Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010
yannidakis δευτέρας - ΔΙΑΔΡΑΣΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ: ΠΑΡΑΚΙΝΑ ΜΕ ΝΑ ΣΕ ΠΑΡΑΚΙΝΩ
Καληνωρίσματα. Σε κάποια Δημοτικά σχολεία μας, οι δάσκαλοι βάζουν στα παιδιά ως εργασία την εύρεση πληροφοριών για κάποιο θέμα από το διαδίκτυο χωρίς ποτέ να τα βάλουν να την παρουσιάσουν ή να μιλήσουν την άλλη μέρα γι’ αυτή. Όχι δεν θα ξεφύγω απ’ το θέμα μου, υποκύπτοντας στο ζήτημα της ποιότητας της παιδείας.
Αλλά να, σε ένα σχολείο στις ΗΠΑ μια δασκάλα σκέφτηκε μια πολύ ωραία ιδέα να κινητοποιήσει λιγάκι τους μαθητές της. Ήθελε να τους δείξει πως είναι όλοι διαφορετικοί μεταξύ τους και πως ο καθένας έκανε τη διαφορά στην τάξη της. Έγραψε λοιπόν, σε γυαλιστερό εντυπωσιακό χαρτί τη φράση «Αυτό Που Είμαι Κάνει Τη Διαφορά» και το κόλλησε στη μπλούζα κάθε μαθητή της. Στην προσπάθεια της να δει τι επιδράσεις θα έχει στην τοπική κοινωνία, έδωσε τρία τέτοια χαρτάκια στο κάθε παιδί και τους είπε να τα μοιράσουν όπου νομίζουν ότι «θα πιάσουν τόπο».
Ένα από τα παιδιά έτρεξε στην τράπεζα κοντά στο σπίτι του και έβαλε το χαρτάκι στο 
κουστούμι ενός υπαλλήλου σαν αναγνώριση που βοήθησε τις προάλλες τον πατέρα του να πάρει το δάνειο που τόσο χρειαζόταν. Μαζί του έδωσε άλλα δύο για να μοιράσει εκείνος με τη σειρά του. Εκείνος πριν φύγει από τη δουλειά πήγε στον διευθυντή του και του το έβαλε στο πέτο, ευχαριστώντας τον που του είχε σώσει τη δουλειά στην περίοδο απολύσεων της τράπεζας. Μαζί του έδωσε άλλο ένα χαρτάκι. Ο διευθυντής για μια ακόμη μέρα έφτασε αργά σπίτι του. Τυχαία θυμήθηκε το χαρτάκι και αφού συλλογίστηκε βαθιά φώναξε τον έφηβο γιο του. «Αυτό είναι για σένα. Για να θυμάσαι ότι ακόμα κι αν έχω χάσει μεγάλο μέρος της ζωής σου, πάντα σε σκέφτομαι, σε αγαπώ και ζω για σένα». Το παιδί ξέσπασε σε λυγμούς. «Πατέρα, σε λίγες ώρες είχα σχεδιάσει την αυτοκτονία μου». Οι δυο τους έκλαψαν και αγκαλιάστηκαν όπως ποτέ άλλοτε.
κουστούμι ενός υπαλλήλου σαν αναγνώριση που βοήθησε τις προάλλες τον πατέρα του να πάρει το δάνειο που τόσο χρειαζόταν. Μαζί του έδωσε άλλα δύο για να μοιράσει εκείνος με τη σειρά του. Εκείνος πριν φύγει από τη δουλειά πήγε στον διευθυντή του και του το έβαλε στο πέτο, ευχαριστώντας τον που του είχε σώσει τη δουλειά στην περίοδο απολύσεων της τράπεζας. Μαζί του έδωσε άλλο ένα χαρτάκι. Ο διευθυντής για μια ακόμη μέρα έφτασε αργά σπίτι του. Τυχαία θυμήθηκε το χαρτάκι και αφού συλλογίστηκε βαθιά φώναξε τον έφηβο γιο του. «Αυτό είναι για σένα. Για να θυμάσαι ότι ακόμα κι αν έχω χάσει μεγάλο μέρος της ζωής σου, πάντα σε σκέφτομαι, σε αγαπώ και ζω για σένα». Το παιδί ξέσπασε σε λυγμούς. «Πατέρα, σε λίγες ώρες είχα σχεδιάσει την αυτοκτονία μου». Οι δυο τους έκλαψαν και αγκαλιάστηκαν όπως ποτέ άλλοτε. Στείλτε ένα μήνυμα με όποιο μέσο θέλετε σε κάποιον που το έχει ανάγκη, εξηγώντας του τι σημαίνει για σας. Αιφνιδιάστε τον και ζητήστε του να γράψει κι εκείνος ένα σε κάποιον άλλο αφού του δώσετε και τον σύνδεσμο της καταχώρησης για να συμμετέχουν κι άλλοι!
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ-ΜΗΝΥΜΑ ΣΕ ΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΟ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΤΕ. ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΕΙΛΤΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΥΤΗ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟΝ/Η ΩΣΤΕ ΝΑ ΛΑΒΕΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΚΙ ΕΚΕΙΝΟΣ/Η ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΜΗΝΥΜΑ ΠΑΡΑΚΙΝΗΣΗΣ :[
καταχώρηση τσι μέρας - ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
σημερινή προσθήκη στην λίστα των καταχωρήσεων τσι μέρας
από ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ
Το βιβλίο, δεν μυρίζει πια... Απλώς, τρέχει στους υπολογιστές μας
Ακόμα και οι λάτρεις της τεχνολογίας δεν αποδέχτηκαν με τη θέρμη που αγκαλιάζουν κάθε καινοτομία της πληροφορικής, την είδηση για εισαγωγή του ψηφιακού βιβλίου στην αγορά. Η ιστορία «βιβλίο», άλλωστε, είναι απόλυτα συνυφασμένη με τη μυρωδιά, την αφή, γενικά τις αισθήσεις και η ψηφιοποίηση καταργεί τις περισσότερες από αυτές.
Οι καιροί, όμως, αλλάζουν και η μετάβαση από το χαρτί στα bytes έχει ήδη ξεκινήσει. Ο όρος e-book (ηλεκτρονικό βιβλίο) γίνεται όλο και πιο γνωστός. Τα e-books προσπαθούν να μιμηθούν τα παραδοσιακά βιβλία, αξιοποιώντας όλες τις τεχνικές παραλλαγής, παρέχοντας σελιδοδείκτες, σημειώσεις πάνω στο κείμενο, υπογραμμίσεις και ευρετήρια. Διακινούνται ηλεκτρονικά και μπορούν να .........διαβαστούν από κάθε ενδιαφερόμενο, είτε online, είτε αφού προηγουμένως «κατέβουν» (downloading) στον υπολογιστή ή σε άλλη φορητή συσκευή ανάγνωσης (e-book readers).
Μπορεί τα ψηφιακά βιβλία να «σκοτώνουν» τον έρωτα του παραδοσιακού λάτρη των έντυπων βιβλίων, πλην όμως, κρατούν... γεμάτη την τσέπη του. Κοστίζουν περίπου 30% λιγότερο από την έντυπη έκδοση.
Στην Ελλάδα οι εκδοτικοί οίκοι υποστηρίζουν το ηλεκτρονικό βιβλίο και μεθοδικά το βάζουν στη ζωή των βιβλιόφιλων.
Έως πρότινος λειτουργούσε μόνον ένα ώριμο ηλεκτρονικό κατάστημα για την εμπορία ηλεκτρονικών βιβλίων. Σήμερα είναι τρία, ή τέσσερα, και δημιουργούνται και άλλα. Αντίστοιχα, στην αρχή οι χρήστες είχαν τη δυνατότητα ανάγνωσης ηλεκτρονικών βιβλίων από τον υπολογιστή τους, laptop ή palmtop, συσκευές, που δεν είναι εξειδικευμένες για ηλεκτρονική ανάγνωση. Τους τελευταίους μήνες έχουν εμφανιστεί στην αγορά ειδικοί «ηλεκτρονικοί αναγνώστες» συμπεριλαμβανομένου και του kindle της Amazon. Ταυτόχρονα, βελτιώνεται η αγορά των κινητών τηλεφώνων, που «διαβάζουν» ηλεκτρονικά βιβλία, όπως Iphone, HTC android, Nokia. Τέλος, ώθηση μεγάλη αναμένεται να δώσει το Ipad της Apple inc.
Γρήγορα ή αργά, ο κυβερνοχώρος θα πλημμυρίσει ψηφιακές σελίδες. Φαίνεται, όμως, πως αυτές θα αργήσουν να βρουν τους χρήστες τους. Οι γνώμες των φανατικών του βιβλίου είναι, ήδη διχασμένες... Οι ηλεκτρονικοί αναγνώστες προτιμούν να «κατεβάσουν» ένα λογοτεχνικό έργο, χωρίς να χρειαστεί να αναζητήσουν χώρο στη βιβλιοθήκη τους και οι παραδοσιακοί, που είναι και οι περισσότεροι, επιμένουν να το «ρουφούν» αγγίζοντας και μυρίζοντάς το
οι απόψεις που εκφράζονται στο κείμενο δε συμφωνούν ή εκφράζουν απαραίτητα το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από συγκεκριμένα κριτήρια .
από ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ
Το βιβλίο, δεν μυρίζει πια... Απλώς, τρέχει στους υπολογιστές μας
Ακόμα και οι λάτρεις της τεχνολογίας δεν αποδέχτηκαν με τη θέρμη που αγκαλιάζουν κάθε καινοτομία της πληροφορικής, την είδηση για εισαγωγή του ψηφιακού βιβλίου στην αγορά. Η ιστορία «βιβλίο», άλλωστε, είναι απόλυτα συνυφασμένη με τη μυρωδιά, την αφή, γενικά τις αισθήσεις και η ψηφιοποίηση καταργεί τις περισσότερες από αυτές.
Οι καιροί, όμως, αλλάζουν και η μετάβαση από το χαρτί στα bytes έχει ήδη ξεκινήσει. Ο όρος e-book (ηλεκτρονικό βιβλίο) γίνεται όλο και πιο γνωστός. Τα e-books προσπαθούν να μιμηθούν τα παραδοσιακά βιβλία, αξιοποιώντας όλες τις τεχνικές παραλλαγής, παρέχοντας σελιδοδείκτες, σημειώσεις πάνω στο κείμενο, υπογραμμίσεις και ευρετήρια. Διακινούνται ηλεκτρονικά και μπορούν να .........διαβαστούν από κάθε ενδιαφερόμενο, είτε online, είτε αφού προηγουμένως «κατέβουν» (downloading) στον υπολογιστή ή σε άλλη φορητή συσκευή ανάγνωσης (e-book readers).
Μπορεί τα ψηφιακά βιβλία να «σκοτώνουν» τον έρωτα του παραδοσιακού λάτρη των έντυπων βιβλίων, πλην όμως, κρατούν... γεμάτη την τσέπη του. Κοστίζουν περίπου 30% λιγότερο από την έντυπη έκδοση.
Στην Ελλάδα οι εκδοτικοί οίκοι υποστηρίζουν το ηλεκτρονικό βιβλίο και μεθοδικά το βάζουν στη ζωή των βιβλιόφιλων.
Έως πρότινος λειτουργούσε μόνον ένα ώριμο ηλεκτρονικό κατάστημα για την εμπορία ηλεκτρονικών βιβλίων. Σήμερα είναι τρία, ή τέσσερα, και δημιουργούνται και άλλα. Αντίστοιχα, στην αρχή οι χρήστες είχαν τη δυνατότητα ανάγνωσης ηλεκτρονικών βιβλίων από τον υπολογιστή τους, laptop ή palmtop, συσκευές, που δεν είναι εξειδικευμένες για ηλεκτρονική ανάγνωση. Τους τελευταίους μήνες έχουν εμφανιστεί στην αγορά ειδικοί «ηλεκτρονικοί αναγνώστες» συμπεριλαμβανομένου και του kindle της Amazon. Ταυτόχρονα, βελτιώνεται η αγορά των κινητών τηλεφώνων, που «διαβάζουν» ηλεκτρονικά βιβλία, όπως Iphone, HTC android, Nokia. Τέλος, ώθηση μεγάλη αναμένεται να δώσει το Ipad της Apple inc.
Γρήγορα ή αργά, ο κυβερνοχώρος θα πλημμυρίσει ψηφιακές σελίδες. Φαίνεται, όμως, πως αυτές θα αργήσουν να βρουν τους χρήστες τους. Οι γνώμες των φανατικών του βιβλίου είναι, ήδη διχασμένες... Οι ηλεκτρονικοί αναγνώστες προτιμούν να «κατεβάσουν» ένα λογοτεχνικό έργο, χωρίς να χρειαστεί να αναζητήσουν χώρο στη βιβλιοθήκη τους και οι παραδοσιακοί, που είναι και οι περισσότεροι, επιμένουν να το «ρουφούν» αγγίζοντας και μυρίζοντάς το
οι απόψεις που εκφράζονται στο κείμενο δε συμφωνούν ή εκφράζουν απαραίτητα το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από συγκεκριμένα κριτήρια .
Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010
yannidakis – ΑΝΑΔΔΡΟΜΕΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΙΣΜΟΥ
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 08 Σεπτεμβρίου 2008
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΙΣΜΟΥ (ΠΑΓΚΩΣΜΙΑ ΙΜΕΡΑ ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΙΣΜΟΥ)
Σιμερα γηορταζουμε τιν παγκωσμια μερα αναλφαβιτησμου κε ι αλιθια ηνε πως αν αρχησουμαι να εξαιταζομαι τους αρηθμους παγκοσμηως αλλα κε σιγκεκριμαινα στιν Ελλάδα θα διαπηστοσουμε απογωιτευτικες καταστασης.
Αινα αρκαιτα κατατοπηστικο μαιτρο παρουσιασεις εινε ερευναις που γηνονται στων ελληνικό στρατου και στης οπηες οι εκη υπευθηνοι γινωνται μαρτηρες ηπεραριθμον νεωσυλλεκτων η οπηοι αιχουν πρωβληματα ακωμα κε στο να γραψουν το ωνομα τους.
Σηγκεκριμενη εραιυνα για το φλεγων ζητειμα του αναλφαβητισμού δαιν ιπαρχει –τουλαχιστων εδο στην Ελλάδα- κε αιτσι δε μπωρουμε να ημαστε βεβεοι για το μεγεθως του προβλιματος.
Το ζειτημα του αναλφαβητισμού απασχωλουσε περισσωτερο την κηνωνια σε παλεοτερες επωχες με τους ανθροπου εξαιτειας της φτοχιας οι ωποια τους εξοθουσε στιν εργασεια τις βιοπαλεις. Τωτε φυσεικα τα νουμαιρα ειταν μεγαλοιτερα, αλα κε ι δικεολογια ιταν σιμαντικη.
Σιμερα αινας αναλφάβητος θα αντιμετοπιζωταν μαλον μαι περιθωτιωπιηση απω τους γυρο του που δαι ιναι δισκολο να αντιλιφθουμε ωτι οδιγη σε κινονικο αποκλισμο. Ατωμα που αναγκαζωνται να στραφουν σε αλες λησεις εκτονοσεις κε κινωνικης αποδωχης, προσεγγιζωντας τεληκα στροματα τις κηνονιας επικεινδηνα κε ενδεχομενος ζιμηωγονα.
Βεβεα, αινας αναλφάβητος ανθροπος δαι προϊπωθετη κε τιν νοητηκη ή διανοητηκη του υπωσταση. Ιπαρχει πληαδα ανθροπων με τα περισοτερα παραδιγματα να ανικουν στο παραιλθον, η οπηοι αιχουν αξειοζηλευτες γνοσης επη παντως θεματως κε με σπουδεο κηνονικο επηπεδο. Ανθροπη που αιχουν παρι με αρηστα τω πτηχιο απω αυτω που ονωμαζουμε τω «πανεπηστιμιο τις ζοης» κε η εμπηριες τους, τους επητρεπουν να ελισοντε στη ζοη με γνοση κε επητιχια. Ανθρωπη που αιχουν καταφαιρη να υπερκαλιψουν τα γραματικα τους καινα κε τα σχοληκα τους χρωνια με ουσιαστηκη γνοση και μορφοση σε πρακτηκα θαιματα.
Ακριβος για τα παραπανο, το επηπεδο μορφοσης ή αναλφαβητισμού, δαιν πραιπει να απωτελει κινωνικο κριτηριο επιλωγης για ωλους αιμας. Αντηθετα θα ιταν πρεπων να βωηθουμε στιν ενταξι αυτόν τον ανθροπων στιν κηνονια προοθοντας τα αλα πνεφματικα τους πρωσοντα.
καταχώρηση τσι μέρας - ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΣΑΒΒΑΤΟΥ
σημερινή προσθήκη στην λίστα των καταχωρήσεων τσι μέρας
από ΑΡΩΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ
Γλυκες,μικρες,αληθινες στιγμες...ΤΩΡΑ!!
Υπαρχουμε ,κλαιμε,γελαμε,προσαρμοζομαστε...μας χανουμε ,μας βρισκουμε...
σε ο,τι και να συμβαινει στη ζωη μας ας εχουμε πιστη υπομονη ελπιδα .
Απο το χτες να κραταμε μονο τα ομορφα πραγματα
Για το αυριο ...
δεν θελω να μιλαω...γιατι δεν ξερουμε αν ποτε ερθει
και γιατι ποτε δεν ξερουμε τι μας επιφυλασσει...
Αυτο βεβαια δεν σημαινει πως δεν πρεπει να εχουμε στοχους να εχουμε ονειρα.
Για το σημερα ...ισως και γιαυτο...
η ζωη μου εμαθε πως οσα δεν φερνει ο χρονος τα φερνει η ωρα.
Μονο για το τωρα μπορω να μιλαω...
Η ζωη ειναι το τωρα!!
Η ζωη μας ολο αλλαζει και δεν ξερουμε τι θα βγαλει απο τη μια στιγμη στην αλλη.
Ποσες φορες αληθεια εμεις οι ανθρωποι αφηνουμε να φυγει μεσα απο τα χερια μας και η παραμικρη σταλια ευτυχιας.
Ποσες φορες ξεχναμε να παρουμε μια αγκαλια ,να πουμε ενα σ'αγαπω,ενα ευχαριστω,μια συγνωμη, να χαμογελασουμε ..
στα παιδια μας ,στο/στη συντροφο μας ,στους γονεις μας, στους φιλους μας ,στο γειτονα μας...
Ομως οι στιγμες φευγουν και δεν ξαναγυριζουν πισω....
γιαυτο ας τις αγγιξουμε με απαλα δαχτυλα,ομορφα ,δυνατα,αληθινα!
Η ζωη ειναι μια και ειναι τωρα!
Να περνατε ομορφα με ο,τι και να κανετε ,
να εχετε ενα ομορφο Σαββατοκυριακο
με μικρουλες μα αληθινες στιγμουλες!!
Εγω με ενα χαμογελο γεματο αγαπη ενα "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ "θελω να σας πω...!! οι απόψεις που εκφράζονται στο κείμενο δε συμφωνούν ή εκφράζουν απαραίτητα το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από συγκεκριμένα κριτήρια
από ΑΡΩΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ
Γλυκες,μικρες,αληθινες στιγμες...ΤΩΡΑ!!
Υπαρχουμε ,κλαιμε,γελαμε,προσαρμοζομαστε...μας χανουμε ,μας βρισκουμε...
σε ο,τι και να συμβαινει στη ζωη μας ας εχουμε πιστη υπομονη ελπιδα .
Απο το χτες να κραταμε μονο τα ομορφα πραγματα
Για το αυριο ...
δεν θελω να μιλαω...γιατι δεν ξερουμε αν ποτε ερθει
και γιατι ποτε δεν ξερουμε τι μας επιφυλασσει...
Αυτο βεβαια δεν σημαινει πως δεν πρεπει να εχουμε στοχους να εχουμε ονειρα.
Για το σημερα ...ισως και γιαυτο...
η ζωη μου εμαθε πως οσα δεν φερνει ο χρονος τα φερνει η ωρα.
Μονο για το τωρα μπορω να μιλαω...
Η ζωη ειναι το τωρα!!
Η ζωη μας ολο αλλαζει και δεν ξερουμε τι θα βγαλει απο τη μια στιγμη στην αλλη.
Ποσες φορες αληθεια εμεις οι ανθρωποι αφηνουμε να φυγει μεσα απο τα χερια μας και η παραμικρη σταλια ευτυχιας.
Ποσες φορες ξεχναμε να παρουμε μια αγκαλια ,να πουμε ενα σ'αγαπω,ενα ευχαριστω,μια συγνωμη, να χαμογελασουμε ..
στα παιδια μας ,στο/στη συντροφο μας ,στους γονεις μας, στους φιλους μας ,στο γειτονα μας...
Ομως οι στιγμες φευγουν και δεν ξαναγυριζουν πισω....
γιαυτο ας τις αγγιξουμε με απαλα δαχτυλα,ομορφα ,δυνατα,αληθινα!
Η ζωη ειναι μια και ειναι τωρα!
Να περνατε ομορφα με ο,τι και να κανετε ,
να εχετε ενα ομορφο Σαββατοκυριακο
με μικρουλες μα αληθινες στιγμουλες!!
Εγω με ενα χαμογελο γεματο αγαπη ενα "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ "θελω να σας πω...!! οι απόψεις που εκφράζονται στο κείμενο δε συμφωνούν ή εκφράζουν απαραίτητα το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από συγκεκριμένα κριτήρια
yannidakis – FREEVOX: ΤΕΥΧΟΣ 34
Τα άρθρα της συμμετοχής μου στο τεύχος 34 του
ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΜΙΑΣ DREAM TEAM ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΕ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ (άρθρο πρώτο)
Οι προσεχείς ημέρες και εβδομάδες θα κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον στην πολιτική σκηνή της χώρας. Αυτό είναι δεδομένο. Αυτός ο καταιγισμός εξελίξεων ξεκίνησε με την ομιλία του πρωθυπουργού στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης και την εκταμίευση της δεύτερης δόσης του μεγάλου δανείου που εξασφάλισε η Ελλάδα χάρις στις θυσίες όλων μας, ακολουθεί η συμπλήρωση ενός χρόνου από την ανάληψη της κυβέρνησης από το Πα.Σο.Κ, οι εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, η έγκριση του προϋπολογισμού από το Ecofin και η ψήφιση του από το Ελληνικό Κοινοβούλιο λίγο πριν πούμε όλοι “Καλά Χριστούγεννα”. Κάπου ενδιάμεσα ετοιμαστείτε για αναταραχές με μεγάλες απεργίες και πολλά επεισόδια στο κέντρο των μεγάλων πόλεων.
Όλα αυτά είναι εν γνώση του κυρίου Παπανδρέου ο οποίος με αιφνιδίασε ικανοποιώντας τις φήμες περί ανασχηματισμού ο οποίος και έγινε. Μα, γιατί κάνουμε ανασχηματισμό σε μια κυβέρνηση; Οι βασικοί λόγοι είναι δύο. Αφενός όταν το σχήμα δεν ανταποκρίνεται στα καθήκοντά του και αφετέρου όταν ο κορεσμός του χρόνου διακυβέρνησης εμποδίζει την αντικειμενική και παραγωγική εργασία. Τι απ’ όλα αυτά συνέβησαν κύριε Παπανδρέου; Στην περσινή ορκωμοσία των υπουργών και υφυπουργών δεν μιλούσαμε όλοι για την dream team της πολιτικής; Οι μεγάλες τομές στην οικονομία, το εργασιακό και την παιδεία δεν γίνονται βάση προγράμματος; Το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη δεν εξάρθρωσε κι άλλη τρομοκρατική οργάνωση, δεν μείωσε την μικρό-εγκληματικότητα με την ομάδα “ΔΙΑΣ”; Γιατί τέτοιο ανακάτεμα στην τράπουλα;
Με αυτόν τον ανασχηματισμό η κυβέρνηση επιχειρεί να κερδίσει μα καταλήγει να χάνει πολύτιμο χρόνο. Τα νέα μέλη στα νέα τους καθήκοντα θα πρέπει να ενημερωθούν, να εξοικειωθούν πριν αποδώσουν. Στην ομιλία του πρωθυπουργού στην ΔΕΘ ακούσαμε πως το δεύτερο έτος διακυβέρνησης θα στηριχτεί στην αναπτυξιακή πορεία για το χτύπημα της ανεργίας και της φοροδιαφυγής. Όπως έχω γράψει επανειλημμένως, αυτός πρέπει να είναι και ο στόχος. Είναι απαίτηση του ελληνικού λαού, είναι απαίτηση και του ιδίου του κόμματος που παρά τους τριγμούς άντεξε το πολιτικό κόστος που επέφεραν τα μέτρα που επέβαλε η κυβέρνηση.
ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΕΝΗ ΠΑΙΔΕΙΑ
Το θετικό σε όλα αυτά είναι πως ο κλάδος που προετοιμάζει το μέλλον της χώρας μας, η παιδεία έμεινε ανεπηρέαστος απ’ όλη αυτή την αναταραχή και μάλιστα σε μια κρίσιμη περίοδο όπου τα σχολεία άνοιξαν και μαζί ξεκίνησε το νέο εκπαιδευτικό μεταρρυθμιστικό σύστημα το οποίο ξεκινά από τα Δημοτικά. Μπορεί το πρόγραμμα να λειτουργεί πιλοτικά και τα αποτελέσματα του να αργήσουν να φανούν, όμως η αρχή έγινε και θέλησα να έχω μια πρώτη άποψη για τα νέα Δημοτικά. Επικοινώνησα λοιπόν με την κυρία Δασκαλάκη, διευθύντρια του Δημοτικού στον Προφήτη Ηλία η οποία και εντυπωσιασμένη μας απάντησε πως για πρώτη χρονιά έχει όλους τους δασκάλους διαθέσιμους σε όλα τα πεδία. Η αναβάθμιση στα δημοτικά είναι πολλά υποσχόμενη όμως είναι αδύνατο να κρίνουμε πριν το τέλος τουλάχιστον της πρώτης σχολικής περιόδου.
Το θετικό σε όλα αυτά είναι πως ο κλάδος που προετοιμάζει το μέλλον της χώρας μας, η παιδεία έμεινε ανεπηρέαστος απ’ όλη αυτή την αναταραχή και μάλιστα σε μια κρίσιμη περίοδο όπου τα σχολεία άνοιξαν και μαζί ξεκίνησε το νέο εκπαιδευτικό μεταρρυθμιστικό σύστημα το οποίο ξεκινά από τα Δημοτικά. Μπορεί το πρόγραμμα να λειτουργεί πιλοτικά και τα αποτελέσματα του να αργήσουν να φανούν, όμως η αρχή έγινε και θέλησα να έχω μια πρώτη άποψη για τα νέα Δημοτικά. Επικοινώνησα λοιπόν με την κυρία Δασκαλάκη, διευθύντρια του Δημοτικού στον Προφήτη Ηλία η οποία και εντυπωσιασμένη μας απάντησε πως για πρώτη χρονιά έχει όλους τους δασκάλους διαθέσιμους σε όλα τα πεδία. Η αναβάθμιση στα δημοτικά είναι πολλά υποσχόμενη όμως είναι αδύνατο να κρίνουμε πριν το τέλος τουλάχιστον της πρώτης σχολικής περιόδου.
ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΠΟΥ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΤΗ
Κι αν η παιδεία αποτελεί τροχοπέδη της γενικότερης ανάπτυξης, βοηθητικό ή ανασταλτικό ρόλο παίζει πάντοτε και η αντιπολίτευση. Αναφέρομαι σε αυτό γιατί είναι ένα άρρηκτα συνδεδεμένο ζήτημα με τα τρέχοντα πολιτικά πράγματα του τόπου. Κι αν ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης είναι –ίσως- κατακριτέος, τότε ίσως να έπρεπε να κοιτάξουμε στην αντίπερα όχθη και πιο συγκεκριμένα στην ομιλία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης κυρίου Αντώνη Σαμαρά στην οποία παρευρέθη ο πρώην πρωθυπουργός κύριος Καραμανλής καταχειροκροτούμενος κατά την είσοδο του από τους παρευρισκόμενους. Αυτό, ναι. Με προβλημάτισε. Εκείνο όμως που με προβλημάτισε περισσότερο απ’ όλα ήταν που για μια ακόμη φορά ο κύριος Σαμαράς κάλυψε τον Καραμανλή και μείωνε το γνωστό πλέον έλλειμμα της Ελλάδος κάθε φορά που ήθελε να αναφερθεί σε αυτό. Μίλησε για ευθύνες που αφορούν παλαιότερες κυβερνήσεις παραβλέποντας τις δύο τελευταίες του κόμματός του και αργότερα επιτέθηκε στην κυβέρνηση εκθειάζοντας προεκλογικές δηλώσεις που ποτέ δεν έγιναν πράξη. Τάχθηκε επισήμως κατά του Μνημονίου ποτέ όμως δεν ανέφερε μια εναλλακτική λύση για την άμεση ανάγκη που είχε η χώρα πριν λίγου μήνες για ρευστό. Πόλεμος λοιπόν με θύματα τους πολίτες και καμία διάθεση για συνεργασία για την σωτηρία του τόπου.
Κι αν η παιδεία αποτελεί τροχοπέδη της γενικότερης ανάπτυξης, βοηθητικό ή ανασταλτικό ρόλο παίζει πάντοτε και η αντιπολίτευση. Αναφέρομαι σε αυτό γιατί είναι ένα άρρηκτα συνδεδεμένο ζήτημα με τα τρέχοντα πολιτικά πράγματα του τόπου. Κι αν ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης είναι –ίσως- κατακριτέος, τότε ίσως να έπρεπε να κοιτάξουμε στην αντίπερα όχθη και πιο συγκεκριμένα στην ομιλία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης κυρίου Αντώνη Σαμαρά στην οποία παρευρέθη ο πρώην πρωθυπουργός κύριος Καραμανλής καταχειροκροτούμενος κατά την είσοδο του από τους παρευρισκόμενους. Αυτό, ναι. Με προβλημάτισε. Εκείνο όμως που με προβλημάτισε περισσότερο απ’ όλα ήταν που για μια ακόμη φορά ο κύριος Σαμαράς κάλυψε τον Καραμανλή και μείωνε το γνωστό πλέον έλλειμμα της Ελλάδος κάθε φορά που ήθελε να αναφερθεί σε αυτό. Μίλησε για ευθύνες που αφορούν παλαιότερες κυβερνήσεις παραβλέποντας τις δύο τελευταίες του κόμματός του και αργότερα επιτέθηκε στην κυβέρνηση εκθειάζοντας προεκλογικές δηλώσεις που ποτέ δεν έγιναν πράξη. Τάχθηκε επισήμως κατά του Μνημονίου ποτέ όμως δεν ανέφερε μια εναλλακτική λύση για την άμεση ανάγκη που είχε η χώρα πριν λίγου μήνες για ρευστό. Πόλεμος λοιπόν με θύματα τους πολίτες και καμία διάθεση για συνεργασία για την σωτηρία του τόπου.
Όπως ήταν προφανές το κοινό ξεσπούσε συχνά σε χειροκροτήματα όπως και την επόμενη μέρα στη συνέντευξη τύπου όπου μπορεί να μην απάντησε σε πολλά από τα ερωτήματα που του τέθηκαν όμως επισφράγισε με τον καλύτερο τρόπο ένα βασικό συμπέρασμα. Ο Αντώνης Σαμαράς μετά την έξοδο της Ντόρας Μπακογιάννη από την Νέα Δημοκρατία, έχει λευκή επιταγή και οποιανδήποτε κι αν είναι η σύνθεση του κόμματος, ακόμα κι αν συνδέεται με τη χειρότερη πενταετία της μεταπολιτευτικής Ελλάδος, δεν ανασχηματίζεται. Δεν αλλάζει.
Τελικά, είναι σίγουρο πως δεν υπάρχει ομάδα dream team στην πολιτική. Όχι αυτήν την εποχή τουλάχιστον. Στηρίζω τα νέα μέλη της κυβέρνησης στα νέα τους καθήκοντα απλά επειδή η συνεργασία κράτος-πολίτη είναι μονόδρομος για το κοινό καλό. Αυτό δε σημαίνει πως συμβιβάζομαι με τον ανασχηματισμό με τον οποίο διαφωνώ κάθετα. Σημαίνει όμως πως απαιτώ έστω από την… ανασχηματιζόμενη κυβέρνηση την ανάπτυξη που δικαιούμαι ως έλληνας πολίτης.
ΕΛΛΑΔΑ-ΤΟΥΡΚΙΑ, ΜΙΑ ΔΗΘΕΝ ΣΥΜΜΑΧΙΑ (άρθρο δεύτερο)
Η αλήθεια είναι πως ιστορικά και παραδοσιακά οι έλληνες και οι τούρκοι έχουν πολλά να χωρίσουν. Αυτό είναι γεγονός. Κάποτε εμείς ζητούσαμε τη γη μας πίσω. Σήμερα εκείνοι ζητούν συνδιαχείριση του Αιγαίου. Μέσα στην ιστορία υπήρξαν περίοδοι όπου κομμάτια της γης ήταν ελληνικά κι άλλα τούρκικα. Από τότε όμως πέρασαν χρόνια ή και αιώνες και είναι γεγονός πως οι πόλεμοι μεταξύ των δύο χωρών μένουν βαθιά χαραγμένοι στις σελίδες της ιστορίας. Όπως και να’ χει όμως δεν μπορούμε να παραβλέψουμε πως τα βήματα προσέγγισης των δύο χωρών είναι πολυεπίπεδα και ωθούν αυτό που τα τελευταία χρόνια ονομάζουμε ελληνοτουρκική φιλία.
Δεν έχει νόημα να μελετήσουμε το –γνωστό- παρελθόν όταν σήμερα οι εξελίξεις είναι πολλές και πολυσήμαντες. Σπουδαιότερη εξ αυτών είναι το “ΥΠΕΡ” του 58% του τουρκικού λαού στο δημοψήφισμα για την αναθεώρηση του Συντάγματος. Χωρίς να θέλω να επεκταθώ επ’ αυτού δεν μπορούμε να μην σημειώσουμε πως η επικείμενη αναθεώρηση θα επιφέρει πολιτικές, κοινωνικές και θρησκευτικές ελευθερίες που σε εμάς φαντάζουν δεδομένες εδώ και χρόνια. Αυτό όμως που αξίζει να προσέξουμε στο νέο σύνταγμα είναι οι νέες σχέσεις κυβέρνησης και στρατού. Η ισχύς του στρατού αποδυναμώνεται σημαντικά χάνοντας πολύ από την ευχέρεια του να παραβιάζει το Αιγαίο χωρίς προειδοποίηση. Δεν είναι τυχαίες οι πρόσφατες δηλώσεις του υπουργού εξωτερικών της γείτονας, Α. Νταβούτογλου που δήλωσε πως το ζήτημα των ναυτικών μιλίων δεν αποτελεί πλέον casus belli και ότι θέλει να σταματήσουν οι αερομαχίες στο Αιγαίο. Υποστήριξε τον διάλογο ως μέσο επίλυσης διαφορών δίνοντας το στίγμα της τουρκικής πολιτικής στο μέλλον.
Κι αν το νέο σύνταγμα προσεγγίζει τις απαιτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης για ένταξη της Τουρκίας, ποιός μπορεί να είναι ποτέ σίγουρος με δαύτους; Εκατέρωθεν κινήσεις καλής θέλησης κατακλύζουν τους τελευταίους μήνες τα δύο… στρατόπεδα. Από τη μια η ιστορική Θεία Λειτουργία στην Παναγία Σουμελά στην Τραπεζούντα και από την άλλη η εκδήλωση για το τέλος του Ραμαζάνι στο κέντρο της Αθήνας. Κι αν η θρησκεία είναι ένα λεπτό ζήτημα που δεν συμφέρει κανέναν τούρκο, ας θυμηθούμε τις πρόσφατες αμοιβαίες διορθώσεις σε σχολικά βιβλία Ιστορίας από τα οποία αφαιρέθηκαν εχθρικές φράσεις. Όμως εγώ ακόμα δεν πείστηκα. Και τότε ξεκινά η επίθεση πολιτισμού! Εδώ και μήνες τα τουρκικά κανάλια πωλούν τηλεοπτικές σειρές παραγωγής τους στα ελληνικά. Όλο τον περασμένο χειμώνα το ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ TV (ομίλου ΑΝΤΕΝΝΑ) έπαιζε τουρκική σειρά και το καλοκαίρι έγινε η μεγάλη επίθεση “φιλίας”. Η σειρά μετακόμισε στο κανάλι ΑΝΤ1 σημειώνοντας εξαιρετικά ποσοστά τηλεθέασης. Υποθέτω πως πρόκειται για ένα αξιόλογο σενάριο όμως δικαιολογείται ο πανικός που επικρατεί και που κρατά καθηλωμένο το πανελλήνιο; Που στοχεύουν όλα αυτά; Μα, στην πλήρη αποκατάσταση των σχέσεων μας καθώς με την σειρά αυτή εξοικειώνεται ο ελληνικός λαός με την τουρκική φιλική κουλτούρα.
Έλα όμως που εγώ ακόμα δεν πείσθηκα. Κι αυτό γιατί στο δημοψήφισμα του “ΥΠΕΡ” το 58% στο δημοψήφισμα, δεν είναι μεγάλο. Δίνει μια άνετη νίκη στην κυβέρνηση που το πραγματοποίησε όμως ας σκεφτούμε αντίστροφα. Το 42% των πολιτών της Τουρκίας δεν επιθυμεί μια χώρα με θεσμοθετημένες ελευθερίες, δεν επιθυμεί μια σύγχρονη δημοκρατική χώρα; Απαντήσεις που πολλαπλασιάζονται αν μελετήσουμε την κατανομή των ψήφων. Βλέπετε το “ΥΠΕΡ” δεν το επέλεξαν οι κάτοικοι των δυτικών κοσμοπολίτικων πόλεων όπως η Κωνσταντινούπολη και η Άγκυρα, μα οι πολίτες των περιοχών της ενδοχώρας. Μάλιστα! Οι εξαθλιωμένοι πολίτες που ζουν σε ένα παράλληλο τριτοκοσμικό κράτος, βουτηγμένοι από φανατικές ισλαμιστικές πεποιθήσεις. Αυτοί ψήφισαν “ΥΠΕΡ”. Και τότε; Ψήφισαν κατά οι πολιτισμένοι κάτοικοι των μεγάλων αστικών κέντρων; Εκείνοι που κινούν τα νήματα και τα κεφάλαια της χώρας; Αυτοί δεν είναι που η ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα τους εξυπηρετήσει; Ή μήπως όχι; Μήπως η κοινωνική και πολιτική στασιμότητα της Τουρκίας βοηθά το ‘κεφάλαιο’ να κινείται καλύτερα; Μήπως μακριά από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα η Ελλάδα παραμένει “φίλη” κι όχι σύμμαχος;
Είναι σαφές πως η Ελλάδα θα μπορούσε να ακολουθεί πιο επιθετική πολιτική αναφορικά με τους τούρκους. Σκηνικά όπως στα Ίμια το 1996 ή τα προβλήματα με τις μειονότητες στη Θράκη τα τελευταία χρόνια αποτελούν πολιτικές ήττες για την Ελλάδα. Όμως αναφερόμενοι στην πολιτική οφείλουμε να διαχωρίσουμε το τι συμβαίνει στην αντίπερα όχθη. Κυβέρνηση και στρατός στην Τουρκία αποτελούν δύο διαφορετικές όψεις του νομίσματος. Η κυβέρνηση προσπαθεί να καλλιεργεί ένα καλό κλίμα με την Ευρώπη και την Ελλάδα, μάχεται για την ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση κι απ’ την άλλη κλείνει τα μάτια σε επιθέσεις κατά των κούρδων ή στις παραβιάσεις της αεροπορίας στο Αιγαίο. Προσπαθεί να υποστηρίξει τον πολιτισμό, τον τουρισμό και τις επενδυτικές ευκαιρίες στη χώρα όμως θεωρεί την μπούρκα και το νιχάμπ αναπόσπαστο κομμάτι της τουρκικής κουλτούρας. Και ύστερα ο στρατός. Ανεξάρτητος, δυναμικός, εξουσιαστής, μπορεί να βάλλει στο νότο κατά των κούρδων, να δημιουργεί επεισόδια στο Αιγαίο και να επιτίθεται πολλές φορές, φραστικά εναντίον της κυβέρνησης. Ποιος θα τα βάλει μαζί τους; Ποιος τελικά κάνει κουμάντο στην Τουρκία; Αυτήν την πολυπροσωπία έχει να αντιμετωπίσει η πολιτική ηγεσία της χώρας μας και εκεί έγκειται και η πολυπλοκότητα του θέματος.
Πρόσφατα ο υπουργός εξωτερικών Δημήτρης Δρούτσας ανέφερε πως η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας αλλάζει φιλοσοφία όντας πιο επιθετική υπερασπιζόμενη τα δικαιώματα της Ελλάδας. Σίγουρα τα χωρικά ύδατα δεν τίθενται υπό διαπραγμάτευση. Αυτό ναι, μας ανακουφίζει κάπως. Γιατί ας μην ξεχνάτε πως η Ελλάδα είναι ο βασικός σύμμαχος της ένταξης της Τουρκίας στην Ένωση. Οι τούρκοι τελικά μπορεί να μην το θέλουν αλλά αυτό άπτεται των θεωριών συνομωσίας που οι ίδιοι καλλιεργούν. Στο μεταξύ οι κοινές εκδηλώσεις αγάπης συνεχίζονται κι ας συνοδεύονται από μερικές αερομαχίες πάνω απ’ το Αιγαίο κι ας θρηνούμε θύματα από παλικάρια των F16. Άλλωστε μην ξεχνάτε τη σημαντικότερη λεπτομέρεια. Στην Τουρκία άλλο η κυβέρνηση κι άλλο ο στρατός… ακόμα.
Σάββατο 9 Οκτωβρίου 2010
yannidakis - ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ ΣΑΒΒΑΤΟΥ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΙ ΔΙΑΣΤΗΜΑΝΘΡΩΠΟΙ
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 22 Οκτωβρίου 2008
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΙ ΔΙΑΣΤΗΜΑΝΘΡΩΠΟΙ
Στο άκουσμα του οργανισμού της National Aeronautics and Space Administration (NASA) σκεφτόμαστε αμέσως το διάστημα και τα διαστημόπλοια. Θα μου επιτρέψετε να σας κρατήσω στη Γη, γιατί όσο κι αν η NASA ασχολείται με το διάστημα, πολλά οφέλη έχει από τις δραστηριότητές της και η καθημερινότητα εδώ… κάτω.
Τα ποσά που δαπανώνται ετησίως από την αμερικανική κυβέρνηση στη NASA είναι αστρονομικά. Για λόγους έρευνας, περιέργειας, προετοιμασίας αποίκισης στο μακρινό μέλλον, ανταγωνισμού με τη Ρωσία και ίσως και άλλες απόρρητες αιτίες, οι ΗΠΑ θεωρούν πολύ σημαντική την υγιή ανάπτυξη και απρόσκοπτη λειτουργία του οργανισμού.
Οι πολίτες του κόσμου είναι μάλλον διχασμένoι, καθώς πολλοί θεωρούν πως τα ποσά που διατίθενται είναι σπατάλη και θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν σε περισσότερο πρακτικούς σκοπούς (φτώχεια, ενέργεια, ανεργία κλπ.).
Όμως μάλλον οι περισσότεροι αγνοούν πως οι έρευνες που γίνονται στη NASA έχουν βοηθήσει την καθημερινότητα μας με τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται στην ιατρική με μηχανήματα για ακριβείς επεμβάσεις (robotics), τεχνολογία LED, αλλά και διαδικασίες που απαιτούν τώρα λιγότερο κόστος, καθώς και μηχανικής τεχνολογίας ανθρωποειδή μέλη για άτομα με αναπηρία.
Ακόμα, μεγάλες προόδους στα μεταφορικά μέσα βιώνουμε χάρη στη NASA, τη μπαταρία λιθίου, συστήματα ασφαλείας σε μεταφορικά μέσα ή σε κατοικίες και χώρους εργασίας, τις οπτικές ίνες, την πρόοδο της χρήσης των ακτινών Χ, συστήματα αντιμετώπισης περιβαλλοντολογικών καταστροφών, τεχνολογία δορυφορικής πλοήγησης και άλλες που αξιοποιούν τους δορυφόρους. Αλλά και πολλές μικροεφραμογές σε αισθητήρες πολλαπλής χρήσης ή βελτίωσης της υπάρχουσας τεχνολογίας.
Ουσιαστικά πρόκειται για «ψίχουλα» που δημιουργούν ή ανακαλύπτουν και τα οποία δεν τα χρειάζονται (ή βρίσκουν καλύτερα για τις ανάγκες τους) και τα λανσάρουν στην αγορά πωλώντας τα σε εταιρείες παραγωγής τεχνολογικών μέσων, αλλά ακόμα κι έτσι μένουμε στο ότι βοήθησαν την καθημερινότητά μας.
Η NASA αποδεικνύει πως δεν χρησιμεύει στον απλό άνθρωπο μόνο για διαστημικά όνειρα ή για κάποια φωτογραφία στην επιφάνεια εργασίας του. Δεν είναι αυτή που απλά έβαλε μια σημαία πάνω στη σελήνη.
yannidakis - ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΚΩΔΙΚΟΙ: ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΣ ΣΤΟΥΣ ΛΟΦΟΥΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ
(0:00 - 0:26) Γεννήθηκα στους Λόφους του Καλού. Δεν ήθελα μεγαλώνοντας ανώτερος από άλλους να γίνω, μήτε να βρω χρυσάφια και κόσμο να με επευφημεί. Ήθελα να ζήσω τη ζωή κι εκείνη μόνη της να με κατευθύνει απ’ το μονοπάτι Του Θεού.
(0:27 – 1:35) Κι έτσι κίνησα να μεγαλώσω, να δω τους ανθρώπους, ν’ αντιμετωπίσω δράκους και κλέφτες να αποτρέψω. Άρχισα να τρέφω τη ζωή μ’ ότι εκείνη στο διάβα μου έφερνε. Είδα άντρες να δέρνουν γυναίκες και γυναίκες να λένε ψέματα στο στεφάνι τους. Είδα ανθρώπους μ’ εξουσία να μην έχουν άγγελο και φτωχούς και άθλιους να προσπαθούν να τους φτάσουν για να γίνουν όμοιοι μ’ εκείνους. Είδα κλέφτες που γράπωναν μια χούφτα χουρμάδες για να βγάλουν την ημέρα κι είδα ληστές να αρπάζουν σάκους με ξένα λεφτά. Κι όταν όλους τους, τους σταμάτησα για να τους ρωτήσω το γιατί, όλοι τους με έσπρωξαν φωνάζοντας “Επειδή”! Κι εγώ πεσμένος που ήμουν έξυνα το κεφάλι μου μ’ απορία.
(1:36 – 2:55) Μα εγώ χρόνο δεν έχασα ποτέ και ματα-ξανασηκώθηκα. Έτρεξα σε κάμπους, βουνά και καταρράκτες. Προσπάθησα να καταλάβω όλα όσα είχα δει μα ένα χάος επισκίαζε την αγράμματη σκέψη μου και τότε προσευχήθηκα. “Μη φοβάσαι κι εγώ θα σ’ οδηγώ” σα ν’ άκουσα και έτρεξα στις πόλεις. Φώναζα για ειρήνη, σεβασμό, αλληλεγγύη, φώναζα για το κοινό καλό και λέξεις που μάλλον ποτέ δεν είχα ξαναβρεί. Άλλοι γελούσαν μαζί μου κι εγώ με γέλιο τσ’ απαντούσα. Άλλοι με αγκάλιαζαν και μου ‘δινάν να φάω. Δεν έτρωγα τα πάντα και φύλασσα στις τσέπες για τους κλέφτες που τρώνε τους χουρμάδες. Χτύπησα και πόρτες που με σταμάτησαν να μπω κι άλλες που άνοιξαν χωρίς να το περιμένω. Μίλησα και σ’ ένα μηχάνημα που το κοιτούσα και θαρρώ πως μου ‘πανε πως από κει όλος ο κόσμος βλέπει. Στο δρόμο μπορεί να με κυνηγούσαν, αλλά πως να με πιάσουν εμένα που μεγάλωσα στους Λόφους του Καλού;
(2:56 – 3:15) Κι άμα η μέρα έσβησε και ο σκοπός σταμάτησε τότε είπα να ξαποστάσω και εγώ. Αλλά όχι. Δε θα πλαγιάσω στον αιγιαλό. Θα σκαρφαλώσω στους Λόφους του Καλού ώστε αύριο με φόρα να κατέβω κι όλα να τα αλλάξω εν καιρώ. Εγώ, ο άνθρωπος από τους Λόφους του Καλού :[
καταχώρηση τσι μέρας - ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ
καταχώρηση τσι μέρας - ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ
από taxalia
Για την αξιοπιστία των blogs
Μερικές σκέψεις με αφορμή τη μαϊμού συνέντευξη Καραμανλή, που δημοσιεύθηκε σε "blog".
Σε μια συνέντευξη που μας είχαν κάνει από Αθηναϊκή εφημερίδα, πριν από 2,5 χρόνια, με ρώτησαν αν από τα blogs κινδυνεύουν οι εφημερίδες. Η απάντησή μου ήταν ότι δεν κινδυνεύουν καθόλου, αφού είναι πολύ εύκολο να αποδομήσεις το blogging.
Και εξηγούμαι:
Οι μπλόγκερς δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να εκδίδουν απεριόριστα προβοκατόρικες εφημερίδες (ή τηλεοπτικούς σταθμούς), με σκοπό τη γελοιοποίηση του "είδους". Αν ήταν εύκολο, θα πλημμύριζαν την αγορά με 5.000 ανόητες εφημερίδες, ώστε η λέξη "εφημερίδα" να ταυτιστεί με τη λέξη "ανοησία".
Αντιθέτως, οι εφημερίδες, δηλαδή οι ιδοκτήτες τους "εργολάβοι", "επενδυτές" και λοιποί έχουν την οικονομική δύναμη να "ανοίξουν" δεκάδες, εκατοντάδες ή και χιλιάδες προβοκατόρικα ιστολόγια (blogs), με σκοπό να εξευτελίσουν το blogging, αφού είναι δωρεάν! Και αυτό κάνουν.
Δεκάδες γελοία ιστολόγια ανήκουν σε εκδοτικά συγκροτήματα, γράφουν σε αυτά πιτσιρικάδες, έναντι 250-300 ευρώ το μήνα, ενώ ο συντονιστής (διαφημιστής ή άνθρωπος των media shops συνήθως) κερδίζει κάτι παραπάνω από τις διαφημίσεις που βάζει και μερικές φορές από τα "μαύρα" και "εκβιαστικά" λεφτά, αφού οι τύποι εκβιάζουν καταστηματάρχες, πολιτικούς, "επώνυμους", ότι θα τους "περιλάβουν" αν δεν πάρουν το κομμάτι τους.
Για να κερδίσουν επισκεψιμότητα, τα υπόψη "blogs" δημοσιέυουν άκριτα, ό,τι χαζομάρα κυκλοφορεί, αρκεί να υπηρετεί τους κανόνες του εντυπωσιασμού. Δεν ενδιαφέρονται για την εγκυρότητα και εν γνώσει τους διακινούν "πιασάρικα" αλλά ψέυτικα/αναξιόπιστα θέματα, ώστε να αυξήσουν τη δύναμη επιρροής, δηλαδή τη δύναμη εκβιασμού και ευτελισμού της έννοιας "blog".
Οι αναγνώστες/επισκέπτες των δικτυακών τόπων, λειτουργούν διαφορετικά, όταν διαβάζουν ένα site, από ότι όταν διαβάζουν μια εφημερίδα. Επειδή η περιήγηση στον παγκόσμιο ιστό (web) είναι δωρεάν, κάνουν με σαφώς λιγότερη υπευθυνότητα ...ανελέητο "ζάπιγκ".
Και φυσικά, στο ζάπιγκ, το μάτι πέφτει στον εντυπωσιακό τίτλο και όχι στο περιεχόμενο. Γι αυτό άλλωστε τα τελευταία χρόνια οι τηλεοπτικοί σταθμοί βάζουν τίτλους ("super") σε κάθε θέμα. Για να αιχμαλωτήσουν το μάτι του "ζαπάκια".
Έτσι, μια έγκυρη και σοβαρότατη πολιτική ανάλυση, που είναι πολύ κοπιώδης για τον blogger/αρθρογράφο, θα φέρει 1.000 αναγνώστες, ενώ η κατασκευασμένη "είδηση", "όργια σε τηλεοπτικό σταθμό με γνωστή τηλεπαρουσιάστρια" θα φέρει 100.000 αναγνώστες.
Τα μεγέθη είναι άνισα.
Όσο μεγαλώνει λοιπόν ο αριθμός των sites/blogs, τόσο πέφτει η ποιότητα.
Ένα καλό blog χάνεται ανάμεσα σε 30.000 χαζοχαρούμενα.
Οι αληθινοί bloggers, έχουν πέσει και αυτοί θύματα της "κατάταξης", ρίχνοντας την ποιότητα, με μέτρια θέματα (όπως κάνουμε εμείς δηλαδή!), ενώ οι ψευτο-μπλόγκερς, που γράφουν μέσα από τηλεοπτικούς - ραδιοφωνικούς σταθμούς και γραφεία εφημερίδων (οι εκδότες χρησιμοποιούν το "ανώνυμο" χαμηλά αμοιβόμενο προσωπικό τους για να κάνει blogging), ρίχνουν ραγδαία την ποιότητα, σε επίπεδο κουτσομπολιού, τσοντούλας και δήθεν καταγγελιών, δήθεν αναγνωστών, πράγμα που έχει απήχηση (και που δεν κάνουμε εμείς σε καμία περίπτωση).
Επιπλέον, οι περισσότεροι παλιοί αναγνώστες έγιναν bloggers και τη θέση τους την παραχώρησαν στους δημοσιογράφους, οι οποίοι διαβάζουν blogs για να βγάλουν θέματα. Οι πιό τακτικοί αναγνώστες των λίγων αξιόλογων ιστολογίων είναι πλέον οι δημοσιογράφοι !
Ενώ ταυτόχρονα στη θέση των σχολιαστών, παρεισέφρησαν υπάλληλοι πολιτικών γραφείων, που σχολιάζουν για να προστατέψουν τον εργοδότη πολιτικό τους.
Οι άνθρωποι των Media λοιπόν, με την τεχνολογική υποδομή, την πρόσβαση σε πηγές και κυρίως την προστασία από τις αρχές και τη δικαιοσύνη (συκοφαντούν, υβρίζουν και εκβιάζουν ανενόχλητοι), έχουν στήσει μια φάμπρικα ιστολογίων, με άθλιο περιεχόμενο, που δυσφημεί τα blogs. Με σύμμαχο το ανελέητο ζάπιγκ, κερδίζουν τη μάχη, κερδίζοντας αναγνώστες, αφού η πρώτη συνέπεια του ζάπιγκ, είναι η πνευματική κόπωση.
Κι ο πνευματικά κουρασμένος αναγνώστης δεν κάθεται να διαβάσει ένα σοβαρό άρθρο, παρά μόνο κλικάρει ανελέητα σε τίτλους και τελικά τον κερδίζουν θέματα όπως "το λευκό κυλοτάκι της Μενεγάκη", θέμα στο οποίο δεν μπορεί κανείς να αντισταθεί. Αυτή είναι η αλήθεια.
Έτσι, μειώνεται η παρεμβατικότητα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, αφού η ποσότητα νικάει πάντα την ποιότητα!
Και η αλάνθαστη συνταγή "όσο περισσότερη φασαρία κάνεις, τόσο πιό γνωστός γίνεσαι", οδηγεί στη δημιουργία χιλιάδων ιστολογίων, με φαιδρό περιεχόμενο, που κάνουν όμως πολύ φασαρία, κερδίζοντας έτσι, το αναγνωστικό κοινό, που έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο, δια του περιορισμού του χρόνου που έχουν να διαβάσουν ένα σοβαρό άρθρο, αφού βομβαρδίζονται από "πηχαίους τίτλους" και εντυπωσιακά θέματα, κυρίαρχη θέση στα οποία έχουν οι "αστικοί μύθοι" (hoaxes) και οι ψεύτικες ειδήσεις.
Όπως είπα και σε εκείνη τη συνέντευξη "οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους ταιριάζουν και οι αναγνώστες, τους bloggers που τους αξίζουν".
οι απόψεις που εκφράζονται δε συμφωνούν ή εκφράζουν το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από κριτήρια
από taxalia
Για την αξιοπιστία των blogs
Μερικές σκέψεις με αφορμή τη μαϊμού συνέντευξη Καραμανλή, που δημοσιεύθηκε σε "blog".
Σε μια συνέντευξη που μας είχαν κάνει από Αθηναϊκή εφημερίδα, πριν από 2,5 χρόνια, με ρώτησαν αν από τα blogs κινδυνεύουν οι εφημερίδες. Η απάντησή μου ήταν ότι δεν κινδυνεύουν καθόλου, αφού είναι πολύ εύκολο να αποδομήσεις το blogging.
Και εξηγούμαι:
Οι μπλόγκερς δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να εκδίδουν απεριόριστα προβοκατόρικες εφημερίδες (ή τηλεοπτικούς σταθμούς), με σκοπό τη γελοιοποίηση του "είδους". Αν ήταν εύκολο, θα πλημμύριζαν την αγορά με 5.000 ανόητες εφημερίδες, ώστε η λέξη "εφημερίδα" να ταυτιστεί με τη λέξη "ανοησία".
Αντιθέτως, οι εφημερίδες, δηλαδή οι ιδοκτήτες τους "εργολάβοι", "επενδυτές" και λοιποί έχουν την οικονομική δύναμη να "ανοίξουν" δεκάδες, εκατοντάδες ή και χιλιάδες προβοκατόρικα ιστολόγια (blogs), με σκοπό να εξευτελίσουν το blogging, αφού είναι δωρεάν! Και αυτό κάνουν.
Δεκάδες γελοία ιστολόγια ανήκουν σε εκδοτικά συγκροτήματα, γράφουν σε αυτά πιτσιρικάδες, έναντι 250-300 ευρώ το μήνα, ενώ ο συντονιστής (διαφημιστής ή άνθρωπος των media shops συνήθως) κερδίζει κάτι παραπάνω από τις διαφημίσεις που βάζει και μερικές φορές από τα "μαύρα" και "εκβιαστικά" λεφτά, αφού οι τύποι εκβιάζουν καταστηματάρχες, πολιτικούς, "επώνυμους", ότι θα τους "περιλάβουν" αν δεν πάρουν το κομμάτι τους.
Για να κερδίσουν επισκεψιμότητα, τα υπόψη "blogs" δημοσιέυουν άκριτα, ό,τι χαζομάρα κυκλοφορεί, αρκεί να υπηρετεί τους κανόνες του εντυπωσιασμού. Δεν ενδιαφέρονται για την εγκυρότητα και εν γνώσει τους διακινούν "πιασάρικα" αλλά ψέυτικα/αναξιόπιστα θέματα, ώστε να αυξήσουν τη δύναμη επιρροής, δηλαδή τη δύναμη εκβιασμού και ευτελισμού της έννοιας "blog".
Οι αναγνώστες/επισκέπτες των δικτυακών τόπων, λειτουργούν διαφορετικά, όταν διαβάζουν ένα site, από ότι όταν διαβάζουν μια εφημερίδα. Επειδή η περιήγηση στον παγκόσμιο ιστό (web) είναι δωρεάν, κάνουν με σαφώς λιγότερη υπευθυνότητα ...ανελέητο "ζάπιγκ".
Και φυσικά, στο ζάπιγκ, το μάτι πέφτει στον εντυπωσιακό τίτλο και όχι στο περιεχόμενο. Γι αυτό άλλωστε τα τελευταία χρόνια οι τηλεοπτικοί σταθμοί βάζουν τίτλους ("super") σε κάθε θέμα. Για να αιχμαλωτήσουν το μάτι του "ζαπάκια".
Έτσι, μια έγκυρη και σοβαρότατη πολιτική ανάλυση, που είναι πολύ κοπιώδης για τον blogger/αρθρογράφο, θα φέρει 1.000 αναγνώστες, ενώ η κατασκευασμένη "είδηση", "όργια σε τηλεοπτικό σταθμό με γνωστή τηλεπαρουσιάστρια" θα φέρει 100.000 αναγνώστες.
Τα μεγέθη είναι άνισα.
Όσο μεγαλώνει λοιπόν ο αριθμός των sites/blogs, τόσο πέφτει η ποιότητα.
Ένα καλό blog χάνεται ανάμεσα σε 30.000 χαζοχαρούμενα.
Οι αληθινοί bloggers, έχουν πέσει και αυτοί θύματα της "κατάταξης", ρίχνοντας την ποιότητα, με μέτρια θέματα (όπως κάνουμε εμείς δηλαδή!), ενώ οι ψευτο-μπλόγκερς, που γράφουν μέσα από τηλεοπτικούς - ραδιοφωνικούς σταθμούς και γραφεία εφημερίδων (οι εκδότες χρησιμοποιούν το "ανώνυμο" χαμηλά αμοιβόμενο προσωπικό τους για να κάνει blogging), ρίχνουν ραγδαία την ποιότητα, σε επίπεδο κουτσομπολιού, τσοντούλας και δήθεν καταγγελιών, δήθεν αναγνωστών, πράγμα που έχει απήχηση (και που δεν κάνουμε εμείς σε καμία περίπτωση).
Επιπλέον, οι περισσότεροι παλιοί αναγνώστες έγιναν bloggers και τη θέση τους την παραχώρησαν στους δημοσιογράφους, οι οποίοι διαβάζουν blogs για να βγάλουν θέματα. Οι πιό τακτικοί αναγνώστες των λίγων αξιόλογων ιστολογίων είναι πλέον οι δημοσιογράφοι !
Ενώ ταυτόχρονα στη θέση των σχολιαστών, παρεισέφρησαν υπάλληλοι πολιτικών γραφείων, που σχολιάζουν για να προστατέψουν τον εργοδότη πολιτικό τους.
Οι άνθρωποι των Media λοιπόν, με την τεχνολογική υποδομή, την πρόσβαση σε πηγές και κυρίως την προστασία από τις αρχές και τη δικαιοσύνη (συκοφαντούν, υβρίζουν και εκβιάζουν ανενόχλητοι), έχουν στήσει μια φάμπρικα ιστολογίων, με άθλιο περιεχόμενο, που δυσφημεί τα blogs. Με σύμμαχο το ανελέητο ζάπιγκ, κερδίζουν τη μάχη, κερδίζοντας αναγνώστες, αφού η πρώτη συνέπεια του ζάπιγκ, είναι η πνευματική κόπωση.
Κι ο πνευματικά κουρασμένος αναγνώστης δεν κάθεται να διαβάσει ένα σοβαρό άρθρο, παρά μόνο κλικάρει ανελέητα σε τίτλους και τελικά τον κερδίζουν θέματα όπως "το λευκό κυλοτάκι της Μενεγάκη", θέμα στο οποίο δεν μπορεί κανείς να αντισταθεί. Αυτή είναι η αλήθεια.
Έτσι, μειώνεται η παρεμβατικότητα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, αφού η ποσότητα νικάει πάντα την ποιότητα!
Και η αλάνθαστη συνταγή "όσο περισσότερη φασαρία κάνεις, τόσο πιό γνωστός γίνεσαι", οδηγεί στη δημιουργία χιλιάδων ιστολογίων, με φαιδρό περιεχόμενο, που κάνουν όμως πολύ φασαρία, κερδίζοντας έτσι, το αναγνωστικό κοινό, που έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο, δια του περιορισμού του χρόνου που έχουν να διαβάσουν ένα σοβαρό άρθρο, αφού βομβαρδίζονται από "πηχαίους τίτλους" και εντυπωσιακά θέματα, κυρίαρχη θέση στα οποία έχουν οι "αστικοί μύθοι" (hoaxes) και οι ψεύτικες ειδήσεις.
Όπως είπα και σε εκείνη τη συνέντευξη "οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους ταιριάζουν και οι αναγνώστες, τους bloggers που τους αξίζουν".
οι απόψεις που εκφράζονται δε συμφωνούν ή εκφράζουν το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από κριτήρια
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)