Τα άρθρα της συμμετοχής μου στο τεύχος 36 του
άρθρο πρώτο
ΤΟ ΓΙΟΥΑΝ ΣΩΖΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΙΝΕΖΟΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Αν ρωτήσετε τον μέσο έλληνα πολίτη τη γνώμη του για τους κινέζους στην Ελλάδα, το πιο πιθανό είναι πως αγανακτισμένος θα τους κατηγορήσει για τα μικρομάγαζα και το παραεμπόριο που πλήττει την τοπική οικονομία. Δεν θα έχει καθόλου άδικο, όμως προφανώς δεν είναι ενημερωμένος γιατί εδώ και λίγες μέρες οι σχέσεις Ελλάδας και Κίνας πέρασαν σε ένα άλλο πολύ ενδιαφέρον επίπεδο. Είναι αλήθεια πως σήμερα η κινεζική παροικία στην Ελλάδα έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Βρίσκονται πολλά χρόνια στην Ελλάδα και έχουν πλέον ενσωματωθεί για τα καλά στην κοινωνία μας. Ίσως όχι όπως άλλοι αλλοδαποί λαοί, όμως εύκολα οι κινέζοι θα ξεχωρίσουν από τους άλλους μετανάστες. Η κύρια απασχόληση τους στη χώρα μας είναι το εμπόριο. Δε θα τους βρείτε στις οικοδομές, ούτε σε κάποιο γεωργικό κτήμα ως εργάτες. Συνήθως δραστηριοποιούνται ως πλανόδιοι πωλητές ή ως εργαζόμενοι σε μερικά από τα αμέτρητα καταστήματα που διατηρούν κινέζοι και βρίσκονται παντού στην Ελλάδα. Ένα πρώτο συμπέρασμα που θα βγάζαμε είναι ότι κατάφεραν να ξεχωρίσουν στην Ελλάδα εξαιτίας της επιχειρηματικότητας και εργατικότητας που τους διακρίνει. Έχετε ακούσει για την κλιμάκωση; Αυτό ακριβώς συμβαίνει –τώρα- σε παγκόσμιο επίπεδο με ολόκληρο το κινεζικό κράτος που καταφέρνει να έχει μια από τις πιο ανερχόμενες οικονομίες με αξιοζήλευτο ρυθμό ανάπτυξης και άρα αυξανόμενη οικονομική και κατ’ επέκταση πολιτική, δύναμη.
ΤΟ ΚΙΝΕΖΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΕΙ ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Πως όμως αυτή η νέα δύναμη συσχετίζεται με την Ελλάδα που φιλοξενεί μετανάστες απ’ αυτή; Σε παλαιότερα κείμενα μου ανέφερα πως αν η πρώτη χρονιά διακυβέρνησης Παπανδρέου αφιερώθηκε στην λήψη (δυσβάσταχτων) αναγκαίων μέτρων, η δεύτερη θα πρέπει να αφιερωθεί στην ανάπτυξη. Οι επενδύσεις αποτελούν μια καλή ευκαιρία ανάπτυξης και η κυβέρνηση βάλθηκε να τις προσεγγίσει. Ας μην γελιόμαστε. Έχουμε μεγάλη ανάγκη από ξένα κεφάλαια. Μιας και τα ελληνικά είναι είτε πλασματικά είτε κορεσμένα. Χρειαζόμαστε ρευστό και επενδύσεις που θα βοηθήσουν στην πάταξη της ανεργίας. Κι αν από τη Μέση Ανατολή και το Κατάρ ήρθαν τα πρώτα χρήματα, το “μεγάλο κόλπο” έγινε με τους κινέζους. Οι κινέζοι δεν ήρθαν εδώ για να μιλήσουν για επενδύσεις. Οι συμφωνίες ήταν έτοιμες και η πολυμελείς αποστολή αποτελούμενοι από τον πρόεδρο της χώρας, κυβερνητικά στελέχη και ιδιοκτήτες μεγάλων επενδυτικών επιχειρηματικών κλάδων, έστειλαν ακριβώς αυτό το μήνυμα. Δεκατέσσερις συμφωνίες υπογράφτηκαν, όμως αυτό δεν ήταν όλο. Οι κινέζοι έδειξαν ενδιαφέρον για σημαντικά επενδυτικά προγράμματα, όπως είναι το μεγάλο διεθνές αεροδρόμιο στο Καστέλι Ηρακλείου, η επένδυση που χρειάζεται ο ΟΣΕ, η ανάπλαση του Ελληνικού Αττικής ενώ δήλωσαν ανοιχτά πως θα αγοράσουν ελληνικά ομόλογα και αιφνιδίασαν με την πρότασή τους για την σύσταση επιτροπής που θα ασχολείται με την επιστροφή ιστορικών κειμηλίων στις χώρες προέλευσης τους με υπόθεση “οδηγό” τα μάρμαρα του Παρθενώνα στην Αθήνα! Οι επενδύσεις των κινέζων στην Ελλάδα δεν αποτελούν μόνο τονωτική ένεση για την οικονομία της χώρας, αλλά και ένα μακροπρόθεσμο οικονομικό υποστηρικτή της, αφού αναφέρεται σε απ’ ευθείας σύνδεση των δύο χωρών για την προώθηση του τουρισμού, αλλαγές του νομοθετικού πλαισίου ώστε να εισάγονται πιο εύκολα ελληνικά προϊόντα στην κινεζική αγορά, παράλληλα αφορούν και τον τηλεπικοινωνιακό εξοπλισμό που έχει ανάγκη η Ελλάδα και φυσικά η λίστα είναι μεγάλη.
Οι κινέζοι δεν είναι οι από μηχανής θεοί που ήρθαν για την Ελλάδα. Έχουν δικά τους συμφέροντα και όλα αποτελούν κρίκους της αλυσίδας που εξυπηρετεί το μεγάλο όραμα της Κίνας και δεν είναι άλλο από την είσοδό της στην Ευρωπαϊκή αγορά. Η Κίνα σήμερα είναι ένας παραγωγικός γίγαντας, μια τεράστια βιομηχανία που ως τώρα αν και με εντυπωσιακό ρυθμό ανάπτυξης δεν έχει αξιοποιήσει τις εμπορικές της δυνατότητες. Δεν είναι τυχαίο που οι ΗΠΑ πασχίζουν να πείσουν την Κίνα να προχωρήσει στην ανατίμηση του Γιουάν. Υπάρχουν βέβαια σημαντικά αμερικανικά συμφέροντα καθώς οι ΗΠΑ έχουν επενδύσει στις επιχειρηματικές τους σχέσεις με την Κίνα είτε σε επίπεδο κράτους, πολύ περισσότερο όμως από ιδιωτικά επιχειρηματικά κεφάλαια. Η Κίνα όμως δε βιάζεται. Επιμένει να κρατά χαμηλά το Γιουάν και να συνεχίζει με τους ίδιους ρυθμούς. Το επόμενο βήμα απαιτεί επέκταση δραστηριοτήτων και φυσικά η εξυπνότερη κίνηση είναι οι επενδύσεις. Η Ελλάδα λόγω της γεωγραφικής της θέσης προσφέρει άριστα συγκριτικά πλεονεκτήματα της υποδοχής μιας βιομηχανίας μεγάλης ασιατικής χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα Βαλκάνια πλέον αποτελούν ζωντανό κύτταρο της Ένωσης ενώ η ένταξη της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας στην Κοινότητα εξυπηρετούν τη διασύνδεση μεγάλων οδικών αρτηριών που χρησιμοποιούνται στις μεταφορές. Η Ελλάδα λοιπόν, λόγω της θέσης της αλλά και της κατάστασής της μπορεί να εξυπηρετήσει αυτόν τον στρατηγικό στόχο των κινέζων και τα οφέλη μακροπρόθεσμα να είναι κοινά και για τους δύο. Εισχώρηση στην τεράστια αγορά της Ευρώπης για τους κινέζους, ζεστό χρήμα, μακροχρόνιες επενδύσεις και νέες θέσεις εργασίας για τους έλληνες.
Μας αρέσει ή όχι, οι κινέζοι στέλνουν στην Ελλάδα φιάλη οξυγόνου. Αυτό δεν αλλάζει. Είναι όμως ευθύνη της Ελλάδας να εκμεταλλευτεί αυτήν την ευκαιρία αξιοποιώντας την σε κάθε επίπεδο με κύριο γνώμονα τη ρευστότητα, την μείωση της ανεργίας, τον τουρισμό και τις εξαγωγές.
άρθρο δεύτερο
ΠΟΛΥΧΡΩΜΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
Έχουμε πλέον μπει στην αντίστροφη μέτρηση πριν την προσέλευση του εκλογικού σώματος, των ελλήνων πολιτών στις κάλπες που θα στηθούν την 7η Νοεμβρίου σ’ όλη τη χώρα. Ως είθισται οι συζητήσεις στα καφενεία, στα σπίτια, στις ταβέρνες, στα τηλεοπτικά παράθυρα, στα ιστολόγια και έδρανα της Βουλής περιστρέφονται γύρω από αυτό το θέμα. Πρόκειται άλλωστε για την αποθέωση της Δημοκρατίας, ακόμα κι αν στις μέρες μας ο όρος αυτός έχει απαξιωθεί είτε από πράξεις των ηγετών της χώρας, είτε στις συνειδήσεις όλων μας. Αυτή τη φορά βέβαια οι εκλογές έχουν πολύ συγκεκριμένα και πρωτόγνωρα χαρακτηριστικά που αξίζει να μελετήσουμε. Για τον λόγο αυτό απευθυνθήκαμε σε έναν άνθρωπο που ασχολείται με τα κοινά από ένα μακρινό εκλογικό δημοτικό διαμέρισμα, αυτό της Τουρλωτής του Δήμου Σητείας, τον κύριο Μιχάλη Σπυριδάκη ο οποίος δέχτηκε να σχολιάσει μερικά από τα χαρακτηριστικά των εκλογών αυτών «εκ των έσω».
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΦΕΤΙΝΗΣ ΕΚΛΟΓΙΚΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ
Το κυριότερο εξ αυτών είναι η μορφή των εκλογών. Οι εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης είναι διπλές, παρουσιάζουν διαφορετικά χαρακτηριστικά στην εκλογή του Δημάρχου και από φέτος του Περιφερειάρχη. Το σχέδιο Καλλικράτης κατήργησε τις Νομαρχίες, δημιούργησε νέους μεγαλύτερους Δήμους και χώρισε την Ελλάδα σε 13 ημιαυτόνομες περιφέρειες με γεωγραφικά κυρίως κριτήρια. Θα θυμάστε τις αντιδράσεις που είχαν προξενήσει στους δημότες οι αλλαγές του Καλλικράτη. Σε κανέναν δημότη που ο Δήμος του ενσωματώθηκε σε άλλον δεν ήταν ευχάριστο, όμως και η πληροφόρηση που είχε ο καθένας ήταν μάλλον ελλιπής. Οι δήμοι πλέον είναι μεγαλύτεροι γεωγραφικά, λειτουργικά και οικονομικά. Έχουν τη δυνατότητα να διαχειρίζονται συγκεκριμένα ποσά που τους αποδίδονται για την επένδυση στον τόπο τους. Ο κύριος Σπυριδάκης αναφέρει πως «ο Καλλικράτης έχει μόνο πλεονεκτήματα κι αυτό ισχύει και για τους δήμους που ξεπερνούν την ανάγκη στήριξης από την Νομαρχία, έχοντας πλέον δυναμική σε οικονομία και εξοπλισμό τοπικά, κατά δήμο. Από κει ο διαχωρισμός περιλαμβάνει την μικρότερη βαθμίδα, τα Δημοτικά Διαμερίσματα που θα διεκδικούν τα δημοτικά κονδύλια για την αντίστοιχη χρηματοδότηση στις περιοχές τους. Οι πιο ικανοί δημοτικοί σύμβουλοι θα εξασφαλίζουν περισσότερα χρήματα για τα τοπικά δημοτικά διαμερίσματα τα οποία εκπροσωπούν».
Το σκηνικό αλλάζει άρδην στις Περιφέρειες, τον δεύτερο τομέα εκλογής. Οι 13 Περιφέρειες χωρίζουν την Ελλάδα δημιουργώντας μία κατά τόπους ομοιομορφία. Βασικός λόγος της αλλαγής αυτής ήταν η εξοικονόμηση χρημάτων από τις λειτουργικές δαπάνες που είχαν οι πολλές νομαρχίες της χώρας. Με δεδομένο ότι οι νομαρχιακοί (και δημοτικοί) υπάλληλοι δεν απολύθηκαν αλλά μετατέθηκαν σε άλλες δημόσιες υπηρεσίες, είναι προφανές πως πρόκειται για σημαντική οικονομική εξοικονόμηση. Λειτουργικά οι Περιφέρειες φέρνουν έναν επίσης διαφορετικό τρόπο σκέψης στον τρόπο διαχείρισης των χρημάτων στην αυτοδιοίκηση. Ο κύριος Σπυριδάκης μας λέει αναφορικά: «Ο περιφερειάρχης είναι ένας “μικρός Πρωθυπουργός” της περιοχής. Αν πάρουμε για παράδειγμα την Κρήτη, ο περιφερειάρχης είναι που θα διαχειρίζεται τα χρήματα που προωθούνται στην Κρήτη. Αυτό είναι καλό διότι οι διαδικασίες θα γίνονται πιο γρήγορα χωρίς χρονοβόρα ταξίδια στο κέντρο. Από κει και πέρα οι περιφερειάρχες θα είναι σε συνεχή επικοινωνία με τους αντιπεριφερειάρχες οι οποίοι θα χωριστούν ανά νομό και θα κατανείμουν τα χρήματα του τόπου ανάλογα με τις προτεραιότητες που τίθενται». Σε αυτό το σημείο προβληματίζομαι και επιχειρώ να ζητήσω μια σύγκριση του περιφερειάρχη που είχαμε ως τώρα και του νέου μετά τις εκλογές: «ο Περιφερειάρχης ως τώρα ήταν διορισμένος και απλά διαβίβαζε τα όποια προβλήματα του τόπου διεκδικώντας κονδύλια. Ο νέος Περιφερειάρχης είναι εκλεγμένος και λειτουργεί αντίστροφα. Δηλαδή το κέντρο μοιράζει τα πακέτα από τα διάφορα προγράμματα και εκείνος κάνει την κατάλληλη κατανομή ανάλογα με τα προβλήματα και τις προτεραιότητες του τόπου».
Η ΠΟΛΥΧΡΩΜΙΑ ΤΩΝ ΤΟΠΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ
Ξεπερνώντας όμως την -δικαιολογημένη- αναστάτωση που προκαλούν οι φετινές αλλαγές, η ουσία παραμένει μία και είναι ότι έχουμε εκλογές. Και εκλογές σημαίνει κόμματα. Πολιτικές παρατάξεις που διεκδικούν μέρος της πίτας των ψηφοφόρων. Ειδικά φέτος θα παρατηρήσουμε πως η κομματική διαμάχη με φόντο της επερχόμενες εκλογές είναι ίσως πιο έντονη από ποτέ.
Η Νέα Δημοκρατία επιχειρεί να πείσει το εκλογικό σώμα να καταψηφίσει τους υποψηφίους του Πα.Σο.Κ στέλνοντας έτσι μήνυμα προς την κυβέρνηση κατά του Μνημονίου και κατακρίνοντας τις κυβερνητικές επιλογές. Στην αρχή η κυβέρνηση αποστασιοποιήθηκε από το προκλητικό αυτό κάλεσμα. Στη συνέχεια όμως υπέπεσε στην ίδια τακτική χρωματίζοντας την εκλογική διαδικασία και επιζητώντας έτσι εμμέσως ενός είδους επιβεβαίωση των επιλογών της ως μια ανανέωση της εμπιστοσύνης που επέδειξε πέρσι στις βουλευτικές εκλογές ο ελληνικός λαός. Τα κόμματα της αριστεράς εντόπισαν την κομματική συσπείρωση που παραδοσιακά προσφέρουν οι προεκλογικές περίοδοι, ως μια ευκαιρία να ξεπεράσουν τα καίρια εσωκομματικά τους προβλήματα. Φυσικά το κάλεσμα των ψηφοφόρων να καταψηφίσουν τα δύο μεγάλα κόμματα (κι όχι τους υποψηφίους που τα εκπροσωπούν!) τέθηκε εξ αρχής ως γνώμονα της πολιτικής τους. Για πρώτη φορά όμως εκείνο που παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον είναι η στάση της ανεξάρτητης βουλευτή, κυρίας Ντόρας Μπακογιάννη η οποία προτίμησε να ασχοληθεί με τα πολιτικά πράγματα κυρίως της Κρήτης χρησιμοποιώντας τις εκλογές αυτές ως δοκιμασία για να μετρήσει τις πολιτικές τις δυνάμεις εν όψει της σύστασης του νέου της κόμματος.
Ωραία όλα αυτά, όμως έχουμε αντιληφθεί τι πάμε να ψηφίσουμε στις 7 Νοεμβρίου; Αν οι παραπάνω παράγραφοι δεν ήταν σαφείς τότε ήρθε η ώρα να το αποσαφηνίσουμε. Ψηφίζουμε για Δημάρχους και Περιφερειάρχες που θα ασχολούνται με τα ζητήματα και τα προβλήματα της γειτονιάς, της πόλης, της περιοχής, της περιφέρειας μας. Εγώ δεν βρίσκω θέση σε κομματικές πεποιθήσεις σε όλο αυτό.
Διαβάζω καθημερινά ιστολόγια (blogs), εφημερίδες και αφουγκράζομαι την κοινή γνώμη γύρω μου. Και πάλι όμως, όλοι συνδέουν τις εκλογές αυτές με τις κομματικές τους πεποιθήσεις ή κατευθύνσεις. Δεν φταίνε λοιπόν τα κόμματα (μόνο). Είναι η γενική φιλοσοφία που συνοδεύει στο υποσυνείδητο όλων τις εκλογές της αυτοδιοίκησης. Ο κύριος Σπυριδάκης προτρέπει να αφήσουμε πίσω μας τη φιλοσοφία αυτή: «Όχι μόνο τώρα, αλλά γενικά οι εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης θα έπρεπε να είναι παντελώς διαφοροποιημένες από τα κόμματα διότι εδώ επιλέγουμε πρόσωπα που κατά τη γνώμη μας είναι ικανά για να υπηρετούν τα συμφέροντα του τόπου. Όταν ένα πρόσωπο είναι ικανό, μπορεί να διεκδικήσει από την όποια κυβέρνηση πέραν κομμάτων. Ειδικά στις μικρές κοινωνίες ο κόσμος θα πρέπει να αποφασίζει εντελώς αξιοκρατικά παραμερίζοντας κομματικές πεποιθήσεις, φιλίες ή τυχόν συγγένειες και υποχρεώσεις. Η επιλογή πρέπει να αφορά τα συμφέροντα του τόπου». Και ποιος διαφωνεί με αυτό; Αναρωτιέμαι όμως κατά πόσο θα γίνει και πράξη. Και σε κάθε περίπτωση αν μια προσπάθεια αλλαγής νοοτροπίας θα γίνει σεβαστή από τα Μέσα Ενημέρωσης ή τα αποτελέσματα την επόμενη μέρα θα έχουν τη γνωστή έντονη κομματική ανάλυση.
Είναι αυτονόητο πως η επιλογή του καθενός πρέπει να γίνει με τα πιο αξιοκρατικά κριτήρια, άλλωστε η οικονομική κρίση επιτάσσει συνετές επιλογές σε κάθε επίπεδο. Πάραυτα και σε σχετική ερώτηση ο κύριος Σπυριδάκης διαχωρίζει τον Καλλικράτη με την κρίση λέγοντας: «Εγώ θεωρώ πως ο Καλλικράτης και οι τοπικές εκλογές δεν έχουν καμία συσχέτιση με την οικονομική κρίση. Εμείς διεκδικούμε μερίδιο από τα τρέχοντα προγράμματα όπως το κοινοτικό του ΕΣΠΑ. Αυτό δεν είναι σχετικό με την κρίση. Ο στόχος είναι η απορρόφηση των προγραμμάτων. Αυτήν την στιγμή το ΕΣΠΑ έχει απορρόφηση 13% αυτό είναι που πρέπει να διεκδικήσουμε. Καλύτερη απορρόφηση από χρήματα που είναι ήδη διαθέσιμα και θα δοθούν έτσι κι αλλιώς άσχετα με την κρίση. Το σημαντικό είναι η σωστή διαχείρισή τους ώστε να γίνουν ωφέλιμα έργα για τον τόπο».
Η κρίσιμη μέρα έρχεται και σίγουρα η αποχή δε θα στείλει κανένα αξιοσημείωτο μήνυμα. Δεν έχει νόημα να χαραμίσουμε το δικαίωμα μας στον βωμό ενός μηνύματος που κανείς δε θα πάρει στα σοβαρά. Ήρθε ο καιρός να ασχοληθούμε με τον τόπο μας, το κοινό καλό και να δώσουμε το χρίσμα σε ανθρώπους που θα συνεργαστούν με τους πολίτες για την ευημερία του τόπου μας. Αυτή είναι η υποχρέωσή μας.
Λαμβάνετε ΔΩΡΕΑΝ την εφημερίδα FREEVOX στο σπίτι, το κατάστημα ή το γραφείο σας σε οποιοδήποτε σημείο της Ελλάδας κι αν βρίσκεστε αποστέλλοντας ονοματεπώνυμο και διεύθυνση στο info@freevox.gr 
