Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010
yannidakis δευτέρας - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ: ΤΟΠΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΩΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ
Καληνωρίσματα. Λίγες ημέρες μόνο πριν τις ιδιόμορφες από πολλές απόψεις, εκλογές τις Τοπικής Αυτοδιοίκησης και σε μια περίοδο συνεχόμενων πολιτικών και μη, αναλύσεων, ας επιχειρήσουμε να θίξουμε το ζήτημα των εκλογών εκ των έσω. Είχα την ευκαιρία να μιλήσω με τον υποψήφιο πρόεδρο του Δημοτικού Διαμερίσματος Τουρλωτής του Δήμου Σητείας Λασιθίου, κύριο Μιχάλη Σπυριδάκη και να του απευθύνω μερικά κρίσιμα ερωτήματα.
Κύριε Σπυριδάκη, πολύς λόγος γίνεται ειδικά φέτος για την κομματικοποίηση των εκλογών αυτών. Συμφωνείτε;
Όχι μόνο τώρα, αλλά γενικά οι εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης θα έπρεπε να είναι παντελώς διαφοροποιημένες από τα κόμματα διότι εδώ επιλέγουμε πρόσωπα που κατά τη γνώμη μας είναι ικανά για να υπηρετούν τα συμφέροντα του τόπου. Όταν ένα πρόσωπο είναι ικανό, μπορεί να διεκδικήσει από την όποια κυβέρνηση, πέραν κομμάτων. Ειδικά στις μικρές κοινωνίες ο κόσμος θα πρέπει να αποφασίζει εντελώς αξιοκρατικά παραμερίζοντας κομματικές πεποιθήσεις, φιλίες ή τυχόν συγγένειες και υποχρεώσεις. Η επιλογή πρέπει να αφορά τα συμφέροντα του τόπου.
Όχι μόνο τώρα, αλλά γενικά οι εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης θα έπρεπε να είναι παντελώς διαφοροποιημένες από τα κόμματα διότι εδώ επιλέγουμε πρόσωπα που κατά τη γνώμη μας είναι ικανά για να υπηρετούν τα συμφέροντα του τόπου. Όταν ένα πρόσωπο είναι ικανό, μπορεί να διεκδικήσει από την όποια κυβέρνηση, πέραν κομμάτων. Ειδικά στις μικρές κοινωνίες ο κόσμος θα πρέπει να αποφασίζει εντελώς αξιοκρατικά παραμερίζοντας κομματικές πεποιθήσεις, φιλίες ή τυχόν συγγένειες και υποχρεώσεις. Η επιλογή πρέπει να αφορά τα συμφέροντα του τόπου.Για πρώτη φορά ψηφίζουμε μεγαλύτερους Δήμους και Περιφέρειες σε αυτές τις εκλογές με το νέο σύστημα του Καλλικράτη. Που εντοπίζεται τα χαρακτηριστικά της νέας αυτής διαδικασίας.
Το βασικό χαρακτηριστικό από φέτος είναι η Περιφέρεια. Οι 13 μεγάλες περιφέρειες που είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσει ο κόσμος τη νέα τους λειτουργία. Ο περιφερειάρχης είναι ένας “μικρός Πρωθυπουργός” της περιοχής. Αν πάρουμε για παράδειγμα την Κρήτη, ο περιφερειάρχης είναι που θα διαχειρίζεται τα χρήματα που προωθούνται στην Κρήτη. Αυτό είναι καλό διότι οι διαδικασίες θα γίνονται πιο γρήγορα χωρίς χρονοβόρα ταξίδια στο κέντρο. Από κει και πέρα οι περιφερειάρχες θα είναι σε συνεχή επικοινωνία με τους αντιπεριφερειάρχες οι οποίοι θα χωριστούν ανά νομό και θα κατανείμουν τα χρήματα του τόπου ανάλογα με τις προτεραιότητες που τίθενται.
Το βασικό χαρακτηριστικό από φέτος είναι η Περιφέρεια. Οι 13 μεγάλες περιφέρειες που είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσει ο κόσμος τη νέα τους λειτουργία. Ο περιφερειάρχης είναι ένας “μικρός Πρωθυπουργός” της περιοχής. Αν πάρουμε για παράδειγμα την Κρήτη, ο περιφερειάρχης είναι που θα διαχειρίζεται τα χρήματα που προωθούνται στην Κρήτη. Αυτό είναι καλό διότι οι διαδικασίες θα γίνονται πιο γρήγορα χωρίς χρονοβόρα ταξίδια στο κέντρο. Από κει και πέρα οι περιφερειάρχες θα είναι σε συνεχή επικοινωνία με τους αντιπεριφερειάρχες οι οποίοι θα χωριστούν ανά νομό και θα κατανείμουν τα χρήματα του τόπου ανάλογα με τις προτεραιότητες που τίθενται.
..οπότε σε σύγκριση με τον περιφερειάρχη που είχαμε ως τώρα, ο νέος θεσμός του παρέχει αυξημένες αρμοδιότητες.
Βεβαίως, ας μην ξεχνάμε πως ο Περιφερειάρχης ως τώρα ήταν διορισμένος και απλά διαβίβαζε τα όποια προβλήματα του τόπου διεκδικώντας κονδύλια. Ο νέος Περιφερειάρχης είναι εκλεγμένος και λειτουργεί αντίστροφα. Δηλαδή το κέντρο μοιράζει τα πακέτα από τα διάφορα προγράμματα και εκείνος κάνει την κατάλληλη κατανομή ανάλογα με τα προβλήματα και τις προτεραιότητες του τόπου. Εν κατακλείδι ο Καλλικράτης έχει μόνο πλεονεκτήματα κι αυτό ισχύει και για τους δήμους που ξεπερνούν την ανάγκη στήριξης από την Νομαρχία, έχοντας πλέον δυναμική σε οικονομία και εξοπλισμό τοπικά, κατά δήμο. Από κει ο διαχωρισμός περιλαμβάνει την μικρότερη βαθμίδα, τα Δημοτικά Διαμερίσματα που θα διεκδικούν τα δημοτικά κονδύλια για την αντίστοιχη χρηματοδότηση στις περιοχές τους. Οι πιο ικανοί δημοτικοί σύμβουλοι θα εξασφαλίζουν περισσότερα χρήματα για τα τοπικά δημοτικά διαμερίσματα τα οποία εκπροσωπούν.
Βεβαίως, ας μην ξεχνάμε πως ο Περιφερειάρχης ως τώρα ήταν διορισμένος και απλά διαβίβαζε τα όποια προβλήματα του τόπου διεκδικώντας κονδύλια. Ο νέος Περιφερειάρχης είναι εκλεγμένος και λειτουργεί αντίστροφα. Δηλαδή το κέντρο μοιράζει τα πακέτα από τα διάφορα προγράμματα και εκείνος κάνει την κατάλληλη κατανομή ανάλογα με τα προβλήματα και τις προτεραιότητες του τόπου. Εν κατακλείδι ο Καλλικράτης έχει μόνο πλεονεκτήματα κι αυτό ισχύει και για τους δήμους που ξεπερνούν την ανάγκη στήριξης από την Νομαρχία, έχοντας πλέον δυναμική σε οικονομία και εξοπλισμό τοπικά, κατά δήμο. Από κει ο διαχωρισμός περιλαμβάνει την μικρότερη βαθμίδα, τα Δημοτικά Διαμερίσματα που θα διεκδικούν τα δημοτικά κονδύλια για την αντίστοιχη χρηματοδότηση στις περιοχές τους. Οι πιο ικανοί δημοτικοί σύμβουλοι θα εξασφαλίζουν περισσότερα χρήματα για τα τοπικά δημοτικά διαμερίσματα τα οποία εκπροσωπούν.
Δεδομένης της οικονομικής κρίσης που αντιμετωπίζει η Ελλάδα, τι μπορεί να περιμένει ο κόσμος από τους εκλεχθείς εκπροσώπους;
Εγώ θεωρώ πως ο Καλλικράτης και οι τοπικές εκλογές δεν έχουν καμία συσχέτιση με την οικονομική κρίση. Εμείς διεκδικούμε μερίδιο από τα τρέχοντα προγράμματα όπως το κοινοτικό του ΕΣΠΑ. Αυτό δεν είναι σχετικό με την κρίση. Ο στόχος είναι η απορρόφηση των προγραμμάτων. Αυτήν την στιγμή το ΕΣΠΑ έχει απορρόφηση 13% αυτό είναι που πρέπει να διεκδικήσουμε. Καλύτερη απορρόφηση από χρήματα που είναι ήδη διαθέσιμα και θα δοθούν έτσι κι αλλιώς άσχετα με την κρίση. Το σημαντικό είναι η σωστή διαχείρισή τους ώστε να γίνουν ωφέλιμα έργα για τον τόπο.
Εγώ θεωρώ πως ο Καλλικράτης και οι τοπικές εκλογές δεν έχουν καμία συσχέτιση με την οικονομική κρίση. Εμείς διεκδικούμε μερίδιο από τα τρέχοντα προγράμματα όπως το κοινοτικό του ΕΣΠΑ. Αυτό δεν είναι σχετικό με την κρίση. Ο στόχος είναι η απορρόφηση των προγραμμάτων. Αυτήν την στιγμή το ΕΣΠΑ έχει απορρόφηση 13% αυτό είναι που πρέπει να διεκδικήσουμε. Καλύτερη απορρόφηση από χρήματα που είναι ήδη διαθέσιμα και θα δοθούν έτσι κι αλλιώς άσχετα με την κρίση. Το σημαντικό είναι η σωστή διαχείρισή τους ώστε να γίνουν ωφέλιμα έργα για τον τόπο.
Κύριε Σπυριδάκη σας ευχαριστώ πολύ και σας εύχομαι καλή επιτυχία.Σας ευχαριστώ κι εγώ και θα ήθελα να τονίσω σε όλους τους πολίτες να παραμερίσουν τις κομματικές πεποιθήσεις, τις φιλίες και συγγένειες και να προσέλθουν στις κάλπες με γνώμονα την καλύτερη εκπροσώπηση τους στον Δήμο και την Περιφέρειά τους.
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ :[
καταχώρηση τσι μέρας - ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
σημερινή προσθήκη στην λίστα των καταχωρήσεων τσι μέρας
από POLITIKIANALISI
Η αλήθεια πονάει...
Γεια σας,
πολλές αλήθειες έχουν ακουστεί τον τελευταίο καιρό και υπάρχει μία γενική ενόχληση. Ακόμα όμως δεν μπορώ να καταλάβω τι μας ενοχλεί. Ότι μας τις λένε? Ότι είναι ψέμματα? Ότι είναι αλήθεια? Ότι μας κατάλαβαν?
Αρχικά η δήλωση του της κυβέρνησης, ήρθε να ανάψει τα αίματα. Είχε πει ότι "τα φάγαμε όλοι μαζί. Και οι πολιτικοί που έκαναν ρουσφέτια και οι πολίτες που τα ζητούσαν". Αυτή η πρόταση ήταν αρκετή για να ξεκινήσει το γνωστό παιχνίδι ανάμεσα στα κόμματα της αντιπολίτευσης και την κυβέρνηση. Οι μεν έλεγαν ότι δεν έφαγαν, οι δε ότι ο κ. Πάγκαλος έκανε μια γενική διαπίστωση.
Είναι αλήθεια όμως? Βεβαίως. Όσο και αν μας ενοχλεί, όσο και αν συμπεριλαμβάνει κάποιους -ελάχιστους- που είναι "καθαροί", όλοι λίγο - πολύ ξέραμε. Ξέραμε ότι στο δημόσιο υπάρχει ασφυξία, αλλά ζητούσαμε διορισμούς. Ξέραμε ότι το "φακελάκι" στον γιατρό είναι παράνομο, αλλά "ας μην δώσει ο άλλος, εγώ θα δώσω". Ξέραμε ότι οι αγορές χωρίς απόδειξη ήταν κλοπή, αλλά επιμέναμε να γλιτώνουμε χρήματα άμεσα.
Το χειρότερο από την διαπίστωση του κ. Πάγκαλου, δεν είναι ότι τα φάγαμε όλοι μαζί. Το χειρότερο είναι ότι ενώ έχουμε συνεχείς ομολογίες πολιτικών για "άνομες" πράξεις, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Οι επιτροπές για την Siemens, το Βατοπέδι και για την οικονομία, όπου και αν καταλήξουν, δεν θα είναι τίποτα περισσότερο από απλά συμπεράσματα. Αυτό είναι λυπηρό, επικίνδυνο και εξωφρενικό.
Μετά από τον κ. Πάγκαλο, ήταν σειρά του κ. Γιούνκερ να ταράξει τα "ήρεμα" νερά μας. Κάποιος πρωθυπουργός, λέει, του παραδέχτηκε ότι η Ελλάδα είναι διεφθαρμένη... Όλοι αρχίσαμε να ψάχνουμε αυτόν τον πρωθυπουργό που μας διασύρει... Γιατί, μπορεί να είμαστε διεφθαρμένοι, αλλά το κρύβουμε καλά...
Αμέσως μόλις έγινε γνωστό ότι αυτός ο "προδότης" είναι ο κ. Παπανδρέου, όλοι άρχισαν να τον κατηγορούν ότι μιλάει απαξιωτικά για την χώρα και μειώνει το κύρος της. Ξεχνάμε πόσο απαξιωτικό είναι να στέλνεις ψευδή στοιχεία στο εξωτερικό και πόσες άσχημες εμπειρίες μεταφέρουν οι ξένοι τουρίστες ή επενδυτές από την χώρα μας. Ξεχνάμε, ότι όλα τα κόμματα, τα τελευταία 15 χρόνια, υπόσχονται να πατάξουν την διαφθορά στην χώρα? Είναι ψέμα ότι η διαφθορά και η αδιαφάνεια είναι οι κύριες αιτίες της σημερινής μας κατάστασης?
Τέλος, ο κ. Σαμαράς ενοχλήθηκε από την στάση του κ. Μητσοτάκη να τον αποκαλέσει λαϊκιστή, επειδή υπόσχεται ότι μπορεί να μηδενίσει το έλλειμμα σε λίγους μήνες, χωρίς το μνημόνιο. (Βέβαια, στην συγκεκριμένη περίπτωση, ο λόγος της "παρέμβασης" του κ. Μητσοτάκη ήταν οικογενειακός, αλλά αυτό δεν αλλάζει την αλήθεια που είπε.)
Δεν έχει βρεθεί κανένας μέχρι σήμερα να μας δείξει τον τρόπο που θα γίνει αυτό. Ο κ. Σαμαράς, φαίνεται πως δεν έχει καταφέρει να πείσει ούτε την δική του παράταξη για αυτή την υπόσχεση, γι' αυτό και έχει σταματήσει να την "προωθεί". Αλλά αυτό δεν παύει να την κάνει μία λαϊκίστικη πρόταση.
Ανεξάρτητα από το μνημόνιο, την οικονομική πολιτική, τα εσωτερικά και εξωτερικά ζητήματα, θα πρέπει οι πολιτικοί να αντιληφθούν ότι ο κόσμος έχει περάσει σε μία διαφορετική φάση. Δεν του αρκούν πλέον ατάκες του στυλ "λεφτά υπάρχουν" ή "θα μηδενίσω το έλλειμμα σε ένα χρόνο, χωρίς μέτρα".
Οι πολίτες απαιτούν πλέον σοβαρότητα και καθαρότητα. Έχουμε αντιληφθεί το μέγεθος του προβλήματος, είμαστε σε θέση να δούμε τις εναλλακτικές, αλλά χωρίς να δικαιολογούμε λαϊκισμούς και μικροπολιτικές κινήσεις. Έχουμε ανάγκη την απόλυτη αλήθεια.
Αυτή τη στιγμή είναι ιδιαίτερα σημαντικό να δούμε τα δύο κόμματα να αφήνουν στην άκρη την κοκορομαχία και να επιδίδονται σε μία δημιουργική κόντρα. Αυτή θα αξιολογηθεί στις επόμενες εκλογές.
Ήταν φάουλ του κ. Σαμαρά να πει ότι θα μηδενίσει το έλλειμμα. Ακόμα και αν αυτό ήταν δυνατό, γιατί δεν έκανε την πρότασή του πριν το μνημόνιο και την αποκαλύπτει τώρα, λίγες εβδομάδες πριν τις εκλογές?
Ήταν ευχάριστη έκπληξη αυτή την εβδομάδα να βλέπουμε τα δύο μεγάλα κόμματα να συμφωνούν για την εξυγίανση των ΔΕΚΟ. Αυτή είναι η συμπεριφορά που περιμένουμε, αυτή είναι η συμπεριφορά που αξίζουμε, αυτή είναι η στάση που οφείλουν να έχουν απέναντι στο μεγάλο πρόβλημα της χώρας που είναι η οικονομία.
οι απόψεις που εκφράζονται στο κείμενο δε συμφωνούν ή εκφράζουν απαραίτητα το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από συγκεκριμένα κριτήρια
από POLITIKIANALISI
Η αλήθεια πονάει...
Γεια σας,
πολλές αλήθειες έχουν ακουστεί τον τελευταίο καιρό και υπάρχει μία γενική ενόχληση. Ακόμα όμως δεν μπορώ να καταλάβω τι μας ενοχλεί. Ότι μας τις λένε? Ότι είναι ψέμματα? Ότι είναι αλήθεια? Ότι μας κατάλαβαν?
Αρχικά η δήλωση του της κυβέρνησης, ήρθε να ανάψει τα αίματα. Είχε πει ότι "τα φάγαμε όλοι μαζί. Και οι πολιτικοί που έκαναν ρουσφέτια και οι πολίτες που τα ζητούσαν". Αυτή η πρόταση ήταν αρκετή για να ξεκινήσει το γνωστό παιχνίδι ανάμεσα στα κόμματα της αντιπολίτευσης και την κυβέρνηση. Οι μεν έλεγαν ότι δεν έφαγαν, οι δε ότι ο κ. Πάγκαλος έκανε μια γενική διαπίστωση.
Είναι αλήθεια όμως? Βεβαίως. Όσο και αν μας ενοχλεί, όσο και αν συμπεριλαμβάνει κάποιους -ελάχιστους- που είναι "καθαροί", όλοι λίγο - πολύ ξέραμε. Ξέραμε ότι στο δημόσιο υπάρχει ασφυξία, αλλά ζητούσαμε διορισμούς. Ξέραμε ότι το "φακελάκι" στον γιατρό είναι παράνομο, αλλά "ας μην δώσει ο άλλος, εγώ θα δώσω". Ξέραμε ότι οι αγορές χωρίς απόδειξη ήταν κλοπή, αλλά επιμέναμε να γλιτώνουμε χρήματα άμεσα.
Το χειρότερο από την διαπίστωση του κ. Πάγκαλου, δεν είναι ότι τα φάγαμε όλοι μαζί. Το χειρότερο είναι ότι ενώ έχουμε συνεχείς ομολογίες πολιτικών για "άνομες" πράξεις, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Οι επιτροπές για την Siemens, το Βατοπέδι και για την οικονομία, όπου και αν καταλήξουν, δεν θα είναι τίποτα περισσότερο από απλά συμπεράσματα. Αυτό είναι λυπηρό, επικίνδυνο και εξωφρενικό.
Μετά από τον κ. Πάγκαλο, ήταν σειρά του κ. Γιούνκερ να ταράξει τα "ήρεμα" νερά μας. Κάποιος πρωθυπουργός, λέει, του παραδέχτηκε ότι η Ελλάδα είναι διεφθαρμένη... Όλοι αρχίσαμε να ψάχνουμε αυτόν τον πρωθυπουργό που μας διασύρει... Γιατί, μπορεί να είμαστε διεφθαρμένοι, αλλά το κρύβουμε καλά...
Αμέσως μόλις έγινε γνωστό ότι αυτός ο "προδότης" είναι ο κ. Παπανδρέου, όλοι άρχισαν να τον κατηγορούν ότι μιλάει απαξιωτικά για την χώρα και μειώνει το κύρος της. Ξεχνάμε πόσο απαξιωτικό είναι να στέλνεις ψευδή στοιχεία στο εξωτερικό και πόσες άσχημες εμπειρίες μεταφέρουν οι ξένοι τουρίστες ή επενδυτές από την χώρα μας. Ξεχνάμε, ότι όλα τα κόμματα, τα τελευταία 15 χρόνια, υπόσχονται να πατάξουν την διαφθορά στην χώρα? Είναι ψέμα ότι η διαφθορά και η αδιαφάνεια είναι οι κύριες αιτίες της σημερινής μας κατάστασης?
Τέλος, ο κ. Σαμαράς ενοχλήθηκε από την στάση του κ. Μητσοτάκη να τον αποκαλέσει λαϊκιστή, επειδή υπόσχεται ότι μπορεί να μηδενίσει το έλλειμμα σε λίγους μήνες, χωρίς το μνημόνιο. (Βέβαια, στην συγκεκριμένη περίπτωση, ο λόγος της "παρέμβασης" του κ. Μητσοτάκη ήταν οικογενειακός, αλλά αυτό δεν αλλάζει την αλήθεια που είπε.)
Δεν έχει βρεθεί κανένας μέχρι σήμερα να μας δείξει τον τρόπο που θα γίνει αυτό. Ο κ. Σαμαράς, φαίνεται πως δεν έχει καταφέρει να πείσει ούτε την δική του παράταξη για αυτή την υπόσχεση, γι' αυτό και έχει σταματήσει να την "προωθεί". Αλλά αυτό δεν παύει να την κάνει μία λαϊκίστικη πρόταση.
Ανεξάρτητα από το μνημόνιο, την οικονομική πολιτική, τα εσωτερικά και εξωτερικά ζητήματα, θα πρέπει οι πολιτικοί να αντιληφθούν ότι ο κόσμος έχει περάσει σε μία διαφορετική φάση. Δεν του αρκούν πλέον ατάκες του στυλ "λεφτά υπάρχουν" ή "θα μηδενίσω το έλλειμμα σε ένα χρόνο, χωρίς μέτρα".
Οι πολίτες απαιτούν πλέον σοβαρότητα και καθαρότητα. Έχουμε αντιληφθεί το μέγεθος του προβλήματος, είμαστε σε θέση να δούμε τις εναλλακτικές, αλλά χωρίς να δικαιολογούμε λαϊκισμούς και μικροπολιτικές κινήσεις. Έχουμε ανάγκη την απόλυτη αλήθεια.
Αυτή τη στιγμή είναι ιδιαίτερα σημαντικό να δούμε τα δύο κόμματα να αφήνουν στην άκρη την κοκορομαχία και να επιδίδονται σε μία δημιουργική κόντρα. Αυτή θα αξιολογηθεί στις επόμενες εκλογές.
Ήταν φάουλ του κ. Σαμαρά να πει ότι θα μηδενίσει το έλλειμμα. Ακόμα και αν αυτό ήταν δυνατό, γιατί δεν έκανε την πρότασή του πριν το μνημόνιο και την αποκαλύπτει τώρα, λίγες εβδομάδες πριν τις εκλογές?
Ήταν ευχάριστη έκπληξη αυτή την εβδομάδα να βλέπουμε τα δύο μεγάλα κόμματα να συμφωνούν για την εξυγίανση των ΔΕΚΟ. Αυτή είναι η συμπεριφορά που περιμένουμε, αυτή είναι η συμπεριφορά που αξίζουμε, αυτή είναι η στάση που οφείλουν να έχουν απέναντι στο μεγάλο πρόβλημα της χώρας που είναι η οικονομία.
οι απόψεις που εκφράζονται στο κείμενο δε συμφωνούν ή εκφράζουν απαραίτητα το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από συγκεκριμένα κριτήρια
yannidakis - ΣΧΟΛΙΟ ΤΣΙ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Προσπαθώ να καταλάβω την στοιχειώδη λογική αυτής της απόφασης. Δηλαδή αποφασίσαμε να σεβαστούμε τον νέο (παγκόσμιο) νόμο όμως επειδή ξαφνικά τα κέρδη περιορίστηκαν, το μετανιώσαμε και αποφασίσαμε να παίξουμε "αντάρτικο" με το κράτος. Αυτοί είναι οι επιχειρηματίες μας;
Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010
ΣΤΟΙΧΗΜΑΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
ΠΡΟΓΝΩΣΤΙΚΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (ΟΠΑΠ) ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
394. ΒΙΛΕΜ - ΑΙΝΤΧΟΦΕΝ (2) 2-4
430. ΛΑΝΣ - ΡΕΝ (2) 0-0
435. ΜΑΓΙΟΡΚΑ - ΕΣΠΑΝΙΟΝ (1) 0-1
456. ΟΛΙΜΠΟ - ΛΑΝΟΥΣ (2) 1-0
δελτία: 0/2 :[ προβλέψεις: 1/4
394. ΒΙΛΕΜ - ΑΙΝΤΧΟΦΕΝ (2) 2-4
430. ΛΑΝΣ - ΡΕΝ (2) 0-0
435. ΜΑΓΙΟΡΚΑ - ΕΣΠΑΝΙΟΝ (1) 0-1
456. ΟΛΙΜΠΟ - ΛΑΝΟΥΣ (2) 1-0
δελτία: 0/2 :[ προβλέψεις: 1/4
yannidakis - ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: ΙΔΙΑ ΜΑΤΙΑ, ΝΕΑ ΕΙΚΟΝΑ
ΙΔΙΑ ΜΑΤΙΑ, ΝΕΑ ΕΙΚΟΝΑ
Δε θα βαλθώ να σας κουράσω με όρους τεχνικούς, αναλύσεις σε pixels κλπ. όμως ας κάνουμε σήμερα μια κουβεντούλα για ποιότητα εικόνας. Γιατί όλοι μας ζητάμε το καλύτερο για την ποιότητα της οράσεως μας και την ποιότητα με την οποία διασκεδάζουμε καθημερινά.
Οι τηλεοράσεις CRT (αυτές που όλοι είχαμε μέχρι πρόσφατα σπίτι μας), έγιναν LCD και PLASMA και τώρα ο πόλεμος γίνεται στο format. High Definition (HD) ή Blu Ray;
Πρόκειται για δύο πραγματικά αξιοζήλευτα format εικόνας, ή μάλλον αποδόσεις εικόνας οι οποίες χάρισαν στον τηλεθεατή εικόνα κρυστάλλινη, ζωντανή. Εντυπωσιακά πραγματική. Θυμάμαι το πρώτο πρόγραμμα HD που παρακολούθησα στην Αμερική. Ήταν ένα ντοκιμαντέρ το οποίο χάζεψα, βλέποντας δελφίνια και μέδουσες σαν αποβλακωμένος. Σιγά-σιγά δημιουργήθηκε και δεύτερο κανάλι όπου παρακολουθούσαμε τους αγαπημένους μoυ Yankees στο baseball. Τι θέαμα, τι εθισμός!
Στην Ελλάδα δεν έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε τέτοιες εκπομπές. Υπάρχει ένα πιλοτικό δορυφορικό (ελληνικό) κανάλι και από κει και ύστερα ίσως κάποιο DVD με εικόνα HD. Αλλά τι λέω; Στην Ελλάδα αν εξαιρέσουμε το NOVA και το ΕΡΤ digital (που δεν υπάρχει ακόμα σε ολόκληρη την χώρα) δεν έχουμε καν ψηφιακά κανάλια!
Κατόπιν, την εμφάνιση του έκανε το Blu Ray με μια επανάσταση εικόνας και ανάλυσης. Αν δεν υποστηρίξουμε ότι μας παρέχει καλύτερη εικόνα, τότε στο «απλό», «άπειρο» μάτι ο εντυπωσιασμός είναι ίδιος.
Την επιλογή όμως την κάνουν οι εταιρείες κολοσσοί για εμάς. Warner, Sony, Panasonic, Walt Disney, Twentieth Century Fox, Apple και άλλες εταιρείες κατασκευαστών και κινηματογραφικών studio έκαναν την επιλογή τους και αυτή είναι BD.
Που καταλήγουμε; Αγοράζετε τηλεοράσεις Blue Ray, αγοράζετε DVD players Blue Ray, γιατί οι νέες ταινίες που θα γυριστούν θα κυκλοφορήσουν σε δισκάκια BD. Αν κάνετε μια επένδυση, κάντε τη σωστά. Όχι. Κανείς δεν εκμεταλλεύεται τον καταναλωτή. Όμως μας αρέσει η ποιότητα και θέλουμε το καλύτερο. Αν πάλι όχι, κανείς δε μας το επιβάλει. Μπορείτε να αγοράζετε από τα supermarkets συσκευές τύπου «Mashura». Και αυτά θα παίζουν!
yannidakis – FREEVOX: ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ
Τα πρώτο άρθρο της συμμετοχής μου στο τεύχος 35 του
Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα έχει επιφέρει ασφαλώς πολλά προβλήματα με ένα απ’ αυτά να είναι η αυξανόμενη και εικονική ανεργία. Τα νούμερα που δημοσιεύονται περιοδικά είναι απογοητευτικά και φυσικά αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την βαθιά δημοσιοοικονομική κρίση σε πολλούς ακόμα τομείς. Το πρόβλημα της ανεργίας δυσχεραίνουν κατά πολύ οι πλέον των εννιακοσίων χιλιάδων μεταναστών που βρίσκονται στην Ελλάδα. Αντίστοιχα η ανεργία που χαρακτηρίζει πλέον την Ελλάδα, πλήττει πρώτα απ’ όλα τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα με πρώτο εκπρόσωπο τους μετανάστες στην Ελλάδα.
Αξίζει να μας προβληματίσει πως η ανεργία είναι ανάλογη σε έλληνες και αλλοδαπούς εντός Ελλάδας. Θα αναρωτηθεί κανείς αν έλληνες και ξένοι υποψήφιοι είμαστε ανταγωνιστές ως προς την κάλυψη μιας εργασιακής θέσης. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δε συμβαίνει. Κι αυτό γιατί η συντριπτική πλειοψηφία των αλλοδαπών εργαζομένων απασχολούνται σε επαγγέλματα του πρωτογενούς τομέα, όπως η γεωργία, η κτηνοτροφία, αλλά και ο οικοδομικός κλάδος. Εργασίες επί το πλείστον όπου απαιτείται σημαντική σωματική συμμετοχή. Στην αντίπερα όχθη, οι έλληνες αιτούνται θέσεις εργασίας στον τριτογενή τομέα απασχόλησης και στις υπηρεσίες. Δουλειές γραφείου με απαιτήσεις επιπέδου τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ή άλλες πιστοποιήσεις. Το εύλογο ερώτημα θα έχει να κάνει με το επίπεδο κατάρτισης των μεν και των δε. Σαφώς και η πλειοψηφία των μεταναστών που έρχονται στη χώρα μας για εργασία δεν καλύπτει βασικές προϋποθέσεις μόρφωσης, μα και από την άλλη οι έλληνες τελειώνοντας το σχολείο απολαμβάνουν κατά μεγάλο βαθμό μια θέση σε τριτοβάθμιο ίδρυμα. Ας θυμηθούμε το φετινό παράδειγμα του φοιτητή που με 0,91 βαθμό πέρασε σε Τεχνολογικό Ίδρυμα! Είναι δυνατό λοιπόν να γίνουν όλοι (οι έλληνες) επιστήμονες σε αυτή τη χώρα και πολύ περισσότερο να απορροφηθούν από την αγορά εργασίας; Προφανώς όχι. Έτσι η ανεργία μεταναστών και ελλήνων έγκειται σε διαφορά επαγγελματικά πεδία. Κι αν οι έλληνες δεν μπορούν να πετύχουν μια αξιοπρεπή θέση στο δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα, οι αλλοδαποί πλέον δεν δύναται να εξασφαλίσουν καν τα προς το ζην.
Η κατάσταση δε, είναι τόσο τραγική που από την επικαιρότητα διαβάζουμε πως πολλοί αλβανοί μετανάστες αναγκάζονται να γυρίζουν πίσω στην πατρίδα τους για να βρουν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Ευημερεί ξαφνικά η Αλβανία περισσότερο απ’ την χώρα μας; Προφανώς όχι. Όμως είναι γεγονός πως οι μετανάστες στη χώρα μας δεν τυγχάνουν καλής μεταχείρισης. Και λογικό. Αφού καταφέρουν να περάσουν τα σύνορα βρίσκουν καταφύγιο σε δωμάτια μηδενικής υγιεινής που μοιράζονται με δεκάδες άλλους ανθρώπους. Σε μια εποχή και σε μια περιοχή που πλήττεται από την οικονομική κρίση οι μετανάστες είναι φυσικά τα πρώτα θύματά της.
Ποιές είναι λοιπόν οι επιλογές τους; Να ψάξουν για δουλειά! Αντιλαμβάνεται κανείς πως αυτό όχι μόνο δεν είναι εύκολο αλλά ούτε καν ρεαλιστικό. Ποιός εργοδότης θα προτιμήσει τον ξένο απ’ τον έλληνα λαθρομετανάστη; Ο μετανάστης όμως πρέπει να επιβιώσει και άρα θα καταφύγει στην εγκληματικότητα. Θα κλέψει, θα ληστέψει, θα κακοποιήσει. Τα παραδείγματα στο κέντρο της Αθήνας που εδώ και χρόνια έχει «γκετοποιηθεί» μας δίνουν την εικόνα. Χιλιάδες μετανάστες στοιβαγμένοι σε διαμερίσματα-τρύπες με κύρια δραστηριοποίηση τη εμπορία ναρκωτικών, την πορνεία και την μικροεγκληματικότητα. Και ύστερα μένει η πιο ορθολογική επιλογή της επιστροφής του στην πατρίδα. Οι αλβανοί λόγω απόστασης μπορούν εύκολα να το καταφέρουν, για όλους τους άλλους μεριμνεί εδώ και λίγο καιρό η Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία πριμοδοτεί κάθε μετανάστη που επιθυμεί να επιστρέψει με το πρόγραμμα “εθελοντικού επαναπατρισμού” που προβλέπει δωρεάν αεροπορικά εισιτήρια προς το κοντινότερο αεροδρόμιο της περιοχής του και 300€ ανά άτομο που επιστρέφει. Καθόλου άσχημα για κάποιον που πάει να ζήσει σε μια τριτοκοσμική χώρα, ακόμα κι αν πλήρωσε μέχρι και $10000 για να ρισκάρει την είσοδό του στην Ευρώπη. Τα πράγματα δε θα είναι –προφανώς- καλύτερα, όμως εκεί γνωρίζουν την γλώσσα, δεν είναι ξένοι, όπως οι ίδιοι υποστηρίζουν. Άλλωστε τα χρήματα που πριμοδοτούνται από την Κοινότητα είναι ικανά να τους εξασφαλίσουν μια άνετη ζωή για περισσότερο από τρεις μήνες στην χώρα τους.
Οι έλληνες δεν ήταν ποτέ ρατσιστές ή ξενοφοβικοί, όμως οι συνθήκες είναι δύσκολες. Και είναι δυσβάσταχτες για τους ίδιους τους ντόπιους. Λυπάμαι, μα αυτοί έχουν προτεραιότητα. Οι ξένοι αποτελούσαν πάντοτε –ή αν θέλετε από το 1992 και ύστερα- κύτταρο της κοινωνίας μας αναλαμβάνοντας εργασίες παραγωγικές με ουσιαστικά αποτελέσματα στην ανάπτυξη της Ελλάδας που ας μην ξεχνάμε πως μέχρι και το 2004 ήταν η καλύτερη στην Ευρώπη. Τώρα όμως τα πράγματα άλλαξαν κι όχι μόνο για εκείνους αλλά και για εμάς. Λυπάμαι αλλά οι ξένοι μπορούν να περιμένουν μια καλύτερη ημέρα. Όταν αυτή έρθει. Εν καιρώ :[
καταχώρηση τσι μέρας - ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΣΑΒΒΑΤΟΥ
σημερινή προσθήκη στην λίστα των καταχωρήσεων τσι μέρας
από antinews
Κληρωτοί πολίτες εναντίον διαφθοράς
Η διαφθορά είναι ζήτημα ζωής και θανάτου
Η διαφθορά των ανθρώπων της εξουσίας, η πολιτική διαφθορά, είναι πολύ παλιό φαινόμενο . Αρχαιότατο.
Στη δική μας γραμματεία έχουμε αναφορές από τον Όμηρο ακόμη. Πολλές. Αλλά και άλλοι συγγραφείς και ποιητές, όπως ο Ησίοδος ή κι ο Θέογνις ακόμη, λίγο αργότερα, μας δίνουν να καταλάβουμε την παλαιότητα του φαινομένου. Στα χρόνια της δημοκρατίας, από τις πληροφορίες που έχουμε, βλέπουμε ότι υπάρχει πάντα παρών ένας διαρκής φόβος ότι ο δημόσιος άρχοντας θα διαφθαρεί και σαν αποτέλεσμα το δημόσιο ταμείο και το κοινό συμφέρον θα ζημιωθεί. Στα χρόνια της κατάπτωσης της αρχαίας δημοκρατίας, βλέπουμε μάλιστα ότι η πολιτική διαφθορά έχει πια γενικευτεί.
Στα χρόνια του μεσαίωνα, δηλαδή της αυτοκρατορίας, η διαφθορά σχεδόν νομιμοποιείται. Αξιώματα πωλούνται και αγοράζονται νόμιμα και στο φως της ημέρας. Έχουμε πληροφορίες μάλιστα ότι ορισμένα “χαμηλά” αξιώματα πωλούνταν στους πάγκους της λαϊκής αγοράς, όπως αναφέρει ο Κυρ. Σιμόπουλος στο βιβλίο του “Η διαφθορά της εξουσίας”.
Στα χρόνια των σουλτάνων έχουμε επίσης την ίδια πρακτική. Κρατικά αξιώματα όπως αυτό του Οσποδάρου, δηλαδή του χριστιανού κυβερνήτη (έπρεπε να είναι χριστιανός σύμφωνα με μια ρωσο-τουρκική συμφωνία), μιας από τις δύο παραδουνάβιες ηγεμονίες ή ακόμη και αυτό του διοικητή του Αιγαίου πελάγους και των νησιών, πωλούνταν σε όποιον άντεχε να πληρώσει το υψηλό τίμημα.
Οι αλλαγές στα αξιώματα αυτά ήταν συχνές. Ακριβώς γιατί η αυτοκρατορική και οθωμανική διοίκηση κέρδιζε τεράστια ποσά από τις πωλήσεις τους. Οι αγοραστές “αξιωματούχοι” εννοείται ότι προέβαιναν μετά σε άγρια φορολογία, όχι μόνο για να συγκεντρώσουν τα χρήματα που είχαν πληρώσει για το “αξίωμά” τους, αλλά για να βγάλουν και ένα καλό κέρδος.
Η Ευρώπη δεν τα πάει καλύτερα. Ο Κυρ. Σιμόπουλος αναφέρει πως ήταν σε ισχύ αγοραπωλησίες κρατικών αξιωμάτων τουλάχιστον μέχρι τον 19ο αιώνα, σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.
Ο Έλληνας έζησε υπόδουλος για 22 αιώνες, όπως αναφέρει το πρώτο ελληνικό Σύνταγμα της επανάστασης του 1821, σε ένα εχθρικό περιβάλλον, εντελώς διαποτισμένο από την γενικευμένη πολιτική διαφθορά. Και, όπως έγραψα και πιο πάνω, δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι και ο ίδιος εισήλθε σε αυτό το μολυσμένο περιβάλλον εντελώς άμεμπτος.
Η πολιτική διαφθορά είναι μια νοοτροπία η οποία μεταβάλλει το δημόσιο και το κράτος, το κοινό ταμείο εντέλει, σε ιδιωτική περιουσία. Δεν έχουμε πολλές μελέτες, επιστημονικού και ακαδημαϊκού επιπέδου για την διαφθορά, παγκοσμίως ή έρευνες. Είναι ελάχιστες. Και αυτό είναι και ανησυχητικό και ύποπτο. Και καθόλου καλό για τις κοινωνίες μας, οι οποίες μαστίζονται από τη διαφθορά.
Στα νεότερα χρόνια, από την επανάσταση και μετά, η πολιτική διαφθορά στην πατρίδα μας οργιάζει. Δεν είναι καθόλου υπερβολή να ισχυριστούμε ότι το νεο-ελληνικό κράτος είναι θεμελιωμένο στην πολιτική διαφθορά. Παρόλη την έξαρση του “φαινομένου” όμως, έχουμε ελάχιστες τιμωρίες. Αμελητέες.
Μια άλλη, καθαρά επίσης ελληνική παράμετρος, τουλάχιστον για την σύγχρονη εποχή, είναι ότι στην χώρα μας έχουμε “κοινωνικοποιήσει” την διαφθορά. Δηλαδή ενώ στις σύγχρονες δυτικές χώρες, όπου επίσης η διαφθορά είναι τεραστίων διαστάσεων, το φαινόμενο περιορίζεται στους πάνω ορόφους της εξουσίας, στην Ελλάδα, για ιστορικούς ίσως λόγους, βλέπουμε κατώτερους και κατώτατους αξιωματούχους και λειτουργούς να μετέχουν σε ένα μεγάλο φαγοπότι. Στο οποίο συχνά προσπαθούν με διάφορες μεθόδους να κάνουν συνένοχο και τον λαό. Και σε αρκετές περιπτώσεις μάλιστα με επιτυχία.
Όλα αυτά μας λένε ότι στο ερώτημα αν μπορούμε να εξαφανίσουμε την πολιτική διαφθορά, η απάντηση είναι όχι. Μπορούμε όμως να την περιορίσουμε. Έχουμε στην διάθεσή μας ορισμένα όπλα σε αυτόν τον πόλεμο
• Διαρκής και μόνιμος έλεγχος των πεπραγμένων των δημοσίων αρχόντων
• Αυστηρή τιμωρία των παραβατών
• Ηθικός στιγματισμός του φαινομένου
Στο νεο-ελληνικό κράτος, όπου υποτίθεται ότι εφαρμόζουμε και τις τρεις παραπάνω μεθόδους αναχαίτισης της πολιτικής διαφθοράς, οι επιδόσεις μας είναι για κλάματα. Λίγο πιο πάνω από το μηδέν. Η διαφθορά εμφανίζεται δύσκολος εχθρός. Εχει πλοκάμια παντού. Διαπλέκεται ακόμη και με τον ελεγκτικό μηχανισμό και έχει “εγκατασταθεί” στις συνειδήσεις πολλών νεο-ελλήνων, με τρόπο που αγγίζει την ηθική της νομιμοποίηση.
Σαν κοινωνία, και σαν πολιτικό σύστημα, θεωρούμε την διαφθορά σαν μια απλή παρανομία. Δεν είναι όμως έτσι. Η πολιτική διαφθορά μπορεί να έχει, και στην περίπτωσή μας έχει, τεράστιες προεκτάσεις. Δεν είναι ένα απλό ζήτημα κάποιων οι οποίοι χρησιμοποίησαν το δημόσιο αξίωμά τους για προσωπικό πλουτισμό. Αυτό είναι το λιγότερο.
Η διαφθορά στην Ελλάδα καταδίκασε την χώρα στην υπανάπτυξη. Η διαφθορά δεν επέτρεψε στην πατρίδα μας να αποκτήσει αυτόνομη ανάπτυξη. Και ανάπτυξη σημαίνει θέσεις εργασίας, έσοδα για το κράτος, ευημερία και προκοπή. Από αυτά μάλιστα που εμφανίζονται στο φως της δημοσιότητας, φαίνεται πως μεγάλο μέρος της διαφθοράς είχε ακριβώς αυτόν τον στόχο: να μην αποκτήσει η χώρα μας αυτόνομη οικονομική ανάπτυξη. Αλλά να παραμείνει δέσμια των εισαγωγών της και πάντα πεινασμένη για δάνεια.
Η ελληνική εκδοχή της διαφθοράς λοιπόν είναι εργαλείο εξω-θεσμικών, εγχώριων και αλλοδαπών οικονομικών κέντρων και κέντρων εξουσίας, με σκοπό την οικονομική υποταγή της πατρίδας μας. Οικονομική υποταγή σημαίνει φυσικά και εθνική υποταγή. Όπως οικονομική ανεξαρτησία σημαίνει και εθνική ανεξαρτησία.
Η διαφθορά λοιπόν είναι θέμα εθνικό. Είναι ζήτημα πατριωτικό. Η ελληνική διαφθορά ακυρώνει την οικονομική μας ανάπτυξη. Δεν είναι ένα απλό ζήτημα ηθικής ή ποινικού δικαίου. Είναι πολύ πολύ περισσότερο. Είναι ζήτημα ύπαρξης. Ζωής και θανάτου.
Μέχρι τώρα ελάχιστους διεφθαρμένους πολιτικούς και λειτουργούς έχουμε αγγίξει. Ακόμη ελαχιστότερους έχουμε τιμωρήσει. Και στις συνειδήσεις πολλών, και στα κατώτερα λαϊκά στρώματα, η διαφθορά ακόμη δεν θεωρείται κάτι ιδιαίτερα κακό. Θεωρείται όρος του συστήματος. Η διαφθορά είναι ένας όρος της δημόσιας λειτουργίας.
Αυτός που νομίζει ότι μπορεί να κυβερνηθεί η Ελλάδα, και να πάρει έναν δρόμο ανάπτυξης, μείωσης των ελλειμμάτων και γενικά προκοπής και ευημερίας, χωρίς πρώτα να τσακιστεί η πολιτική διαφθορά, κάνει λάθος. Πολύ μεγάλο λάθος. Η διαφθορά είναι σε θέση, και το έχει και ως στόχο άλλωστε, να ακυρώσει οποιοδήποτε αναπτυξιακό μέτρο.
Η αντιμετώπιση της διαφθοράς είναι πατριωτικό καθήκον πια. Και οι εξεταστικές επιτροπές των βουλευτών έχουν αποδείξει πως δεν έχουν την παραμικρή αποτελεσματικότητα. Το ίδιο και οι συνήθεις ελεγκτικοί μηχανισμοί. Νόμοι, δικαστήρια, δικαστές, εισαγγελείς, ΣΔΟΕ, ελεγκτικό συνέδριο, κλπ κλπ.
Εδώ χρειάζεται ένα υπερόπλο. Και είναι το ίδιο υπερόπλο που χρησιμοποιούμε εκεί που θέλουμε να έχουμε αδέκαστο αποτέλεσμα, όπως στα κακουργιοδικεία ο λαϊκός ένορκος. Το υπερόπλο αυτό είναι ο κληρωτός πολίτης. Είναι η εξεταστική επιτροπή που αποτελείται από πολίτες που επιλέχθηκαν με κλήρωση.
Δεν έχουμε άλλα όπλα. Όλα τα άλλα μας όπλα είναι ήδη ακυρωμένα από την διαφθορά. Και είναι καιρός να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε να εξαπολύσουμε το φοβερό όπλο της δημοκρατίας, απέναντι σε αυτό τον εχθρό, την διαφθορά, που μας απειλεί με εθνικό αφανισμό: τον κληρωτό πολίτη. Έχουμε ήδη αργήσει πολύ να το κάνουμε.
οι απόψεις που εκφράζονται στο κείμενο δε συμφωνούν ή εκφράζουν απαραίτητα το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από συγκεκριμένα κριτήρια
από antinews
Κληρωτοί πολίτες εναντίον διαφθοράς
Η διαφθορά είναι ζήτημα ζωής και θανάτου
Η διαφθορά των ανθρώπων της εξουσίας, η πολιτική διαφθορά, είναι πολύ παλιό φαινόμενο . Αρχαιότατο.
Στη δική μας γραμματεία έχουμε αναφορές από τον Όμηρο ακόμη. Πολλές. Αλλά και άλλοι συγγραφείς και ποιητές, όπως ο Ησίοδος ή κι ο Θέογνις ακόμη, λίγο αργότερα, μας δίνουν να καταλάβουμε την παλαιότητα του φαινομένου. Στα χρόνια της δημοκρατίας, από τις πληροφορίες που έχουμε, βλέπουμε ότι υπάρχει πάντα παρών ένας διαρκής φόβος ότι ο δημόσιος άρχοντας θα διαφθαρεί και σαν αποτέλεσμα το δημόσιο ταμείο και το κοινό συμφέρον θα ζημιωθεί. Στα χρόνια της κατάπτωσης της αρχαίας δημοκρατίας, βλέπουμε μάλιστα ότι η πολιτική διαφθορά έχει πια γενικευτεί.
Στα χρόνια του μεσαίωνα, δηλαδή της αυτοκρατορίας, η διαφθορά σχεδόν νομιμοποιείται. Αξιώματα πωλούνται και αγοράζονται νόμιμα και στο φως της ημέρας. Έχουμε πληροφορίες μάλιστα ότι ορισμένα “χαμηλά” αξιώματα πωλούνταν στους πάγκους της λαϊκής αγοράς, όπως αναφέρει ο Κυρ. Σιμόπουλος στο βιβλίο του “Η διαφθορά της εξουσίας”.
Στα χρόνια των σουλτάνων έχουμε επίσης την ίδια πρακτική. Κρατικά αξιώματα όπως αυτό του Οσποδάρου, δηλαδή του χριστιανού κυβερνήτη (έπρεπε να είναι χριστιανός σύμφωνα με μια ρωσο-τουρκική συμφωνία), μιας από τις δύο παραδουνάβιες ηγεμονίες ή ακόμη και αυτό του διοικητή του Αιγαίου πελάγους και των νησιών, πωλούνταν σε όποιον άντεχε να πληρώσει το υψηλό τίμημα.
Οι αλλαγές στα αξιώματα αυτά ήταν συχνές. Ακριβώς γιατί η αυτοκρατορική και οθωμανική διοίκηση κέρδιζε τεράστια ποσά από τις πωλήσεις τους. Οι αγοραστές “αξιωματούχοι” εννοείται ότι προέβαιναν μετά σε άγρια φορολογία, όχι μόνο για να συγκεντρώσουν τα χρήματα που είχαν πληρώσει για το “αξίωμά” τους, αλλά για να βγάλουν και ένα καλό κέρδος.
Η Ευρώπη δεν τα πάει καλύτερα. Ο Κυρ. Σιμόπουλος αναφέρει πως ήταν σε ισχύ αγοραπωλησίες κρατικών αξιωμάτων τουλάχιστον μέχρι τον 19ο αιώνα, σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.
Ο Έλληνας έζησε υπόδουλος για 22 αιώνες, όπως αναφέρει το πρώτο ελληνικό Σύνταγμα της επανάστασης του 1821, σε ένα εχθρικό περιβάλλον, εντελώς διαποτισμένο από την γενικευμένη πολιτική διαφθορά. Και, όπως έγραψα και πιο πάνω, δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι και ο ίδιος εισήλθε σε αυτό το μολυσμένο περιβάλλον εντελώς άμεμπτος.
Η πολιτική διαφθορά είναι μια νοοτροπία η οποία μεταβάλλει το δημόσιο και το κράτος, το κοινό ταμείο εντέλει, σε ιδιωτική περιουσία. Δεν έχουμε πολλές μελέτες, επιστημονικού και ακαδημαϊκού επιπέδου για την διαφθορά, παγκοσμίως ή έρευνες. Είναι ελάχιστες. Και αυτό είναι και ανησυχητικό και ύποπτο. Και καθόλου καλό για τις κοινωνίες μας, οι οποίες μαστίζονται από τη διαφθορά.
Στα νεότερα χρόνια, από την επανάσταση και μετά, η πολιτική διαφθορά στην πατρίδα μας οργιάζει. Δεν είναι καθόλου υπερβολή να ισχυριστούμε ότι το νεο-ελληνικό κράτος είναι θεμελιωμένο στην πολιτική διαφθορά. Παρόλη την έξαρση του “φαινομένου” όμως, έχουμε ελάχιστες τιμωρίες. Αμελητέες.
Μια άλλη, καθαρά επίσης ελληνική παράμετρος, τουλάχιστον για την σύγχρονη εποχή, είναι ότι στην χώρα μας έχουμε “κοινωνικοποιήσει” την διαφθορά. Δηλαδή ενώ στις σύγχρονες δυτικές χώρες, όπου επίσης η διαφθορά είναι τεραστίων διαστάσεων, το φαινόμενο περιορίζεται στους πάνω ορόφους της εξουσίας, στην Ελλάδα, για ιστορικούς ίσως λόγους, βλέπουμε κατώτερους και κατώτατους αξιωματούχους και λειτουργούς να μετέχουν σε ένα μεγάλο φαγοπότι. Στο οποίο συχνά προσπαθούν με διάφορες μεθόδους να κάνουν συνένοχο και τον λαό. Και σε αρκετές περιπτώσεις μάλιστα με επιτυχία.
Όλα αυτά μας λένε ότι στο ερώτημα αν μπορούμε να εξαφανίσουμε την πολιτική διαφθορά, η απάντηση είναι όχι. Μπορούμε όμως να την περιορίσουμε. Έχουμε στην διάθεσή μας ορισμένα όπλα σε αυτόν τον πόλεμο
• Διαρκής και μόνιμος έλεγχος των πεπραγμένων των δημοσίων αρχόντων
• Αυστηρή τιμωρία των παραβατών
• Ηθικός στιγματισμός του φαινομένου
Στο νεο-ελληνικό κράτος, όπου υποτίθεται ότι εφαρμόζουμε και τις τρεις παραπάνω μεθόδους αναχαίτισης της πολιτικής διαφθοράς, οι επιδόσεις μας είναι για κλάματα. Λίγο πιο πάνω από το μηδέν. Η διαφθορά εμφανίζεται δύσκολος εχθρός. Εχει πλοκάμια παντού. Διαπλέκεται ακόμη και με τον ελεγκτικό μηχανισμό και έχει “εγκατασταθεί” στις συνειδήσεις πολλών νεο-ελλήνων, με τρόπο που αγγίζει την ηθική της νομιμοποίηση.
Σαν κοινωνία, και σαν πολιτικό σύστημα, θεωρούμε την διαφθορά σαν μια απλή παρανομία. Δεν είναι όμως έτσι. Η πολιτική διαφθορά μπορεί να έχει, και στην περίπτωσή μας έχει, τεράστιες προεκτάσεις. Δεν είναι ένα απλό ζήτημα κάποιων οι οποίοι χρησιμοποίησαν το δημόσιο αξίωμά τους για προσωπικό πλουτισμό. Αυτό είναι το λιγότερο.
Η διαφθορά στην Ελλάδα καταδίκασε την χώρα στην υπανάπτυξη. Η διαφθορά δεν επέτρεψε στην πατρίδα μας να αποκτήσει αυτόνομη ανάπτυξη. Και ανάπτυξη σημαίνει θέσεις εργασίας, έσοδα για το κράτος, ευημερία και προκοπή. Από αυτά μάλιστα που εμφανίζονται στο φως της δημοσιότητας, φαίνεται πως μεγάλο μέρος της διαφθοράς είχε ακριβώς αυτόν τον στόχο: να μην αποκτήσει η χώρα μας αυτόνομη οικονομική ανάπτυξη. Αλλά να παραμείνει δέσμια των εισαγωγών της και πάντα πεινασμένη για δάνεια.
Η ελληνική εκδοχή της διαφθοράς λοιπόν είναι εργαλείο εξω-θεσμικών, εγχώριων και αλλοδαπών οικονομικών κέντρων και κέντρων εξουσίας, με σκοπό την οικονομική υποταγή της πατρίδας μας. Οικονομική υποταγή σημαίνει φυσικά και εθνική υποταγή. Όπως οικονομική ανεξαρτησία σημαίνει και εθνική ανεξαρτησία.
Η διαφθορά λοιπόν είναι θέμα εθνικό. Είναι ζήτημα πατριωτικό. Η ελληνική διαφθορά ακυρώνει την οικονομική μας ανάπτυξη. Δεν είναι ένα απλό ζήτημα ηθικής ή ποινικού δικαίου. Είναι πολύ πολύ περισσότερο. Είναι ζήτημα ύπαρξης. Ζωής και θανάτου.
Μέχρι τώρα ελάχιστους διεφθαρμένους πολιτικούς και λειτουργούς έχουμε αγγίξει. Ακόμη ελαχιστότερους έχουμε τιμωρήσει. Και στις συνειδήσεις πολλών, και στα κατώτερα λαϊκά στρώματα, η διαφθορά ακόμη δεν θεωρείται κάτι ιδιαίτερα κακό. Θεωρείται όρος του συστήματος. Η διαφθορά είναι ένας όρος της δημόσιας λειτουργίας.
Αυτός που νομίζει ότι μπορεί να κυβερνηθεί η Ελλάδα, και να πάρει έναν δρόμο ανάπτυξης, μείωσης των ελλειμμάτων και γενικά προκοπής και ευημερίας, χωρίς πρώτα να τσακιστεί η πολιτική διαφθορά, κάνει λάθος. Πολύ μεγάλο λάθος. Η διαφθορά είναι σε θέση, και το έχει και ως στόχο άλλωστε, να ακυρώσει οποιοδήποτε αναπτυξιακό μέτρο.
Η αντιμετώπιση της διαφθοράς είναι πατριωτικό καθήκον πια. Και οι εξεταστικές επιτροπές των βουλευτών έχουν αποδείξει πως δεν έχουν την παραμικρή αποτελεσματικότητα. Το ίδιο και οι συνήθεις ελεγκτικοί μηχανισμοί. Νόμοι, δικαστήρια, δικαστές, εισαγγελείς, ΣΔΟΕ, ελεγκτικό συνέδριο, κλπ κλπ.
Εδώ χρειάζεται ένα υπερόπλο. Και είναι το ίδιο υπερόπλο που χρησιμοποιούμε εκεί που θέλουμε να έχουμε αδέκαστο αποτέλεσμα, όπως στα κακουργιοδικεία ο λαϊκός ένορκος. Το υπερόπλο αυτό είναι ο κληρωτός πολίτης. Είναι η εξεταστική επιτροπή που αποτελείται από πολίτες που επιλέχθηκαν με κλήρωση.
Δεν έχουμε άλλα όπλα. Όλα τα άλλα μας όπλα είναι ήδη ακυρωμένα από την διαφθορά. Και είναι καιρός να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε να εξαπολύσουμε το φοβερό όπλο της δημοκρατίας, απέναντι σε αυτό τον εχθρό, την διαφθορά, που μας απειλεί με εθνικό αφανισμό: τον κληρωτό πολίτη. Έχουμε ήδη αργήσει πολύ να το κάνουμε.
οι απόψεις που εκφράζονται στο κείμενο δε συμφωνούν ή εκφράζουν απαραίτητα το yannidakis. Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από συγκεκριμένα κριτήρια
ΣΤΟΙΧΗΜΑΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΣΑΒΒΑΤΟΥ
ΠΡΟΓΝΩΣΤΙΚΑ ΣΑΒΒΑΤΟΥ (ΟΠΑΠ) ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
242. ΜΑΙΝΤΖ - ΑΜΒΟΥΡΓΟ (1) 0-1
249. ΜΠΟΛΤΟΝ - ΣΤΟΟΥΚ ΣΙΤΙ (Χ2) 2-1
331. ΒΑΛΕΡΕΝΓΚΑ - ΣΤΡΟΜΣΓΚΟΝΤΣΕΤ (1) 4-1
338. ΜΙΛΑΝ - ΚΙΕΒΟ (1) 3-1
352. ΜΠΡΕΣΤ -ΑΡΛ (1) 0-0
363. ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ - ΒΑΛΕΝΘΙΑ (Χ2) 2-1
370. ΜΑΛΑΓΑ - ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ (2) 1-4
δελτία: 0/3 :[ προβλέψεις: 3/7
242. ΜΑΙΝΤΖ - ΑΜΒΟΥΡΓΟ (1) 0-1
249. ΜΠΟΛΤΟΝ - ΣΤΟΟΥΚ ΣΙΤΙ (Χ2) 2-1
331. ΒΑΛΕΡΕΝΓΚΑ - ΣΤΡΟΜΣΓΚΟΝΤΣΕΤ (1) 4-1
338. ΜΙΛΑΝ - ΚΙΕΒΟ (1) 3-1
352. ΜΠΡΕΣΤ -ΑΡΛ (1) 0-0
363. ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ - ΒΑΛΕΝΘΙΑ (Χ2) 2-1
370. ΜΑΛΑΓΑ - ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ (2) 1-4
δελτία: 0/3 :[ προβλέψεις: 3/7
yannidakis - ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ
Χάνοντας για περισσότερο από το μισό του αγώνα με 5-0, οι Yankees κέρδισαν τελικά με 5-6 στο Texas για τον 1ο ημιτελικό του πρωταθλήματος baseball στις ΗΠΑ.
Πολλές φορές το βλέπουμε στις ταινίες και λέμε πως είναι πολύ καλό για να' ναι αληθινό. Όμως σ' αυτόν τον αγώνα αποδείχθηκε πως ακόμα κι αν όλα δείχνουν εναντίον σου, αν πραγματικά θέλεις κάτι και δεν τα παρατήσεις, τότε ναι, μπορείς ακόμα και στο τέλος να είσαι ο νικητής. Ποιος είπε ότι ο αθλητισμός δεν κρύβει μαθήματα ζωής;
Πολλές φορές το βλέπουμε στις ταινίες και λέμε πως είναι πολύ καλό για να' ναι αληθινό. Όμως σ' αυτόν τον αγώνα αποδείχθηκε πως ακόμα κι αν όλα δείχνουν εναντίον σου, αν πραγματικά θέλεις κάτι και δεν τα παρατήσεις, τότε ναι, μπορείς ακόμα και στο τέλος να είσαι ο νικητής. Ποιος είπε ότι ο αθλητισμός δεν κρύβει μαθήματα ζωής;
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)