου και η άλλη Α΄ Λυκείου, πολλές φορές η μεγαλύτερη δίνει κάποιο σχολικό εργαλείο της στη μικρότερη, κι έτσι εξοικονομούνται χρήματα».
«Σπατάλες»
Η κυρία Μπέλλα Μουρατιάν (δίπλα, με τα παιδιά της) λέει: «Οι τιμές παραμένουν σταθερές. Επιλέγω να αγοράζω και από μεγάλα καταστήματα λόγω των τιμών αλλά και από συνοικιακά γιατί έχουν καλύτερα προϊόντα και σε προσέχουν περισσότερο. Επιπλέον κάνουν και εκπτώσεις, αν ο καταστηματάρχης σε γνωρίζει κόβει από την τιμή. Ως τώρα έχω δαπανήσει 150 ευρώ και για τα δύο παιδιά μου, κι ακόμη δεν τα έχουμε πάρει όλα. Κάνουμε και σπατάλες. Οταν αφορά τα παιδιά, δεν μπορώ να πω ότι παίρνουμε μόνο τα απολύτως απαραίτητα».
οι απόψεις που εκφράζονται δε συμφωνούν ή εκφράζουν το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από κριτήρια
από Ο κόσμος το ΄χει τούμπανο ... κι εμείς κρυφό καμάρι!
Σχολικά είδη, ο εποχικός γονικός μπελάς
Oι μαθητές στα θρανία και οι γονείς στα... ταμεία. Την προσεχή Δευτέρα ανοίγουν τα σχολεία και ήδη στα βιβλιοπωλεία και στα καταστήματα χαρτικών ειδών παρατηρείται ο συνήθης κάθε χρόνο τέτοια εποχή συνωστισμός. Οπως προκύπτει μάλιστα από μια έρευνα αγοράς, το... σχολικό καλάθι μπορεί να γεμίσει με κόστος από 33 ως και 164 ευρώ! Το κόστος της πρώτης ημέρας δε στο σχολείο ποικίλλει ανάλογα με τη διάθεση και το πορτοφόλι των γονέων, καθώς μόνο για τα απαραίτητα απαιτούνται πολλά ευρώ, αν προσθέσουμε στα είδη αυτά και τα σχολικά βοηθήματα και τα ξενόγλωσσα βιβλία.
Και αν θα περίμενε κάποιος ότι αυτή την εποχή τα βιβλιοπωλεία κάνουν χρυσές δουλειές, απατάται. Καθώς φαίνεται, τα συνοικιακά βιβλιοπωλεία πιέζονται ολοένα και περισσότερο από τον ανταγωνισμό των μεγάλων καταστημάτων, είτε αυτά είναι μεγάλες αλυσίδες χαρτοπωλείων είτε αλυσίδες παιχνιδιών ή ακόμα και σουπερμάρκετ που έχουν εισαγάγει σχολικά είδη και έχουν τη
δυνατότητα να πουλάνε τα προϊόντα τους σε καλύτερη τιμή.
«Οι μεγάλες αλυσίδες είχαν τη δυνατότητα να διαφημίζονται από τις αρχές Αυγούστου. Αυτό σίγουρα παίζει ρόλο και επηρεάζει κάπως την πελατεία» λέει ο κ. Νίκος Κουρουμπάς, ο οποίος διατηρεί βιβλιοπωλείο στο Κουκάκι, αλλά προσθέτει ότι «στα μικρά μαγαζιά η εξυπηρέτηση είναι πιο φιλική και θα προσεχτεί ο πελάτης περισσότερο. Στο μεγάλο κατάστημα θα κοιτάξουν απλώς να του δώσουν κάτι πρόχειρα». Σημειώνει πάντως ότι η κρίση έχει χτυπήσει και τις σχολικές αγορές. «Πλέον ο κόσμος αγοράζει τα απολύτως απαραίτητα.Κάποτε έμπαιναν για να αγοράσουν π.χ. έναν ντοσιέ και έπαιρναν και κάτι άλλο που έβλεπαν και τους άρεσε.Αυτό δεν υπάρχει πια.Μπαίνουν με λίστα και ας μην προέρχονται από ιδιωτικά που δίνουν τέτοιες» .
Οι αυξήσεις στον ΦΠΑ έχουν ανεβάσει τις τιμές σε σχέση με πέρυσι, κάτι που φυσικά κάθε οικογένεια μετράει στον προϋπολογισμό της, δεδομένου ότι η αγοραστική ικανότητα έχει μειωθεί. Ο κ. Σωτήρης Χιώτης , ιδιοκτήτης χαρτοπωλείου, τονίζει ότι «οι τιμές εφέτος έχουν αυξηθεί γύρω στο 7% ως 10% και η κίνηση της πελατείας παρουσιάζει πτώση περίπου 20%. Οι δύο αυξήσεις του ΦΠΑ έπαιξαν τον ρόλο τους. Μπορεί και πάλι όμως κάποιος να τη “βγάλει” φθηνά, καθώς υπάρχουν είδη για όλα τα πορτοφόλια».
Φαίνεται πάντως ότι οι καταναλωτές δεν αγοράζουν ακόμα με μοναδικό κριτήριο τη χαμηλή τιμή αγνοώντας την ποιότητα, αλλά προσπαθούν όσο μπορούν τα συνδυάσουν. «Δεν έχει έρθει ακόμα κάποιος να μου πει ότι διαθέτει 50 ευρώ και θέλει να δώσω μια λίστα με προϊόντα που να μην ξεπερνούν αυτό το ποσό.
Προσπαθούν όσο μπορούν να πάρουν φθηνά και καλά υλικά» σημειώνει ο κ. Χιώτης.
Εμπορος και πελάτης
Ο κ. Περικλής Λιβάς, ιδιοκτήτης βιβλιοπωλείου, λέει: «Ο κόσμος προσπαθεί να ξοδέψει λιγότερα. Η κατάσταση επιδεινώνεται λόγω των μεγάλων καταστημάτων, γιατί πλέον δεν έχουν σχολικά είδη μόνο τα καταστήματα παιχνιδιών αλλά και τα σουπερμάρκετ.Προσπαθούμε να κρατάμε σταθερές τις τιμές, απορροφήσαμε την πρώτη αύξηση του ΦΠΑ,όχι όμως και τη δεύτερη.Τσάντα 52 ευρώ την πουλάμε 26, και με κάθε πεντάδα τετραδίων δίνουμε και ένα πακέτο μαρκαδόρους. Αυτά είναι που μπορούν να κάνουν τα συνοικιακά μαγαζιά».
Ο κ. Κώστας λέει: «Ιδιες τιμές βλέπω σε σχέση με πέρυσι. Ισως βέβαια να παίζει ρόλο ότι εφέτος ψωνίσαμε από αλυσίδα καταστημάτων, όπου πάντα οι τιμές είναι πιο χαμηλές. Προτιμάμε να παίρνουμε τα πιο φθηνά ποιοτικά, όχι τα πιο φθηνά γενικά, παρ΄ ότι η αγοραστική μας δυνατότητα έχει μειωθεί. Εμείς εφαρμόζουμε και το εξής:Επειδή η μια κόρη είναι τώρα Β΄ Γυμνασίου και η άλλη Α΄ Λυκείου, πολλές φορές η μεγαλύτερη δίνει κάποιο σχολικό εργαλείο της στη μικρότερη, κι έτσι εξοικονομούνται χρήματα».
«Σπατάλες»
Η κυρία Μπέλλα Μουρατιάν (δίπλα, με τα παιδιά της) λέει: «Οι τιμές παραμένουν σταθερές. Επιλέγω να αγοράζω και από μεγάλα καταστήματα λόγω των τιμών αλλά και από συνοικιακά γιατί έχουν καλύτερα προϊόντα και σε προσέχουν περισσότερο. Επιπλέον κάνουν και εκπτώσεις, αν ο καταστηματάρχης σε γνωρίζει κόβει από την τιμή. Ως τώρα έχω δαπανήσει 150 ευρώ και για τα δύο παιδιά μου, κι ακόμη δεν τα έχουμε πάρει όλα. Κάνουμε και σπατάλες. Οταν αφορά τα παιδιά, δεν μπορώ να πω ότι παίρνουμε μόνο τα απολύτως απαραίτητα».
οι απόψεις που εκφράζονται δε συμφωνούν ή εκφράζουν το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από κριτήρια
Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 2010
yannidakis τετάρτης - ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΜΙΑΣ DREAM TEAM ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΕ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ
Καληνωρίσματα. Οι προσεχείς ημέρες και εβδομάδες θα κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον στην πολιτική σκηνή της χώρας. Αυτό είναι δεδομένο. Σε λίγες μέρες ο πρώτος σταθμός αυτού του καταιγισμού εξελίξεων θα αποτελεί η ομιλία του πρωθυπουργού στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης το επόμενο βήμα θα είναι η εκταμίευση της δεύτερης δόσης του μεγάλου δανείου που εξασφάλισε η Ελλάδα χάρις στις θυσίες όλων μας, ακολουθεί η συμπλήρωση ενός χρόνου από την ανάληψη της κυβέρνησης από το Πα.Σο.Κ, οι εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, η έγκριση του προϋπολογισμού από το Ecofin και η ψήφιση του από το Ελληνικό Κοινοβούλιο λίγο πριν πούμε όλοι “Καλά Χριστούγεννα”. Κάπου ενδιάμεσα ετοιμαστείτε για αναταραχές με μεγάλες απεργίες και πολλά επεισόδια στο κέντρο των μεγάλων πόλεων.
Όλα αυτά είναι εν γνώση του κυρίου Παπανδρέου ο οποίος με αιφνιδίασε ικανοποιώντας τις φήμες περί ανασχηματισμού ο οποίος και έγινε. Μα, γιατί 
κάνουμε ανασχηματισμό σε μια κυβέρνηση; Οι βασικοί λόγοι είναι δύο. Αφενός όταν το σχήμα δεν ανταποκρίνεται στα καθήκοντά του και αφετέρου όταν ο κορεσμός του χρόνου διακυβέρνησης εμποδίζει την αντικειμενική και παραγωγική εργασία. Τι απ’ όλα αυτά συνέβησαν κύριε Παπανδρέου; Στην περσινή ορκωμοσία των υπουργών και υφυπουργών δεν μιλούσαμε όλοι για την dream team της πολιτικής; Οι μεγάλες τομές στην οικονομία, το εργασιακό και την παιδεία δεν γίνονται βάση προγράμματος; Το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη δεν εξάρθρωσε κι άλλη τρομοκρατική οργάνωση, δεν μείωσε την μικρό-εγκληματικότητα με την ομάδα “ΔΙΑΣ”; Γιατί τέτοιο ανακάτεμα στην τράπουλα;
κάνουμε ανασχηματισμό σε μια κυβέρνηση; Οι βασικοί λόγοι είναι δύο. Αφενός όταν το σχήμα δεν ανταποκρίνεται στα καθήκοντά του και αφετέρου όταν ο κορεσμός του χρόνου διακυβέρνησης εμποδίζει την αντικειμενική και παραγωγική εργασία. Τι απ’ όλα αυτά συνέβησαν κύριε Παπανδρέου; Στην περσινή ορκωμοσία των υπουργών και υφυπουργών δεν μιλούσαμε όλοι για την dream team της πολιτικής; Οι μεγάλες τομές στην οικονομία, το εργασιακό και την παιδεία δεν γίνονται βάση προγράμματος; Το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη δεν εξάρθρωσε κι άλλη τρομοκρατική οργάνωση, δεν μείωσε την μικρό-εγκληματικότητα με την ομάδα “ΔΙΑΣ”; Γιατί τέτοιο ανακάτεμα στην τράπουλα;Με αυτόν τον ανασχηματισμό η κυβέρνηση επιχειρεί να κερδίσει μα καταλήγει να χάνει πολύτιμο χρόνο. Τα νέα μέλη στα νέα τους καθήκοντα θα πρέπει να ενημερωθούν, να εξοικειωθούν πριν αποδώσουν. Μεθαύριο στην ομιλία του πρωθυπουργού στην ΔΕΘ θα ακούσουμε πως το δεύτερο έτος διακυβέρνησης θα στηριχτεί στην αναπτυξιακή πορεία για το χτύπημα της ανεργίας και της φοροδιαφυγής. Όπως έχω γράψει επανειλημμένως, αυτός πρέπει να είναι και ο στόχος. Είναι απαίτηση του ελληνικού λαού, είναι απαίτηση και του ιδίου του κόμματος που παρά τους τριγμούς άντεξε το πολιτικό κόστος που επέφεραν τα μέτρα που επέβαλε η κυβέρνηση.
Τελικά, είναι σίγουρο πως δεν υπάρχει ομάδα dream team στην πολιτική. Όχι αυτήν την εποχή τουλάχιστον. Στηρίζω τα νέα μέλη της κυβέρνησης στα νέα τους καθήκοντα απλά επειδή η συνεργασία κράτος-πολίτη είναι μονόδρομος για το κοινό καλό. Αυτό δε σημαίνει πως συμβιβάζομαι με τον ανασχηματισμό με τον οποίο διαφωνώ κάθετα. Σημαίνει όμως πως απαιτώ έστω από την… ανασχηματιζόμενη κυβέρνηση την ανάπτυξη που δικαιούμαι ως έλληνας πολίτης.
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΑΞΙΟΛΟΓΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ :[
yannidakis ‘καταχώρηση τσι μέρας’ - ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΡΙΤΗΣ
‘καταχώρηση τσι μέρας’ - ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΡΙΤΗ
από Clopy & Paste
Γιατί όχι και στη χώρα μας πρόσβαση στις σημαντικότερες ηλεκτρονικές εκδόσεις (;)
Συνεχίζοντας την "οδύσσεια" της γνώσης, το τελευταίο διάστημα πραγματοποιώ μεταδιδακτορική έρευνα στο Columbia University (in the City of New York).
Να σας σημειώσω ότι τις πανεπιστημιακές μου σπουδές (σε όλες τις βαθμίδες) τις πραγματοποίησα σε ελληνικό Πανεπιστήμιο της περιφέρειας.
Με μεγάλη μου ευχάριστη έκπληξη, τις τελευταίες μέρες διαπιστώνω ότι το Columbia έχει πρόσβαση όχι μόνο σε ένα τμήμα των ηλεκτρονικών δημοσιεύσεων που υπάρχουν στα ελληνικά Πανεπιστήμια, αλλά σχεδόν παντού. Οι εκδοτικοί οίκοι παρέχουν ακόμα και τα βιβλία σε ηλεκτρονική μορφή.
Η απορία που μου δημιουργείται είναι η εξής: Μια ολόκληρη χώρα δεν έχει δυνατότητα να παρέχει πρόσβαση στις σημαντικότερες ηλεκτρονικές εκδόσεις; Μπορεί το μέγεθος του Columbia να μην συγκρίνεται με κανένα Πανεπιστήμιο στην Ελλάδα, όμως η πρόσβαση στην Ελλάδα πραγματοποιείται από έναν κεντρικό φορέα. Συνεπώς θεώρω ότι θα ήταν δυνατόν.
Να λάβουμε υπόψη ότι οι ερευνητές στην Ελλάδα έχουν σε πολλές περιπτώσεις αποδείξει ότι είναι στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης. Συνεπώς υπάρχει το κίνητρο για να υπάρξει πρόσβαση σε όλες τις σημαντικές πληροφορίες, το οποίο θα φέρει και οικονομικό όφελος.
Σε περίπτωση που το κόστος θα ήταν απαγορευτικό, για ποιο λόγο δεν γίνονται περικοπές στα διαμοιραζόμενα βιβλία με αντιστάθμιση την ηλεκτρονική πρόσβαση; Γιατί οι Έλληνες εκδότες δεν παρέχουν τέτοια δυνατότητα; Με έναν σύντομο υπολογισμό οι φοιτητές στην Ελλάδα είναι περίπου 500.000, εάν υπολογισθεί το κόστος των βιβλίων που δίνονται θα ξεπερνάει τα 50.000.000 ανά εξάμηνο. Φυσικά δεν γνωρίζω πόσο κοστίζει η ηλεκτρονική πρόσβαση, αλλά είμαι βέβαιος ότι με 100.000.000 θα υπήρχε πρόσβαση τουλάχιστον στα σημαντικότερα ηλεκτρονικά έντυπα (συμπεριλαμβανομένων και των βιβλίων).
Μπορεί όλα αυτά που αναφέρω να πάνε στον κάδο των αχρήστων, αλλά ως γέννημα θρέμα του ελληνικού πανεπιστημίου επιθυμώ την πραγματική βελτίωση των υπηρεσιών του και αυτή ξεκινάει μόνο εφόσον υπάρχει θέληση για κάτι δημιουργικό με όραμα. Η κλασσική μορφή της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης έχει περάσει ανεπιστρεπτί.
Κλείνοντας, για αποφυγή παρεξηγήσεων, τα βιβλία θα πρέπει να συνυπάρχουν στα πανεπιστήμια με πρωταρχικό άξονα την πρόσβαση στις ηλεκτρονικές εκδόσεις και τον εμπλουτισμό των βιβλιοθηκών με το απαραίτητο υλικό. Μια τέτοια λύση θα δημιουργήσει και εμπιστοσύνη και πίστη για το όραμα στην εκπαίδευση.
οι απόψεις που εκφράζονται δε συμφωνούν ή εκφράζουν το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από κριτήρια
από Clopy & Paste
Γιατί όχι και στη χώρα μας πρόσβαση στις σημαντικότερες ηλεκτρονικές εκδόσεις (;)
Συνεχίζοντας την "οδύσσεια" της γνώσης, το τελευταίο διάστημα πραγματοποιώ μεταδιδακτορική έρευνα στο Columbia University (in the City of New York).
Να σας σημειώσω ότι τις πανεπιστημιακές μου σπουδές (σε όλες τις βαθμίδες) τις πραγματοποίησα σε ελληνικό Πανεπιστήμιο της περιφέρειας.
Με μεγάλη μου ευχάριστη έκπληξη, τις τελευταίες μέρες διαπιστώνω ότι το Columbia έχει πρόσβαση όχι μόνο σε ένα τμήμα των ηλεκτρονικών δημοσιεύσεων που υπάρχουν στα ελληνικά Πανεπιστήμια, αλλά σχεδόν παντού. Οι εκδοτικοί οίκοι παρέχουν ακόμα και τα βιβλία σε ηλεκτρονική μορφή.
Η απορία που μου δημιουργείται είναι η εξής: Μια ολόκληρη χώρα δεν έχει δυνατότητα να παρέχει πρόσβαση στις σημαντικότερες ηλεκτρονικές εκδόσεις; Μπορεί το μέγεθος του Columbia να μην συγκρίνεται με κανένα Πανεπιστήμιο στην Ελλάδα, όμως η πρόσβαση στην Ελλάδα πραγματοποιείται από έναν κεντρικό φορέα. Συνεπώς θεώρω ότι θα ήταν δυνατόν.
Να λάβουμε υπόψη ότι οι ερευνητές στην Ελλάδα έχουν σε πολλές περιπτώσεις αποδείξει ότι είναι στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης. Συνεπώς υπάρχει το κίνητρο για να υπάρξει πρόσβαση σε όλες τις σημαντικές πληροφορίες, το οποίο θα φέρει και οικονομικό όφελος.
Σε περίπτωση που το κόστος θα ήταν απαγορευτικό, για ποιο λόγο δεν γίνονται περικοπές στα διαμοιραζόμενα βιβλία με αντιστάθμιση την ηλεκτρονική πρόσβαση; Γιατί οι Έλληνες εκδότες δεν παρέχουν τέτοια δυνατότητα; Με έναν σύντομο υπολογισμό οι φοιτητές στην Ελλάδα είναι περίπου 500.000, εάν υπολογισθεί το κόστος των βιβλίων που δίνονται θα ξεπερνάει τα 50.000.000 ανά εξάμηνο. Φυσικά δεν γνωρίζω πόσο κοστίζει η ηλεκτρονική πρόσβαση, αλλά είμαι βέβαιος ότι με 100.000.000 θα υπήρχε πρόσβαση τουλάχιστον στα σημαντικότερα ηλεκτρονικά έντυπα (συμπεριλαμβανομένων και των βιβλίων).
Μπορεί όλα αυτά που αναφέρω να πάνε στον κάδο των αχρήστων, αλλά ως γέννημα θρέμα του ελληνικού πανεπιστημίου επιθυμώ την πραγματική βελτίωση των υπηρεσιών του και αυτή ξεκινάει μόνο εφόσον υπάρχει θέληση για κάτι δημιουργικό με όραμα. Η κλασσική μορφή της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης έχει περάσει ανεπιστρεπτί.
Κλείνοντας, για αποφυγή παρεξηγήσεων, τα βιβλία θα πρέπει να συνυπάρχουν στα πανεπιστήμια με πρωταρχικό άξονα την πρόσβαση στις ηλεκτρονικές εκδόσεις και τον εμπλουτισμό των βιβλιοθηκών με το απαραίτητο υλικό. Μια τέτοια λύση θα δημιουργήσει και εμπιστοσύνη και πίστη για το όραμα στην εκπαίδευση.
οι απόψεις που εκφράζονται δε συμφωνούν ή εκφράζουν το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από κριτήρια
Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010
yannidakis τρίτης - ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ: ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ; ΟΙ U2
Ξέρω πως αυτή η ενότητα είναι των αναγνωστών και εδώ δημοσιεύονται αποκλειστικά και μόνο δικά τους κείμενα, όμως θα ήθελα τα εγκαίνια να τα κάνω εγώ με παρακάτω θέμα στο οποίο μου είναι αδύνατο να είμαι αντικειμενικός.
Όταν ένα συγκρότημα σαν τους U2 ανακοινώνουν την έλευση τους στην Ελλάδα, τότε αγοράζεις το εισιτήριο σκεπτόμενος πως θα παρακολουθήσεις το κορυφαίο rock συγκρότημα των τελευταίων δύο δεκαετιών σε μια βραδιά μουσικής πανδαισίας. Η μέρα έρχεται και η Αθήνα είναι ο επόμενο σταθμός της περιοδείας για την οποία έχεις ακούσει τόσα πολλά.
Οι U2 ανεβαίνουν στη σκηνή με τα φώτα αναμμένα και εκεί σκέφτεσαι ότι κάτι ξεχωριστό, πρωτότυπο συμβαίνει. Προφανώς επηρεασμένος απ’ το ότι 
πρόκειται για την ακριβότερη παραγωγή έχεις πολλές προσδοκίες. Και όλα ξεδιπλώνονται όπως και η οθόνη στην κορυφή της σκηνής που άλλαζε παραστάσεις και σχήματα (!) σε κάθε τραγούδι. Ο Bono δεν είναι αμερικανάκι που μεγάλωσε σε βίλες, αλλά ένας ιρλανδός που έζησε στο πετσί του την τρομοκρατία και σήμερα ασχολείται περισσότερο με την κοινωνία και την πολιτική απ’ ότι με την μουσική του. Ίσως αυτή να είναι η επιτυχία της μουσικής, του συγκροτήματος. Η πολιτική, η οικονομία, η κοινωνία. Ανάμεσα στα τραγούδια έδειξε πως ένας ιρλανδός ξέρει καλά τι πάει να πει ελληνική κρίση και πως πρέπει να έχει δύναμη ο λαός στις κρίσιμες αυτές στιγμές. Ο Bono παρουσίασε τα μέλη του συγκροτήματος παρομοιάζοντας τον καθένα με μια ιστορική ελληνική προσωπικότητα (Οδυσσέας, Απόλλωνας, Δίας). Εκεί ακριβώς έστειλε το σπουδαιότερο πολιτικό μήνυμα: Τον εαυτό του τον παρομοίασε με τον Μέγα Αλέξανδρο. Τον έλληνα Μέγα Αλέξανδρο. Ελπίζω να το κατάλαβαν όλοι αυτό…
πρόκειται για την ακριβότερη παραγωγή έχεις πολλές προσδοκίες. Και όλα ξεδιπλώνονται όπως και η οθόνη στην κορυφή της σκηνής που άλλαζε παραστάσεις και σχήματα (!) σε κάθε τραγούδι. Ο Bono δεν είναι αμερικανάκι που μεγάλωσε σε βίλες, αλλά ένας ιρλανδός που έζησε στο πετσί του την τρομοκρατία και σήμερα ασχολείται περισσότερο με την κοινωνία και την πολιτική απ’ ότι με την μουσική του. Ίσως αυτή να είναι η επιτυχία της μουσικής, του συγκροτήματος. Η πολιτική, η οικονομία, η κοινωνία. Ανάμεσα στα τραγούδια έδειξε πως ένας ιρλανδός ξέρει καλά τι πάει να πει ελληνική κρίση και πως πρέπει να έχει δύναμη ο λαός στις κρίσιμες αυτές στιγμές. Ο Bono παρουσίασε τα μέλη του συγκροτήματος παρομοιάζοντας τον καθένα με μια ιστορική ελληνική προσωπικότητα (Οδυσσέας, Απόλλωνας, Δίας). Εκεί ακριβώς έστειλε το σπουδαιότερο πολιτικό μήνυμα: Τον εαυτό του τον παρομοίασε με τον Μέγα Αλέξανδρο. Τον έλληνα Μέγα Αλέξανδρο. Ελπίζω να το κατάλαβαν όλοι αυτό…Και η συνέχεια ήταν το ίδιο πολιτικοποιημένη. Ο γνωστός πρεσβευτής καλής θέλησης της UNESCO στήριξε ακτιβιστές που βασανίζονται ή φυλακίζονται, ύμνησε το περιβάλλον, στήριξε τους αστροναύτες και τραγούδησε γι’ αυτό που τα περισσότερα τραγούδια του λένε, την αγάπη. Κι απ’ την άλλη ο κόσμος που έδειξε γιατί οι U2 αποτελούν αγαπημένη συνήθεια εδώ και πάνω από 20 χρόνια. Παιδιά που απλά πρόλαβαν την κυκλοφορία του τελευταίου τους δίσκου και ροκάδες με άσπρα μαλλιά ή με ταλαιπωρημένη πλέον κοτσίδα και ζαρωμένα τατουάζ που ήξεραν κάθε στίχο!
Ας μην αναλωθούμε στα διαδικαστικά. Την πιο ακριβή περιοδεία που έγινε ποτέ. Την πιο πολύπλοκη σκηνή που στήθηκε ποτέ. Τις περιστρεφόμενες γέφυρες και την οθόνη που αποσυντίθεται για να αλλάξει μορφή και σχήμα ανάλογα με το “θέμα” που είχε το κάθε τραγούδι. Η ανατριχιαστική φωνή του Bono και η τέλεια οργάνωση. Ας προβληματιστούμε μ’ όλα εκείνα που οι U2 έθιξαν στη συναυλία τους. Σίγουρα στους επόμενους και προηγούμενους σταθμούς τους θα έθιξαν διάφορα τοπικά ζητήματα. Σίγουρα οι ομιλίες του που μεταφράζονταν ζωντανά με υπότιτλους στην μεγάλη οθόνη δε θα είναι τόσο ξεχωριστές για τους έλληνες. Κι όμως μετά το τέλος της συναυλίας οι παρακάτω φράσεις ανήκουν στον Bono: “'Incredible people”, “Incredible place…”, “Wow!' We won't forget this…”. Άλλωστε στην επίσημη σελίδα έγραψαν πως στην Ελλάδα ακούστηκε η περισσότερη φασαρία από κάθε άλλο σταθμό ως τώρα. Το γήπεδο που διοργάνωσε τους καλύτερους Ολυμπιακούς Αγώνες ως τώρα, ήταν αυτό που φιλοξένησε την καλύτερη στάση της ιστορικότερης περιοδείας που έχει γίνει ποτέ… ως τώρα στην ίδια, πολύπαθη Ελλάδα που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έζησε την πιο «elevate» βραδιά.
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΚΟΙΝΩΝΙΑ :[
Περιμένω τους δικούς σας προβληματισμούς στο yannidakis@hotmail.com για να δημοσιευτούν την ερχόμενη Τρίτη
Περιμένω τους δικούς σας προβληματισμούς στο yannidakis@hotmail.com για να δημοσιευτούν την ερχόμενη Τρίτη
yannidakis ‘καταχώρηση τσι μέρας’ - ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΔΕΥΤΕΡΑΣ
‘καταχώρηση τσι μέρας’ - ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΔΕΥΤΕΡΑΣ
ΔΥΝΑΤΟ ΜΥΡΜΗΓΚΙ
Η επίδραση του Facebook στη ζωή μας, η αναπαραγωγή του φθηνού μας εαυτού στο κυνήγι της αποδοχής
Εάν λίγα χρόνια πριν μου λέγανε ότι η ερώτηση του μέλλοντος θα ήταν "έχεις facebook", θα κοίταγα απορημένος. Ήρθε η μέρα όμως που αυτό έγινε πραγματικότητα. Οι διαπροσωπικές σχέσεις πέρασαν σε νέο επίπεδο και η προθυμία μας να ξεμπροστιάζουμε κάθε τι προσωπικό και ιδιωτικό μας, χωρίς κανένας να μας υποχρεώνει άμεσα έγινε και αυτό αυτονόητο. Πλέον δε φωτογραφιζόμαστε για την ανάμνηση μιας ωραίας στιγμής, αλλά για να προβάλλουμε τις φωτογραφίες μας στο facebook, ξορκίζοντας
ανασφάλειες και ταΐζοντας τη ματαιοδοξία του ασήμαντου στα σημαντικά εαυτού μας. Ανέραστη διαδικασία κάθε φωτογραφία, κρύα, υποκριτική διαδικασία. Μέχρι χθες περπατούσαμε στο δρόμο αποπνέοντας ο ένας στον άλλο μυστήριο και γοητεία για αυτό που μέσα μας κρυμμένο μας έκανε δεκαδικούς πολύπλοκους, σήμερα όλοι ακέραιοι απολαμβάνουμε το μεγαλείο της απολυτότητας και μεγαλοπιανόμαστε πίσω από ηλεκτρονικά προφίλ, ενός εαυτού που η κοινωνία μας ζήτησε να έχουμε.
Και άντε και όλα αυτά γίνανε και τώρα μαζεμένοι όλοι μαζί, σε γειτονιές του ένα κλικ μακριά, χαίρουμε μιας συμφωνίας μυστικής, γιατί και πάλι αναλωνόμαστε σε φθηνές λέξεις; Γιατί οι σκέψεις μας είναι μαγνήτες εύκολης αποδοχής και επιβράβευσης μασημένης τροφής, μικροκλιματικής εμβέλειας; Αφού ξέρεις ότι τα "θέλω σου" είναι άλλο χρώμα, γιατί βλέπεις τα πράγματα φιλτραρισμένα μέσα από τους φακούς της μόδας και των τάσεων; Γιατί δε σπας τα δεσμά του κοινωνικού προτύπου που σε κρατάει ημιτελή σαν άνθρωπο;
Σήμερα άφησες ένα μήνυμα στον τοίχο σου.
Σε έκανε καλύτερο άνθρωπο; Επηρέασες δημιουργικά τα γύρω μάτια; Τόλμησες να μιλήσεις για όσα αφορούν τη ζωή σου; Έδωσες τροφή για λίγους; Μήπως τελικά η φράση σου βρίσκει συμπόνια σε μερικά "likes" ικανοποιώντας την εγωκεντρικότητά σου;
Πόσο πολύ πρέπει να ψάξει κανείς να βρει μηνύματα ουσίας και σκέψεις με τόλμη σε αυτό το "facebook". Δεν ζούμε σε εποχές αθώες, κάποιοι παίζουν με το μυαλό μας, ένα μέσο σαν το "facebook" που η ροή και η μετάδοση ειδήσεων και μηνυμάτων γίνεται με τόσο γρήγορους ρυθμούς πρέπει να έχει μέρα με τη μέρα πιο βαθιά μηνύματα. Δημοσιεύσεις για να κάνουμε ο ένας τον άλλον καλύτερο. Προστασία της ιδιωτικότητάς μας και σεβασμό στον εαυτό μας, με ανάλωση λιγότερου χρόνου σε παιχνίδια και δραστηριότητες δίχως ουσία, που γίνονται εθιστικές και πολλές φορές αυτοσκοπός για πολλούς χρήστες αυτού του ιστού κοινωνικής δικτύωσης.
Η προβολή ενός fashion εαυτού που ζει πολλά και είναι μέσα σε όλα, καλό είναι να γίνει προβολή θετικών μηνυμάτων. αξιόλογων ιδεών και καθημερινών σκέψεων με κριτική σκοπιά. Όλα τα άλλα πυροτεχνήματα δεν έχουν το ανάλογο φως στη ζωή μας, παρά μόνο αποθεώνουν βιτρίνες και συντηρούν μια κατάσταση σπατάλης νοημοσύνης.
Εάν ισχύει ότι ο Θεός ξέρει τα πάντα για σένα, τότε μη δίνεις στο Θεό σου ανεξέλεγκτα στοιχεία για τη ζωή σου, αδειάζοντας με ευκολία κάθε γωνιά του μυαλού σου. Μη μένεις γυμνός με δική σου πρωτοβουλία. Ο Θεός της εποχής είναι η Google. Ρώτα τη Google ποιος είσαι, τι κάνεις, με ποιους μιλάς, τι λες, τι πιστεύεις τι ελπίζεις και τι μισθό παίρνεις. Εύκολα θα πάρεις απαντήσεις. Όσο βέβαια οι σκέψεις σου είναι η αναπαραγωγή ενός υποκριτικού εαυτού, ψηφοθηρικών προθέσεων "like" δεν έχεις τίποτα να φοβάσαι...
ΥΓ: Κάνοντας ένα "google search" τη φράση "facebook privacy" διαπίστωσα ότι δεν υπάρχει στα αυτόματα αποτελέσματα που εμφανίζονται (πατώντας facebook pri___). Τόσο πολύ δεν έχει ενδιαφερθεί κανείς άλλος να κάνει ποτέ ανάλογο ψάξιμο, η μήπως η google επιμελώς μας δείχνει μόνο αυτό που θέλει να δούμε;
οι απόψεις που εκφράζονται δε συμφωνούν ή εκφράζουν το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από κριτήρια
ΔΥΝΑΤΟ ΜΥΡΜΗΓΚΙ
Η επίδραση του Facebook στη ζωή μας, η αναπαραγωγή του φθηνού μας εαυτού στο κυνήγι της αποδοχής
Εάν λίγα χρόνια πριν μου λέγανε ότι η ερώτηση του μέλλοντος θα ήταν "έχεις facebook", θα κοίταγα απορημένος. Ήρθε η μέρα όμως που αυτό έγινε πραγματικότητα. Οι διαπροσωπικές σχέσεις πέρασαν σε νέο επίπεδο και η προθυμία μας να ξεμπροστιάζουμε κάθε τι προσωπικό και ιδιωτικό μας, χωρίς κανένας να μας υποχρεώνει άμεσα έγινε και αυτό αυτονόητο. Πλέον δε φωτογραφιζόμαστε για την ανάμνηση μιας ωραίας στιγμής, αλλά για να προβάλλουμε τις φωτογραφίες μας στο facebook, ξορκίζοντας
ανασφάλειες και ταΐζοντας τη ματαιοδοξία του ασήμαντου στα σημαντικά εαυτού μας. Ανέραστη διαδικασία κάθε φωτογραφία, κρύα, υποκριτική διαδικασία. Μέχρι χθες περπατούσαμε στο δρόμο αποπνέοντας ο ένας στον άλλο μυστήριο και γοητεία για αυτό που μέσα μας κρυμμένο μας έκανε δεκαδικούς πολύπλοκους, σήμερα όλοι ακέραιοι απολαμβάνουμε το μεγαλείο της απολυτότητας και μεγαλοπιανόμαστε πίσω από ηλεκτρονικά προφίλ, ενός εαυτού που η κοινωνία μας ζήτησε να έχουμε.
Και άντε και όλα αυτά γίνανε και τώρα μαζεμένοι όλοι μαζί, σε γειτονιές του ένα κλικ μακριά, χαίρουμε μιας συμφωνίας μυστικής, γιατί και πάλι αναλωνόμαστε σε φθηνές λέξεις; Γιατί οι σκέψεις μας είναι μαγνήτες εύκολης αποδοχής και επιβράβευσης μασημένης τροφής, μικροκλιματικής εμβέλειας; Αφού ξέρεις ότι τα "θέλω σου" είναι άλλο χρώμα, γιατί βλέπεις τα πράγματα φιλτραρισμένα μέσα από τους φακούς της μόδας και των τάσεων; Γιατί δε σπας τα δεσμά του κοινωνικού προτύπου που σε κρατάει ημιτελή σαν άνθρωπο;
Σήμερα άφησες ένα μήνυμα στον τοίχο σου.
Σε έκανε καλύτερο άνθρωπο; Επηρέασες δημιουργικά τα γύρω μάτια; Τόλμησες να μιλήσεις για όσα αφορούν τη ζωή σου; Έδωσες τροφή για λίγους; Μήπως τελικά η φράση σου βρίσκει συμπόνια σε μερικά "likes" ικανοποιώντας την εγωκεντρικότητά σου;
Πόσο πολύ πρέπει να ψάξει κανείς να βρει μηνύματα ουσίας και σκέψεις με τόλμη σε αυτό το "facebook". Δεν ζούμε σε εποχές αθώες, κάποιοι παίζουν με το μυαλό μας, ένα μέσο σαν το "facebook" που η ροή και η μετάδοση ειδήσεων και μηνυμάτων γίνεται με τόσο γρήγορους ρυθμούς πρέπει να έχει μέρα με τη μέρα πιο βαθιά μηνύματα. Δημοσιεύσεις για να κάνουμε ο ένας τον άλλον καλύτερο. Προστασία της ιδιωτικότητάς μας και σεβασμό στον εαυτό μας, με ανάλωση λιγότερου χρόνου σε παιχνίδια και δραστηριότητες δίχως ουσία, που γίνονται εθιστικές και πολλές φορές αυτοσκοπός για πολλούς χρήστες αυτού του ιστού κοινωνικής δικτύωσης.
Η προβολή ενός fashion εαυτού που ζει πολλά και είναι μέσα σε όλα, καλό είναι να γίνει προβολή θετικών μηνυμάτων. αξιόλογων ιδεών και καθημερινών σκέψεων με κριτική σκοπιά. Όλα τα άλλα πυροτεχνήματα δεν έχουν το ανάλογο φως στη ζωή μας, παρά μόνο αποθεώνουν βιτρίνες και συντηρούν μια κατάσταση σπατάλης νοημοσύνης.
Εάν ισχύει ότι ο Θεός ξέρει τα πάντα για σένα, τότε μη δίνεις στο Θεό σου ανεξέλεγκτα στοιχεία για τη ζωή σου, αδειάζοντας με ευκολία κάθε γωνιά του μυαλού σου. Μη μένεις γυμνός με δική σου πρωτοβουλία. Ο Θεός της εποχής είναι η Google. Ρώτα τη Google ποιος είσαι, τι κάνεις, με ποιους μιλάς, τι λες, τι πιστεύεις τι ελπίζεις και τι μισθό παίρνεις. Εύκολα θα πάρεις απαντήσεις. Όσο βέβαια οι σκέψεις σου είναι η αναπαραγωγή ενός υποκριτικού εαυτού, ψηφοθηρικών προθέσεων "like" δεν έχεις τίποτα να φοβάσαι...
ΥΓ: Κάνοντας ένα "google search" τη φράση "facebook privacy" διαπίστωσα ότι δεν υπάρχει στα αυτόματα αποτελέσματα που εμφανίζονται (πατώντας facebook pri___). Τόσο πολύ δεν έχει ενδιαφερθεί κανείς άλλος να κάνει ποτέ ανάλογο ψάξιμο, η μήπως η google επιμελώς μας δείχνει μόνο αυτό που θέλει να δούμε;
οι απόψεις που εκφράζονται δε συμφωνούν ή εκφράζουν το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από κριτήρια
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)