Τα πρώτο άρθρο της συμμετοχής μου στο τεύχος 39 της
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΕΞΙΑ ΣΤΡΙΦΟΓΥΡΙΖΕΙ. ΠΟΙΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ;
Λίγες μόνο ημέρες μετά την ανακοίνωση του νέου πολιτικού φορέα από την Ντόρα Μπακογιάννη, αρκετοί ήταν οι βουλευτές (και μη) που προσχώρησαν στο κόμμα της αναγνωρίζοντάς την ως ηγέτη ή ως την εκπρόσωπο μιας νέας πολιτικής προσπάθειας στην Ελλάδα. Όποιος κι αν είναι ο λόγος, πολλοί είναι εκείνοι που για να συμμετέχουν στο κόμμα της Δημοκρατικής Συμμαχίας έπρεπε να αποχωρήσουν από την ως εκείνη τη στιγμή κομματική τους δραστηριότητα.
Πριν αλλά και κυρίως μετά την ανακοίνωση ίδρυσης του κόμματος, σημαντικά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας προκάλεσαν την ηγεσία του κόμματος με τις δηλώσεις τους ή απλά φρόντισαν να αποχωρήσουν με διπλωματικό τρόπο. Η αρχή είχε γίνει στην ονομαστική ψηφοφορία στη Βουλή που αφορούσε το μνημόνιο. Η κομματική γραμμή της Νέας Δημοκρατίας ήταν κατά της ψήφισής του και τα περισσότερα στελέχη της ακολούθησαν την «γραμμή» του κόμματος. Φωτεινή εξαίρεση ήταν η Μπακογιάννη με το γνωστό αποτέλεσμα της άμεσης διαγραφής της από το κόμμα που πολλοί ήταν αυτοί που υποστήριζαν από καιρό πως επιδίωξε, καθώς μετά την ήττα της από τον Σαμαρά στην εκλογή ανάδειξης προέδρου του κόμματος, δεν ένοιωθε βολικά ως ηττημένοι υποψήφιος και πολύ περισσότερο αυτή η εξέλιξη δεν εξυπηρετούσε το ηγετικό της όραμα για το μέλλον. Η διαγραφή της έφερε ένα κύμα αναταράξεων στη Ρηγίλλης από στελέχη που ήταν περισσότερο «Μπακογιάννη» απ’ ότι Νέα Δημοκρατία και η επανάσταση δεν άργησε να έρθει. Έτσι ή αλλιώς ο κύριος Σαμαράς στην απεγνωσμένη του προσπάθεια να διατηρήσει τα ηνία του κόμματός του, άρχισε μια σειρά από διαγραφές. Αυγενάκης στο Ηράκλειο, Κοντογιάννης στην Ηλεία και η λίστα άρχιζε να μην χωρά σε μιαν Α4 κόλλα. Ο Σαμαράς ήταν και εξακολουθεί να είναι αντιμέτωπος με την ολική καταστροφή της Νέας Δημοκρατίας. Θέλοντας πρώτα να ξεκαθαρίσει το τοπίο έστειλε μήνυμα προς όλες τις κατευθύνσεις του κόμματος λέγοντας πως όποιος συμφωνεί μαζί του μπορεί να μείνει και να συμπορευτεί κι όποιος όχι, καλό είναι να φύγει χωρίς πολιτικά παιχνίδια. Με αυτήν του τη δήλωση εγώ τον λυπήθηκα. Ίσως αν δάκρυζε κιόλας κατά τη δήλωσή του αυτή, να ανέβαινε και η δημοτικότητά του. Κι ενώ η επικαιρότητα αρχίζει να καταλαγιάζει από τα εσωκομματικά τους (έχουμε και με πιο σημαντικά πράγματα να ασχοληθούμε), έχει πολύ ενδιαφέρον να διαπιστώσουμε εν καιρώ εφόσον θα υπάρχουν περισσότερες διαρροές από τη Νέα Δημοκρατία –και όχι μόνο- προς την Δημοκρατική Συμμαχία.
Άλλωστε η Μπακογιάννη είναι η πρώτη πολιτικός που αντιλήφθηκε πως η πολιτική στην Ελλάδα αλλάζει. Πλέον οι κυβερνήσεις (αρχής γενομένης απ’ την επόμενη) θα είναι συμμαχικές και η Μπακογιάννη θέλει να πρωτοστατήσει σε αυτό εκπροσωπώντας μια νέα φιλοσοφία όχι προσκολλημένη σε δεξιές αντιλήψεις αλλά σε σύγχρονες πολιτικές. Αυτό δεν χρειάζεται πολιτική ανάλυση, η ίδια το διαμήνυσε σε ομιλίες της πετώντας το μπαλάκι στην σημερινή κυβέρνηση. Από την άλλη, το ΛΑΟΣ θα συνεχίσει να εκπροσωπεί μια πιο άκρα δεξιά αντίληψη που οφείλουμε να σταματήσουμε να ονομάζουμε φασιστική καθώς όχι απλά μεγαλώνει τη δύναμη της εκπροσωπώντας ένα σεβαστό κομμάτι του ελληνικού λαού, αλλά με βάση την γενική τάση στις Δυτικές χώρες, αυξάνει το πολιτικό κύρος της. Σε πολλές χώρες παρατηρούμε όχι μόνο την επιστροφή δεξιών κομμάτων στις κυβερνήσεις, αλλά και την στήριξη μικρών ακροδεξιών κομμάτων που παρουσιάζουν αυξητική τάση εκπροσώπησης στα κοινοβούλια των διαφόρων χωρών. Τα προβλήματα της μετανάστευσης και της παγκοσμιοποίησης συνηγορούν σε αυτό.
Τι μένει για την Νέα Δημοκρατία του κυρίου Σαμαρά; Ένας στριμωγμένος χώρος εκεί δεξιά που θα συνεχίσει να συρρικνώνεται μέχρι να εξαφανιστεί εν καιρώ. Μόνη ελπίδα για τη Νέα Δημοκρατία είναι να αργήσουν οι επόμενες βουλευτικές εκλογές. Το κέρδος θα είναι διπλό. Το ΠΑΣΟΚ λόγω της αντιλαϊκής του πολιτικής, θα είναι λιγότερο ισχυρό και η Νέα Δημοκρατία ίσως έχει καταφέρει να συσπειρώσει πολιτικές δυνάμεις. Το κάλεσμα του κυρίου Σαμαρά σε εκλογές «εδώ και τώρα» που ακούμε στις δηλώσεις του, είναι μια μπλόφα επίδειξης δύναμης, στην οποία μέσα του εύχεται να μην πιστέψει κανείς. Αν τελικά όμως χάσει και τις επόμενες βουλευτικές εκλογές θα είναι ένας συνασπισμός τότε δε θα υπάρχει καμιά άλλη διέξοδος για τον Σαμαρά παρά να προσεγγίσει το ΛΑΟΣ καθώς η Μπακογιάννη έχει ήδη δείξει πως βρίσκεται πολύ πιο μακριά από τον Σαμαρά σε θέματα πολιτικής ιδεολογίας. Ένας ήδη ηττημένος Σαμαράς που αμφισβητήθηκε από την πρώτη στιγμή ανάληψης της προεδρίας του στο κόμμα θα θελήσει να ανανεώσει την εμπιστοσύνη από τους ψηφοφόρους του διεξάγοντας εσωτερικό συνέδριο ανάδειξης προέδρου του κόμματος, αυτή τη φορά όμως θα ηττηθεί. Η ενδεχόμενη αλλά καθοριστική ένωση της Νέας Δημοκρατίας με το ΛΑΟΣ θα φέρει ένα νέο πρόεδρο στο κόμμα, τον μόνο πολιτικό που δεν έχει ακόμα ηττηθεί. Τον Κώστα Καρατζαφέρη. Και κάπως έτσι η Δεξιά θα πρέπει να χαράξει πορεία.
Στο μεταξύ όμως αυτή η χώρα πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει. Κι εμείς να ασχοληθούμε με το μέλλον της κι όχι το μέλλον ενός Σαμαρά ή μιας Νέας Δημοκρατίας. Αν η Μπακογιάννη επιθυμεί μια κυβέρνηση συμμετοχής, τότε εμείς θέλουμε να συμμετέχουμε. Είμαστε ενεργοί πολίτες με διάθεση συμμετοχής και όραμα για τη χώρα.
Λαμβάνετε ΔΩΡΕΑΝ την εφημερίδα FREEVOX στο σπίτι, το κατάστημα ή το γραφείο σας σε οποιοδήποτε σημείο της Ελλάδας κι αν βρίσκεστε αποστέλλοντας ονοματεπώνυμο και διεύθυνση στο info@freevox.gr
