Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Με αφορμή την πολύ συμβολική εποχή του Φθινοπώρου το οποίο και διανύουμε πια, σκέφτηκα να μιλήσουμε για την ωραιότητα. Κάτι που φυσικά δεν πρόκειται να καλυφθεί σε ένα κείμενο, όμως όταν λέμε για το "ωραίο" καλό είναι να έχουμε στο νου μας ότι καλύπτουμε μια τεράστια και πολλές φορές αντιφατική έννοια.
Ένα από τα πιο ωραία πράγματα που είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω, ήταν προχθές σε μία βάφτιση στην οποία ήμουν καλεσμένος, την ομιλία του Αρχιμανδρίτη Πρόδρομου Ξενάκη αμέσως μετά το μυστήριο. Δεν ήταν τόσο αυτά που είπε όσο ο τρόπος με τον οποίο χειρίστηκε την ελληνική γλώσσα. Η καθαρότητα της φωνής και η αλληλουχία των φράσεων του. Θα μπορούσα να τον ακούω για ώρες!
Την άλλη μέρα έπεσε στα χέρια μου ένα εκκλησιαστικό φυλλάδιο το οποίο αφορούσε την φανερή και αφανή ειδωλολατρία και ξεκίνησε ο δικός μου προβληματισμός. Αλήθεια... πόσο σκλάβοι μπορούμε να γίνουμε για μία ωραία εικόνα;
Αν μεγαλώνατε παιδιά σας διαβεβαιώ πως κάπου στο σπίτι σας θα υπήρχαν παιχνίδια, ρούχα, γραφική ύλη ή αυτοκόλλητα της Peppa, του παιδικού Frozen ή κάποιου υπέρ-ήρωα. Τα παιδιά βλέπουν το παιδικό στην τηλεόραση, όμως είμαστε εμείς που φουντώνουμε τον εθισμό αυτό ως καταναλωτές. Και πριν απ' όλα, βάζω τον εαυτό μου πρώτο... όταν άρχισα να παίρνω παιχνίδια της Peppa στο παιδί μου, πήρα τόσα πολλά που βρέθηκα σε θέση να μπορώ να αναπαριστώ τα περισσότερα επεισόδια της σειράς. Παρακάμπτοντας τον ενθουσιασμό των παιδιών μου, έκανα ένα βήμα πίσω και παρατήρησα πως και εγώ ο ίδιος ή μάλλον περισσότερο εγώ ο ίδιος απολάμβανα αυτήν την συμπλήρωση!
Είναι σημαντικό να κοιτάξουμε στον καθρέφτη για να πούμε ειλικρινά για το τι ακριβώς μας αρέσει. Προσωπικά, υπήρξα πάντα λάτρης του ωραίου. Ωραία ρούχα, ωραία αυτοκίνητα, ωραίο σπίτι, ωραίες γυναίκες. Σήμερα, οι ανάγκες μου έχουν αλλάξει. Εξακολουθώ να εντυπωσιάζομαι από τα άνωθεν ωραία, όμως δεν είναι για μένα αυτά η προτεραιότητα πια. Προτιμώ την ηρεμία, την απομόνωση και την συγκέντρωση στην ζωή μου.
Το ωραίο λοιπόν μπορεί να έχει πολλές εκφάνσεις και πολλούς τρόπους για να το δεις ή να το "παράξεις". Αρκεί να το θέλεις, να το αναζητάς, να μπορείς να το διαχειριστείς. Υπάρχουν άνθρωποι που λόγω χαρακτήρα ή συνθηκών, δεν μπορούν να οικειοποιηθούν την ωραιότητα και είναι άσχημοι στο σώμα και στην ψυχή. Είναι άσχημοι στον λόγο και τις πράξεις.
Τελικά είναι ωραίο το ωραίο; Πρέπει να αισθάνεσαι τύψεις που θέλεις να φοράς όμορφα ρούχα ή να παρατηρείς μια όμορφη κοπέλα που περνάει; Που προτιμάς το παστίτσιο από την φασολάδα; Νομίζω πως όχι. Το Ωραίο είναι και θεμιτό, είναι δείγμα ανέλιξης, αρκεί να μην καταντάει ειδωλολατρικό (όπως λέγαμε πριν), να μην αποτελεί την εμμονή μας και τον εθισμό μας. Ας μην προσπερνάει την ανάγκη μας για ωραιότητα ψυχής και καλοσύνης. Ας μην προσπερνάει την υποχρέωση μας για σεβασμό και αλληλεγγύη. +Yanni Spiridakis
Ένα από τα πιο ωραία πράγματα που είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω, ήταν προχθές σε μία βάφτιση στην οποία ήμουν καλεσμένος, την ομιλία του Αρχιμανδρίτη Πρόδρομου Ξενάκη αμέσως μετά το μυστήριο. Δεν ήταν τόσο αυτά που είπε όσο ο τρόπος με τον οποίο χειρίστηκε την ελληνική γλώσσα. Η καθαρότητα της φωνής και η αλληλουχία των φράσεων του. Θα μπορούσα να τον ακούω για ώρες!
Την άλλη μέρα έπεσε στα χέρια μου ένα εκκλησιαστικό φυλλάδιο το οποίο αφορούσε την φανερή και αφανή ειδωλολατρία και ξεκίνησε ο δικός μου προβληματισμός. Αλήθεια... πόσο σκλάβοι μπορούμε να γίνουμε για μία ωραία εικόνα;
Αν μεγαλώνατε παιδιά σας διαβεβαιώ πως κάπου στο σπίτι σας θα υπήρχαν παιχνίδια, ρούχα, γραφική ύλη ή αυτοκόλλητα της Peppa, του παιδικού Frozen ή κάποιου υπέρ-ήρωα. Τα παιδιά βλέπουν το παιδικό στην τηλεόραση, όμως είμαστε εμείς που φουντώνουμε τον εθισμό αυτό ως καταναλωτές. Και πριν απ' όλα, βάζω τον εαυτό μου πρώτο... όταν άρχισα να παίρνω παιχνίδια της Peppa στο παιδί μου, πήρα τόσα πολλά που βρέθηκα σε θέση να μπορώ να αναπαριστώ τα περισσότερα επεισόδια της σειράς. Παρακάμπτοντας τον ενθουσιασμό των παιδιών μου, έκανα ένα βήμα πίσω και παρατήρησα πως και εγώ ο ίδιος ή μάλλον περισσότερο εγώ ο ίδιος απολάμβανα αυτήν την συμπλήρωση!
Είναι σημαντικό να κοιτάξουμε στον καθρέφτη για να πούμε ειλικρινά για το τι ακριβώς μας αρέσει. Προσωπικά, υπήρξα πάντα λάτρης του ωραίου. Ωραία ρούχα, ωραία αυτοκίνητα, ωραίο σπίτι, ωραίες γυναίκες. Σήμερα, οι ανάγκες μου έχουν αλλάξει. Εξακολουθώ να εντυπωσιάζομαι από τα άνωθεν ωραία, όμως δεν είναι για μένα αυτά η προτεραιότητα πια. Προτιμώ την ηρεμία, την απομόνωση και την συγκέντρωση στην ζωή μου.
Τελικά είναι ωραίο το ωραίο; Πρέπει να αισθάνεσαι τύψεις που θέλεις να φοράς όμορφα ρούχα ή να παρατηρείς μια όμορφη κοπέλα που περνάει; Που προτιμάς το παστίτσιο από την φασολάδα; Νομίζω πως όχι. Το Ωραίο είναι και θεμιτό, είναι δείγμα ανέλιξης, αρκεί να μην καταντάει ειδωλολατρικό (όπως λέγαμε πριν), να μην αποτελεί την εμμονή μας και τον εθισμό μας. Ας μην προσπερνάει την ανάγκη μας για ωραιότητα ψυχής και καλοσύνης. Ας μην προσπερνάει την υποχρέωση μας για σεβασμό και αλληλεγγύη. +Yanni Spiridakis
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
